Cool for the summer ||OPEN||

Waar the fuck was hij eigenlijk mee bezig? Was hij niet gestopt met het omgaan met meisjes op deze manier? Vriendschappelijk, ja, dat misschien wel nog.. Maar was het wel verstandig om meteen al zo close te doen? Want de vorige keer was zijn gewone flirt ook uit gedraaid op iets serieus, en daarna was zijn hart keihard en genadeloos gebroken. Dat kon hij echt niet nog een keer laten gebeuren, like for real, echt niet. Hij sprong nog liever van een brug. En fucking hell, er waren niet eens fucking bruggen op dit hele fuckedup eiland, dus hoe moest hij het dan oplossen?

Langs de andere kant was het ook wel weer fijn. Haar positieve vibes en haar positieve emoties lieten de zijne natuurlijk ook omhoog schieten. Het geflirt kwam dus van twee kanten. Hij kon natuurlijk een asshole zijn en haar emoties zo manipuleren dat ze iets meer voor hem ging voelen, maar no way dat hij dat ooit echt zou doen. Besides, hij had niet echt intenties om iemand zo te misbruiken, zo was hij niet. Maar dan nog, als hij er nu op een eerlijke manier en door gewoon zichzelf te zijn in zou slagen om de avond goed af te ronden, dan zou hij het ook niet laten tbh.

Daarom bedacht hij een ander plannetje, maar wel een fair plan. Daarvoor moest hij haar eerst even ontvoeren tho. "En waar heb ik dit aan te danken?" Vroeg ze, maar hij zei niks, glimlachte alleen maar. Yeah right, alsof hij zijn plannetje zou duidelijk maken. Na-ah. Ze nam wel wraak tho, door hem een zacht boksje tegen zijn schouder te geven. "Dat was voor mij zonder pardon op te tillen." Zei ze, waardoor hij moest lachen. "Alsof je dat zo erg vond", Plaagde hij. Yeah right. Als er iets was wat hij wel wist van zichzelf, was dat hij best aantrekkelijk was. Vooral door zijn tattoos dan.

Het plan mislukte bijna tbh. Ze zocht een uitvlucht. "Tja, dan zal ik helaas wel naakt moeten zwemmen, want ik ben mijn bikini vergeten." Zei ze. Hij haalde even zijn wenkbrauw op. "Helaas ja", Grijnsde hij toen scheef. "Maar kom op, je bent toch niet bang ofzo? We gaan niet diep in het water hoor", Zei hij toen geruststellend, maar ook een beetje plagend, uitdagend. Nu goed, als ze niet wou, dan wou ze niet, punt. Dan vond hij wel een andere manier.

Helaas voor haar kwam haar boksje niet zo hard aan als ze had gehoopt, al wou ze hem natuurlijk ook geen pijn doen. Bij zijn woorden rolde ze met haar ogen. "Jij had gewoon een goed excuus nodig om mijn o zo sexy lichaam aan te mogen raken." Plaagde ze hem terug met haar tong kinderachtig uitgestoken en een lichte knipoog. Zelfvertrouwen was nu wel iets wat de blondine had en daar was ze ergens wel trots op. Meisjes die zo onzeker waren als iets, vond ze persoonlijk altijd een beetje vervelend alsof ze hoopte dat alles zo maar op hen afkwam waaien, wat dus totaal niet het geval was. En dat wist Sam, dat wist Sam maar al te goed. Vroeger had ze dan misschien niet zo hard moeten knokken als andere, maar de paardenwereld was hard en daar moest je zelfvertrouwen uitstralen, anders werd je de grond in geboord. Waarschijnlijk kwam het ook wel doordat haar ouders haar bij alles gesteund hadden en haar en haar zus altijd hadden verteld hoe mooi en speciaal ze wel niet waren. Dat had haar waarschijnlijk ook wel een zelfvertrouwenboost gegeven. Ze had wel geen groot ego, tho. Om te plagen, dan wel ja, maar in het algemeen, dan viel het eigenlijk echt wel mee.

