I really tried to stop getting into fights or trouble [&Adrian]

You know what I like, now get right
Boy talk that talk to me all night

Met snelle stappen liep de brunette door de gangen heen richting de ziekenzaal toe on ontweek ze de blikken die ze kreeg van de andere leerlingen die door de gangen liepen. Ze bleef gewoon vooruit kijken met een licht gefrustreerde blik en probeerde zichzelf in te houden niet nog even iemand een klap voor zijn of haar smoel te geven die haar aan stond te kijken. Verbaast waren de meeste blikken niet, natuurlijk niet, het hoefde ook niet lang te duren voordat Aly Elsevier weer eens in een gevecht kwam met een ander meisje. Hoe hard ze ook probeerde, problemen leken haar te achtervolgen. Nja ze kon ook besluiten om het gewoon te negeren en dat was ze ook van plan, maar dit was Aurélia! Bovendien kwam het meisje haar zelf lastig vallen dus again, het was niet Aly’s fout. Oke, ze had misschien wel wat uitgedaagd wanneer ze begon over die ex van haar maar ze had Aly ook niet tegen de spiegels aan hoeven gooien. What the fuck, echt die bitch was gestoord ofzo.

Ze draaide de ziekenzaal binnen en liep meteen naar de balie toe waar een vrouw achter stond. Heel eventjes trok Aly haar arm op en keek ze eventjes naar haar onderarm waar ze ineens een pijn vandaan voelde komen. ”Ik uhh..” Begon ze tot ze ontdekte dat hier ook een scherf pijnlijk in haar arm gesneden had en er ook nog steeds in zat. ”Moest hierheen komen.” Zei ze waarbij ze kort een pijnlijk gezicht trok maar deze al snel ook weer liet gaan, ze wilde niet echt teveel zwakte tonen hier, en het viel ook nog wel redelijk mee. De vrouw kwam al snel achter de balie vandaan. ”Kom maar even mee,” Zei ze wat kalm waarbij het duidelijk te horen was dat ze er geen zin in had, bovendien leek het heel erg alsof ze Aly een aansteller leek te vinden. Hierdoor keek ze de vrouw meteen met een frons aan die nogal wat arrogantie met zich mee bracht. Zodra de vrouw alleen een blik op Aly’s rug had geworpen leek het wel te veranderen en keek ze een beetje geschrokken. ”Wat is er met jou gebeurt?” Vroeg ze ineens terwijl ze de scherven en het bloed op haar rug even bekeek. Oh ja nu ineens was het niet zo aanstellerig he? Ze bleek de vrouw even met een frons aankijken. ”Gevochten..” Zei ze simpel en liep gewoon door in de hoop dat de vrouw dit ook zou doen. Ze wees Aly naar een kamer en ging zelf eerder naar binnen om wat tegen de man te zeggen die daar naar wat papieren zat te staren. Hij had haar hier al wel eerder gezien en keek meteen met een brede grijns haar aan. ”Zo wat hebben we hier? Weer gevochten?” Zei hij grappend maar ondanks dat Aly dit anders misschien wel een heel leuk grapje had gevonden kon ze er nu niet echt om lachen. Waarom dacht iedereen altijd dat ze gevochten had? Was het echt zó erg dan? Ze keek hem even beledigd aan met haar blauwe ogen en knikte zachtjes. ”Ik ben hier nog maar een keer geweest hoor, omdat ik heb gevochten.” Zei Aly nu om haarzelf een beetje te verdedigen in haar standpunt, ook al wist ze dat het niet zo heel veel zin had. De man begon te lachen en wees naar het bed waar ze op mocht gaat zitten en was ze dan ook deed. Haar ogen hield ze niet van de man af en keken hem wat waarschuwend aan. ”Nee inderdaad, ‘jij’ bent hier nog maar een keer geweest.” Zei hij nu spottend, doelend op het feit dat er wel andere meisjes hier waren geweest die dat aan haar te danken hadden. Ze zuchtte enkel eventjes en rolde met haar ogen, ze was echt niet in het juiste humeur nu dus ze kon beter niets zeggen.

De man ging achter haar staan om de sneetjes en wondjes waarin nog steeds scherven zaten te bekijken maar veel aandacht had ze er niet voor want zelf pakte ze haar mobiel, uit haar tas die ze naast haar neer had gelegd. ”Wil je misschien niet zo veel bewegen?” Vroeg ze man nu zelf ook een beetje humeurig aan haar maar kreeg geen reactie. Ze had nu geen zin om met hem te praten, iemand anders daarin tegen wel. Adrian ofcourse, wie anders? Ze stuurde hem meteen een berichtje en shit, waarom wist hij ook gewoon meteen dat ze weer gevochten had? Was het echt zo obvious dan? Ach ja, van hem kon ze het in ieder geval beter hebben dan van de andere leerlingen of van de dokter. Gelukkig was hij ook gewoon online en kon ze gewoon tegen hem aan gaan lopen kleppen terwijl die gast de scherven uit haar rug mocht halen. Het duurde wel even voordat de man weer iets zei want zodra hij even gekeken had was hij alweer weggelopen om wat dingen te halen ofzo, ze wist het niet zeker want ze was ook te afgeleid. Dammit, hij moest echt stoppen met teasen hoor want kwam ze echt meteen naar hem toe, kon haar echt niets schelen dat er glas in haar rug zat. Zodra de man weer terug kwam met allemaal mesjes en een schaar stond Aly nog steeds met een brede grijns naar haar mobiel te staren. ”Ik zal dat topje er wel af moeten knippen want die heeft volgens mij nergens een knip waarmee die uit gaat, toch?” Zei ze man ineens waardoor ze hem even ongeloofwaardig aankeek. Wat? Knippen? Ho! Hoorde ze dat goed? Hij ging niet in haar vsx sport kleren knippen hoor, no way. Dit spul was van Victoria’s secret dus niet bepaalt het goedkoopste. ”Nee, maar kan ik het niet gewoon uit doen dan? Als ik voorzichtig ben?” Vroeg ze voor de zekerheid met een duidelijk verdrietig gezichtje. Hij liep weer naar haar toe en keek terug naar haar rug, bestudeerde de sport bh even goed en schudde uiteindelijk zijn hoofd. ”Nee sorry maar dan trek je de scherven er alleen maar verder in.” Zei hij rustig, Dammit, daar ging haar dure sport bh. Ze zuchtte eventjes en moet zich inhouden om niet boos te gaan worden. De blik die ze hem wierp maakte dat de man even heel hard moest lachen en hij keek haar een beetje met een verkeerde grijns aan. Hierdoor ging ze ook even anders zitten en draaide ze wat verder van hem weg. Het was echt zo dat het bericht van Adrian haar kalmeerde, anders was ze al boos weggelopen of had ze hem een klap gegeven. ”Oke, maar als je even wilt wachten? Mijn vriendje kon er nu aan.” Zei ze zachtjes in een soort overgave. Ze hoorde hem zuchten en hij ging in zijn stoel zitten, wilde niet echt moeite doen om Aly tegen te spreken.

