Onderwerp: It´s not what it seems... &Jace vr dec 19, 2014 2:10 pm
Love´s a game, wanna play?
Met een grote oververmoeidheid stapte ze toch maar uit haar bed. Ze had vannacht geslapen in haar jogging broek en een oude slobbertrui. Ze trok haar voeten weer op haar bed toen ze de koude vloer onder haar voeten voelde. Het liefst wilde ze niet uit haar bed komen. Daar was het gewoon veel te koud voor. Ze ging op haar buik liggen en probeerde met haar handen een paar warme sokken van de grond te pakken. Ze kwam er net niet bij, dus gaf ze het op om ze te pakken. Ze stapte uit haar bed en pakte snel een paar sokken van de grond af. Haar hele kamer was een grote puinzooi, maar dat zou ze later wel opruimen. Overal lagen wel kleren of ander zooi. Ze wist eerlijk gezegd niet meer zo goed wat schoon en vuil was, dus stopte ze maar gewoon alles in de wasmand. Ze liep naar haar schooltas toe en pakte een flesje ijsthee wat ze nog overhad. Ze dronk hem snel op en gooide het flesje op de grond. Zo begint altijd de rommel van haar slaapkamer, maar daar kon ze ook niets aan doen. Ze was gewoon niet gewend om op te ruimen. Ze wist niet zo goed wat ze vandaag zou gaan doen en het was nog maar de eerste dag van de kerstvakantie! Normaal wist ze altijd wat ze wilde doen, maar nu niet. Niet met deze kou buiten. Ze wilde eerlijk gezegd naar het warmste plekje hier. En dat was voor deze ochtend een hete douch. Dat zou haar vast goed doen, en dan zou ze ook even wakker worden.
Nadat ze uit de warme douch was gestapt en een blauwe skinny jeans met een strakke kol trui was ze klaar om ergens heen te gaan. Waar ze heen zou gaan had ze geen idee van. Ze wilde eerlijk gezegd wel naar de stad, maar ze wist niet of hier ook winkels waren. Ze trok haar jas en haar schoenen aan met haar blauwe sjaal. Ze had het nu wel lekker warm en was nu tijd om naar buiten te gaan. Toen ze buiten het slaapgebouw stond had echt helemaal geen idee wat ze aan het doen was. Ze deed haar handen in haar jaszakken en liep gewoon vooruit en volgde wat paadjes. Ze liep door de bloementuinen die mooi wit waren van de sneeuw. Het zag er allemaal zo prachtig uit, maar zo koud. Ze had al best wel een uit gelopen door het platgestampte sneeuw, maar op een of andere was het best lekker om even wat frisselucht te krijgen. Ze liep in de richting van het pad waar nog niet veel was gelopen. Ze had geen idee waar dit pad haar zal leiden, maar welk pad je ook neemt het zal altijd wat onverwachts zijn. Ze had namelijk niet verwacht dat het pad zal eindigen op een prieeltje. Het prieeltje was zelf wit en dan met de pak sneeuw erboven op zag het er heel mooi uit. Ze vroeg zich af waarom niet veel mensen hierheen gaan, want het was zo mooi. Ze zuchtte, het was hier zoveel rust te vinden. Dat was echt fijn, nou ja, fijn op de juiste momenten. Op sommige momenten wilde ze zelf geen rust. Ze pakte haar telefoon en zette het nummer ´addicted to you´ op van Avicii. Het was misschien wel een oud nummer, maar het blijft een leuk nummer vond ze. Ze leunde op de leuning van het prieeltje en luisterde met alle rust naar het nummer. Ze keek naar boven en zag een eekhoorn over een tak heen rennen van een bomen zo op het dak van het prieeltje springen. Ze dacht dat eekhoorns altijd een winterslaap hielden, dus keek ze er verbaasd van op. Aandachtig keek ze hoe een paar jonge mutanten een sneeuwballen gevecht hielden. Ze snapte niet wat er zo leuk aan was, het was koud en nat. Ze liep van het prieeltje af om naar binnen te gaan. Terwijl ze de eerste stap zette gleed ze uit op haar kont waarbij haar telefoon in de sneeuw viel. Dat had zij weer. Ze schelde wat binnensmonds van de pijn die ze nu had. Ze stond op en ging op handen en knieën zoeken door de sneeuw waar haar telefoon was gevallen. Wat lastiger was dan ze had verwacht met een witte telefoon. Ze schroof met haar handen wat sneeuw opzij en zag voeten. Ze keek op en zag daar een jongen staan. Oké, dit is nogal raar, dacht ze. Ze zette een schuldig glimlachje op terwijl ze nog steeds op haar knieën voor hem zat in de sneeuw.