Haar uitvlucht werd negatief beantwoord, helaas. "Urg, Dante, hou je vadsige, hormonale gedachten voor je." Lachte ze vrolijk waarna ze haar handen beschermend voor haar gezicht hield, alsof ze zo zich kon afschermen. Toch had ze zijn uitdagende toon wel gehoord. "Het is gewoon..." Ze verzachtte haar toon een beetje en kijk wat onzeker, iets wat erg ongewoon was voor haar, "Ik  heb nooit zo goed leren zwemmen." Dat was waar, haar vader kon zelf niet zwemmen en haar moeder had niet veel tijd gehad. Natuurlijk kon ze wat spetteren -zolang ze stond natuurlijk- maar echt zwemmen, nee dat niet. Het kwam volgens haar ook door haar mutatie, vuur & water, elektriciteit & water, niet zo'n beste combinatie. Dus vermijden ze water zoveel mogelijk. "Maar als ik dan verdrink, heb je natuurlijk wel weer een reden om de prins op het witte paard te spelen." Lachte ze plagerig, waarbij ze de onzekerheid over haar zwemkunsten van zich afgooide.

words: ### • notes: here.  • outfit: dress & hair bikini

"Jij had gewoon een goed excuus nodig om mijn o zo sexy lichaam aan te mogen raken." Kaatste ze terug. Een onschuldige uitdrukking lag over zijn gezicht, al wisten ze allebei wel beter. Ja, ze was sexy, dat gaf hij ook toe. En dat ze er zelf ook zo over dacht, vond hij alleen nog maar aantrekkelijk. Onzekere meisjes hadden in het begin wel iets van een schattigheid over zich heen hangen, maar uiteindelijk was je wel de dupe als ze ineens een identiteitscrisis hadden en zichzelf wilden 'hervormen' naar een 'coolere versie van zichzelf'. Nah, hij had liever iemand die nu al de coolste versie van zichzelf was en dat ook wist.

Anyways, haar opmerking over het naakt zwemmen maakte hem eigenlijk alleen maar blij. Niet dat hij haar zo nodig naakt wou zien, maar gewoon dat ze er zelf over begon. Dat betekende wel dat ze hem daar genoeg voor vertrouwde en hem wel chill vond. "Urg, Dante, hou je vadsige, hormonale gedachten voor je." Reageerde ze lachend, waardoor hij zelf ook weer begon te lachen. "Mijn hormonen excuseren zich, maar het is allemaal jouw schuld hoor", Beweerde hij, want ja het was wel zo. Moest ze er maar niet over begonnen zijn.

"Het is gewoon... Ik heb nooit zo goed leren zwemmen." Bekende ze toen. Wow. Dat was iets wat hij echt niet kon snappen tbh. Dante was opgegroeid in Venetië, had op zijn 10de verjaardag een bootje gekregen. En zo'n bootje, dat kantelde af en toe wel een keer. Dus zijn ouders hadden er zeker wel voor gezorgd dat hij een goeie zwemmer was. "Practice makes perfect?" Probeerde hij. Yup, het was net als skaten. Hoe meer je het deed, hoe beter het ging. Nu kon hij ook nog een keer haar zwemleraar spelen ofzo.

"Maar als ik dan verdrink, heb je natuurlijk wel weer een reden om de prins op het witte paard te spelen." Gaf ze uiteindelijk toe. Hij lachte even en wreef met zijn hand door zijn kapsel. "Ik denk niet dat ik vrijwillig op een paard zou stappen, toch geen echt paard dan", Bekende hij op zijn beurt. Hij zou een uitzondering maken als Jackie hem nog een keer op haar rug zou laten zitten, maar anders no fucking way. Hij bleef zich wel verplaatsen op zijn board. Maar goed. Dante wenkte Sam mee naar het water, en liep er in tot het water ongeveer tot aan zijn knieën kwam. De temperatuur was ideaal, en het maanlicht op de golfjes was gewoon een te nice zicht. "Weet je wat ook cool is? Op de golfjes drijven", Zei hij een beetje dromerig. Yup, dat gevoel van gewichtsloosheid was bijna hemels ofzo, al kon hij zich voorstellen dat zij daar niet echt om stond te springen.

