Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] do jun 04, 2015 4:24 pm
Zijn antwoord was niet goed en dat had hij ook kunnen verwachten. Misschien dacht hij diep van binnen hetzelfde, maar zijn onzekerheden zorgden ervoor dat dat stemmetje ver weg werd gedrukt en slechts een gemompel bleef. "Je kunt ook gewoon minder nadenken over dingen en ze gewoon doen?" Het was wel een goed initiatief, maar .. (de maar hing aan al zijn redenaties) dat bood hem nog geen veiligheid voor gevaren. “Ik weet niet hoe jij dat zo doet, maar ik kan dat nadenken niet zomaar uitzetten.” Aan alles zat een consequentie gebonden in zijn hoofd. Van zeer waarschijnlijke dingen naar bijvoorbeeld een meteorietinslag op aarde. "En als je dan in een schattig konijn veranderd dan hoef je niet bang te zijn dat iemand je pijn doet.. Wie doet nou een konijntje kwaad?" Nu was het zijn beurt om even te lachen. “Wie zou er helaas een konijn willen zoenen?” Dan was hij van een probleem af, maar het andere bleef nog aanwezig.
"Jep" Kort en bondig was haar antwoord. Zou er bij elke zoen een apart verhaal aanhangen? Hij moest toegeven dat het zijn nieuwsgierigheid wel had aangewakkerd, maar doorvragen was weer iets waar hij een consequentie aanbond. Zeker bij haar. "Weetje een beetje wat je type is kwa persoonlijkheid?" Het werd weer op hem doorgeschakeld en de vraag bracht hem even van zijn apropos. Zijn type? Pfoe. “Hmm, eens zien.” Het moest iemand zijn waar hij zich bij op zijn gemak kon voelen. Dus niet iemand die hem telkens nerveus, op de slechte manier, deed voelen of iemand waar hij zichzelf niet kon of niet durfde te zijn. “Ik denk .. iemand die zichzelf is, dan ook eerlijk, initiatief durft te nemen aangezien ik die skill niet heb. Of nog niet,” Ja, hij zou ‘proberen minder na te denken’. “en tja, gewoon iemand waar je graag bij in de buurt wilt zijn. Het kan werkelijk waar iedereen zijn, eigenlijk.” Qua eisen vond hij zichzelf niet echt streng.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] do jun 04, 2015 10:46 pm
Me? A bitch?
No baby I'm a lot worse than that
Dat hij bang was voor water vond ze al iets raars. Maar hij was dus niet alleen bang voor water, voor alles dus zo wat. Waardoor ze het nog knap vond dat hij hier zat. Zo grappig hoe hij er nog steeds zat terwijl Aurélia voor iemand als hem best eng kon zijn. Nawh, na al haar liefdadigheid was dat natuurlijk wat minder. “Ik weet niet hoe jij dat zo doet, maar ik kan dat nadenken niet zomaar uitzetten.” zei hij. Oke, waarom niet dan? Het leek haar zo lastig om overal de gevolgen maar van te moeten bedenken. Soms was het handig dat was wel zo, soms dan had ze spijt van dingen die ze had gezegd waarvan ze later tegen haar werden gebruikt. In dat opzicht was Raphael wel wat slimmer dan haar. "Ga op je gevoel af, dan kom je er wel"
Daarna ging het over hem als konijn. Hun gesprekken hadden soms wel rare wendingen moest ze toegeven. “Wie zou er helaas een konijn willen zoenen?” zei hij. Daarbij trok ze even een wenkbrauw op. “Oh dus je wil wel een gezoend worden?” vroeg ze. Ja die weirdo was ze bang om dat ze doen maar hij wilde wel. Nou dat schoot niet echt op he? Hij had wat aansporing nodig. Want zelf ging hij niet zomaar actie ondernemen blijkbaar. “Hmm, eens zien.” begon hij. Zo, nu kwam het hor, zijn type. “Ik denk .. iemand die zichzelf