I ain't no hollaback girl [&Amber]

Both of us want to be the winner, but there can only be one

Hard en nogal agressief sloeg Aly haar vuisten - die in bokshandschoenen zaten - tegen de bokszak aan en schopte ook tussen door het ding met haar voet, ze gooide al haar woede erin en het was goed te zien. Ze voelde hoe haar handen en de bovenkant van haar voet al zeer deden maar dat stopte haar niet. Ze stelde zich voor dat deze bokszak Amber was en Valerie tegelijk, maar wel meer Amber dan het meisje die Aly eerder al een keer in elkaar geslagen had. Dat meisje had haar vuisten al goed mogen voelen en het was eigenlijk niet eens zo heel erg haar schuld geweest - meer omdat Aly het op het moment niet kon hebben dat ze stond te lachen en het feit dat ze op Aly leek - maar Amber, die had jammer genoeg nog niet meegemaakt hoe goed Aly haar vuisten kon gebruiken. In tegenstelling zelfs, Aly was helemaal in elkaar geslagen geweest en dit kon ze gewoon niet goed hebben. Maar goed, dat was dan nog niet te top reden waarom ze het meisje haatte, meer omdat ze ook nog het lef had gehad om met haar klauwen aan Adrian en Olivia te zitten. Dat had ze gewoon niet moeten doen, want hier was Aly al helemaal niet blij mee. Zodra ze voelde dat haar keel droog werd en ze last kreeg in haar spieren stopte ze met het slaan en schoppen van de bokszak die ze had opgehangen in de gymzaal. Hijgend boog ze zichzelf voorover en legde ze haar handen op haar knieën neer voor een paar seconden. Dit zou ze nog wel vaker gaan doen, zeker weten. Aly nam die nederlaag heel serieus, ze wilde niet dat zoiets nog een keer zou gebeuren, dat was echt helemaal niet goed voor haar reputatie. Aly was de queen bitch en niemand mocht haar in haar weg staan of ze zou diegene meteen weer terug gooien naar waar diegene hoorde, onder haar. That's right, Amber was dus nog niet van haar af, voorlopig misschien nog wel - gezien ze nu ook Adrian had beloofd om haar niet op te zoeken - even maar uiteindelijk zou Aly het meisje wel laten zien wat ze in huis had, dat ging gewoon ooit een keer gebeuren..

Ze had de spullen alweer opgeborgen en was terug gelopen naar de kleedkamer waar ze besloot toch nog maar even haar normale kleren te laten. Door het boksen had ze het echt heel warm gekregen en haar sportkleren waren gewoon super sexy, dus die hield ze nog wel graag eventjes aan. Haar normale kleren stopte ze dus gewoon weer in de sporttas en ze hing deze nu over haar schouder heen. Voordat ze de kleedkamer uitliep keek ze nog wel eventjes in de spiegel. De blauwe plekken waar zo goed als weg, gelukkig. Aly had gewoon weer haar knappe gezichtje terug. Al snel liep ze ook weer weg van de spiegel en belandde ze in de gang. Zoals altijd liep het meisje met sexy bewegende heupen door de gangen heen als een super model. Ze bracht haar tas nog eventjes terug naar haar kamer gezien ze hier niet mee rond wilde slepen. Daar pakte ze ook nog eventjes een flesje water uit de koelkast, die was ze vergeten mee te nemen namelijk waarnaar ze ook nog besloot om het broekje voor een joggingbroek te vervangen. Rustig liep ze haar kamer ook weer uit met haar flesje water in haar hand en liep ze richting de livingroom. Misschien was daar nog wat te doen? Zo niet dan kon ze altijd Adrian nog een berichtje sturen, misschien had hij wel wat tijd voor haar? Kort pakte ze haar mobiel ook eventjes om te zien of ze misschien nog een berichtje van hem had maar dit bleek niet zo te zijn, jammer. Ze klemde haar flesje water even tussen haar elleboog en haar heup om te kunnen typen. Terwijl ze nog door de gang heen liep stuurde ze hem nog eventjes snel een sms'je dat ze zich verveelde en met de vraag wat hij aan het doen was. Net wanneer ze