Nu krijg zij de schuld ook nog eens. "Sorry hoor, ik kan er niks aan doen dat ik zo aantrekkelijk ben." Ze lachte en wiebelde uitdagend met haar wenkbrauwen. Al mocht Dante zelf er ook wel zijn en dat wist hij volgens haar ook wel. Ze had het altijd leuker gevonden om met jongens die zelfvertrouwen hadden om te gaan, die waren gewoon... leuker, onbezorgder en fijner. Niet dat zo'n verlegen cutie ook niet schattig was, maar het was gewoon anders, die snapte haar humor hoogstwaarschijnlijk niet en zou maar gewoon denken dat ze echt heel arrogant was. Nee, ze koos dan toch liever voor zelfbewuste jongens, die snapte het allemaal ten minste.

De openbaring van haar diepste geheim -you hear the sarcasm?- leek de jongen te doen schrikken. Ja, er waren mensen die niet zo'n geweldige zwemmers waren, die bestonden nu eenmaal ook. Helaas voor Sam was zijzelf erg competitief, dus had Dante er een uitdaging van gemaakt, dan had zij toegehapt, puur door haar karakter. Onderdoen voor mensen was niet echt haar ding, noem haar een perfectionist, maar ze wou overal de beste in zijn. Jammer genoeg was dat niet altijd mogelijk en dan wist ze ook wel haar verlies toe te geven, maar geef toe; Winnen is toch altijd leuker?

Een geschokte uitdrukking dreef voorbij bij zijn volgende woorden. "Niet op een paard? Mijn hemel, Dante!" Zei ze theatraal, "Je weet niet wat je mist." Grijnsde ze hem toe en porde ze hem lichtjes. Waarna ze hem zachtjes volgde naar de rand van  het water. Terwijl hij er al tot zijn knieën in stond, stond zij nog steeds te dralen aan de rand met enkel haar teentjes in het water. Zijn woorden lieten een lichte rilling over haar rug glijden, drijven op de golven? No way. Zwemmen oké, zolang ze in beweging was, maar drijven, ontspannen? In het water nota bene. Nee bedankt. Ze sloeg haar armen over haar buik, waarbij ze net wou gaan zeggen dat ze niet zo diep ging gaan. Tot ze een fel gele luchtmatras in het oog kregen. "Secondje!" Ze hief haar vinger op om haar woorden kracht bij te zetten en spurtte het water uit naar de matras toe. Zand bleef aan haar voeten plakken en ze maakte een raar sprongetje toen het vervelend begon te worden, maar voor ze het wist was ze bij de luchtmatras. Met die matras onder haar ene arm liep ze als een volmaakte redder uit de films terug. Natuurlijk was ze niet van plan om met haar kleren aan te zwemmen, dus trok ze met haar andere hand het jurkje uit. Wat eerst niet zo gemakkelijk ging aangezien hij bleef steken in haar diadeem, dus werd die ook uitgetrokken. Vlak voor het water stond ze dan eindelijk in bikini en haar jurk lag op een veilige afstand in het zand. Ze gooide de luchtmatras het water in en sprong er zelf op, waarbij hij gevaarlijk wiebelde. Daarna dreef ze naar Dante toe. "Ik heb mijn oplossing gevonden." Verkondigde ze trots met een glimlach, waarna ze ontzettend overbodig naar de knal gele matras wees.

words: ### • notes: here.  • outfit: dress & hair bikini

Opnieuw probeerde hij zichzelf voor te stellen op de rug van een paard. Nah, dat paste gewoon echt niet. Zoals sommige mensen bijvoorbeeld nooit goed konden fietsen of het niet in hun hoofd moesten halen om op een skateboard te stappen. Dante + paard gaf een error, punt. Blijkbaar was het wel niet zo slim om het luidop te zeggen, maar hé, zij begon hier over paarden hoor. Ze zag er best geschrokken uit tbh. "Niet op een paard? Mijn hemel, Dante!" Riep ze uit. "Je weet niet wat je mist." Vervolgde ze, waarna ze hem een por gaf. "Ik mis een heleboel gebroken botten en een doodsangst tijdens de periode dat ik er in slaag om er op te blijven zitten”, Reageerde hij wijselijk, want het was wel zo tbh.