is, dan ook eerlijk, initiatief durft te nemen aangezien ik die skill niet heb. Of nogniet,” vertelde hij. Ze keek hem een beetje ongeloofwaardig aan. “Lekker duidelijk ben jij” zei ze met een zucht. “en tja, gewoon iemand waar je graag bij in de buurt wilt zijn. Het kan werkelijk waar iedereen zijn, eigenlijk.” zei hij daarna. Nou oke dat vond ze er meer op lijken. “Nou nee dat vind ik wel een goed punt. Het is lastig om iemand te vinden waarbij je graag in buurt bent.” zei ze en dacht even na. Wacht, met wie zat hij te praten. “Mhm, misschien niet in jou geval. Want het feit dat je nog niet weg bent gegaan bij mij uit de buurt is raar. Ik geef toe, ik ben niet het leukste gezelschap.” zei ze eerlijk. Hoe ging hij nou kiezen bij wie hij zich op zn gemak voelde als hij al in staat was om bij Aurélia in het zwembad te zitten.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] do jun 04, 2015 11:12 pm
"Ga op je gevoel af, dan kom je er wel" Het klonk als een paar simpele woorden, woorden die hij makkelijk kon uitvoeren, maar zelfs als hij de juiste houding erbij kon vinden, wist hij van zichzelf dat hij halverwege weer terug zou krabbelen. En half-half was niet de manier om dit te doen. “Ooit op een dag, zal het lukken.” Glimlachte hij maar, toch zat het nu wel bij zijn doelstellingen. Eerst wilde hij nog wel wat meer mensen leren kennen, dan zou het misschien vanzelf komen?
Blijkbaar zou zijn vorm als konijn wel heel onschuldig zijn en zou niemand hem iets doen. Nou .. misschien zou haar plan om initiatief te nemen wel een goede uitwerking hebben? Tegen wortels had hij niet echt iets en met een vacht had hij het nooit koud? Zou Aurélia iemand kennen die dat kon? “Oh dus je wil wel een gezoend worden?” Had hij ooit de indruk gewekt dat hij daar een ‘nee’ tegen zou zeggen? “Ik zou niet forever single willen sterven, nee.” Zou dat was weer zijn eerlijke bijdrage van vandaag. Heel erg duidelijk bleek hij niet te zijn met zijn beschrijving, maar veel kon hij er niet aan doen. Als een meisje aardig tegen hem deed en hem normaal behandelde, dan vond hij het al leuk. “Nou nee dat vind ik wel een goed punt. Het is lastig om iemand te vinden waarbij je graag in buurt bent.” Raphael haalde zijn schouders op, dan was dat punt dus wel belangrijk. “Mhm, misschien niet in jou geval. Want het feit dat je nog niet weg bent gegaan bij mij uit de buurt is raar. Ik geef toe, ik ben niet het leukste gezelschap.” Oh ja, dat was waar. “Als ik over het verlegen punt word getrokken, komt het denk ik wel goed,” Als hij eenmaal op zijn gemak begon met praten, kon er soms geen stoppen aan zijn. “Maar, dat zeg je nu wel zo vaak over jezelf, maar om heel eerlijk te zijn ben je best gezellig, als je niet denkt aan, what’s her name, of dreigt met wat er ook in de buurt is.”
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] vr jun 05, 2015 4:44 pm
Me? A bitch?
No baby I'm a lot worse than that
Ze zag wel in dat deze jongen echt iets moest doen aan zijn denken van gevolgen. Ze probeerde hem aan te moedigen maar dat had weinig nut, teminste dat gevoel had ze erbij. “Ooit op een dag, zal het lukken.” zei hij. Pff echt hij, hield niet echt de moed erin. Ooit op een dag. Ja dat was makkelijk gezegd. Ooit op een dag zou ze dood gaan. Dit was niet echt een quote voor iets waar je eigen nieuwsgierig naar bent.
