Just a little bit of your heart &Roméo

Vrolijk hupste Lorise door de gang naar haar volgende les. Ze moest toegeven dat het toch wel weer leuk was om de lessen te volgen na het uitrusten van de hersenschudding. Ze zag ook haar modeverschijnsel vaker langskomen. Ja, ze had een strikje om haar paardenstaart geknoopt. Het was echt een trend ofzo, Jade had het ook op haar blog gezet dus waarom niet. Ze had het vandaag niet in een staart maar los. Dan kon ze lekker met haar lange bruine lokken zwaaien. Een simpele maar schattige outfit, vooral met de rok. Je zag het niet vaak dat meisjes een grote zwierige rok droegen maar het stond Lorise goed en het paste gewoon bij haar. Ze stond bij haar kluisje en vroeg keek op haar rooster welke les de volgende ging worden. Creative class! Nu kon ze zeker een dansje doen. Ze liep naar het lokaal waar ze moest zijn en nam enthousiast plaats voor een schilders ezel. Ohja, eerst nog een mooi schortje om, charmant hoor. Ze pakte wat verf en ging al snel aan de gang met iets schilderen. Ze begon met het schilderen van een roos. Want, rozen straalden liefde uit. En het was ook niet ver van Valentijnsdag.
Ze was benieuwd wat voor sfeer er hier zou hangen. Misschien zouden de vechtende mutanten dan stoppen met vechten en alle koppels lief doen. Aawh, de gedachte al maakte haar heel blij. Zouden ze ook een actie doen waarbij je iemand een roos kon geven met een briefje? Als dat zou komen dan ging ze er behoorlijk wat kopen. Voor al haar roommates en vrienden die ze tot u toe had gemaakt. Ze verdienden het allemaal. Zelfs degene die het niet zouden verwachten zouden dan een roosje krijgen. Eentje voor Charlie bijvoorbeeld. En zelfs Lydia, die kon wel wat liefde gebruiken. Wauw, ze wist nu al wat op dat kaartje ging staan: 'Hey Lydia, thanks for bringing me to the hospital rooms after you injured me. I think you'll find someone at this wonderful day xx -Cupid'. Jaa perfect hoor, en dat ze zich dan rot schrikt want Cupidpowers mwahaha. Nee dit was niet kwaadaardig. Als ze haar met iemand ging koppelen dan was dat wel een lieve actie in tegenstelling tot die van haar. Yay valentijnsdag, of ze zelf roosjes ging krijgen? Ze verheugde zich er al op. Ze schilderde rustig de roos en concentreerde zich er goed op. Ze vergat wel een beetje wat er om haar heen gebeurde. Toen ze wat achter haar op de grond hoorde vallen keek ze pas op. met een glimlach keek ze tegen de persoon op. Hallooo Roméo! Oowh haar dag kon nu echt niet beter worden. "Hey sunshine" zei ze met een knipoogje. Waarom sunshine? Omdat dat het eerste was wat in haar op kwam. De zon scheen en lichtte het lokaal mooi op en hem ook.

&Roméo

Roos - Rok - Schoenen & trui

Haar rozen op het doek begon aardig mooi te worden. Ze had er niet eeen voorbeeld bij, maar dat hoefde ze niet. Dat had ze niet nodig, ze wist uit haar hoofd wel hoe je een roos mooi kon schilderen. Schilderen, ook één van haar duizend hobbys. Jep, ze vond veel dingen leuk om te doen. Echt te veel om allemaal op te noemen. Alleen muziek instrumenten bespelen kon ze niet. Oh wacht, echt wel. De triangel, dat was makkelijk. en misschien een kinderliedje op de piano maar verder niet. Als het om leuke dingen ging op gebied van muziek, dan was dansen meer haar ding. Ballet, of dansen als in uitgaan. Toch, ze was nu aan het schilderen. Pas toen ze achter haar iets hoorde vallen keek ze eens de klas in. Toen ze keek naar de persoon die haar uit de schilder-concentratie had gehaald verscheen een glimlach op haar gezicht. Het was Roméo. Ze kon er niks aan doen, als je naar hem keek dan kon je niet anders dan glimlachen. Ze begroete hem met een knipoogje. "Salut, ma belle" zei hij. Ojee, Frans dat kon ze niet. het enige wat ze er van kon uithalen was een begroeting en een knipoogde. Plus een kus op haar wang, wauw. Onverwachts. Niet een slechte onverwachts maar het leek voor hem heel normaal. Ze dacht dat het iets te maken zou hebben met gewoontes in andere landen. Als diet begroetingen waren in Frankrijk dan moest ze daar maar gaan wonen, echt een lieve begroeting. Europa was sowiso heel anders dan Amerika. Ze keek hem met een glimalch aan. Ook hoorde ze zachtjes wat muziek. Zijn mutatie, dat wist ze al. Toch ze wilde wel even weten wat hij zei. "En wat betekend dat?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze keek even naar beneden want die verfkwast was bijna tegen haar witte allstars aan gekomen. Als dat gebeurd was he.. Wahahauw, dan had ze mooie schoenen gehad.

