DAMN YOU WERE IN MY SEXXX DREAMS ..vs.Liv

Een zachte kuch verbrak hun kus. Nieuwsgierig keek Olivia hem aan. What’s wrong? “Kijk wat je nu hebt gedaan” zei Dante met een onzeker lachje. Niet-begrijpend staarde Olivia hem aan, maar toen hij omhoog kwam, voelde ze het, tegen haar bovenbeen. Oeps. “Sorry, I guess?” zei ze onschuldig. Beetje naïef om te denken dat er niets zou gaan gebeuren, Liv. Het wilde dier was even gaan liggen en maakte plaats voor de lieve Liv. Ze staarde hem terug aan, haar gedachten op volle toeren. Als ze nu door zouden gaan, zouden ze naar een moment gaan wat zij in ieder geval nooit meer over kon doen. En Olivia geloofde niet in heel het huwelijk gebeuren, maar wel dat diegene een ware liefde zou moeten zijn. En dat was Dante voor haar, natuurlijk. Nog nooit had ze iets voor iemand gevoeld als voor hem.

Ze slikte even en bracht haar hand naar zijn wang, terwijl ze hem nog steeds aankeek. “Dit is nieuw voor mij” bekende Olivia toen fluisterend “En ik weet niet wat ik moet doen. Maar als jij het wil, zou ik niets liever willen dan dat jij het bent.” Hopelijk begreep Dante wat ze bedoelde. Ze was zeker van haar besluit. Wat hield haar tegen? Olivia hield van Dante, ze was er oud genoeg voor en thuis mocht ze toch al niet meer over de vloer komen, dus als ze het voor het huwelijk deed zou het toch geen verschil maken. Nee, ze twijfelde absoluut niet. Nu alleen Dante nog. Olivia wist niet in hoe verre hij hier al ervaring mee had, en of het voor hem ook de eerste keer was. Als dat niet zo was, wilde Olivia het niet weten, maar vertrouwde ze erop dat hij wel wist wat hij moest doen, want voor haar was dit compleet nieuw.

“Maar op één voorwaarde…” zei ze toen nog zachter “Wel voorzichtig, oké?” Nou kon ze zich niet voorstellen dat Dante haar pijn zou doen, maar toch…het was best wel eng en nieuw voor haar. Een beetje zekerheid zou ervoor zorgen dat haar zelfverzekerdheid ook weer terug zou komen.

Dante beloofde het en zij vertrouwde hem. Een lach om haar mond toen ze zijn hand op haar wang voelde en van haar wang naar haar nek gleed, waar hij een kusje drukte. Genietend en verlangend naar meer sloot Olivia haar ogen. Ze voelde hoe zijn hand haar shirtje wat omhoog schoof en ze besloot hem te helpen door haar t-shirt uit te trekken. “Ik hou van je” hoorde Olivia Dantes diepe, hese stem zeggen. Passievol staarde ze in zijn ogen, toen ze een kus op zijn mond drukte. “Ik ook van jou, sweety” zei ze vol liefde. N’awh, he was the cutest. En toen ze verder gingen met hun liefde, wist ze het zeker. Dit was de beste beslissing.


“You take the clothes of my back and I let you. You’d steal the food right out my mouth and I’d watch you eat it. I still don’t know why, why I love you so much. You curse my name, in spite to put me to shame. You put my laundry in the streets, dirty or clean, give it up for fame. But I still don’t know why, why I love it so much.” De stem van Beyoncé vulde haar slaapkamer. Het meisje kwam in beweging, rolde zich op tegen de jongen die naast haar lag. Met een kreun opende ze haar ogen en kwam haar lichaam een beetje overeind. Met slaperige ogen keek ze om zich heen. Het eerste dat Olivia op viel, was dat ze niet haar eigen T-shirt aan had, maar die van Dante. Verder was het dekbed erg gekreukeld. Meteen kwam alles van gisteravond terug en Olivia grijnsde. ‘Wauw’ was het enige woord dat ze ervoor had. Ze draaide haar hoofd naar Dante en haar blik veranderde in een liefdevolle blik. Awh, hij was zo cute. Ze besloot hem lekker te laten liggen, toen ze zelf van het bed sprong.