Het was toch ook wel duidelijk ze vandaag echt iets had met snel boos worden, haar hele humeur was verpest doordat dat ene meisje eventjes gewoon opdook en haar tegen de spiegels aan geslingerd had. Zo reageerde ze ook eventjes een beetje fel terug op een berichtje van Adrian omdat die haar iets stuurde dat bij haar totaal het verkeerde keelgat in vloog, nu moest ze ook wel eerlijk zijn dat het van hem ook niet echt slim was met die woordkeuze. Zeker niet omdat Aly vooral nu een beetje snel pissig werd al kon hij dat natuurlijk niet weten. Met het ging ook al wel weer goed. Alleen begon de dokter zijn geduld te verliezen. Die stond nu ineens op en gaf haar een handdoek. ”Er zitten heel veel scherven in je rug en zeker omdat het een spiegel was zijn er veel glassplinters dus ik wil nu wel beginnen, het kan namelijk nog wel even duren voordat ik alles eruit heb.” Zei hij nu op een wat brommende toon en drukte de handdoek verder in haar handen. ”Oke, oke..” Zei ze zelf gewoon snel terug en pakte de handdoek om deze tegen haar bovenlichaam te drukken. Hij haalde de schaar al te voorschijn en ze hoorde hem in de sport bh knippen. Voorzichtig trok hij de bh los en liet deze gewoon hangen waarna Aly de bh onder de handdoek vandaan haalde. Great, ze voelde zich nu echt veel te naakt en ergens zat het haar nog steeds dwars hoe de man haar eerder aan had gekeken. Haar bruine haar hing over een schouder heen en haar hele rug was ontbloot zodat de scherven goed te zien waren voor de man. En thank god, daar kwam Adrian net binnen lopen. Ze zuchtte eventjes opgelucht en keek hem met een grijnsje aan. Ze stuurde hem nog wel even een berichtje voor de grap en hield daarnaar gewoon de handdoek weer goed vast, die wilde ze nu eigenlijk niet laten vallen. Al was het best vreemd gezien Aly er normaal geen probleem mee had gehad, ze zou de handdoek niet eens echt nodig vinden. Ze wist ook niet waarom het nu ineens zo was dat Aly wat meer waardigheid had, of dat nu kwam doordat ze haar verleden kwijt wilde raken of door Adrian? Misschien allebei? ”Hee babe,” Zei ze met een grijnsje waarbij ze eigenlijk hoopte dat hij nu ook wat dichterbij zou komen en haar misschien een kusje zou geven, want dat had ze nu wel verdiend naar zijn stomme opmerking, right?


Outfit (al heeft ze de sportbh niet meer aan xd

You know what I like, now get right
Boy talk that talk to me all night

De man was rustig op de stoel gaan wachten maar het was ook wel te zien dat het hem irriteerde, en zichzelf meer kalm probeerde te houden. Kort had Aly eventjes naar hem gekeken maar het gesprek met Adrian was nu eenmaal wel iets interessanter, tot op een bepaald stukje dan maar dat ging ook al snel weer over. Snel stond er ook alweer een glimlach op haar gezicht en dit zag de dokter ook waardoor hij besloot maar op te gaan staan en Aly uit te leggen dat hij nu haar bh weg zou knippen omdat het wel even zou duren en hij nu graag wilde beginnen. Gezien hij leek geen weerstand te dienen en gewoon de handdoek in haar armen duwde besloot Aly om maar niet al te pissed terug te reageren, want anders kreeg je dat weer. Tenslotte zat ze nog helemaal in het gesprek met Adrian waardoor ze er niet goed op kon reageren. Ze had gewoon de handdoek gepakt en tegen haar lichaam aan gedrukt en nog even laten weten dat de het had gehoord. Heel even verscheen er een verdrietig gezichtje wanneer hij de sport bh had los geknipt waar daar ging haar vsx sport bh. Ze haalde de bh onder de handdoek vandaan en legde deze naast haar neer op het bed waarnaar ze de handdoek weer goed vast hield. Het was misschien een beetje vreemd dat ze zich nu ongemakkelijk voelde, zeker als je wist wat ze in haar verleden allemaal had moeten doen. Je zou denken dat ze helemaal geen waardigheid meer zou hebben na alle dingen die ze had gedaan, maar dat was dus niet helemaal waar. Ze wilde ook niet meer de gewoon niet meer dezelfde Aly zijn als die uit Italië, het meisje die aan drugs verslaafd was, geld te kort kwam en daardoor de prostitutie in was gestapt. Het liefst wilde ze dat ze alles kon uitwissen van wat ze ooit had gedaan daar, op de goede dingen na dan maar die waren er niet zoveel.

Het had gelukkig niet zo heel lang geduurd voordat Adrian binnen was komen lopen, nog binnen de vijf minuten van dat de man haar bh had afgeknipt liet hij zichzelf zien en meteen verscheen er een glimlachje op haar gezicht. Dat hij even afkeurend naar de dokter keek ontging haar niet en ze vond dat ergens wel heel grappig. Ze moest zich dan ook inhouden om niet breed te gaan lopen grijnzen. Het mocht misschien niet helemaal juist zijn of wat dan ook maar stiekem was het toch altijd fijn om te zien hoe iemand dan jaloers ofzo kon worden. Al was het misschien ook nergens voor nodig was het was een dokter, die hoorde je te kunnen vertrouwen, right? Ze wilde hem bij zijn arm pakken om naar haar toe te trekken maar zodra ze die beweging wilde maken voelde ze een scherf somehow in the weg zitten en pijnlijk in haar huid snijden. Snel besloot ze dus dat maar niet te doen en keek ze hem gewoon aan, wachtte ze tot hij klaar was met het bekijken van haar rug. Nou ja echt, dat moest hij niet doen, het zag er vast niet al te best uit namelijk, dat kon ze zelf ook wel voelen. Volgens de dokter zaten er ook genoeg scherven van de spiegel in en omdat het een spiegel was ook van die kleine nare splinters. Kleine stroompjes bloed liepen over haar rug naar beneden toe, dat kon ze ook voelen.

Wanneer hij eindelijk besloot om zich voor haar neer te zetten keek ze hem even met een overtuigende glimlach aan, om te laten zien dat het met haar wel oké ging. Het deed natuurlijk wel pijn in haar rug was er zaten tenslotte nog steeds allemaal scherven in maar ze wilde er liever niet aan denken. Hij had haar handen vast gepakt en haar kort een kusje op de lippen gegeven, echt veel te kort eigenlijk. Ze was het daar dan ook niet helemaal mee eens en zachtjes pakte ze met een hand zijn shirt - want de andere had ze nodig om de handdoek vast te blijven houden - om hem dan toch iets ruiger terug te trekken, wat eigenlijk ook wel een pijnlijk gevoel gaf in haar schouder. Hierdoor vertrok haar gezicht lichtjes wanneer ze hem een kus terug gaf, die ze wel iets langer liet duren, puur ook omdat ze hem gewoon niet los liet, liet hem niet gaan tot zij dat zei. De dokter had zich snel omgedraaid en was weer dingen klaar gaan leggen. Wat kon ze niet zien want ze had nu even alleen maar Adrian voor ogen en speels trok ze een mondhoek naar hem op. ‘Wat is er gebeurt met je zou me bellen als je ging vechten?’ Vroeg hij met een grijnsje waarop ze eventjes zuchtte. Ohja, ze zou hem bellen als ze weer eens ging vechten. Inmiddels had ze al weer twee keer gevochten en had ze heb beide keren niet gebeld, oeps. ”Dat ging niet echt makkelijk gezien dat wijf mij random besloot tegen die spiegels aan te gooien.” Zei ze waarbij ze haar schouders even ophaalde en opnieuw was het haar niet ontgaan dat Adrian de dokter even waarschuwend aan zat te kijken. Lachend probeerde ze haar arm op te tillen zonder dat het al te veel pijn zou doen en legde ze haar hand op zijn wang om zijn gezicht weer naar haar toe te draaien. Ze krulde haar benen nu langzaam ook om Adrian heen om hem toch iets dichterbij te houden. ”Of misschien niet zo random, ze had wel wat redenen.. Maar goed het kwam heel onverwachts.” Zei ze vervolgens waarna ze eventjes opzij keek naar de dokter die naar een ander wit kastje liep en eventjes opvallend had zitten kuchen. Hij draaide zichzelf ook al snel weer om zodra hij had gevonden wat hij zocht en keek hun wat geïrriteerd aan. ”Ik zal het eerst moeten schoonmaken en dan zal ik je een lichtje verdoving geven, maar dat houd nog niet weg dat het wel even pijnlijk kan zijn, zeker het schoonmaken.” Zei ze hij en liep terug om achter Aly te gaan staan. Ze zag aan hem dat hij zichzelf nog net moest inhouden om niet nog een opmerking te maken die kus van daarnet of de manier waarop Aly nu zat met haar benen om Adrian heen geslagen. Ze knikte even snel en richtte daarnaar haar blik even op de grond. De man pakte een doekje en goot hier een beetje alcohol over heen om het te ontsmetten. ”Gelukkig kwam Clyde ertu..” Begon ze maar al snel voelde ze de prikkende pijn van de alcohol op de wondjes en klemde ze haar kaken stevig op elkaar waarbij ze haar blik naar beneden liet gaan en haar ogen even sloot. Zachtjes ontglipte een piepend geluid haar mond en pakte ze Adrian’s handen iets steviger vast. Dammit, waarom was dat altijd zo pijnlijk? Wanneer het weer weg was getrokken ging haar ademhaling even iets sneller en knipperde ze met haar ogen. ”Sorry, gaat het?” Vroeg ze dokter ook nog aan haar. ”Hmm.. Ja..” Was het enige wat er mompelend uit haar mond kwam..