"Mon Dieu, jij kan echt zoveel beter schilderen dan mij" zei hij grinnikend. Lorie grinnikte ook even en keek toen naar haar rozen. "Vind je ze mooi? Ik wou iets romantisch schilderen" zei ze en stond op van het krukje waar ze op zat. Ze zette een stap naar achteren en keek er nog even naar. Ja, het was best goed gelukt. Ze wreef even met haar hand langs haar nek. Oowh neej, nu zat er dus verf in haar nek dat van haar vingers kwam. En dan kwam het in haar haar en ugh, dan maar opsteken. Snel veegde ze haar vingers af aan het short en boog haar hoofd voorover en knoopte haar haren in een hoge staart met het elastiekje dat om haar pols zat. Oke had hij had dus achter haar gezeten? Ze was best benieuwd naar wat hij dan had gemaakt. "En wat heb jij gemaakt?" zei ze terwijl ze omdraaide en naar zijn plek toe liep en haar rok heen en weer mee bewoog. Oh, een eiffeltoren. Ze keek Roméo met een glimalchje aan. "Een eiffeltoren! Niet slecht hoor." zei ze terwijl ze het goed inspecteerde. "Ook al in een romantische bui?" vroeg ze met een speels grijnsje. De eiffeltoren was ook romantisch en tuurlijk vroeg ze het ook omdat Valentijnsdag voor de deur lag. Ze wierp nog een blik over Roméo, hij zag er stoer uit enzo, echt een skater look. Zelf had ze meer een schattige look. Lorise wist echt niet of ze er wel leuk uit zou zien in coole skater kleding.

Roos - Rok - Schoenen & trui

Creatief doen maakte haar vrolijker. Het schilderen van rozen bracht romantiek. Ze was helemaal gericht op het schilderen. Zo erg dat ze niet door had gehad dat Roméo achter haar zat. Ze begroette hem vrolijk want het was best een verrassing. Hij begroette haar terug en ze wist niet wat het betekende. Ze kus op haar wang vond ze wel leuk. Toch vroeg ze het wel even, nieuwsgierigheid. "Euhm, 'salut' is gewoon hallo en 'ma belle' is vrij vertaald mijn schoonheid, iets in die aard. Maar het is gewoon iets wat wij in Frankrijk zeggen" vertelde hij. Wauw, als vrouwen in Amerika met schoonheid zouden worden begroet dan was het echt een beter land geweest. Beter gezegd: ze was op de verkeerde plek geboren. Het land van romantiek en ze was er nog nooit geweest. Gelukkig had ze hier iemand die het uitstraalde. "Oke, het klinkt wel mooier dan hallo" zei ze eerlijk en haalde even haar schouders op. Frans vond ze sowieso mooier klinken.