Maar goed, tijd om in het water te gaan. Sam volgde hem niet direct tho. Oh well, als ze liever alleen met haar voeten er in ging was het voor hem ook goed. Het zou zijn plannetje niet dwarsbomen. Hij genoot even van het water dat om zijn benen heen golfde. Yup, top verkoeling dit. "Secondje!" Hoorde hij haar roepen, en met een verbaasde blik draaide hij zich om. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij toe hoe ze het strand weer op liep en een knalgele luchtmatras oppakte. Heh, ging ze nu al slapen tho? Saai. Maar nee, blijkbaar was dat niet haar plan. Ze kwam terug en stripte haar kleren uit tot ze alleen nog maar haar bikini aan had. Hah, naakt zwemmen, zal wel.

Heel elegant gooide Sam zichzelf op de luchtmatras, peddelde toen en dreef naar hem toe. "Ik heb mijn oplossing gevonden." Verklaarde ze, wijzend naar het ding dat haar nu van het water scheidde. "Je meent het", Grijnsde hij plagend, waarna hij toch even wat water over haar heen spetterde met zijn handen. Onschuldig keek hij haar aan. "Je dacht toch niet echt dat ik je zomaar droog kan laten blijven", Zei hij schouderophalend. Hij duwde de matras langzaam richting dieper water, tot hij er ook tot zijn heupen in stond. Even keek hij Sam uitdagend aan. "Ik kan heel gemeen zijn en dit ding gewoon omkieperen.. Dus overtuig me even dat ik dat niet doe?" Zei hij plagend, al kon ze waarschijnlijk ook wel al aan hem zien dat hij het niet echt zou doen.

Zelf snapte ze niet waarom mensen bang konden zijn van zo'n prachtige wezens als paarden, maar waarschijnlijk was dat juist hetzelfde als zij en water. Geen goede combinatie. Stiekem was ze in haar hoofd al een plannetje aan het bedenken om Dante op een paard te krijgen. Misschien beter niet Inferno, maar een rustige, oude merrie of zo, eentje die wist waar ze mee bezig was. Alhoewel, merries konden soms echt nog wel kuren hebben. Het was een moeilijke beslissing, dus besloot ze dat ze daar nog wel even mee kon wachten en lachte ze dus mee met Dante's woorden.

Tijd om het water in te gaan, geweldig. Gelukkig had ze al snel een oplossing gevonden waar ze mee kon leven, want langs de ene kant wou ze niet zo'n mietje zijn die niks durfde, maar langs de andere kant had ze écht wel schrik van het water. Dus de luchtmatras kwam als een opluchting en zo kon haar haar natuurlijk niet nat worden, want ze bleef natuurlijk wel een meisje dat om haar uiterlijk gaf, soms. Vuil worden vond ze ook niet erg tho, maar als ze een hele tijd bezig was geweest met haar blonde lokken en die verdomde diadeem, dan wou je niet dat het verpest werd aangezien het haar bloed, zweet en tranen, veel tranen had gekost. Nadat ze tot bij Dante was gepeddeld ging ze op haar buik liggen en ondersteunde ze haar hoofd met haar handen, waarbij haar voeten in de lucht wiebelde. Tot hij haar nat maakte en zij een geschrokken kreetje liet horen, waardoor ze weer bewoog en de mat gevaarlijk ging wiebelen. Met haar handen om de rand geklemd probeerde ze zich recht te houden, maar daarna kon ze het niet laten om hem even hard terug nat te spetsen. "Volgende keer kom je er niet zo gemakkelijk vanaf." Zei ze knarsetandend, maar met een glimlach om haar roze lippen. Net toen ze zich weer een beetje begon te ontspannen, duwde Dante hem dieper het water in. Eigenlijk wou ze een opmerking maken over de diepte, maar die slikte ze in. Niet in een mietje veranderen gewoon door het water, Sam! Haar ogen schoten groot open bij de woorden die volgde. "Als je dat doet ..." Ze tikte met haar vinger tegen haar kin en dacht kort na, "Dan zet ik je op  het meest wilde paard dat dit eiland heeft." Ze grijnsde vals. Ga daar maar eens tegen op, Dante. "Of je nu wilt of niet." Fluisterde ze er duister achter aan, waarna ze op haar zij ging liggen om Dante beter in het oog te kunnen houden. Weer ondersteunde ze haar hoofd met haar hand en ze kreeg een déjà vu. "Ik heb zo'n Titanic gevoel nu." Grinnikte ze. "Draw me like one of your French girls." Lachte ze in haar beste Rose/Kate Winslet-imitatie terwijl ze hem liefelijk aankeek met haar lippen licht getuit. Waarna ze haar haren los schudde en weer moest lachen. Waardoor de matras weer gevaarlijk begon te wankelen.