die verstuurde stond ze al voor de woonkamer en liep ze deze met een zelfverzekerde houding. Ze keek op van haar mobiel en tot haar verbazing zag ze net degene die ze juist niet graag tegen wilde komen, en meteen voelde ze de woede al omhoog komen. Ze moest zich nu echt inhouden om haar niet meteen aan te vallen, want oohh, wat wilde ze dat graag. Ze stopte haar mobiel weg en draaide de dop van haar flesje af terwijl ze het maar gewoon probeerde te onderdrukken, voor Adrian, want hem had ze beloofd om haar gewoon niet op te zoeken. Ze nam een slokje van het water terwijl ze achter de bank langs liep alsof er niets aan de hand was, no big deal. Kort stopte ze even wanneer ze achter Amber stond en hier verloor ze volledig de controle. Ze kon het gewoon niet laten om het flesje eventjes boven het meisje haar hoofd te kantelen zodat er wat water op haar hoofd zou vallen. Eerst wilde ze gewoon maar een beetje over haar hoofd laten vallen maar zodra ze het flesje al gekanteld had, hield ze hem ook maar even zo. Ze liep al snel weer verder om de bank heen en draaide de dop weer op het flesje. Alsof er helemaal niets aan de hand was liep ze door naar de andere bank die er stond en ging ze hierop zitten zonder het meisje aan te kijken. Ze gokte dat Amber nu ook wel zou uitkijken gezien zij al met haar vriendje te maken had gehad, dus ze was zeker niet bang voor haar reactie nu. Sowieso was ze niet bang voor het meisje, ze had haar dan wel helemaal in elkaar geslagen maar dat gaf Aly nu juist de moed om haar dwars te zitten, ze wilde het liefst dit meisje haar nek breken of helemaal dood slaan maar moest zich ook inhouden. Ze moest zelf ook niet te veel gaan lopen uitdagen want ze wilde niet dat Adrian boos op haar zou worden ofzo, al had ze hem beloofd haar niet op te zoeken, ze kon er ook niet zo veel aan doen dat ze toevallig Amber tegen het lijf loopt. Wat moest ze anders doen dan? Weglopen? Nee, dan zou het lijken alsof ze bang was voor Amber, dat moest maar niet..

(&Amber)

outfit

Both of us want to be the winner, but there can only be one

Dit was echt een kwestie van slecht geluk hebben dat Aly net deze bitch tegen moest komen van iedereen op de hele school, heel erg slecht geluk. Amber keek heel eventjes op van het tijdschriftje waarin ze aan het lezen was en trok een wenkbrauw op waarnaar ze toch ook al snel haar hoofd schudde en weer terug naar het tijdschrift keek. Het feit dat Amber nu geen aandacht aan haar ging schenken knaagde aan haar en ze voelde de irritatie oplopen. Ze wist dat het beter was als ze nu gewoon sterk bleef en het meisje ook gewoon terug negeerde want ten eerste, Adrian zou hier echt helemaal niet blij van worden en ten tweede, er waren hogere straffen gelegd op vechten dus kon Aly zich ook maar beter gedeisd houden. Maar nee, zodra ze achter het meisje langs liep kon ze de neiging niet onderdrukken om het water in haar flesje over haar kop te gieten. Ze haatte haar zo erg he, ze had nooit aan Adrian of aan Olivia mogen zitten, daar was ze namelijk echt de rode lijn mee overgestoken. Ze moest dus ook maar niet denken dat Aly haar daarmee weg liet komen, dat zou ze al niet doen als het alleen al ging om het kapot maken van haar eigen gezicht maar nu was het gewoon alleen maar erger. Zachtjes hoorde ze het meisje zuchtten en zag ze hoe haar armen wat begonnen te trillen, maar ze gaf hier heen aandacht aan. Dit was ook het enige wat ze van haar zou krijgen, een nat hoofd, voor de rest zou Aly haar dan toch maar soort van met rust laten. Ze liep dan ook rustig door naar de andere bank die er stond en ging daar zitten in een uiterst sexy houding, ook gewoon puur om Amber te irriteren. Haar eigen mooie sexy lichaam te tonen om maar