Knock knock Buddy here! || Felix Telour & Liam Egao

Liam had een lichte verkenning door het gebouw gedaan voor hij naar de slaapkamers was gegaan. Zijn spullen waren daar al, hij hoefde ze alleen nog uit te pakken en weg te leggen. Niet dat hij nu zo veel spullen had, dus hij zou er snel mee klaar zijn.

Toen hij de deur van de ruimte open deed wat zijn slaapkamer zou gaan worden zag hij twee bedden staan. "Great..." Mompelde hij niet blij. Lichtjes sloeg hij de deur achter hem dicht en bekeek de kamer. Er was nog geen teken van de gene die zijn kamergenoot werd. Er lagen misschien wat spullen maar daar kon hij toch niks uit afleiden. Zover hij begrepen had zaten hier redelijk veel mutanten, dus om daaruit 1 persoon te gaan vissen ging hij niet doen. Hij zou wel wachten tot de persoon zelf binnen kwam.

Het bed bij de deur was nog leeg en vrij, wat duidelijk als zijn bed bedoeld was. Het liefst zou hij het achterste bed willen hebben, maar hij had geen keus. Rustig begon hij de grote, half versleten, tas leeg te halen en zijn spullen weg te leggen. Veel had hij niet. Wat boeken en een paar setjes kleding.
Om wat met zijn mechanische arm te trainen deed hij het meeste met die arm. Ondanks dat hij hem al bijna een jaar had was het ding moeilijk te besturen. Het zou ook niet de eerste keer zijn dat hij iets met die arm deed wat hij niet bedoelde.

Nadat alles opgeruimd was twijfelde hij kort of hij wat verder zou verkennen of op de kamer bleef. Hij besloot om te blijven en ging met een plof op het bed zitten. Het bed kraakte kort luid, duidelijk niet mee eens van het plotse gewicht wat er op viel. Liam zetten zijn kussen tegen de muur/hoofdbord van het bed aan en ging er tegen aan leunen. Zijn armen lagen gekruist over elkaar op zijn borstkas. Zijn normale hand voelde de koude metaal lichtjes en de kleine krasjes die er in tussentijd in gekomen waren. Met een zucht sloot hij zijn ogen en en lied de tijd voorbij gaan.

Felix was druk bezig geweest met de school verkennen nadat hij zijn spullen had gedropt. Hij kon er weinig aan doen dan zich nu stierlijk te vervelen toen het eenmaal daar was, de tijd dan. Hij had nog geen lessen of iets in die trant om nou te hebben.
Hij was bovendien erg gesteld geraakt op het meer wat ze hadden en spendeerde daar de meeste tijd dan ook wel. Ook was hij aan het oefenen gegaan, maar kreeg het maar niet verder of beter onder de knie.

In zijn kamer had hij de tas met spullen al allemaal weggeruimd, een bed helemaal achterin geclaimd als het waren. Er lagen wat spullen op van hem, maar de meeste dingen waren toch wel aan de kanten gelegd en opgeborgen. Echt opruimen of schoonmaken… had hij nooit veel zin in, of hij moest zich nog erger gaan vervelen.

Nu dat hij verder liep door de school besloot hij maar eens naar zijn kamer te gaan. Met zwaardere passen liep hij door en op een punt dat hij dacht er te zijn… jahoor… De deur stond open, hij was van het slot af. Voorzichtig kwam hij binnen… maar zag enkel dat alles nog gewoon lag zoals hij het achter gelaten had. Careless liep hij verder en ging op zijn bed ploffen. ‘naptime…’ mompelde hij wat vermoeid… maar toen hij even verder dacht, dacht hij ineens wat gezien te hebben en duwde zich omhoog met zijn armen. Zijn haren vielen via een schouder door de zwaartekracht naar beneden toe terwijl hij zijn hoofd draaide. “Erm…” klonk hij wat akward toen hij ineens iemand op het bed zag bij de deur. “Hai? Buddy??” Het werd wazig naar zijn idee… was dit niet dezelfde jongen die hij had gezien in het cafetaria? Hier rondlopend op school en boven….. nah het was dezelfde jongen aan de arm te zien.

