Onderwerp: Re: It´s just a spider.... &Grace zo jan 11, 2015 5:46 pm
Darling, I´m a nightmare dressed like a daydream...
Trots keek Lydia neer op de jongen die op de grond bewusteloos lag. Dit was tot nu toe de makkelijkste manier om van de jongen af te komen. En eerlijk gezegd, was ze er best trots op dat ze zo van de jongen was afgekomen. En het meisje blijkbaar ook, zij ging namelijk helemaal stuk nadat ze op de hoofd van de jongen had geslagen met de schep.
Toen Lydia zei dat zij en het meisje een goed team waren verdween de lach van het meisje direct. Wat? Had ze iets verkeerds gezegd of zo? Het was toch juist een compliment dat Lydia vond dat ze een goed team waren? Wat was het probleem dan?! Dat het meisje haar zo aan keek beviel haar niet echt. En het maakte haar ook wel boos. Dus zij ze maar op de gemeen spottende manier dat het meisje maar weg moest gaan van haar vriendje voordat hij boos wakker werd. Lydia keek even op zij naar het meisje. Het meisje rechtte haar rug en ging weer dreigend naar Lydia staan met de schep, en vroeg boos:“Een goed team zeg je? Are you out of your fucking mind?” Lydia dacht even na voordat ze antwoord begon te geven en knikte uiteindelijk tevreden. “Ja, I´m out of my fucking mind; so what?” zei ze een beetje gek. Zij kon er ook niks aan doen dat ze een halve psychopaat is. Zo was ze eenmaal.
Het meisje ging wat naar voren om de jongen te verdedigen. Lydia had zo gelijk, toen ze had ze gezegd dat ze een stel waren. Maar toch vond ze hun een beetje een raar stel. Eerst slaat het meisje de jongen nog op het hoofd met een schep waar ze om moest lachen. En nu gaat ze hem weer verdedigen. Dit was echt heel erg vaag.
Sorry schat, maar ik ben geen teamspeler” zei het meisje nadenkend. Lydia haalde haar schouders op en zei kalm:“Geeft niet lieverd, ik ook niet echt.” Ze dacht eventjes na en vervolgde, op een toon waarvan je moest zeggen dat ze echt gelijk had:“Maar we moest toch echt even van je vriendje af.”
Het meisje begon wat dreigend naar haar toe te lopen, maar Lydia verroerde zich geen millimeter. Het meisje zei nu:“Ik, mijn lieve schat, heb dan misschien wel geen handige mutatie waarmee ik iemand zo makkelijk pijn kan doen als jij.” huh? Waar gaat dit ineens heen. Lydia dacht even na wat dit meisje nu aan het doen was. Plots voelde ze wat bij haar enkel bewegen. Ze keek even naar onderen en voelde een pijnlijke steek in haar enkel. Ze zag een spin van haar enkel af lopen en de pijn in haar enkel begon te komen. Lydia keek woedend naar het meisje. Zo boos had ze nooit gekeken, maar nog nooit heeft iemand haar pijn gedaan. Het meisje zei even op het duidelijk te maken:“Maar ben daarom nog niet iemand die je moet aan moet zien als ongevaarlijk” Lydia liet met haar mutatie de spin ontploffen met zijn eigen bloed. Het meisje had haar net zo goed niet pijn moeten doen met die achterlijke spin van haar.
Lydia ging even op de grond zitten naast de jongen die nog steeds wat bewusteloos op de grond lag. Het meisje zei nu koud tegen haar:“Als ik jou was jou ik maar snel naar de ziekenzaal gaan, het duurt niet lang en voor je het weet heb je een grote open wond van rottend vlees” Ze keek Lydia nu met een hatelijke blik aan en zei luchtig:“Oh en er is een percentage dat hier ook al sterft dus, echt, ik zou maar een beetje snel zijn.” Lydia keek met haar meest hatelijke blik aan. Niemand komt er zonder schrammetje van haar af!