(Stiekem heb ik haar bikini veranderd :'D Ik  had een veeeeel mooiere gevonden :'D)

words: ### • notes: here.  • outfit: dress & hair bikini

Je evenwicht op het water houden was vast en zeker niet de meest makkelijke opgave ooit. En hij, vriendelijk als hij was, bracht er nog een keer een kleine moeilijkheidsfactor bij ook. Hij spetterde water over Sam heen, die natuurlijk schrok van het koude gevoel, en daarbij ook de mat weer meer liet wankelen. Ze bleef wel overeind tho. Too bad, too bad. "Volgende keer kom je er niet zo gemakkelijk vanaf." Dreigde ze, maar hij kon alleen maar lachen om haar dreigement. Yeah, as if. In het water was hij de baas hoor, en dat wist zij ook wel.

Haar reactie op zijn woorden was dan ook priceless. "Als je dat doet ..." Begon ze, "Dan zet ik je op het meest wilde paard dat dit eiland heeft." Grijnsde ze alsof ze zonet de jackpot had gewonnen. "Of je nu wilt of niet." Hij stak opnieuw zijn handen op en lachte even vrolijk. "Okay okaaay, dat was overtuigend. Al weet ik niet of je een wilder paard vind dan de merrie waar ik laatst op zat", Grijnsde hij triomfantelijk. Nah, Jackie zou hem niet nog een keer ontvoeren, en al zeker niet omdat Sam haar dat zou vragen. Want ja, ze stond wel aan zijn kant hoor. Of ja, eigenlijk wist hij dat niet zeker, want met Jackie wist je nooit.

"Ik heb zo'n Titanic gevoel nu. Draw me like one of your French girls." Zei ze, waarna ze overdreven poseerde. Hij trok even zijn wenkbrauw op. "Je weet toch dat de Titanic uiteindelijk zinkt, right? Wil je dat gevoel echt of? Want dat kan geregeld worden", Plaagde hij, waarna hij haar een knipoogje gaf. "Trouwens, papier, potlood en water gaan niet goed samen, helaas. En ik en tekenen ook niet", Bekende hij toen. Yeah, hij was niet echt een goeie tekenaar tbh. Hij had andere talentjes.

Zoals acteren. Iets wat hij nu even zou gaan demonstreren. "Wedden dat ik onder je matras door kan zwemmen?" Grijnsde hij, waarna hij een hap adem nam en onder water dook. Maar in plaats van aan de andere kant boven te komen, zwom hij nog wat door. Yup, het plan was in actie gezet. Hij kon best lang zijn adem inhouden. Dus hij bleef een tijdje onder, en kwam uiteindelijk terug boven nadat hij de bodem van het strand tegen zijn buik had voelen schuren. Dat wou zeggen dat hij nu in de waterlijn lag, op zijn buik met zijn hoofd opzij. Heel oppervlakkig haalde hij adem, al zou het voor haar lijken alsof hij niet ademhaalde. En dan nu de grote finale, al had hij daar wel zijn tegenspeelster voor nodig. Benieuwd of ze in zijn toneeltje zou trappen, wachtte hij tot ze zijn ‘leven zou komen redden’ met de perfecte eerste hulp bij ademnood actie: mond op mond beademing c;

Dreigementen verzinnen was niet haar sterkste kant, meestal kwamen de goede pas naar boven enkele uren erna en dat dit dreigement niet echt angstaanjagend was werd benadrukt door Dante's woorden. De dubbelzinnigheid was haar helaas ook opgevallen en misschien was dat niet echt zijn bedoeling, maar helaas had Sam soms nogal een dirty mind. Gelukkig voor hem besloot ze om het achterwegen te laten en rolde ze slechts met haar ogen. "Ik ga de dubbelzinnigheid achter die zin niet naar boven brengen." Lachte ze, waarbij ze rilde van de kou en haar woorden. Waarschijnlijk had Dante dat niet eens bedoeld, maar ze kon het nu eenmaal niet helpen.