Misschien zou hij in een konijn veranderd worden. Grote fantasie had je nodig om dat te bedenken. Alleen om een kus? Raphael was echt een watje eerste klas hoor. Ze wist niet wat ze daar mee aan moest. “Ik zou niet forever single willen sterven, nee.” . Echt wauw, de verlegen dude wou niet forever single zijn. Hij legde zijn type ook een beetje vaag uit. Waaruit je de conclusie kon trekken dat iedereen zijn type wel was. Hij hoefde zich alleen op zn gemak te voelen. Nou dus niet iedereen was zijn type. Aurélia had de indruk gekregen dat hij zich niet honderd procent op zijn gemak voelde bij haar. Maar dat nam ze hem niet kwalijk hoor, dat was haar eigen schuld, en dat vond ze niet erg. “Als ik over het verlegen punt word getrokken, komt het denk ik wel goed,” zei hij. Ze grinnikte kort. Hij kon zichzelf ook wat moed inspreken he. “Maar, dat zeg je nu wel zo vaak over jezelf, maar om heel eerlijk te zijn ben je best gezellig, als je niet denkt aan, what’s her name, of dreigt met wat er ook in de buurt is.” zei hij. Verbaasd trok ze haar wenkbrauwen op. “Ik? Gezellig?” vroeg ze ongeloofwaardig. Hij was de enige hier die dat had gezegd. Ze keek hem even aan en een onheilspellend glimlachje verscheen op haar lippen.
Dan liet ze wel even haar echte gezellige kant zien. Aurélia kwam wat dichterbij, best dichtbij eigenlijk. Ze legde zachtjes haar hand op zijn schouder en gleed langs zijn arm. Zachtjes he, ze wist dat hij gevoelig was. Ze wilde wel weten wat zijn reactie was op wat aanraking en oogcontact. Hij voelde zich toch op zijn gemak? Of vond hij dat eng?
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] za jun 06, 2015 5:33 pm
Misschien waren het woorden geweest die ze helemaal niet had verwacht en misschien had hij het anders moeten verwoorden, of helemaal niet. Het was gewoon dat ze in hun twee ontmoetingen als redelijk vaak wel iets in die richting had gezegd, dat ze niet gezellig was of dat ze gemeen was of dat niemand haar kon of mocht vertrouwen. Tot nu toe, uitgezonderd van een paar lipbijtende momenten, vond hij dat niet waar. Dat had hij gewoon even kwijt gewild, zodat ze misschien niet zou denken dat iedereen haar zo zag. Want ook de mening van de buitenwereld maakte een persoonlijkheid, toch? Dat dacht hij tenminste. “Ik? Gezellig?” Ze bleek hem niet te geloven en dat begreep hij ook wel een beetje, maar ook weer niet. Alsof ze geboren was, zo, gelovend dat ze niet gezellig kon zijn of leuk om bij in de buurt te zijn. “Nou ja,” Antwoordde hij. “Tot nu toe, vind ik het nog wel het leukst om bij jou in de buurt te zijn.” Lang was hij hier ook niet, maar hij had wel een handje vol met mensen ontmoet. Toen hij echter de glimlach, of eerder gezegd grijns, op haar gezicht zag, werd hij wel even bang. Ze had duidelijk iets in haar hoofd, anders was haar manier van glimlachen.. apart.
Het kwam al snel naar boven drijven wat haar plan was, dat dacht hij dan. Ze kwam opeens dichterbij, iets waar Raphael best wel van schrok en hij voelde zijn instinct om naar achteren te deinzen, maar hij voelde alleen de rand van het zwembad harder tegen zijn rug duwen. Ze deed geen stap meer terug, maar bleef op haar plek. Slik. Plots raakte ze met haar hand zijn schouder aan en hij huiverde kort. Toch merkte hij wel dat ze het voorzichtig deed, maar het was zeker naar omdat het zo onverwacht was. Niet begrijpend keek hij haar aan, alsof er een antwoord in haar blik zou liggen, maar ze begon nu met haar hand te bewegen. Oké, nee. Heel voorzichtig pakte hij met zijn hand die van haar vast. “Wat ben je aan het doen?” Vroeg hij, het niet helemaal begrijpend.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] za jun 06, 2015 7:25 pm
Me? A bitch?