Ze deed haar hand omhoog en liet het meisje hoog in de lucht zweven. “Het boeit me niet dat er een percentage is dat ik dood ga, het boeit me wel dat je nu nog rondloopt met je fucking hoofd!” Lydia was nu echt woedend! En al haar woede dat ze in haar hand ging ze op dit meisje af reageren. Ze ging staan en met beide handen liet ze het meisje tegen het dakraam van de kas drukken. Snel ging ze weer met haar handen naar beneden waardoor het meisje op de grond te recht kwam. Dit moest echt zo´n pijn doen. Lydia ging zo nog een paar met haar handen snel omhoog en naar beneden zodat het meisje wel een paar botbreuken op ging lopen. “Dit zal je leren en eerlijk gezegd heb er nu spijt van dat ik deze jongen bewusteloos is. En ik zal hier blijven totdat hij wakker word en hij je nog flink pijn gaat doen.” Een korte kwaadaardige lach verliet haar mond. Ze liet het meisje weer hard op de grond vallen en liet haar daar zo liggen. Lydia wist niet hoe het meisje er aan toe was. En het boeide haar ook geen ene flikker.
Ze keek naar de jongen die al wat bewegingen vertoonde van leven. Mooi, hij was ook weer aan het bij komen. Op een voet keek Lydia toe hoe de jongen rustig opstond...
Onderwerp: Re: It´s just a spider.... &Grace zo jan 11, 2015 8:57 pm
I'm a press conference, you're a conversation
Niet te geloven. Echt hoor, wie op deze hele planeet zou zien aankomen dat iemand gewoon iemand anders d’r lichaam ging gebruiken om een aanval uit te voeren? Nee, zo’n dingen gebeurden alleen maar op zo’n vervloekte en vergiftigde plek als Genosha Island. Oké, veel mutanten vonden hier een veilig onderkomen, maar dat gold dus blijkbaar totaal niet voor hem. Meer nog, hij had hier al meer verwondingen opgelopen dan in al de jaren dat hij op de vlucht was, en dat zei wel veel.
Terwijl hij daar zo op de grond lag te chillen, gebeurde er van alles rond hem. Niet dat hij het mee kreeg, maar het zou wel entertainend voor hem geweest zijn. Vooral het punt waar Grace op de grond terecht kwam en een paar botten brak. Oké, het was wel extreem. Zo ver zou hij zelfs niet gaan, tenzij het niet anders kon. Al bij al zou hij er toch maar mee in de problemen komen. Maargoed, nu was hij niet de dader, dus waren het ook niet zijn problemen.
"-bewusteloos is. En ik zal hier blijven totdat hij wakker word en hij je nog flink pijn gaat doen.” Hoorde hij plots vaag, over het bonken van zijn eigen hart in zijn hoofd heen. Holy motherfucking.. Dit was niet oké. Voorzichtig reikte hij naar zijn hoofd en voelde iets nat. Goddammit. Aan zijn hand kleefde goudkleurig bloed. Nee, hier kon hij echt niet mee lachen.
Met een kreun van pijn duwde hij zichzelf overeind, stond toen op. Hij keurde het meisje geen blik waard, stapte kalmpjes op Grace af, die op de grond lag. "You don't mind dat ik deze even leen, denk ik?” Vroeg hij, terwijl hij zich bukte om de schep op te rapen. Hij testte de scherpte even, en keek toen met een kille blik neer op Grace.
Maar Grace was niet zijn doelwit. Nee, hoewel ze er wel een duivels plezier in had gehad, was het niet zij die hem had geslaan. Dat was het andere meisje. Dus met een plotse beweging schoot hij op haar af en sloeg met de platte kant van de schep tegen haar ribben. Hij wou haar niet in twee meppen, anders had hij dat zo ook wel gedaan.
"Dat was de eerste en de laatste keer dat je iemand anders gebruikte om mij aan te vallen. Als je me persé bewusteloos wou, kon je dat ook zelf doen", Gromde hij dreigend, waarna hij hen allebei even aan keek "Laat het duidelijk zijn dat niemand zijn straf ontloopt als ik in de buurt ben", Zei hij toen, een mededeling voor hen beide dat het wel even gedaan mocht zijn met denken dat hij zomaar over zich heen liet lopen. Eigenlijk verdiende Grace ook nog een klap, maargoed, dat kon later ook nog. Eerst maar even de grootste dreiging buiten werken. "En nu oprotten", Commandeerde hij, met een blik die geen tegenspraak aanvaardde.