Haar Titanic-momentje viel letterlijk en figuurlijk in het water, waarbij ze zich al vastklemde aan de matras. "Je weet toch ook wel dat Jack uiteindelijk dood gaat." Plaagde ze met onschuldige oogjes terug, "Alleen dit keer misschien dan niet door water, maar eerder iets in de aart van levend verbrand of zo?" Voegde ze er even liefjes aan toe, waarbij ze zachtjes op haar lippen tikte met haar vinger en haar mondhoek lichtjes omhoog kwam. "We kunnen niet overal goed in zijn natuurlijk." Lachte ze hem zachtjes uit. Al mocht ze zelf niet veel zeggen aangezien tekenen niet echt haar sterkste punt was.

De plotselinge weddenschap verraste haar, waardoor ze niet snel genoeg was om iets terug te roepen aangezien hij al  onderwater was verdwenen. Met haar adem ingehouden wachtte ze af. Ergens verwachtte ze dat hij de matras ging omgooien, dus was ze voorzichtig rechtop gaan zitten en keek ze om zich heen. De adem die ze had ingehouden kwam er gestokt uit toen ze hem plots bij de kant zag dobber. "Shit!" Vloekte ze luid, waarna ze van de matras in het koude water sprong, haar angst opzij zette en zo snel als ze kon naar hem toe rende. "Shit shit shit." Schold ze toen ze bij hem aankwam, waarna ze hem op zijn rug omdraaide en hem zachtjes meesleepte naar het zand. Daar liet ze hem rustig vallen en stak ze haar handen in haar haar terwijl ze paniekerig rond keek. Wat was ook al weer het eerste wat ze moest doen? Het hart controleren, schoot haar te binnen. Dus liet ze zich op haar natte knieën vallen en legde ze haar oor op zijn borstkas, tot haar grote opluchting hoorde ze een ritmisch gebonk. "Komaan Dante wakker worden, dit is niet grappig." Gromde ze, waarbij ze hem bij zijn schouders schudde, maar toen hij niet reageerde begon haar ademhaling te versnellen. Wat moest ze nu ook al weer doen? Mond-op-mond? Ze had al een geluk dat het niet bij een lelijke viezerik moest, dus nam ze een diepe teug lucht, kneep ze Dante's neus dicht en zette ze haar zachte lippen op de zijne, waarbij ze de ingehouden lucht los liet.

words: ### • notes: here.  • outfit: dress & hair bikini

"Ik ga de dubbelzinnigheid achter die zin niet naar boven brengen." Reageerde ze op zijn opmerking, waardoor hij nu pas door kreeg hoe dubbelzinnig het inderdaad had geklonken. Hij schoot in de lach. Oh god, ze had echt wel een dirty mind tbh. En ze kwam er nog voor uit ook. Niet dat hij dat zo erg vond, nah, ze had tenminste lef en ze wist hoe ze lol moest maken. Dat kon hij wel appreciëren ja. Haar Titanic reference maakte hem ook aan het lachen, al kon hij het niet laten om haar even te plagen.

Natuurlijk hield ze zich ook niet in om hetzelfde terug te doen. "Je weet toch ook wel dat Jack uiteindelijk dood gaat. Alleen dit keer misschien dan niet door water, maar eerder iets in de aard van levend verbrand of zo?" Zei ze, en hij huiverde even door haar woorden, iets wat hij niet meteen kon tegenhouden. "Ik ben al één keer opgeblazen, dus liever niet tbh. En dan komt m'n broer achter je aan, en dat wil je niet hoor", Glimlachte hij. Yeah, een boze Adrian kon best eng zijn om eerlijk te zijn. Hij wist nog goed genoeg in welke staat hij was toen hij net uit zijn coma was gekomen en hij op bezoek was gekomen.

