Onderwerp: Why is live so boring? ~Brimstone~ do jan 22, 2015 8:07 pm
Darling, I´m a nightmare dressed like a daydream...
Met een diepe zucht keek Lydia uit op de grote zee. Ze wilde zo graag weer een keer op het vaste land zijn. Daar kon ze dan haar vrienden opzoeken. Nou ja, het waren niet echt vrienden; het waren meer mensen die ze kende van haar tijd in het weeshuis. Ze had hun ook altijd gemarteld, gewoon omdat ze het leuk vind. Maar de meeste werden allemaal overgeplaatst naar een gesticht, omdat ze toen dachten dat ze gek waren geworden. Terwijl die kinderen alleen maar de waarheid spraken over dat Lydia een duivel was. Ze was geen duivel, ze was een mutant en ze wilde daar super graag weg. Want ze zag nooit het nut er van in dat ze daar heen was gestuurd. Niemand zal haar ooit adopteren, dat was dan al wel duidelijk. Maar toen ze daar eindelijk weg ging, dan had ze misschien net dag voor zich zelf en toen werd ze al opgehaald door Jean en Jamie.
En nu... nu zit ze hier vast. Vast op een eiland met andere mutanten; waar niet eens winkels zijn! Iedereen hier houd toch wel van winkelen? Wat moest al die meiden dan doen in hun vrije tijd? Lydia had al wat andere mutanten gemarteld, dus dat was nu ook al zo standaard geworden. Dus wat moest ze dan doen? Iedereen kende haar nu en iedereen had wel door dat ze niet zo´n lieverdje was. Met een diepe zucht plofte ze in het besneeuwde zand. Haar kont werd misschien wel aardig koud nu, maar waar moest dan doen? Er was hier helemaal niks op dit eiland? Echt helemaal niks leuks! Lydia strekte haar benen uit en leunde op haar handen. Ze bekeek de manier waarop het koude water bewoog naar voren en naar achteren. Het water maakte ook altijd dezelfde bewegingen en werd dan nooit verveeld. Hoe kan zij dan wel verveeld worden op dit eiland? En nog iets, wat had het nut om hier te zijn als ze allang ontdekt had dat ze een mutatie had? En ze wist immers hoe ze erover weg moest. Een beetje andere martelen en klaar. Meer kon ze niet, dat was wel duidelijk.
Na een tijdje naar het water kijken werd ze al snel weer verveeld. Haar kont was koud en ze wist niet of er nog gevoel in zat. Maar het boeide haar vandaag even niets. Lydia ging liggen in de sneeuw en keek eventjes naar de lucht. De lucht was grijs en waarschijnlijk zou het vanavond weer gaan sneeuwen. Iets waar ze nu geen zin meer in had. Ze wilde zon, zee en strand. Dat was iets waar ze altijd zin in had. Ze sloot haar ogen en ademde zachtjes in en uit. En zo bleef ze een paar minuten in de sneeuw liggen terwijl het water bij haar voeten steeds naar voren en naar achteren ging. De hele tijd.... voor..... achter....voor....achter....
Na een paar minuten of was het een kwartiertje? Ze wist niet hoelang ze daar had gelegen, maar ze voelde hoe haar voeten wat nat werden. Lydia ging even zitten en zag dat het water vloed werd. “Godver.” Zei ze boos. Ze trok snel haar voeten terug van uit het water. De sneeuw was misschien wel koud, maar ze vond dat het water kouder was. Lydia stond op voelde dat haar hele lichaam koud was. Ze had nooit in de sneeuw op het strand moeten liggen en in slaapvallen. Maar ja, wie kon dat nou niet gebeuren als je denkt aan de zomer? Behalve dan degene die niet zo gek waren om in de sneeuw op het strand te gaan liggen. Ze trok haar jas uit en klopte even de sneeuw restjes eraf.
