Het is alsof Sebastian vanaf zijn geboorte al een enorm besef heeft van verantwoordelijkheid. Het is zijn tweede natuur om op te komen voor zwakkeren, ongeachte de consequenties. Maar de manier waarop hij dat doet is niet vaak hoe anderen het verwachten. Hij vind het moeilijk om genegenheid te tonen en daardoor komt hij op velen over als een koele kikker. Emoties van anderen vind hij moeilijk om op te reageren, zeker op emoties als verdriet of onbehagen. Het is niet dat het hem niet raakt, maar hij vind het moeilijk om medeleven te tonen, omdat hij dan zogezegd zichzelf 'kwetsbaar' moet opstellen. En 'kwetsbaar' is iets wat hij allesbehalve wil zijn.
Zijn relatie met anderen is vaak oppervlakkig en zonder echte diepgang en weer hier om dezelfde reden: Hoe beter anderen je leren kennen, hoe meer ze je zwakke plekken ontdekken. Sebastians vertrouwen winnen lukt meestal wel, maar echte 'vriendschap' dat is een proces waar meer tijd en werk in gestoken zal moeten worden. Maar eens je Sebastian te vriend hebt, weet je dat je goed zit. Het is niet zo dat hij onvriendelijk is tegen vreemden, integendeel. Maar hij zal altijd een zekere afstand bewaren.
Appareance[Eyecolor: Blauw
[Haircolor: Lichtbruin
[Build: Zeer afgetraind
[Height: 1,91m
[Birthmarks | scars: Meerde littekens afkomstig van kogels, verspreid over zijn hele lichaam.
[Typical:- Rond zijn hals draagt hij twee dog tags.
x- Hij heeft de tatoeage van een gazelle op zijn kuit.
xMutationAnimal emerging
Sebastian heeft de kracht om dieren te 'creëren'. Dit doet hij door een klein stukje van zijn eigen levensenergie om te vormen tot een nieuw leven, en in zijn geval een dier. Hij is in staat om elk dier dat hij ooit gezien heeft en waar hij dus kennis van heeft te creëren. Afhankelijk van de grootte van het dier kost het meer of minder energie. Een konijn creëren kost bijvoorbeeld amper energie terwijl het creëren van een bizon meer van zijn lichaam vergt. De dieren die hij creërt verschijnen als een soort geest uit zijn lichaam, en nemen pas vaste vorm aan wanneer ze hun poten op vaste grond zetten. Ze drijven dus als het ware uit zijn lichaam zoals de ziel van een persoon het lichaam verlaat als hij/zij sterft.
Zijn eigen gecreëerde dieren staan rechtstreeks in verbinding met zijn gedachten. Ze gehoorzamen enkel Sebastian en beleven dezelfde emoties die hij voelt. Met andere woorden, als Sebastian om een of andere reden furieus is, zullen de dieren die hij op dat moment oproept agressief gedrag vertonen. En zo zullen ze dus ook vriendelijk zijn als hij in een goede gemoedstoestand is. Als Sebastian onverwacht wordt aangevallen zullen zijn dieren hem zonder nadenken beschermen. Je kan ze vergelijken als een soort 'bodyguards'. Maar Sebastian is ook in staat om zich van een dier los te koppelen, zodat ze eigenlijk gewoon een wild dier worden en niet meer de taak hebben om hem te 'beschermen'.
Eens de dieren vaste vorm hebben aangenomen zijn ze dus 'echt', van vlees en bloed. Ze blijven praktisch voor altijd in leven, tenzij ze om de een of andere reden worden vermoord, sterven van ouderdom of wanneer Sebastian hen 'terugroept'. In het laatste geval verdwijnen ze opnieuw op dezelfde manier in zijn lichaam zoals ze ontstaan zijn. Merendeels van de tijd roept hij zijn dieren terug in de plaats van ze vrij te laten. Dit omdat hij een soort van 'band' met hen heeft en het niet over zijn hart krijgt om er afstand van te doen aangezien hij dan niet meer via zijn gedachten in contact met hem staat en niet weet hoe het met ze gesteld is.