Onderwerp: Re: It´s just a spider.... &Grace zo jan 11, 2015 9:54 pm
Bow down to a Goddess
Goddess! Got it?
Dit meisje leek het allemaal even niet te begrijpen, als ze echt dacht dat Grace het zo simpel zou vergeten dat zij haar zelf een spin had laten vermoorden. Dat ging Grace nooit vergeten, en dat zou Grace haar nog zeker wel laten weten, desnoods vaker dan een of twee keer, liever vaker zelfs. Ze wilde het graag zo duidelijk mogelijk maken. “Ja, I´m out of my fucking mind; so what?” Zei het meisje een tikje gestoord en Grace trok eventjes haar wenkbrauw op. "Merk het.." Merkte ze koeltjes op terwijl ze het meisje woedend aankeek en wat verdedigend voor Charlie ging staan. De schep hield ze goed vast en hoewel ze wist dat ze geen partij vormde voor het meisje hield ze moed vasthouden. Want ergens was dat ook niet helemaal waar, Grace had ook wel dingen waarmee ze het meisje behoorlijk was pijn kon bezorgden. Je moest Grace ook niet geheel onderschatten, dat kon je sowieso beter niet doen want Grace hield ervan om met verassingen te komen. Onverwachte acties die mensen niet zouden zien aankomen waardoor ze zouden schrikken. Schrik, het gaf meer tijd dan je eigenlijk dacht en Grace maakte hier altijd gebruik van. Zodra ze de spin had gevonden begon ze dan ook met haar afleidings-manoeuvres om ervoor te zorgen dat haar plannetje ook zou gaan werken. Hier was Grace goed in en nu bevond het meisje zich dan ook op gevaarlijk terrein. Als er iemand goed was in verassingen en afleiden was het haar wel. “Geeft niet lieverd, ik ook niet echt.” Zei het meisje schouderophalend en kalm. Dit ging nog werken ook nog, de spin kwam langzamerhand al steeds dichterbij en het meisje zou geen enkele clue hebben van het diertje dat haar benaderde. “Maar we moest toch echt even van je vriendje af.” Vervolgde het meisje waardoor Grace even met haar ogen rolde, hier zou ze dus niet verder op in gaan. Het was namelijk zo dat wanneer je hier aandacht aan ging besteden je eigenlijk alleen maar liet merken dat het een gevoelig onderwerp was. Iets wat het dus niet was gezien Grace echt wel beter wist, hij was haar vriendje niet en dat zou hij ook nooit worden. Grace zou echt nooit iets met hem willen hebben en andersom was dat waarschijnlijk precies hetzelfde zo. Dus waarom schonk ze er dan aandacht aan? Grace ging dus maar gewoon verder met waar ze mee bezig was, afleiden. Het werkte, het werkte gewoon zo hard. Het meisje had het niet door tot de spin in haar enkel had gebeten en meteen keek het meisje naar haar enkel. Grace had nu een duivelse grijns op haar gezicht genomen en vertelde de spin meteen weg te rennen, wat het ook deed. Het meisje keek Grace woedend aan en begon Grace nu te lachen, oh dat was hilarisch. Die beet ging haar nog wel wat serieuze problemen veroorzaken, want niet alleen zou het ervoor zorgen dat het haar vlees langzaam zou opeten en het enorm zou gaan etteren, het zou ook voor lever problemen zorgen. Niet dodelijk, slechts in 3 of 4 procent was het dodelijk, maar ze moest wel echt een dokter zien. Vooral al ze het rotten wilde tegenhouden, want des te langer ze zou wachten, des te erger het rotten zou worden. Ze kon serieus wel verwachten een groot gat in haar enkel te krijgen, en het zou er vooral heel vies uit gaan zien. Jammer genoeg was de spin niet snel genoeg wel en ontplofte het beestje in zijn eigen bloed, echt jammer, die had ze nog wel vaker willen gebruiken. Misschien moest ze maar eens op zoek gaan naar een nestje, waren er wel meer? Kort voelde Grace wel eventjes de pijn van het diertje maar de beet erdoor en bleef het meisje grijnzend aankijken. Ze ging nu op de grond zitten naast Charlie en Grace bleef haar nauwlettend in de gaten houden, mocht ze iets willen doen. Ze legde het meisje kalm uit dat er mensen dood gingen aan de beet van deze spin, het percentage liet ze maar achter wegen, ze hoefde niet te weten dan het maar 3 tot 4 procent was. Hatelijk keek het meisje haar aan en al snel deed ze haar hand omhoog en voelde