INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

 And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Salina Dietrich
Salina Dietrich
Class 3
Aantal berichten : 211

Character Profile
Alias: Black dog
Age: 147
Occupation:
And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Empty
BerichtOnderwerp: And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN]   And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Emptywo apr 08, 2015 10:30 pm


Uit verveling liep Salina door de gangen heen richting de woonkamer voor de leerlingen, ze had geen idee of daar iets te doen was maar ze kon op z’n minst even kijken en het was toch niet zo alsof ze echt iets te doen had. Jawel, Ramiro’s dagboeken vertalen, maar guess what? Daar had ze nu geen zin in. Pff echt, het was zoveel handiger geweest als hij alleen de belangrijke dingen opgenoemd had in een notitieboekje ergens maar nee had hij een stuk of honderd dagboeken moeten schrijven, in het Fries. Nu was lezen voor haar niet echt een groot probleem want hoewel je het misschien niet zou verwachten van haar hield ze best wel erg van lezen, alleen moest het dan wel een echt goed en boeiend boek zijn en geen honderd dagboeken. Dan mocht Salina eigenlijk wel blij zijn dat Ramiro nog niet elke dag had geschreven maar gewoon eens in de zoveel dagen, waardoor ze er al twintig had afgerond. Het was duidelijk dat Ramiro een haat voor de duivel aan het creëren was en het niet eens was met de manier waarop alles geregeld was. Al was dat niet echt een verrassing voor haar want dat wist ze al, ze was de enige geweest die zo dicht bij Ramiro had gestaan en natuurlijk had ze dat opgepikt, daarom was ze het ook zeker niet oneens met hem. Ze wist alleen zelf niet zo goed wat ze ertegen moest doen, anders deed ze ook echt wel wat.

Kort stopte ze eventjes wanneer ze een jongen tegemoet kwam en deze haar met een grijnsje aankeek waarbij hij ook stopte met lopen. Ze grijnsde een tikje duivels terug naar hem en draaide zichzelf sierlijk naar hem toe op een uitdagende manier. Hem herkende ze wel, hij zat bij haar in de klas. ”Hee Salina, zo laat nog op?” Vroeg hij met een brutale grijns op zijn gezicht terwijl hij iets dichter bij haar ging staan. Zo heel laat was het ook nog niet, 11 uur was toch nog redelijk vroeg? Het was voor haar sowieso nog erg vroeg want ze leefde meer s’nachts dan overdag. ”Ja, ofcourse babe.” Zei ze nu grijnzend terug en ging tegen de muur aan staan. Haar duisterde energie werd versterkt en eventjes was het een soort grijns-wedstrijd tussen haar en de jongen, wachten op wie de eerste stap ging nemen. Salina niet, daar had ze nu even geen zin in, wilde hem liever uitdagen tot hij misschien tot actie overging, zoals ze sowieso liever deed. Lang duurde het niet of hij plakte zijn lichaam tegen die van haar aan en drukte zijn lippen een tikje ruig op die van haar. Hier reageerde ze op dezelfde manier op en ze voelde zijn handen over haar rug heen glijden. Snel trok hij haar weer van de muur af en tilde hij haar op om zo simpel met haar weg te lopen. Ondertussen gaven ze elkaar geen rust en liet Salina haar hellse kant maar weer al te graag even zien door eventjes niet al te voorzichtig in zijn oor te bijten. Ze hoorde hem eventjes een pijnlijjk kreuntje maken wanneer hij haar weer even tegen de muur in de gang drukte. Haar rode ogen schenen door en eventjes vonden ze die van hem. Hitte kwam van haar lichaam af en ze voelde de kolen tegen haar huid aan branden. Steeds roder werden haar ogen en ze voelde haar tanden eventjes scherper worden. Haar ademhaling ging sneller door de hitte en het werd steeds warmer. Haar lichaam zat tegen het shiften aan en ze kon het niet langer zo uithouden, ze moest shiften. Heel plotseling brak ze het af en duwde ze de jongen van zich af. Haar felrode ogen keken hem flikkerend aan en een duistere grijns stond op haar gezicht. Hij schrok heel even van de rode ogen en leek dit dus niet echt verwacht te hebben. ”Sorry, maar andere keer..” Zei ze met een grijns waarnaar ze zich snel omdraaide om met wiegende heupen weg te lopen.

