Onderwerp: Re: I enjoy the pain you feel when I'm burning your skin ma okt 20, 2014 5:09 pm
SO IF YOU FALL, RISE AGAIN, DON'T STAY DOWN
Het meisje liet alle schijn maar vallen voor nu. Hij had het gevoel dat hij nu haar ware aard zag, eentje die hem allerminst beviel. Hoe kon ze het nu zo leuk vinden om zichzelf in de problemen te werken? Clyde had het idee dat ze er echt wel besef van had waar ze mee bezig was. Dus het was niet zo dat dit een deel was van haar mutatie die ze niet onder controle had. Het was echt wel gevaarlijk om zo iemand op het eiland te hebben rondlopen. Zou Jean zich er van bewust zijn dat deze mutante met zulke problemen rond liep op haar school? Maar misschien was ze net daarom hier. Om haar gedrag te corrigeren. De jonge trainee wist dat er een counselor was hier, juist aangenomen om studenten te begeleiden die een moeilijk verleden of een moeilijk karakter hadden.
Anyways, noch Jean noch die counselor zouden hem hier nu helpen. Dus hij moest het zelf maar doen. Zelfs zijn waarschuwing leek haar niet af te schrikken. Ze bleef hem met diezelfde intense blik aankijken. Het meisje leunde een beetje over de bokszak heen, en ineens voelde hij een verschroeiende hitte op zijn beide handen. Een grom van pijn schoof over de lippen van de trainee, en op het moment dat ze hem aanraakte, vergat hij ook even hoe hij zijn eigen mutatie moest gebruiken. De pijn maakte het bijna onmogelijk om zich te concentreren.
Zijn handen deden hoe langer hoe meer pijn, hij rook zelfs zijn eigen verbrande huid. What the fuck. Ineens kwam hij dan ook weer bij zinnen, en keek het meisje met een dodelijke blik aan. Clyde greep haar ene hand tussen de zijne vast, ook al verergerde het schroeiende gevoel. Hij verzamelde zoveel elektriciteit als hij kon en liet het toen overstromen in haar. De hoeveelheid zwol alleen nog maar aan, en al snel begon ze te verstijven en schokte haar lichaam ongecontroleerd door de gigantische lading bliksem. Hij zàg de bliksem bijna door haar heen gaan, hij zag het bijna in haar ogen. Als dit nog niet genoeg was om haar te doen stoppen, dan kon hij met gemak nog meer volt door haar heen laten gaan, maar hij zou eerst afwachten hoe ver hij hier mee kwam.. Als hij die verdomde brandende pijn kon blijven verdragen, natuurlijk.
Onderwerp: Re: I enjoy the pain you feel when I'm burning your skin ma okt 20, 2014 6:51 pm
The anger is burning inside
De leraar gromde van de pijn en dit klonk als muziek in haar oren, net zoals het altijd deed wanneer ze iemand pijn deed en deze hier op reageerde met een schreeuw of een grom. Het was dan ook in haar gezicht te zien dat ze er echt van genoot samen met de sadistische grijns. Ze kickte erop zoals sommige mensen een kick kregen door achtbanen of bungiejumpen boven een gigantisch ravijn. Adrenaline ging door haar lichaam heen en dat voelde heel goed, en niet te vergeten, ze geur van verbrandde huid. Het leek wel een soort drugs te zijn waar ze ontzetten verslaafd aan was. Avery had ook heel vaak kaarsen aan omdat ze de rook lekker vond ruiken, van alles vond ze het lekker ruiken. Alles wat met vuur te maken had vond Avery gewoon geweldig. Ze was wat dat betrof ook nog eens echte pyromaan, het liefst wilde ze alles in de fik steken. Psychopaat, Sadist en een Pyromaan, god wat was er toch veel mis met haar. De leraar keek haar nu ineens met een dodelijke blik aan en net wanneer ze zich af begon te vragen waar zijn mutatie bleef waar hij het over had pakte hij een hand van haar vast, en Avery zat er letterlijk op te wachten om iets van pijn te voelen. Hier werd ze ook totaal niet in teleurgesteld. Ze voelde hoe een lading elektriciteit haar lichaam binnendrong waardoor haar lichaam al snel begon te verstijven en schokken gaf. Het ging door haar hele lichaam heen en het deed ongelofelijk veel zeer, maar het was wel precies wat ze wilde. Ze wilde de pijn voelen zodat deze de pijn van het overlijden van haar