Sorry seems to be the hardest word |&Brandi

Het was enkele dagen na Valentijn. Na die plotse kus van Charlie, iets waar ze niet meer achter zocht dan het was. Gewoon een kus om haar te bewijzen dat hij nog altijd een steen was, en dat ook wel zou blijven. Kate had er niet eens over moeten nadenken. Het was nu niet dat hem kussen boven aan op haar to do lijstje stond, maar het was wel even een ervaring geweest. Even maar, nu was ze voorbij en ze was er echt wel overheen hoor. Vandaag wilde ze stiekem echt wel wat horen van Brandi, want geen idee waarom maar al vanaf Valentijn reageerde ze op niets meer. Een keer had ze voor de deur van het meisje haar kamer gestaan, maar na geklopt te hebben en niets van een reactie te krijgen was ze maar gewoon weg gegaan. Whatever ze ook gedaan had, het was blijkbaar iets serieus. Maar vandaag zou ze op die deur gaan kloppen tot die uit de hengsels viel hoor. I mean, uiteindelijk bij haar weet had Kate helemaal niets gedaan wat het meisje kon hebben pijn gedaan en verdiende ze het toch wel ergens om het te weten, niet?

Kate had toch eerst besloten om naar de sportzaal te gaan. Ze had enkele trainingen gewoon geditcht en ze moest echt wel in shape blijven hoor. Aangezien haar run naar de sportzaal gezorgd had voor een warm gevoel had ze haar vest gewoon om haar middel heen geslagen om uiteindelijk de deuren open te duwen. Ze was nog niet eens heel deftig binnen of vanuit het niets zag ze een groot object op haar afkomen. Kate’s eerste reflex was om haar te beschermen door haar armen omhoog te brengen. Tot ze een beter idee had. Iets wat allemaal gebeurde in een paar seconde hoor. Want de helft van de bokszak die op haar af kwam vliegen raakte bijna haar gezicht, tot ze het ding gewoon in twee splitste door een lichtstraal er op af te sturen. Verbaasd knipperde ze even met haar ogen. Als dit iemands idee was van een practical joke, wel dan moesten ze even vroeger op staan.
Zoekend gleed haar blik even over de ruimte, en tot haar verbazing zag ze een eindje van haar verwijderd Brandi staan. Damnit. Had zij dit gedaan? Zonder enige vorm van twijfel wandelde ze op haar af. Oh nee, Kate was niet bang. Ze wist wat Brandi kon, maar ze wist even goed dat ze haar nooit zou pijn doen. Dat mocht ze dan maar hopen. ‘Je kon ook gewoon zeggen dat je me hier niet wilde weet je wel? Brandi, wat de hell is er aan de hand?’

Eigenlijk zag ze er best wel naar uit om gewoon te chillen met Brandi. Puur omdat ze het meisje echt wel mocht sinds het gedoe in de Danger Room. Iets wat ze stiekem toch echt nog wel een keer wilde doen, alleen nu dan met een andere soort omgeving of zo want yeah. Anders was er ook geen lol meer aan. Although dat ene cruciale moment dat Brandi de vergetelheid in viel was pijnlijk geweest. Nou ja pijnlijk, het was vooral schrikken geweest en roekeloos als het meisje was, was ze meteen achter haar aan gesprongen onder het motto samen uit samen thuis. Maar nu gingen ze dus gewoon chillen, nou ja als de roodharige haar aanwezigheid toch wilde erkennen deze keer. Maar eerst moest ze dus zorgen dat Brandi terug ging spreken tegen haar. Iets waar ze dus ging over nadenken terwijl ze aan het sporten was. Iets wat ze ook al veel te lang had uitgesteld, maar vanaf vandaag kon je haar wel elke dag terug verwachten in de gymzaal of zo. In vorm blijven was altijd al belangrijk geweest voor het meisje, dat ze nu moest dealen met iemand die haar negeerde moest ze er maar eventjes bij nemen.

Van zodra ze de deur had open gegooid had ze al meteen de neiging om weg te duiken. Aangezien er een groot voorwerp op haar afkwam dat haar dus meteen ging verpletteren. Iets wat ze dus niet verwacht had. Verschillende ideeën waren door haar hoofd geschoten, maar al snel genoeg maakte ze een beslissing en schoot het ding volledig aan diggelen. Voor wreef ze even door haar haren om meteen op zoek te gaan naar de persoon die haar zo maar had bekogelt. Brandi. Een schock trok door haar lichaam heen. Waarom was dit nodig geweest? Echt, wat had ze in godsnaam gedaan om zo maar bijna verpulvert te worden? Kate’s kaak verstrakte even, maar ze liet die houding al heel snel weer achterwege en stapte op haar af. De felle blik sneed onbewust toch door haar hart heen. De woede schrikte haar toch niet af, ze bleef voet bij stuk houden en had haar om een uitleg gevraagd. Die verdiende ze wel right?