Roméo maakte een opmerking over haar schilder skills vergeleken met die van hem. Lorise vroeg of hij het mooi vond. "Zeker, het is inderdaad wel heel romantisch" zei hij. Yes, hij vond het mooi. "Merci" zei ze met een grijnsje, ze kon natuurlijk niet zo goed frans als hem maar ze deed haar best. Dat was toch één van de weinige franse woorden die ze kende. Het betekende bedankt toch? Oh het zou wat zijn als het iets anders was, dan stond ze wel zwaar voor schut. Maarja, ze ging ook maar kijken wat hij had geschilderd, het was de Eiffeltoren. "Wauw, dat je meteen zag dat het een eiffeltoren was" grapte hij. Ach, tuurlijk zag ze een eiffeltoren ze was echt niet blind. "Oh nee, ik dacht eerst dat het the empire state building was" grapte ze mee en begon te lachen. "Nee hij lijkt er wel op, misschien de lucht wat roze en wat vogels. Dat maakt het romantisch." Zei ze en wees een beetje waar de roze lucht zou kunnen komen en de vogels. Dat zou mooi zijn, zijn eiffeltoren en haar romantiek, echt een meesterwerk. Terwijl de eiffeltoren al romantisch was uit zichzelf. Parijs, de stad van liefde. Ze vroeg meteen aan hem of hij in een romantische bui zat. "Ik? Standaard toch" zei hij en Lorise glimlachte, de cutie. "Nee, ik vind februari sowieso een romantische maand. Want ja, Valentijn enzo" zei hij. Ze knikte meteen, ja daar was ze het mee eens. Geweldige maand, de beste eigenlijk. Alleen het weer mocht iets warmer, dat zou het perfect maken. "En laat me raden, dat is jouw lievelingsdag, of niet?" Vroeg hij. Jaaah, hoe wist hij dat toch? Een brede glimlach verscheen op haar gezicht. "Jaa, hoe raad je het? Als jij gewoon lovesongs laat horen en ik Cupid ga uithangen dan word het een topdag hoor" zei ze en lachte even om het idee. Serieus ze zal die dag rondhuppelen als de beste dag in haar leven. Ze hoorde de muziek en onder haar bewust zijn tikte met haar voet mee op de maat van de muziek. Ze stopte er later weer mee en ging toen weer op haar krukje zitten. Kort dacht ze na en keek naar de rozen, hoe kon ze zich opnieuw concentreren op schilderen. Dat kon niet. Roméo zat achter haar en dan kon ze niet wegdraaien. Ze draaide zich weer naar hem toe en kreeg toen een idee. Ze kon ook hem helpen met schilderen toch? "Zal ik je helpen met je schilderij?" Vroeg ze en stond weer op.

Roos - Rok - Schoenen & trui

Een kus op de wang, wat een lieve begroeting was dat. In Colorado kuste een jongen een meisje op de wang als begroeting als het zijn vriendin was, niet als gewoonte. "Het is redelijk standaard waar ik vandaan kom" zei Roméo. Lorise kon alleen maar blij kijken. De gedachte van een plek waarbij je door iedereen zo lief werd begroet, echt wauw. schilderen, ze had rozen geschilderd en hij vond ze mooi. Daar was ze blij mee, zelf vond ze de rozen mooi maar dat kon altijd anders zijn door iemand anders zijn ogen. Zijn eiffeltoren vond ze ook goed gelukt alleen maakten ze er wel wat grapjes over. "Ik probeerde eigenlijk de toren van Pisa te schilderen, maar oké" zei hij. Lorise grinnikte even. "Awh sorry, het lijkt toch op een eiffeltoren" zei ze lachend. Terwijl ze ernaar keek kreeg ze ideeen over wat hij met de lucht kon doen en die vertelde ze ook. Met een romantische lucht met roze en oranje kleuren dan zou het er heel mooi uit zien. "Je hebt gelijk, dan zou het er veel leuker uit zien" zei hij. Goed, dan kon hij daar mee aan de slag. Ze was benieuwd hoe het eruit zal komen te zien.

Toen het ging oer Valentijn dan begon ze te glunderen, echt helemaal haar ding. Dat had Roméo ook al geraden. "Reken maar op mij, ik zal wel een dagje voor jukebox spelen" zei hij. "Top!" zei ze vrolijk en keek hem met een glimlach aan. Ze keek naar hem en had eigenlijk zin om hem een knuffel te geven. Of gewoon random een kusje, hij was echt een schat. Laten we niet gek gaan denken Lorise. Al snel zat ze weer op haar krukje en realiseerde ze zich dat ze niet meer concentreren op de rozen. Ze zat nu met haar hoofd bij Roméo en daar kon ze niet uit komen. Ze stelde voor om hem te helpen met zijn schilderij. Dan kon ze me hem bezig zijn en met schilderen. "Dat zou echt cool zijn, jij kan sowieso beter schilderen dan ik" zei hij. Yess, dat vond ze fijn om te horen. Ze pakte haar haar verf en kwam bij zijn schilderij staan. Ze mengde het een beetje door elkaar om de juiste kleuren te krijgen. Toch moest ze nog rood hebben. "Nu gaat het een echt een meesterwerk worden hoor" zei Lorise zelfverzekerd. "De volgende keer ga ik gewoon weer iets uit metaal maken" zei hij en ze nam de rood van hem aan. "Weet je al wat je wil maken?" vroeg ze toen. Ja, misschien had hij een idee wat hij van metaal ging maken. Ze begon aan de boven kant van het schilderij met de roze achtige lucht. Wolkjes erbij, heel gedetaileerd. Ze keek af en toe naar Roméo, naar wat hij deed maar ook naar hem. Oogcontact was belangrijk bij een samenwerking als dit. "Pas trouwens maar op dat ik niet per ongeluk op jou schilder, want zoals je ziet, ben ik geen held in mikken" zei hij, Lorise moest even lachen. "Gelukkig heb ik een short aan" zei ze en wees vrolijk naar haar al onder gekliederde short. Ze pakte een nieuwe kwast en ging door de groen die ze eerder had gebruikt voor de steeltjes van de rozen. Ze stak haar kwast uit naar zijn wang en trok er een streep op. Daarna begon ze te lachen, het zag er niet uit. "Oeps" zei ze en trok een wenkbrauw op. Daarna begon ze weer te lachen.