ouders kon overtreffen. Ze bleef het nog een tijdje zo volhouden terwijl haar mutatie ook nog steeds zijn werk bleef doen. Haar handen werden gloeiend heet terwijl haar lichaam nog steeds rare schokken maakte. Net wanneer ze zichzelf wilde los vechten kwam er een heleboel emotie los in haar hoofd, waardoor ze bleef vasthouden, wachten tot haar hart het zou begeven door de elektriciteit die door haar lichaam stroomde. Ze greep hierdoor zijn hand alleen maar steviger vast maar het lukte haar op een geven moment niet meer. Ze trok zichzelf los en liet zichzelf achterover vallen op de grond waarnaar ze heel vlug bij de leraar wegkroop. Haar lange haren bedekte haar gezicht terwijl ze langzaam tegen de muur aan kroop van het materiaalhokje. Haar handen trilden heftig, deels nog door de elektriciteit die door haar lichaam was gegaan maar ook doordat ze even helemaal gek werd in haar hoofd, het werd haar even te veel. Ze bedekte met haar handen nu haar gezicht en haar borstkas ging in een veel te snel ritme op een neer. Ze begon zachtjes de vloeken terwijl ze haar handen nu op haar bovenarmen legde. Haar handen waren nog steeds ook gloeiend heet maar bij haarzelf kon het niets doen. Ze ademde luid en te snel en probeerde dit zelf weer een beetje onder controle te krijgen maar het ging even niet. Ze keek nu weer omhoog naar de leraar met een diep waarschuwende blik, hij moest nu ook maar niet dichterbij haar komen. Woede stroomde als een wilde rivier door haar lichaam heen en dan kon ze ook snel dingen doen die ze niet onder controle zou hebben...
Onderwerp: Re: I enjoy the pain you feel when I'm burning your skin ma okt 20, 2014 8:53 pm
SO IF YOU FALL, RISE AGAIN, DON'T STAY DOWN
Het leek uren te duren. Het leek alsof hij zijn handen zou verliezen. Het was zo moeilijk voor hem om hiermee geconfronteerd te worden. Dit moest exact het gevoel geweest zijn die de studenten in het brandende gebouw gehad hadden toen hij zo nodig het hele ding in de fik had gezet. Niet dat hij een pyromaan was. Het was allemaal per ongeluk gegaan. Een ongeluk dat veel mensen het leven had gekost of toch voor het leven getekend had. En hier stond hij, zijn mutatie gebruikend op alweer een studente, terwijl hij de pijn voelde die zijn slachtoffers gevoeld hadden. Het was alsof hij eindelijk zijn schuld afloste, alsof hij eindelijk zijn verdiende loon kreeg. Het was zowel fysiek als mentaal zo pijnlijk voor hem. Maar hij kon niet anders dan zijn tanden op elkaar zetten en hopen dat ze het snel zou opgeven.
Door zijn tegenstribbeling leek ze hem nog harder vast te grijpen. Holy fuck, straks had hij geen handen meer over. Maar hij was groter, sterker en uiteindelijk ook krachtiger dan haar. Eindelijk liet ze hem los. Ze viel achterover en kromp in elkaar tegen de muur van het materiaalhokje, waar ze probeerde te herstellen van zijn schokken. Hij vond het vreemd dat ze niet helemaal verlamd was. Zijn mutatie had iets van een taser-effect. Je versteef meteen, en meestal duurde het even voor je je weer kon bewegen. Maar goed, hij was los en daar ging het om. Hij bekeek zijn beschadigde handen en voelde iets van een woede in hem. Nee, nu niet de controle verliezen Clyde. Niet doen.
Nahijgend keek hij het meisje aan. Goddammit, als hij nu eens een emmer koel water had gehad. Toch voelde hij iets van een verantwoordelijkheid. Vreemd, hoe het traineeship hem wel veranderd had. Hij stapte behoedzaam op het meisje af. Ze stuurde hem een blik vol woede en een diepe waarschuwing, maar wat moest hij doen dan? Clyde was niet eens zeker of hij vitale organen beschadigd had. Dat kon natuurlijk altijd. Ze moest gecheckt worden en uit zichzelf zou ze dat niet doen. ”Ik breng je naar de Hospital room”, Zei hij zo emotieloos en vlak mogelijk. Clyde bukte zich en met een beetje moeite kon hij zijn hand rond haar arm slaan, waarna hij haar nog na schokkende lichaam overeind trok en richting de deur begon te wandelen.
Onderwerp: Re: I enjoy the pain you feel when I'm burning your skin ma okt 20, 2014 9:32 pm
The anger is burning inside
Haar handen bleven trillen en nog steeds voelde het alsof er nog schokken stroom vast zaten in haar lichaam en het probeerde te verlaten. Bewegen ging moeizaam en elke seconde leek dit ook steeds moeizamer te gaan. Haar spieren trilden en ze kon maar moeilijk controle krijgen over haar ademhalen. Ze leek gewoon geen lucht te krijgen, wat ze ook deed, ze kreeg gewoon geen lucht. Toch, ondanks dat het toch wel echt de ergste pijn was die ze fysiek gevoeld had genoot Avery er nog steeds van, het hield haar bezig waardoor ze werd verlost van haar gedachten en de pijn van het overlijden van haar ouders. Wanneer de leraar een stap dichterbij had gezet had ze hem een waarschuwende blik gegeven, en niet een beetje ook. Ze wilde hem nu niet in haar buurt hebben, niet nu ze zo moeilijk kon ademde en haar lichaam niet zo goed reageerde. Ze wilde koste wat het kost niet zwak overkomen, dat was ze namelijk niet! Wanneer hij toch dichterbij kwam wilde Avery verder van hem weg kruipen maar dit wilde haar lichaam niet meer doen, het werkte gewoon niet meer. Uit lichte paniek was het haar gelukt naar de muur toe te kruipen maar nu deed het niets anders meer dan naschokken. ”Ik breng je naar de Hospital room” Zei hij nu emotieloos en vlak tegen haar waarnaar Avery met moeite haar hoofd probeerde te schudden. Haar buik kromp even in elkaar door dat ze niet genoeg lucht kreeg en ze gromde zachtjes. Hij bukte nu om haar op te pakken en Avery probeerde om zichzelf maar er was niet veel wat ze nog kon doen. "Nee, nee, laat me los." Zei ze nu met een wat boze stem die zachtjes een beetje leek weg te vallen vanwege het zuurstof te kort in haar longen. Wacht maar, ze zou hem nog wel krijgen wanneer ze weer op twee benen kon staan. Avery gaf niet zo snel op, hij zou zeker weten haar nog terug zien en het zou zeker geen leuke ontmoeting worden voor hem. Ze zou het de volgende keer slimmer aanpakken en ervoor zorgen dat zij hem naar de Hospital room zou moeten brengen. Of nee, dat zou ze niet doen, ze zou hem dan gewoon lekker laten liggen. Ze zou in ieder geval wraak nemen op het feit dat hij haar niet gewoon met rust had gelaten, niet om het feit dat hij haar fysiek pijn had gedaan want dat boeide haar niet zo heel erg. Ze vond het alleen niet zo leuk wanneer ze het gevoel kreeg dat ze zwak was. Haar buik kromp opnieuw weer een paar keer achter elkaar in elkaar door dat het nog steeds niet goed ging met het krijgen van lucht en ze voelde hoe ze zachtjes wat begon te vervagen...
Onderwerp: Re: I enjoy the pain you feel when I'm burning your skin ma okt 20, 2014 9:59 pm
SO IF YOU FALL, RISE AGAIN, DON'T STAY DOWN
Pijn schoot door zijn vingers en zijn handen iedere keer als hij ze probeerde te bewegen. Zag hij daar nu een spier? Nee, niet kijken. Gewoon niet kijken. Sowieso waren er mensen capabel om hem goed te verzorgen. Dat was wel nodig op een school zoals deze, zo bleek maar weer. Hopelijk was er ook iemand die de schade die hij bij het meisje had aangebracht, kon terugdraaien. Natuurlijk wou hij haar niet beschadigen voor de rest van haar leven. Jammer genoeg wou zij dat blijkbaar wel met hem. Die blik in haar ogen was nog steeds niet weg. Hij besloot dat hij Damian hierover zou inlichten, van zodra hij de dude zag.
Ze zou zich ook niet zomaar laten wegdragen. Dat verwachtte hij ook niet. Toen hij haar vast nam, was hij al lang blij dat er geen brandend gevoel op de rest van haar lichaam zat. Dan zou hij echt gefuckt zijn. Blijkbaar had zijn elektriciteit toch nog enige uitwerking gehad. Ze kon zich alleen nog maar verbaal verdedigen. ”Nee, nee, laat me los." Zei ze boos, al was het met een zwak stemmetje. Hij luisterde er maar niet naar.
Eenmaal buiten het materiaalhokje, tilde hij haar simpelweg op door zijn armen in haar knieholtes te leggen en haar bovenlichaam vast te houden met zijn andere arm. Gelukkig was hij freaking sterk, anders was dit wel lastiger geweest. Hij wandelde met een niet zo happy gezicht door de gangen. De meeste leerlingen hadden het verstand wel om hem nu niet voor de voeten te lopen. Hij duwde de deur naar het ziekenhuisgedeelte van de school open. Daar sprak hij een de hoofdverpleegster aan. ”Dit meisje moet even nagekeken worden. Ik heb haar geëlektrocuteerd toen ze me probeerde te verbranden. Daar heb ik trouwens ook even hulp bij nodig”, Zei hij, en de vermoeidheid was in zijn stem hoorbaar. ”Tuurlijk, leg haar maar neer daar”, Zei de vrouw behulpzaam, waarna hij haar zachtjes in het bed liet zakken. ”Dit krijgt nog een vervolg, reken daar maar op”, Zei hij tegen het meisje. Daarna volgde hij een andere verpleegster naar een ander kamertje, waar ze zijn handen verzorgde en verbond. Wat een geweldige dag was dit weer geweest.
Onderwerp: Re: I enjoy the pain you feel when I'm burning your skin di okt 21, 2014 4:23 pm
The anger is burning inside
Ze was haar bewustzijn langzaam aan het verliezen, ze had het ten minste al zo ver verloren dat ze er niet meer door kon lopen en bewegen ging ook niet goed. Hij tilde haar nu op door zijn andere zijn andere arm in haar knieholtes te leggen. Ze wilde hier luid op protesteren maar het enige nu kon was binnensmonds vloeken. Ze wilde hem nu het liefst gewoon weer vastpakken met haar handen om hem nog even wat pijn te laten voelen, om te laten merken dat ze het er niet mee eens was. Ze merkte dat nu wel dat ze de gymzaal hadden verlaten en dat hij haar door de gangen heen bracht waar ook leerlingen was. Leuk voor haar reputatie, dat ze haar weggebracht zagen worden naar de ziekenboeg. Ze zou meteen al zwak lijken hierdoor, maar dat zou uiteindelijk wel weer veranderen, daar zorgde ze wel voor. Ze zou er wel voor zorgen dat mensen haar zouden kennen als het meisje waarbij je liever niet in de buurt wilde komen. Als iemand die je pijn zou doen wanneer ze wel in haar buurt kwam en zich gewoonweg een beetje creepy gedroeg. Ze wilde graag dat leerlingen zo over haar zouden denken, dat zou ze ook op afstand houden. Hij liep het ziekenhuisgedeelte met haar binnen. ”Dit meisje moet even nagekeken worden. Ik heb haar geëlektrocuteerd toen ze me probeerde te verbranden. Daar heb ik trouwens ook even hulp bij nodig” Hoorde ze hem zeggen waarbij haar er toch een kleine glimlach op haar gezicht verscheen terwijl ze voor de rest niet erop kon reageren. De verpleegster vertelde hem dat hij haar ergens neer mocht leggen en al snel werd ze ook door hem om een bed gelegd. Ze keek hem nu aan met opnieuw weer een licht sadistische blik in haar ogen voor zover dat mogelijk was doordat ze niet heel erg goed erbij was. ”Dit krijgt nog een vervolg, reken daar maar op” Hoorde ze hem nog zeggen voordat hij weg liep. Als ze haar lichaam nog kon bewegen had ze haar hand opgetild en had ze haar middelvinger naar hem opgestoken als antwoord. Meteen stonden er wat verpleegsters naar haar bed, er werd een mondkapje bij haar omgedaan, iets wat meteen alweer een beetje beter hield bij het ademen. Het laatste wat ze zich nog kon herinneren was dat ze een naald voelde waarnaar ze ook meteen een beetje wegzakte. Waarschijnlijk zou ze als ze wakker werd wel een dik gesprek moeten hebben met iemand over haar gedrag, maar die zou dan zijn handen branden, letterlijk...