Outfit (al heeft ze de sportbh niet meer aan xd

You know what I like, now get right
Boy talk that talk to me all night

Ze kon natuurlijk niet helemaal goed zien hoe het er precies allemaal uit zag op haar rug en dat was misschien ook maar beter want zoals het nu voelde was het niet al te mooi. Overal staken er scherven in haar rug en kleine druppels bloed gleden naar beneden. Het moest echt stoppen, nu. Ze had geen zin om vaker hier in de ziekenzaal te belanden omdat ze ruzie kreeg met een andere mutant, en gezien de meeste mutanten hier sterker waren dan haar leek het haar ook maar handiger om gewoon niet meer te vechten. Maar goed, hoe deed ze dat? Ze keek Adrian aan en wachtte tot hij misschien wat dichterbij zou komen, want ze wilde eigenlijk liever even niet denken aan de pijn van de scherpe scherven in haar rug, daar werd ze namelijk echt misselijk van. Hij trok even zijn neus op wanneer ze een wat vervelende beweging maakte waardoor er een scherf iets dieper in haar huid sneed. Auw, dat deed zeer maar de probeerde er niet al te veel aandacht aan te geven.

Het was veel fijner om Adrian nu dichterbij haar te hebben en ze was dan ook blij dat hij uiteindelijk toch besloot om voor haar te komen staan. Ze kon zijn afleiding wel gebruiken, zeker wanneer die dokter zou beginnen met het eruit halen van al die scherven, dat ging niet fijn worden. Stiekem vond ze dat kusje echt veel te kort, daar wilde ze wel meer van en daarom besloot ze hem gewoon weer terug te trekken aan zijn shirt. Het kon haar nu even niet zoveel schelen dat die dokter er ook bij was, het zou ook wel heel erg nieuw voor haar zijn als ze dat wel deed. Hij legde zijn handen op haar heupen neer en ze merkte hoe hij toch zijn mondhoek even optrok. Tja, dacht hij nu echt dat Aly genoeg zou nemen met dat ene kleine kusje? Hoewel het eigenlijk best pijn deed, probeerde ze dat niet al te veel te laten merken. Ze liet hem uiteindelijk wel weer los en haalde de druk van haar arm af zodat het weer minder pijn deed in haar rug. Het was wel heel lief hoe hij haar zo bezorgd aankeek ook al had hij ook meteen een grijnsje op zijn gezicht. Glimlachend keek ze hem aan en probeerde ze hem zo veel mogelijk ervan gerust te stellen dat het wel ging, nog wel in ieder geval. Het prikte en brandde maar ze was op zich wel wat gewend en dit kon ze nog wel aan.

Ja oeps, ze zou hem bellen wanneer ze weer ging vechten, maar inmiddels had ze dat nog steeds niet gedaan. Al was het ook gewoon niet makkelijk om eventjes haar mobiel te pakken en hem te bellen voordat ze in een gevecht terecht kwam want meestal wist ze niet goed van tevoren wanneer ze ging vechten. Sowieso deze keer niet want ze had eerlijk gezegd niet verwacht zo random tegen de spiegel aan gesmeten te worden met iemands telekinese. ‘Ik zal haar eens tegen spiegels kegelen.’ Zei hij kort waarnaar hij de dokter eventjes aankeek die zich had omgedraaid om wat spullen bij een te pakken. Heel even verscheen er een grijns op haar gezicht uit puur leedvermaak, omdat ze het stiekem best wel graag zou willen zien hoe Aurélia even tegen de spiegels aan gekegeld zou worden door hem, ja hoor. Echt waar, hoe durfde ze gewoon dat te doen? Was het meisje nu helemaal gestoord geworden? Zodra Adrian misschien de dokter wat te lang aankeek legde ze haar hand op zijn wang om zijn aandacht weer te krijgen, die ze ook meteen kreeg. Het was echt nergens voor nodig om boos te blijven op die dokter, right? Hij kon beter haar dan gewoon aandacht geven, dat had ze liever. Ze krulde haar benen om hem heen te trok hem wat dichterbij het bed waar ze op zat. Hij legde nu heel subtiel zijn handen op de handdoek om deze op zijn plek te houden en eventjes keek Aly hem met een brutaal grijnsje aan. ‘Babe, beweeg niet al te veel. Serieus, je doet jezelf alleen maar meer pijn.’ Zei hij vervolgens met een beteuterd gezicht. Ze trok haar mondhoeken eventjes op en keek hem een tikje eigenwijs aan met een grijnsje. Heel eventjes wreef ze met het topje van haar neus tegen de zijne en schudde ze haar hoofd. Niet dat hij geen gelijk had, want dat had hij wel. Ze was alleen te eigenwijs om toe te geven en om zo stil te blijven zitten, dat kon ze niet.