een beetje te laten zien dat ze gewoon veel mooier was dan haar. Ze keek gewoon richting de tv en weigerde naar het meisje te kijken. “Het lijkt me erop dat het tijd is voor dit…” Zuchtte Amber uiteindelijk waardoor ze haar ook weer aankeek. Woest ging ze door haar haren heen om het water weg te krijgen waardoor Aly haar mondhoeken een beetje optrok, kon ze niets aan doen, ze vond het gewoon grappig. “Ik heb één vraag voor jou: who do you think you are? Who THE FUCK do you think YOU are?” Vroeg ze nu wat kwaad waarbij ze haar nagels in de leuning van de stoel leek te zetten. Oeps oke, misschien had ze dat toch niet moeten doen? Want het was wel duidelijk dat Amber zich behoorlijk kwaad aan het maken was en hoe lang zou het dan duren voordat ze haar nagels in Aly zou gaan zetten? Aly haalde gewoon droogjes haar schouders op. “Serieus fuck you, fuck your fucking boyfriend, fuck your little slutty friend, fuck her boyfriend, FUCK EVERYTHING, okay? Tegen alles waar jij mee in contact staat in dit leven zeg ik: FUCK YOU.” Schreeuwde het meisje zowat naar haar en Aly keek haar gewoon met grote ogen aan van verbazing. Wow, heftig hoor. Bloedserieus keek Aly haar aan en de woede was wel zeker in haar ogen af te lezen, want god, wat haatte ze dat wijf. Ze probeerde zich nog wel in te houden, voor Adrian, gezien die misschien wel eens behoorlijk boos op haar kon worden als ze zichzelf nu weer in de problemen ging werken met Amber, en ze zou hem gelijk geven want ze had het hem wel beloofd. Het was alleen zo dat Aly deze dingen niet kon laten, ze deed te snel dingen zonder na te denken en waar ze achteraf spijt van zou krijgen. Ze was ook opgestaan en was nu bij haar gaan staan maar Aly gaf geen kik en bleef haar gewoon met dood bedreigende ogen aankijken. “Denk maar niet dat je vriendje mij bang heeft gemaakt. Want is hij hier? Denk het niet. Dus als ik jou een bitch wil noemen, doe ik dat gewoon, you bitch. Je hebt wel lef hier om hier te gaan zitten, maar laat me je dit zeggen, Aly Elsevier, ik ga jouw leven tot een hel maken. En ik ga je niet vertellen wanneer, want op het moment dat je denkt dat ik het vergeten, dan ben ik daar. En vanaf die dag bid je dat je mij nooit had tegengewerkt. Op de dag dat je trouwt, op de dag dat je sterft, op de dag dat je een fucking aardappel staat te schillen; I’ll be there. En geloof me, mijn wraak zal zoet zijn.” Vervolgde ze schreeuwend terwijl haar gezicht rood aanliep van de woede. Aly klemde nu haar kaken stevig op elkaar en voelde de neiging om op dezelfde manier tegen haar te gaan lopen schreeuwen steeds heftiger worden, nog even en dat liet zij ook alle bommen los. Ze stond nu zelf ook op en waardoor ze nu dicht op het meisje stond en woedend keek ze haar in de ogen aan. Haar gezicht stond helemaal gespannen en lang kon ze het echt niet meer binnenhouden. Hoe durfde ze? Hoe de fuck durfde ze haar te bedreigen? Was ze wel helemaal lekker? Nee natuurlijk niet, dit wijf was echt helemaal geschift, een dikke vette psychopaat, een vuile hond die het had gedurfd om haar vriend gewoon te bijten, bijten! Alle woede kwam weer ophoog bij de gedachte alleen al aan wat ze hem geflikt had en dat ook met haar poten aan Olivia had gezeten. “Want denk maar niet dat jij kan doen wat ik kan doen. I once kicked your ass and I will do it again, even if it becomes my motherfucking death.” Hijgend deed Amber nu weer een stap naar achteren en ging ze weer in de stoel zitten. Oke, ze was er echt helemaal klaar mee, ze was zo klaar met deze bitch. Ineens schoot haar hand uit naar de vaas die op het kastje stond naast de bank waar ze net op zat en gooide het ding op de grond, dat moest gewoon even. Ze moest iets slaan en ze zich inhouden om niet