Olivia liep naar haar kast en viste er een schoon slipje uit, die ze vervolgens aantrok. Zachtjes neuriede ze mee met de muziek. “And baby, it’s amazing I’m in this maze with you, I just can’t crack your code. One day you screaming you love me loud, the next day you’re so cold. One day you’re here, one day you’re there, one day you care, you’re so unfair. Sipping from your cup, till it run over…holy grail.” Toen kwam het rap gedeelte, maar Olivia zette gauw haar telefoon stil. Het was namelijk een wekker die was afgegaan. Terwijl ze dat deed, keek ze naar de tijd op haar telefoon. Damn, half één. Half één in de middag zelfs. Dat betekende dat ze de eerste paar les gemist had, het ontbijt en dat de lunch of nog bezig was, of ook nog afgelopen. O. Jeetje. Olivia geeuwde eventjes en woelde wat door haar haren. Terwijl ze richting de badkamer liep, overspoelde een blij gevoel haar. Het was allemaal goed gekomen. Maar toen ze de douchestralen op zich voelde, was er één nadeel: school. Dit gevoel probeerde ze te verdringen, door het eerste stukje van Holy Grail te blijven zingen.

Met een laatste noot draaide ze de kraan uit en haar hand zocht naar een handdoek. Nadat ze die gevonden had, wreef ze haar lichaam en haar haren droog. Mmmm…oké, het schone slipje kon ze nu aantrekken en….verder was er geen kleding te bekennen, los van het shirt van Dante. Oké, dan trok ze dat aan. Dat had ze nu toch al een tijdje aangetrokken, dus dat maakte ook niet meer uit. De stof omsloot zich rond haar lichaam. Hij was te groot voor haar, maar dat maakte niet uit. Zijn vertrouwde geur zat in het T-shirt. Mmmm. Haar haren bond ze bij elkaar in een rommelige staart en daarmee zou ze het voor nu eventjes moeten doen, want zin in een schoonheidsbehandeling had ze niet. Eigenlijk had ze nergens zin in, behalve weer bij Dante te gaan liggen en hem te knuffelen terwijl hij sliep.

Heel voorzichtig, om Dante niet wakker te maken, opende ze de deur van de badkamer op een kiertje, drukte het licht uit en schoot door het kiertje haar slaapkamer weer binnen. Zachtjes sloot ze de deur weer, maar het was niet nodig geweest. Hij was al wakker. Een stralende lach verscheen op haar gezicht toen ze hem zag en zei, net als hij, “Buongiorno.” Ze zag hoe hij zijn armen uitstak om haar te knuffelen en dat hoefde Olivia zich geen tweede keer te laten zeggen. Ze maakte nog net geen snoekduik naar het bed. Nee, ze snelde zich naar de rand van het bed, kroop erover heen naar hem toe en belandde in zijn armen. Mmmm. Olivia sloot haar ogen, terwijl ze met hem knuffelde. Het was officieel. Het was onmogelijk om iemand liever te vinden dan Dante, ondanks dat ze gisterenavond ook hun eerste ruzie hadden gehad. Olivia had er niet meer over nagedacht en wilde dat voorlopig ook niet, want de rest van de avond hadden ze samen doorgebracht en dat was gewoon…perfect geweest.

Olivia kwam wat omhoog, draaide zich om en plaatste haar benen weer langs zijn benen, zoals ze eerder ook bij hem op schoot had gezeten. Haar handen plaatsten ze langs zijn wangen en drukte een kus op zijn mond. “Hoi” zei ze toen schaapachtig. “Ik geloof dat ik al mijn lessen gemist heb” ging ze grinnikend verder “Dus, ik geloof niet meer dat ik zo’n heilig boontje ben…” Met een lach haalde ze haar schouders op en sprong toen van hem af. “Maar om nog een beetje lief te doen, en omdat ik weet dat je een Dante bent, heb ik dit…” Ze haalde de zak met koekjes tevoorschijn en gooide die op zijn schoot. Het was tijd om de rest van haar geheime eetvoorraad aan te breken. Het waren dingetjes die ze uit de cafeteria had meegesmokkeld naar haar kamer, voor het geval ze nog honger kreeg. Wat ze nog tevoorschijn toverde, was wat chocola en een zak met dropjes. Mmmm, nice breakfast.