Liam lag te soezen op het bed. Genieten van de rust die hij nog had. Helaas duurde die niet lang. Een paar voetstappen kwamen de kamer binnen en gingen naar het andere bed toe. Liam opende zijn ogen een beetje en keek de ander met een glare aan. Weer was het de blauw harige jongen. Hij zuchten een keer in gedachten en sloot zijn ogen weer. De jongen scheen geen aandacht aan hem te besteden, dus zo deed hij ook niet. Al bleek dat snel een fout te zijn.

Hij hoorde de ander en zijn ogen gingen open. Zijn ogen gleden naar zijn ooghoeken toe en bewoog zijn hoofd minimaal om hem aan te kijken. "Don't call me buddy." zei hij geïrriteerd. "It's either Fire Fist or Liam." Sprak hij duidelijk en ging nu ook recht op zitten. Hij draaide zich naar de ander toe en zetten zijn voeten op de grond.
Hij had zijn schoenen nog gewoon aan, niet boeiend dat hij daarmee op bed had gelegen.
Hij was maar tegen over de ander gaan zitten aangezien hij er van uit ging dat hij hem nu niet met rust ging laten. Ergens vond hij het zelf ook wel een goed idee om de ander een klein beetje te leren kennen, of meer, informatie over hem krijgen. Het was tenslotte de gene die in de zelfde kamer met hem sliep.

De kamer was niet warm maar ook niet koud. Felix had zelf altijd een blauw shirt aan, zowel kort als lang. Nu had hij de lange versie ervan aan en nog handschoentjes. Hij had de ander eerder vandaag ontmoet in het cafetaria.. maar zelfs daar was het al heel rommelig gegaan met eindigen dat die ander haast iets zei.

Nu pas wist hij zijn naam, maar hij was niet erg te spreken over de eerste tonen van hem. “uhm..” Klonk hij er kort op maar knikte toen al wel snel. Hij hoorde wat voor andere namen hij hem dan kon noemen.. Fire first…? Klonk hij een beetje. Als een ander zich voorstelde moest je dat zelf ook maar een keer doen dan. “Why not? We are roomies right? Then erm… I am Felix, nice to meet you Liam.” Er vanuit gaan dat dat zijn echte naam was dan maar.

Felix begon zich allemaal dingen af te vragen nu, wat voor mutatie, had hij een mutatie, wat was er met die arm gebeurd, was hij er zo mee geboren of niet. Duizend en een vragen stroomde naar binnn maar moest ze toch was in houden. “What sort of mutation do you have?” Vroeg hij dan maar simpel en keek hem met een glimlach aan. “I got enhanced speed and waterbending. Atleast, that’s what they have told me. “ Hij ging er zelf ook bij zitten en leunde met zijn ellebogen op zijn knieën. Gewoon bij de ander op zijn bed, niet eens boeien ofzo

Liam was recht tegenover de ander gaan zitten op zijn eigen bed. Hij bekeek en bestudeerde de andere, maar echt iets bijzonders vond hij het niet. "Sure, whatever." Zei hij toen Felix 'Nice to meet you' zei. Hij hoorde hem zijn bijnaam herhalen, maar had niet echt zin het uit te leggen. Echter was de vraag die er na kwam die dat weer weg voog. Al had hij die kunnen verwachten. Vooral omdat ze tenslotte op een school er voor zaten. Zelf was hij er nog niet aan gewent. Hij wist het pas een halve dag dat er meerdere zoals hem waren.