Grace meteen weer de pijn door haar lichaam gaan doordat haar bloed haar eigen lichaam optilde. Ze vertrok haar gezicht weer een beetje wanneer ze de lucht in gehesen werd maar probeerde nog steeds niet al te veel weg te geven van de pijn die dit bezorgde, want echt een rot pijn was. “Het boeit me niet dat er een percentage is dat ik dood ga, het boeit me wel dat je nu nog rondloopt met je fucking hoofd!” Zei het meisje woedend waarnaar ze haar beide handen optilde en Grace nu tegen het dakraam van de kas aan drukte. Damn, was dat in de lucht houden dan niet genoeg? Nee, blijkbaar was dit ook nog niet eens goed genoeg want het meisje liet Grace nu heel hard terug op de grond vallen. Benauwd nam Grace heel diep en kreunend adem en kromp ze een beetje in elkaar voor zover dat mogelijk was met haar bloed dat onder controle werd gehouden. Nog een paar keer werd ze heel en weer gesmasht tegen het de dakramen en de harde betonnen grond. De pijn was echt bijna ondragelijk en ze voelde gewoon hoe er botten braken in haar lichaam terwijl ze hard alle kanten op gesmeten werd. Dit was gewoon niet eerlijk, het was geen eerlijk gevecht want ze bleef doorgaan en doorgaan en gaf Grace geen kans meer. “Dit zal je leren en eerlijk gezegd heb er nu spijt van dat ik deze jongen bewusteloos is. En ik zal hier blijven totdat hij wakker word en hij je nog flink pijn gaat doen.” Zei ze nu terwijl ze haar weer omhoog hield maar de helft kreeg ze gewoon niet mee doordat ze moest dealen met de pijnen in haar lichaam en haar hoofd onwijs begon te bonken. Ze zag zelfs bijna zwart voor haar ogen en moest moeite doen om erbij te blijven. Een laatste keer liet het meisje Grace op de grond vallen en liet ze ook haar mutatie los van haar. Zachtjes begon Grace wat te spartelen van de pijn in haar borst en rug, zeker dat er ribben gebroken waren bij die vallen en haar rug zou ook wel behoorlijk beschadigd zijn. Ze wist dat ze nu gewoon moest stoppen met bewegen want dat zou het alleen maar erger maken, dat zou ervoor zorgen dat ze verder gewond zou raken. Maar dat ging niet zoals ze nu lag want het deed gewoon zo veel zeer om op haar buik te liggen en op de ribben die gebroken waren. Hoestend probeerde ze haar borst een beetje boven de grond te houden en spuugde ze ook wat bloed haar mond uit. Charlie leek inmiddels ook alweer te zijn bijgekomen en hij liep kalm haar richting op. Als hij ook maar iets zou zeggen hierover, dan zou Grace er persoonlijk voor zorgen dat hij er spijt van zou krijgen. Niet nu, maar later wanneer ze niet half gebroken op de grond lag. "You don't mind dat ik deze even leen, denk ik?” Vroeg hij en Grace probeerde op te kijken maar dat ging niet. Ze moest haar energie bovendien gebruiken om zichzelf een beetje omhoog te houden. Het lag niet fijn met haar buik op te grond en het deed te veel zeer om zichzelf om te draaien. Ze gromde eventjes van de pijn en legde haar voorhoofd op de grond neer terwijl ze luid ademde vanwege de pijn. Ze kon nog wel iets mee krijgen van dat Charlie naar het meisje toe schoot en ze hoorde een dof geluid van de schep. "Dat was de eerste en de laatste keer dat je iemand anders gebruikte om mij aan te vallen. Als je me persé bewusteloos wou, kon je dat ook zelf doen" Gromde hij dreigend. Grace verloor nu de energie om zichzelf omhoog te houden en legde zichzelf met een wat onderdrukt schreeuwend op de grond. Haar hoofd duizelde enorm en ze zag ook vaak zwarte vlekken voor haar ogen. "Laat het duidelijk zijn dat niemand zijn straf ontloopt als ik in de buurt ben" Zei hij toen waarbij Grace eventjes in hun richting keek, naar Charlie. In haar ogen was woede te zien maar ze kon nu niets uithalen. "En nu oprotten" Commandeerde Charlie tegen het meisje. Grace probeerde haar ademhaling een beetje onder controle te houden en enkele keer deed het ook zeer wanneer ze ademde. "Veel succes met de spinnenbeet, I hope it will hurt like a bitch." Zei ze boos grommend met veel moeite waarnaar ze ook alweer in elkaar kromp van de pijn.
