Loveless vs. Lorise

I've hurt myself, by hurting you♥

Lorise had repect voor de dingen die hij allemaal vertelde, het klonk heel serieus en in haar ogen triest. Hij was niet anders gewend dan op zichzelf en Lorise had hem uit zijn wereld getrokken en hem liefde laten voelen. Ze vond het knap hoe hij alles zo vertelde en het klonk zo emotioneel maar hij bleef zo rustig. Charlie leefde zonder liefde of vriendschap en zo ging hij verder leven, dat was iets waar ze niks aan kon doen of wilde doen. Hij ging hierna verder met zijn leven zonder liefde en zelf ging ze verder met haar leven met liefde. En zo was het ook aanbebroken dat ze afscheid van hem moest nemen. Ze kon niet zomaar opstaan en weglopen, nee. Ze liep naar Charlie en gaf hem een knuffel. Lorise werd blij van de gedachte dat als ze hem een keer zou rond zien lopen dat er dan geen gevoel van haat zou zijn. Erover praten had goed gedaan en ze kon wel zeggen dat het ontlopen van je problemen niet altijd de beste optie was. Lorise wist wel dat als ze ooit in de problemen zou komen dat ze dan sneller overweegt om oog in oog te komen staan met fouten zodat je het weer kan rechtzetten.

De knuffel, was iets waarvan ze wist dat hij toch wel nodig had. Dat had ze goed ingeschat want hij knuffelde haar terug. Iets waar ze best blij mee was. Het deed hun beide wel goed om elkaar nog een keer vast te houden. Het was wel een afscheid maar als hij ooit iemand nodig zou hebben dan zou ze er zijn voor hem. "Ik ga je missen, Lorise" hoorde ze hem zachtjes zeggen. Lorise sloot even haar ogen. "Ik ga jou ook missen Charlie" zei ze hetzelfde terug. Ze liet niet meteen los. Ze bleef nog even zo zitten. Tot dat ze een nat neusje van een hondje tegen haar hand duwde. Ze keek vrolijk naar het hondje en aaide het beestje over zijn kop. Ze kwam weer los van Charlie en glimlachte naar hem. "Als je ooit iemand nodig hebt dan.. ben ik er" zei ze aardig en stond toen op. Tuurlijk wist ze wel dat hij geen ruimte had voor vriendschap maar toch, je wist maar nooit. Ze moest eten, ze was duizelig omdat ze nog niks had gegeten. Aangezien de honden brokken die er stonden niet voor haar bedoeld waren moest ze wel weg. Ze liep naar de deur en zei nog even gedag tegen het hondje. Ze legde voorzichtig haar hand op de deur en wachtte, moest hij nog iets willen zeggen. En het was een stap weg van de Charlie die hier zat. De volgende keer zou hij zich waarschijnlijk anders gedragen, ze wist het niet.

tag: Charlie words: a bunch notes:--outfit:Sweater&broek - Schoenen

Dat het zo ver was gekomen, had hij niet zien aankomen. Nee, hij had zich best wel veilig gevoeld hier op het eiland, zelfs tussen al die mutanten die stuk voor stuk wel gevaarlijker waren dan de mannen waar hij de afgelopen tijd mee te maken had gekregen. Die kon hij wel aan, hij was niet bang van hen. Dat er dan toch iemand was geweest die hem toch wel had kunnen raken, had hij niet verwacht.

Zij waarschijnlijk evenmin. Het was een les geweest voor hen beide, iets wat ze misschien nooit meer zouden vergeten. Maar dat was niet zo erg, op zich. Het was blijkbaar nodig geweest, voor hen allebei. Nu was het echter tijd om afscheid te nemen. Hij zou haar in het begin sowieso gaan missen, maar dat zou ook overgaan, right?

Lorise gaf hem een knuffel en hij kreeg even een flashback naar de kelder, waardoor hij het toch even aan durfde om haar terug te knuffelen. Het was iets wat hij nooit spontaan zou doen, maar hij had het nu wel even nodig, al gaf hij het niet graag toe. Hij haatte het om zwak te zijn, maar eerlijk, dat was hij de hele tijd al. Dit kon er ook nog wel bij, vond hij.

En toen zei hij opnieuw iets wat er sneller uit was dan hij had zien aankomen. "Ik ga jou ook missen Charlie" Reageerde ze er even zachtjes op. De jongen had half verwacht dat ze hem los zou laten nu, maar dat deed ze nog even niet. Niet dat hij er boos om werd. Uiteindelijk stond ze wel op, en hij liet haar gaan. Het was beter zo. Ze glimlachte en hij trok even zijn ene mondhoek op in een half glimlachje.

"Als je ooit iemand nodig hebt dan.. ben ik er" Zei ze nog, waarna ze naar de deur liep. Ze zei nog even dag tegen een van de puppies, die haar mee volgde naar de deur. Het was vreemd om haar te zien weglopen, wetend dat ze nooit meer een moment zouden kunnen hebben als nu.

"Ik zal het onthouden", Zei hij nog, de belofte herhalend die hij eerder had gedaan, alleen zou hij waarschijnlijk nooit om hulp vragen. Niet bij haar, gewoon bij niemand. Zo was hij en zo hoopte hij ooit weer te worden, als hij hersteld was van de gebeurtenissen van de afgelopen dagen.

I've hurt myself, by hurting you♥

Ze vond het fijn om Charlie nog een keer te knuffelen voordat ze weer verder gingen met waar ze mee bezig waren voordat het allemaal gebeurde. Het voelde wel goed om hem nog een keertje vast te houden om hem dan volledige los te laten. Als ze dit gesprek niet gevoerd hadden dan liep ze gewoon nog steeds rond, bang om hem tegen te komen. het was een enorme opluchting om dat nu niet te hebben. Maar ze ging hem wel missen, hoe hij nu was geweest dan. De Charlie die ze in de bieb had laten verdrinken in liefde, en dan in de kelder. Ze zou het niet vergeten. Nu moest ze verder. Hoe? Gewoon hoe ze was, het meisje dat vrolijk rond huppelde in rokjes en jurkjes.Vrienden maken, ballet, school en vriendinnen. Gewoon zoals ze altijd was geweest, in Colorado en hier. Maar hier was het toch anders, hier hadden anderen ook mutaties. Ze kon niet wachten om nog meer leerlingen te ontmoeten met coole mutaties. En oppassen want ze hoorde wel dat er krachtige mutanten waren met gevaarlijke mutaties die je pijn konden doen. Ach, ze was er ook achter gekomen dat haar mutatie mensen ook aardig pijn kon aanrichten. Dus als iemand een keer gevaarlijk of moeilijk zou doen, dan kon ze ermee dreigen right? Om nou meteen hierna op zoek te gaan naar een ander wou ze niet. Misschien anderen helpen met de ware vinden en Cupid spelen, ja dat wel. Lorise was opgestaan en naar de deur gelopen, ze had hem nog wel gezegd dat als hij iets had dat hij bij haar kon komen. "Ik zal het onthouden" zei hij terug. Ja dat was waar ze eigenlijk op wachtte. Oke ze opende de deur en zei nog een keer gedag. Ze liep naar buiten om vervolgens weer rustig naar binnen te lopen. Naar de cafetaria, thee drinken en wat eten misschien wat wel weer lukte. En terug naar haar kamer om nog rustig muziek te luisteren en te gaan, misschien kletsen met haar roomates en dan gaan slapen.

tag: Charlie words: a bunch notes:--outfit:Sweater&broek - Schoenen