Let's go on an adventure

Chiyo kreeg binnen dat Aiden het inderdaad ook handiger leek als ze binnen bleven, aangezien er een bos en een strand was buiten. Ze baalde wel even dat ze haar koffer nu bij haar had, wat wou zij graag even een strand wandeling maken of even lekker door het bos wandelen. In de hoop dat ze een hert tegen zou komen, als die hier al liepen. Ze zag dat Aiden door de kantine keek en oen zijn handen op zijn benen plaatste, niet lang daarna stond hij ook op. “Goed!” zei hij, terwijl hij over eind kwam. “Tijd om te gaan?” voegde hij er daarna aan toe. Chiyo knikte en stond ook op, ze pakte haar koffer en haar lege flesje en volgde Aiden weer naar de deur toe. Bij de deur gooide Chiyo haar lege flesje weg. Ze keek even naar hem en zag dat hij achter zijn hoofd krabde en zei “Dus ehm,” “Welke kant op?” Chiyo dacht even na en wou wel weten waar de bibliotheek was. Aangezien links de weg naar buiten is zei ze “Rechts, richting de bibliotheek,” Ze hoopte nu maar dat de jongen ook mee wou, maar op sommige dagen was het lekker om in de bibliotheek te hangen en boeken te gaan bewonderen. Maar Chiyo begreep ook wel dat niet iedereen er van hield.

Het meisje vertelde hem dat ze naar rechts wilde gaan en hij liep vrijwel direct die kant op, zonder na te denken over zijn acties. Hij wist niet zeker of rechts ze wel bij de bieb bracht, maar als Chiyo daarheen wilde, dan gingen ze daar naar op zoek. “Hou je van boeken?” vroeg Aiden tijdens de wandeling om het gesprek gaande te houden. Lezen deed hij vrij vaak, maar dan in onderzoekende vorm. Daar hield hij namelijk van; dingen ontdekken. Hij verorberde zoveel informatie als hij kon op internet of in informatieboeken, maar een goed verhaal lezen deed hij niet echt vaak. Dat was op zich wel jammer, want erg vond hij het niet. “Ik lees niet echt fictieve boeken. Zou ik vaker moeten doen,” meldde hij aan de mutant. Dat was niet gelogen; hij dacht er echt over na om dat te doen. Misschien wel tijdens dit bezoekje aan de bieb – mochten ze die vinden. Gelukkig was Chiyo’s vrouwelijk instinct nog wel te vertrouwen, want ze kwamen bij aangrenzende gangen uit, waarbij aan het einde van één van de gangen twee enorme deuren te zien waren. Nu was hij vaak genoeg bij een bibliotheek geweest op z’n vorige scholen om te weten dat daar de bieb moest zitten. “Als dat niet ‘bestemming bereikt’ schreeuwt, dan weet ik het ook niet meer,” lachte Aiden naar Chiyo. Hij keek haar voor een moment aan en vervolgde zijn weg naar z’n doel, waarna hij nogmaals bij de deur bleef wachten en haar naar binnen gebaarde. “Dames eerst,” vermeldde hij er nog bij.

LATE NIGHT POSTS WOOHOO

Aiden vroeg tijdens de wandeling naar de bibliotheek of ze van boeken hield. Chiyo knikte even en zei “Ja, boeken hebben iets aparts,” reageerde ze terug. Even later zei hij “Ik lees niet echt fictieve boeken. Zou ik vaker moeten doen.” “Waarom zou je dat vaker moeten doen? Mij maakt het niet uit ik lees of bekijk alles wel,” reageerde Chiyo terug. Uiteindelijk kwamen op een punt waar meerdere gangen waren. Chiyo keek even de gangen in om te zien of ze ergens iets van een bibliotheek zag, maar Aiden zag het al in welke gang ze moesten zijn en zei lachend “Als dat niet ‘bestemming bereikt’ schreeuwt, dan weet ik het ook niet meer.” Chiyo moest er ook om lachen en volgde de jongen mee de gang in naar de deuren van de bibliotheek. Aiden bleef even bij de deur wachten en maakte hem open en maakte een gebaar dat ik naar binnen mocht gaan, terwijl die dat gebaar maakte zij die ook “Dames eerst.” Ze lachte een beetje verlegen en liep de bibliotheek binnen, terwijl ze zachtjes “Dankje,” liet vallen.