Maar nu wou hij eens testen of ze in zijn valletje zou trappen. Hij stelde een weddenschap voor, dook onder de matras, en bleef even onder water. Gelukkig had hij wel ervaring met het dood-zijn. Het duurde niet eens zo heel lang voor ze al vloekend bij hem aan kwam. Hij had wel moeite om niet te gaan grijnzen, maar hij bleef even droog en vooral bewusteloos liggen. Okay, misschien was dit best gemeen, maar het werkte wel?

Ze checkte als een ware pro zijn hartslag en probeerde hem toen wakker te maken. "Komaan Dante wakker worden, dit is niet grappig." Zei ze, maar daar zat ze eventjes fout hoor. Dit was hilarisch. Eerlijk, hij kon al drie series of films bedenken waarin ze deze truc hadden gebruikt, dus het was best wel voorspelbaar. En toch trapte ze er in. Het was best cute tho, hoe ze zo in zat met zijn leven. Maargoed, even tijd om haar uit haar paniek te verlossen, en daar gaf ze de goeie voorzet voor.

Sam’s lippen raakten de zijne, en ze blies wat lucht zijn longen in. Op dat moment grijnsde hij en sloeg hij zijn arm om haar heen, duwde haar omver in het zand. "Dat je daar echt bent in getrapt", Mompelde hij nog, waarna hij speels zijn lippen opnieuw op de hare plaatste en toen voorzichtig een kusje gaf. Daarna maakte hij zich weer los, wachtte op een reactie. Voor hetzelfde geld gaf ze hem een mep, totaal niet blij met zijn actie, en was ze super kwaad op hem..

Blijkbaar had Dante dus ervaring met bijna-dood-momenten, iets wat zij dus niet had. Oké, als je op een paard zat kon je dat altijd wel krijgen, maar tot nu toe had ze altijd geluk gehad, veel geluk. Gevallen was ze altijd wel, zoals elke ruiter, maar echt ernstig was bij haar nog niet voorgekomen en ze stond persoonlijk niet te springen om dat te mogen meemaken. "Opgeblazen? Stiekem wil ik dat verhaal er wel achter horen." Grinnikte ze, wie wou dat nu niet horen. Zomaar opgeblazen worden was nu niet echt iets gewoons, al wist je natuurlijk nooit met een heel eiland vol mutanten. Het was voor haar al een wonder dat ze nog niet allemaal de lucht in gevlogen waren.

Toch kon ze er niet veel meer van horen, want Dante verdween onderwater. Eerst had ze in angst afgewacht tot hij plots de mat ging omstoten, maar toen dat niet kwam raakte ze in paniek. Zeker toen ze hem aan de kant lag liggen en ze op volle snelheid naar hem toe was gelopen, hoe goed dat ook mogelijk was in het water. Haar EHBO-kunsten waren niet zo goed, maar goed genoeg om te weten hoe ze mond-op-mond moest doen. Dus dat deed ze ook. Alleen had ze de plotse armen om haar heen niet verwacht. Een gesmoorde kreet weerklonk toen ze het zand in werd geduwd en ze was te overdonderd om te reageren op de kus die volgde. Hoe kon Dante nu levend zijn? Twee seconden geleden lag hij precies nog in coma. Al verklaarde zijn woorden veel. "Dafuq, Dante!" Riep ze toen ze terug bij zinnen was. Haar ogen begonnen langzaam rood te kleuren en de lucht om hen heen knetterde van de elektriciteit, alleen niet het soort waar ze over spraken in de films. Even keek ze ontzettend kwaad naar zijn gezicht, maar toen drong de grappigheid van de situatie tot haar door en barstte ze in lachen uit. "Sukkel." Lachte ze, waarbij ze hem op de arm sloeg. Helaas voor hem was de elektriciteit nog niet helemaal verdwenen en kreeg hij een zachte stroomschoot. Ze moest toegeven dat ze hem voor twee minuten echt wou vermoorden, als de situatie niet zo grappig en voor de hand liggend was geweest.

