I'm no beauty queen, I'm just beautiful me (open)

I don't play your rules, I make my own☻

Yaawn. Ze gaapte luid en rekte zich uit. Ah, wakker worden in het zonnetje was echt lekker. En de koude wind die langs brieste- wacht, wat. Ze opende in verwarring haar ogen en keek tegen een boom aan. Oh. Natuurlijk. Ze herinnerde zich weer hoe ze gisteravond een plotselinge energie boost had gehad en naar het bos was gesprint om zich daar in haar pantervorm volledig uit te leven. Te rollen in de sneeuw, spelen met takjes die ze vond en te gebruiken als tandenstoker. Die biefstuk die ze bij de avondmaal verslonden had ging niet vanzelf van tussen haar tanden vandaan komen en ook niet vanuit haar panter snijtanden. Hey maar ah, de zon scheen op haar en door haar eigen lichaamswarmte was er niet veel meer van de sneeuw onder en rondom haar overgebleven. Ze hield van de zon in de wintertijd. Door haar zwarte vacht trok dat alleen maar warmer tot haar aan en dat was gewoon heerlijk.

Oh shit, hoe laat was het eigenlijk? Haar oren stonden meteen recht omhoog, want ook al was ze terug in haar luie bui, ze zou niet Jean's of Jamie's les missen. Had ze eigenlijk wel lessen? Ze zat nu al een jaar op deze school en nog wist ze het rooster niet uit haar hoofd. Terwijl ze eigenlijk zelfs twee hoofden had. Oh nee wacht, dat was gewoon alsnog hetzelfde brein. Met een diepe tweede gaap waarbij de rook uit haar neus kwam stond ze op en strekte ze haar poten. Haar sterke poten die zoveel krachtiger dan haar mensenarmen leken. Wat ergens ook wel logisch was. Toch was ze het fragiele meisje niet, hoeveel kleiner ze ook mocht zijn dan de rest. Ze was dan wel een luierik, maar een gevecht voor de lol zou ze niet afslaan.

Op een middelmatig tempo was ze naar het schoolplein gehold, nog altijd in haar pantervorm, en scande die met haar groen oplichtende ogen. Toen pas kwam het tot haar door dat het weekend was en ze gewoon nog de hele dag in de boom had kunnen blijven hangen. ''Ooooaaaauuuuaaarghhh.'' Kreunde ze luid hardop en ze had zoveel de neiging om gewoon zichzelf nu op haar zij te laten vallen op het plein en hier een potje gaan liggen snurken. En dat idee beviel haar eigenlijk wel, totdat ze op het laatste moment iemand in het vizier kreeg. Een blond meisje trok haar aandacht. Duh, blondines waren altijd zoals engelen in haar ogen. En deze leek nog eens extra beeldschoon? Duf trok ze een wenkbrauw op, al was dat door haar volledig zwarte vacht niet echt zichtbaar, en trok een sprintje naar de trappen toe. Ze had in de gaten dat het meisje hulp nodig had met haar koffer en zelfs bijna viel voordat ze er toegekomen was. Snel duwde ze haar kop tegen het meisje haar rug aan zodat ze niet om zou vallen. ''Aye.'' Kreunde ze want wow, moeite. ''Niet meer doen hoor, gewoon blijven staan.'' Vervolgde ze wat beleefder terwijl ze nog altijd met haar kop tegen haar rug aan stond, gewoon genieten. ''Wat een bitch is die koffer van je. Zal ik hem in elkaar slaan voor je? Ik bedoel dragen. Ja, dragen.'' Grinnikte ze geamuseerd, waarna ze zich bedacht of het raar voor het meisje zou zijn dat ze gewoon kon praten in haar pantervorm. ''Ik bedoel, rawr.''

