Onderwerp: A little angel out in the dark|OPEN zo sep 21, 2014 9:48 pm
▲
Aly Elsevier
Stil stond Daniek zichzelf in de spiegel te bekijken, ze had net de jurk aangetrokken die ze naar het gemaskerde bal aan zou doen. Haar ogen stonden een beetje wazig en het blonde meisje moest moeite doen om de tranen binnen te houden. Ze slikte even waarnaar ze kort heel snel met haar ogen knipperde om vervolgens haar blik op de grond te vestigen. Ze ging zachtjes met haar handen over de jurk heen en probeerde om zichzelf te kalmeren. Het waarschijnlijk nog wel erg lang duren voor de pijn om weg te gaan, om alles wat er in de vorige jaren was gebeurt te laten rusten. Ze wilde heel graag verder met haar leven maar ze wist niet hoe, of het mogelijk was met de pijn die ze elke dag voelde. Een rilling ging over haar lichaam heen en ze legde haar armen over elkaar uit de kou. Ze keek nu opnieuw weer in de spiegel. Ze had een Franse vissengraat vlecht in haar haar en ze had zichzelf mooi opgemaakt met make-up. Ze stapte weg van de spiegel en liep de badkamer uit. Nog steeds twijfelde ze of ze wel moest gaan en of de jurk wel kon. Ze liep naar haar bed toe en pakte het masker op die daarop lag. Ze knoopte het touwtje vast achter haar hoofd en liep nu naar de deur toe. Ze wachtte eventjes voordat ze de deur open deed omdat ze nog steeds twijfelde. Minaye zou haar vermoorden als ze niet zou komen, niet letterlijk natuurlijk. Ze maakte uiteindelijk toch de deur open en liep richting de kantine. Ze ontweek blikken van andere mensen die door de gang heen liepen en haar ogen waren eigenlijk vooral op de grond gericht uit verlegenheid. De kantine was heel mooi gemaakt voor dit bal, dat kon ze bij de ingang al wel zien. Ze stopte zachtjes bij de ingang en keek eventjes om haar heen, nog steeds probeerde ze hierbij blikken te vermijden. Ze zocht eigenlijk een beetje naar Minaye, dat was tenminste iemand die ze kende. Natuurlijk wilde Daniek niet de hele avond Minaye lastig vallen, die had namelijk een date, en zij niet. Ze stapte nu langzaam de kantine in en keek wat verwonderd om zich heen...
Onderwerp: Re: A little angel out in the dark|OPEN za sep 27, 2014 9:18 pm
TAG: WORDS: 622
Run past the rivers, run past all the light. Feel it crashing and burning, till it all collides. Strike a match lit the fire, shining up the sky.
Masker
Feesten als die van vanavond waren eigenlijk niets voor Mason, hoewel je dat op het eerste gezicht niet zou zeggen. In een pak zag hij er geweldig uit – iets wat hij zelf overigens niet zo snel zou zeggen – en als het nodig was kon hij ongelofelijk elitair overkomen. Logisch gezien het feit dat hij uit een steenrijke familie kwam. Ja kunstdieven verdiende nu eenmaal veel geld, als ze een beetje goed waren tenminste. Met zijn hand ging hij door zijn donkere haren, misschien moest hij er toch maar een beetje gel in smeren. Uit het kastje boven de wastafel pakte hij een pot met gel, legde zijn haar met een klein beetje van het plakkerige goedje in model. Meer en hij zou er uit zijn als een balletje, iets wat hij het liefst voor kwam. Een vluchtige blik in de spiegel vertelde hem dat het er wel mee door kon. Op zijn bed lag het jasje van zijn pak en zijn masker. Zijn pak was simpel maar klassiek. Het jasje, de broek en het gilet waren zwart. Die laatste had hij overigens gewoon in de pak laten hangen, veels te warm. De blouse die erbij hoorde was wit en de stropdas was weer zwart. Een stropdas, want vlinderstrikjes waren voor goochelaars. Althans dat was wat zijn vader altijd zei. Damn, had hij nu echt iets van die man overgenomen? Bijna kreeg Mason de neiging om in de kast van zijn kamergenootje te kijken, wie weet had die wel een vlinderstrikje. Uiteindelijk besloot hij dat dat wel een beetje overdreven was. Hij trok zijn jasje aan en maakte de touwtjes van zijn masker vast achter zijn hoofd. Nu was hij klaar om te gaan. Een date had hij niet, hij had niet eens overwogen iemand te vragen. Er liepen wel veel leuke meisjes rond op het eiland, maar hij niet echt de behoefte iemand het idee te hebben dat hij opzoek was naar iets vasts. Bovendien liepen er op een bal als deze altijd wel mooie meisjes rond, die geen date hadden of een date die zo vreselijk was dat ze iedere reden aan namen om te vluchten.