Met een gevaarlijk uitziende pas liep ze richting de buiten deur en voelde ze haar huid steeds heter worden. Haar bloed begon te koken en de geur van zwavel was zo erg dat het een paar meter verderop nog te ruiken was, sterk. Rode ogen flikkerde wild en ze duwde hard de deuren open waarbij ze een luide grom liet horen van de hond die naar buiten kwam. Zodra ze buiten het gebouw was schoot de zwarte slanke in een ongekende snelheid weg en zag ze niets meer dan een snelle zwarte veeg, die eigenlijk ook al moeilijk te zien was in de duisternis. Zo snel ze kon rende ze richting het bos en vloog ze als het ware over het eiland heen met een hoge snelheid. Van de kou was niets te merken, haar vacht en huid brandde en verliet wat rook samen met de voor haar heel bekende zwavelgeur. Het pad dat ze achterliet was lichtjes verbrand door de aanraking van haar hete poten die dezelfde temperatuur hadden als hete kolen. As was ook te vinden en de vlammen waren in haar ogen te zien wanneer ze eventjes halt hield tussen de bomen. Zacht gegrom was te horen wanneer haar oren het geluid van voetstappen konden plaatsen. Ze opende haar bek een klein beetje en daarbij waren haar spierwitte tanden te zien. Licht hijgend verplaatste ze zich richting het persoon dat zich in het bos bevond maar maar haar niet zichtbaar. Alleen het gehijg was te horen, maar ze was nergens te vinden, zelfs haar flikkerende ogen niet want die had ze weer zwart gemaakt om uit het zicht te blijven, daarmee kon ze zich beter camoufleren. Het was dan ook echt onmogelijk om haar te zien in het donker, het enige wat je van haar aanwezigheid vernam was ze zwavelgeur en het gehijg. Om het nog eventjes iets dramatischer te maken besloot ze om ook nog een beetje te grommen en zichzelf snel om die persoon heen te cirkelen zodat die geen idee zou hebben waar het vandaan kwam. Zachtjes drong het gegrom steeds verder aan tot ze uiteindelijk een angstaanjagende snauw liet horen. Voordat ze zichzelf zou laten zien of haar rode ogen en iemand zou vervloeken voor het leven besloot ze eerst te kijken naar hoe degene zou reageren op haar manier van mensen bang maken..

[/OPEN]
tagged name
word count

Terug naar boven Ga naar beneden
Nadya Kyla
Nadya Kyla
Class 4
Aantal berichten : 570

Character Profile
Alias: Storm
Age: It's complicated
Occupation:
And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN]   And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Emptyzo jul 05, 2015 4:19 pm

The story of the beast with those four dirty paws

De laatste klanken stierven weg, deden de stilte in de gymzaal terug keren. Zweetdruppeltjes glinsterde op Nadya’s voorhoofd en de dunne stof van haar shirt kleefde aan haar rug. Met een tevreden glimlachje op haar gezicht ging ze op de grond zitten. Voor ze begon met haar coolingdown deed ze eerst haar spitzen uit. De huid van zowel haar grote als haar kleine teen van haar linker voet was opengescheurd. Erg vond ze het niet. Het hoorde erbij en bovendien zou het over een paar minuten toch al weer zijn dichtgegroeid. Rustig begon ze te strekken. Het koste haar geen enkele moeite om haar lichaam in bochten te leggen die andere mensen voor onmogelijk hielden. Iets wat niets met haar mutatie te maken had, maar met jaren lang gedisciplineerd trainen. Wat als ze nooit gevangen was genomen? Zou ze dan een ballerina zijn geweest? Misschien. Misschien niet. Een onhoorbare zucht schoof over haar lippen. Dit waren geen dingen waar ze over na moest gaan denken. Wat gebeurd was, was gebeurd.