Onderwerp: Re: It´s not what it seems... &Jace vr dec 19, 2014 9:25 pm
wrapped up
around your finger
Met zijn handen diep in zijn broekzakken verscholen was Jace de koude ingestapt. De winter had hem altijd best gefascineerd, het enige minpuntje was dan ook echt alleen de temperatuur, maar dat viel wel te overleven op zich. Het was jammer dat hij dit jaar niet alle feesten die tijdens de winterperiode vielen samen met zijn familie kon vieren, maar goed, hier zou hij zich ook nog wel zien te vermaken op de een of andere manier, maar dat verzon hij tegen die tijd dan wel weer. Kleine wolkjes verschenen uit zijn mond, wat dus betekende dat zijn lichaam warmer was dan de buitenlucht. Logisch, dat was ook wel erg duidelijk te voelen. Het zou hem ook echt niets verbazen als het op dit moment rond het vriespunt zou liggen, die kans zou namelijk erg groot zijn dat dat ook daadwerkelijk was. Hij vervolgende zijn weg door de paden die – zo te zien – het meeste belopen waren, aangezien het sneeuw op sommige stukken uit een dikkere laag bestond dan andere delen, zo erg dat de voetstappen al niet meer terug te herkennen waren en het gewoon lange rechte lijnen waren. Jace volgde dan ook de brede stukken, kwam zo uiteindelijk uit bij de grote park van school die er ook erg dicht bij gelegen was. Hm, dan zou hij hier maar eens even een rondje maken om toch weer even bezig te zijn en dan zou hij daarna wel weer naar binnen gaan, of zo. Met zijn handen nog steeds diep in zijn zakken verborgen vervolgde hij zijn weg. De bloemen waren alle bedekt met een laag sneeuw erop, zo ook de struiken die op het midden van de tuin geplaatst waren, in een ronde vorm. Toen hij hier net aangekomen was een tijd terug was deze plaats toch een beetje in zijn achterhoofd gebleven, gewoon alleen al doordat het er geweldig uitzag. Tenminste toentertijd dan, nu was daar namelijk vrij weinig van te zien met al deze sneeuw. Het was hem ook verteld dat hier in de buurt een of ander prieeltje zich bevond en dat het er leuk uit zou moeten zien. Well, nu hij hier dan toch was, waarom dan niet even ernaartoe gaan? Of tenminste een poging daartoe doen. Ondanks dat Jace hier zich toch al een aardig tijdje bevond had hij bij lange na nog niet alle dingen gezien die zich hier bevonden, dus ergens vond hij het nog eens leuk ook om naar het prieeltje op zoek te gaan.
