Homesick

Law was nu al redelijk gewend aan alles maar kon het geval dat hij had maar al te goed plaatsen. IN zijn les zat hij krabbels te maken in zijn boek, naar buiten te kijken of gewoon het niets doen. Hij had nog amper geglimlachte die dag en de leraar had hem de les uitgestuurd doordat hij zo afwezig was. Het was al vaker gebeurd vroeger, voordat hij hier was, dat hij de klas uit gestuurd werd. Rustig pakte hij zijn spullen bij elkaar en deed het in zijn tas. Hij liep even doelloos rond tot hij bij de cafetaria kwam. Rustig ging hij zitten met een bak koffie, deze had kleine damp kringen, hij zat rustig aan een tafeltje bij het raam. Hij pakte een pen uit zijn tas en begon daarmee te klieren tussen zijn vingers. Dit bleef hij doen tot de pen in stukjes zat in een kleine lichtblauwe bal om zijn vingers heen. De pen was in kleine stukjes maar lekte niks. Toen hij zijn koffie pakte vielen de stukjes pen op de tafel of op de grond. Een grote slok van de bittere vloeistof ging naar binnen toe en zo ging het door tot de koffie op was in no time. Hij zette de beker neer, keek even rond en dacht dat het misschien slim was om nog wat te leren. Zo nam hij het plastic bekertje mee en gooide het in eerste de beste prullenbak. Hij trok zijn muts wat meer over zijn hoofd heen en liep rustig verder. De schooltas ging rustig over een schouder heen, bij de bibliotheek aangekomen liep hij verder na de secretesse gegroet te hebben. Hij kwam hier ondertussen zo vaak dat het eigenlijk een standaard route was dat hij nu aan het lopen was. Hij pakte een paar boeken en een blauw schriftje met rode kruisjes erop. Deze stond al bordenvol met aantekeningen, tekentjes en andere dingen. Hij sloeg de boeken een voor een open, maar echt werken kwam er niet van. Hij zette de pen tussen het randje van zijn muts en leunde weer op een hand. Gedachtes had hij niet want zijn hoofd was leeg, maar gevuld tegelijk. Ze waren gevuld met herinneringen van vroeger waardoor hij een diepe zucht liet.

~Claire C. Danes

Law keek naar haar, het leek erop dat hij er geen inbreng in kon zetten. Hij keek naar het bekertje dat al op de tafel stond. Yup, geen inbreng. Hij bekeek haar van top tot teen. Blonde haren met een zwarte uitgroei, blanke huid, redelijke boezems, mooie rood roze lippen, blauwe ogen en een strakke, blanke huid. Elk andere jongen zou er geheid naar snakken om iets ervan te kunnen krijgen maar hij zelf zat nu amper met zijn gedachtes erbij. “Ga je gang… “ Zei hij enkel en deed alsof hij aan het werk was, echter deed hij dit niet en krabbelde opnieuw maar een paar van die symbolen op zijn hand, zo kwam dit schriftje niet vol met informatie zoals hij had gewild. Hij begon weer met de pen te spelen en een lichtblauwe bal deze concentreerde hij zich nu op… maar de controle over zijn pen had hij nog niet geweldig. Hij liet zn pen wel in de bal rondgaan… en terug in zijn hand… maar toen hij weer verder wilde brabbelen deed hij het niet meer. Hij mompelde wat onverstaanbaars en keek er enkel naar, hij haalde deze uit elkaar en onderzocht wat hij deed. Hij zag het al wat hij fout had, dit repareerde hij en toen deed de pen wel alweer. Ach… hij wilde later mensen helpen… dan moest hij een pen wel kunnen uit elkaar halen en in elkaar zetten… dat moest kinderspel zijn voor hem. Hij keek haar nog een keer aan met de diepe kringen onder zijn ogen, hij stopte ondertussen zijn pen weer in zijn hoed waar deze recht omhoog stak. “En…” Zei hij zonder interesse. “wie ben jij?”