Nadat haar hartslag weer zijn normale ritme had hervonden en haar lichaam enigszins was afgekoeld, kwam ze overeind. Haar spitzen, haar mobiel en haar boxjes propte ze in haar zwarte rugzak. Met snelle passen liep ze naar haar kamer. Kim was er niet. Waar de jongen dan wel was wist ze niet en om eerlijk te zijn maakte het haar ook niet heel veel uit. Even aarzelde ze. Zou ze nu gaan douchen of zou ze eerst nog even naar buiten gaan, om te kijken wat daar te beleven was? Voor het eerst in weken had ze zin om het eiland een beetje te verkennen. Tot nu toe had ze genoegen genomen met haar kamer en de gymzaal. Ja, ze was al wel eens in andere ruimtes geweest maar nooit vrijwillig. Terwijl ze nadacht over waar ze heen zou gaan borg ze haar spitzen veilig op in een doos in haar kledingkast en legde ze haar mobiel en haar boxjes op haar bureau. In de nu legen rugtas stopte ze een simpele zwarte spijkerbroek, een losse witte tanktop en een setje ondergoed. Het grote nadeel van switchen was dat haar kleren altijd kapot gingen. Hoeveel outfits ze al wel niet gesloopt had door haar drakengedaante aan te nemen was niet op twee handen te tellen. Nadat ze de banden van haar rugtas over haar schouder had gelegd liep ze haar kamer uit. Het elastiekje waarmee ze haar haren in een straat gebonden had trok ze los en stopte ze terwijl ze liep in het zijvakje van haar tas. Als een waterval vielen haar lange blonde haren over haar schouders.

Zodra ze de deur naar buiten open deed, kwam de koele avond lucht op haar af. De geur van nat gras drong haar neus binnen. Een vreemd gevoel van rust kwam over haar heen. Met een lichte tred liep ze in de richting van het bos. Onder haar blote voeten voelde de grond koel aan. Als vanzelf liet ze haar lichaamstemperatuur iets stijgen. Niet zo ver dat de grassprietjes onder haar voeten weg zouden branden. Met haar duimen in de banden van haar rugzak gehouden liep Nadya het bos in. Haar ogen waren onderhand al redelijk gewend aan de duisternis. In elk geval genoeg om niet frontaal tegen een boom aan te lopen. Als ze straks haar drakenlichaam aan zou nemen zou het überhaupt geen probleem meer zijn dat het al donker was. Om eerlijk te zijn kwam het haar juist wel goed uit. Op deze manier zou ze ongezien kunnen shiften en zou er niemand last hebben van de storm die hier waarschijnlijk gepaard mee zou gaan. Een onmiskenbare geur bracht haar tot stilstand. Zwavel. Het deed haar denken aan het Bikini Atol en aan Kiev in de dagen van het bombardement. Haar blik liet ze over de bomen glijden. Terwijl ze gespannen luisterde naar het diepe gegrom van het dier dat in grote cirkels om haar heen leek te lopen, net buiten haar zicht. Dat het geen echt dier was wist ze wel zeker. Geen enkel normaal dier droeg deze geur om zich heen. Rustig liet ze haar rugtas van haar schouders glijden en gooide ze deze tegen een boom vlak bij haar neer. Bang was ze niet voor hetgene of eigenlijk degene die een kille snauw liet horen. De iris van haar linker oog kleurde langzaam vuurrood. De rest van haar transformatie ging niet geleidelijk. Er stond gewoon ineens geen meisje meer, maar een enorme draak. Onder haar ijzige blauwe schubben leken vlammen te rollen. Haar vleugels hield ze dicht bij haar lichaam. Zowel haar voor als haar achterpoten had ze op de onderhand verschroeide bosgrond gezet die bedekt was met een dun laagje ijskristallen. Een zwaar gegrom welde op uit haar keel. ‘What are you?’ Of het andere wezen deze gedachten zou kunnen horen wist ze niet. Tot nu toe had ze enkel met andere draken via telepathie kunnen communiceren en ook alleen wanneer beide in hun drakenlichaam zat.

tag: Salina | words: xxx | notes:





robb stark


Terug naar boven Ga naar beneden
Salina Dietrich
Salina Dietrich
Class 3
Aantal berichten : 211