Een vragende blik kwam op zijn gezicht bij de laatste woorden van Felix. "Whadda ya mean 'what they told me'? You don't know your own powers?" Vroeg hij ergens wel wat meer geïnteresseerd, maar ook wat minder blij dat de ander op zijn bed was komen zitten. Om maar gelijk Felix zijn vraag te beantwoorden ademde hij rustig uit en lied vlammen op zijn schouders naar zijn nek toe komen. Ze verbranden hem niet, maar een hitte kwam er wel van af. "Creation and manipulation of fire." Zei hij kort. Weer alleen maar de woorden gebruiken die nodig waren. Zijn ogen gleden kort weer over Felix heen die nu vrolijk op zijn bed was komen te zitten. Kort had hij een discussie met zichzelf of hij hem er af zou halen of niet, maar hij had ook geen zin in een gevecht of gelijk al problemen. Zolang Felix zo zou blijven zitten zou hij het nog wel toe kunnen laten, zolang hij zich niet te thuis ging voelen op zijn bed.
Liam zijn armen lagen op zijn schoot, maar doordat Felix nu naast hem zat tilde hij een been zijwaarts en gebogen op het bed zodat hij met zijn gezicht naar hem toe zat. Zijn metalen arm twitchte kort bij de beweging voor hij zijn gewicht er op lied leunen om wat te draaien.

~x~ Messy post o3o sorry ~x~

Hij was al voorbereid om die vraag te krijgen van hem. Toch wat zachtjes moest hij wel wat grijzen als een schaap met aan hand voor zijn mond. “Yea… I…erm… Once… kinda… let someone explode… I think..” Zei hij er wat zachtjes op. “I am not really sure what or how… because well, I am not controlling it really well… or… not at all..” Zei hij er wat goofy bij en leunde achterover, waarom zei hij het zo moeilijk? Hij dacht dat hij het zo geheel makkelijk kon zeggen tegen jan en alleman, toch bleek dit even anders te gaan dan hij had gedacht. “I mean… I am not sure… I know I have something, but what isn’t really sure yet..” Hij probeerde het op zn beste uit te leggen, maar kreeg het er niet goed uit.
Een hand ging door zijn haren heen en ging er kort goed doorheen. Hoe moest hij het precies uitleggen… Al denkend ging hij op de palm van zijn hand leunen om eens even goed na te denken… Toch… kwam zijn mind echt nergens op uit helaas. “I… know I have something… but… not sure how to controll it. They found out what I got exactly…” Zei hij maar zo ver hij kon komen… Nu pas achter komend dat hij dat de gehele tijd gezegd had gaf hij het op. “i can focus what I want, i ain’t controlling it really! “

Liam probeerde de warrige uitleg wat te volgen. Ergens snapte hij het wel, maar ook weer niet. "You don't know what to do to contole it, thats why you can't controle it or can't feel that you got it. You can't put a shirt on if you don't have one. And you can't either if you have 10 of them where you can't choose from." Zei hij zijn gedachten er op.

Felix was ondertussen wel lekker onderuitgezakt op zijn bed gaan leunen. Zijn ogen werden iets smaller en hij perste zijn lippen kort wat op elkaar. "If you start to claim this bed I'll take yours." Zei hij als waarschuwing dat hij niet zo comfortabel moest worden. Liam zetten ondertussen zijn metalen arm met zijn elleboog op zijn schouder en zijn hand open zodat hij met zijn kin in de plam van zijn hand kon rusten. "How long do you know you have it and how long have you been here?" Vroeg hij voor de verandering maar. Hij wilde weten waar hij mee te dealen had en of deze plaats iets waard was.

Die uitleg van hem en het opsommen, klonk dit maal toch wel wat beter… Misschien ook dat hij het nu van een ander horode. “Yea… kinda like that…” Zei felix er maar gewoon op, alsof hij het met een handje wat weg wuifde. Die liam, was toch ergens een wat rare snuiter. Zei weinig, was behoorlijk kribbig en chagrijnig… “Your’s ain’t that comfy as mine is… “ Daarbij stak Felix zijn tong wat speels uit naar hem. “I am keeping mine if you don’t mind~” Toch keek hij wat rustig omhoog naar de lamp op het plafon. “Not really sure… I don’t know it for long yet… It started to build up along with tension and suddenly I got it… if you know what I mean wit hit that is.” Hij rekte zich uit en stond weer op van het bed, die van hem was toch zachter en daarbij dus lekkerder om op te liggen. (Stiekem gewoon bang om dat bed van hem kwijt te raken.) “I guess now… a half year? Or not even… I have been here now two days.” Hij deed de handschoentjes uit en legde deze op het bureau. “What about you? You know it for long?”

