Palace vs.Esther & Christian

“Never met a motherfucker fresh like me”

Aight, eindelijk een plek waar hij zich iets of wat thuis voelde. Niet eens zijn eigen kamer, al chillde hij daar ook wel graag. Nee, deze plek leek iets meer op de plekken waar hij in Harlem ook altijd rond hing, of het nu ondergronds was of in een appartement. Business ging vaak door ondergronds tho, dus daar was hij best vaak te vinden. Momenteel lag hij languit op een oude bank, zijn voeten gekruist op de leuning en onderuitgezakt in een paar kussens. Het enige wat nu nog miste, was zijn mob of at least een paar andere niggas om mee rond te hangen. En een oude gameconsole waar iedereen op kon freaken, als ze daar al niet te leeg voor waren. Wat ook nog ontbrak was een tafel waar een berg coke op lag, klaar om afgewogen te worden en dan in zakjes gestoken, om ze uit te delen aan hun dealers, die ’s avonds dan op een hoek de stuff zouden doorverkopen.

Maar goed, dat was voor even uitgesteld tot hij weer van dit stomme eiland kwam. Dat wou echter niet zeggen dat hij zomaar alles wat hij gewend was te doen, op zou geven. Hell to the fucking no. Op zijn buik lagen een paar papiertjes, een cruncher en een zakje weed. Op zijn gemak begon hij de weed te crunchen, waarna hij het op een van de papiertjes uitstrooide. Hij opende zijn cruncher en haalde het poeder, dat in de bodem was gevallen, er ook uit. Hij kapte het uit over de gecrushte weed, en rolde het papiertje toen dicht. Geen tabak erbij, dat was voor wannabe’s. Hij rookte alleen blunts, al waren deze minder zwaar dan hij gewend was.

Jayson ruimde alles op, bekeek zijn werk even. Hij voelde in zijn zak, maar holy motherfucking hell, zijn lighter was weg. Great. En hij had nu totaal geen fucking zin om naar boven te lopen om hem te halen. Een beetje sip zakte hij nog wat dieper weg in de kussens, al hoorde hij toen iets wat zijn smoke nog zou kunnen redden. Een deur die toe sloeg en voetstappen op de trap. Jayson grijnsde even, liet zijn energieveld door de hele kelder gaan, zodat wie dan ook die van de trap kwam de neiging zou krijgen om door de deur op hem af te stappen. En als hij dan heel even een beetje geluk had, had een van de twee misschien wel een aansteker bij zich.

Hoe lang was het nu alweer geleden dat ze de lessen per se hadden moeten volgen? Een week? Misschien twee weken? Een maand? Ze kon het zich niet eens meer herinneren. Christian en zij skipten alles, lessen volgen op deze school boeiden hen helemaal niets. En het leek de docenten hen ook niets te interesseren. Wat konden ze nu doen? Straf opgeven omdat ze niet op kwam dagen? Hen van het eiland afsturen? Maar al te graag. Het enige wat wel wat aan haar knaagde was dat wat ze met Dante hadden gedaan. Toch was het zijn verdiende loon geweest en hoefde ze geen enkele sympathie te tonen. En dat deed ze dan ook niet.

Ondanks dat ze niet op kwam dagen voor de lessen wist ze eigenlijk elk stafflid dat hier op school liep op te noemen. Er waren genoeg leerlingen op deze school die genoeg verlulden, verhalen die ze oppikte als ze in de buurt was. Toch had ze niemand behalve de schoolhoofden Jean en Jamie ontmoet. Zelfs de keukendame niet. Christian was degene die eten voor haar haalde. Hij haalde het zelf of liet het iemand doen, aangezien hij gemakkelijk de zwakkere mutanten bang kon maken. Het was niet dat ze zelf geen eten konden halen, want het eten was nu eenmaal gratis en bovendien als het eten geld had gekost was dat ook geen probleem geweest. Het was de angst die ze in andere mutanten konden jagen die hen zover dreef. Ondanks dat ze geen normale mensen waren en dus de kracht konden hebben om terug te vechten hadden ze nog altijd dezelfde emoties als normale mensen en waren angst en verdriet daar deel van. Dat was iets dat ze nooit zou vergeten. Het stond in haar geheugen geschreven, ieder mens die van hun terror leidde.