Amber aan te vallen met haar vuisten. Hard en snel begon ze in het Italiaans te schelden en deed ze een stap richting Amber waarbij ze zichzelf voorover boog om wat intimiderend over te komen. Haar handen zwiepte ze boos door de lucht heen terwijl ze tekeer ging tegen het meisje in haar eigen taal waarnaar ze zich ineens ook alweer heel snel omdraaide. Woedend liep ze richting het raam en ook weer terug. "ARE YOU FUCKING OUT YOU FUCKING MIND?!" Riep ze kwaad terug in een taal die ze wel zou verstaan. "Jij! Jij bent echt een gestoorde psychopaat en een vieze vuile bitch! Fuck you!” Riep ze er woedend achteraan zonder inhouden. Haar blauwe ogen doorboorden zowat zie van Amber en ze voelde zichzelf weer helemaal warm worden van de woede. Opnieuw draaide Aly zich vlug om en liep ze weer naar het raam toe in de hoop zichzelf weer een beetje tot rust te kunnen laten komen, want lang zou het niet duren voordat ze helemaal zou flippen. Er goed lukte het niet om zichzelf zo tot rust te brengen dat ze in staat was om het meisje te negeren, want haar punt was nog lang niet gemaakt. Ze draaide zichzelf al na een paar seconden weer om en liep opnieuw op haar af. ”You know what? Go ahead! Watch me! Stalk me! See how I live my life better that you, see how I get married and have children because you will never have that! And if you do, well, I feel very sorry for them that they have to live with your ugly face every day!” Zei ze hardop tegen het meisje met de zwarte haren die op de stoel zat. ”I hope they will die so get to live the rest of your days in the sadness you deserve!” Zei ze er vervolgens nogal hard achteraan. Oke, ja die was misschien een beetje te hard, zelfs voor Aly, maar ze haatte Amber gewoon zo erg. Dat wilde ze eventjes heel goed duidelijk maken aan haar. Hijgend bleef Aly nog even zwijgend haar aankijken. Voor een paar seconden, tot ze toch nog iets vond wat ze wilde zeggen. ”And, pleas, let me give you some advise.. Don’t forget to wash yourself down there between your legs, you smell like a cunt.” Zei ze nu droogjes met een boze blik in haar ogen waarnaar ze ook weer ging zitten op de bank en haar gewoon giftig aan bleef kijken. De bitch die Aly de laatste dagen een beetje kwijt was kwam nu weer even terug en ergens genoot ze er ook wel van om los te gaan op haar. Ze haatte haar en het liefst zou ze gewoon de hele dag doorgaan met het uitschelden van Amber...

Both of us want to be the winner, but there can only be one

Zodra ze was opgestaan en begonnen met schreeuwen was ze eigenlijk al de fout in gegaan, had ze haar belangrijkste regel in dit soort dingen gewoon de grond in gestampt, maar ze kon het gewoon niet tegenhouden. Die woede die ze voelde moest eruit en om niet meteen haar vuisten in Amber's gezicht te gooide ze maar de vaas van het kastje af en begon ze nu ook hard te schreeuwen. Echt iets wat ze niet had moeten doen, ze zag al hoe Amber leek te kalmeren en het waarschijnlijk geweldig zou vinden hoe Aly zichzelf helemaal gek aan het maken was. Dat was altijd zo, wanneer je iemand haatte en je zag diegene helemaal gestoord worden - boos of verdrietig, dat maakte niet zoveel uit - dan was niets zo mooi als dat. Het was dan ook altijd haar tactiek geweest om niemand dat genot te geven, maar nu ging het gewoon niet. Ze voelde zichzelf ook letterlijk gestoord worden van de woede en het was niet meer binnen te houden. “That’s right. Ik ben een gestoorde, psychotic bitch. En als je dat niet aanstaat, kijk je de andere kant op. Dan hoef ik die fake ass face van jou ook niet te aanschouwen.” Zei ze nu waarop Aly haar met wat samengeknepen oogjes aankeek. Oh hoe durfde ze haar gezicht fake te noemen? Had ze zelf nog niet in de spiegel gekeken