Iedere levende persoon heeft de geest van
1 dier in zichzelf zitten, dat hun karakter representeert en in velen verhalen als de 'beschermengel' wordt gezien. Sebastian is in staat om bij mensen te ontdekken welk dier in hen schuilt en op die manier een deel van hun karakter te weten komt. Dit kan hij door zich enorm te focussen op de persoon, maar gaat ook gemakkelijker door een simpele aanraking. Sebastian is zelfs in staat op de 'beschermengel' uit de persoon te halen en hem op dezelfde manier levend te maken zoals hij dat bij zijn eigen dieren doet. Ze zullen dan in verbinding met hun eigenaar zijn/haar gedachten en gevoelens staan en op dezelfde manier reageren zoals Sebastians dieren dat bij hem doen. Dit is wel enkel mogelijk wanneer de persoon daarmee toestemt. Deze 'beschermengelen' zien er net dat tikkeltje anders uit dan gewone dieren, zo zal bijvoorbeeld het gewei van een hert of de manen van een leeuw een blauwe gloed hebben.
Limits:- Als de 'geest' van het dier wordt vernietigd nog vorens het de grond raakt en 'vaste vorm' aanneemt, dan lost de geest ervan op in het niets.
- Afhankelijk van dier tot dier moet Sebastian een bepaalde hoeveelheid van zijn levensenergie gebruiken. Hij kan dus niet oneindig veel dieren oproepen, maar zal eerst moeten recupereren alvorens hij opnieuw een dier kan creëren.
- Als het dier pijn voelt - wanneer het bijvoorbeeld aangevallen wordt - dan voelt Sebastian dit ook voor kort. Al zal het wel geen fysieke schade bij hem veroorzaken.
- Per persoon kan hij slechts éénmalig de beschermengel oproepen en tot leven wekken. Het dier staat in verbinding met zijn eigenaar en niet met Sebastian, hij heeft dus geen controle over dat dier. De beschermengel heeft een levensspan even lang als die van zijn eigenaar en kan dus levenslang aan zijn/haar zijde blijven. Maar wanneer het dier wordt vermoord, dan veranderd het weer in een geest en kruipt het opnieuw in het lichaam van de eigenaar. Het sterft lichamelijk, maar niet geestelijk. De beschermengel kan geen tweede keer door Sebastian tot leven gewekt worden.
Replication
Naast het creëren van dieren is Sebastian ook in staat om zichzelf te kopiëren. Met andere woorden: Hij kan zichzelf namaken als levend persoon. Dit doet hij op dezelfde manier, door zijn levensenergie te gebruiken om de 'geest' van zichzelf op te roepen en uit zijn lichaam te drijven. Ook wanneer die geest zijn voeten op de grond zet komt hij als het ware tot leven. Elke kopie van hem is in staat om op dezelfde manier te denken en handelen als Sebastian dat doet. Ook hun gedachten staan in verbinding met elkaar, wat dus betekend dat Sebastian in een wip een hele omgeving kan doorzoeken, óf dat hij met meerdere personen tegelijk kan vechten.
Hij kan zichzelf praktisch oneindig veel keer kopiëren, omdat de levensenergie zogezegd in zijn eigen lichamen blijven. Wel is het zo dat zijn klonen minder sterk worden als het er te veel worden omdat de energie over veel lichamen verdeeld moet worden. Maar dit treed enkel op als hij over de 5 klonen gaat, dus dat er zogezegd 6 'Sebastians' zijn.
Zijn klonen verdwijnen ofwel als hij ze 'terugroept', ofwel als ze zwaar gewond raken en sterven aan verwondingen zoals 'echte' personen dat ook zouden doen. Als het lichaam sterft, lost het lichaam op en kruip de geest (en dus de levensenergie) weer in Sebastians échte lichaam. Omdat Sebastian in verbinding staat met al zijn klonen en hij dus zogezegd in meerdere lichamen tegelijk leeft, voelt hij het ook als eender welk lichaam pijn heeft, maar ondervind ook hier geen echte fysieke schade aan. Ideaal dus als er een gevaarlijk, onbekend terrein moeten onderzocht worden.