Character Profile
Alias: Black dog
Age: 147
Occupation:
And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN]   And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Emptyma jul 13, 2015 7:50 pm


Het gegrom wat uit haar bek kwam was geen normaal gegrom wat je van een hond zou kunnen horen, het leek er misschien maar een klein beetje op maar voor de rest was het heel anders. Zo kon een echte kenner van helhonden zo aan het gegrom horen of het een normale hond was of dus een Hellhound. Dit was een veel angstaanjagender gegrom, veel lager met ook een zekere echo erin. Zo snel als ze kon rende ze om het meisje heen en bleef ze die geluiden maken. Kon aanvoelen dat dit het meisje nog niet zoveel zou doen, daarom liet ze ook een paar gesnauw horen.Zodra ze haar tas van haar schouders af liet glijden en deze tegen een boom aan gooide maakte Salina haar ogen weer felrood en liet deze flikkerend vanuit het donker op haar schijnen, dat was dan ook het enige wat aan haar te zien was. Dat en haar witte tanden van haar openstaande bek. Haar ogen lagen ver in haar nek en langzaam kwam ze naar voren als het meisje ook begon te veranderen in iets. Ze bracht haar lichaam laag tot de grond als er ineens een grote draak voor haar stond. Geweldig, nog meer draken, al was dit dan vast wel geen demon maar gewoon een mutant ofzo. Grommend bleef ze kijken naar de draak met ijsblauwe schudden waaronder vuur leek te zitten, gewoon om te laten weten dat ze hier niet van onder de indruk was, hoewel ze dat misschien wel een beetje was want tja het was op zich best wel cool. Maar niet dat het eng was ofzo, daarvoor had Salina al genoeg gezien, bang zou ze niet snel meer worden of zelf misschien wel gewoon helemaal niet meer. Uiteindelijk stopte ze wel met grommen en keek ze gewoon hijgend naar de grote draak die ver boven de hond uittorende, ondanks dat ze een wel hele grote hond was. Al viel het voor een Hellhound nog wel erg mee, ze zeker geen grote maar wel een snelle en behendige met een misschien iets kleiner lichaam. De normale grootte van haar soortgenoten was die van een kalf en sommigen waren zelfs groter, vergeleken met hun had Salina maar de grote van een wat uit te kluit gewassen herdershond, maar met wel met het slanke lichaam van een greyhound.

De zware grom die uit de bek van de draak kwam deed haar ook niets, ze kwam zelfs iets dichterbij met haar ontblootte tanden en fel flikkerende ogen, iets wat wel iets weg had van het flikkeren van vuur. Zwavelgeur was overal goed te ruiken en de bodem onder haar poten veranderde zwart van de hitte. Zelfs waren er trillingen van de lucht boven het lichaam van de grote hond te zien ook door de hitte die van haar afkwam. ‘What are you?’ Hoorde ze de draak vragen via een soort telepathie. Als ze nu mens was geweest had ze breed staan grijnzen maar nu bleef het gewoon bij het ontbloten van haar witte tanden. Ze ging iets minder in een aanvallende houding staan en keek de draak in de ogen aan, ze had geen idee of de vloek van haar ogen nu op haar zou werken, waarschijnlijk niet maar het kon wel. In ieder geval hoopte ze voor haar maar van niet. ”You’re lucky not to know who I am, or what I am.” Zei ze met verleidelijk stem terug, zoals deze altijd klonk wanneer ze in dit lichaam zat. Haar bek bewoog niet mee met de woorden, de stem was alleen gewoon te horen. Het was vast wel duidelijk dat deze bij haar vandaan kwam. ”But if you really want to know..” Ging ze verder waarna ze een stilte liet vallen waarbij ze om de draak heen begon te lopen met haar lange slanke poten. ”Where do you come from?” Vroeg ze nu aan de grote draak, omdat als ze dat wist ze ook de naam uit het land waar ze vandaan kwam kon vertellen. Hellhounds hadden verschillende namen in verschillende plaatsen, er waren er genoeg namen voor. Ze hield er bovendien ook niet van het meteen te vertellen, ze wilde even iemand laten wachten op dit soort antwoorden..
tagged name
word count

