Come game with me [Open]

“Ik kan gewoon niet omschrijven wat daarbuiten allemaal is. Tuurlijk het is hier prachtig en veilig. Maar er is zijn zoveel mooier dingen buiten dit eiland,” vertelde Minaye aan hem. Gustavo knikte, hij begreep het meisje wel. Hij had vaak zat mooie natuur beelden gezien van anderen landen, maar hij zou niet echt weten hoe hij met iemand zal moeten om gaan met een normaal mens zonder mutatie. En die waarschijnlijk er ook helemaal niks van af weet. “Dus je bent hier opgegroeid? Dan moet je als tienerjongen toch wel een keer verliefd zijn geworden toch?” begon Minaye te vragen. Hij keek haar even aan, hij was inderdaad verliefd geweest op een meisje, maar zij zag hem nooit staan helaas. Als hij weer aan haar terug denkt krijgt die weer de zelfde fijne gevoel van binnen en zijn liefdes verdriet. Na de dag dat ze weg ging en de dag dat hij hoorde dat ze hem niet wou, heeft hij nooit meer zo’n iemand gevonden. “Ja ik ben hier opgegroeid. En natuurlijk ben ik verliefd geweest,”reageerde Gustavo. Echt een relatie heeft hij nooit gehad de meeste meiden hielden het niet langer uit met hem dan een week.

Gelukkig begon het meisje over haar mutatie, waardoor Gustavo niet meer aan zijn liefdes leven hoefde te denken. Misschien beter gezegd liefdes mislukkingen. “Nee, ik ben echt echt bijna nooit onzichtbaar. Ten eerste, als ik onzichtbaar ben blijven mijn kleren gewoon zichtbaar. Dus het heeft niet effect. Ten tweede, ik ben een gewoon een spontaan meisje dat gezien wil worden dus waarom zou ik onzichtbaar willen zijn?” Gustavo kon het meisje wel begrijpen en vroeg “Maar heb je dan nooit dat je even onzichtbaar wilt zijn? Om van iets te kunnen vluchten of van iets te verbergen?” Eigenlijk wou hij er meer bij toevoegen, maar als die ging zegen ‘ja dan doe je toch gewoon je kleren uit voor dat je onzichtbaar word,’ zal de brunette hem gaan zien als een vieze oude man, wat ook nog eens schoonmaker is. Dus dat hield hij maar voor zich.

Het meisje kon gelukkig lachen om zijn karma punten verhaal. Nadat ze haar had gevraagd of ze ook haar papiertje zou weg gooien knikte ze ja. Ze had namelijk haar mond vol met Snicker. Gustavo knikte haar vriendelijk aan en liep naar de prullenbak. Blijkbaar was haar mond leeg, aangezien ze iets vroeg “Staat hier nooit muziek op?” Gustavo lachte een beetje en liep weer terug “Nee, meestal hoor je hier de muziekgeluiden van de spelletjes die hier gespeeld worden. Dus dan heeft het geen nut om muziek hier op te zetten,” reageerde hij. Hij begon steeds meer te merken dat Minaye niet vaak in de gamehall geweest was, maar goed eens moest de eerste keer zijn niet.