No baby I'm a lot worse than that
Dat ze hem op een soort van manier toch gezellig had genoemd vond ze raar. Het was namelijk niet iets wat ze dagelijks te horen kreeg, eigenlijk nooit. Ze was fel, irritant en naja veel mensen hier pikten dat niet. Dat wist ze van de mensen die ze had leren kennen dan. Het was wel vreemd om aan te horen. Ze wist niet zeker hoe ze daar op moest reageren. En ook niet of ze het nou moest zien als een compliment, naja het was wel een compliment. Maar wilde ze dat wel, dat leuk en gezellig zijn? Nou het was hem dan ook even gelukt om haar wat oncomfortabel te voelen. “Nou ja,” begon hij toen ze ongeloofwaardig had gedaan over haarzelf en gezellig zijn. “Tot nu toe, vind ik het nog wel het leukst om bij jou in de buurt te zijn.” zei hij. Hah, ja tot nu toe. Dan wou ze wel weten hoeveel mensen hij had ontmoet. Want hij zal hoogstwaarschijnlijk gewoon anderen ontmoeten waarbij je Aurélia een harte loze bitch kon noemen. Ze fronste maar het bracht toch wel een klein glimlachje op haar gezicht.
Het idee in haar hoofd dat ze gezellig was. Ze was in een soort tweestrijd. Aan de ene kant walgde ze nog steeds van al het zoetsappige vriendschap en liefde gedoe. Nog steeds ervan overtuigd dat het beter was om te vermijden. Maar aan de andere kant, vond ze het wel leuk om te horen? Aurélia besloot om hem toch weer wat bang te maken. Wat niet moeilijk was tho. Bang om een meisje te zoenen, hoe moeilijk kon het zijn? Hij keek haar aan alsof hij geen idee had. Ze had hem nauwelijks aangeraakt. Hij pakte haar hand vast. “Wat ben je aan het doen?” vroeg hij. Ze moest nu haar best doen om niet heel diep te zuchten, op een geïrriteerde manier. Ze zuchtte niet, ze moest gewoon even wat geduld hebben. Ze trok haar hand terug en zette die naast hem op de rand van het zwembad zette. En de andere aan de andere kant van hem zodat hij niet kon vluchten. Tja de enige weg was onderwater, maar dat was niet een uitweg die ze hem zag nemen. “Relax” zei ze en deed haar uiterste best om geruststellend te klinken. “Of ben je bang voor mij?” vroeg ze neutraal en kwam met haar gezicht wat dichterbij. Haar buik die net niet de zijne raakte..wachtend op het moment dat hij wat dapperder zou worden.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] za jun 06, 2015 9:52 pm
De hand werd niet met geweld uit de zijne getrokken, wat hem al eigenlijk gerust stelde. Want van wat nu allemaal gebeurde, was dat een van de dingen die hem angst had gebaard. De paniek die nog steeds in zijn hoofd heerste werd er niet beter op, met het feit dat hij ook niets van emoties kon zien. Alleen dat grijnsje dat hij eerder had opgemerkt.. maar dat was ook de oorzaak van diezelfde paniek. Haar hand verliet die van hem en even dacht hij dat ze weg zou zwemmen of weer terug zou keren naar haar oorspronkelijke plek, maar nee, het werd erger. Zijn persoonlijke ruimte werd nog meer verkleind toen ze haar ene hand aan de ene kant van zijn schouder plaatste en de ander naast zijn andere schouder. Twee uitwegen waren met een paar simpele bewegingen geblokkeerd en zijn wenkbrauwen vormden een diep en diep verwarde frons. “Relax” Nou, die frons bleef aanhouden. Relax? Re-lax?! Tijdens deze situatie? Die zijzelf had gecreëerd, om geen enkele duidelijke reden? (Of een reden, die met uitroeptekens in de lucht hing, maar die hij ironisch genoeg niet kon zien) “Of ben je bang voor mij?” Kwam ze daar weer mee? “Zoals ik eerder al zei, nee.” Maar het einde van zijn zin verzachtte, want ze kwam dichterbij, iets wat hij alweer niet had verwacht. W-wat dacht ze wat hij zou doen nu? De jongen nam een hap lucht, concentreerde zich voor een moment en besloot zich meer van al die gedachten af te zetten. Toch nog steeds voorzichtig, legde hij zijn handen bij haar nek en trok haar iets naar zich toe, waarbij hij zijn hoofd ook naar haar boog en kuste haar heel teder op haar lippen. Oh zo voorzichtig, want nog steeds piekerde hij veels en veels te veel.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] za jun 06, 2015 10:57 pm
Me? A bitch?