Terug naar boven Ga naar beneden
Nadya Kyla
Nadya Kyla
Class 4
Aantal berichten : 570

Character Profile
Alias: Storm
Age: It's complicated
Occupation:
And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN]   And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Emptywo jul 15, 2015 10:55 pm

The story of the beast with those four dirty paws

Vanuit de duisternis doemde twee felrode, flikkerende ogen op. Als Nadya nog niet zeker geweten had dat ze met iets anders dan een dier te maken had, dan had ze dat nu geweten. Haar tas had ze tegen een boom aangezet, hopelijk net buiten het bereik van haar grootste temperatuurschommelingen anders had ze niks aan dat extra setje kleren. Lang duurde haar transformatie niet, dat deed het nooit. Op de plek van het relatief onschuldig uitziende meisje, stond gewoon ineens een enorme draak. Oké, misschien was enorm overdreven. Voor een ijsdraak was Nadya zelfs relatief klein, maar ze was dan ook nog lang niet uitgegroeid. Op het moment was ze kop tot staart bijna zeven meter lang. Al had ze vier van die zeven meter te danken aan haar lange staart. Wanneer ze op vier poten stond, bevond haar kop zich een meter of drie boven de grond. Als ze meer op haar vader leek, waar het wel op leek, zou ze nog zeker drie meter groeien in de lengte en nog twee in hoogte. Mocht ze wat grootte betrof toch meer op haar moeder zijn dan zou het nog een meter zijn. Vuurdraken waren nu eenmaal kleiner dan ijsdraken. Door haar vleugels dicht bij haar lichaam te houden wist Nadya te voorkomen dat ze een boom raakte. Hoewel ze zelf bij iets dergelijks ongeschonden zou blijven, kon ze waarschijnlijk niet hetzelfde zeggen over de boom. Beide vleugels waren groot en op de bovenste hoeken zaten vlijmscherpe punten. Met die punten kon ze bijna even veel schade aanrichten, als met haar klauwen. Al was het natuurlijk veel effectiever om iemand te roosteren of te bevriezen. Niet dat ze zulke dingen vaak deed. Niet expres in elk geval. Ook nu had ze geen intenties om de uit de kluiten gewassen hond aan te vallen. Eigenlijk was ze vooral geshift omdat ze dat toch al van plan was en ze het gegrom van een naar zwavel ruikend wezen wel een goede aankondiging had gevonden. Bovendien was ze in deze vorm een stuk weerbaarder mocht het dier haar wel willen aanvallen. Dit leek echter niet et geval te zijn, want ‘het’ – ja zolang ze niet wist of het om een vrouw of een man ging, kon ze de hond net zo goed ‘het’ noemen – was gestopt met grommen en keek nu hijgend naar haar op. Toch liet Nadya een diepe grom horen. Gewoon om te laten weten dat ze niet bang voor de hond was. Wat op zich wel logisch was, aangezien het dier een kleine onschuldige puppy leek naast Nadya. Oké, een kleine onschuldige puppy met rood flikkerende ogen, een rij vlijmscherpe tanden en de geur van dood en verderf. De geur van Kiev na het bombardement van 1941.