Met een klap trok hij de deur achter zich in het slot, rustig liep hij door de lange gang en daalde hij de trap af. Ergens was hij wel benieuwd naar hoe de kantine er uit zou zien. Volgens Arya was het alsof je midden in een sprookje terecht was gekomen. Zijn zusje had in tegenstelling tot hem wel en date. Iets wat hem niets verbaasde, ze was altijd al in de smaak gevallen bij de jongens. Iets wat hij nooit echt had kunnen waarderen. Vooral wanneer het gasten waren die hij kende, want over het algemeen waren dat geen lieverdjes. Niet, dat het zware criminele waren. Zeker niet. Gewoon jongens die meer aan zichzelf en basketbal dachten dan aan andere dingen. Het was niet alsof Arya niet voor zichzelf kon zorgen, ze was niet alleen slim maar ook nog eens een sterke mutant. Toch maakte Mason zich altijd zorgen om haar, misschien hoorde dat gewoon bij het broer zijn. Mason opende de deur naar de kantine, was toch enigszins overrompeld door de balzaal. Het was alsof hij in een heel ander gebouw terecht was gekomen. Vlak bij de ingang stond een meisje in een witte jurk, die hem deed denken aan die van een Disney prinses. Zijn zusje had hem wel twintig keer Frozen doen kijken, daartegenover stond de twintig keer dat hij haar Ice Age had laten kijken. Even aarzelde hij, het zag er niet uit alsof het meisje hier met iemand was. “Hey! Heeft iemand je al verteld dat je er sprookjesachtig uit ziet?” zei hij, een jongensachtige grijns sierde zijn gezicht.
Onderwerp: Re: A little angel out in the dark|OPEN wo okt 01, 2014 3:27 pm
▲
Aly Elsevier
In haar grote witte jurk draaide Daniek een rondje in de kantine die was omgetoverd tot een balzaal voor het gemaskerde bal. Ze was alleen, zoals ze bijna naar elk bal in haar hele leven was geweest, ze had nooit een date gehad. Nu was ze ook niet naar heel veel van dit soort dingen geweest. Erg vond Daniek het niet om er alleen heen te gaan, waarschijnlijk zou ze toch niet lang blijven aangezien ze niet dacht dat er heel veel voor haar te beleven viel. Het was Minaye geweest die had gezegd dat ze even moest kijken en dat deed ze, even een kijkje nemen. Ze keek in het rond naar de vele mensen die er allemaal heel mooi uitzagen voor dit gemaskerde bal. Allemaal gezellig met elkaar of met een date, en Daniek stond er helemaal in haar eentje tussen. Ineens vond ze tussen de mensen een jongen die naar haar keek en meteen draaide Daniek haar hoofd ook weer weg. Door de jaren heen had Daniek een soort angst gekregen voor vreemde mensen, vooral jongens. Ze pakte haar eigen pols vast en probeerde zich zo normaal mogelijk te gedragen, alsof ze het gewoon niet gezien had. Wanneer de jongen op haar af kwam voelde Daniek de zenuwen door haar lichaam heen gieren. Verschillende gedachten vlogen door haar hoofd door, verschillende stemmen die haar allemaal vertelden iets anders te doen. “Hey! Heeft iemand je al verteld dat je er sprookjesachtig uit ziet?” Vroeg de jongen ineens aan haar en Daniek keek hem nu aan met haar heldere blauwe ogen. Een wat verlegen glimlachje sierde haar gezichtje terwijl ze de woorden stiekem heel lief vond. Ze liet haar ogen even over haar jurk heen glijden waarnaar ze hem ook weer aankeek. Zachtjes schudde ze haar hoofd. "Nee," Zei ze er wat zachtjes achteraan, maar nog wel te horen door de muziek heen. Doordat Daniek nooit lang in iemands ogen kon kijken keek ze weer eventjes weg en liet ze haar ogen voor de zoveelste keer over de kantine glijden. Heel kort maar. "Jij ziet er ook mooi uit," Zei ze nu zachtjes omdat ze niet echt wist wat ze moest zeggen. Ze glimlachte er vriendelijk bij terwijl die angst van haar door haar lichaam kroop de ze deze probeerde te negeren..