Zijn lichte ogen namen in de verte van hem het gebouw op wat waarschijnlijk het prieeltje moest zijn waar velen het over hadden. Hm hij moest toegeven; vanuit de verte zag het er wel erg leuk uit, ja. De laag sneeuw die zich op het dak bevond gaf een extra sfeer aan het gebouw en hoe dichterbij hij kwam, des te meer zijn mondhoeken wat omhoog krulden. Jace zou vast en zeker niet de enige zijn geweest met dat idee; een meisje had zich gevestigd op een van de leuningen van het prieel. Niet dat dat hem veel uitmaakte aangezien het hem toch niet ervan ging weerhouden om door te lopen richting het gebouw wat deftige versieringen had. Voordat hij echter de trap op kon lopen om in zich in het prieel te vestigen was degene die daarnet op de leuning gaan zitten met haar handen aan het zoeken in de sneeuw. Wat verbaasd haalde hij als reactie daarop zijn wenkbrauwen omhoog. Was ze iets aan het zoeken? Het was nou namelijk niet bepaald lekker om jezelf in die koude sneeuw te laten zakken, dus ze zou er vast wel een reden voor hebben. Jace was nog van plan het te vragen, tot hij bij het puntje van zijn schoen iets hards voelde. Zijn blik wendde naar beneden waarna hij het voorwerp opraapte en weer rechtop stond. Well, dat zou vast wel hetgene moeten zijn waar ze naar opzoek was, dus dan was het ook net zo netjes om het weer aan haar terug te geven. Jace was nou niet bepaald iemand die het ook maar in zijn hoofd zou halen om het ding te houden, hij had er zelf toch al een en van andermans spullen moest je gewoon afblijven. Voordat hij het echter aan haar had kunnen melden was ze op haar knieën omgedraaid in zijn richting en had ze hem al aangekeken, waardoor hij door haar glimlach zijn lippen ook omhoog liet krullen. ”Zocht je dit?” Hij hield de witte iPhone voor zich uit in haar richting, zodat ze hem goed kon zien. ”Hij lag net hier op de grond.” Daarna wees hij dus maar naar de plaats waar hij het ding had opgepakt, wachtend tot ze het van hem zou aanpakken. En hopelijk dat ze dat maar ging doen voor zijn arm lam werd van het uitstrekken, of zo.
Onderwerp: Re: It´s not what it seems... &Jace vr dec 19, 2014 11:17 pm
Love´s a game, wanna play?
Haar schuldige blik veranderde toen de jongen zijn lippen liet krullen en vroeg:“Zocht je dit?” De blijdschap dat hij haar iPhone had gevonden twinkelde in haar ogen. Ze had gedacht dat ze hem nooit meer terug zou vinden. “Jaa, dat zocht ik! Dank je wel.” zei ze opluchtend met een glimlach. Ze pakte haar telefoon aan en probeerde hem weer aan te doen. Wat met grote opluchting nog lukte, maar ze merkte wel dat hij vaak vast liep dus misschien zou de telefoon wel naar de makelaar moeten. Maar dat is beter dan dat ze een nieuwe moest kopen. Ze de jongen weer aan toen hij zei:“Hij lag net hier op de grond.” De jongen wees op de plaats waar haar telefoon had gelegen. Ze deed haar telefoon in haar jaszak en stond op. Haar benen en haar handen waren koud geworden van de sneeuw, iets waar ze zonet nog niet had aan gedacht toen ze haar telefoon aan het zoeken was. Toen ze stond keek ze weer naar de jongen en zei vriendelijk:“Nogmaals bedankt voor het vinden van mijn telefoon.” Een glimlachje krulde in haar lippen. Ze wist niet goed wat ze nog meer moest zeggen of doen. Zo vaak praatte ze immers niet tegen andere mensen, maar het was fijn om zo af en toe tegen iemand te praten. Meeste mensen boeide het ook niet als zij alleen liep. Ze was hier nu een paar maanden en iedereen was nu wel gewend dat ze alleen door de gangen liep. Dus vonden ze waarschijnlijk andere mensen hier op school interessanter. En daar deed ze het mee. Ze kende nu ongeveer drie mensen en een paar mensen van naam, maar verder boeide het haar ook niet echt. Maar nu, deze jongen... lijkt haar wel interessant. Ook al, kende ze deze jongen niet eens. Maar daar kon ze nu wel even verandering in brengen. Ze stak haar hand uit en zei:“Ik ben Kelsey.” In hoofd klonk het eerst wel heel sexy, maar nu ze het had gezegd klonk het ook heel erg falend. Ze kon zichzelf nu echt een hand voor haar hoofd slaan, maar eigenlijk moest ze er zelf wel om lachen op de manier hoe zichzelf had voor gesteld. Wat moest deze jongen nu van haar denken?! Als ze hem nu niet had bang gemaakt dat ze wat van plan was of zo, want dat was ze totaal niet. Terwijl ze er zo over nadacht ging ze van binnen helemaal stuk maar probeerde haar lachen zo goed mogelijk in houden. Als de jongen er ook om zou moeten lachen dan lachte ze wel mee, maar zo niet dan niet. Dan moest ze zich maar inhouden, want ze wilde niet als gek gezien worden door iemand die ze nu net voor het eerst ziet. Een koude windvlaag deed haar uit haar gedachte terug komen. Haar broek voelde nu nog kouder aan dan eerst. Ze deed haar armen om haar heen om een beetje warmer te worden. Ze keek even naar onderen en deed met haar hand een pluk haar achter haar oor. Ze keek weer terug naar de jongen en wachtte op een reactie.