Of het zou werken wist Nadya niet, tot nu toe had ze namelijk enkel met andere draken kunnen communiceren, maar proberen kon altijd. Het leek erop dat het dier haar hoorde want het nam een iets minder aanvallende houding aan. “You’re lucky not to know wo I am, or what I am.” De verleidelijke stem kwam duidelijk bij de hond vandaan, al bewoog het dier haar – aan de stem te horen was het een haar - bek niet. Het was te hopen dat haar stem altijd zo klonk, want een onnatuurlijke hond die met een draak flirtte was wel heel absurd. “But if you really want to know..” Ging de hond verder, waarna ze rondjes om Nadya heen ging lopen. Best irritant eigenlijk. Vooral wanneer het dier precies achter haar was had ze er geen zicht meer op, zo ver kon ze haar kop nu eenmaal niet draaien en als ze zelf rondjes moest gaan draaien dan zou ze toch wel in ‘gevecht’ met de helft van de bomen hier komen. Misschien moest ze even een paar bomen roosteren dan had ze tenminste wat meer bewegingsvrijheid. Ze zou de wind ook nog iets verder kunnen laten aantrekken dan zouden er zeker een paar bomen met wortel en al de grond uit getrokken worden. Echter wist Nadya dat ze niet voldoende controle had om het bij die paar boompjes te houden mocht ze een echte storm creëren. Ja, een échte storm want een kleine storm zou er sowieso wel komen. Sinds Nadya haar drakenlichaam had aangenomen was de wind al zeker met vijftien knopen toegenomen en waar je eerst nog de lichte vonkeling van sterren had kunnen zien was er nu niks dan duisternis. De verschroeide aarde onder haar poten was bedekt met een dun laagje ijskristalen en ook de lucht om haar heen veranderde voelbaar van temperatuur. Van net onder het vriespunt, naar ver boven het kookpunt van water. Dat haar temperatuur niet ver onder het vriespunt zakte, was omdat ze probeerde zich volledig op haar vuurkant te focussen. Wat duidelijk niet helemaal lukte. “Where do you come from?” vroeg de uit de kluitengewassen greyhound. Wat was dat nou voor een vraag? Ze zou toch vertellen wat ze was? Of was dit daar onderdeel van? “Kiev.” antwoorde Nadya. Net als net gebruik makende van haar telepathie, die kennelijk ook opgevangen kon worden door onnatuurlijke honden. Nadya zei expres Kiev en niet de Sovjet-Unie. Tegenwoordig behoorde Kiev tenslotte tot Oekraïne en zeggen dat ze uit de Sovjet-Unie kwam, een staat die niet eens meer bestond, verraadde veel over uit welke tijd ze kwam. Iets wat ze voor het moment liever nog even voor zichzelf hield.
tag: Salina | words: xxx | notes:





robb stark


Terug naar boven Ga naar beneden
Salina Dietrich
Salina Dietrich
Class 3
Aantal berichten : 211

Character Profile
Alias: Black dog
Age: 147
Occupation:
And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN]   And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Emptydi jul 28, 2015 5:34 pm


Ze moest eerlijk zijn, ze was best wel onder de indruk van de grote draak die hier voor haar stond. Haar grommen was gestopt en ze bekeek de draak even goed van top tot teen. Probeerde desnoods ook zwakke plekken te vinden waar ze kon aanvallen, mocht het daartoe leiden. Maar even goed zou dit daar waarschijnlijk niet op neerkomen, ze was wel slim genoeg het beest niet aan te vallen en het was ook nergens voor nodig. Het was toch een mutant en geen demon of ander beest dus hoefde Salina geen moeite te doen, wilde ze dat niet eens. Wel bleef ze in deze vorm zitten, mocht deze draak wel slecht in zin hebben. Hijgend keek ze het aan met rood flikkerende ogen en ontblote witte tanden. Zwavelgeur was te ruiken op zijn allersterkst doordat het beest waarin Salina kon veranderen was geschapen door het helse vuur van de onderwereld waar ze vandaan kwam. Heel veel hielp haar grootte hier nu alleen niet, want ondanks dat ze toch redelijk groot was - maar nog steeds niet groter dan andere Hellhounds, iets wat ook niet nodig hoefde te zijn om de beste te zijn - kon ze niet boven deze draak uit komen, in vergelijking was ze zoveel kleiner maar dat maakte haar eigenlijk niet zoveel uit. Salina had kaken die een aantal keer zo sterk op elkaar konden klappen als die van een Hyena en de grip van een Pitbull, dus uiteindelijk was ze ook zeker niet de zwakste. Bovendien was ze sneller en sterker dan als normaal werd gezien en kon ze zich als een snelle schaduw verplaatsen.

