Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] vr jun 12, 2015 9:02 pm
Me? A bitch?
No baby I'm a lot worse than that
Ze was rustig op een ligbed gaan liggen op een afstand waarmee ze nog prima een gesprek kon voeren met Raphael. Hij vroeg wat ze naar vond, en dat waren nachtmerries. Ja wauw, vond iedereen dat niet erg? Beetje standaard he. “Heb je die wel eens vaak gehad, dan?” vroeg hij. Uhm dat wist ze niet goed. Gewoon net zo vaak als iedereen dacht ze. Al wist ze niet hoe vaak anderen nachtmerries hadden. Aurélia had ze wel eens in de zoveel tijd. “Soms” zei ze beetje onzeker over haar antwoord. Het was niet een nuttig antwoord voor hem dat wist ze. Maar dat voorkwam wel weer dat hij erover door ging vragen. Dus het was ook wel weer een goed antwoord geweest.
Als ze daarmee een stilte had gemaakt dan vond ze dat niet erg. “Oké, oké, ik weet iets leuks!” begon hij. Opgewekt keek ze weer op omdat ze toch wel wat vermoeid weg was gezakt in gedacht. “Oke” zei ze en stemde in op wat hij wou doen, whatever het ook voor iets was. “Zou je liever.. hmm, een ijskoude douche nemen of helemaal geen douche?” vroeg hij. Serieus, dat was zijn ontzettend leuke vraag? Aurélia lachte even en dacht na. “Een koude douche want stinken vind ik erger dan koud water.” zei ze. Ooh hoe logisch klonk dat he. Zo goed, hier verdiende ze een applaus voor. “Of liever geen mutaties, maar wel in de bewoonde wereld kunnen leven of wel mutaties en voor altijd in dit soort gebieden moeten blijven wonen?”. Mmh dat was een moeilijke, Aurélia hield van haar mutaties. “Ligt eraan. Hebben de mensen in de bewoonde wereld dan ook allemaal geen mutaties?” vroeg ze slim. Dat maakte z’on situatie namelijk heel anders. Maar ze wist niet of hij zijn vraag hiermee ook ging aanpassen.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] vr jun 19, 2015 4:07 pm
Ja nou, het was wel een beetje aan apart antwoord geweest. Spinnen, het donker, een wereld zonder make-up, dat waren misschien antwoorden die hij verwacht zou hebben. Niet echt nachtmerries? Die had hij zelf al een hele tijd niet gehad, dacht hij. Want dromen vergat hij altijd, het moment dat, nadat hij wakker was geworden, een keer had geknipperd. Misschien had hij dus wel nachtmerries, maar drukte hij die weg in het donkerste hoekje van zijn hoofd, zodat hij zich daar geen zorgen om hoefde te maken. Oké, nu was hij weer te ver gezonken en dat eindigde in een kort antwoord dat hij hoorde. Of dat zou het hele antwoord geweest kunnen zijn. Het onderwerp werd dus wel afgesneden en dat bracht hem wat meer tot rust. Straks woelde hij zich weer te diep in privé zaken, die hij niet mocht weten.
Nou, hij kreeg in ieder geval wel een wat enthousiaster antwoord op zijn kreet. Of het ‘leuk’ genoemd zou worden door haar wist hij niet, maar voor even maakte hij zich daar geen zorgen om. Ze stemde er mee in, dus moest ze nu meedoen. Moest. Op zijn eerste geniale vraag, waar hij meteen na het stellen al spijt van kreeg, kreeg hij eerst een gelach als antwoord. “Een koude douche want stinken vind ik erger dan koud water.” Really? Hij keek een tikkeltje verbaasd op. “Ben je zo’n hygiëne freak? Zeg alsjeblieft geen ‘ja’.” Zijn tweede vraag was misschien wel wat lastiger. “Ligt eraan. Hebben de mensen in de bewoonde wereld dan ook allemaal geen mutaties?” Hm, dat was een goede vraag. “Niemand heeft mutaties dan.” Zoals het in de meeste gevallen in de mensenwereld was. Ja, dat maakte het wel lastiger. Gewoon zijn of apart en niemand om apart voor te zijn.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] ma jun 22, 2015 11:10 pm
Me? A bitch?
No baby I'm a lot worse than that
Wat ze naar vond? Dat waren duizenden dingen, ze had best aan veel dingen een hekel. Maar het meest aan nachtmerries dus dat was haar antwoord. Ze kapte het wel meteen weer af tho. Waarom zou ze daar over willen praten? Zelf zag ze er geen reden voor. Gelukkig wist hij ook wel dat hij er niet over door moest vragen. Dat vond ze best fijn, hij wist wel zijn grenzen. Wel mede mogelijk gemaakt door haarzelf en haar eng doen maar oke. Het ging om het idee. Er waren genoeg mensen die dat gewoon negeerden. Vooral hier, mutanten konden wat eigenwijzer zijn als het daarop aankwam. De meesten hadden hun mutatie onder controle en sloegen een kans om te te testen of ze beter waren niet weg. Aurélia deed dat zelf ook. Ze wist nooit wat iemand in huis had maar een uitdaging ging ze aan.
Raphael’s uitdagingen waren wat minder spetterend. Hij stelde vragen waarbij je een moeilijke keus had. Elke keer een koude douche of nooit meer douchen. Ze was niet bang voor bang water, en als je nooit doucht dan word je langzamerhand wel vies ja. “Ben je zo’n hygiëne freak? Zeg alsjeblieft geen ‘ja’. vroeg hij. Aurélia rolde met haar ogen. “Nee” zei ze maar meteen om hem gerust te stellen. “Ik ben niet bang voor koud water en nooit meer douchen klinkt nou eenmaal niet zo fris”. Dat was haar verklaring, en ze vond het een goede. De volgende vraag was lastiger. Een wereld met of zonder mutaties. “Niemand heeft mutaties dan.” was zijn antwoord op haar vraag. Ze dacht even na. “Ik denk zonder mutaties. Volgens mij veroorzaken die een hoop ellende op de wereld. Maar dat was wel een moeilijke, ik hou namelijk wel erg van mijn gaves” zei ze. Op het laatst best trots op wat ze kon. Al was dat ook niet altijd zo geweest. Voordat ze wist hoe ze het moest gebruiken was het een ramp geweest.
