Well this is unfortunate // Ruby

MOVING BELOW, INTO THE DEEP

Vrijdagavond. Oké, dit was hèt uitgelezen moment om zich uit de voeten te maken. Veel leerlingen waren aan het rondlopen op de gangen, kwamen samen in de living room, gingen samen gamen of samen naar buiten. Maar als Freya haar niet ergens mee naartoe wou slepen, ging zij mooi nergens heen. Er waren slechts een paar mensen op dit eiland waar ze mee om wilde gaan, voor de rest ontliep ze zoveel mogelijk mensen. Met haar mutatie was dat ook niet zo moeilijk. Ze zorgde ervoor dat mensen haar ontliepen. En daar slaagde ze wonderwel altijd in, tot nu toe. Ze had er ergens voor gevreesd dat er mutanten zouden zijn die een schildmutatie hadden, en die haar mutatie gewoon zouden kunnen negeren. Tot nu toe had ze gelukkig nog niet zo iemand ontmoet.

De kelder was een ideale plek om rustig te zitten, zonder dat iemand je stoorde. Er waren wel wat mutanten die de plek ook gebruikten om in te chillen, maar de ruimte had verschillende kamers, die allemaal open waren. Behalve 1 deur dan. Ruby vroeg zich af wat er achter kon zitten.. Daar zou ze Damian eens over uithoren. De deur naar de kelder was gesloten, wat voor haar een signaal was dat er waarschijnlijk niemand was. Snel opende ze de deur en verdween in het donker. Gelukkig had ze nog een flashlight in haar Galaxy S4. Die knipte ze dan ook aan. Helaas net een seconde te laat. Ze voelde iemand tegen haar opbotsen, waarna het geluid van vallend glas klonk. Ze voelde hoe haar kleren onder de druppels kwamen te zitten. Oh damn.

“Oh c’mon, fuck dit man. Hoe ga ik dit opruimen? Jeez, ik heb al genoeg nagebleven voor dit hele schooljaar… en we zijn pas net begonnen.” Vloekte de dude voor haar. Hij haalde gefrustreerd zijn handen door haar kuif. Even keek ze hem geschrokken aan. Wat haar nog meer verbaasde, was dat de kerel met een Australisch accent sprak. Dus hij was ook een Aussie? Well, een nogal aangeschoten gevalletje dan. En een geïrriteerd gevalletje. “Fuck man, had je een plan ofzo? Want ik heb hier dus echt geen zin in.” Vroeg hij vervolgens. Wat? Zij? Een plan? Voor zijn rotzooi? ”Ik heb geen idee hoe je dit moet flikken mate, maar ik heb er niks mee te maken. Hoe kom je zelfs aan freaking wijn? Jamie vermoord je”, Zei ze, licht verontwaardigd dat hij nog verwachtte dat ze hem zou gaan helpen. Ja mooi niet.

MOVING BELOW, INTO THE DEEP

Het begon haar nu te dagen dat dit niet de eerste fles wijn van de dude was. Hij sprak een beetje warrig, en ze merkte ook dat hij niet echt wist wat hij aan het doen was. “Pff niks mee te maken… jij… stond hier. Of zo.” Mompelde de jongen. Ruby trok even haar wenkbrauwen op. Niet dat ze hem judgde, ze was zelf ook al genoeg in aanraking gekomen met alcohol, maar om dan persé aan de wijnvoorraad van het schoolhoofd te zitten? Zoiets zou zij niet snel in haar hoofd halen. ”Sure thing mate, maar ik keek uit waar ik liep, en jij keek naar je scherm”, Verdedigde ze zich, nog steeds een beetje boos dat de onbekende jongen verwachtte dat zij zou helpen opruimen of mee zou opdraaien voor een eventuele straf.