No baby I'm a lot worse than that
Aurélia was een beetje in de war geweest over postieve dingen die over haar werden gezegd. Ze wist niet eens of ze dat wel leuk zou moeten vinden. Het bracht haar in een situatie waarin ze niet wist wat ze moest doen. Maar dat liet ze niet merken. Nee, ze ging door met iets wat ze in haar hoofd had. Aurélia was alleen maar dichterbij gekomen en had hem aangeraakt. En hij leek wel terug te deinzen alsof ze hem wou vermoorden. Geen wonder dat hij nog nooit had gekust. Ze wist niet of het hem zou lukken om zijn gedachten uit te zetten. Aurélia plaatste haar handen aan beide kanten van hem aan de kant. Geen ontsnappen meer aan. Behalve als hij ging zeggen dat hij bang was ofcourse. Als hij dat zou zeggen dan zwom ze weg. Dan was het gewoon nog een gemiste kans voor hem.
“Zoals ik eerder al zei, nee.” zei hij. Dat was goed want ze kwam dichterbij. Waarbij ze zijn volgende zet afwachtte. Dat moment was het nu of nooit voor Raphael. Als hij nu nog iets zei dan wist ze niet wat ze met hem aan moest. Maar dat deed hij niet. Zacht en teder werd er een kusje op haar lippen gedrukt. Een schattige kus. Aurélia kuste hem met wat meer overtuiging terug. Het was zijn eerste dus dan deed ze wel haar best. Op een eerste kus kijk je je hele leven op terug so yeah. Op het juiste moment liet ze zijn lippen los en liet haar handen los van de kant. Ze keek op met een glimlach. Als dat zijn hoofd niet tot rust had gebracht dan wist ze het niet meer. “Was dat nou zo moeilijk?” grapte ze. Ze was benieuwd hoe het voelde voor hem. Voor haar, ze wist het niet, ze had het wat warmer maar verder niks opmerkelijks. Ze herinnerde haar eerste kus nog wel, haar hart tekeer en dat rare gevoel in haar buik. En nu.. gewoon een kus, en dat misschien om dat ze alle gevoelens buitensloot.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] zo jun 07, 2015 12:15 am
Nog steeds voelde hij zijn hart angstig kloppen en zou hij elk moment kunnen klappen, maar toen hij zijn gedachten met een knopje uit had gezet, leek hij voor dat moment wel tot rust te komen. Veel overtuiging zat er niet in zijn kus, want nee, hij durfde het niet eens een zoen te noemen, maar hij deed het gewoon. Het antwoord was wat meer overrompelend dan hij had verwacht. Met een poging probeerde hij haar voorbeeld te volgen, maar of het succes was? Hij wist het niet en hij zou het waarschijnlijk ook niet willen weten achteraf. Het voelde.. vreemd, heel erg vreemd. Elk minuscuul beweginkje merkte hij op, maar het was niet zo vervelend als wanneer iemand hem onverwacht aanraakte. Ja, het was misschien zoals ze het had beschreven. Geen gevoelens, maar.. speciaal? Was dat een goed woord ervoor? Pas toen ze zijn lippen los liet, opende hij zijn ogen en knipperde kort. Het besef was er nog niet van wat hij zojuist had gedaan en alles voelde aan als een droom. “Was dat nou zo moeilijk?” Huh? Wie? Wat? Waar? Raphael wreef met zijn hand over zijn gezicht, om Aurélia vervolgens weer aan te kijken. Ze had het zo simpel gevraagd en wat dwaas glimlachte hij terug, de juiste woorden kwamen nog hem nog niet echt te binnen. Dus bleef hij ook even stil. “Het was eh.. wow.” Kwam er nogal overdonderd uit. Het waren niet de juiste woorden, maar hij haatte het om te lang stil te blijven als er een vraag werd gesteld waar hij duidelijk wel een antwoord op moest geven. Dus werd het maar dat. “Maar nog steeds.. huh, waarom?” Ja om het hem te laten zien, maar het bracht zoveel verwarring in zijn hoofd. “Is dit jouw manier van gezellig zijn?” Vroeg hij vervolgens met een ontzettend flauw grijnsje. Oh wat kon hij er aan doen, hij nam zijn woorden niet terug, al zou hij het kunnen.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] zo jun 07, 2015 1:49 am
Me? A bitch?