Liam bleef hem met de zelfde kille blik aan kijken. Met veel moeite hield hij zich in om Felix niet op te pakken en terug op zijn eigen bed te gooien. Misschien zou hij overdag een keer de matrassen of zo omruilen. Just for shits and giggles. Niet dat een zachte matras hem wat uitmaakte. Hij was allang blij dat dit een fatsoenlijk bed was.

Een mini smirk kwam op zijn lippen toen hij toch besloot terug naar zijn eigen bed te gaan. Hij draaide zijn hoofd mee en lied de zijkant van zijn hoofd in zijn hand rusten. Felix deed zijn handschoenen uit en begreep niet echt waarom hij ze aan had om mee te beginnen. "That's quite short." merkte hij op. Bij de vraag terug dacht hij kort even na. "I think.... When I was a year or 2 or 3. Not really sure." zei hij eerlijk. Zijn ogen werden wat droeviger, maar het kille bleef er in. "But I never really did anything with it. I wanted to, but the others usually don't really appreciate it." zei hij het duidelijk in een verkleinende zin.

Het was altijd al koud buiten, ook al was hij van het water besturen en dergelijk… Hij hield niet altijd zo erg van de kou en had erdoor toch zijn handschoenen aan. Nu waren zijn handen klam geworden waardoor hij ze uit had getrokken. Hij had het op een hoek van het bureau gegooid en besloot gelijk dat dat de standaard plek zou gaan worden. “That’s quite some time… I can already guess that you are a class higher then me… Want to bet?” Vroeg hij erop, meer een simpel gebaar dan inderdaad een bet… Mocht hij erop ingaan kruisde hij zijn handen al en zou het uitleggen dat het een soort gezegde was! Geld verliezen was hij niet zo fond van…

Hij ging op bed liggen met zijn gezicht gedraaid naar de ander. “So… you’r… fire huh… guess we don’t match that great then.. looking at the mutations…”

Liam volgde de handschoenen met zijn ogen. Toen ze stil op het bureau lagen keek hij Felix zelf weer aan. "I ain't betting over something stupid as that." Zei hij het duidelijk serieus nemend. Felic legde al snel uit dat hij het als een gezegde bedoelde. "Tks. Then just shut your mouth if you don't mean it." zei hij er al snel op.

Een wenkbrauw ging wat omhoog bij het horen van de mis match. "I don't fit with anyone. Don't even get why they put me in a shared room. So you've been warned." Zei hij en stond op. Hij liep naar de andere kant van zijn bed en opende de bijna lege kast. 3 boeken en een paar kleine stapeltjes kleding was alles dat in de kast lag. Hij schopte zijn schoenen uit zodat ze onder in de kast belanden en deed de deur vervolgens weer dicht. Hij ging terug op zijn bed liggen, terug in de zelfde positie als daar voor. "Do you have any other questions?" Vroeg hij iets minder aanvallend.

Waarom maakte Liam er zowat een probleempje van dat hij het als een gezegde boeide, niet als een werkelijk iets. Gelukkig nam hij het goed op… voor zijn doen dan dacht hij maar snel erop. “Will do..sorry… “ Zei hij er maar snel op, toch hopen dat hij hem niet op zijn tenen getrapt had en hem nog brommerig gekregen had.
“I don’t know either really…” Zei hij er alvast op en rolde op zijn zijde. Het lag wel lekker zo… heerlijk op bed, met de warmte… Bij het raam… en zo lekker op het kussen… Woops even wakker blijven voor je roomie, waren de woorden die in Felix zijn gedachten al rond spookten. “Other questions…?” En daar vroeg hij er eentje, welliswaar niet geheel bedoeld… maar… erm… het was er een? “What class are you? Are you a strong someone? Since you got your arm covered up you must be right? Is that a tattoo on that arm? How did they set it? Is it just paint or..?” Daar kwam de vloedgold van vragen over zijn tong rollend. Hij kon het niet helpen dan nieuwsgierig te zijn, hij bedoelde maar. Je zag niet alle dagen iemand met een metalen arm rondlopen alsof het de normaalste zaak zou worden. Echter, mocht Liam hem niet stoppen, vroeg hij vrolijk door tot hij er niet meer op kon komen wat voor vragen meer naast de bloemetjes en bijtjes.