ofzo? Niemand praatte zo over Aly's prachtige gezicht of lichaam, dat was wel ten strengste verboden. Aly snoof alleen even waarnaar ze weer boos heen en weer liep, naar het raam en weer terug. Ze probeerde zichzelf weer te kalmeren en te herpakken maar dat lukte nog niet helemaal. Haar hartje was nog niet gelucht, nog lang niet, ze moest nog even al die haat kwijt. Jammer genoeg gaf dit niet het gewenste effect en begon Amber wat te lachen. Giftig keek Aly haar aan met gefronste wenkbrauwen, uhg, dit had ze goed aangepakt, kuch kuch. “Oké meid, get your facts straight. De dag dat ik ga trouwen, is dezelfde dag dat de paus zich gaat bekeren tot het satanisme. En why the hell denk je dat ik zo’n vieze kwijlbaby in mijn armen zou willen hebben?” Zei ze lachend waarbij ze haar hoofd afkeurend schudde. Diep nam Aly adem en probeerde ze zichzelf nu echt te kalmeren want ze werd helemaal gestoord van dat wijf. "Ik heb ook nooit gezegd dat ik erin geloofde dat jij ooit zou trouwen, of kinderen krijgen.. Alleen dat als, ik erg veel medelijden met ze zou hebben.. Maar goed, ik geloof ook niet dat iemand ooit van jou kan houden, of überhaupt iets met je zou willen hebben." Zei ze nu knorrig terug waarnaar ze een laatste keer heen en weer liep naar het raam en terug. Nu dat er allemaal uit was kon ze weer rustig adem halen en wist ze ook weer een beetje rustiger te worden zodat ze ook weer op de bank kon zitten. Helemaal ontspannen kon ze wellicht niet, ze bleef nogal gespannen in de bank zitten en ze hield Amber gewoon goed in de gaten.
“Praise the lord my cunt smells like a cunt, ‘cause there would be a big ass problem if my cunt smelled like something else, wouln’t it, darling?” Zei ze waarbij ze tries glimlachte en Aly klamde haar kaken weer op elkaar van frustratie. "Het stinkt alleen wel enorm, dus ik zou er toch wat aan doen als ik jou was." Zei ze nu droogjes terwijl haar blauwe ogen die van haar echt doorboorden met woede. Ze zuchtte nu even waarbij ze verkeek in de hoop de frustratie weg te kunnen werken maar wanneer ze Amber terug aankeek gebeurde er iets heel raars, iets wat Aly niet helemaal begreep. Zat ze nu? Zat ze echt te huilen? Hoe? Huh? “Ik begrijp het niet…” Begon ze terwijl er serieus tranen over haar wangen liepen. Verward maar nog steeds met een harde blik in haar ogen keek ze Amber aan, echt geen idee van wat ze aan het doen was. “Waarom zijn jullie zo gemeen tegen mij?” Snikte ze en ze schudde eventjes haar hoofd. "Wat denk je.." Begon Aly maar ze kon haar zin niet afmaken doordat Amber nog ging vertellen. “Ik heb jullie nooit iets aangedaan. Het is zo gemeen en oneerlijk, ik wist niet dat tieners zo gemeen konden zijn…ik was gewoon lekker op mijn kamer aan het chillen en opeens gooit Adrian mij het raam uit.” Ging ze verder en echt, nu viel Aly's mond echt open uit verbazing. Maakte ze een grapje? Zij had hun niets aangedaan? Ze had wel haar hele fucking kop bewerkt een paar dagen geleden, en daarnaar ook nog eens bij Adrian, en nog wel veel meer. Het was gemeen, ja, maar niet oneerlijk. Ze haalde een zakdoekje uit haar jaszak en begon haar eigen tranen weg te deppen maar hoe goed hard ze ook zou huilen, Aly kon geen medelijden voor haar voelen. Dat was dan ook niet te zien, enkel pure verbazing en verwarring. “En nu heb ik van alles gebroken. Nu ben ik het slachtoffer van jullie probleempjes. Zeg nou zelf Aly, zelfs een meisje als…nou ja, zo’n type meisje als jij moet toegeven dat dit heel erg wreed is. En ik heb niet eens wat gedaan…” Zei ze tenslotte waarbij ze haar tranen bleef wegvegen en haar neus snoot. Echt, waar had ze het over? Miste ze iets? Was ze een spelletje met haar aan het spelen en als, wat voor spelletje? Nu kwamen er