Zo, dat was wel genoeg. Haar oog viel op een glas cola, maar die zag eerder paars dan zwart. “Die ga ik je niet geven” zei ze met een knik naar de glas cola. Mmm. Met haar handen in haar zij keek ze haar kamer rond. Voor Dante had ze haar kamer opgeruimd, maar nog steeds kon ze overal dingen vandaan vissen. Zo haalde ze nu een fles water onder haar bed tevoorschijn. Dafuq? Oke, het was drinken prima. Met een grijns plofte ze weer naast Dante neer en kroop tegen hem aan. “Zo, eet smakelijk” zei ze, terwijl ze haar telefoon van haar nachtkastje viste. Die had ze niet meer gezien sinds gisteren middag. Olivia bekeek de berichten. Ook de twee die Dante had gestuurd op het bal, toen ze was weggerend. Die skipte ze maar even, dat was voor later. Grinnikend liet ze de andere berichten aan hem zien. “Waar we zijn” herhaalde ze en haalde haar schouders op “Als het aan mij ligt, wil ik nog best even vermist met jou blijven…”

Een pruillipje was op haar lip ontstaan toen Dante zei dat hij zelfexpressie nog wel kon halen. Neehee. Hij moest hier blijven, hier bij haar. Olivia zou zelf ook wel naar zelfexpressie zijn gegaan, maar daar had ze nu helemaal geen zin in. Nee, waar ze nu zin in had, was gewoon lekker een beetje in bed chillen, met hem. Blijkbaar had hij hetzelfde idee, want hij was blij met de koekjes die zij hem had gegeven en de andere spullen die zij hem had gegeven. Olivia moest lachen om zijn reactie over de cola. “Klopt, het vooroordeel over jongens die een rotzooi maken is misschien een understatement als het op mij aankomt. Ik heb het voor jou opgeruimd, maar eergisteren kon in mijn bed nog niet terugvinden…” Een blosje verscheen op haar gezicht en een zachte grinnik ontsnapte uit haar mond. Oké, dat was misschien een beetje overdreven, maar het was een aanzienlijk opgeruimder dan eerst. Zolang ze geen andere kastjes openmaakten, zou dat nooit aan het licht komen.

Maar Olivia was het met hem eens. Ze konden hen best een dagje missen. En toch schrok ze toen ze opeens Dantes had voor haar mond zag vliegen en hij een koekje zachtjes bij haar naar binnen duwde. O my God. Grinnikend sloeg ze haar hand voor haar mond, toen ze het koekje weg kauwde. “Don’t worry” grinnikte Olivia en hield het T-shirt van Dante eventjes omhoog. Enthousiast prikte ze in het rolletje wat in haar buik was ontstaan. Sinds ze hier op Genosha Island was aangekomen, was zij niet alleen aangekomen, maar haar gewicht ook een beetje. Dat was niet zo gek ook. Haar dansleraar in Italië had haar elke dag helemaal afgemat en hier had ze geen motivatie om dat te doen. Daarom trok ze, net als nu, een zak met dropjes open en begon ze het enthousiast naar binnen te werken. “Dat betekent niet dat ik onzeker over mijn gewicht ben hoor, maar ik ben wel iets aangekomen sinds ik hier ben. Maar dat maakt niet uit, want het ziet er nog allemaal prima uit, maar de feiten liegen er niet om, maar goed, het maakt niet uit, maar toch.” Olivia beet even op haar lip en keek hem aan. “Ik doe het weer, hè?” brabbelde ze met een onschuldige glimlach, doelend op het feit dat ze soms zoveel praatte.

Even rolde ze zich helemaal tegen hem aan. Dante was zo lief en schattig en lekker warm en mmm. Zo kon ze wel uren blijven liggen, lekker met hem knuffelend gewoon een beetje op bed zitten. Eigenlijk had ze nu een televisie willen hebben, zodat ze konden kijken, maar dat zou betekenen dat ze weer he-le-maal naar beneden moesten. En daar was ze een beetje te lui voor. Terwijl ze nog een dropje in haar mond propte sloot ze haar ogen. “Ik heb geen spijt trouwens…” zei ze toen opeens “Van gisternacht. Ik hoorde altijd verhalen over mensen die er spijt van hadden, maar ik ben echt blij dat het bij ons niet zo is…”

Gelukkig kon Dante ook wel een buikje waarderen. “Puppy’s zijn inderdaad zo lief, die wil je helemaal plat knuffelen!” zei ze enthousiast en keek naar zijn hand die even over haar buik ging. Mhihihi, yay, cuddles! Olivia vond Dante lief. Hij liet haar heel erg goed voelen, heel erg gelukkig. Terwijl ze haar dropjes at en hij een arm om haar heen had geslagen, en haar nog wat dichter tegen hem had aangetrokken, sloot ook zij heel eventjes haar ogen. Mmm, er was geen plek op aarde waar ze op dat moment liever zou zijn dan hier. Wie had gedacht dat ze hier, op het eiland waar ze eigenlijk helemaal niet naar toe wilde en waar ze zoveel moeite had gehad om zichzelf aan te passen aan dit leven, iemand zou vinden waar ze zo gek op zou worden?