De grom van de draak maakte haar niet bang en dat liet ze dan ook blijken, ze bleef daar staan alsof het niets voor haar was, ze ging geen angst vertonen. Kon ook niet als die er niet was, right? Ze liet de aanvallende houding vallen, want ze ging haar toch niet aanvallen, dat was zeker. Toch was haar houding nog wel alles behalve vriendelijk en bleef ze met zekere dominantie hoog op haar poten staan. Haar slanke lichaam zag er misschien ook uit alsof ze elk moment van de honger op de grond zou kunnen vallen - zoveel botten kon je zien - maar niets was minder waar, het was een klein trucje om er angstaanjagend uit te zien en het werkte vaak ook wel. Toch stond ze er krachtig bij en bleef ze met haar ogen flikkeren. Haar stem klonk ook verleidelijk en er was geen angst in te vinden, de verleiding in haar stem was ook puur omdat het altijd zo was. Zeker in deze vorm kon Salina er niets aan doen dat haar stem zo mietzoet en sexy klonk, een van de duivelse eigenschappen die in haar stem zat. Ze begon nu rondjes om de draak heen te lopen en bekeek haar verder van elke kant. De wind was in korte tijd al flink toegenomen maar dat had vast te maken met de aanwezigheid van de draak hier en elke keer dat ze wind langs de hond streek kwamen er vuurfonkjes van haar huid af en gloeide de stukjes die erg heet waren, alsof ze helemaal gemaakt was van kolen, wat ook soort van wel waar was eigenlijk. De temperatuur veranderde behoorlijk en eigenlijk maar in de goede richting, want de kou sloeg niet zo heel goed op haar lichaam. Nu was het wel gemaakt van het vuur uit de diepste delen van de hell dus snel zou dat niet uitgaan, zelfs niet bij die kou maar erg fijn was het niet. De hogere temperatuur aan de andere kant was een stuk aangenamer en het zorgde er ook voor dat de hitte van haar helhonden lichaam bleef stijgen, dat maakte haar ook alleen maar sterker. “Kiev.” Was het antwoord van de draak en lang hoefde Salina niet na te denken, ze was er zelf ook meerdere malen geweest. Nu behoorde het tot Oekraïne en daarvoor tot de Sovjet- Unie. Jammer genoeg gingen daar de verhalen over duivelse honden alleen niet zo ver rond, ze hadden dan ook geen eigen namen voor het eigenaardige beest. Ze waren er wel, oh ja, zeker wel want Salina was er ook wel geweest met Ramiro. Sommige kenden alleen wel de verhalen over ‘Old red eyes’ uit Duitsland, Nederland, België en Frankrijk, maar dat waren er ook niet veel en dat waren gewoon degene die het wel eens van reizigers hoorden. Anyway, ze had geen idee of zij deze verhalen wel kende en ze ging er ook niet op gokken. ”Ever heard any stories about black demon dogs, old red eyes or just hellhounds?” Vroeg ze nu opnieuw weer met de verleidelijke stem, waarbij in de toon wel te horen was dat het over haar ging, over wat ze was. Het was een bevestiging, ook al liet ze het als een vraag klinken. Toch was ze wel benieuwd of ze de verhalen kende, tegenwoordig kende niet veel mensen ze niet meer, omdat ze er niet meer in geloofde. Vroeger was het wel anders. Toen geloofde ze nog elk woord van de verhalen en werden schepsels zoals haar vanuit het diepst van mensenharten gevreesd, kregen ze er de rillingen van en waren ze serieus bang in het donker voor rode ogen en een diep gegrom.
tagged name
word count

Terug naar boven Ga naar beneden
Nadya Kyla
Nadya Kyla
Class 4
Aantal berichten : 570

Character Profile
Alias: Storm
Age: It's complicated
Occupation:
And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN]   And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Emptyzo aug 16, 2015 1:09 pm

