Amber Brown - Class 3
- Aantal berichten : 208
 |  Onderwerp: The final act of life will be in my own hands to do - vs. Olivia wo feb 18, 2015 11:34 pm | |
| The last part of my creative rebellion. Congrats to you guys. Theme: The Opposite World.    Haar lange haren wapperden zachtjes in de wind. De peuk in haar vingers schoot ze op de vloer, vonkjes knetterden zachtjes tegen het stenen oppervlak. De telefoon in haar handen verraadde een berichtje. “Ik ben onderweg.” Dat was het bericht dat ze had teruggekregen. Een zachte zucht ontsnapte uit haar mond, haar telefoon zette ze weer op toetsenbordvergrendeling. Ze nam plaats op een van de velen bankjes. Ondertussen haalde ze nog een sigaret uit het pakje en stak hem op. De nicotine gaf haar lichaam rust, maar had toch nog een shot nodig. Ze overdacht haar leven hier op Genosha Island. Wat had het te betekenen? Ze dacht aan het begin. Toen was Gabriël er nog. Gabriël was haar steun en toeverlaat geweest, ze had oprecht van hem gehouden. Het verraste haar hoe snel ze over hem heen was gekomen. Dat kwam deels misschien door de aanwezigheid van Max. Ze was blij dat ze dit niet zonder een vriend had hoeven te doen. Een vriend die uiteindelijk veel meer voor haar betekende dan slechts een vriendschap, alhoewel ze nooit letterlijk aan hem zou toegeven dat ze zo over hem dacht. Dat wist hij ook wel zonder dat ze het hem zou zeggen. Zachtjes nam ze nog een trekje van haar sigaret en sloeg haar lange haren uit haar gezicht. Het zachte getik van hoge hakken onderbrak haar uit haar gedachten. Ze schoot de sigarettenpeuk weg, weer tikte deze zachtjes tegen de stenen van het plein aan. Ze zag het meisje naderen. Ze was klein, maar ondanks de hakken toch nog wat groter. Dat was misschien wel iets dat ze van Amber had geleerd? Amber stond op, liep het meisje tegemoet. Het licht van de lantaarn verlichtte zachtjes haar gezicht. Ze was mooi, maar ze had een andere blik in haar ogen. Amber kreeg een naar gevoel van binnen, alsof er iets anders was dan normaal. En dat gevoel stond haar helemaal niet aan, aangezien ze een bloedhekel had aan verandering. “Ik had niet gedacht dat je nog zou komen” zei Amber zuchtend en sloeg haar armen over elkaar. God, dit zou zo verschrikkelijk moeilijk gaan worden. Het meisje keek haar afwachtend aan, terwijl Amber naar de juiste woorden zocht. “Ik wil me verontschuldigen voor wat er is gebeurd…” begon Amber stotterend en kreeg een brok in haar keel “Het was helemaal niet mijn bedoeling om je dat aan te doen. Het was de alcohol en omdat je een heel knap meisje bent, dacht ik gewoon niet helemaal helder meer na. Het spijt me zo verschrikkelijk erg en als ik had geweten dat het zo zou eindigen, dan had ik alles anders gedaan.” Een traan liep over haar wang, de brok in haar keel werd heftiger. Amber veegde haar traan weg, maar er bleven er maar meer komen. “Als het anders was geweest, waren we misschien wel vriendinnen geworden en aangezien ik geen vriendin heb, hoopte ik gewoon zo erg dat het iets kon worden. En dat heb ik nu eigen handig verpest, en ik heb daar zoveel spijt van. Ik hoop dat je kan zien dat ik er ook onder te lijden heb…” |
|
Olivia Del Ney- Class 2
- Aantal berichten : 987
Character Profile
Alias: -
Age: -
Occupation:
| | Onderwerp: Re: The final act of life will be in my own hands to do - vs. Olivia wo feb 18, 2015 11:53 pm | |
| 
Olivia kwam iets overeind en pakte haar telefoon. Haar telefoon was zoals altijd helemaal leeg, maar nu stond er dan daadwerkelijk ook een berichtje. Het was van Amber, iets dat ze niet had verwacht. “Kan je naar het schoolplein komen? Ik wil je iets zeggen.” Voorzichtig kwam Olivia iets overeind en pakte haar hoge hakken. Ze kon natuurlijk altijd eventjes gaan kijken wat het meisje te zeggen had. Er was voor de rest toch niemand in de buurt die iets kon zeggen over het feit dat ze naar Amber ging. Want…er was niemand op haar kamer. Geen roommate, geen friendsie, geen niemand. Dus ja, wat maakte het dan in godsnaam eigenlijk nog uit?
Haar hoge hakken deden ervoor zorgen dat Amber op keek. Het meisje kwam naar haar toegelopen, iets waar Olivia persoonlijk niet zo fan van was. Ze wist namelijk niet wat Amber van plan was, dus hield ze haar het liefste nog eventjes op afstand. “Ik had niet gedacht dat je zou komen.” Dat was het antwoord waarmee Amber haar introduceerde. Olivia kreeg een arrogante uitstraling over haar gezicht, een sarcastische wenkbrauw schoot omhoog. “Misschien zou je iets minder moeten nadenken, zo te zien is dat niet bepaald je sterkste kant.” Een scherpe opmerking, uit een scherpe tong. Olivia was op dreef vanavond.
Ongeïnteresseerd luisterde ze naar het verhaal dat Amber aan het ophangen was. Op een gegeven moment luisterde ze niet meer. De tranen maakten haar niets uit, Olivia had zelf vaak genoeg gehuild. Meer dan iemand wist. Elke nacht, voor het slapen gaan, huilde ze. Nooit had ze er iemand over verteld, maar de nacht was haar grootste vijand. “Wij zulllen nooit vriendinnen worden” zei Olivia na het excuus van Amber “Sterker nog, na vandaag zullen wij nooit meer met elkaar praten. Wie denk je wel niet dat je bent? Je bent een zielige, medelijwekkende bitch die een enorm aandachttekort heeft. Heb je je zinnen wel eens gehoord? Elke zin die je zegt begin je met ‘ik’. Ik, ik, ik. Nou, newsflash, de wereld bestaat niet alleen uit jou. Sterker nog, de mensen die hier op aarde rondlopen zijn beter dan jij ooit zult zijn.” Olivia deed een stap naar voren, om haar woorden kracht bij te zetten.
“Er zijn namelijk ook nog mensen die een talent hebben, mensen die zich kapot werken om te krijgen wat ze graag willen. Mensen die respect verdienen en bitches zoals jij zorgen ervoor dat hun zelfvertrouwen de grond in wordt gedrukt. Ik hoop dat je ooit de dingen meemaakt waar ik door heen ben gegaan, dan hoop ik dat je zult zien dat je eigen miserabele leven niet het enige leven is wat er bestaat.” Olivia spuugde op de grond voor Amber en keek haar nijdig aan. Met een zwiepje van haar haren draaide ze zich om en liep ze terug richting de school. |
|