No baby I'm a lot worse than that
Dat ze hem de kans gaf om haar een kus te geven was duidelijk. Maar dat hij het ook echt deed had ze niet verwacht. Wel een goed teken, dat betekende dat ze niet onaantrekkelijk was right? Toch was ze wel trots op hem, ze had echt verwacht dat hij nog en keer naar een verklaring zou vragen waarom ze dichterbij kwam. Maar die teleurstelling hoefde ze niet te ondergaan. Hij had dus zijn gedachten uit kunnen zetten? Ze kon niet echt iets uit zijn gezicht halen. En hij ws niet meteen heel spraakzaam. Wat wel grappig was ergens. “Het was eh.. wow.” kwam er uit. Aurélia grinnikte even. Het was duidelijk wat overdonderd, logisch ook. Hij zat inmiddels niet meer vast tho. Aurélia ging achteruit. Ze ging er niet vanuit dat hij hunkerde naar meer. “Maar nog steeds.. huh, waarom?” vroeg hij. Aurélia was ondertussen op haar rug in het water gaan liggen, ze hoefde niet moeite doen om omhoog te blijven, zoals trappelen enzo, dat deed haar telekinese. “Omdat jij je over je angsten moet heen zetten. Je kunt je niet voor eeuwig verstoppen” legde ze uit terwijl ze recht omhoog keek naar de lucht door het dak raam.
“Is dit jouw manier van gezellig zijn?” vroeg hij en ze keek even lachend naar hem op. Oh gosh, die vraag. Nou dit was dus een deel van haar manier van gezellig zijn. Aurélia haar gezelligheid lag in een onenightstand, wat maar weinig voor kwam eigenlijk. En Raphael, nou voor hem was een kus al nieuw dus ze nam niet aan dat hij daar ervaring mee had. “Mijn manier van gezellig zijn..” zei ze en grinnikte even “Is normaal gesproken meer dan een gewone kus” zei ze en deed even een wenkbrauwwiebel. Ze zwom naar het zwembad trappetje en klom eruit waarbij ze naar haar tas liep en de handdoek om haar lichaam heen sloeg.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] zo jun 07, 2015 11:53 pm
Het gevoel ging net werd steeds weer herhaald in zijn hoofd en als hij nog even zo zou blijven kijken, zou die frons voor altijd op zijn voorhoofd geprint staan. Het was heel vreemd geweest en hij zou het niet Raphael-ig noemen. Zeker niet. Een echte Raphael zou hoe dan ook op de kant geklommen zijn en in een hokje gerold zijn. Maar dat had hij niet gedaan. Het was waarschijnlijk het moment geweest en het gesprek vooraf had hem misschien een klein duwtje in de juiste richting gegeven. Of het aan zou blijven? No idea. Op zijn vraag kreeg hij nu wel een antwoord. “Omdat jij je over je angsten moet heen zetten. Je kunt je niet voor eeuwig verstoppen” Hij knikte, nog steeds heel erg beduusd. Waarschijnlijk was zij de enige die zo’n probleem zo aanpakte. Ieder ander iemand had hem op iemand afgeduwd met een handgeschreven kaartje en een oortje, waardoor diegene hints zou fluisteren. Of iets in die richting. “Nou, bedankt.” Glimlachte hij maar, want ja, wat moest hij anders zeggen?
Oh shit. Zijn woorden waren weer heel grappig voor haar. Hoe kon het steeds weer zijn dat de woorden in zijn hoofd doornormaal klonken en steeds weer bij haar zo grappig aankwamen? Een innerlijke clown? “Mijn manier van gezellig zijn..” Zou waarschijnlijk niet hetzelfde zijn, gokte hij. “Is normaal gesproken meer dan een gewone kus” Ja, de beweging die haar wenkbrauwen maakten, maakten zijn gedachten wel helemaal af. Whoops, dan gingen hun meningen over ‘gezellig’ zijn niet in elkaar over. Aurélia koos ervoor het zwembad te verlaten, terwijl Raphael zich slechts omdraaide en zijn armen over de rand sloeg. Zijn kin liet hij op zijn over elkaar geslagen armen rusten en hij keek haar aan. “Ik had niet verwacht dat jij als eerste het water zou verlaten.” Hij had überhaupt niet verwacht, aan het begin van deze dag, dat ze het water in zou gaan.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] ma jun 08, 2015 11:39 am
Me? A bitch?