Voor een moment vernauwde het meisje haar ogen. Serieus, beetje normaal doen kon ook al niet meer? Blijkbaar dus niet. Ergens wou Kate een hele tirade startte maar voor ze het goed en wel besefte knalde ze tegen de muur aan. Snel genoeg had haar lichaam gereageerd en was haar rug omgevormd tot een sterk schild van diamanten dat dus het grootste gedeelte van de knal op ving. Voor een seconde werden haar ogen groot toen Brandi dichter bij kwam, maar angst was er nog net niet in te vinden. Nog steeds hield het meisje zich voor dat haar vriendin haar nooit pijn zou doen, een dom idee zou later waarschijnlijk gaan blijken maar dat drong nu niet tot Kate’s steenharde hoofd door. ‘Ugh begin jij nu ook niet al over Valentijnsdag. Serieus, het is de domste dag van het jaar. Gewoon een dag als een ander.’ Bromde ze kort. Dat was het ook, meer niet. ‘Ga je me nog vertellen wat dit alles in houdt of ga je me gewoon even helemaal tot moes slaan?’ Langzaam begon ze toch geïrriteerd te raken. Merendeel omdat ze dus ook totaal niet kon bewegen, alsof een soort onzichtbare plakband haar omsloot. Haar mutatie.. Kate probeerde haar hand te bewegen, maar door de onzichtbare kracht was het zelfs niet eens mogelijk om een vinger te bewegen. Het feit dat het meisje zo maar ongestoord haar mutatie gebruikte op haar irriteerde haar, maar ze zweeg. Dit was zo fout. Brandi was kwaad om een of andere mysterieuze reden, maar Kate weigerde om angst te tonen voor het meisje. Weigerde om in te zien dat het hier wel eens vreselijk fout kon aflopen.

Kate bleef haar koelte bewaren. Fuck deze shit, ze ging zich nu niet zwak vertonen niet omdat Brandi ineens helemaal gek was geworden in haar hoofd. Ergens diep in haar was Kate zich er wel van bewust dat ze beter gewoon kon mee werken, dan was dit misschien sneller over, maar ze was een dwarsligger altijd al geweest. In haar eigen ogen had ze ook helemaal niets fout gedaan, nee het was Brandi überhaupt die haar hier doodleuk tegen de muur aan gedrukt hield en het begon flink op haar zenuwen te werken dat ze nog steeds geen duidelijk antwoord had gekregen op wat de hel er mis was. Het feit dat ze ook gewoon geen fuck kon uitvoeren irriteerde haar nog meer dan alles bij elkaar. Blijkbaar had ze de roodharige fout ingeschat. Heel fout. Wel dat was een les die ze hopelijk nog mocht doorvertellen. Brandi’s ogen, waren donker, bijna zwart zelfs. Iets wat niet veel goeds kon betekenen, maar het drong niet door tot Kate dat ze hier misschien wel in levensgevaar kon zijn.

Echt hoor, why the hell was ze niet gewoon buiten wat gaan joggen of zo? Nee, ze moest per se naar hier komen om Brandi dan tegen het lijf te lopen en dit te ondergaan. Kate had werkelijk geen besef van wat er nu mis was met het feit dat Charlie haar had gekust? Het was omdat zij hem had uitgedaagd en heel die shit, er gingen geen gevoelens mee gepaard en dan nog wat boeide het Brandi eigenlijk wat zij deed? Koppig als ze was bleef Kate haar in stilte aan kijken afwachtend naar de volgende move die het meisje zou maken. Als het uit de hand zou lopen ging er vast wel een of ander alarm af bij Clyde of een van de andere leerkrachten right? Misschien wel bij Jamie. Jamie.. Poort hing, als het meisje ging uitvoeren wat Kate dacht dat ze ging uitvoeren… Dat verdiende hij helemaal niet. Ffs dat verdiende Kate zelf ook helemaal niet, en dat moest even duidelijk worden gemaakt hoor. Jammer dat ze alleen geen fuck kon doen.

Toen ze lachte moest Kate de grootste moeite van de wereld doen om geen opmerking te maken die erg bijdehand zou klinken. Dan ging de rooie helemaal over de rooie en dat kon ze totaal niet hebben. Wie weet wat er dan ging gebeuren? Sure, Kate was niet bang om eventueel al beëindigd te worden. Maar het zou een beetje zonde zijn, zeg nu zelf. Voor een milli seconde verstrakte Kate’s gezicht even. Ze klemde haar tanden op elkaar, deed de grootste moeite van de wereld om iets van beweging eruit te halen maar faalde voor een tweede keer op rij. Dit was helemaal niet meer cool.
Snel genoeg kreeg ze haar gezicht in de plooi toen Brandi verder ging. De move die ze maakte verbaasde haar ergens wel, ze raakte haar net niet aan maar over de plekken die ze was gepasseerd verscheen een kleine laag diamantjes. Fijn dat dat nog werkte.. Van zodra haar hand stopte vlak boven haar hart, verschenen de diamantjes in veelvoud op haar borst. Thank god dat haar mutatie reageerde op de minste dreiging die er was. Veel zou het waarschijnlijk niet uithalen maar het boeide helemaal niet. Als Brandi haar zinnen had gezet om haar compleet te verpletteren dan deed ze het maar. Het kon haar even helemaal niets meer schelen wat er met haar gebeurde. Maar ze weigerde om op te geven. ‘Wat gaat het jou aan wat ik gedaan heb?’ Kate’s wangen begonnen lichtjes rood te kleuren, iets wat alleen gebeurde als ze echt kwaad begon te worden. ‘Ik heb gechillt met Charlie. Je weet wel, die knul die zich uitgeeft voor een steen? Ik daagde hem uit. Hij kuste me. Meer niet, het betekende niets als je het echt wilt weten.’ Sprak ze op een snel tempo terwijl ze even naar adem hapte. Great, nu ging het komen. Totale verpulvering, zij die naar oblivion ging. In duizenden stukjes met niet eens een deftige begrafenis omdat ze niet alle stukjes bij elkaar konden vinden. Voor kort vernauwde ze haar ogen. Lang leven haar gezicht dat niet beperkt werd in bewegen!