Ze stond even stil en keek naar de vele tafels die er stonden, waar je iets kon lezen en of leren. En naar de grote hoge boekenkasten. Chiyo stond verstelt en probeerde in de tussen tijd ook van een afstaand de onderwerp te vinden van een kast. Alhoewel ze niet zeker weet wat Aiden als eerste wou, want het was ook jammer en ongezellig om nu al hun paden te scheiden. Het is ook wel weer zo dat ze niet veel konden praten samen, maar goed. Misschien moest ze maar anders vragen of ze weer bij een tafel afspraken waar ze dan even samen aan die tafel een boek konden lezen of zo. Chiyo wachtte maar even af wat Aiden voor een voorstel had, voor dat ze de bibliotheek ging onderzoeken.

Boeken hadden iets aparts. Dat was Chiyo’s antwoord op zijn vraag. Aiden was het er volkomen mee eens. Die dingen hadden inderdaad iets vrij aparts en dat bedoelde hij alleen maar goed. Maar bijna alles had in zijn ogen wel iets aparts en dat sprak hem altijd aan. Daarom hield hij ervan om nieuwe dingen te ontdekken en onderzoeken. Hij wilde die apartheid eigen maken, zodat hij die aan de collectie in zijn hoofd kon toevoegen. Wat dat betreft was Aiden snel geïnteresseerd in dingen, maar een erge eigenschap vond hij dat niet. Chiyo’s zachte dankjewel reikte al snel zijn oren en het bracht een glimlach bij hem teweeg. De meeste mensen kregen het niet meer over hun lippen om iemand te bedanken voor een gebaar die vroeger vaak gebruikt werd, maar tegenwoordig niet zo vaak meer voorkwam. Aiden was het echter na al die jaren niet verleerd. Zijn ouders hadden hem daar te netjes voor opgevoed en een ‘gentleman’ zijn was één van de weinige dingen die hij nog altijd uit zichzelf deed. Niet dat hij er daadwerkelijk bij nadacht of dat hij anders gewend was. In Engeland kwam het immers vaker voor dat een jongen de deur voor een dame openhield of iets dergelijks. Chiyo ging door de deur naar binnen en Aiden volgde haar niet veel later.

Hij had niet veel bibliotheken live gezien in zijn leven, maar hij kon toch zonder enige twijfel zeggen dat dit één van de meest indrukwekkende op de planeet moest zijn. Overal waar hij keek stonden boekenkasten met ontzettend veel rijen boeken erin geparkeerd. Voor zover hij kon zien waren ook alle onderwerpen aanwezig, mocht hij de labels geloven die bij de boekenkasten af te lezen waren. Er was zelfs een enorme sectie aan ‘mutantenboeken’. Zouden er boeken zijn waarin lijsten stonden van de vele verschillende mutaties? En als dat zo was, zou er dan een uitleg van de zijne instaan? Hij was nog geen vijf seconden binnen of zijn nieuwsgierigheid was al gewekt. De drang om door de hele bieb te wandelen was dan ook ontzettend groot, maar voor hij dat kon doen, moest hij toch echt een plan van aanpak met Chiyo bespreken. Aiden wendde zich tot haar en boog iets voorover, zodat hij dichterbij haar oor zat en ze hem beter kon horen fluisteren. “Ik stel voor om gewoon op eigen houtje door de bieb te lopen en dan bij die tafel af te spreken?” vertelde hij, terwijl hij naar een willekeurige studeertafel wees. “Hoe lang denk je nodig te hebben?”  

