Delia Lexington

punk rock lover • always wants sweet victory • raised by a christian mother, doesn't give a fuck about religion however she wears one cross earring just to tease her, even when she's dead • insane • anti-christ duo with her brother • goth clothes • her short, black hair is mostly messy • black girl in white skin • dark make-up • motherfucking badass • candles • seen as devil worshipper • drugs • been in contact several times with police • witch sign • smoker • fuck the freak out • rebel

_____________________________

Delia Lexington.
Curse.
18 - June 7th - Gemini.
Goodland, USA.

_____________________________

Cecilia Bello x James Lexington Senior.
James Lexington Junior - Diablo.

_____________________________

Balls of Pain.
Ooit een trap tussen je benen gehad? Ja, dat is dit dus ongeveer. Alleen vele malen erger. Waarom ook niet. Ik zal het wel even uitleggen, als je het zo nodig wilt weten. Ik kan je natuurlijk ook gewoon schoppen, maar het met mijn mutatie doen is zoveel leuker. En veel indrukwekkender, haha.

Goed, ik kan dus ballen creëren, zomaar vanuit mijn borstkas. Grote, duistere energie ballen. Weet jij ook niet waarom? Ja, ben een mutant. Meer uitleg nodig? Get the fuck off my back. Je wilt het echt weten dus. Ik maak die duistere energieballen en geloof me, je wilt ze niet tegen je aan krijgen. Ze zijn zo hard als honderd kilo metaal en zo scherp als een vers gesleten diamant maar zien er uit als zwartpaarsige stroomballen.

Ik kan er echter maar drie tegelijk om me heen dragen. Maar dat betekent niet dat als ik er één gegooid heb, ik hem niet meteen opnieuw kan spawnen. Net zo simpel als met je ogen knipperen. Het grappige is ook nog eens dat ik geen limiet heb, net zoals aan mijn gedrag, woohoo.

Nadeel is wel dat ik ze niet terug naar binnen kan zuigen, ik moet ze wel op iets richten om ze kwijt te raken en ook niet altijd de controle heb over wanneer ik ze maak, but that's okay.

_____________________________

Uiterlijk kan je wel zien, right? 'K ga dat niet aan je uitleggen, ha. En karakter? See for yourself. Ik heb betere dingen te doen. Kijk eens achter je? Haha, ja, die bal krijg je cadeau van me. Groetjes van mij.

_____________________________

7 juni. Da's dus de dag dat ik geboren werd en niet alleen ik. M'n broer Junior ook. Eigenlijk James Junior, maar fuck die naam. Hij haat die naam, dus ik haat die naam. Niet dat ik hem opvolg ofzo, we leven beide ons eigen leven. Maar samen. In ieder geval. 7 juni dus. Twee prachtige baby's kwamen op de wereld, blablabla. En één van die baby's was ik. Duh. Nou ja ik moet zeggen dat we niet tegelijk op de wereld werden geperst. Junior was er eerder, die klootzak. Ohja en mijn naam is Delia, niet dat het me echt boeit. Ik noem mezelf nu liever Curse. Want naarmate ik opgroeide kwam ik er achter dat ik dus niet zo'n normaal kind was en eigenlijk, zoals m'n moeder het heeft genoemd, vervloekt was. En ik was, thank god, niet de enige. Mijn tweelingbroer was dat ook, dus deelden we die last samen. Eigenlijk plezier, geen last. Oh, echt geen last. Het grappige is alleen dat na onze zevende verjaardag de verzorging minder werd en we dus alles zelf moesten oplossen. Ik bedoel, niet eten stelen of iets. We zijn verdomme rijk, of waren, ik moet wel in het verleden spreken. Ahum. We hadden zo'n heel paleis voor onszelf. Niet zo super groot natuurlijk maar wel groot, als een mansion. Hemlock Grove mansion van de Godfrey's, ken je die serie? Gruwelijk.