Limits:- De lichamen kunnen niet op 1, 2, 3 opgeroepen worden, het heeft enige tijd nodig omdat de geesten een voor een uit zijn lichaam moeten drijven.
- De klonen kunnen niet oneindig ver uit elkaar gaan, er zit een bepaalde limiet aan. Als ze te ver weg zijn van het 'originele' lichaam, dan lost het lichaam vanzelf weer op en vliegt de lichaamsenergie terug naar Sebastian.
- Als Sebastians echte lichaam wordt verwond terwijl er klonen van hem rondlopen, kan het zijn dat die oplossen en verdwijnen. Dit afhankelijk van de ernst van de verwonding.
- Zijn klonen zelf kunnen op hun beurt niet nog eens klonen oproepen. Dit kan alleen het originele lichaam.
Family[Parents: Beatrice Martin – Malcolm Cosgrove
[Sibling(s): Vincent Cosgrove
De relatie die hij heeft met zijn ouders en zijn jongere broer is enorm goed. Hij heeft een zeer stricte opvoeding gekregen, maar dat bevorderde enkel maar de positieve houding die Sebastian al van zichzelf had. Zijn broer was 'losser' en minder gedreven als Sebastian, maar toch schoten ze enorm goed met elkaar op. Vincent liet Sebastian zien hoe het was om plezier te maken en Sebastian toonde op zijn beurt aan Vincent hoe belangrijk het was om een goede houding te hebben in het leven. Het feit dat ze nu niet meer samen zijn bezorgd hem veel innerlijk verdriet, maar die gevoelens toont hij niet naar de buitenwereld.
HistoryOp school was hij een voorbeeldige student, hij had altijd redelijk goede punten (hij was beter in lichamelijke opvoeding dan in theorievakken) en zijn gedrag was zoals het hoorde te zijn. Sebastian was gedreven in wat hij deed. Bij de medestudenten stond hij minder goed als dat hij bij de leerkrachten stond. Hij kwam over als 'streverig', iemand die een saai, braaf leventje leidde. Maar dat was iets wat Sebastian niet kon deren, hij vond presteren namelijk belangrijker dan plezier maken.
Op zijn achttiende koos hij ervoor om het leger van Australie in te gaan omdat hij nooit echt uitblonk in theorievakken, maar wel enorm in sport en probleemoplossend denken. Het was voor hem en zijn ouders ook geen verassing dat hij met glans slaagde voor de bikkelharde toelatingsproeven.
Sebastian klom enorm snel op in rang, hij begon als private, maar kon zich na een jaar al
first sergeant noemen, wat niet onlogisch was als je zag welke kracht hij bezat, zowel tijdens het man-op-man gevecht als tijdens het werken met vuurwapens. Hij droeg deze titel alsof hij ervoor geboren was. Zijn mentaliteit en kracht zorgden ervoor dat het gewoonweg op zijn lijf geschreven was.
Het feit dat Sebastian een mutatie had hield hij verborgen voor iedereen, zowel voor zijn ouders als voor het leger, niet dat hij zich er voor schaamde, integendeel. Hij was bang dat ze hem zouden ontdekken en heel zijn leven waarin hij op 20jarige leeftijd al zo veel had bereikt, zou verliezen. Hij was er zich namelijk goed genoeg van bewust dat niet iedereen even blij was met de aanwezigheid van mutanten. Dus het bleef zijn geheim, niemand mocht het weten. Behalve
Myrthle, al was dat niet omdat hij het zelf wou.
Op een avond moest hij in zijn eentje op patrouille en om sneller en nauwkeuriger te kunnen werken had hij zichzelf twee keer gekloond als gevolg dat er 3 kopiën van hem op het terrein rondliepen. En zijn grootste nachtmerrie werd werkelijkheid, een vrouwelijke soldate, Myrthle, had hem zien klonen en was zijn originele lichaam gevolgd om hem daarna met zijn neus op de feiten te drukken.