-

Chiyo merkte dat Aiden zich voor over boogde en in haar buurt kwam. Ze schrok een beetje er was nog nooit een jongen zo dicht in haar buurt geweest. “Ik stel voor om gewoon op eigen houtje door de bieb te lopen en dan bij die tafel af te spreken?” verduisterde hij in haar oor. Chiyo probeerde te kijken waar die naar heen wees zonder zijn gezicht op een onhandige manier aan te raken. “Hoe lang denk je nodig te hebben?” vroeg hij daarna. “Ehm, geef me een uur tot 30 minuten,” verduisterde ze terug.

Ze keek even naar haar koffer, wat zal ze daar eens mee doen. Bij de tafel neer zetten of gewoon mee nemen? Ze keek even rond, echt druk was het niet en er zullen ook vast wel geen mensen zijn die haar kleren zou willen jatten. Chiyo liep naar de tafel toe dat Aiden aanwees en zette daar haar koffer neer. De tas die ze om haar rug had liet ze wel gewoon om. Ze liep naar de kast met design er op. Chiyo was namelijk benieuwd wat voor design boeken er hier zouden zijn. Ze ging voor de eerste kast staan en gleed met haar ogen langs over de titels. Ze zag allemaal leuke boeken met gave plaatjes er in, maar besloot om het maar bij twee designer boeken te houden om naar haar tafel mee te nemen. Chiyo liep nu richting de mutanten kast, in de hoop dat er een boek was over gedachte lezen. Ze vond twee boeken die haar erg interessant leken en ook die nam ze mee. Nu had ze al 4 boeken. Twee om er door heen te bladeren en twee om echt rustig te bestuderen. Toch wou ze nog even naar de lees boeken toe. Alleen wist ze niet echt goed waar ze zin in had, een komedie, een horror boek of gewoon waar gebeurt verhaal. Ze liep maar gewoon de schappen langs in de hoop dat er een titel aan sprak. Na lang zoeken vond ze er een, het was een boek wat over twee beste vriendinnen ging die verliefd op elkaar werden. Chiyo wist niet zeker hoe Aiden op de boek zal regeren, maar Chiyo was gewoon nieuwsgierig naar het verhaal. In Zuid-Korea had je niet veel boeken hier over.

Ze liep met de stapel boeken in haar hand weer terug naar het tafeltje. Haar koffer stond er nog en zo te zien was Aiden nog aan het zoeken. Ze nam plaats langs haar koffer en legde de boeken op tafel. Chiyo begon met de een van de twee design boeken door te bladen.

Dertig minuten tot een uurtje. Dat was nog vrij kort volgens Aiden, maar dat kon misschien komen omdat hij voornamelijk eerst de layout van de bieb in zich opnam en dan pas naar de boeken gaat kijken. De jongeman knikte ten teken dat hij het begrepen had en keek toe hoe het meisje haar koffer bij de afgesproken tafel dumpte. Vervolgens liep hij zelf een willekeurige kant op en deed wat hij zojuist al in gedachten had, hij ging op onderzoek uit en probeerde de bieb van binnen en buiten te kennen. Toen hij alle rijen was langsgegaan om een idee te hebben van waar alles stond, besloot hij om een kijkje te nemen bij de mutantensectie. Beseffend dat hij weer van plan was om alleen research te doen, hield hij het idee om naar de fictieve sectie te gaan ook even in zijn achterhoofd. Met die belofte ging hij op zoek naar een boek waar de verschillende mutaties in stonden vermeld. Na lang zoeken vond hij eindelijk wat hij nodig had en pakte hij het boek ruw uit de kast, waarna hij er willekeurig doorheen begon te bladeren. Zijn eigen mutatie kon hij niet zo één, twee, drie vinden, maar zijn oog viel uiteindelijk op een mutatie die sterk op die van Anna leek. Abrupt stopte hij met bladeren en staarde hij intensief naar de tekst die bij de naam vermeldt stond, eveneens als de tekening die naast de tekst was geplakt. Het was echter geen kristalmutatie, maar eentje met ijs. De symptomen hadden wel wat weg van wat Anna hem had verteld, maar iets bijzonders erover stond er verder niet bij. Huh, jammer. Misschien had hij op deze manier wat meer over Anna’s mutatie geleerd.

