Maurim Kosorukov

Profile

So, ik ben Maurim. Voluit Maurim Kosorukov. Ik ben ondertussen al 16, en ik vier mijn verjaardag op 6 juni. Ik ben geboren in Donetsk, maar ik heb praktisch mijn hele leven in een blokhut een 30-tal km ten noorden van Aksay gewoond. Ik noem mezelf ook wel K9, al weet ik niet of iemand daar van af weet, behalve mijn opa dan. Ik ben hetero, altijd al geweest, al heb ik niet veel ervaring als het op liefde aan komt. Voor de rest moet je weten dat ik momenteel op de mutantenschool van Jean Grey en Jamie Nicholls woon, op Genosha Island dus. Of mocht ik dat niet zeggen? Oops.

Looks

Als je wilt weten hoe ik er uit zie, hier is hoe je me kunt vinden. Ik heb halflang bruin haar, wat meestal warrig over mijn hoofd ligt, of met gel omhoog staat. Ik heb donkerbruine ogen en een bruin getinte huid, al zou je dat niet van me verwachten. Dat komt omdat mijn moeder een Spaanse was. Ik ben 1m75 groot, waar ik wel tevreden mee ben. Ik ben jammer genoeg niet zo heel erg gespierd, maar daar kan nog altijd verandering in komen, niet?

Personality

Ik ben een vriendelijke en soms nogal naïeve jongen. Ik heb het niet zo op mensen die hun mening bij mij willen opdringen. Ik heb op alles wel een antwoord klaar. Mijn opa noemde me altijd 'gevat'. Geen idee wat hij daarmee bedoelde tbh. Ik ben ook wel een dromer, laat me graag gaan in mijn fantasie. Vooral tijdens saaie lessen. Meestal lijk ik dus gewoon high ofzo. Tripjes weg van de wereld zijn de beste, niet?


Ik hecht veel waarde aan vriendschappen. Vooral omdat ik er maar een paar heb gehad in mijn leven. Maar als ik je echt mag, wil ik zelfs voor je apporteren, moest je dat echt willen. Ja, zo ver ga ik nu eenmaal voor mijn vrienden oké? Thanks.

Mutation

CANINE SHAPESHIFTING
Wat echt zo nice is, is dat ik elke vorm van de familie van de hond-achtige kan aanemen. Elk hondenras, elke soort wolf, vos, coyote en jakhals. Ik kan deze vormen zo lang aannemen als ik wil. Ik vind het zelfs fijner om als dier te slapen dan als mens. Geen idee waarom tho. Gewoon omdat het kan? Het goeie hier aan is dat ik scherpe tanden en klauwen heb, dat ik sneller en behendiger ben en dat ik sneller kan rennen dan een mens. Dat kan wel handig zijn, zeker waar ik vandaan kwam.

ENHANCED SENSES
Oké, dankzij het feit dat ik eigenlijk half dierlijk ben, heb ik betere reuk en een beter gehoor. Mijn zicht is dan weer normaal, want fuck logic. Het is best een handig iets soms, al heb ik er nooit echt veel nut in gezien.

GHOST STATE
Dit is het meest vreemde ding ooit, ik zweer. Toen ik een keer probeerde te shiften, leek het alsof mijn geest niet meer terug wou naar mijn menselijk lichaam. Ik zweefde ergens rond tussen mijn dierlijke vorm en mijn menselijke vorm. Ik kon door muren lopen, en als iemand me probeerde aan te raken, lukte dat ook niet. Ook zag of hoorde niemand me meer. Momenteel lukt het me om deze staat zelf aan te nemen, al is het wel beperkt, omdat ik het alleen maar kan als ik in mijn dierlijke vorm ben.

Biography

THE BEGINNING
Dus, mijn moeder was een Spaanse vrouw die werkte voor een of andere bank. Ze werd overgeplaatst naar Donetsk, in Rusland, om daar een of andere hoge positie over te nemen. Mijn vader werkte onder haar, en je kent het wel, relaties op het werk. Al snel raakten de twee aan de praat. Blablabla, date hier, kusjes daar, twee familiebezoekjes en een verjaardag later werden ze officieel een koppel. Ze trouwden, en naar traditie ging mijn moeder bij mijn vader wonen. Ook mijn opa woonde in hetzelfde huis, alleen een verdieping erboven. Na een jaar of wat ontdekte mijn moeder dat ze zwanger was. Toen werd ik uiteindelijk geboren, yay.