Waar de fuck was ik gebleven. Oh. We waren dus rijk, alleen we hadden dus het rijk voor ons alleen. Pa was fucking nooit thuis en ma werd gestoord. De slechte manier van gestoord. Ze ging dus iets van naar een psycholoog, alleen dat takkewijf werd alleen maar raarder. Op een gegeven moment begon ze met wierrook kaarsen door het huis te lopen en woorden te fluisteren, alsof ze daarmee vloeken wou weghalen? Ik weet niet wat ze daarmee probeerde te bereiken, maar ik en Diablo vonden het wel grappig. 'Toevalluuugg..' heb ik het opgenomen. Als je het wil zien, ik heb het bij me. Nee? Dan niet, stik er in. Anyway, d'r christelijke geloof was naar d'r hoofd gestegen. De enige keren dat ik d'r zag was tijdens het avondeten, wat ze overigens niet eens zelf meer maakte en dan zat ze óók te bidden. Man, ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ze er eens zó dood bij zat dat we de slappe lach hadden van het propjes schieten naar haar hoofd. Vader was niet thuis geweest, dus hij had helaas niet mee kunnen genieten. Ik haat die lul by the way. Maar dat komt zo meteen wel. We groeiden dus afhankelijk op, hadden in principe alleen elkaar en als ik de keuze had om diezelfde keus weer te maken, neem ik het graag met beide handen aan. Voeten ook. Alles. NEEM ALLES. Mijn lichaam, mijn shitgedachten en ook mijn mutatie. Have fun with it.
Ken je dat gevoel van veren die de onderkant van je voeten kietelen maar zodra je van de slappe lach bekomen bent en je kijkt naar je voeten, je plotseling door hebt dat het geen veren maar doorns waren en je voeten in plaats van gestreeld maar opengescheurd en bloederig is? Heerlijk. Dat is mijn broer Diablo en ik houd van hem. Wacht, jij denkt dat ik van hem houd? Hahaha, ik haat hem. Smerige duivel dat hij is. Toch zou ik het leven zonder hem niet kunnen voorstellen. We zijn een overmachtig duo. Heb ik de dood van onze moeder al verteld? Nee? Oeps. Spoilers. Laat ik dan ook maar niet zeggen dat wij de oorzaak zijn. Wij. Junior en ik. Niemand anders. Pa geloof ik ook, boeit me toch niet zo. Ze boeiden me beide geen ene shit, sinds ze dat beide ook niet over mij deden. Ik dwaal geloof ik helemaal af.
We vonden het thuis sneller saai worden dan verwacht dus gingen we de straat op na school. Niet dat we trouwens veel deden op school. Heel even een sidenote; we deden geen reet op school. Ik kutte alleen maar in de lessen en was het rebel duo samen met m'n beste broer. En het was veel meer dan simpel kauwgom plakken onder de tafels en scheetkussens leggen op de docent zijn of haar stoel. Oh hell yeah.

Ma werd dus gek. Gestoorder dan gek. Ze bad elke avond dat de vloek van haar kinderen werd weggehaald, haar engeltjes. Wij dachten daar heel anders over. In plaats van lief tegen haar te doen haalden we de gemeenste streken met haar uit. Niet alleen het op straat hangen in de meest vreselijkste buurt en omgaan met drugsdealers brak haar hart al, ook het feit dat we het haar niet gemakkelijk maakten. Haar kamer onder kladden met duivel tekens, haar dierbare schilderij portretten vernielen door er nepbloed op te smeren of kapot te snijden, overal waar ze kwam de omgeving te verpesten. Hartbrekende teksten op spiegels schrijven, voetstappen op muren alsof we aan het plafond hingen als demonen, zelfs op de avond dat ze ons uit elkaar haalde haar dierbaarste plek volledig aan stukken gescheurd; de plek waar ze bad voor vergiffenis. Wanneer we beide ons elfde leeftijd bereikt hadden kon ze het niet langer meer aan. We groeiden op tot echte duivels, precies zoals ze niet gewenst had. Ze steunde ons niet, verzorgde ons niet, sloot zichzelf alleen maar zover van ons verwijderd op en kwam er op een gegeven moment niet eens meer vandaan voor het avondeten. Cecilia sloot zich af, zelfs van haar man. Die er overigens niks om gaf dat we mutaties hadden. Sterker nog; ik weet niet eens of hij er überhaupt van af wist, of hij er überhaupt iets van af wou weten. Volgens mij is dat ook een reden waarom ze alleen maar raarder werd. In ieder geval. We maakten er gebruik van. Vraag maar aan Diablo what the fuck we hebben gedaan. Ik geloof dat dat één van de dagen is die ik tot mijn gelukkigste dagen beschouw.
Wat hebben we nog meer gedaan? Oh, dear, er valt nog zoveel meer te vertellen. Het is teveel voor nu, maar ik kan je wel een paar hoogtepunten vertellen? Ik herinner me een volledige dag niet, volgens mij hebben we zulke zware drugs genomen dat we hem de hele fucking dag getript hebben. En onze vader heeft het geen ene reet geboeid. Hmm, wat meer. Alle dagen dat ik met Diablo aan een film project heb gewerkt voor school. Dat was ook het enige project waar we ooit aan hebben gewerkt. Het mocht overal over gaan, zolang het onszelf maar beschreef. Wij hebben het over de dood gehouden, foto's gemaakt van onszelf gespietst aan puntige hekken, verdronken in een bloederige tub, onze kamers, dat zegt trouwens al genoeg en we hebben ook heel wat huisdieren af geslacht. Het stelde niet veel voor, gewoon een doos hamsters ingekocht en die stuk voor stuk aan saté prikkers gehangen. Het was wel een rotklus, de meesten waren te stompig om door dat kutlijf heen te gaan. Hamsters lijken wel zo schattig en een dunne huid te hebben, maar zie dat fucking stokje er maar heen te krijgen. Dat gaat je niet lukken zonder ze eerst voor gespietst te hebben met een schroevendraaier of iets.