Onderwerp: Re: It´s not what it seems... &Jace za dec 20, 2014 6:52 pm
wrapped up
around your finger
Toen ze aangaf dat de telefoon ook echt van haar was krulde zijn mondhoeken weer wat omhoog. Fijn, had hij voor vandaag toch nog een goede daad verricht. En dan was het ook nog eens dat die daad niet eens opzettelijk was gebeurd, dus dat was al helemaal geweldig toch? ”No problem.” Wat losjes haalde hij zijn schouders op en nadat ze het ding van hem aan had gepakt stopte Jace zijn handen weer terug op hun oude vertrouwde plekken; zijn broekzakken. Want zo warm was het nou ook weer niet en dan zouden ze binnen no-time bevriezen. Misschien een idee om de volgende keer maar handschoenen aan te doen of in ieder geval mee te nemen? Je wist het maar nooit wat er kon gebeuren, stel je voor dat hij de weg kwijt zou raken of iets, dat zag hij zichzelf namelijk nog best wel doen. Nadat hij toch maar weer zijn aandacht op haar richtte nam de jongen haar even in zich op en besefte toen dat hij haar voorheen nog geen een keer had gezien, zelfs niet in een van de schoolgangen. Misschien lag dat ook wel aan het feit dat Jace eigenlijk altijd wel snel moest zijn en dus nooit lette op degene die voorbij hem kwamen. Maar alright, daar zou straks waarschijnlijk wel verandering in komen aangezien een normaal gesprek meestal wel begon met het vertellen van je naam, niet? Inmiddels was ze opgestaan – wat logisch was aangezien de grond hem toch akelig koud leek – en bedankte ze hem vervolgens nog een keer, wat voor een kleine grijns op zijn gelaat zorgde. ”Geen dank, het was dat ik het zo zag liggen en ik niet iemand ben die zoiets niet teruggeeft.” No way, dat zou hij toch echt niet over zijn hart kunnen strijken. ”Heb je het niet heel koud nu?” Tijdens die vraag was zijn blik even af gedwarreld naar haar knieën, die bedekt waren met waterachtige kringen, doordat ze daarnet toch wel een tijdje in de sneeuw had gezeten. En dan niet te vergeten haar handen, daar had ze immers mee in de sneeuw gezocht naar haar telefoon. En jawel, daar was het; ze stelde zichzelf voor. Zijn hand stak hij dan ook maar uit als tegenreactie. Kelsey dus. Nee, hij had haar niet eerder gezien of van haar gehoord of iets. ”Jace.” Stelde hij zich ook dan maar voor terwijl een warme glimlach zijn lippen sierde. Het was hem overigens opgevallen dat haar hand inderdaad koud had aangevoeld, maar alright als zij daar zichzelf niet druk over ging maken was het goed toch? Tuurlijk wist hij dat hij zich wat teveel aantrok van de omstandigheden waarin anderen zich bevonden, dus misschien moest hij dat maar nu even achterwege laten. Bedoel als ze zelf het koud zou vinden zou ze dat wel aangeven dat ze naar binnen wilde of iets, toch? Jace besefte zichzelf ineens dat haar telefoon het misschien wel niet meer zou doen doordat hij zich in het ijs had bevonden, of had ze daar zelf ook nog niet naar gekeken? He didn’t know. ”Doet je telefoon het trouwens nog?” Die vraag kwam dan ook volgend na die gedachten, uit pure nieuwsgierigheid. Mocht hij het niet doen dan was er toch zoiets waardoor al het water eruit kon toch? Dan zou ze dat eens kunnen proberen misschien? Wist hij veel.
Onderwerp: Re: It´s not what it seems... &Jace zo dec 21, 2014 12:17 am
Love´s a game, wanna play?