The story of the beast with those four dirty paws

Rustig keek Nadya op de uit de kluiten gewassen hond neer. Het dier was waarschijnlijk net iets te groot, om tussen haar kaken doormidden te kunnen breken. Niet dat ze dat van plan was. Nee, over het algemeen was ze redelijk vredelievend ook in haar drakenvorm. De meeste mensen die ze van het leven had benomen, had ze niet met opzet vermoord. De meeste van hen waren gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plek geweest.  Toch moest ze eerlijk toegeven dat er maar één ‘moord’ was waarvan ze spijt had. Eén leven waarvan ze wou dat ze het niet genomen had. Nick. Ook hij was op het verkeerde moment op de verkeerde plek geweest. Voor de gedachten aan haar beste vriend haar volledig mee zouden nemen, focuste ze haar aandacht weer op de hond die haar aanvallend houding had doen laten varen. Het dier begon rondjes om haar heen te lopen. Iets wat Nadya behoorlijk irriteerde. Op deze manier kon ze de hond niet ten alle tijden zien. Ja, ze kon zelf ook rondjes gaan draaien maar dan zouden er zeker een paar bomen ten gronde gaan. Bovendien zou de hond al weer heel ergens anders zijn tegen de tijd dat zij zich had omgedraaid. Het was niet zo dat ze heel onhandig was in haar drakenlichaam, maar haar grote lichaam weerhield haar ervan met dezelfde snel- en soepelheid te bewegen als de hond dat deed. In de lucht was dat een ander verhaal, daar was Nadya ongelofelijk snel en behendig. Met haar krachtige vleugels kon ze haar lichaam binnen no-time 180 graden draaien. Niet dat dat op het moment relevant was, want de hond zou hoogstwaarschijnlijk niet kunnen vliegen. Onwillekeurig vroeg Nadya zich af of deze hond er met vleugels eerder angstaanjagend of lachwekkend uit zou zien.

De wind raasde over het eiland, liet de takken van de bomen heftig schudde. Van de maan en de sterren was niets meer te zien. Door de duisternis zag je de vlammen die onder Nadya’s dikke schubben rolde des te beter, evenals de vonken die van het lichaam van de hond af kwamen. Het zou vast niet lang duren voor de hemel open zou breken en de regen met bakken uit de hemel zou vallen. Om te voorkomen dat de komende storm door zou slaan in een orkaan probeerde Nadya haar temperatuur enigszins onder controle te houden. Iets waar ze slechts deels in slaagde. Hoewel haar temperatuur niet meer dan een paar graden onder nul zakte op z’n laagst, bereikte haar lichaam en de lucht daarom heen temperaturen die het kookpunt van water ver over stegen. De randen van bladeren van de bomen die vlak bij haar stonden begonnen gevaarlijk te smeulen. De zwavelgeur die opsteeg van de hond mengde zich met de branderige rooklucht. Een geur die haar nog altijd deed denken aan de oorlog. “Ever heard any stories about black demon dogs, old red eyes or just hellhounds?” vroeg het dier, met dezelfde verleidelijke stem als ze dat eerder had gedaan. Nadya’s vader had haar wel eens over de dieren verteld. Het waren dienaren van de duivel, die de poorten naar de hel bewaakte en joegen op rondzwervende zielen. Het waren dieren die je liever niet tegen kwam en die je al helemaal niet in de ogen moest willen kijken. Volgens de legende kon je dood neervallen wanneer je te lang in de roodgloeiende ogen keek. Iets wat kennelijk niet op ging voor draken of in elk geval niet voor draken zoals zij, anders had ze onderhand waarschijnlijk al wel dood op de grond gelegen. “I have. My dad called your kind hellhounds, but he also told me that you were called old red eyes.” zei Nadya. Haar vader was oud geweest toen hij haar had gekregen, of in elk geval oud in levensjaren niet zo zeer in biologische jaren. Op het moment dat zij geboren was had hij al meer dan een millennium op de aarde rond gezworven.  Hij had godsdiensten op zien komen en zien verdwijnen. Hij had in de periode geleefd waarin het Christendom hoogtij had gevierd. Even keek Nadya op toen de eerste regendruppels naar beneden kwamen. Sissend landen de druppels op haar gloeiend heette huid. Een felle bliksemflits deed het bos oplichtte. Gaf het toch al spookachtige beeld van de draak en de Hellhound iets angstaanjagends.
tag: Salina | words: xxx | notes:
robb stark


Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Empty
BerichtOnderwerp: Re: And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN]   And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
And the day keeps on remindin' me, there's a hellhound on my trail [/OPEN]
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» FUN //open
» You don't know my name yet /open
» 'Sup? {open}
» [AC] It's Nothing [OPEN]
» We should open up before it's all too much

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: Ruins of Genosha :: Genosha Island :: Forest-
Ga naar: