Onderwerp: Eva, Kitty & Melody's room ma feb 09, 2015 1:26 am
I don't play your rules, I make my own☻
Daar was het weer. De energiebom die ze gekregen had. Waarschijnlijk van de spareribs die ze, niet zo slim, als ontbijt had gevraagd aan Céline en die het ook nog zonder raar op te kijken voor haar had klaar gemaakt. Waarschijnlijk had die vrouw er minstens 10 miljoen koolhydraten in gepleurd of zoiets met alle producten van dien en was ze daarom zo hyperactief geworden nadat ze haar ontbijt gehad had. Oké, die rush kickte pas rond het middaguur in maar dan nog. Ze had de energie voor minstens een hele groep panters van twintig. En om het haar dus moeilijker te maken had ze zich ditmaal niet in een panter veranderd maar was ze in haar menselijke vorm idioot hard rondjes gaan rennen om het trainingsveld heen buiten. Ook al lag er nog sneeuw, ze sprong er gewoon overheen door alle adrenaline die door haar lichaam heen stroomde. En ook al waren haar benen al begonnen met zeuren en was haar hart op hol geslagen zorgde dat er niet voor dat ze stopte. Ze moest en zou nog eens het einde van het veld halen, al was dat het laatste wat ze deed. En dat deed ze. Goddamnit, dat deed ze.
Fuck, dat had haar zowaar zo zwaar uitgeput dat ze met een plof op het gras geland was en met haar bijna laatste beetje energie in een panter veranderde. Zo bleef ze even liggen op het koude gras, voor ongeveer vier minuten voordat ze op stond en hijgend naar het schoolgebouw liep. Ze zou maar eens teruggaan naar haar kamer. Waarom had ze het ook maar in haar hoofd gehaald om hieraan haar energie te besteden. Het was een zeldzaam moment geweest dat ze daadwerkelijk stond te springen van de energie en dan had ze het hieraan besteed. Rondrennen op een veldje in plaats van energiek in de game hall te zijn en daar stepmania te gaan doen. Shit. Als ze daar eens eerder aan gedacht had. Oké, eerlijk, als ze niet zo moe was dat ze de trap al bijna niet eens meer op kon dan had ze zichzelf gehaat en in haar gezicht geslagen.
Ugh, haar ogen vielen zowaar zo hard dicht nu dat ze niet eens meer oplette of er iemand aan kwam of dat ze überhaupt tegen iemand aan liep. Niet dat dat gebeurde. Wel wist ze waar ze heen moest, nu ze al een jaar op de school zat. Al enige tijd zonder haar nichten zat ze op een kamer, wachtende tot ze nieuwe kamergenoten zou krijgen maar tot die tijd genoot ze van de stilte die haar kamer had. Een beetje onhandig had ze uiteindelijk de deur open weten te krijgen met de sleutels in haar bek en sloeg de deur met een zachte tik achter haar dicht met haar staart. Ze pleurde de sleutels ergens op de vloer en liep naar haar bed, zonder aandacht te besteden aan de spullen die er ineens verschenen waren of de nieuwe geur van een nieuwe kamergenote, om daar vervolgens op te klimmen en languit op haar zij te liggen. Haar kop rustende op het kussen vielen haar ogen meteen zwaar en sloot ze ze om in een diepe slaap te vallen.
OOC: ja, er zijn nu eenmaal geen foto's van panters die op bedden slapen dus gebruik je fantasie dat deze kat een panter is. xD
Onderwerp: Re: Eva, Kitty & Melody's room ma feb 09, 2015 5:20 pm
Nog half shakend van haar plotse val en een gesprek met Valerie was Eva maar vertrokken. Het meisje had rust nodig, iets wat haar echt wel duidelijk was geworden toen ze bijna te pletter was geslagen. Ze snapte zelfs niet waarom ze zo verdomd moe was. Haar lichaam had toch wel even kunnen duidelijk maken dat shiften geen goed idee was geweest? Nah, Eva had het op een hardere manier moeten ondervinden en thank god dat Valerie er was want wel ja anders lag ze nu in stukjes op het schoolplein. Op enig ander moment zou ze om die gedachten gelachen hebben, tot huilen toe waarschijnlijk nog, maar nu lag het toch even wat anders. Vrolijke Eva had even een vakantie genomen naar Ibiza of een ander cool partyland. Dat kwam dus ook al op haar to do list. Half met haar hoofd in de wolken, dit keer niet letterlijk tho, wandelde ze door de gangen heen op zoek naar de afdeling waar de kamers waren. Een map zou wel handig zijn geweest eigenlijk.
Voor een moment had ze toch even helder kunnen nadenken en was ze uiteindelijk uitgekomen op een gang waar ze enkele meiden rond zag lopen. Aight, soms waren heldere momentjes toch even handig. Eigenlijk had ze eerder die dag niet eens rond gekeken in haar kamer om te checken of ze iets van kamergenoten zou hebben. Dat zou ze zo meteen dan wel zien? Dit was dan het moment dat ze al liet zien dat ze niet zo maar een persoon was waarmee iedereen kon sollen. Dus voor die korte minuten dat ze door de gang liep zette ze een vrolijke maar enigszins strakke blik in haar ogen. Sommige meisjes schoten meteen aan de gang toen ze dreigde om tegen hen aan te lopen. Nah, Eva was absoluut niet het soort meisje dat voor andere aan de kant ging. Tenzij het vrienden waren, maar aight die had ze voor de moment nog niet dus kon ze gewoon als een bulldozer door de gang gaan.
Aangekomen bij haar deur keek ze nog een keer rond om dan gewoon naar binnen te stappen. Nadat ze de deur achter haar had dicht gedaan werd ze vrijwel meteen ontvangen door het geluid van een iets zwaardere ademhaling. Wat verbaasd keek ze op, en die verbazing werd alleen nog maar groter toen het meisje een gigantisch luipaard zag liggen op een bed. Eh? Vliegende meisjes, panters die op bedden sliepen, wat ging deze dag nog meer brengen? Toch kwam er geen gevoel van angst in haar op, iets wat bij enig ander persoon het geval dus wel degelijk zou zijn geweest. Sinds het dier, waarschijnlijk een shifter tho, leek te slapen kon Eva haar hele façade opgeven en liet ze zich verslagen neer vallen op het middelste bed wat nog niet door iemand geclaimd leek te zijn.
Onderwerp: Re: Eva, Kitty & Melody's room ma feb 09, 2015 10:24 pm
Rustig liep Kitty door de gangen heen. Ze was hier pas net en ze moest alweer verhuizen van kamer. Ze snapte de logica hier niet van, maar ze hoopte dat deze nieuwe kamer beter zou zijn dan haar oude. Haar oude kamer had op een afdankertje geleken, en het rook er raar. Maar wat kon ze zeggen? Als je je hele leven in een hotel had gewoond ontwikkelde je een gevoel voor smaak. Ze was gewend aan het beste van het beste, wat zij in ieder geval het beste vond. Natuurlijk waren er betere dingen, maar thuis was altijd het beste. Kitty zag de andere mutanten naar haar kijken, en ze wist dat de gedachte: "Is zij nieuw hier?" Door hun hoofd ging. Ja natuurlijk was ze nieuw hier, maar dat betekende niet dat ze zo hoefden te kijken naar haar. Dus keek ze gewoon simpelweg bitchy terug, en wachtte tot de mutanten wegkeken. Haar bitcyness was een ding dat gekweekt was op high school. Toen ze op haar nieuwe school in New York was aangekomen, had ze binnen een mum van tijd een van de populairdere kinderen. Daarna was ze een cheerleader geworden. Het duurde daarna ook niet lang tot ze headcheerleader werd. En nu zat ze hier. Ergens vond ze het nog steeds raar wat er was gebeurd, maar ze moest er maar het beste van maken. Één voordeel was in ieder geval dat ze niet de hele tijd haar cheerleader kleren hoefde te dragen, het voelde dus ook een stuk vrijer als ze eerlijk was.
Ze had geen zielig verhaal dat haar ouders beiden gestorven waren, dat ze heel haar leven in de kelder werd opgesloten omdat ze een mutant was. Of wat dan ook. Nee, zij had een buitengewoon goed leven geleid. Maar de gedachte aan deze school was ook wel leuk. Nu ze hier zat, en het duidelijk was dat ze een mutant was, kon ze haar mutatie ook volop gebruiken. Het zou ook niet lang duren voordat de school zou weten wie ze was. Zij was degene die anderen in de problemen bracht, zonder zelf in de problemen te komen. Ze was inmiddels bij haar kamer aangekomen. Ze had haar koffer al eerder onder een van de bedden gelegd, dus die was waarschijnlijk nog niet ontdekt ofzo. Ook had ze het bed half opgemaakt gehouden. Eigenlijk mocht ze pas vandaag in de kamer, maar aangezien ze gister al de sleutel had gekregen, had ze haar koffer er al neer kunnen leggen aan het eind van de morgen, toen er niemand was. Ze deed de deur open en ging naar binnen. Daar ging ze op haar bed zitten, en besloot om even te gaan chillen.
Een tijdje later hoorde ze het geluid van het slot. Kitty werd meteen onzichtbaar, en zweefde de lucht in. Zo lag ze daar, onzichtbaar op haar buik in de lucht te zweven, met haar handen steunend op haar hoofd. Eerst kwam er een panter binnen die meteen op het bed plofte en in slaap viel. Interessant. Dit was dus een van haar kamergenoten. Het was best leuk dat er nog een katachtige was. Kitty kreeg al snel een geniaal idee. Ze leunde naar beneden zodat ze bij haar rugzak kon, geluidloos maakte ze die open en haalde een plantenspuit eruit. Ze zweefde weer de lucht in en bleef toekijken naar de slapende panter. Het duurde een poosje tot er een tweede meisje binnenkwam. Eigenlijk had Kitty gewoon zonder het tweede meisje de panter nat willen spuiten, maar dit was nog beter. Ze wachtte tot het tweede meisje was gaan zitten op het vrije bed. Kitty's koffer en rugzak lagen op haar bed, dus het was duidelijk dat er nog een derde kamergenote was, maar ze konden haar waarschijnlijk niet zien. De plantenspuit ook niet, omdat Kitty die vast had. Waarom ze een plantenspuit in haar rugzak had? Precies om dit soort redenen. Geluidloos zweefde ze naar de panter toe tot ze bij diens hoofd was. Even keek Kitty naar het andere meisje, en toen sloeg ze toe. Ze kneep een paar keer in de plantenspuit waardoor het water op het hoofd van de panter spoot. Even wachtte ze, tot ze zeker wist dat de panter wakker was, en herhaalde het spuiten toen weer. Ze zweefde weer naar boven, en kon haar gegiechel bijna niet inhouden. Dit was zo leuk. Ze wachtte af, tot de twee elkaar zouden beschuldigen. De panter zou wel boos zijn, want Kitty gokte dat de panter net als andere katachtigen niet van regen -of water uit een plantenspuit- hield. En wie was er om schuld aan te geven? Juist. Het andere meisje. Wat had Kitty dit toch weer goed bedacht.
Outfit without bag X Suitcase X Shoes X Bag
Words: A Bunch | Tags: Roommates I guess? | Notes: X
Onderwerp: Re: Eva, Kitty & Melody's room ma feb 09, 2015 11:44 pm
I don't play your rules, I make my own☻
Hmpf. Vanaf het moment dat ze in slaap gevallen was had ze meteen al Fall Out Boy in haar hoofd gehad. Ondanks het feit dat ze geen koptelefoon droeg speelde dat nummer gewoon in haar droom af. Zo belangrijk was haar droom niet. Ze droomde van wat ze net gedaan had, waar haar lichaam nu langzaam begon tegen te protesteren; rondjes rennen op het grote training grasveld. Waar hier en daar wat sneeuw gelegen had. Als een wilde probeerde ze steeds harder te gaan, steeds met de andere been vooruit. Zo snel dat ze niet eens meer kon meepraten in haar hoofd. 'Rechts, links,' was niet meer van dien. Ze dacht zelfs sneller dan het licht te gaan. What the hell, ze leek zelfs te vliegen. Ja, omg, ze vloog. Ze vloog werkelijk waar door de lucht, het was waar. Wacht wat, ze was een panter? Ze was in pantervorm? Wanneer was dat gebeurd. Ze kon zich niet herinneren dat ze zich in haar pantervorm veranderd had, ze had zichzelf namelijk toegesproken om niet vals te spelen. Maar ze vloog ook? Ze snapte er niks meer van, maar ze wist wel dat ze dit heerlijk vond. Ze vloog nu de rondjes over het veld heen, een halve meter met haar poten van het veld verwijderd. Hoger kon ze op één of andere manier niet gaan. Ze ging nu zelfs zo snel dat haar ogen begonnen te tranen en ze uiteindelijk geforceerd was om te gaan knipperen en uiteindelijk haar ogen te sluiten totdat haar ogen zich van die tranen zou ontdoen. En ze die over haar wangen voelde stromen opende ze haar ogen pas weer, waardoor ze zag dat ze nu recht op een hele hoop sneeuw afvloog en recht met haar kop in de nattigheid terecht kwam.
Hierdoor opende ze met een grom haar ogen en.. verrek? Haar kop was echt nat, natter dan vochtig. Hoe was dit? Ze kon zich niet herinneren dat ze zich gewassen had. Het was onmogelijk voor haar om de kraan open te krijgen in de badkamer want met haar tong zou ze echt niet haar hele kop kunnen wassen, bovendien.. dat zou er echt verdomd raar uit zien. En ze kon de kraan in de badkamer wel open krijgen met veel moeite maar die moeite had ze niet genomen, ze wist dat ze meteen het bed ingedoken was en- what the fuck. Ze trok haar kop vanuit schrik terug en fronste haar wenkbrauwen geïrriteerd. Was ze nu zojuist natgespoten? Of hallucineerde ze zich dat nu maar? Dat ze nog in haar slaap trance zat of iets? Nu ze dus wat meer wakker werd merkte ze ook een nieuwe geur op en stelde ze haar ogen scherp op het meisje dat niet ver van haar verwijderd op het andere bed lag. Haar had ze nog nooit eerder gezien. Was zij nieuw? Well, dan kon ze meteen maar de regels leren en dat geweld of dit soort kattenkwaad, al was ze een katachtige, hier niet toegestaan was. ''Waarom spuug je op mij?'' Vroeg ze straight to the point, wat ook niet zo moeilijk te verstaan was omdat ze gewoon als panter menselijk kon praten. ''Rude.'' Vervolgde ze daarna vermengd in een grom, maar meer dan dat deed ze niet. Ze was niet gewelddadig en genoot eigenlijk wel van het zonnetje dat van tussen de lamellen door op haar zwarte, glimmende vacht scheen.
Onderwerp: Re: Eva, Kitty & Melody's room wo feb 11, 2015 7:30 pm
Eva had nog even nar de panter gestaar om vervolgens haar hoofd uiteindelijk te schudden en op haar bet te gaan liggen met haar gezicht naar het lege bed gericht. In normale omstandigheden had ze die slapende kat nog wel makker gemaakt toch al zeker om te laten weten dat ze hier ook was, maar nu voelde ze zich niet geroepen. Plus ze was gigantisch moe door het voorval van een uurtje terug en al de rest wat er aan de gang was. Dus slapen leek haar nog wel een goed idee, ze zou toch straks wel gaan voorstellen of zo. Nou toch als haar eigen gedachten even op hielden met alles in zich op te nemen en een oplossing te zoeken voor wat ze gisteren eigenlijk had gedaan. Momenteel was ze gewoon tot de conclusie gekomen dat ze er was ingeluisd en dat iemand anders die twee had vermoord en dat zij immuun was geweest voor whatever ze ook hadden gedaan. Klinklare onzin, maar ze wilde niet verder denken aan het feit dat zij het op haar geweten had.
Eva had uiteindelijk gewoon haar ogen gesloten, en luisterde naar de ademhaling van het slapende dier. Beter gezegd luisterde ze naar elk mogelijk geluid dat er in de kamer gemaakt werd, oplettend was het meisje zeker wel zelfs nu nog. Het was niet alsof ze daar trouwens een keuze door had, haar gehoor was nog steeds haarscherp. De kou die in de ruimte hing werd ze pas iets later gewaar. Misschien moest ze zich echt maar eens wat warmer aan kleden want zo meteen bevroor ze nog eens echt ook. Iets wat ze nog niet meteen wilde doen, en in het deken over haar trekken wel daar had ze gewoon geen zin in. Al was het hier toch al een stuk warmer dan het in de lucht was geweest maar oké. Eva had het blijkbaar voor nu even standaard kou. Zou vast wel door vermoeidheid komen of iets in die aard.
Zelfs met haar gedachten die haar van de ene naar de andere plek stuurde hoorde ze het zachte geluid van een soort spuit nog steeds. Dit moest wel inbeelding zijn right? Het had geklonken als een water spuit die je gebruikte om plantjes water te geven of iets. Nah, inbeelding vast en zeker en zo niet wel ja fuck it dan veel kon het haar momenteel niet boeien. Alsof dat nog niet genoeg was hoorde ze plots ook nog een verschuiving op het bed waar die panter moest liggen. Dus die was ook wakker. Was het dan toch geen inbeelding geweest? Eva nam niet gelijk de moeite om zich om te draaien, ze had er geen zin in. Plus, momenteel was haar hoofd niet om aan te zien. Haar ogen hadden nog steeds een rode kleur waardoor het wel duidelijk was dat ze had gehuild en daarmee ging ze dus niemand onder ogen komen.
Wanneer de stem echter klonk trok ze even een wenkbrauw op. Eh wat? Met wat moeite duwde ze zich wat overeind op het bed om zich uiteindelijk om te draaien en naar het dier te kijken. Talking animals why not right? ‘Zie ik er uit alsof ik spuug?’ Klonk het op een sarcastische toon. Oké, dat was niet meteen de bedoeling geweest maar ze was een wrak, en dan was het gewoon toegelaten om zo te reageren. Trouwens, ze was toch niet een of andere bouwvakker of een van die andere mensen die graag spuwde? De grom die in haar richting kwam deed haar niet schrikken. Serieus, wat was haar probleem? ‘Whatever er ook aan de hand mag zijn, ik was het niet.’ Sprak ze uiteindelijk op een rustige toon. Nah, Eva had echt geen zin om zich er over op te boeien hoor. Als die panter haar de schuld wilde geven moest die het maar weten.
Onderwerp: Re: Eva, Kitty & Melody's room wo feb 18, 2015 10:08 pm
Toen Kitty toe had geslagen met de plantenspuit wist ze dat dit een geweldig idee zou zijn. Ze spoot nog een keer toen de panter wakker werd met een grom. Ze hoopte maar dat dit nou niet net zo iemand was die dus wèl van zwemmen en zo hield, want dan zou het een stuk minder leuk zijn. Kitty hield wel van zwemmen op zich, maar ze hield bijvoorbeeld niet van regen. Als het met bakken uit de lucht kwam zou je Kitty nog niet snel naar buiten zien gaan, eigenlijk was dat gewoon géén mogelijkheid. Nat worden door de regen was voor haar gewoon een no go.
''Waarom spuug je op mij?'' Vroeg de panter aan het andere meisje. Die kwam nu met wat moeite overeind. Dat de panter kon praten verbaasde Kitty niet eens, zij kon dat ook. Kitty kon ook naar een panter shiften als ze dat wilde tough, dat zou misschien ook nog wel eens voor leuke situaties kunnen zorgen nu ze het zich bedacht. Kitty zou naar een panter kunnen shiften die er exact zo uit zag als de panter die nu op het bed lag, en dan maar eens kijken wat er zou gebeuren. ‘Zie ik er uit alsof ik spuug?’ Antwoordde het andere meisje op een wat sarcastische toon. Kitty keek geamuseerd toe vanuit haar terwijl ze in de lucht lag. ''Rude.'' Klonk het, vermengd met een grom. Juist, dit ging de goede kant op. Het was alleen wel wat teleurstellend toen de panter niet op stond of ook maar enige beweging vertoonde verder. Hmm, Kitty zou waarschijnlijk dus toch wat meer moeten doen om die aan de beweging te krijgen. Dat was ze eigenlijk toch wel van plan, want ze wou nog verder gaan dan alleen dit. ‘Whatever er ook aan de hand mag zijn, ik was het niet.’ Ging het meisje op het andere bed weer verder.
Oke, tijd voor stap twee. Alleen moest Kitty die nog wel even bedenken. Het was een beetje een gok geweest wat ze zouden doen, dus had Kitty nog niet nagedacht over wat ze nu zou doen. En ze hield wel van onverwachte dingen, en op het laatste moment nog van tactiek veranderen was ook iets wat echt iets voor haar was. Kitty keek de kamer nog een keer door. Misschien kon ze het voor elkaar krijgen dat de panter naar haar menselijke vorm zou shiften ofzo, of dat ze in ieder geval meer ruzie kregen. Dat laatste was een must. Maar ze vermoedde dat die panter ook een menselijke vorm had, want waarom zouden ze een sprekende panter aannemen hier op school? Juist. Niemand wou een sprekende kat hier hebben die niet kon shiften naar een mens of iets wat op een mens leek. That would make no sense. Kitty zou wel iets moeten doen wat er voor zou zorgen dat een van de twee zou denken dat de ander het gedaan had. En nu ze allebei wakker waren was dat een stuk moeilijker.
Kitty zweefde naar haar rugzak toe die op het derde bed lag. Ze ging met haar hand door de tas heen, want ja, dat kon ze. Het was niet zichtbaar dat ze dit deed, want ze was nog steeds onzichtbaar. Ze kwam bij het voorwerp wat ze wou hebben, een twee proppen papier. Er stond niks op gelukkig. Zodra ze de prop te pakken had, liep ze naar het bed van de panter toe. Daar ging ze naast het bed staan. Toen het andere meisje niet keek, gooide ze de prop naar haar hoofd. Zodra de prop haar hand had verlaten werd hij weer zichtbaar, want ze had de prop papier niet meer vast. Als het nou zou werken, zou het meisje denken dat de prop van de panter af kwam. Voor de zekerheid zweefde Kitty weer de lucht in. Zo ging ze voor de snuit van de panter hangen, nog steeds onzichtbaar, en blies toen hard in het gezicht van de panter. Ze zweefde weer omhoog, en wachtte af. Een giechel ontsnapte haar. Dit zouden de twee wel kunnen horen, maar wat maakte het ook uit?
Outfit without bag X Suitcase X Shoes X Bag
Words: A Bunch | Tags: Roommates I guess? | Notes: X
Ze slaakte een vermoeide zucht. Nu ze dus wakker was voelde ze langzaam haar lichaam wakker worden en dus ook hoe haar spieren compleet nee tegen haar zeiden wanneer ze zich probeerde te verdraaien, wat door haar luiheid uiteindelijk tot niet eens een beweging van haar hoofd opleverde. Ze had teveel spierpijn, nu al. Zolang had ze niet eens kunnen slapen. Wat irritant en vooral frustrerend. Kon ze dan niet eens voor één keer gewoon even lekker slapen? Het moest altijd wel weer wát zijn. Haar nichten die iets uitspookten en vooral Zoey, soms had ze het geklapper van Melissa's vleugels gehoord for no reason midden in de nacht, zelfs in haar menselijke vorm met een kussen op haar hoofd. Ze had zich altijd afgevraagd hoe Zoey daar nooit last van had, hoe ze zo'n diepe slaper was. Ondanks dat Melody er ook flink wat van kon, was zij toch echt wel de grootste slaper als het tot hun drie aan kwam en dat maakte Melissa dus de lichtste. Waarschijnlijk kwam dat ook door haar dieren instinct, uilen waren nu eenmaal nachtdieren, gelukkig in tegenstelling tot panters.