De roodharige mutante had zich in verleiding in de ondergrondse hal richting de kelder tegen de muur aan laten pinnen door niemand minder dan Christian en haar ogen verwijdden wanneer hij in haar nek bezig ging met ruige zoenen. Ze kon het niet helpen om kreunen onder haar adem te laten ontsnappen en hem dit voor ongeveer tien seconden toe te laten voordat ze hem van haar af duwde met de adrenaline rush die ze had en een verwilderd pluk haar terug over haar schouder te gooien. Vlekkeloos liep ze door naar de kelder en haalde een peuk tevoorschijn voordat ze de ruimte zou betreden om die vervolgens tussen haar lippen te steken. Snel had ze die aangestoken met haar aansteker en liep verleidelijk de trap af zonder ook maar eens om te kijken naar Christian. Het waren haar vingers die op de trapleuning streelden, haar heupen die subtiel maar sexy wiegden en bovendien hoe haar haren schenen te dansen in het schemerlicht die haar er verleidelijk uit lieten zien. En met een zachte gniffel was ze eens in de kelder beland en scande de omgeving. Er was een gast die ze niet kende, waarvan ze meteen aanvoelde dat hij wel oké was. Het was vreemd, maar het voelde goed. En, ook al was ze het al van plan geweest, ze liet zich zonder pardon op de andere bank neervallen met haar hoofd op de kant van de leuning waar de jongen het dichtstbij zat en haar lichaam gespreid over de rest van de bank. ''Problemen?'' Zei ze na een haal waarna ze hem aankeek met haar felle blauwe ogen en een zachte scheve grijns gaf. ''Christian, geef die jongen een vuurtje, wil je?'' Sprak ze op een toon waarvan ze wist dat Christian die zou tolereren. Hij was immers de enige jongen van wie ze niet abnormaal dingen zou eisen. En ze blies de rook uit richting het plafond.

tag: chris

“Never met a motherfucker fresh like me”

Had hij weer eens geluk. Niet één, maar wel twee mutanten die misschien wel een vuurtje voor hem had, zodat hij eindelijk zijn blunt aan kon steken. Want damn, het was moordend om het ding gewoon in zijn handen te hebben zonder dat hij er een diepe trek van kon nemen. Of hij verslaafd was? Heck yeah. No doubt. Maar ook wel no shame tho. Niet dat hij wist of druggebruik hier op het eiland mocht of niet, maar dan nog, alsof hij er naar zou luisteren. Als hij niet van tijd tot tijd zijn dosis kreeg, dan zou hij een beetje doordraaien. Misschien was dit wel de ideale gelegenheid om een beetje af te kicken, but then again; waarom die moeite doen? Iedereen ging wel een keer dood, ooit.

Met zijn blik op de deur maar nog even chill hangend als eerst, keek hij toe hoe eerst een roodharige mutante binnen kwam, gevolgd door een nogal kastvormige dude. Anyways, deze mensen waren meer zijn type mensen. Lessen skippen en je komen verbergen in de kelder, om ook zonder enige schaamte door te lopen, zelfs al lag er een of andere weirdo op de bank zowaar als een halve aap of zoiets. Het meisje liet zich op de andere bank neervallen, legde haar hoofd op de steun het dichtst bij hem. ''Problemen?'' Vroeg ze, nadat ze een trek van haar sigaret had genomen. Jayson keek recht in haar ijzig blauwe ogen. "Naah", Zei hij relaxed, nadat er een scheef grijnsje op haar lippen was ontstaan.

Hah, hij had haar. In zijn greep natuurlijk, wat anders? ''Christian, geef die jongen een vuurtje, wil je?'' Beval ze de jongen, die blijkbaar Christian heette. Zijn blik gleed naar de dude, die ondertussen in een andere zetel was gaan zitten. Die gooide hem zonder protest een aansteker toe. ‘Je ziet maar dat ik hem terug krijg.’ Zei hij nog, en hij glimlachte even dankbaar. Hij stak de blunt tussen zijn lippen, hield het vuurtje bij de top en trok een diepe hijs naar binnen, die hij opnieuw inademde door zijn neus en dan pas helemaal uit blies. "Thanks brotha", Zei hij op dezelfde relaxte toon, waarna hij de aansteker netjes terug gooide.

Even keek hij van het meisje naar Christian. Dit zou wel goed komen, wist hij nu al. "So, is hij gewoon heel gewillig of ben jij juist heel dominant?" Vroeg hij met een licht plagende ondertoon in zijn stem. ”Of is dit een of ander shady cult met jou als leidster en ben ik toevallig in jullie rituelenkelder beland?“ Grinnikte hij toen. Right, als ze hem maar niet te serieus namen nu. De purple cloud zat nogal in zijn hoofd. Even kwam hij wat overeind, nam nog een haal van de blunt. Daarna hield hij hem even omhoog. ”Iemand een trekje?“ Vroeg hij toen, terwijl hij vragend zijn wenkbrauwen op trok.