I don't play your rules, I make my own☻

De blondine haar plotselinge schreeuw liet Melody grijnzen en evengoed tegen haar aan blijven staan. Daar schrok ze niet zo snel van. Ze was bovendien een stevige krachtpant[s]er die wel tegen een stootje kon. Erg gemakkelijk stond ze niet met haar achterpoten op de grond en haar voorpoten op de trap, toch besteedde ze daar weinig aandacht aan. Het redden van het meisje was belangrijker dan haar houding die ze niet lang meer aan zou houden. En ze kon het niet helpen om haar wenkbrauwen op te trekken, al waren die niet zichtbaar omdat die net zoals de rest van haar vacht zwart waren, wanneer ze zich begon te verontschuldigen en kneep ze één oog wat fijner. Waarom zou ze zich verontschuldigen? Dat was nergens voor nodig? Ze was haar juist komen helpen, niet per ongeluk tegen haar opgelopen? En dat leek het meisje al meteen door te hebben wanneer ze zich omdraaide om te kijken wie haar zojuist van achteren tegengehouden had en leek ze wat stiller te raken hierdoor. Waarschijnlijk had ze geen panter verwacht. Tuurlijk niet, niemand, haha.

Wachtend op een antwoord van haar hield ze haar bek open en likte ze haar onder snijtanden af, aangezien het meisje er heel lang over over leek te doen voordat ze zou reageren. Oké, niet superlang, maar de seconden tikten wel. Seconden waarin ze allang in slaap had kunnen als haar geur haar niet wakker hield. Niet van haar vlees, maar iets wat haar huid natuurlijk af leek te stoten. Ze rook heerlijk, zo.. zo.. aqua-achtig? Was dat logisch? Ach, het was iets dat haar geconcentreerd hield. Anders was ze allang met haar kop tegen haar rug aan staand in slaap gekukeld. Het meisje haar excuses haalde haar uit haar trance vandaan en ze keek even raar op, ook al diende ze nog altijd als leuning voor het meisje. ''Sorry?'' Herhaalde ze toen wat verward, waarna ze meteen al een antwoord kreeg dat de sorry niet voor haar bedoeld was. Voor mevrouw de panter. Ghehehe. ''Ik kwam je redden?'' Vroeg ze wat niet begrijpend. ''Je loopt mij niet omver, ik redde je van je ondergang. Stiekem. I don't even know anymore.'' Had ze geprobeerd uit te leggen maar in het midden ervan was ze zelf ook wat in de war geraakt en nu snapte ze er weinig meer van. Terwijl ze nog altijd tegen haar aan stond. Blijkbaar vond het meisje dat niet erg ofzo. ''Aye Aria, hoe gaat het met je?'' Reageerde ze droogjes waarna ze Aria aan haar lot overliet om zelf op haar eigen twee voeten te staan en liet ze haar blik op de koffer vallen. ''Hm, ik noem alles een bitch als het niet meewerkt of ik er sowieso een hekel aan heb. En dat zijn meestal objecten. M'n aansteker heeft een record van 154 scheldwoorden, minstens.'' Vertelde ze alsof dat het grootste ding was in haar leven dat ze ooit gepresteerd had. ''Maar hey, niks is te groot of te zwaar voor mij.'' Knipoogde ze. Een panter die knipoogde. Dat was één van haar favoriete dingen om te doen, vooral als ze zichzelf in de spiegel bekeek en dan naar zichzelf knipoogde. Dat deed ze heel vaak als ze in een flirterige bui was en in haar kamer op bed lag of stond. Het was haar passie, knipogen oefenen in de spiegel. Ze had soms werkelijk echt niks met haar leven te doen. ''Anyway.'' Begon ze, waarna ze zich soepel in haar mensenvorm transformeerde en een hand door haar zwarte gekrulde haren heen haalde en haar motorjack wat losser liet hangen om haar schouders heen. ''Leave this up to me.'' Zei ze best ongeamuseerd, waarna ze de koffer bij zijn hendel pakte met haar rechterhand en het met een flinke haal omhoog trok en zo de trappen op kreeg. ''Ah ja, mijn naam is Melody by the way. Dus, Aria, je bent nieuw hier zeker?'' Vroeg ze ditmaal met haar aandacht terug op het meisje gericht en gaf haar een blik die vertelde dat ze wel degelijk geïnteresseerd was terwijl ze haar begeleidde naar de ingang van het grote gebouw en de deur voor haar openhield.