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] zo jul 05, 2015 8:25 pm
“Nee” Oké, oké, dan was het goed. Als er iemand zo’n freak mocht zijn, dan was hij degene die die titel boven zijn hoofd mocht dragen. “Ik ben niet bang voor koud water en nooit meer douchen klinkt nou eenmaal niet zo fris” Er zat wel een kern van waarheid in, maar als het nou echt heel heel erg koud water was? Oh nee, please niet. “Ik denk zonder mutaties. Volgens mij veroorzaken die een hoop ellende op de wereld. Maar dat was wel een moeilijke, ik hou namelijk wel erg van mijn gaves” Het verbaasde hem misschien wel een klein beetje dat ze over een antwoord dezelfde mening hadden. Voor haar was het dan misschien moeilijk geweest, maar ze had er toch niet voor gekozen om haar hele leven hier te blijven zitten. Of zou het misschien komen door de mensen die zich hier bevonden? Dat was misschien ook een motivatie geweest.
“Oeh! Nu heb ik een goede,” Glimlachte hij en liet zijn benen wat naar boven drijven in het water, terwijl hij zijn gewicht wat meer liet rusten op zijn handen, die de rand van het zwembad vast hielden. “vanaf nu een kamer delen met ‘she who must not be named’” Serieus, hij wist de naam van dat meisje niet eens meer. Dus als hij haar ooit tegen het lijf zou lopen, zou het waarschijnlijk wel even duren voordat hij wist dat hij blijkbaar niet met haar mocht praten. Omdat ze.. een bitch was ofzo? “of niet meer weten hoe je je mutaties moet gebruiken?” Misschien zou dit een kwestie van trots worden?
Onderwerp: Re: Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael] di jul 07, 2015 10:49 pm
Me? A bitch?
No baby I'm a lot worse than that
Ze dacht even dat het saai ging worden toen de vraag over de douche werd gesteld. Want zo spectaculair was die niet, en niet moeilijk om te beantwoorden. Ze koos de koude douche over het nooit meer douchen. Waar ze een hele goede reden voor had en dat maakte haar geen hygiëne freak. Daar kon ze hem mee geruststellen. Als ze zo op haar leven terug keek had ze niet altijd luxe gehad en was daarom niet bang voor vuil. Opgroeien in een groot en slecht onderhouden weeshuis, dat was niet heel schoon.
Net toen ze nog z’on simpele vraag verwachtte van hem, kwam er toch een verrassende uit. Nou ze koos voor de wereld zonder mutaties. Want ze was nu wel gewend aan haar mutaties en ze wou ze niet kwijt. Maar als ze zonder was geboren dan was ze niks anders gewend geweest. En dan was har leven misschien beter geweest dan het nu was gegaan. alsnog hield ze wel van haar gaves, wat ze ook aangaf. Ze hoefde natuurlijk niet aan hem te vragen wat hij daar van vond. Hij had niet een leuke mutatie dus ze begreep dat hij ook liever een wereld zonder had. Haar antwoord was ook vrij duidelijk geweest dus daar verwachtte ze ook geen antwoord op. En die kwam ook niet. Dat was natuurlijk een aansporing tot een nieuwe vraag. “Oeh! Nu heb ik een goede,” begon hij al. Hoe raadde ze het toch? Ze werd eigenlijk wat moe, ze was best vaak wakker geworden vannacht en ze had een vermoeden dat het Jackie was die met haar dromen aan het rommelen was geweest. Maar de glimlach van Raphael spoorde haar toch aan om te blijven. “vanaf nu een kamer delen met ‘she who must not be named’” begon hij. Waardoor haar glimlach wel wegzakte. Serieus? waarom moest het over haar gaan? als ze ergens niet aan wou denken dan was het Aly. Woedegevoelens laaiden in haar op en omdat ze wist dat hij het misschien aanvoelde probeerde ze dat maar te onderdrukken. “of niet meer weten hoe je je mutaties moet gebruiken?” was de andere optie. Oke, dat was makkelijk, heel simpel. “De tweede optie, alles is beter dan Aly” zei ze zonder twijfel en probeerde niet boos te klinken. Ze wilde het niet over haar hebben, ze had het leuk met hem gehad maar dat was niet gezellig.
Ze klom overeind en trok de witte blouse aan en haar broekje trok ze ook aan. “Ik moet gaan, het ligt niet ik ben moe” zei ze vlot. Ze wou meteen weglopen maar ze kon hem niet zonder doei te zeggen achterlaten. Ze stond nog stil voor de uitgang en keek achterom naar Raphael. “Als iemand je lastig valt kom je naar mij oke?” zei ze waarbij nog iets in haar hoofd popte en een grijns op haar gezicht bracht. “Of voor een kus.. wat jij wilt darling” zei ze met een knipoog. Dat was een grapje natuurlijk, of misschien ook niet. Dat eerste niet, als iemand hem pijn deed dan had Aurélia haar vecht skills in petto. Maar als hij een hotte makeout session wilde dan mocht dat ook. “Bye” zei ze kort en zoefte weg met haar enhanced speed, haar handdoek vergat ze maar oke. Daar had ze wel meer van.