Liam draaide zijn hoofd wat naar Felix toen hij de vraag herhaalde naar hem toe. Al had hij de vloedgolf van vragen niet verwacht, hij had de vraag over zijn arm wel verwacht. Ergens vond hij het knap zelfs dat hij het nog zo lang uit had gehouden voor hij het vroeg. Het zou voor hem niet de eerste keer zijn dat hij over straat liep en er een wild vreemde ineens over zijn arm vroeg.
Met een lichte kreun ging hij weer recht zitten en keek naar zijn metalen arm. Hij draaide zijn hand wat die al snel een vuist werd door de vragen die bleven komen. "Fine!" Riep hij ineens door zijn vragen heen. Zijn vlammen waren hoger gesprongen en de kamer een graad of 2 warmer gemaakt. "I'll answer them, just a few at the time." Zei hij en lied de vuist weer los. "I'm in Class 3. What that means I don't know, so I don't know if I'm strong or not. But I don't have my powers in good control. The little I could train I trained and can handle it, but my power can be too much for me to handle." antwoorde hij als eerste. Hij nam een grotere tuig lucht voor hij over zijn arm begon. "My arm has nothing to do with my power. I lost my arm a year ago in a car accident. My shoulder was heavily damaged and couldn't be saved anymore. My arm half died before they were able to get me out of the wrack." Zijn ogen werden wat droeviger terwijl hij naar zijn arm bleef kijken. "The star on it is painted. On my real arm I had a tattoo, but as I lost my arm, I lost it too. As a replacement for the tattoo I let the star get painted on it." Zijn ogen gingen terug naar Felix sinds hij nu de eerste lading vragen

Hij had de vragen vuur naar hem gestuurd, hopend op alles een antwoord te krijgen. Toch kreeg hij hier niet overal antwoord op en werd hij ook nog eens onderbroken. “Hnn..” Klonk hij kort en keek even opzij naar hem. “Erm… right..” Klonk hij zachtjes en keek kort wat spijtig naar zijn kussen. Hij ging rechtop zitten en zou naar de antwoorden luisteren vn hem. “Wow… class higher… I am class two..” Begon hij met vergelijken. Eenmaal dat hij over zijn arm begon kreeg hij toch een wat meer spijtige blik. “I am… sorry for taking that up…” Hij vond het niet netjes van zichzelf dat hij dat allemaal gezegd had, of naja gevraagd had. “I uhm… am sorry about asking those Why don’t you ask me now some?”

occ;; Sorry zo klein.

Liam schudde zacht zijn hoofd. "It's fine. People always ask over my arm. I guess I go ussed to it." zei hij rustiger. Met zijn rechter hand wreef hij over zijn metalen arm heen en ging naar waar het metaal aan zijn lichaam vast zat. "Since you are going to be my roommate I can't really hide it from you." Hij gaf een klein glimlachtje en keek hem wat voorzichtig aan. "I rather have you asking me than go snuffing around to find things out."

Bij zijn offer dat hij iets terug moest vragen wist hij niet goed wat te vragen. Toen er een vraag in hem op kwam twijfelde hij kort. "Did you ever hated the mutans before you knew you where one? ...and... How was your life as human?" Vroeg hij rustig en bekeek Felix zijn expressie. "You don't have to answer if you don't want to." Zei hij er wel voor de zekerheid bij. "I also answered what I wanted to answer to."

» Knock me out, saying that I want more, this is what I live for // Brandi Grey
» Liam Egao
» Felix Telour
» Liam Brown
» Jeff Liam Cass Tye