No baby I'm a lot worse than that
Het was een soort van grappig om hem zo van slag te zien. En ze voelde zich ergens wel goed dat ze hem een duwtje in zijn rug had gegeven. Hij moest zich toch een keertje over zijn angst heen zetten wan ze wist echt niet of ze ooit een watje zoals hem had ontmoet. “Nou, bedankt.” zei hij. Tja graag gedaan he, het was maar een kus. Voor Aurélia was er niet veel bijzonders aan hoor. Zoals ze al zei was haar gezellig toch wat meer dan dat. Hij begreep ook prima wat ze daarmee bedoelde. Niet helemaal zoals zijn manier van gezellig zijn gokte ze. Niet dat ze vaak een onenightstand had hoor, eigenlijk ook maar weinig. Maar ze ging er niet vanuit dat hij dat wel had. Als hij al moeite had om moed bijeen te sprokkelen voor een kus, nou dan wist ze niet hoe dat voor hem zou gaan. Ze dacht er dan ook echt niet over na om hem daarin te helpen. Ze wist niet wat voor wilde ideeën hij nog in zijn hoofd had maar voor haar bleef het bij die kus. Dat was gewoon om hem wat zelf vertrouwen te geven zodat hij er in de toekomst misschien minder moeite mee had. Heel aardig van haar.
Aurélia zwom nog een beetje rond om er dan toch maar uit te klimmen. Ze had nou wel lang genoeg in het water gelegen. “Ik had niet verwacht dat jij als eerste het water zou verlaten.” zei hij. Ze grinnikte even en keek toe hoe hij nog aan de kant lag. “Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik heb oma-handjes” zei ze en keek naar haar hand die rimpelige vingers had. Dat kreeg je nou eenmaal van het zwemmen. Sommigen sneller dan anderen, bij haar best snel eigenlijk. Ze droogde haar haar af en legde haar handdoek over de leuning van de ligstoel waarop ze plaats nam. “Ik had ook niet verwacht dat jij zo lang in het water zou blijven.” zei ze. Wat wel waar was, hij was degene met watervrees.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] di jun 09, 2015 5:03 pm
“Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik heb oma-handjes” Hij richtte zijn blik op zijn handen, die al lichte verschijnselen begonnen te vertonen van het gerimpel. Hoe lang zou iemand het kunnen volhouden in het water? Wat gebeurde er als je te lang in het water zou zitten? Hè yuk, dat wilde hij eigenlijk niet weten ook. “Ik hoop maar dat ik opa handjes krijg, anders is er iets mis.” Antwoordde hij heel flauwtjes. “Ik had ook niet verwacht dat jij zo lang in het water zou blijven.” Nee eigenlijk niet, nee. Toch had het water iets rustgevends en alleen het begin had hem een beetje nerveus gemaakt. “Het was vooral het duwen dat me er vanaf hield.” Dat was gewoon een naar idee, om een duw in je rug te krijgen, om vervolgens met een duik in het water te belanden. Om een beetje haar voorbeeld te volgen, draaide hij zich om en hief zichzelf omhoog via de rand, om vervolgens daarop te gaan zitten en nog met zijn benen in het water te hangen. De drang om er geheel uit te gaan was er niet echt en nu zou hij op de normale manier opdrogen en hoefde hij niet met een handdoek zich af te drogen. Ah, dat kon ook zo naar zijn, vooral als het niet echt een zachte handdoek meer was. “Heb jij dan niet iets wat je echt heel naar vindt om te doen? Like, ik ben geen grote fan van water of harde geluiden, maar jij?” Of was ze zo’n iemand die zich er met een keer slikken wel doorheen kon worstelen?