Ander onderwerp, vraag me meer. Wat er met onze vader is gebeurd? Ik haat het om over die lul te praten sinds die.. ene avond. Uit alle vragen moet je míj de rottigste vragen? Burn in hell. Maar ik zal het je toch vertellen, vroeg of laat ga je er toch aan. We hadden eens besloten om een avondje thuis te blijven, samen bloederige horrors te kijken. Want ja, dat hadden we al een tijd niet meer gedaan. Vind je het erg als ik even een sigaret opsteek, trouwens? Ik haat het om hierover te praten. Thanks.
In ieder geval, na een film of twee was James dus thuis gekomen. Niet Junior, dat snap je zelf toch ook wel? Ik heb je godverdomme al gezegd dat ik hem niet zo noem, niemand noemt hem zo. Zijn naam is Diablo en anders Junior, als het echt moet. Het was fucking Senior, thank you very much for interrupting me. Dus, James was thuis gekomen van een lange vergadering. Tenminste, dat was wat hij eens een keer gezegd had tijdens het avondeten diezelfde week. Diablo was even kort pissen, dat moet iedereen dusja. Ik weet niet what the hell er met onze vader is gebeurd, maar hij had blijkbaar gedronken. Geen idee met vrienden of in z'n eentje, hij boeit me echt geen kut. Het enige wat me boeit is het geld wat hij binnen had gebracht wat wij vervolgens zwaar konden verneuken voor zijn eigen bestwil. Verder met het verhaal. We waren dus films aan het kijken in de woonkamer, de gewoonlijke plek waar hij de rest van zijn dag ging vertieven aan bier en porno. En zodra hij zijn ogen op mij had gelegd had hij ze ook niet meer van me los gelaten. Zijn fatsige lichaam had al een lange tijd geen bevrediging meer gehad van een metgezel en dacht dus leuk dat hij boven op mij kon duiken. Hoewel ik hem normaal al tegen de grond aangeslagen zou kunnen hebben met behulp van mijn mutatie, hadden wij ook flink aan de alcohol gezeten. Ik had minder op dan Diablo, maar door mijn vrouwenlichaam kan ik dus minder aan en was gauwer aangeschoten dan hem. Nog steeds, na al die jaren. We waren inmiddels al zeventien trouwens. Kan je nagaan hoe lang die smeerlap zonder gezelschap heeft gezeten en daarom mij maar als doelwit nam. In ieder geval, hij dacht dus heel leuk zijn riem... blergh. Ik gilde mijn longen uit, like jesus en het leek eeuwen te duren voordat ik dat stinkende, bezweette lichaam van me af kreeg. Ik had het niet voor elkaar gekregen, Diablo was mijn held. Duiveltje op sokken. Het was een chaos in huis en het duurde ook niet lang voordat ik omhoog wist te krabbelen en simpel gezegd hebben we hem samen afgemaakt. Hij was toch niet langer nuttig voor ons. En toen kwam er dus gezeik met politie en nu zitten we hier.