De dokter irriteerde zich duidelijk behoorlijk aan hun en dat liet hij ook horen in zijn uitleg en keek hun dan ook wat streng aan, alsof hij hun al waarschuwde voor zijn humeur. Wat het nu precies was geweest wat ervoor had gezorgd dat ze man ineens zo grumpy was geworden wist ze niet, toen ze binnen was gekomen had hij nog niet zo humeurig geleken. Was het iets geweest wat ze had gezegd waardoor dat toen was veranderd? Veel aandacht gaf ze er alleen niet meer aan, het kon haar ook net zo goed niet zoveel schelen. Het was niet haar probleem right? Hij was inmiddels ook alweer achter haar gaan staan en begon alles even te ontsmetten met iets van alcohol, wat natuurlijk eventjes heel erg zeer deed doordat alles begon hevig te prikken. Echt niet leuk dus en nu was de pijn wel van haar gezicht af te lezen, ze kon dat niet langer meer verbergen. Ze klemde haar kaken op elkaar en kon het niet om stil te blijven, dus maakte ze even een stom piep geluidje. Haar hand pakte zijn hand en kneep hier lichtjes in, niet te hard ofcourse. Gelukkig besloot Adrian een soort afleidings manoeuvre te bedenken en haar kusjes te geven, wat toch wel een redelijke goede afleiding was die ze ook graag had. ‘Nog eventjes.’ Zei hij uiteindelijk zachtjes tegen haar en heel eventjes liet ze haar blik naar de grond gaan en blies ze haar adem uit, probeerde ze zichzelf gewoon te ontspannen omdat het dan misschien minder pijn zou doen. Ze keek hem hierna meteen weer in de ogen aan en de warme glimlach van hem deed haar veel goed. ‘Mep me maar helemaal blauw als je wilt.’ Grijnsde hij even en meteen wist Aly ook zwak een grijnsje op haar gezicht te krijgen. Oke, hij vroeg erom. Nee, ze ging hem niet echt slaan hoor dat kon ze niet, maar ze drukte wel even zachtjes haar vuist tegen zijn buik, heel zacht en bijna zonder kracht. Maar nee, ze ging hem niet slaan, vond het leuker om hem nog wat meer kusjes te geven eigenlijk. Hij had toch nog die handdoek vast met een hand dus met de hand die eerst zijn hand vast had ging ze eventjes naar zijn middel en drukte ze nog een kus op zijn lippen. Iets wat de dokter toch iets minder leuk leek te vinden. ”He, jullie mogen het ook zelf doen hoor?” Zei hij wat streng waarnaar hij zich omdraaide om de verdoving te pakken. Aly trok haar hoofd weer wat terug en zuchtte even terwijl ze een gezicht trok die het nogal stom vond. Nja, ze had eigenlijk geen zin om naar de dokter te luisteren maar ze wilde ook niet nog meer problemen of wat dan ook. Ze keek weer terug naar Adrian en trok haar wenkbrauw eventjes op. Slikte eventjes en keek een beetje naar beneden, naar zijn borst. ”Nee is goed, we stoppen al.” Zei ze waarna ze toch nog even Adrian met een grijnsje aankeek. De dokter kwam terug gelopen en legde zijn hand op haar rug neer, waardoor ze heel eventjes wat vervreemd over haar schouder keek naar hem. Hij drukte de naald in haar huid, iets waar ze niet zo heel veel problemen mee had. Het voelde niet fijn maar het was wel oké eigenlijk. Nadat hij de verdoving erin had gespoten trok hij de naald terug en ging hij nog wel eventjes met zijn hand zachtjes over haar rug heen. Ongemakkelijk keek Aly over haar schouder heen naar de man met waarschuwende ogen, hij moest niet iets in zijn hoofd halen, echt niet. Al snel keek ze ook Adrian weer aan keek hem lichtjes verward aan. Oke dan. Die stilte moest weg. Moest ze nog eventjes verder uitleggen wat er was gebeurd? Want daar was ze mee bezig toch? ”Anyway, ik ken haar dus omdat ik haar heb ontmoet in Italië toen ik er net kwam wonen. We waren hele goede vrienden, in het begin, omdat we allebei nog niet zo goed Italiaans spraken. Ik wel al beter dan haar maar goed zij kreeg en vriendje en besloot vervolgens om vervelend tegen mij te gaan doen, iets wat ik niet pikte..” Begon ze uit te leggen waarna ze heel eventjes op de binnenkant van haar wang beet. Eh ja, moest ze eigenlijk wel verder in de details treden? Vertellen dat zij vervolgens haar mutatie had gebruikt op het vriendje van het meisje om haar terug te pakken. ”Dus ehh.. Ik heb haar soort van terug gepakt door met mijn mutatie haar vriendje.. Ja en ze was niet blij toen ze ons vond, zeg maar.” Zei ze nu waarna ze eventjes onschuldig begon te lachen. Maar al snel werd die lach wel weer van haar gezicht gespoeld doordat ze dokter begon met de scherven en het nog steeds wel een klein beetje gevoelig was..


Outfit (al heeft ze de sportbh niet meer aan xd

You know what I like, now get right
Boy talk that talk to me all night

Hij was misschien een van de weinige personen wie ze gewoon niet kon slaan, niet hard in ieder geval of zonder dat het een plagend gebaar was. Ze wilde hem geen pijn doen omdat ze daarmee haarzelf ook soort van pijn deed, geen idee hoe maar dat deed ze gewoon. Het was misschien omdat ze gewoon te veel om hem gaf en omdat hij stiekem toch wel echt heel schattig was, ondanks dat hij dat niet wilde toegeven. Zelf zou ze het bovendien ook nooit toegeven, daarvoor waren ze allebei te eigenwijs, al was dit niet altijd een goede eigenschap. Het kon ook gevaarlijk zijn samen met dat Aly soms nog een wat te groot ego kon hebben. Hun relatie was niet een van de makkelijkste en dat hadden ze vandaag ook weer even kort mogen merken bij het sms’en, net zoals het al vaker wel had gehad. Maar aan de andere kant was Aly er ook zeker van dat hij echt degene was met wie ze het liefst haar hele leven samen zou blijven. Ze hield wel echt van hem, zoals ze nog nooit van iemand anders had gehouden. Heel soms had ze het wel gedacht maar er was nog nooit een jongen zo dichtbij haar gekomen als Adrian, en nog steeds kon ze zich er soms over verwonderen, net zoals nu. Iemand die haar een paar jaren terug kende zou nooit hebben gedacht dat Aly in staat was om dit überhaupt te kunnen, om van iemand te houden zoals ze van hem hield. De manier waarop ze jongens in die tijd nogal harteloos behandelde, zei toen al genoeg, en dan overdreef ze echt niet. Jongens waren voor haar niets minder dan een leuke afleiding geweest en om hun gevoelens had ze vrij weinig gegeven. Nu was Adrian op het moment ook wel een afleiding maar ondertussen was hij ook veel meer dan dat, anderen waren dat nooit geweest.

Het bleef dan ook bij een klein zwak stompje tegen zijn buik aan die eigenlijk niet eens een naam mocht hebben waarnaar ze al snel besloot dat het veel leuker was om weer om kusjes te vragen dan om hem in elkaar te slaan. Nog steeds eigenwijs al ze was, kon het haar niet schelen dat bewegen soms pijnlijk kon zijn legde ze haar hand op zijn middel neer en drukte ze haar lippen op die van hem. De manier waarop was ook echt weer even de verleidende/teasende Aly die uit was op meer dan alleen kusjes, ondanks dat het nu niet echt mogelijk was en alles ook nog eens onderbroken werd door die dokter. Ohja, die was er ook nog. De opmerking vond ze alles behalve leuk en het liefst reageerde ze erop terug met alle brutaliteit van dien, want hij mocht zich wel bemoeien met zijn eigen zaken en niet met die van hun. Maar dan, was het misschien nu niet al te handig om ook nog brutaal tegen hem te gaan lopen doen. Ze wilde het liefst dat die scherven zo snel mogelijk uit haar rug waren zodat ze weer weg kon met Adrian, naar waar er geen stomme dokters waren die de boel liepen te verzieken. Daarom besloot ze om voor een keer maar op te geven en rustig te reageren met een klein beetje begrip, al had ze die van binnen eigenlijk helemaal niet. Zodra ze Adrian weer aankeek zag ze ook hoe hij de spieren in zijn kaak had aangespannen. Oh oh, dat zag er niet goed uit, het enige wat ze nu kon doen wat hem gewoon vasthouden met haar hand en hopen dat hij niet ging ontploffen tegen die dokter, want daar werd ze eerlijk gezegd nu wel een bang voor. Zeker wanneer de man haar nadat ze de verdoving ingespoten kreeg nog even over haar rug aaide. Haar ogen bleven op hem gericht en vragen om zijn aandacht maar dat leek ze nu eventjes niet te krijgen van hem. Dammit, de spanning die ze hier voelde was alles behalve goed en ze werd met de seconde er meer van overtuigd dat ze dit wel even moest doorbreken, voordat het hier niet goed ging aflopen. Hoe beter dan door de rest van het verhaal te vertellen, wat ze hem nog verschuldigd was. Het werkte gelukkig wel want al snel kreeg ze zijn aandacht terug en trok hij zijn wenkbrauw even op. Heel even moest ze nadenken of ze het hem wel moest vertellen wat ze vervolgens terug had gedaan om Aurélia boos te maken, maar aan de andere kant, anders zou hij het van haar horen. Tenslotte maakte het niet zoveel meer uit, het was niet zo dat Aly haarzelf nu snel in het bed van een ander zou vinden, dat moest hij toch ook weten. Ergens deed het haar wel goed dat hij toch ook eventjes een klein beetje moest lachen, ook al was het maar een klein beetje. ‘Waarom kunnen meisjes niet even chill zijn als jongens? Serieus, als ze daar nog steeds over bitcht wel tja haar probleem. Verdergaan is blijkbaar moeilijk voor die chick.’ Zei hij hoofd schuddend waarnaar Aly haar schouders even lachend ophaalde, ook al deed dat best wel zeer. ”Ja weet ik veel? We vergeten gewoon dingen niet zo snel als jullie en stiekem zijn we gewoon heel gemener en valser dan jullie als het hierop aankomt.” Zei ze nu half lachend, het was wel waar tho. ”Wees blij dat jij die kant van mij niet kent.” Zei ze vervolgens nog, alleen dan iets serieuzer want ze meende het ook echt wel. Het eventjes verdween de glimlach een beetje. Ze was er zelf ook heel blij om dat hij die kant niet kende, want dat wilde hij ook niet, serieus niet. Het was bovendien niet alleen daarom waardoor die glimlach verdween maar ook doordat ze het nog steeds wel kon voelen hoe de scherven uit haar rug werden gehaald. Ze voelde zijn duim over haar schouder glijden zodra haar gezicht weer een beetje vertrok door het nare gevoel in haar rug.