Aiden keek even op van zijn boek toen hij vanuit zijn ooghoeken een figuur naar de boekenkast waar hij stond zag bewegen. Hij herkende het meisje meteen als Chiyo en glimlachte eens vriendelijk naar haar, maar hij hield wel zijn mond. Ondanks dat hij een prater was en dat ook graag liet blijken, had hij wel respect voor de bibliotheekregels. Zelfs al wilde hij dat nog wel eens vergeten. Op dit moment hield hij wijselijk zijn mond en begon weer verder te bladeren toen de Aziaat vertrokken was. Helaas kwam hij verder niet iets interessants tegen in het boek, dus besloot hij het terug te zetten en op zoek te gaan naar een fictief boek dat hij op z’n gemak kon lezen. Met snelle passen beende hij de mutantensectie uit en keek hij zoekend om zich heen. Tja, veel van dat soort boeken las hij niet, dus hij wist bij God niet waar hij zin in had. Komedie misschien? Waar gebeurd? Fantasie? Dat laatste sprak hem eigenlijk wel aan. Een geheel nieuwe wereld leren kennen. Dat hield hem wel even bezig. Aiden wandelde richting de fantasy sectie en pakte er een willekeurig boek uit dat hem wel aansprak. Nou ja, de titel sprak hem wel aan. Tevreden besloot hij terug naar de tafel te lopen en het boek daar te lezen, maar toen hij aan kwam gewandeld, zag hij dat Chiyo er al zat. Grijnzend ging hij aan tafel zitten, terwijl hij naar de stapel boeken van haar keek. “Jij hebt je ogen de kost gegeven,” fluisterde hij zacht, proberend niet al te hard te grinniken. De mutant die naast hun aan een tafel zat, wierp hem een waarschuwende blik toe, maar Aiden negeerde die volkomen. “Mind if I have a look?” vroeg hij aan haar, waarbij hij zijn eigen boek op het tafeltje neerlegde.

ew lesbians wtf sas

Chiyo merkte dat Aiden ook aan tafel kwam zitten en zachtjes zei hij“Jij hebt je ogen de kost gegeven.” Chiyo lachte stilletjes en merkte op dat de mede mensen die aan tafel zaten niet blij waren met hun conversatie. Ze bedacht iets en pakte daarom ook uit haar rugzak een papiertje met een blauwe en een zwarte pen. De zwarte pen gaf die alvast aan Aiden en met de blauwe pen schreef ze “Kunnen we als nog praten ;)” en schoof het papiertje naar hem toe. “Mind if I have a look?” vroeg hij nog zachtjes. Chiyo knikte en schoof de boeken stapel naar hem toe. Chiyo bladerde in de tussen tijd rustig door in haar boek wachtend tot Aiden het papiertje naar haar terug schoof. Ze vond het fijn dat meteen de eerste persoon die ze ontmoete hier op school, zo aardig was en een echte vriend begon te woorden.

Chiyo schrok op en ging recht in haar stoel zitten, ze was vergeten dat de boek over die twee vriendinnen op de stapel lag. Ze zag het boek liggen met de titel ‘ninjas of love’ on op vallend kon ze het boek nou ook weer terug pakken van Aiden. Chiyo hoopte dus maar dat de jongen er niks achter zocht. Niet dat Chiyo echt lesbisch was, maar hetero was ze ook niet volgens mij. Eigenlijk voelde ze zich nooit aangetrokken tot een persoon. Tuurlijk zag ze wel eens een goed uit ziende jonge en jonge dame, maar echt gevoelens of zo kreeg ze er niet bij. Misschien had ze daar ook wel meer voor nodig dan alleen een blik van iemands uiterlijk. Agh ze zag wel, waar ze later mee kreeg. Als ze maar met een lief iemand kreeg, waar ze alles mee kon delen. Dan vond ze het goed.