Anyway back to reality; het meisje had haar dus mooi terug gestoken dat ze er niet uit zag alsof ze spuugde, wat Melody maar vaag kon geloven. Aangezien ze dus toch echt wel nat was geworden. Toch, nu ze al wat langer wakker was dan enkel een paar seconden zoals net, kreeg ze nu meer het idee alsof ze ook nog iets anders gehoord had. Een vaag gespuit.. iets dat ze niet kon verklaren. En de brunette verbrak nog eens de korte teruggekeerde stilte door te zeggen dat wat er ook maar aan de hand was; zij was het niet. En vreemd genoeg geloofde Melody haar daar ook nog eens, het kwam door de manier waarop ze het zei. Een rustige toon? Als ze dat zo maar moest benoemen. Als Melody nu in menselijke vorm had gezeten had ze haar schouders opgehaald en was ze terug tegen de muur aangeleund met haar ogen op haar mobiel en muziek opgezet, maar nu ze dus een panter was ging dat een beetje lastig en was ze veel te vermoeid om zichzelf terug in een mens te veranderen ondanks dat het maar weinig energie kostte. Eigenlijk bijna niets. Toch lag ze ook wel ergens lekker zo en ving ze meer zon op in haar pantervorm dan als ze een mens was.
Het vreemde voorval, daar leek het niet bij te blijven want wanneer ze haar ogen bijna weer wou sluiten zag ze plotseling een propje door de lucht vliegen. Of meer like.. plotseling zichtbaar worden, vanuit het niets? Alsof het uit een onzichtbaar zwart gat en een vreemd universum vandaan was gekomen, wat haar meteen deed denken aan een actiefilm. Vast dat hun stiekeme klonen, waarvan ze nooit het bestaan hadden geweten, ergens in een andere wereld terecht waren gekomen en nu dit propje papier door iets hadden weten te gooien en er een geheime boodschap op stond of gewoon als ze het openvouwden er iets op zou staan. Toch dacht ze niet dat dat echt het geval zou zijn, dat zou nogal raar zijn en bovendien liet ze zich vaak nogal meeslepen door haar fantasie. Dus schudde ze die gedachte van haar terwijl ze omhoog kwam met haar kop en van haar zij af met haar wenkbrauwen gefronst, ondanks dat dat door haar zwarte vacht niet bepaald te zien was. En toen klonk er een giechel in de kamer waarvan ze zeker wist dat die niet van het meisje was, tenzij ze een vreemde mutatie had dat haar lach aan de andere kant kon laten horen zonder dat ze haar mond daarvoor open had gedaan of iets van een grijns op haar lippen daarvoor had staan. ''What the fuck.'' Begon ze verwilderd. ''Oké, het is wel obvious dat jij het niet was. Dus wie het wel was..'' liet ze uitkomen in een grom voordat ze zich van haar bed af liet glijden en naar het derde bed liep en daar een rugzak zag staan waardoor het nu wel duidelijk werd dat er nog een derde persoon moest zijn. ''..laat zich nu zien en stopt met het gekloot of.. nee you know what, fuck this.'' En ze sloeg de rugzak met haar grote poot zonder moeite van het bed af tegen een muur aan zodat alles, aangezien die open gestaan had, er uit viel. Ze was zo vermoeid dat het haar even geen enkele moer kon schelen.
Serieus, vliegende mensen die haar uit de lucht hadden gered, pratende panters, wat moest ze hier nog wel verwachten? Als ze die vrouw met het rode haar moest geloven dan zou alles hier beter gaan, wel for the moment leek het alsof ze even gewoon high was want dit had ze niet voor mogelijk gehouden. Het feit dat de panter dan ook nog eens even haar ging beschuldigen van iets ranzigs als spugen wel dat irriteerde haar al helemaal. Konden ze haar gewoon niet even met rust laten? Eva had slaap nodig, gewoon even een eeuwigheid slapen of zo en dan zou ze morgen wakker worden in haar eigen bed thuis. Jammer genoeg wist ze inmiddels ook al wel dat dit niet meer zou gebeuren. Helemaal top hoor. Zat ze hier op een eiland waar ze gewoon de gehele tijd high zou zijn en dingen ging zien die niet konden. Nah, morgen of zo zou ze vast wel iets van uitleg krijgen right. Ze mocht het hopen, anders ging ze even al zwemmend terug.