TAGGED: Lydia → OUTFIT: X → TEMPLATE BY: kayla jean! of atf → NOTES: HERE
Onderwerp: Re: It´s just a spider.... &Grace ma jan 12, 2015 7:49 pm
Darling, I´m a nightmare dressed like a daydream...
Rustig keek ze toe hoe de jongen opstond van de grond. Lydia keek toe hoe de jongen zich voortbewoog richting het meisje die op de grond lag. “You don´t mind dat ik deze even leen, denk ik?” vroeg hij aan het meisje over de schep. Oké, de jongen was de blijkbaar niet van plan om het meisje ook nog pijn te doen. Dit was nu iets anders wat ze had gehoopt.
De jongen pakte de schep op en hij liep weer terug naar Lydia. De jongen sloeg met de platte kant van de schep recht in Lydia´s ribben. Fuck, that hurts!: dacht ze. Bij de klap van de schep sloeg ze even dubbel. Ze probeerde haar evenwicht te bewaren om een stap naar achteren te zetten. Die stap zette ze precies met de enkel waarin gebeten was door die klote spin.
De jongen gromde dreigend en zei tegen haar:“Dat was de eerste en de laatste keer dat je iemand anders gebruikte om mij aan te vallen. Als je me persé bewusteloos wou, kon je dat ook zelf doen” Ja, dat had ze ook wel begrepen zonder die klap van die schep. Lydia probeerde de jongen nog even aan te kijken; de jongen keek van het meisje naar haar en voegde er nog aan toe:“Laat het duidelijk zijn dat niemand zijn straf ontloopt als ik in de buurt ben” Lydia keek hem nog boos aan. Die jongen kon misschien nu wel mooi zeggen dat niemand bij hem een straf ontloopt, maar niemand ontloopt ook een straf bij haar. Dat kon ze nu maar beter niet zeggen tegen hem. Ze had nu al last van haar enkel. Haar ribben boeide haar nu echt geen ene flikker, maar die beet van die klote spin deed wel meer pijn.
De jongen keek Lydia weer aan met een blik dat hij geen tegenspraak aanvaarde toen hij zei dat ze moest oprotten. Maar right now, had ze eerlijk gezegd nog geen zin in. Ze wilde blijven en dit blijven vechten tot er doden vielen. Als zij iemand vermoord is het niet erg, daar kon ze wel mee leven. Maar dan was ze waarschijnlijk wel geschorst van deze school. En dit was nu eigenlijk zo´n school waar ze mensen kon vinden die het zelfde dachten als zij. Maar vandaag was dus niet die dag.
Het meisje vervolgde er nog aan toe:“Veel succes met de spinnenbeet, I hope it will hurt like a bitch.” Woedend keek ze het meisje terug aan. Deze jongen kwam er misschien nu nog mee weg dat hij haar heeft geslagen met een schep. Ze zou hem wel terug pakken als haar enkel beter was.. maar dit meisje. Nou echt niet! Lydia bedacht al in haar hoofd hoe ze het meisje het beste kon martelen. Ze zou er gewoon voor zorgen dat het meisje zelf een voor een haar ledematen eraf moest trekken. En Lydia zou dan vol plezier terug kijken. Maar eerst moest ze inderdaad eerst afkomen van die klote spinnenbeet.