Aiden merkte pas op dat ze een papiertje naar hem schoof, direct nadat hij zijn laatste vraag had gesteld. Chiyo knikte nog naar hem en schoof de stapel boeken zijn kant op, maar Aiden keek daar pas naar nadat hij het briefje had gelezen. Huh, dus Chiyo gaf wel nog om de wensen van de andere mutanten. Voorzichtig leunde de jongeman ietsje naar voren om de blauwe pen van haar te pakken, zodat hij wat terug kon schrijven. Zijn eigen spullen had hij namelijk niet op zak; hij was immers vertrokken uit z'n kamer met het idee dat hij die niet nodig had. "Slim bedacht." schreef hij erop, waarop hij even begon na te denken. Zijn oog viel hierdoor even op het boek dat Chiyo aan het doorbladeren was. Een designboek, huh? Althans, zo zag het ernaar uit. "Wil je een designer worden?" besloot hij erachter te schrijven. Vervolgens legde hij de pen op het papiertje neer en schoof het allebei richting het meisje, waarop hij besloot om de gekozen boeken van haar eens te bekijken. Het eerste dat hij oppakte, was een tweede designerboek. Hij bladerde er eens lichtelijk geïnteresseerd doorheen, maar besteedde verder geen aandacht aan de inhoud. Veel van kleding snapte hij niet en hij was ook niet van plan om dat snel te veranderen. Wat dat betreft was hij toch nog een stereotype man. Hoewel hij natuurlijk wel iets meer smaak had, al zei hij het zelf.

De volgende boeken die hij zag, waren twee mutatieboeken. Hij voelde niet echt de drang om hier doorheen te bladeren, aangezien hij daarnet al een mutantenboek in zijn handen had gehad, maar hij bekeek wel de titel en de kaft even. Het laatste boek wat Chiyo had gepakt, was - net als bij hem - een fictief boek. Hij fronste lichtjes bij de titel, waarna hij het boek omdraaide en de synopsis begon te lezen. Twee beste vriendinnen die uiteindelijk verliefd op elkaar werden. Huh. Wat een aparte keuze. Aiden keek eventjes op van het boek naar Chiyo, zich afvragend wat ieder ander persoon zou doen na het lezen van deze samenvatting. Viel zij voor meiden? Of was ze iemand die het gewoon steunde en het heel normaal vond? Schouderophalend legde hij het boek terug bij de rest, pakte zijn eigen boek en wachtte tot hij een antwoord op papier kreeg. Naar haar boekenkeuze vragen was hij echter niet van plan. Hij vond zoiets niet nodig, want het ging hem niet aan. Bovendien zou Chiyo het hem zelf wel vertellen als het belangrijk was. Ooit. Aiden was wat dat betreft zelf heel open minded. Veel deerde hem zoiets niet.

-

Aiden schoof het papiertje weer Chiyo’s kant op. Ze keek even op het papiertje en reageerde “Soms heb ik wel goede ideeen. Nee, vind het gewoon leuk om er door heen te bladeren,” schreef Chiyo op. Hmm ze wist even niks aan hem terug te vragen ze zag hoe de jongen door haar stapelboeken keek die ze had uit gezocht. Toen hij het fictieve boek pakte die ze had uitgekozen voelde het even of haar hart stopte. Wat moet ze doen snel uit zijn handen pakken? Nee dan was het te verdacht en bracht ze hem zeker op verkeerde gedachten. Gelukkig haalde hij alleen zijn schouders op en legde hem weer terug. Chiyo zuchte zachtjes van opluchting, blijkbaar maakte Aiden er geen drukte om. Ze zag hoe de jongen zijn eigen boek pakte, wat haar op een vraag bracht aan hem “Waar gaat jou boek over?” schreef ze op en schoof het blaadje met pen weer terug naar Aiden.