‘Denk aan… panda’s die niezen. Dan gaat de pijn zo weg.’ Grijnde hij nu en eventjes keek ze hem weer met een mini grijnsje aan waarnaar ze ook even lachend haar hoofd schudde. Ze bracht haar hand even omhoog om voor haar gezicht te slaan omdat ze stiekem eventjes helemaal stuk ging van het lachen. Dammit, ze zag nu gewoon fucking niezende panda’s in HD beeld in haar hoofd verschijnen. Het was eerst nog geluidloos lachen maar al snel kwam er ook een klein beetje geluid in en bewoog haar bovenlichaam mee met het lachen. Hierdoor keek de dokter ook op van achter Aly en keek hij Adrian met een diepe zucht en een niet al te blij gezicht aan. Ze kon er niets aan doen, het was zo random ineens en het werkte ook nog. Lachend boog ze zichzelf langzaam voorover en legde ze haar hoofd met haar hand nog op haar gezicht tegen hem aan. Oh god, dit was echt niet normaal meer gewoon, ze kon letterlijk niet meer stoppen met lachen. Vanaf het moment dat hij het had gezegd zag ze nu gewoon nog steeds die niezende panda voor haar op replay, elke keer opnieuw weer. Ze snapte ook niet hoe, maar het bleef zich maar herhalen en dan had ze nog steeds geen idee waar dat lachen nu ineens vandaan kwam, en zo erg ook. Stiekem kon de dokter er nu ook wel zachtjes om lachen ook al probeerde hij het nog zo erg te verbergen. Het was gewoon even een feit namelijk dat Aly even helemaal stuk ging van het lachen. Heel eventjes voelde ze hoe ze de grip op de handdoek verloor en deze bijna helemaal weg gleed, maar ze wist het nog net op tijd te redden door het weer tegen haar aan te drukken. Daarbij probeerde ze ook maar weer om tot rust te komen van het lachen en keek ze Adrian weer aan. Heel eventjes beet ze op haar lip en moest ze nog steeds moeite doen de lach in te houden. ”Niezende panda’s dus hea? Got it.” Zei ze grappend met nog steeds een grote lach op haar gezicht. ”Ik vroeg me al af wat jou geheim was, nu weet ik het.” Zei ze waarbij ze probeerde haar rug weer te rechten zodat ze dokter verder kon gaan, maar kon het niet laten om Adrian aan te blijven kijken met die grote grijns op haar gezicht. Dat was dan ook echt zijn schuld hoor met zijn niezende panda’s..


Outfit (al heeft ze de sportbh niet meer aan xd

You know what I like, now get right
Boy talk that talk to me all night

Volgende keer ging ze het echt even slimmer aanpakken met Aurélia, want ze wilde liever niet vaker hier terecht komen om welke reden dan ook. Dit viel misschien nog wel mee, ze zou de volgende keer misschien wel veel meer kunnen aanrichten met haar telekinese en Aly was van plan om haar schoonheid te behouden. De kleine sneetjes die ze hiervan in haar rug kreeg waren nog wel te bedekken, het was gewoon even jammer genoeg geen kleren dragen met een blote rug of schouders, of ze kon Adrian, Minaye of Lorise vragen het voor haar te bedekken met make up. No way trouwens dat ze anders naar buiten ging hoor, die voldoening van de wondjes op haar rug ging ze Aurélia niet geven, of iemand anders ook niet. Ze hoopte wel dat het snel weer weg zou gaan, want de zomer kwam eraan en ze wilde graag tot dan weer in bikini’s lopen zonder iets van make-up op haar rug te moeten smeren om het te verbergen. Je kon het misschien een beetje overdreven vinden, maar Aly was hier heel erg streng mee. Het liefst verborg ze al haar zwaktes zodat niemand het kon zien, of Adrian na dan ofcourse, voor hem zou ze het niet verstoppen. ‘Wel, dat kunnen jullie dan mooi leren van ons. En jij gemeen? Misschien tegen die chick.’ Zei hij waarbij hij kort zijn schouders ophaalde. Ze keek hem eventjes met een serieuze blik aan waarnaar ze eventjes op haar wang beet en weg keek. ”Je wilt niet weten.” Zei ze met een zuchtje waarnaar ze hem weer aankeek. Nee pff, ze moest er niet aan denken dat ze nu ook zo tegen hem zou doen, zoals ze altijd deed bij haar vroegere ‘vriendjes’ of jongens waarmee ze gewoon rondhing. Het was nu wel heel duidelijk dat de relaties die ze ooit had gehad echt niet voorstelden, ze waren niets een te vergelijken met wat ze hier nu had. Ze was wel bang voor wat er misschien ooit nog allemaal ging gebeuren tussen hun, want het zou niet alleen maar altijd zonneschijn zijn. Soms maakten ze ruzie, maar dat kwam allemaal uiteindelijk wel weer goed, gelukkig. Omdat ze wel voor elkaar vochten en toch genoeg wilskracht hadden om bij elkaar te willen blijven. Ze namen alleen geen blad voor de mond, durfden dingen tegen elkaar te zeggen ondanks dat de andere het daar misschien niet mee eens was. ‘Echt hoor, beweeg niet zo veel babe.’ Zei hij weer bezorgd en eventjes trok ze een lieve glimlach op haar gezicht en knikte ze kort om te laten weten dat ze het zou proberen.