De spinnenbeet deed nog niet zoveel pijn, maar ze voelde er wel wat van. Ze voelde ook nog wel wat van die klap van de schep, maar die pijn negeerde ze gewoon. Net zoals ze dat al vaker had gedaan. En wat ze vandaag dit meisje had aan gedaan, zal ze ook nog wel op een andere manier bij de jongen doen. Ook al had ze al gemerkt dat ze zijn bloed niet kon besturen. Nou ja... nog niet in ieder geval.
Lydia rechtte haar rug en liep kwaad de jongen en het meisje voorbij. Het lopen deed wat zeer vanwege die spinnenbeet. Maar het boeide haar nu nog niet. Ze legde een hand op de deur knop en zei nog wat spottend:“Ik ga nu alleen weg, omdat ik jullie wat privacy wil geven...” Ze had al gemerkt dat de jongen en het meisje het niet leuk vond dat ze zei dat ze hun een stelletje vind. “I see you next time... And then I´ĺl kill you both.” Met een kwaadaardig lachje liep ze de kas uit. Ondanks dat ze wel een verwonding heeft opgelopen. Ze vond het wel een leuk dagje, en voor die roos zou ze later nog wel terug komen.
Onderwerp: Re: It´s just a spider.... &Grace ma jan 12, 2015 9:33 pm
I'm a press conference, you're a conversation
Van uit zijn ooghoek zag hij hoe Grace naar hem keek, maar haar pogingen om op te staan al snel weer op gaf. Dat kon hij wel geloven. Hij wist niet wat er zonet gebeurd was, maar het zag er wel pijnlijk uit. Ze liet ook merken dat het pijn deed. Niet dat hij medelijden had. Nee, hij hielp haar momenteel alleen maar puur omdat hij het andere meisje nu even meer haatte dan dat hij haar haatte.
Plus, ze had al genoeg pijn. Hij kon haar later nog wel terug pakken, maar in tegenstelling tot het bloedmutantje kende hij wel zijn grenzen. Het zag er naar uit dat ze hem eerst nog ging tegenspreken, maar dank de Engel liet ze het maar zo. Ze keek wel nog even woedend naar Grace, nadat die nog wat gezegd had. Ze deed maar, het enige wat hij wou was dat ze weg ging en wel nu meteen, voor hij zijn geduld verloor.
“Ik ga nu alleen weg, omdat ik jullie wat privacy wil geven...” Zei ze, en hij zuchtte even. Ging ze dat blijven volhouden? “I see you next time... And then I´ĺl kill you both.” Zei ze toen. Charlie keek haar even geamuseerd aan en grinnikte even. Right. "Veel succes daarmee", Zei hij sarcastisch. Okay, daar was hij van af, eindelijk.
Nadenkend draaide hij zich toen om naar Grace, die ondertussen gewoon neer lag op de grond. Het was wel warm in de kas, maar het zou net iets te erg zijn als hij nu zou weg gaan. Wie weet hoe lang het zou duren voor iemand haar vond. "Het is je plicht", Hoorde hij toen de gouden stem van Raziël in zijn hoofd. "Zij is in nood en jij moet haar helpen, het kan me niet schelen hoe, maar je laat haar hier niet liggen", Vervolgde hij. Charlie zuchtte even, al zou dat voor haar nogal random zijn. Niet zijn probleem, ze wist toch over de stemmen.
"Blijf hier", Beval hij. Niet dat ze ergens heen kon, maar ze moest het ook niet gewoon proberen. Met een laatste blik op haar liep hij de kas uit, richting de ziekenzaal. Hij liep nonchalant binnen, alsof hij gewoon kwam melden dat het regende buiten. "Mijn god, is dat bloed op je hoofd?" Vroeg de verpleegster geschrokken, en hij trok even zijn wenkbrauw op.
Oh ja. "Ja, maar daar kom ik niet voor. Er ligt een meisje in de kas, waarschijnlijk met een paar botbreuken", Antwoordde hij koeltjes. De vrouw keek hem met nog grotere ogen aan. Djeezes fuck man, doe gewoon je werk ofzo. "Wacht hier even", Zei ze toen, waarna ze verdween. Nog geen twee minuten later kwam ze terug met twee mannen, die een brancard en een tas met een rood kruis bij hadden. "Toon ze waar het is", Zei de vrouw, en hij zuchtte opnieuw.