Mijn moeder was een mutante. Ze kon zichzelf onzichtbaar maken, of gewoon helemaal verdwijnen. Ik heb een deel van haar mutatie overgenomen. Waar het andere gedeelte vandaan komt weet ik niet, want mijn vader was geen mutant. Ik ben twee-talig opgevoed. Ik spreek vloeiend Engels en Russisch, wat wel nice voor me is.

THE TRAGEDY
Toen ik een 3-en-nog-wat jarige knul was, zat ik thuis met mijn opa te tekenen. Ik tekende graag, moet je weten. Ineens kreeg hij telefoon. Het was mijn vader, huilend. Ze hadden mijn moeder meegenomen. Omdat ze een mutante was, omdat ze anders was; een gevaar. Hij zei dat mijn opa me mee moest nemen, zo snel en zo ver mogelijk weg van ons huis. Natuurlijk was ik ook een mutant. Dat wisten ze snel genoeg doordat ik soms out of the nowhere veranderde in een hond of een vos. Ik vond het gewoon leuk, was me niet eens bewust van het feit dat het eigenlijk niet normaal was.

Maargoed, mijn opa wist wel een plek waar we een tijdje veilig zouden zijn. Hij ging vaak jagen, en had daarom een jagershut gebouwd. De reis duurde lang, en ik huilde onophoudelijk. Waarom mocht ik niet bij mama en papa blijven? Truth was dat ze al lang uit de weg waren geruimd. Ook mijn vader, omdat die ons gewaarschuwd had. Die organisatie was er in gespecialiseerd om mutanten op te sporen en uit de weg te ruimen.. Dus op die dag verloor ik mijn beide ouders, ondanks dat ik dat toen nog niet door had.

THE START OF SOMETHING DIFFERENT
Ik was me er nog steeds niet van bewust hoe erg de situatie was. Ik leefde bij mijn opa in de overtuiging dat mijn ouders gewoon gingen werken en wij op een dag wel terug zouden gaan. Toen dit na een aantal maanden nog steeds niet het geval was, drong het tot me door dat ik ze nooit meer zou zien. Ik was ontroostbaar, bijna onhandelbaar. Ik vluchtte steeds vaker weg, in mijn dierenvorm. Ik bleef dagenlang op de vlaktes of in de bossen rondzwerven. Ik kon jagen, ik kon overleven. Soms werd er op mij gejaagd, maar ik was slimmer dan hen.

Dit ging zo door tot ik bijna 16 was. De band met mijn opa was met de jaren sterker geworden. Ik had hem nodig, en hij mij. Hij was en bleef familie, wat er ook gebeurd was. Hij had mijn leven gered door me mee te nemen naar zijn boshut. Hij accepteerde me ook zoals ik was, speelde zelfs met me toen ik dat vroeg. Apporteren enzo, mijn favoriete spel by the way. Dat je het even weet.

Ik ging naar school, 4x per week. In Aksay dan. Ik maakte er een paar vrienden en volgde er Engels, Fysica en Filosofie. Vooral filosofie was een vak waarin ik me heel erg amuseerde. Mijn opa stond er ook op dat ik Engels leerde. Pas later werd me duidelijk waarom. Want hij wist het, dat ze op een dag voor onze deur zouden staan. En dan zou hij me het land moeten uit sturen.

THE TRAGEDY: PART II
Gelukkig was de man een vooruitziende kerel. Hij hield zelfs een rugzak klaar met spullen die ik nodig zou hebben. Reserve kleren enzo. Ik snapte ook eindelijk waarom hij mijn kleren altijd dubbel kocht. Om ze te bewaren natuurlijk. En op een dag was het zo ver. We hoorden een helicopter overvliegen, en mijn opa beval me om me te gaan verstoppen in het bos. Hij had ook gezegd waar ik de rugzak kon vinden. Een week lang bleef ik weg. Toen ik terug in het huisje kwam, was mijn opa verdwenen. Waarschijnlijk ook vermoord. Ik nam de rugzak en vluchtte naar Aksay.

Drie dagen nadat ik in Aksay was aangekomen, sprak een vreemde man me plots aan. Zijn naam was Jamie Nicholls, en hij kwam met de vraag of ik mee wou gaan naar een eiland waar ik veilig zou zijn. Hoe kon ik nee zeggen? Dus zo ben ik hier terecht gekomen. Blijkbaar hielden de schoolhoofden die organisatie al langer in het oog, en probeerden ze zoveel mogelijk mutanten te redden, voor zover het lukte dan. Ik heb dus geluk gehad dat Jamie me gevonden heeft, anders was ik beslist ook dood nu. Iemand geef die man een fles wijn ofzo..