Maar in de plaats van dat ze hem verried, bleek dat ze zelf ook een mutant was. Myrthle had de mutatie
Intangibility. Het duurde dan ook niet lang voordat ze naar elkaar toegroeiden en elkaar met hun geheimen toevertrouwden. De relatie die ze hadden was er een zoals in de films. Alles was perfect, ze vulden elkaar aan zoals yin en yang dat deden, Myrthle was enthousiast en optimistisch over alles, terwijl Sebastian de nuchtere kijk op dingen kon bewaren. Hij trainde haar zodat ze alsmaar sterker en beter werd en zij leerde hem de definitie van 'liefhebben' kennen. Als je naar hun keek, dan zag je wat de betekenis van ware liefde was.
x xTotdat op een dag het team van Sebastian opgeroepen werd om een levensgevaarlijke quest te doen, eentje waar enkel de beste soldaten -waaronder sinds kort ook Myrthe behoorde- voor in aanmerking kwamen. Sebastian was de
First sergeant van dat team. Hij was het kloppende hart, de drijfveer van hun groepje. Er bestond geen twijfel over het belang van zijn aanwezigheid in het team en iedereen was zich daar van bewust. Hij was degene die hun in het slagveld leidde, degene die voor alle obstakels een oplossing zocht en degene die nooit in paniek mocht raken. Maar daartegenover bezorgde Sebastian ook iedereen het gevoel dat ze onmisbaar waren in het team. Kortom, hij was de beste leider die iemand zich kon wensen in tijden van oorlog.
Maar de quest verliep niet zoals gepland, integendeel. Het team van Sebastian werd in een hinderlaag gelokt en het was één groot bloedbad. Hij nam levens, maar moest er ook tientallen geven. Met zijn heel team werd korte metten gemaakt, totdat enkel hij en Myrthle overbleven, allebei gehavend op leven en dood. En toen was er die ene kogel. Die kogel die recht op het hart van Myrthle afging. Sebastian wist dat Myrthle al te zwaar gewond was om haar mutatie nog te gebruiken, dus hij wierp zich voor haar, maar tevergeefs. De kogel ging recht door zijn schouder en kwam er aan de andere kant weer uit, om zich vervolgens met nog genoeg kracht in Myrthle's borst boorde om tot aan haar hart te komen. Het was afgelopen.
Ziedend van woede en verdriet activeerde hij zijn mutatie, die hij gedurende de hele quest niet gebruikt had om geen argwaan bij zijn teamgenoten te wekken. Iets waar hij tot de dag van vandaag nog spijt van heeft, want dan had het heel anders kunnen eindigen. Hij kloonde zichzelf meer als tien keer en riep terwijl ook nog de meest gevaarlijke dieren op. Uit zichzelf bouwde hij een heel nieuw team en wist uiteindelijk in zijn eentje de vijand terug te drijven.
Sebastian was teruggegaan naar het levenloze lichaam van Myrthle en was ter plekke ingestort toen hij werkelijk besefte dat hij haar kwijt was. Hij voelde zelfs de aanwezigheid van haar beschermengel, een gazelle, niet meer. Sebastian wilde opgeven, hij wilde samen met haar sterven, totdat hij in de verte hoorde hoe de vijand versterking had gehaald en besefte dat hij Myrthle nooit zou kunnen wreken door hier zijn leven te laten. Hij was er zich van bewust dat hij met de weinige kracht die hij nog had opnieuw zou kunnen winnen, dus het enige wat hij kon doen was de dog tag rond Myrthle's hals halen en met zijn laatste krachten een paard op te roepen om vervolgens er als de wind vandoor te gaan.
Hij keerde nooit terug naar het leger en liet hen leven met de gedachte dat die nacht heel het team gesneuveld was. Het was immers geen geheim meer dat hij een mutant was, en nu hij ook nog eens op de hielen gezeten werd door een groep mutantenjagers kon hij niet anders dan onderduiken. Dat deed hij een maand lang, in erbarmelijke omstandigheden totdat Jean en Jamie hem uiteindelijk vonden. Vrijwillig ging hij mee naar Genosha, waar zijn wonden eindelijk de zorg kregen die ze nodig hadden en waar hij wist dat hij de kans had om verder te gaan met zijn leven. Waar hij misschien zelfs ooit de kans zou hebben om wraak te nemen op al het slechte in de wereld.
De mensen die zijn vrienden en Myrthle hadden vermoord, de mensen die hém wilden vermoorden... 