Om hem een beetje uit de buurt te houden, had ze haar mutatie mild in gang gezet. De jongen zou geen doodsangsten uitstaan, maar toch wel het gevoel krijgen dat hij liever gewoon niet te dicht in haar buurt kwam. De dude begon zich verder te verdedigen. “En hoe ik aan wijn kom, is geheim. Soort van. En Jamie wil me sowieso al vermoorden denk ik. ’T boeit niet. Maar als je me niet gaat helpen… tja houd dan in ieder geval je mond. Niemand hoeft te weten dat wij hierbij betrokken waren… als we nu gewoon weggaan… en onze mond houden.” Ratelde hij. Wow, wat een dingen allemaal. Waarom zou Jamie hem willen vermoorden? De laatste keer dat ze les had gehad van hem, was hij best aardig geweest. ”Relax, Jamie wil helemaal niemand vermoorden. Tenzij je dus aan zijn wijnvoorraad zit. Oh god”, Mompelde ze. Maar goed, het idee dat ze zouden weggaan en hun mond houden was wel een goed plan, in principe. ”Fine, ik houd m’n mond wel, maar als je alsnog gaat klikken, weet ik je te vinden hoor”, Zei ze. Misschien klonk het iets brutaler en gemener dan ze eigenlijk bedoelde, maar ze wilde gewoon uit de problemen blijven. Dat had ze Damian beloofd.

De jongen liep langs haar heen, en ze deed een stapje opzij. Ineens hoorde ze boven de deur open gaan en iemand kwam naar beneden. Ow fuck, natuurlijk. Toeval was echt een bitch. De andere Aussie greep haar plots vast, wat een gevoel van verbazing in haar op bracht. Whut? In een flits zag ze hoe de dude haar naar de muur trok en.. Er door verdween? Met haar er achter aan?? Djeezes. “Shht, geen geluid maken… En niet bewegen.” Fluisterde de kerel. Ruby kon ook niet anders dan gehoorzamen, gezien ze te hard in shock was om ook maar iets te zeggen.

Minutenlang bleef het stil. Ze merkte hoe de ruimte bijna elk geluid van buiten af isoleerde. “Denk je dat ie al weg is?” Fluisterde de jongen toen. Ruby luisterde nog enkele seconden voor ze antwoord gaf. ”Ik denk het wel?” Reageerde ze zachtjes. Toen dacht ze er aan dat haar mutatie nog steeds met de hersens van de jongen aan het rotzooien waren. Ach ja, misschien vertrouwde ze hem net iets meer omdat hij ook uit ‘Straya kwam. ”Wat nu? Ik zie geen fuck mate, maak es licht ofzo”, Merkte ze op. Ze zou ook haar gsm kunnen pakken, maar dom als ze was, had ze die laten vallen toen ze zo plots door de jongen was vast gegrepen. Het ding lag dus nog mooi in de kamer ernaast, in de buurt van de trap. Great.

MOVING BELOW, INTO THE DEEP

Fijn. Dit was echt wel de laatste keer dat ze naar de kelder kwam hoor. Welke gek ging haar ook door de muur heen trekken zonder te weten in wat voor kamer ze hadden gezeten? Zoals hij zelf al had voorgesteld, hadden ze best kunnen hun mond houden over het feit dat de dude de verantwoordelijke was voor de kapotte fles. Voor hetzelfde geld hadden zij het geluid gehoord en waren ze op onderzoek uit gegaan, zonder de dader te vinden. Dan was ze nu mooi terug naar boven kunnen wandelen. Maar nee, hij moest persé het eerste het beste doen dat in zijn mistige hoofd op kwam. Denken met een alcoholbrein was niemand’s sterkste punt, en bij hem al helemaal niet.

Maargoed, voor nu waren ze gered. De vraag was alleen wanneer ze hier weer weg zouden raken. Eerst maar eens die verdomde deur vinden. “Wat? Jij had toch ook je telefoon?” Reageerde de knul op haar woorden. Ruby zuchtte even kort, proberend om ervoor te zorgen dat ze niet geërgerd over kwam. ”Die liet ik vallen toen je me ineens door de muur heen trok, dammit”, Zei ze zachtjes maar fel. Het was ook zijn schuld hoor. Gelukkig protesteerde de dude niet meer en verlichtte hij de ruimte al gauw zwakjes met zijn scherm. Great, batterij bijna leeg zeker?

De jongen mompelde iets over ‘ouwe troep’, maar ze reageerde er niet op. Wat wou hij hier dan aan treffen, een privé massageruimte ofzo? Ze wist niet wat hij aan het doen was, maar ze hoorde hem wel verlopen. Ineens zag ze de kier van een deur, maar al even snel was die weer weg. Daarna zag ze het scherm weer oplichten en kwam hij terug bij haar in de buurt staan. “Er is een leraar. Dat moet wel. De deur de eerst op slot zat staat open. Basically, we’re fucked.” Oh god damn. ”Great. Dan is Jamie zeker zijn wijnflesjes aan het knuffelen nu”, Zei ze wanhopig. Nors stak ze haar handen in haar zakken. Waar had ze dit aan verdiend?

“We zitten met elkaar opgescheept.” Zei de dude uiteindelijk. Ruby moest stiekem wel grijnzen. Het was een feit dat hij de meest grappige dingen zei. ”Thanks, Sherlock”, Reageerde ze met een toontje van humor in haar stem. De dude had gewoon geluk dat hij een Aussie was. Blijkbaar was deze slowpoke er dan uiteindelijk ook achter gekomen. “Hey ben je trouwens Australisch? Je klinkt Australisch… no offence als je geen aussie bent mate.” Zei hij na een paar minuten stilte. ”Tuurlijk ben ik een Aussie”, Snoof ze. ”Ruby is de naam.. Van Melbourne”, Stelde ze zich uiteindelijk voor, terwijl ze haar muts van haar hoofd trok. Was het hier zo fucking warm of beeldde ze zich dat in? Vast zitten in een kleine bedompte ruimte was echt niet haar ding hoor.

MOVING BELOW, INTO THE DEEP

Het was best grappig dat de dude zichzelf geen raad wist met haar manier van praten, haar kledingstijl en wat nog meer. Ze wist dat het hem in de war bracht, en dat vond ze stiekem wel grappig. Dit was zo’n beetje haar doel. Dat, en ook om het feit dat ze zich zo veel beter in haar vel voelde dan wanneer ze voldeed aan de stereotypen van haar geslacht. Ze wou geen typisch meisje zijn, dat was al sinds haar geboorte zo.. Natuurlijk had ze dat geprobeerd, maar het voelde gewoon niet goed. Dus nu was ze zoals ze was, en het was best geniaal hoe de jongen op haar reageerde.

De sfeer leek iets losser te lopen nadat de dude zijn vraag had gesteld. Toen ze zichzelf had voorgesteld, deed hij dat ook. “Adams, Felix Adams. Sydney.” Zei hij. Was dat James Bond achtige gedoe nu de bedoeling geweest of onbewust? Anyways. Opnieuw leek deze Felix persoon zich iets te realiseren. “Jouw mobiel… zei je nou net dat die nog buiten ligt? Waar? In het zicht? Dit is ons eind… Oh god… Ik word van school getrapt… Dat zweer ik je… Oh for fuck’s sake…” Vroeg hij paniekerig. Djeezes fuck. Die kerel moest dringend eens een chillpill gaan nemen ofzo, for real.

”Bloody hell mate, relax ok? Zelfs als ze ‘m vinden, dan is het mijn gsm, niet die van jou. En ik ben niet het type dat andere mensen zo snel verlinkt bij leerkrachten of whatever. En al zeker geen andere Aussies”, Zei ze geruststellend. Plus, waarom zouden ze het vinden van haar gsm nu linken aan die kapotte fles? De deur was altijd op slot, en ze wisten van haar mutatie af. Zij kon niet zomaar in die ruimte komen, en als ze Felix z’n naam niet vernoemde, had ze hem net zo goed een dag eerder daar hebben laten vallen en dan heel erg goed doen alsof ze opgelucht was dat iemand hem eindelijk had gevonden.

Ineens kreeg Felix een idee om ervandoor te gaan. Snapte ze wel, hij was haar natuurlijk al lang beu en wilde niet langer in dit kelderhol zitten. Hij wou opnieuw door de muur gaan. Well no thanks. Daar voelde ze niet veel voor, al was hij in staat om haar zonder haar toestemming nog mee te sleuren ook. Hij legde zijn plan verder uit. Oké, ze zou het nog doen om hier gewoon uit deze warme ruimte te zijn. Opgesloten zitten vond ze maar niks..

”Okay, deal. Maar wat als hij zeg maar in het deurgat staat? Dan is het beste dat jij asap verdwijnt. Ik kan altijd nog zeggen dat ik gewoon mijn gsm kwijt was en dat ik ‘m kwam zoeken.. Misschien is hij zich niet bewust van het feit dat ik uit die fucking muur kom en wel degelijk van de trap naar beneden”, Zei ze bedenkelijk. Plannen maken was great, maar een back-up plan bedenken was ook niet mis. Dat was iets wat ze geleerd had. Altijd een back-up plan hebben.