Roos - Rok - Schoenen & trui

Schilderen, ze moest er echt concentratie voor hebben. Focussen op het schilderen en niks anders. Dat ging dus een beetje lastig met Roméo achter haar. Ze hield erg van schilderen maar toch meer van leuke jongens hoor.Maar hey, ze kon het ook combineren. Ze ging Roméo dus helpen met zijn schilderij. Dat zou echt heel mooi worden hoor. Dat zei ze ook tegen hem. "Duh. Wedden dat het ooit in het Louvre komt?" zei hij en Lorise grinnkte. "Zeker weten" zei ze bevestigend. Ze ging mooi te werk aan het schilderij. De kleuren goed gemengt en dat soort details. Ze vond zichzelf toch wel weer geconcentreerd terwijl ze af en toe naar hem keek. Hij zei dat hij volgende keer met metaal aan de slag ging en ze vroeg hem of hij al wist wat hij ging maken. "Misschien werk ik wel aan een geheim project voor Valentijn" zei hij. Haar gezicht die eerst op het doek gericht was keek nu opgewekt naar grijnzende Roméo. Wat was hij van plan? Oowh ze was zo nieuwsgierig nu. Dit was één van die momenten dat ze heel graag wilde weten wat hij bedoelde. Had hij een meisje ontmoet en wilde hij iets voor haar maken? Een beetje jaloersie bloeide op. Zelf zou ze het niet kunnen zijn want tja hij had haar maar één keer eerder ontmoet. Tuurlijk zou het wel kunnen dat je iemand leuk vind in een hele korte tijd maar Lorise nam aan van niet. "Een geheim project? Mag ik het niet weten?" vroeg ze met een nieuwsgierig lachje. Ze richtte haar ogen weer op het doek om haar penseeltje te volgen. "If there is a girl.." zei ze en trok haar wenkbrauw op. "I can do things..you know." zei ze en draaide haar hoofd toen weer weg. Niet dat ze wilde zeggen dat hij hulp zou moeten hebben met een meisje versieren want dat kon hij vast wel. Maar als ze Cupid moest spelen zou ze dat..graag willen? Ho even. Ze wist niet of ze dat wel wou, maar ze zou het toch wel doen voor hem.

het schilderen van de lucht ging prima, zijn ondergaande zon ging ook aardig goed. Roméo merkte op dat hij wel kon morsen met verf. Iets wat bekend voorkwam. Het was al te zien aan haar short. "Inderdaad, maar er is nog genoeg ruimte om te morsen, dus toch" zei hij. Lorise was het daar mee eens, op zijn gezicht was nog wel wat plek, gehehe. Ze trok even een groene streep op zijn wang en lachte er zelf om. Naawwh, nu niet zielig kijken Roméo. De streep stond hem goed. "Ik ben nog altijd geen indiaan. Alhoewel ik altijd al eens een opperhoofd heb willen zijn" zei hij. Lorise begon te lachen. Wait, indianen? Daar wist ze alles van! In de staat Colorado woonden al eeuwen indianen. Echt die indianen die hij bedoelde. "Wil je een opperhoofd zijn? dan moet je wel meer strepen op je gezicht." zei ze en grinnikte. Als hij daar op in ging dan werd zijn hoofd een regenboog. Zoals verwacht kreeg Lorise een koekje van eigen deeg. In dit geval verf, maar dan gele. Of haar gezicht. "Ik woonde wel in een staat waarin indianen wonen so.. It suits me" zei ze trots. En deed alsof ze heel blij was met de streep op haar wang. Ze poseerde even mooi, gewoon om te showen. "Misschien is het wel de bedoeling dat deze verf op het doek komt, en niet op mij" merkte Roméo op. "Alright alright" zei ze met een grijns en ging verder met het roze en oranje in de lucht. In haar ooghoeken lette ze op Roméo. De sfeer maakte haar wel heel vrolijk. Het muziekje erbij en de gezelligheid. Helemaal top.