En Olivia wist dat het goed zat bij hem. Ook Dante was blij dat zij er geen spijt van had gehad en dat hij anders zichzelf zou meppen als ze er spijt van had gehad. “Nee joh gekkie, dan was het toch niet jouw schuld geweest, ik had dan toch ‘ja’ gezegd?” zei Olivia liefjes. Nee, ze wilde echt niet dat Dante zichzelf zou slaan om haar. Dat zou ze pas erg vinden. Haar ogen straalde toen hij zei dat hij er ook geen spijt van had dat zij het samen gedaan hadden en Olivia sloot haar ogen weer toen ze teder zijn lippen op haar huid voelde. Voorzichtig draaide ze zich op haar zij en keek naar hem. Zachtjes kwam ze iets omhoog, zodat ze een kus op zijn wang kon drukken. “Ik hou van je” fluisterde Olivia zachtjes tegen hem, toen ze weer lekker ging liggen. En dat was de waarheid, ze hield van hem. Het was allemaal heel snel gegaan, maar wat zeker was, was dat ze verliefd was op hem en dat ze van hem hield.

Maar opeens schoot Olivia hem iets te binnen, iets dat ze Dante had willen vertellen, maar niet gedaan had, omdat het ze niet de sfeer van het bal had willen verpesten. Maar dat ze geprobeerd had om haar ouders te bereiken, was nog maar recent gebeurd en eigenlijk wilde ze dat best wel met hem delen. Olivia had het Dante verteld dat haar relatie met haar vader echt niet zo top was. Maar hoe ging ze dit vertellen? “Een paar dagen geleden…” begon ze daarom en dacht even na “…had ik een idee. Ik dacht misschien kan ik proberen om mijn moeder te bellen en misschien mijn broertje eventjes te spreken. Dus ik had gebeld en ze nam op…” Eventjes stopte ze en dacht even na aan dat moment. Ja, Olivia was zo blij geweest toen ze haar moeder aan de telefoon had. “En we hebben super lang gepraat. Over de dingen hier, zonder natuurlijk te vertellen waar ik ben en waarom, en zij vertelde hoe het met mijn broertje enzo ging en het was zoooo fijn. We hebben een uur gepraat en het was echt prettig. Totdat…” En weer stopte ze eventjes, want dit was een stuk moeilijker om te vertellen. Maar nu moest ze doorzetten, want ze wilde dat Dante het wist. “Totdat mijn vader de telefoon afpakte en dingen begon te schreeuwen. Het was echt vreselijk…” Olivia keek hem aan en haar wenkbrauwen fronste zich even.

Toch wilde ze het hele gebeuren niet erger maken dan dat het was. “Dus, als we met Kerst van het eiland afmogen, denk ik niet dat we welkom zijn bij mij thuis…” zei Olivia met een kleine glimlach en legde ze haar hoofd weer op zijn schouder.

Het verdrietige gevoel dat ze had gehad was weer een beetje gezakt. Waarom zou ze er nu nog verdrietig over zijn? Te lang had ze hier al meegezeten. Sterker nog, al negentien jaar zat ze met dit probleem. Elke keer dat Olivia zich er verdrietig over voelde, loste het niets op. Haar vader werd vaak nog bozer als hij haar tranen zag. Hij had geen enkele compassie voor haar. Het enige nadeel van dit alles was dat ze haar moeder en haar broertje niet zo makkelijk meer kon zien. Maar no way dat ze ooit nog terugging naar haar huis. Ze zou zelfs al haar spaargeld opnemen om ergens een appartement of flatje te kunnen huren, als ze maar niet meer naar huis hoefde. Olivia zou beginnen aan een manier om dit te verwerken. Maar nu ze hier was, in een omgeving waar ze geen pijn had, wist ze zeker dat ze nooit meer naar die hel terug zou gaan.