ineens mensen binnen en die leken te hebben gehoord wat Amber allemaal zei want ze keken Aly wat boos aan. Oh geweldig, dus dat wilde ze hiermee bereiken? Mensen tegen haar opzetten door hun te laten denken dat Aly hier de koelbloedige bitch was? Bedenkelijk keek Aly even naar de mensen die de woonkamer in gewandeld waren waarnaar ze Amber weer aankeek. Ze probeerde wat medelijden op haar gezicht te krijgen, dan ging ze het spel maar gewoon meespelen. "Oh lieve schat toch, stil maar." Zei Aly nu sussend terwijl ze opstond en naar Amber toe liep die nog in de stoel zat. Ze ging voor het meisje op haar hurken zitten en legde haar handen op Amber's bovenbenen neer, om toch ook stiekem haar mutatie bij haar naar binnen te laten dringen. Niet de mutatie waarbij ze lust zou krijgen maar haar pijn mutatie. Dat even om haar te laten weten dat ze alles niet meende en enkel het spel aan het meespelen was. De andere mensen wisten dit niet dus ja. "Is het echt zo moeilijk?" Vroeg ze aan het meisje met een hele lieve zachte stem en de mensen die nog hun bedenkingen hadden liepen nu ook naar een tafel toe. Aly volgde ze met haar ogen en wanneer ze Amber weer aankeek had ze gewoon weer een harde blik in haar ogen. "Kom, dan gaan we even naar een rustig plekje en kunnen we het uitpraten, oke?" Vroeg Aly nu aan Amber terwijl ze met haar vingers troostend een beetje over haar bovenbeen aaide, iets dat er van ver misschien lief en aardig uit zag maar het deed zeker wel zeer voor Amber. "Kom." Zei Aly nog een keertje waarbij ze nu haar hand pakte om haar overeind te trekken. Echt hoor, zodra ze weer alleen waren kreeg ze een vuist tegen haar gezicht maar zolang ze maar niet die misselijke slachtoffer rol door bleef aanhouden...

Both of us want to be the winner, but there can only be one

De plotselinge wending die Amber gaf aan dit hele gesprek was zeer verrassend en in het begin snapte Aly niet helemaal waarom ze het deed, pas wanneer ze mensen binnenkwamen en Aly nogal boos aankeken begreep ze het pas. Nog steeds snapte Aly wel niet helemaal waarom zij nou dit spelletje begon te spelen, ze had niet gedacht dat Amber zichzelf ooit in de slachtofferrol zou zetten. Dit bewees maar weer dat ze echt een psychopaat was, gewoon helemaal gestoord, alles doen om maar haar zin te krijgen. Aly zou zichzelf nooit zo in de slachtofferrol gooien, daar was haar trots te groot voor en ze wilde ook niet dat ook maar een iemand haar als een zwak persoon zou zien. Adrian was eigenlijk de enige aan wie ze in een hele lange tijd wat van tranen had laten zien wanneer ze hem vertelde over haar verleden als een prostitutie, het was niet veel geweest maar het was wel genoeg geweest om hem te laten zien dat het haar pijn deed. Daarnaar was Aly ook gewoon meteen weer terug veranderd in haar normale zelf, al waren er misschien ook wel wat dingetjes veranderd. Want toch was Adrian erin geslaagd om ervoor te zorgen dat Aly zichzelf toch een beetje vriendelijker gedroeg, tegenover gewone, normale, vriendelijke meisjes dan, Amber was hier namelijk zeker wel een uitzondering op. Rustig was Aly naar het meisje toe gelopen en op haar hurken voor haar gaan zitten, ze ging gewoon dit spel meespelen. Vriendelijk en met een lieve zachte stem praatte Aly tegen Amber maar liet haar meteen ook weten dat ze deze dingen niet meende door haar mutatie in werking te laten treden. Ze liet te pijn door haar lichaam glijden terwijl ze voor de mensen in de kamer haar met lieve woordjes toesprak, hun wisten toch niet dat Aly het meisje eigenlijk pijn aan het doen was. ZE begon al snel harder te huilen wanneer de pijn haar lichaam binnen drong en wanneer Aly haar vroeg of het echt zo moeilijk was knikte ze dramatisch, waar