Roos - Rok - Schoenen & trui

Gosh nieuwsgierigheid, het prikkelde haar zo erg. Slechte eigenschap vond ze zelf. Roméo ging iets maken voor Valentijnsdag, voor iemand. Ze had al bedacht dat ze dat zelf niet zou kunnen zijn dus ze werd wel heel nieuwsgierig. "Ma petite, het is geen geheim project meer als iemand er iets van weet?" zei hij. Nou, dat was niet het andwoord dat ze gehoopt had. Nee, ze wou het eigenlijk gewoon weten. "Jammer" zei ze sip. Jaa piep, ze mocht het niet weten maar ze wou niet verder dringen. Of dreigen kon kon, maar dat zat er niet in. Leuk ding om mee te dreigen trouwens met liefde. Het werkte alleen niet goed. Zelfs de personen die een haat aan een ander persoon hadden vonden het aantrekkelijk klinken om gekoppeld te worden. Hoe gek was dat? Ach, dat meisje was ook gek, ze kreeg al rillingen als ze aan haar dacht. Toch, liefde was het mooiste wat er bestond en zelfs degene die altijd zeggen dat ze er geen behoefte aan hebben, die hebben dat diep in hun hart wel. Bij Lorise zat dat niet diep in haar hart, het zat overal. Haar behoefte aan liefde was huge. Ze iwts niet hoe het met Roméo zat, maar als hij iemand had ontmoet en hij zou om Cupid hulp vragen.. Dan zou ze het wel doen. "Dat wist ik wel, maar dat is buiten de kwestie. Ik hou ervan om een meisje voor me te winnen, zonder hulp. Ik heb mijn eigen manieren" vertelde hij. Topper, dat was dus wel wat ze wou horen. Lorise glimlachte en knikte. "Dat begrijp ik..Dat heb ik mezelf ook voorgenomen" zei ze. Daarmee bdoelde ze het winnen van iemand zonder haar eyecatch of lovingtouch. Alleen eyecatch in levensbedreigende situaties. Echt alleen dan. LovingTouch kon geen kwaad, dat betoverde mensen maar een klein beetje. Ze zou het wel een keer willen vragen of hij wou weten hoe het voelde. Het zou niet verliefdheid op brengen. Alleen zijn zintuigen zouden wat sterker worden, haar stem mooier en bewegingen en al dat soort dingen.

Terug naar het verf waarmee ze 'per ongeluk' haar kwast bij zijn wang langs had gehaald. Niet erg, hij wilde toch altijd al opperhoofd zijn? Dat wou ze dan best even werkelijkheid willen maken hoor, haha. "Misschien wil ik het ineens niet meer zo hard als daarnet" zei hij. Aawh jammer. "Waarom niet? ik kan heel goed strepen zetten." zei ze vrolijk en lachte. Lorise kreeg ook een steep op haar gezicht, maar dat moest er wel geweldig uit zien. Ze woonde wel in Amerika hoor, dat columbus dacht het India was dat was zijn fout. "Echt? Dat is zo cool!" zei hij en trots knikte ze. "Jaa, ik woonde vlakbij de Rocky Mountains en van die plekken waar indianen leven zoals in films" zei ze met een glimlach. Ze was wel bezig met schilderen. Het was wel erg leuk zo. Bezig zijn met schilderen en bezig zijn met Roméo. Na een tijdje was het af, en mooi geworden. Dat vond ze zelf wel in ieder geval. "Het is echt heel mooi geworden, bedankt" zei hij. Lorise glimlachte breed en keek ook tevreden naar het meesterwerk. "Zeker, het is echt mooi. En graag gedaan hoor" zei ze met een knipoogje. Ze legde haar kwast neer en veegde haar handen of aan het schort. "Dus, wil je nog steeds een opperhoofd van me maken of wat?" vroeg hij. Blij keek ze hem aan en maakte een soort sprongetje. "Jaa!!" zei ze enthousiast en pakte haar penseel weer op. "Op voorwaarde dat ik je daarna ook gewoon opperhoofd mag maken natuurlijk" zei hij. Ze knikte instemmend, dat mocht wel. "Is goed" zei ze en stapte dichterbij Roméo om nog wat coole strepen te zetten. Ze trok nog een groene streep op de andere wang zodat het goed was verdeeld. "Maak je maar geen zorgen, ik werd ingehuurd op kinderfeestjes om dit te doen. Ik heb ervaring" zei ze met geruststelling in haar stem. Ze trok met wit een streep vanaf zijn oor van de ene kant onder de ogen en over de neus naar de andere kant. Dat zag er wel gaaf uit. Daarna trok ze met rood nog twee strepen onder de groene, plus nog een streepje op zijn kin. Klaar, dat zag er wel cool uit. "Klaar" zei ze blij en keek enthousiast toe. "Je bent echt een opperhoofd nu." zei ze blij. Nu ging ze zelf even zitten, zodat hij van haar een echte Tijgerlelie te maken.