En Dante probeerde haar daar bij te helpen. “Ey, sowieso vinden mijn ouders het wel goed als je mee komt met mij.” Olivia keek hem aan, een glimlach op haar gezicht. N’awh! Dat zou echt geweldig zijn. Hun eerste Kerst samen, bij zijn ouders! Nou wist Olivia natuurlijk niet hoeveel keer ze Kerst samen zouden vieren, maar dit was in ieder geval geweldig. Maar hij was nog niet klaar, want hij vond het ook goed als haar moeder en haar broertje zouden komen! Blij sprong ze op haar knieën overeind en sloeg ze haar armen om zijn nek. “Dat zou echt geweldig zijn!” zei Olivia enthousiast. Yay! Haar verdrietige mood was helemaal weggegaan en had plaats gemaakt voor vrolijkere gedachtes. In haar hoofd zag ze haar moeder, haar broertje, Dante, zijn ouders, Adrian (??????) en haarzelf aan een enorme tafel zitten. Een normale Kerst, zoals normale mensen dat deden. Olivia was gek op Kerstmis, omdat iedereen dan lief voor elkaar was. Bovendien was ze een enorme fan van de decoraties en kerstbomen.

“Mmmm…nou weet ik niet eens honderd procent zeker of dat we van het eiland afmogen met Kerst maar….” Olivia keek nadenkend even omhoog “Dat lijkt me wel logisch, toch? Ik bedoel, nooit meer je familie zien…ik denk dat heel veel mensen het daar niet helemaal mee eens zouden zijn. Bovendien hebben ze daar bij mij nooit wat over gezegd…” Olivia legde haar hoofd op zijn schouder en sloot haar ogen. Een gevoel van vermoeidheid overspoelde haar. Veel slaap hadden ze niet gehad die nacht, ghehe. Eventjes sloeg ze haar hand voor haar mond om een geeuw te onderdrukken. Olivia sloeg haar armen om hem heen. Mmmm. Ze voelde zich fijn, veilig en goed en jaaaa. This was the life.

Gelukkig deelde Dante haar enthousiasme. Blij knikte Olivia op zijn woorden. “Ja, dat lijkt me echt geweldig! Je moeder lijkt me echt een leuke vrouw, zoals je haar beschrijft, ik kan echt niet wachten hun te ontmoeten” zei Olivia blij “Als ze net zulke lekkere cupcakes kan maken als wij, dan is ze wel pro hoor!” Het hele beeld van een Kerstmis bij de Rivera’s zag er geweldig uit. Blij zag ze iedereen voor zich. Haar moeder zou ongetwijfeld haar familierecepten maken, in het begin zal ze een beetje verlegen zijn, maar als ze merkte dat ze geaccepteerd was en dat Dantes familie ook gewoon net zo chill was als hij, zou ze al gauw openbreken. En haar broertje zou net als Olivia het hele huis doorstuiteren. “O mijn God” grinnikte Olivia “Hoe groot is jouw huis? Serieus, ik was een keertje in onze mini supermarkt en daar raakte ik mijn moeder kwijt en ik was zo in paniek. Hé, superheld, je komt me wel redden hè, als ik verdwaald ben…” Een schattig blikje op haar gezicht. Nu zag ze het voor zich: Dante met een cape die door het huis vloog, op zoek naar haar.

Waarschijnlijk was haar overschot aan fantasie een gevolg van haar gebrek aan slaap. Toen ze weer tegen Dante aan was gaan liggen, viel er een golf van moeheid over haar heen. Dat was logisch: hij was lekker warm, dit bed lag echt overheerlijk en door hun nacht had Olivia niet veel slaap gehad. Dat Dante nog wakker was, was een wonder. “Nog steeds moe?” had ze hem horen zeggen en schuldbewust had ze geknikt. Zo gezellig was het niet als ze nu nog eventjes zou gaan liggen slapen. Maar hij scheen dat niet erg te vinden. “Je kan altijd nog slapen tot morgenochtend, aye?” zei hij tegen haar “Ik ga nergens naar toe, I swear” Liefdevol staarde ze hem even aan. “Weet je het zeker? Vind je dat echt niet erg? Het is niet erg gezellig tho…” Maar toch ging ze lekker liggen en sloot ze even haar ogen. Awh yeah, dit was perfect.

Het was eventjes helemaal stil in de kamer. Het enige wat Olivia hoorde, was zijn hartslag. Gelukkig, dan was er niets aan de hand. Thanks voor de diagnose, doctor del Rey. En steeds verder zakte ze in vermoeidheid. Het werd langzaamaan zwart voor haar ogen. “En ik heb je T-shirt nog steeds aan…” brabbelde het meisje vermoeid en uiteindelijk viel ze in slaap. Haar ademhaling werd zacht en regelmatig, haar mond een beetje open. Mhihihi.