Wanneer hij alleen kwam met die panda’s kon ze haar lach niet meer inhouden, het begon met zachtjes lachen en zelfs dat probeerde ze nog tegen te houden door een hand voor haar mond te slaan, maar het ging niet. Ze begon steeds harder te lachen door die beelden van niezende panda’s in haar hoofd, zo random, echt waar. Dat maakte het alleen nog maar het grappigste, ze had het totaal niet verwacht ofzo. Ze ging echt helemaal stuk van het lachen en leunde hierdoor wat tegen Adrian aan om zo een beetje aan het schokken te ontkomen, want toch nog best wel zeer deed in haar rug, al begon ze verdoving al wel te werken. Met haar hoofd tegen zijn borst aan ging ze door met lachen tot het gelukkig wel een beetje wegtrok, want ze begon nu zelfs ook last van haar buik te krijgen. Half lachend keek ze op naar Adrian en maakte ze een opmerking dat ze het zichzelf al afvroeg wat zijn geheim was. ‘Mijn geheim? Hoezo ga ik ineens geheimen hebben voor je?’ Zei hij nu met een gezicht dat sprekend leek op de verbaasde emoji van whatsapp. Heel eventjes keek ze hem vertederd aan en liet ze haar hoofd een beetje scheef hangen, wat wel even liet merken dat ze het lief vond. ”Dus je hebt helemaal geen geheimen voor mij?” Vroeg ze nu met een glimlach aan hem. Hij had zijn handen op haar gezicht gelegd waardoor het eventjes te verleidelijk was hem een kusje te geven maar ze wist haarzelf in te houden. ‘Ik ga gewoon even zwijgen zodat ik je snel genoeg mee kan ontvoeren stiekem.’ Grijnsde hij uiteindelijk een beetje samenzwerend waardoor zij ook haar mondhoeken optrok in een grijnsje en knikte met dat het een goed idee was. Ze hoefde hier zelf ook niet lang meer te zitten eigenlijk, wilde veel liever door hem ontvoerd worden, stiekem.

De dokter was al snel weer begonnen met het eruit halen van de scherven, iets wat nu een stuk minder zeer deed omdat de verdoving al volop aan het werken was. Nu voelde het gewoon enkel vreemd, alsof er iets uit haar rug werd gehaald maar het deed geen pijn. Ze had dit al wel vaker mogen hebben hoor, het was dan ook geen vreemd gevoel voor haar, of nieuw was misschien een beter woord. Zodra hij alle scherven eruit had zuchtte hij eventjes en legde hij de materialen neer op het blad waar ook de scherven op lagen. Sommige sneedjes waren nog wel open en waren toch ook redelijk diep dus daar plakte hij nog wat zwaluwstaarten overheen. Maakte nog eventjes alles netjes en plakte over andere wondjes nog een kleine pleister. Het was echt een heel mooi kunstwerk van pleisters, zwaluwstaarten en mini sneetjes die al helemaal dicht waren, een die Aly eigenlijk liever niet wilde zien. ”Ik zal jullie even alleen laten zodat je je shirt weer aan kan trekken, je mag over een paar dagen weer terug komen en dan zal ik zien of alles er nog goed uit ziet.” Zei hij de dokter en ze knikte eventjes kalm naar hem. Volgde hem tot hij de deur uit was en keek daarna Adrian weer aan met een mini grijnsje. Uitdagend trok ze haar wenkbrauw op, duwde ze haarzelf van het bed af en kwam ze tegen hem aan gestaan. Ze was echt zo klaar met stilzitten. De blik in haar ogen betekende alles behalve iets goeds, voor hem dan. Had hij even pech dat ze zich niet zomaar liet ontvoeren, daar mocht hij toch wel eerst even iets voor doen. Wat speels beet ze op haar lip waarna ze heel plotseling weg dook en van hem wegliep, verder de kamer in. De handdoek hield ze nog vast en speels grijnzend keek ze even achterom en draaide ze haar lichaam waardoor ze eventjes achteruit liep. Tja, hoe kon het eigenlijk ontvoeren zijn als ze zich vrijwillig met hem mee liet gaan? Hij vroeg er wat dat betrof zelf om. ”Je zult me toch echt eerst moesten vangen.” Zei ze nu half lachend waarna we wegdook achter het gordijntje dat bedoeld was om je achter om te kleden. Om hem te pesten bleef ze de handdoek vast houden, niet dat het echt hoefde ofzo, de dokter was weg nu.. Snel probeerde ze nog aan de andere kant van het gordijn weer weg te komen, tot ze daar een kast tegenkwam, shit, daar kon ze niet makkelijk langs..


Outfit (al heeft ze de sportbh niet meer aan xd

You know what I like, now get right
Boy talk that talk to me all night

Het was echt zo erg, ze ging gewoon helemaal stuk van het lachen en de waarom ook, omdat Adrian random panda’s naar boven had gebracht. Ze vroeg zich echt af hoe dat gewoon werkte want ze kreeg gewoon de slappe lach hier, waardoor de dokter natuurlijk zijn werk even niet meer kon doen vanwege het schokken. Ze hoorde hem uiteindelijk ook mee lachen wanneer ze eventjes tegen hem aan viel om steun te zoeken, omdat ze gewoon niet meer bij kwam. Hoe de fuck kreeg ze dit nu voor elkaar, om met scherven in haar rug helemaal stuk te gaan om panda’s die niezen in een ziekenhuis. Wow, soms ging Aly met haar reputatie eventjes naar beneden hoor. Al maakte dat ook niet zo heel veel uit want het was toch Adrian die het zag, en een dokter maar goed. Zodra hij eventjes soort van mededeelde dat hij geen geheimen voor haar had vond ze dat wel heel erg lief, en keek ze hem ook aan met een vertederde glimlach en een hoofd dat een tikje scheef hing. Nog steeds gewoon, nog steeds wist hij haar hart helemaal te doen opgloeien bij het zeggen van zulke dingen. Ze mochten dan misschien klein zijn maar bij haar deden ze heel veel, omdat elk klein stukte haar er toch zekerder van maakte hij alles goed zat tussen hun en dat hij haar niet snel voor iemand anders zou verlaten. Nu was Aly sowieso eigenlijk al behoorlijk zeker van alles, zeker na hun tripje naar haar familie in Patterson. Maar goed, nog steeds deed het haar goed om te horen, en dat was te zien. ‘Volgens mij niet.’ Zei hij nadenkend terug, en boem weer schoot cupido met een pijltje in haar hart. Ze glimlachte vrolijk en trok haar mondhoeken en beetje op. ‘You know you can ask me anything.’ Zei hij nog met een glimlach, maar eigenlijk kon Aly niets bedenken wat ze aan hem wilde vragen, omdat ze dacht toch al zij grote geheimen te weten, toch zeker die van de panda’s dan. ”Dat ga ik even goed onthouden,” Zei ze nu met een waarschuwende grijns, al meende ze er niets van. Ze geloofde hem namelijk, dit was meer om hem te plagen dan om serieus te zijn, dat liet ze ook al snel wel merken door de eigenwijze grijns op haar gezicht.