Aly echt kotsmisselijk van werd. Ze wilde nu gewoon het liefst heel snel naar haar keel grijpen om haar te laten weten dat ze niet met Aly moest proberen te spelen, maar de mensen hielden Aly goed in de gaten. Ze drong Amber een beetje aan om op te staan door haar hand te pakken en te proberen haar overeind te trekken. Dit was zij duidelijk niet van plan en begon alleen maar hysterischer te huilen. Aarhg, kon ze daar niet mee stoppen? Dat gejank van haar maakte haar echt helemaal gek en ze wilde gewoon haar vingers in haar oren stoppen om vervolgens gewoon hard weg te lopen, echt waar, nog even en dan zou ze dat ook nog doen ook. “Wat denk je zelf?” Vroeg ze snikkend en Aly zuchtte even waarbij ze haar hand los liet en moest hierbij moeite doen om haar blik niet te verharden. “Als we alleen zijn, ga je me vast weer slaan, net als die keer dat je me uitnodigde om samen wat te gaan drinken…toen kwam ik er ook met blauwe plekken af.” Loog ze nu ineens en Aly kon zien hoe de mensen haar weer waarschuwend aankeken, stelletje sukkels ook. Ze wist enige verbazing op haar gezicht weg te drukken om nu zelf ook in haar rol te kruipen. Als ze het echt zo wilde spelen met leugens en al, dan kon Aly dat natuurlijk veel beter. "Daar had ik een goede reden voor gehad weet je nog?" Vroeg Aly nu ineens aan haar terwijl ze zichzelf opnieuw door haar knieën liet zakken. "Jij noemde me een hoer, weet je dat nog? En daarnaar gooide je je glas drinken over me heen.." Zei ze nu rustig en kalm waarbij ze enige emotie in haar blik legde. "Ik dacht dat we vrienden waren? Waarom noemde je me dan zo?" Vroeg ze vervolgens aan Amber. De mensen die aan de tafel waren gaan zitten waren duidelijk in de war, begrepen er niets van. Aly keek haar nu afwachtend aan, benieuwd naar hoe ze daarop zou reageren.
Snikkend liet Amber zich weer in de stoel vallen en keek ze even kort naar de andere mensen, maar Aly bleef haar kalm aankijken. “Ik vind eigenlijk dat je jouw excuses aan mij moet aanbieden. Ik bedoel, jullie hebben mijn leven tot een hel gemaakt. Het eerste wat je zou kunnen doen is je excuses aanbieden, je moet blij zijn dat ik niet naar Jean of Jamie gestapt ben…” Snikte ze waarbij ze haar ogen neer sloeg en Aly trok even haar wenkbrauwen op. Never nooit niet dat ze haar excuses zou aanbieden aan dat gestoorde wijf! Wat dacht ze wel niet? Zelf niet voor een toneelstukje zou ze dat niet doen. Ze zuchtte diep en keek zelf ook even naar de grond nu waarbij ze haar kaken even op elkaar klemde. Oke, ze was echt helemaal klaar met Amber, helemaal. Ze ging dit spel niet meer meespelen wat het was echt stom! Waarom was ze er eigenlijk überhaupt aan begonnen? "Fuck it," Mompelde ze zachtjes waarnaar ze opstond en de mensen even aankeek die op haar aan het wachten waren, daarnaar keek ze meteen Amber weer aan. "Ik ga jou echt van mijn hele leven niet mijn excuses geven! Fuck you en je hele stomme toneelspel." Zei Aly nu wat boos waarnaar ze de mensen even pissed aankeek. "Ze liegt alles wat uit haar fucking mond komt, ik waarschuw jullie alvast." Zei ze tegen die mensen waarnaar ze Amber nog even woedend aankeek. Aly keek even kort naar haar eigen hand die nog steeds een beetje rood was van haar bokspartij in de gymzaal, maar ze deed dat boksen voor een reden, right? Aly maakte een vuist van haar hand en sloeg deze nu in een korte maar snelle beweging naar het meisje haar neus, die kreeg ze nog terug. Aly's neus was ook behoorlijk fucked up geweest, en ze dachten eerst zelfs dat die misschien gebroken was, dus die stomp was gewoon pure payback. Meteen trok ze haar arm terug en liep ze met boze stappen weg richting de deur. "Veel succes met haar!" Riep ze nog kwaad wanneer ze de deur uit liep..