Roos - Rok - Schoenen & trui

Dat Roméo haar niet vertelde over het ding dat hij ging maken voor Valentijnsdag vond ze ergens heel lastig. Lorise haar nieuwsgierigheid bleef toch iets wat ze wel wou veranderen. Sip keek ze naar hem toen hij zei dat hij niks ging zeggen. "Niet verdrietig zijn, je komt er echt nog wel achter hoor" zei hij. Tuurlijk kwam ze er nog achter, hij dacht toch niet werkelijk dat ze het hierbij liet? Als hij iets voor een meisje ging maken dan moest het wel heel mooi worden, en ze wou stiekem ook heel graag weten wie dat meisje was. “Ik ben benieuwd” zei ze met een lachje.
Lorise begreep heel goed dat hij dat meisje wou versieren zonder hulp van haar Cupid. Lorise had zelf ook wel geleerd dat meteen je mutatie gebruiken niet de beste keuze was. Sowieso was het handig om diegene eerst te leren kennen voordat je dingen ging doen. Ja ze wist het nu wel nadat ze er een beetje een rotzooi van had gemaakt bij Charlie. Het was heel lastig voor haar om dat haarzelf te vergeven en het lukte haar nog steeds niet. Dat gedoe wou ze het allerliefst nooit aan iemand hoeven uit te leggen, het gaf best een slechte indruk. "Ik denk dat het zo ook wel leuker is, weet je? Wat uitdaging enzo. Echt je best moeten doen, dat vind ik ergens een van de fijnste dingen aan een relatie" vertelde hij. Dat begreep ze wel ergens. “Ja tuurijk is het leuker. Maar geloof me als ik zeg dat het verleidelijk is als je elke jongen kan hebben die je wil” Zei ze serieus. Dat was ook het geval geweest bij Charlie. Ze wist dat ze nooit zijn aandacht zou krijgen als ze niks deed en daarom had ze er niet bij nagedacht. Ze vroeg zich ergens wel af waarom ze dat had gedaan.

Tijdens het schilderen was er wat verf op hun gezichten gekomen, dat bracht hun bij het onderwerp indianen. Lorise werd er wel vrolijk van want het deed haar weer aan thuis denken. "Je moet het me ooit laten zien, okay?" zei Roméo en Lorise glimlachte breed. "Tuurlijk, maar dan moet jij mij een keer meenemen naar Frankrijk" ze ze tijdens het verven. Als hij indianen wou zien dan moest hij haar de eiffeltoren laten zien. Dat leek wel een goede deal. Toen het schilderij af was leek er nog genoeg verf over te zijn. En YES, ze mocht haar innerindiaan uitleven op zijn gezicht. Als hij dat ook bij haar mocht maar dat vond ze geen probleem. Ze had van Roméo's gezicht echt een kunstwerk gemaakt, een echt opperhoofd. "Haha, hopelijk ziet het er van jou dan ook nog een beetje goed uit, want ik heb dit nog nooit gedaan hoor" zei hij. Lorise moest lachen. "Owh als je een eiffeltoren kan schilderen dan komt dit vast ook goed." zei ze en hoopte dat het ook waar zou zijn. Toen ze klaar was met zijn gezicht bekeek hij het door zijn mobiel. "Superbe! Dit is zo geweldig" zei hij. Lorise werd hier zo vrolijk van. "Mijn beurt" zei hij en door zijn gezicht te zien werd ze heel benieuwd naar het resultaat. "Zo, nu kan iedereen zien dat je bij mijn stam hoort" zei hij en Lorise grinnikte. Hij ontgrendelde zijn telefoon al dus ze nam aan dat ze het dan wel kon bekijken. Hij kwam naast haar staan en ojaa tuurlijk. even Selfie. Ze zag hoe ze eruit zag door zijn telefoon en blij keek ze naar Roméo. "Ik zie er geweldig uit!" zei ze over de verf. "Hier moet ik een foto van hebben hoor". Lorise knikte en lachte even voor de foto. "Wil je me die sturen? Ik geef me je nummer wel even" zei ze en pakte nu ook haar eigen telefoon. Ze zette haar eigen nummer even op haar scherm en liet het zien zodat hij het kon overnemen.