Het viel nog best wel mee met hoelang het duurde, al vond Aly het natuurlijk wel echt te lang duren maar de haatte het dan ook om zolang stil te moeten blijven zitten. Ze was wel heel braaf geweest hoor, met het stil zitten maar dat was ook meer de schuld van Adrian. Als hij er niet was geweest was het misschien een ander verhaal geweest. Nog eventjes vertelde hij dat ze over een tijdje terug kon komen voor een check-up en daarnaar ging hij de kamer uit, net nadat Aly even na hem had geknikt. ‘Denk maar niet dat ik je alleen hier naar toe laat komen hoor. Toch niet als hij de dokter is.’ Bromde Adrian eventjes waardoor Aly eventjes haar mondhoeken optrok tot een grijnsje, stiekem omdat ze zijn jaloezie wel heel grappig vond en stiekem ook heel schattig, maar dat ging ze hem maar even niet zeggen. Ze legde eventjes haar hand op zijn arm neer. ”Is goed hoor,” Zei ze toen omdat ze zelf eigenlijk ook niet echt alleen wilde gaan, stiekem. Ze vertrouwde de dokter ook niet helemaal, en stiekem was er nog steeds haat omdat hij die bh stuk had geknipt. Maar dat liet ze nu eventjes allemaal gaan en kwam van het bed af waarbij ze tegen Adrian aan kwam te staan. De brutale grijns op zijn gezicht maakte dat zij ook eventjes uitdagend een wenkbrauw optrok. Al was ze al heel snel ook weer weg gevlucht voordat hij zijn armen om haar heen kon slaan. Speels grijnzend keek ze hem aan terwijl ze achteruit liep en hem op het bad zag gaan zitten. Het klopte gewoon niet, hoe kon je iemand ontvoeren als het geheel vrijwillig was, want dat kon niet. Plus dat Aly wel een beetje schoon genoeg had van stilzitten kwam ze op het idee het hem even moeilijker te maken, mocht soms ook wel even. Ze was ook wel een beetje in een speels humeur dus weet je wat, hij mocht haar eerst maar eens vangen.
Nadat ze de mededeling had gemaakte was ze al heel snel achter het gordijn geschoten en zocht ze naar een uitweg om aan de andere kant weer weg te kunnen sneaken, maar dat plan mislukte doordat er een kast in de weg stond. Ze wilde het gordijn verder aan de kant schuiven zodat ze om de kast heen ging maar daar had ze overduidelijk heen tijd meer voor gezien Adrian dan toch besloot haar te vangen. Ze ging zelf al redelijk vlug tegen de kast aan staan omdat ze toch nog ergens probeerde te ontkomen maar al snel stond ze ingesloten tussen zijn lichaam en de kast. Omdat ze niet had verwacht dat haar plan zo snel in het water zou vallen had ze haar hand een klein stukje boven haar hoofd ook tegen de kast aan gedrukt terwijl Adrian zijn lippen even lang op die van haar drukte. Ze sloot haar ogen genietend en legde een arm in zijn nek neer. ‘You can try to escape, but you’ll fail.’ Zei hij zachtjes tegen haar lippen aan terwijl ze haar ogen gesloten hield en zachtjes kwam er een glimlach op haar gezicht. Soms he, hield ze er echt te veel van als hij zo tegen haar ging praten. Hij ging verder door haar in haar nek te kussen en eventjes liet ze haar blik een beetje meer naar het plafond gaan, wat hem meer ruimte gaf. Damn, dit had ze eventjes niet verwacht dat het zo snel zo gaan. Ze kreeg het al helemaal warm en haar hartslag ging omhoog waardoor haar borstkas sneller op en neer ging. Als hij niet snel hiermee zou stoppen dan zou het haar ook even helemaal niets meer kunnen boeien dat ze in eens ziekenhuis kamer waren, of eigenlijk boeide dat haar al niet zoveel. Ze zette zichzelf een klein beetje af van de grond en sloeg haar benen om zijn middel heen. De handdoek mocht nu ook wel eventjes weg want die was nergens voor nodig dus die gooide ze gewoon op de grond neer waarnaar ze beide armen om hem heen sloeg om hem dichtbij te houden. ”I am quite good at escaping,” Zei ze eventjes plagend en aan de andere kant ook wat uitdagend, voor hem als een uitdaging haar goed vast te blijven houden, omdat ze anders gewoon weer weg zou rennen..


Outfit (al heeft ze de sportbh niet meer aan xd

You know what I like, now get right
Boy talk that talk to me all night

Ze maakte het hem soms nog echt veel te gemakkelijk hoor, hoe hij gewoon alles van haar kon krijgen wat hij maar wilde zonder er iets voor te hoeven doen. Hij hoefde haar letterlijk alleen maar aan te kijken en Aly was al soort van onder een betovering, al maakte hij hier gelukkig geen misbruik van, geen échte misbruik dan. Maar goed, soms mocht hij er ook even voor werken - buiten het feit dat hij dat natuurlijk al deed, meer dan wat iedere andere gast ooit voor haar had gedaan want die zouden niet met haar mee zijn gegaan naar haar familie hoor - en moest Aly gewoon eventjes dwars liggen of wat dan ook. Zoals nu, ze ging hem haar echt niet even makkelijk laten ontvoeren hoor, dan was het gewoon geen ontvoeren meer. Ze was dus gewoon zomaar even weg gesneakt en hij mocht haar nu wel even gaan vangen, als dat hem lukte ofcourse. Nee, Aly kon behoorlijk competitief zijn en ze ging hem niet zo heel makkelijk laten winnen, sowieso niet gewoon. Ze was zo’n iemand die wel erg graag haar zin kreeg, dat moest ze toch zeker toegeven. Tot haar grote teleurstelling werd dat plan alleen gestaakt doordat er een fucking kast in de weg zat, echt hoezo stond daar een kast tegen het gordijn aan? Op zich was het niet heel vreemd maar nu kwam het haar gewoon niet echt goed uit. Stomme ziekenzaal. Hierdoor kreeg Aly veel te weinig tijd om nog Adrian te ontvluchten en al snel stond ze helemaal vast tussen zijn lichaam en de kast. Dammit, dat was echt niet leuk hoor, of misschien stiekem toch wel.

Meteen kreeg ze het al heel warm en begon haar ademhaling te versnellen wanneer hij met zijn hand langs haar heup streek en haar kusjes in haar nek begon te geven, waardoor ze hem ook meer ruimte gaf om verder te gaan. Dit was niet helemaal haar plan geweest, maar het kon haar eveneens niet zo heel veel schelen, vond dit ergens misschien toch wel veel beter. Zeker na al dat stomme stilzitten en wachten tot die dokter alle scherven had verwijderd. Af en toe voelde ze hoe hij zijn tanden even in haar huid zette tussen de kusjes door, wat gewoon ook echt niet eerlijk was. Hoe verwachtte hij nu nog van haar dat ze zich een beetje bleef gedragen als hij haar gewoon zo zat te teasen. Haha ja precies dat ging ze niet doen, dus al snel sprong ze omhoog in zijn armen en sloot ze haar benen om hem heen. Die handdoek was ook even een beetje overbodig dus die deed ze ook even weg door het gewoon te laten vallen. Wat misschien niet het beste idee ooit was, want ergens zat bij haar ook nog de gedachten dat die dokter misschien terug kon komen en het zou wel even een beetje erg zijn als die hun nu ging verstoren, like this. Maar hea, Aly stond niet bekend om het maken van erg goede beslissingen en eventjes steeg de heetheid van het moment haar helemaal naar het hoofd. ‘As I recall I’m quite good at catching you.’ Grijnsde hij even waarnaar hij speels met zijn wenkbrauwen wiebelde. Zachtjes trokken haar mondhoeken ook omhoog en liet ze een klein nadenkend gemurmel horen met een uitdagende blik. Als in dat ze daar nog maar achter moest komen, en hij dat best wel mocht laten zien ofzo. Hij zette een hand tegen de kast heen vlak bij haar hoofd en drukte zijn lippen weer op die van haar om vervolgens ook weer eventjes zijn tanden te gebruiken. Haar hand had ondertussen een weg onder zijn shirt gevonden en ze liet deze langs zijn middel omhoog glijden, waarbij ze zijn shirt ook een beetje meenam omhoog, al ging dat niet bewust ofzo. Uiteindelijk leunde hij met zijn voorhoofd tegen die van haar aan, al bleef Aly haar ogen gesloten houden en tegen zijn lippen aan ademen, want immers ging haar ademhaling nog steeds weer wat sneller dan normaal. Heel zachtjes ging ze met haar nagels over zijn rug weer naar beneden, hard genoeg om toch wel een spoortje achter te laten maar zodat het geen pijn zou doen. ‘Misschien is het beter als we even gaan verhuizen, kwestie van dat die dokter kan terug komen en wel ja ik ga hem geen gratis show geven hoor.’ Zei hij lachend en eventjes begon ze zelf ook zachtjes te lachen, al drukte ze ook al snel haar lippen weer dringend op die van hem. Ze leunde zachtjes een klein beetje naar voren waarbij ze iets meer gewicht op hem zette. Hierbij kwam ze ook een beetje meer omhoog waardoor ze wat groter werd en ze een tikje dominant over hem heen leunde, terwijl ze hem kusjes bleef geven. Dit was ook gewoon om hem nog even te pesten, want daar was ze heel goed in. Ze wist zich nog net wel in te houden hoor, nog maar net dan, het scheelde niet veel eigenlijk. ”Misschien wel, tenzij ze een slot op deze deuren hebben.” Zei ze waarbij ze eventjes grinnikte. Nee, ze gokte niet dat ze hier sloten hadden op de deuren, het kon wel want ze had het toch zeker al een keer gezien in een ziekenhuis, alleen het was vaker niet zo. Al was er misschien en klein mini kantje van haar dat toch hoopte op een slot ofzo, ghehe oeps. ”Maar dan moet je me wel eerst weer loslaten..” Zei ze nu met ja en hele hoop uitdaging in haar stem. Haar blik alleen al waarschuwde hem op zoveel manieren dat ze gewoon weer opnieuw weg zou rennen en dat hij maar mocht zien of hij haar kon vangen. Ze was dit spel nog niet uitgespeeld, zeker niet omdat die stomme kast haar in de weg had gestaan..