Toch bleek de panter haar te geloven aangezien er niet echt een weerwoord kwam. Hm, oke either way was dat een goed iets. Maar nu ze toch terug recht zat en ze ondanks alles nog steeds niet onbeleefd was opgevoed bleef ze gewoon zitten en keek met een kalme blik naar voren. De blik in haar ogen, de houding, allemaal gespeeld om even de rest terug te gaan vergeten. Want ondanks dat het dier niets terug zei, ging ze zich echt niet zwak vertonen in het bijzijn van iemand anders. De roodharige vrouw even niet meegerekend natuurlijk. Maar goed, zelfs van waar zij zat kon ze wel zien dat het dier echt nat was gemaakt. Dus dat betekende even dat iemand hier zo maar ongestoord dingen aan het doen was. Bedenkelijk keek ze even rond, maar ze vond niet meteen een spoor. Het geluid van net had vreemd geklonken, als een soort van waterspuitachtig iets, dan toch geen verbeelding?
Voor een moment had ze haar aandacht even op het raam gevestigd, tot er een suizend geluid door de lucht klonk. Iets wat zij meteen kon oppikken en daardoor kon ze in een heel snel tempo de prop papier die op haar af kwam nog weg slaan. Haar heldere ogen schoten meteen naar de panter. Maar kom op, zelf zij was zo dom niet om er in te geloven dat panters volmaakte proppen papier naar iemand konden gooien. Heck, wat was hier aan de hand? Even wilden ze gewoon x-ray vision of infrarood of what ever dat ze kon zien wie er aan het fucken was met hun. De panter kwam ook tot de conclusie dat er hier wat aan de hand was wat niet helemaal klopte. De giechel klonk als een harde drum in haar hoofd. Voor even neep ze haar ogen toe. Oké, doei dit moest echt stoppen. Want hier kreeg ze wel echt eventjes hoofdpijn van. Haar kamergenote, sinds het toch echt wel een persoon was, had zich van het bed laten afglijden en was nu onderweg naar het lege bed dat naast dat van Eva zelf stond. Alsof het een of andere tv show was aanschouwde ze de bewegingen van het dier en heel kort trokken haar mondhoeken omhoog. Oké, great dat ze het hier over wel eens waren. Toen de rugzak tegen de muur aan knalde trok Eva kort een wenkbrauw op. Dat was misschien niet nodig, maar het zou wel effectief zijn of zo. Zelf had ze ook nog wel een paar trucjes die ze kon uitproberen, maar momenteel vertrouwde ze haar eigen mutaties niet. Dus om de panter te sparen van een eventuele misstap van haar mutaties door alle shit die er aan de gang was bleef ze maar gewoon zitten. Luilak die ze was. ‘Plezier is over, we doen niet wat je blijkbaar wilt dat we doen dus wees even geen lafaard en laat je zelf zien. Geen drama en zo.’
Onderwerp: Re: Eva, Kitty & Melody's room zo feb 22, 2015 10:08 pm
Oh Kitty hield gewoon zo van ruzie of een conflict tussen twee mensen. Of liever gezegd, nu ze hier was waren het dus mutanten. Of een conflict tussen meerdere mensen, dat was ook goed. En het leuke was, nu ze hier was kon ze haar mutatie ook nog eens vol op gebruiken. In New York en in Parijs was dat niet zo geweest, want ja, wat deed je als mutant tussen de mensen? Juist, je zorgde ervoor dat ze je niet zouden stenigen of zo. Nou was stenigen natuurlijk ook wel overdreven, maar wie weet wat ze met mutanten deden? Misschien stopten ze ze in laboratoria, of in een cel of zoiets. Omdat mutanten 'gevaarlijk' waren. Of misschien moesten de mutanten hun mutatie gebruiken in het leger. Kitty wist het niet, maar ze werd nu toch wel nieuwschierig. Ze was op zich wel blij dat ze hier nu was, ze vond het niet erg. Ze was wel nieuwschierig geworden naar deze plek en nu ze er was viel het haar niet tegen. Ze miste haar familie wel hoor. Haar vader en haar stiefmoeder. Ja, ze miste zelfs haar stiefmoeder Rachel. Maar Rachel was geen stiefmoeder uit Cinderella bij wijze van spreken, ze was gewoon een moederfiguur. En Kitty had al jaren geen moederfiguur meer gehad voordat Rachel was verschenen. En natuurlijk miste ze de nog ongeboren baby. Die zou binnenkort wel geboren worden. De meesten mutanten konden hier niet weg, maar Kitty, Kitty wel. Het was voor haar een groot voordeel dat ze zich kon teleporteren, zo kon ze altijd bij haar familie langs gaan als ze dat wilde. Ze moest alleen wel rekening houden met het tijdsverschil. En ze wist niet wat de regels zeiden over zo ineens weg gaan, waarschijnlijk mocht het niet. Maar Kitty zou zich toch niet aan de regels houden. Bovendien, wat konden ze er tegen doen? Als ze eenmaal weg was was ze weg. En behalve als er een andere teleporterende leerling was hier op school die haar achterna zou gaan, zou alleen de vliegreis al uren duren. Dus kon Kitty gewoon weg en niemand die haar zou tegenhouden.