Roos - Rok - Schoenen & trui

Het gesprek over het iemand versieren vond ze wel leuk, maar er het liet haar ook afdwalen naar andere gedachtes. Ergens vond ze dat ze het gedoe met Charlie wel moest vertellen maar aan de andere kant ook niet. Want van de andere kant, ze had haar les wel geleerd. Ze gebruikte niks op Roméo. Dus, hij hoefde niet te weten dat ze het wel een keer perongeluk wel had gebruikt op iemand right? En ze moest toeheven dat ze dit eigenlijk leuker vond. Het was echt wel verleidelijk om gewoon 'fuck it' te zeggen en er met Roméo vandoor te gaan door een eyecatch maar nu leerde ze hem ook echt kennen. Lorise vertelde hem dat het wel verleidelijk was om niks te gebruiken. "Ik kan me voorstellen dat geen enkele jongen hier veilig is" zei hij plagend. Jongens waren hier echt wel veilig! Als ze het wist in te houden bij Roméo dan lukte het vast wel met de rest van de school. Alleen de jongens die haar onveilig lieten voelen door een aanval ofzo, die waren niet veilig voor haar mutatie. Als je haar ging aanvallen met een mutatie dan kon je een aanval van haar terugverwachten met haar mutatie. Wat ze zelf nooit een aanval zou noemen. Nee echt, iemand het beste gevoel op aarde geven was niet een aanval. Dat zou liefdadigheid zijn als iemand haar ging aanvallen. Ze kon er namelijk ook gewoon voor kiezen om niks te doen en weer in de ziekenboeg te belanden, dan had ze weer een reden om een kusje van Roméo te krijgen.

Toen Lorise had over de indianen in haar streek vroeg hij of ze hem dat ooit ging laten zien. Maar dat ging alleen maar gebeuren als hij haar meenam naar Frankrijk. "Laten we er meteen een wereldreisje van maken ofzo" zei hij. Lorise lachte vrolijk "Jaa dat is een goed idee" zei ze blij. Ja dat zou wat zijn hoor, op wereldreis met Roméo, yes please. Wat nog het mooiste was dat waren hun gezicht. Werkelijk prachtige kunst, als echte indianen. Een franse en een amerikaanse indiaan, like perfect. Er moest ook een foto van gemaakt worden. Die stond op Roméo's telefoon maar Lorise wilde die foto ook heel graag. Ze gaf hem haar nummer om de foto te sturen. "Voilà" zei hij en ze kreeg een berichtje van een onbekend nummer, maar dat was dus Roméo die de foto stuurde. Yaass, nu had ze wel zijn nummer. Ze voegde hem toe en bekeek de foto, geweldig. "Vind je het erg als ik je app straks?" vroeg hij. Lorise keek op met een glimalch. "Nee, tuurlijk niet." zei ze met een grijns. Ze keek op de klok en zag dat het ook al bijna tijd was. Om hun heen begonnen mensen al met opruimen. Lorise begon ook maar met wat verfkwasten en flessen bijelkaar rapen en opruimen. Toen ze daarmee klaar was deed ze haar schort af en hing hem bij de andere. Ze haalde haar elastiekje eruit en zwiepte haar haren weer los. Haar rugtas trok ze op een schouder en ze liep daarna terug naar Roméo toe. "Het was heel gezellig" zei ze dankbaar met een glimlach op haar indianen gezicht.

Roos - Rok - Schoenen & trui