"Iedereen weet de kas toch zijn?" Protesteerde hij. Nee, hij had echt geen zin om Grace nog een keer onder ogen te komen. "Dat is het protocol. Jij komt het melden dus jij gaat mee", Zei de man een beetje ongeduldig. "Kom op", Vervolgde hij, Charlie voor zich uit duwend. Hier was hij niet blij mee hoor.
Met zijn handen in zijn broekzakken liep hij mee met de mannen. Ze waren zich aan het haasten, maar daar deed hij niet aan mee. Ze kon toch nergens heen. Binnen een paar minuten waren ze weer bij de kas, en hij opende de deur voor de ziekenbroeders. "Ze ligt daar op de grond", Zei hij, knikkend naar een paar plantenbakken.
De voorste man liep naar haar toe en begon haar te onderzoeken. "We zullen je wat verdoving geven tegen de pijn en dan nemen we je mee naar de ziekenzaal, waar we je beter kunnen helpen, is dat goed?" Vroeg hij, terwijl de andere zich naar hem draaide. "Weet jij hoe dit gebeurd is?" Vroeg die. Wow, ging hij nu hem blamen?
"Nee", Antwoordde hij, en het was de waarheid. Hij was op het moment bewusteloos geweest. "Hmm.. Oké, je kunt gaan, voorlopig", Zei hij, toch niet helemaal overtuigd. Echt, what the fuck? Was hij ineens een crimineel ofzo? Met een laatste blik op Grace, een mengeling van woede en irritatie, liep hij naar buiten. Zo, nu was het officieel zijn probleem niet meer hoor.
Onderwerp: Re: It´s just a spider.... &Grace di jan 13, 2015 12:17 am
Bow down to a Goddess
Goddess! Got it?
Woedend keek het meisje Grace aan en eventjes dacht Grace dat ze er geweest zou zijn, dat dit het dan zou zijn. Ze zou haar laatste stoot geven met haar mutatie en deze zou Grace dan niet gaan overleven, nu voelde het al bijna alsof ze aan het dood gaan was. Zachtjes voelde hoe woede de kamer vulde van zoveel verschillende zielen, zoveel verschillende insecten werden ineens allemaal heel boos, maar het ergste was nog dat ze ook heel bang waren. Wel voelde Grace dat het niet lang meer moest duren voordat haar vrienden ook een intrede hierin zouden doen, zonder haar toestemming zouden ze het meisje aanvallen mocht ze nog vinger leggen op hun geliefde godin. Dit bleek gelukkig niet zo te zijn, het meisje besloot het toch maar voor gezien te houden. Een grote opluchting voor de insecten maar ook voor Grace want ze wist dat er veel zouden sterven bij een aanval op dit meisje. Het was alleen zo dat ze het zelf niet meer de controle over had, dit meisje was de rode streep over gegaan bij het rondsmashen van hun godin en dat was iets dat haar nog het hele leven zou achtervolgen door de diertjes. Ze zouden er alles aan doen om dit meisje het leven zuur te maken gezien zij het durfde om Grace haar botten te breken, want dat was iets dat duidelijk was. Hijgend lag Grace op de grond en probeerde ze niet te veel aan de pijn te denken. “Ik ga nu alleen weg, omdat ik jullie wat privacy wil geven...” Zei het meisje nu en Grace wilde zuchten en erop reageren maar ja dat ging niet zo goed. “I see you next time... And then I´ĺl kill you both.” Zei het meisje terwijl ze met een kwaadaardige lach wegliep, de kas uit. Nu kwamen meteen ook alle insecten tevoorschijn, klaar om hun godin bij te staan in haar pijn. "Veel succes daarmee" Reageerde Charlie op het meisje en eventjes keek Grace hem vermoeid aan met een kille blik. Ze kon zich niet bewegen en alles bleef pijn doen bij elke keer dat ze ademde, en door de warmte in de kas ging dat ook nog eens moeilijker, dat was dus behoorlijk veel pech. Insecten begonnen nu naar Grace toe te kruipen, echt alle soorten insecten die je maar kon bedenken en tot de sectie 'ongedierte' behoorden, of ook wel 'the creepy