Onderwerp: Re: A little angel out in the dark|OPEN za okt 11, 2014 7:55 pm
TAG: WORDS: 622
Run past the rivers, run past all the light. Feel it crashing and burning, till it all collides. Strike a match lit the fire, shining up the sky.
Masker
Het meisje keek hem aan met helderblauwe ogen, die het plaatje compleet maakte. Even was het echt alsof hij terecht was gekomen in één of andere meisjesachtige Disney film, eng gewoon. Of in Once Upon A Time, dat kon ook nog. Een serie die hij onder dwang van zijn zusje had gekeken, oké dwang was misschien wat overdreven maar geheel vrijwillig was het niet geweest. Al moest hij toegeven dat hij uiteindelijk wel de charme van de serie had ingezien. Oké, hij moest zijn gedachten echt beter onder controle gaan houden voor hij het wist zouden ze zijn aangekomen in de middeleeuwen. Want ja zo werkte Masons hersenen. Gedachten schoten razendsnel door zijn hoofd en zijn spanningsboog was beperkt. Wat overigens niet betekend dat hij niet intelligent was, zeker niet. Hij was gewoon druk, niet alleen in zijn doen en laten maar ook in zijn gedachten. Het meisje reageerde met een verlegen nee op zijn woorden. Hij glimlachte naar haar. Het was duidelijk dat ze zich niet helemaal op haar gemak voelde in zijn bijzijn. Zou dat aan hem liggen of voelde ze zich überhaupt niet op haar gemak onder de mensen? Of lag het misschien aan zijn geslacht? Dat kon ook nog. Haar verlegenheid zou wel verklaren waarom ze hier alleen was, verlegen meisjes vielen nu eenmaal minder snel op dat meer spontane meisjes. Met als gevolg dat meiden uit die laatste groep eerder gevraagd zouden worden voor een evenement als deze. Haar woorden deden de jongensachtige grijns op zijn gezicht terug keren. “Dank je.” zei hij. “Wil je wat drinken?” vroeg hij. Veel tijd gaf hij het meisje niet om antwoord te geven. Hij liep in de richting van de tafels waarop allerlei soorten drinken en eten stonden. Even aarzelde hij, om uiteindelijk toch maar gewoon voor de punch te gaan. Hij vulde twee glazen met het zoete goedje en liep weer terug naar het meisje. “Hier.” zei hij, terwijl hij haar een van de glazen rijkte. Nadat ze deze had aangenomen viste hij een zilveren flesje uit zijn broekzak, draaide het dopje er vanaf. Aangezien hij al zo’n vermoede had gehad dat ze geen alcohol zouden schenken, had hij voorzorg maatregelen genomen. Want ja wat was een feest zonder alcohol? Het flesje had hij gevuld met wodka die hij uit de keuken had gejat. Eens een dief altijd een dief zullen we maar zeggen. In zijn eigen glas schonk hij een beetje wodka, er voor zorgend dat de verhouding precies goed zou zijn. “Wil jij ook? Het is wodka.” vroeg hij, het laatste voegde hij er met een knipoog aan toe. Hij hield het meisje het flesje voor, zo dat het niet opviel voor de mensen om hen heen. Hij had geen zin om nu al naar buiten gezet te worden. Het kon hem overigens weinig schelen of het meisje het flesje aan zou nemen of niet. Als ze niet wou drinken, moest ze dat vooral niet doen. Hij was niet het soort jongen dat een meisje tegen haar zin in dronken voerde, sterker nog hij vond een dergelijke tactiek bijzonder laag. De enige rede dat hij haar de wodka aanbod was omdat hij zelf wel zin had om alcohol te drinken en hij het niet erg netjes vond om haar niks aan te bieden. Ja, Mason had toch wel enigszins manieren al kon je er over twisten of hij ze op de goede manier in de praktijd bracht. “Ik ben trouwens Mason.” Stelde hij zichzelf voor aan de blondine.