Echt zin in de design boeken had ze even niet meer, wat al best snel was, maar goed. Ze pakte de mutatie boeken er bij, want ze wou kijken of ze het fictief boek kon lenen uit de bieb. Zodat ze die rustig op haar kamer kon lezen of ergens buiten. Ze sloeg het boek open waar alle mutaties in stonden, ze was zo benieuwd wat er nog meer was. Ze ging langzaam alles lezen wat ze tegen kwam.

Chiyo kwam bij haar eigen mutaties en las dingen die ze wel herkende, maar gelukkig vond ze ook do’s and dont’s voor haar mutatie. Ze begon het rustig te bestuderen, want het kon altijd nog van pas komen, daarlangs was het ook enorm interessant natuurlijk voor haar. Ze keek even in haar tas of ze haar schrift snel te voorschijn kon krijgen en begon dingen te noteren. Terwijl Chiyo druk bezig over de hoofdstuk over haar mutatie te lezen en aantekeningen te maken, merkte ze dat Aiden het blaadje weer naar haar had terug geschoven. Ze begon te lezen wat hij had terug geschreven ‘hmm, hij houdt dus van triologies?’ dacht Chiyo naja het leek haar best een grappig boek. Ze had eigenlijk nooit echt een boek gelezen over heksen, maar goed. Ze pakte de andere pen vast wat op het blaadje lag en begon terug te schrijven “Klinkt leuk. Hou je trouwens van triologies?” Ze dacht nog even na en keek de jongen aan die nu bezig in zijn boek was, terwijl ze nadachten tikte ze met haar pen tegen haar gezicht aan. Wachtend op een idee om terug te schrijven naar de jongen. Op zich hoefde er niet meer bij, maar mis kon ze vertellen dat ze nieuwe dingen over haar mutatie had ontdekt en vragen of hij al alles zou weten over zijn mutatie. Agh wat had ze te verliezen dacht ze en boog weer voor over naar het papiertje en schreef op ‘Vond zo juist nieuwe info over mijn mutatie. Weet jij trouwens al alles over je mutatie?’ En ze legde de pen op het papiertje en scheef het naar Aiden toe. Ze begon weer verder te lezen in haar boek in de hoop dat ze meer info kon vinden over haar mutatie.

Helaas vond Chiyo niet meer info over haar mutatie, dus ze deed de boek dicht en pakte een andere mutatie boek. Ze bladerde een paar keer door heen om haar mutatie te zoeken, maar helaas stond die er niet tussen. Ze klapte hem zuchtend dicht en keek naar het papiertje wat Aiden alweer terug geschoven had.  Ze schoof het dichter naar haar toe en begon te lezen, wat de jongen had opgeschreven. Ze stond verstelt over dat de jongen eigenlijk niet veel over zijn mutatie wist, was die dan niet benieuwd hoe het allemaal in elkaar zat. Dat die niet wist dat er nog anderen mutanten waren had Chiyo ook. Wist zij veel wat het allemaal in hield dat ze gedachtes kon lezen van anderen, ze dacht dat ze gewoon een extra bijzondere zintuig had. Waar ze misschien later in Korea veel geld mee kon krijgen, want Koreanen waren makkelijk om in iets te laten geloven. Hij vroeg of ze iets gevonden had, toevallig had ze dat het boek waar niks over haar mutatie in stond. Stond anders wel enorm veel over zijn mutatie in. Dus misschien was het slim om die boek naar hem te schuiven met het papiertje.  

“Ik had het ook hoor, dat ik niet wist dat er meerdere mutanten waren. “ begon ze om als eerst terug te schrijven. “Ik heb toevallig hier een boek waar veel informatie in staat over je mutatie.” Schreef ze daarna verder. Ze legde dit keer niet alleen het pen op het blaadje maar ook het boek die veel over de informatie had over de mutatie van Aiden.