insects'. Ze krommen haar lichaam op en het was alsof ze allemaal soort van knuffels wilde geven op hun eigen manier, hun medelijden tonen aan Grace. Dit was ook oprecht, ze kon het voelen aan de dieren, de grote hoeveelheid woede en verdriet die ze voelde om hun godin die een slachtoffer was geworden van nogal bruut geweld. Ze hoorde Charlie even zuchten, geen idee waarom, misschien wel die vervloekte stemmen. Iets waar ze ook helemaal niets mee te maken wilde hebben dus het boeide haar ook niet zoveel. Het boeide haar niet eens of hij nnu weg zou lopen of haar zou laten liggen, ze gokte eigenlijk zelfs dat hij het eerste zou doen. Zou ze zelf ook gedaan hebben, eerlijk gezegd, dus ze verwachtte van hem niet veel meer. "Blijf hier" Beval hij waarnaar hij weg liep. Wat verbaast keek ze toe hoe hij zich omdraaide, toch niet helemaal wat ze had verwacht. Dat zou ze wel onthouden, ze had er namelijk wel respect voor. Ze wilde nog een sarcastische opmerking maken maar dit ging niet doordat ze ineens weer heel erg moest hoesten. Bloed, ze hoestte bloed op. Dat was niet echt een erg goed teken, moest er waarschijnlijk ook nog ergens een inwendige bloeding zijn, kon er ook nog wel bij. Haar insecten kropen inmiddels steeds meer op haar en allemaal gaven ze haar zoveel steun, dat het haar bijna weer emotioneel zou gaan maken. Damn, Grace hield zoveel van haar insecten, ze waren de enige die om haar gaven en ze gaf ook zeer veel om hun, meer had ze ook niet nodig. Later zou ze echt gewoon in een bos gaan wonen ver van de bewoonde wereld, gewoon met alleen haar insecten, ze meende het. Ze sloot eventjes haar ogen terwijl ze op de nog redelijk warme betonnen vloer lag en haar ademhaling zo rustig mogelijk probeerde te maken en zichzelf te concentreren. "Ze ligt daar op de grond" Hoorde ze op een gegeven moment vlak nadat ze de deur weer open hoorde gaan. Het duurde niet lang voordat er een man zich al over haar heen boog om haar te bekijken. Grace zuchtte eventjes hoorbaar wanneer de man het allemaal in zich op nam zonder nog actie te ondernemen. Ze wilde graag anders liggen maar zelf kon ze zichzelf niet erg goed bewegen en ze lag nogal oncomfortabel. "We zullen je wat verdoving geven tegen de pijn en dan nemen we je mee naar de ziekenzaal, waar we je beter kunnen helpen, is dat goed?" Vroeg de man aan haar terwijl hij oogcontact zocht. "Ja ja, maar doe het wel een beetje snel oke?" Vroeg ze nu een beetje knorrig aan de man terwijl ze haar hoofd weer op de grond neerlegde, in haar eigen bloed, al boeide dat haar echt geen fuck. De man leek niet zo blij te zijn met de insecten en hij deed zelfs een poging er eentje dood te slaan. "Fucking waag het!" Vroeg Grace nog naar de man voordat hij de spin dood zou slaan. Verward keek de man haar een terwijl Grace hem met een moordende blik aankeek. "Ze gaan al weg." Zei ze er zachtjes achteraan waarnaar ze de beesten het commando gaf om weer weg te gaan. Hierna richtte ze haar aandacht weer eventjes op Charlie die met de andere man stond te praten. Blijkbaar geloofde de man hem niet wanneer hij vertelde dat hij niet wist wat er gebeurd was. "Meneer, hij spreekt gewoon de waarheid hoor." Zei ze nu wat tegen haar eigen wil in, maar goed, het was wel eerlijk. Misschien niet helemaal, Charlie was er net zo goed betrokken bij geweest maar hij had haar niet deze dingen aangedaan. Niets zelfs, de reden waarom hij daar was geweest was blijkbaar om haar te helpen, iets wat ze nog steeds niet helemaal snapte, maar ze kwam er nog wel achter, uiteindelijk..
TAGGED: Lydia → OUTFIT: X → TEMPLATE BY: kayla jean! of atf → NOTES: HERE