Onderwerp: Re: A little angel out in the dark|OPEN di okt 14, 2014 8:06 pm
▲
Aly Elsevier
De jongen moest glimlachen nadat ze wat verlegen 'nee' had gezegd als antwoord op zijn vraag. Hoe zeer Daniek soms probeerde om haar spanning onzichtbaar te maken lukte dit nog vaak niet, het was altijd wel aan haar te zien, ze kon het gewoon niet goed verbergen. Hij zou het vast en zeker wel kunnen zien aan haar, dat wist ze bijna honderd procent zeker. Omdat ze niet zo goed wist wat ze moest zeggen gaf ze hem ook maar een complimentje terug, al was het natuurlijk wel waar dat hij er ook mooi uitzag. Iedereen zag er mooi uit op deze avond, sommigen vielen alleen meer op dan andere. Zelf viel ze vaak niet heel erg op, dat wilde ze ook helemaal niet. Deze keer had ze misschien wel een wat meer opvallende jurk aangetrokken maar dan leek ze nog steeds vaak op de achtergrond te belanden, als een muurbloempje. “Dank je.” Zei hij terug met een grijnsje en Daniek trok haar mondhoeken ook een beetje meer op. “Wil je wat drinken?” Vroeg hij haar nu waarnaar ze zachtjes en misschien een beetje twijfelachtig knikte, niet dat ze twijfelde, dat waren puur de zenuwen die door haar lichaam gierden. Hij liep ook al redelijk vlug weg naar de tafel met al het drinken en eten erop en Daniek bleef op haar plek wachtten. Ze keek nog even wat in het rond en zocht naar haar beste vriendin die hier ergens rond moest lopen, of dansen. Dat zou misschien haar redding zou, al zou Minaye haar waarschijnlijk meteen terug duwen naar die jongen. Minaye was altijd degene geweest die Daniek een zetje in de rug moest geven wanneer Daniek weer eens te verlegen was om met iemand te praten. Nu had ze haar vriendin al wel een paar jaar niet meer gezien maar ze wist bijna zeker dat dat nog steeds het geval zou zijn in zo'n situatie. Hij kwam ook al snel weer terug, dat vond Daniek dan. “Hier.” Zei hij waarbij hij haar een glas rijkte met punch erin. Daniek glimlachte vriendelijk naar hem en nam het glas aan. "Dank je," Zei ze nu met een lieve stem en nam een slokje van de punch. Hij haalde alleen een klein zilveren flesje tevoorschijn en schonk er wat van in zijn glas punch. Daniek volgde wat hij deed en natuurlijk wist ze ook wel dat daar alcohol in zat. Ze had genoeg van die flesjes gezien in haar leven om te weten wat er in zou zitten. “Wil jij ook? Het is wodka.” Zei hij nu met een knipoog en hield voorzichtig het flesje voor haar. Daniek schudde met haar hoofd en glimlachte. "Nee, dank je. Ik hoef niet." Zei ze daarnaar vriendelijk tegen de jongen. Daniek was nooit echt een drinker geweest, maar ze was ook niet veel uit geweest. Soms wel met Minaye maar ze dronk dan geen alcohol, en hier had ze ook genoeg redenen voor. Daniek was hier iets te voorzichtig voor en ook te bang voor de consequenties. Ze vond het niet erg dat hij wel wat alcohol door zijn drankje deed, zolang het maar niet te veel was vond ze het prima. “Ik ben trouwens Mason.” Stelde hij zich nu voor en Daniek glimlachte weer naar hem. Mason, dat kon ze wel onthouden. "Daniek," Zei ze nu terug terwijl ze hem met een vrolijke blik aankeek. Want ondanks dat Daniek het altijd een beetje eng vond vond ze het ook leuk om wat aandacht te krijgen, dat kon ze niet ontkennen. Ze kon er zelf ook niet zoveel aan doen dat ze een angst had voor mannen, er waren gewoon te veel dingen gebeurt die haar bang hadden gemaakt. Het ergste was dat Daniek totaal niet tegen aanrakingen kon, dan kwam de angst met volle kracht opzetten. Wanneer er een meisje op het podium kwam staan richtte ze daar haar blik op. Ze kende haar niet, zoals ze de meeste niet kende. Zij begon te zingen en het was heel erg mooi, iets waar Daniek erg van kon genieten. "Ze is goed," Zei ze nu tegen Mason, ze wist ook niet echt iets anders wat ze kon zeggen. Daniek kon zelf ook goed zingen maar dit wist alleen Minaye en haar broer Jack, anderen hadden haar ook nooit horen zingen..