De verlossende schoolbel klonk als symfonie in de oren. Direct schoof Ruby haar school werk aan de kant en pakte een compleet nieuw vel papier. Het vel papier was bijna zo groot als haarzelf en ze liep dus half te wankelen terwijl ze door het lokaal liep.
Ze zei gedag tegen een paar klas genoten die gingen genieten van hun vrije tijd. De meeste gingen vaak naar de lobby of de game hal, maar Ruby bracht haar tijd het liefste door in het creatieve klas lokaal. Ze hadden er zo veel verschillende teken en schildersspullen dat het een soort hemel was voor Ruby. De eerste keer dat ze het had gezien had ze haar ogen uit gekeken. Een paar kreten van ‘’wauw’’ en ‘’holy moly’’ waren dan ook uit haar mond gekomen. Ze grijnsde en legde het vel papier op een groot werk blad neer. Ze had een geweldig idee in haar hoofd zitten wat gister avond opeens in haar was komen opborrelen. Hier voor had ze een groot vel papier nodig, aquarelverf, acrylverf, lijm en glitters!
‘GLITTERS!’ schreeuwde ze door het lokaal heen om daarna in de lach te schieten door haar eigen depry actie. Ze sloeg haar handen in haar zij en haar lange, rode, fluffige staart zwiepte heen en weer van enthousiasme. Haar oren waren gespitst en een felle blik stond in har ogen. Ze was er helemaal klaar voor om aan dit project te beginnen! Tot het af was zou ze het hier in haar map opbergen en daarna op haar kamer hangen. De gedachten van hoe het er uit zou zien op haar kamer maakte haar er toe dar ze enthousiast en content een rondje op een voet draaide. De mensen die nu nog in het lokaal zaten moesten vast raar op kijken van haar, maar dat deden ze waarschijnlijk wel vaker.
Ruby knikte en ging op de hoge kruk staan. Ze keek naar beneden naar het vel en zag voor zich hoe de schetsen er uit zouden zien. ‘Hm hm,’ murmelde ze terwijl haar staart nog steeds heen en weer zwiepte en bijna de tekenspullen van een andere tafel af stoten. Ze stapte op de tafel, keek om zich heen en liep toen behendig van tafel naar tafel.
Aan de andere kant van de ruimte waren de teken voorzieningen. Eerst zou ze schets spullen nodig hebben. Wat in hield een houtskool staafje, een potlood, kneed gum en een gewone gum. Aangekomen bij de kast sprong ze van de tafel af en knielde ze op de grond neer. Met haar kleine handen begon ze tussen de spullen te graaien en haalde hier en daar wat er tussen uit. Vaak haalde ze de spullen helemaal van achter of van onder in een bak, die waren het minst gebruikt en dat vond ze het fijnste werken. Met een triomfantelijke grijns, alsof ze het magische zwaard uit de steen had getrokken, liep ze terug naar haar tafel. Ze schoof de kruk opzei en begon met tekenen.
Terwijl ze tekende begon ze te neuriën en lette ze totaal niet op wat er in de klas gebeurde. Lange lijnen schoten over het papier en het geluid van het potlood klonk boven haar geneurie uit. Na enkele minuten legde ze alles neer. Haar handen zaten onder het houtskool en zo ook zaten er een paar vegen op haar smoel. Ze keek aandachtig naar het vel en knikte goedkeurend.
‘Verf!’ zei ze hard op en ging weer naar de voorraad kast. Nog steeds neuriënd kwam ze bij de kast aan en zocht naar de verven die ze nodig had. Ze ging van de ene kant van de kast naar de andere kant en stond uiteindelijk in het midden stil. Ze fronste en keek de kast boos aan.
‘Waar is d-‘ nog voor ze haar zin af kon maken zag ze de verf staan die ze nodig had. Het was echter niet op de mees geweldige plek. Met een hopeloos gezichtje keek ze naar de bovenste planken. De kasten waren wel twee keer zo hoog als haar en zelfs met een kruk zou ze er niet bij kunnen. Ze blies haar wangen op, fronste en keek toen het lokaal rond. Door de tijd die ze hier had door gebracht had ze blijkbaar niet gezien dat iedereen was vertrokken. ‘Dikkie,’ sprak ze en keek weer naar de kast.
Na enkele minuten na denken zuchtte ze en pakte toch maar een kruk. Terwijl ze op de kruk klom hield ze een paar boeken in haar handen. Toen ze eenmaal goed stond legde ze een boek op de kruk en stapte op deze. Zo ging het door tot ze op ongeveer 6 dikken boeken stond te balanceren. Zelf had ze wel een goed evenwicht maar de boeken daar in tegen waren niet zo gewend aan kleine Ruby’s die op hun ruggen stonden.
Met een gefocuste blik reikte ze naar de verf potten. Ze was er bijna, bijna! Ze voelde hoe haar kleine handje het koude ijzer van een blik aan raakte. Voorzichtig leunde ze naar voren om het beter te pakken. Jammer genoeg ging haar plan niet zoals ze had gedacht. Een van de onderste boeken schoot weg. Hierdoor verloor Ruby haar evenwicht. Nog snel greep ze de pot vast en kukelde voorover. Met een harde knal kwam ze tegen het rek op en zag hoe er allemaal potten verf op haar af kwamen. Ze lande op de houten vloer neer en sloeg haar armen voor haar gezicht zodat de zware verf potten niet op haar hoofd zouden vallen. Het volgende moment voelde ze hoe er dingen op haar hele lichaam vielen en daarna hoe er slijmerige goedjes over haar kleren en huid dropen.
Met een kreun vouwde ze haar armen open en keek naar de ravage. Om haar heen lagen open gesprongen potten waardoor de verf ook overal lag. Op haar lagen ook open gesprongen potten en was ze net zo kleurrijk als de vieze bekladde vloer. Ze zuchtte. Waar zal ze eens beginnen met schoon maken.
‘Ooh, kom op,’ fluisterde ze en keek hopeloos naar boven.