Het viel haar op dat hij zei dat hij niet zo´n iemand was die iets niet terug geeft. Op een of andere manier voelde dat wel goed dat hij dat zei tegen haar. Andere mensen zouden daar anders over denken die zouden gewoon de telefoon zelf houden; maar als zij daar achter zou komen dat iemand haar telefoon had gevonden en niet terug gaf, dan zouden er misschien wel gevolgen van komen voor die persoon. Kesley volgde de blik van de jongen naar haar knieën bij de vraag of ze het koud had. Ze had het echt wel koud, maar als ze er aan ging denken hoe koud ze het had dan kreeg ze het alleen nog maar kouder. Maar ja, het leek haar ook niet echt aardig om geen antwoord te geven op zijn vraag. “Eerlijk gezegd wel.” antwoordde ze. Ze had niet zo´n gevoel dat ze erbij moest zeggen hoe koud ze het had, want dat kon hij waarschijnlijk zelf ook wel begrijpen als je kruipt door de sneeuw. Toen ze haar hand vooruit stak om zichzelf voor te stellen voelde ze zijn warme hand. Ze voelde zich nu een beetje schuldig dat haar hand zo koud aan voelde. De warme glimlach die zijn lippen sierde, toen hij zichzelf voorstelde als Jace maakt haar iets warmer. Ze voelde zich nu welkom om tegen hem te praten, ook al was dat best een rare gedachte. Ze deed haar handen bij elkaar en probeerde geconcentreerd en onopgemerkt haar handen warmer te maken met haar mutatie. “Doet je telefoon het trouwens nog?” de vraag klonk nieuwsgierig en dat haalde Kelsey uit haar concentratie. Gelijk voelde ze de koude lucht weer, de warmte van zonet was wel even heel erg lekker. “Ja. Hij kan aan, maar waarschijnlijk moet toch wel naar de makelaar.” zei ze op een teleurgestelde manier. Ze vervolgde:“Had ik maar niet moeten uitglijden op m´n kont.” ze haalde haar schouders glimlachend op nadat ze dat had gezegd. Het was als een grapje bedoeld, maar het was ook de waarheid. Want als ze niet was uitgegleden dan hoefde haar mobiel ook niet naar de makelaar toe, maar deels was ze ook wel fijn dat ze was uitgegleden. Als ze niet was uitgegleden had ze Jace ook niet leren kennen en dan was ze nog steeds hartstikke vriendloos. Nou ja, op een paar mensen na dan. Ze keek omhoog naar twee vogels die de hele tijd om elkaar heen vlogen. Het zag er best wel schattig uit ook al dacht ze het zelf. Normaal was niet zo van het schattige gedoe, waarschijnlijk zou ze dat ook nooit worden. “Heb je het koud?” vroeg ze nieuwsgierig, toen ze weer terug keek naar Jace. Hij had het wel haar gevraagd of zij het koud had, maar zij niet aan hem. Kelsey had er voordeel mee dat ze zichzelf wel warmer kon maken met haar mutatie. Misschien kon ze hem ook wel warm maken, ook al heeft ze dat bij een ander nog nooit geprobeerd. Het ligt er nu ook aan of hij het zelf ook wilde, het valt in ieder geval wel te proberen. Terwijl ze wachtte op een antwoord begon ze haar eigen weer een beetje wat meer op te warmen. Het is altijd fijn om wat warms te hebben in winter, ook al was het maar winterjas met handschoenen of in dit geval een mutatie. Ze gaf zelf ook wel toe dat zelfs zij nog handschoenen nodig zou hebben in deze winter. Ze stopte even met zichzelf warm maken en pakte een pakje sigaretten uit haar jaszak. Ze was helemaal vergeten dat ze die nog in haar jaszak zaten. Normaal rookte ze niet, maar zo af en toe even een trekje is wel lekker. Vooral op koude winterdagen. Ze haalde er eentje uit en deed hem aan met haar mutatie. Ze kon namelijk zo snel niet een aansteker vinden. Ze keek terug naar Jace en blies de rook omhoog. "Wil je ook één?" vroeg ze vriendelijk. Ook al had ze geen idee of Jace rookte of niet, het was altijd beleefd om te vragen of iemand ook wilde. Nou ja, dat vond zij tenminste wel.