Outfit (al heeft ze de sportbh niet meer aan xd

You know what I like, now get right
Boy talk that talk to me all night

Stiekem wist ze wel dat ze nu weer eventjes te ver aan het gaan was, niet dat het zo heel erg was want ze genoten er vast allebei van - zij wel in ieder geval - maar het was niet handig om hier te doen. Ze ging er maar even niet van uit dat hier sloten waren of wat dan ook dus iedereen die binnen wilde komen kon dat gewoon en tja ze wilde liever niet gestoord worden op deze momenten, iets wat hier misschien nog wel veel te makkelijk kon gebeuren. Toch, ze zou Aly niet zijn als ze niet even flink misbruik van dit alles zou maken, dat kon hij ook verwachten. Hij kende haar inmiddels wel lang genoeg, Aly was een queen als het ging om teasen, dat was een van haar beste kwaliteiten. Zachtjes had ze haar handen al onder zijn shirt gebracht en liet ze deze over zijn lichaam en buik glijden. Heel even liet ze zelfs op haar zachtst haar nagels voelen, om hem even te plagen. Hij keek haar meteen aan en Aly fronste een beetje terug. ‘Misschien moet je me maar gewoon tegen een spiegel aan werpen als je wilt dat mijn rug er ook zo gaat uit zien hoor.’ Zei hij met een grijns maar heel erg kon Aly er niet om lachen, anders misschien wel maar ze had deze dag al genoeg aan haarzelf gemerkt dat dingen nogal snel het verkeerde keelgat in schoten. Het was namelijk echt niet leuk hoor om tegen een spiegel aan gesmeten te worden en het viel hier niet mee te vergelijken. Ze voelde heel eventjes wat irritatie opkomen maar wist dit gelukkig ook te onderdrukken, ze had vandaag ook gewoon haar dag niet helemaal. ”Not funny..” Zei ze gewoon terug waarnaar ze haar lippen eventjes tegen zijn kaak aan drukte en hier even haar tong langs liet glijden terwijl ze het verplaatste naar zijn nek. ”Aansteller.” Zei ze nog eventjes brommend erachter aan terwijl ze met haar lippen in zijn nek zat en beet hem hier even zachtjes.

Al snel had ze zich ook even opgetrokken en steeg ze even boven hem uit waarbij ze haar ellebogen op zijn schouders liet rusten en haar benen steviger om hem heen klemde, om maar niet terug te vallen. Ze hield hem goed vast, weg kon hij niet, echt niet. Hij moest haar kusjes nu maar gewoon helemaal doorstaan want er was niets wat hij nu kon doen. Maar goed he, het moest een keer genoeg zijn, zelfs Aly moest soms eventjes op de stop knop drukken voordat ze zelf verder zou gaan. Ze moest hem alleen wel waarschuwen want makkelijk ging het niet voor hem worden om haar los te laten, dan was ze weer binnen no time weg en mocht hij weer achter haar aan, niet dat Aly echt ergens heen kon, tenzij de die blouse snel wist te stelen. ‘Denk je dat ik gek ben?’ Vroeg hij lachend en eventjes haalde Aly haar schouders plagend op, hmm daar moest ze nog even over nadenken hoor. Uitdagend en afwachtend bleef ze hem aankijken met een sneaky blik in haar ogen. It’s was on! Wie zou dit winnen? Aly was er klaar voor. ‘Ik vind overal een oplossing voor hoor.’ Zei hij waarbij hij haar wat mysterieus aankeek wat ze beantwoorde door hem strijdlustig aan te kijken. Lang kon ze dat alleen niet want voor de het wist kreeg ze een por in haar zij. Heel even kromp ze in elkaar en wilde ze met haar handen afweren en proberen weg te komen maar dat lukte niet echt want daardoor kon Adrian haar alleen maar makkelijker over zijn schouder krijgen. Ze slaakte een klein ingehouden schreeuwtje samen met wat gelach terwijl ze over zijn schouder van de grond werd getild. Ze sloeg dan ook nog snel haar armen even om zijn middel, bang om te vallen ondanks dat ze wel wist dat Adrian haar niet zou laten vallen. ”Adrian!” Riep ze beschuldigend naar hem terwijl ze zachtjes moest lachen. ‘Zo snel laat ik je niet gaan hoor lieverd.’ Hoorde ze hem half lachend zeggen waarbij haar mond even open viel. Oh wacht maar, ze kreeg hem ook nog wel. Omdat ze het ook niet kon laten trok ze eventjes met haar hand zijn shirt een beetje omhoog en gaf ze hem plagend wat kusjes op zijn rug. Ghehe. ”Wacht maar..” Zei ze mysterieus terug, om hem maar alvast even te waarschuwen.

Toch was het niet echt super fijn om op de kop te hangen, niet dat ze het niet aankon of niet leuk vond - want stiekem vond ze dat wel - maar echt lang wilde ze niet op de kop zitten. Ze werd gelukkig wel weer neergezet en meteen keek ze hem beschuldigend aan terwijl ze haar armen over elkaar heen legde waarbij ze ook eventjes haar blote bovenlichaam bedekte, eigen schuld hoor, dan kreeg hij ook geen mooi uitzicht van haar. ‘Wel, waar zullen we eens heen gaan? Al moet je stiekem misschien toch wat kleren aan trekken hoor. Denk dat het nogal ongehoord is als je hier zo blijft rondlopen.’ Zei hij lachend terwijl hij haar een kusje gaf, al antwoordde Aly hier even niet op en bleef ze hem gewoon quasi boos aankijken met haar armen over elkaar. Zo bleef ze het even volhouden om gewoon zwijgend hem zo aan te blijven kijken, gewoon om te zien wat hij zou doen als ze hem zo lang boos aan zou kijken, ondanks dat het echt wel heel erg nep was te zien aan de grijns die dreigde door te breken maar dat net niet deed. Ze zuchtte even heel diep. ”You’re so boring.” Zei ze zachtjes, maar wel net hard genoeg om te horen en ging eventjes door haar haren heen met een hand. Ze pakte de blouse en de bh maar trok alleen de blouse aan, die bh zou zeker niet lekker gaan zitten met al die wondjes op haar rug. Weer keek ze Adrian aan, nog zonder dat ze knoopjes dicht zaten, met een rustige/verveelde blik in haar ogen. Ze ging tegen de deur aan staan en keek hem iets uitdagend en afwachten aan met haar blauwe ogen die hem diep in de ogen aankeken..


Outfit (al heeft ze de sportbh niet meer aan xd