Toen Kitty de prop had gegooid wist ze niet precies wat er zou gaan gebeuren. Het zou ook niet zoveel uitmaken, ze zou er waarschijnlijk altijd wel iets op vinden. Zo was ze nou eenmaal, ze was gewoon heel slim. Al zei ze het zelf. Het meisje sloeg de prop echter weg alsof ze hem had horen aankomen of zo. Dit was interessant, Kitty fronste eventjes, maar het was niet alsof iemand dat zou zien. Beide haar kamergenoten -als dit tenminste haar kamergenoten waren?- waren in ieder geval verward. Kitty zweefde naar de panter toe en blies in diens snuit. Ze wist niet waarom, ze vond het gewoon leuk. Voor de zekerheid zweefde ze wel weer even terug naar boven, voor het geval dat haar kamergenotes rare ideeën kregen. Een giechel ontsnapte haar, maar wat maakte dat ook uit? Vroeg of laat waren haar kamergenotes er toch al achter gekomen dat er iets niet pluis was. ''What the fuck.'' Begon de panter verwilderd. ''Oké, het is wel obvious dat jij het niet was. Dus wie het wel was..'' Klonk het verder, vermengd met een grom. De panter stond op en liep naar Kitty's bed. ''..laat zich nu zien en stopt met het gekloot of.. nee you know what, fuck this.'' Maakte de panter haar verhaal af. De panter sloeg met een zwaai Kitty's rugzak tegen de muur aan. De rugzak viel op de grond en er vielen wat dingen uit. Onder andere een andere prop papier; een notitieblok waar wat tekeningetjes op stonden gekrabbeld; een paar pennen; een koptelefoon en nog wat andere rotzooi. Gelukkig niet Kitty's mobiel, laptop, of kamersleutels. Haar mobiel en kamersleutels had ze in haar broekzakken zitten, en haar laptop in haar trolly. De koffer lag onder haar bed dus daar zouden ze waarschijnlijk niet zo snel iets mee gaan doen. Evenals de twee kartonnen dozen die er ook stonden. Toch vond Kitty het niet leuk dat er met haar rugzak gegooid werd, en oh, dit zou de panter nog wel terug krijgen. ‘Plezier is over, we doen niet wat je blijkbaar wilt dat we doen dus wees even geen lafaard en laat je zelf zien. Geen drama en zo.’ Zei het andere meisje, hoewel die op haar bed bleef zitten. Kitty rolde even met haar ogen. Oke dan, ze zou haar wel laten zien, maar haar kamergenotes zouden niet weten dat zij degene was die met proppen papier gooide en met water spoot. Kitty zweefde naar de deur van de kamer, en verdween er doorheen, naar de gang. Daar werd ze weer zichtbaar. Ze wachtte iets van acht minuten. Haar telefoon was een goede bezigheid, gelukkig had ze nog een of ander spelletje erop staan.
Daarna opende ze de deur naar de kamer. Ze liep naar binnen, gewoon volledig zichtbaar, en stopte toen ze beide mutanten weer in zicht had gekregen. Ze keek wat verward om zich heen, en haar ogen stopten weer bij haar bed. Ze trok haar wenkbrauwen op en keek naar haar rugzak die op de grond lag. Er verscheen een pruillipje bij haar. Natuurlijk was dit allemaal gespeeld, Kitty was gewoon een goede actrice. "Wat is er met mijn rugzak gebeurd? Waarom ligt alles op de grond?" Zei ze verward. "En zijn jullie mijn nieuwe kamergenotes?" Vroeg ze, terwijl ze een wat blijer toontje in haar stem kreeg bij die laatste vraag. Ze liep door naar haar rugzak en knielde daar. Ze begon alles weer in te pakken terwijl ze een paar Franse scheldwoorden zachtjes over haar lippen liet rollen. "Ik zweer degene die dit gedaan heeft..." Klonk het zachtjes in het Amerikaans. Tot zover hadden haar kamergenotes vermoedelijk niet door dat het Kitty was die achter de prank zat. Tenminste, dat dacht Kitty. Toen ze klaar was ging ze op haar bed zitten en keek de kamer rond.
Outfit without bag X Suitcase X Shoes X Bag
Words: A Bunch | Tags: Roommates I guess? | Notes: X