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] wo jun 10, 2015 3:45 pm
Me? A bitch?
No baby I'm a lot worse than that
Uhm ja, Aurélia ging het water uit. Ze kreeg rimpelige vingers dus dat wel een teken dat het wel weer mooi was geweest. Het was ook een prima verklaring dat ze eerder het water uit was dan hem. “Ik hoop maar dat ik opa handjes krijg, anders is er iets mis.” zei hij. Oh, naja misschien omdat hij minder had gezwommen? Ze grinnikte even en ging daarna op de ligstoel liggen. Hij zat langer in het water dan haar, iets wat ze niet echt had verwacht. Hij leek voor het hele zwembad gebeuren niet echt vrolijk over water. “Het was vooral het duwen dat me er vanaf hield.” antwoordde hij. Oke, nadat hij zijn mutatie had verteld begreep ze dat ook wel. "Dat begrijp ik." Met een overgevoelig lichaam leek haar het idee om in het water geduwd te worden ook niet zo fijn. Ze had er ook gewoon schijt aan kunnen hebben en hem alsnog in het water gooien. Maar dat vond ze toch niet helemaal fair. Maar moest je hem nu zien hoor, lekker in het water, of nou niet meer. Hij ging op de kant zitten.
“Heb jij dan niet iets wat je echt heel naar vindt om te doen? Like, ik ben geen grote fan van water of harde geluiden, maar jij?” vroeg hij. Mmh, ze moest even nadenken over dit. Tuurlijk, er waren genoeg dingen die naar voelden. Wenkbrauwen epileren, benen waxen of als er een steentje in haar schoen zat. Zo kon ze ook wel eeuwig door gaan. Of een beestje per ongeluk dood stappen of slaan en dan maar hopen dat het niet bevriend was met Grace. Ze had Aurélia ondertussen wel overtuigt dat het een ware misdaad was om zón leven te beëindigen. Maar goed, ze moest wel vertellen wat ze naar vond. “Ik haat het om nachtmerries te hebben” zei ze oprecht. Nee dat vond ze echt naar, wakker geschud te worden door een vreselijke droom. Het is dan ook nog altijd moeilijk om jezelf te kalmeren en daarna lekker verder slapen.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] vr jun 12, 2015 4:35 pm
Ze had het begrepen en dat had hij ook al kunnen inzien door de daad die ze juist niet had verricht. Dan was hij waarschijnlijk ook weer heel snel uit het water gekrabbeld en had hij zich zo snel mogelijk uit het zwembad begeven, zich veilig op zijn kamer verstopt en gehoopt dat hij haar de volgende dagen niet tegen zou komen. Hoe anders was het allemaal uitgelopen? Heel anders. Op zijn misschien wat raar klinkende vraag werd niet meteen een antwoord gegeven. Nou kon hij dat wel begrijpen, want het ging misschien wat verder dan.. ja, een normale vraag in een gesprek. “Ik haat het om nachtmerries te hebben” Hij draaide zijn hoofd om en keek haar aan. Ze was onderhand op een van de ligstoelen gaan liggen. Verbaasd hief hij een van zijn wenkbrauwen omhoog. Dat had hij.. niet verwacht nee. “Heb je die wel eens vaak gehad, dan?” Misschien bevond hij zich weer te diep in haar zaken, zat er misschien een heel verhaal achter en had hij deze woorden niet moeten zeggen. Een ander onderwerp aansnijden zou handig zijn, maar zijn gedachten waren leeg.
Raphael draaide zijn hoofd naar het water, waarvan het oppervlak nog licht op en neer bewoog door de bewegende mensen die zich er net in hadden bevonden. “Oké, oké, ik weet iets leuks!” Begon hij toen, een licht speels glimlachje op zijn gezicht geplant en krabde even over zijn kin om zijn concentratie te verhogen. “Zou je liever.. hmm, een ijskoude douche nemen of helemaal geen douche?” Wow, wat een geniale vraag, hoe slim moest je zijn om daar toch op te komen! “Of liever geen mutaties, maar wel in de bewoonde wereld kunnen leven of wel mutaties en voor altijd in dit soort gebieden moeten blijven wonen?” Die ging toch wel een beetje dieper.