Nog steeds lachend liet ze zich achterover in het natte zand vallen, waarbij haar hele lichaam vol plakkerige zand kwam te zitten aangezien ze nog nat was van het water dat nu in kleine golfjes tegen haar voet kabbelde. "Dat had je gewoon gepland hé!" Lachte ze, waarbij ze haar kop schudde omdat ze niet kon geloven hoe ongelofelijk stom ze was geweest om daarin te trappen. "Al moet ik toegeven dat ik je voor twee minuten echt dood wou hebben." Ze glimlachte gevaarlijk, maar plagend. "Al zou ik het wel niet opnieuw proberen als je niet geroosterd wilt worden." Zei ze iets zachter dit keer.

words: ### • notes: here.  • outfit: dress & hair bikini

Deze zou hij aan Adrian vertellen hoor. Geen idee wat de dude er van zou vinden, maar als hij een beetje op hem leek, dan zou hij er vast ook wel om kunnen lachen. Sowieso kreeg hij wel een high five tbh. Ze waren niet voor niks broeders, al waren ze wel ergens anders opgegroeid enzo. Toch kon hij wel raden dat hij die actie ook wel zou kunnen waarderen, want ja, hij hield ook wel van mensen beetnemen. Dat hadden ze wel gemeen, dus yeah. Niet dat zijn grote broer die truc zou kunnen uitproberen, want hij had Aly al, en zijn bro zou de grootste leeghoofd ooit zijn als hij haar liet gaan tbh.

Sam kon er blijkbaar niet zo heel erg mee lachen. Haar emoties schoten omhoog en niet op de positieve manier. "Dafuq, Dante!" Riep ze, waarna haar ogen begonnen te gloeien en de lucht om hen heen knetterde. Whoops. Bijna werd hij levend gefrituurd, maar ineens sloegen haar emoties weer helemaal om. Wow, die moodswings waren nog erger dan hij ze soms had. Ze schoot echter in de lach, waardoor hij ook voorzichtig begon te lachen.

Tot hij toch wel een kleine wraakactie over zich heen kreeg. Hij hopte een paar centimeter van haar weg. "Auw", Zei hij, fakete een pruillipje. Hij had het wel verdiend tho, en zoveel pijn deed het nu ook weer niet. "Dat had je gewoon gepland hé!" Zei ze lachend, en hij trok plagend zijn wenkbrauw op. "Scherp hoor", Spotte hij lichtjes. "Al moet ik toegeven dat ik je voor twee minuten echt dood wou hebben." Glimlachte ze, een beetje dreigend. "Al zou ik het wel niet opnieuw proberen als je niet geroosterd wilt worden." Zei ze toen, iets zachter.

De knul lachte even een beetje nerveus. "Daar heb ik genoeg ervaring mee hoor", Zei hij toen schouderophalend, al had hij wel niet veel zin om weer dood te gaan. Want wie weet waar Eleanor uit hing. "Nee maar luister, het was maar een grapje, dus.. Zand er over?" Vroeg hij, waarna hij heel onschuldig een handje zand optilde en het aan haar toe reikte. Haha de humor weer. "Nee ok even serieus, zin om wat op te warmen bij een van de vuurtjes?" Vroeg hij toen, knikkend naar de vele kampvuurtjes die in een cirkel van parelwitte stenen waren opgesteld.

Het was wel grappig doet de jongen die net nog vol zelfvertrouwen een grap met haar had uitgehaald, nu precies doodsbang leek. Niet dat hij dat moest zijn, sinds Felicia durfde Samantha haar mutatie bijna niet meer te gebruiken, enkel op momenten als deze schoot het plots omhoog. Nu ze zo aan Felicia dacht, schoot er toch een pijnscheut door haar borstkas. Waarschijnlijk had haar oudere zus dit hilarisch gevonden, net zoals Sam. Alleen mocht het niet zo zijn en dat deed zeer. Vooral omdat Samantha wist dat het háár schuld was én dát maakte het allemaal nog zwaarder en pijnlijker. Het feit dat ze haar ouders na het incident ook niet meer gezien of gesproken had, woog waarschijnlijk ook.

Het pruillipje dat Dante trok, zorgde dat ze haar gedachten van zich af moest zetten en recht ging zitten. "Heeft Samantha de grote jongen pijn gedaan?" Onschuldig knipperde ze met haar ogen, maar een klein lachje kon ze toch niet verbergen. "Moet ik er een kusje opgeven?" Plagend tuitte ze haar lippen.

Zijn originele manier van goedmaken deed haar lachen en ze pakte zelf een handje zand. "Ja, zand erover." Stemde ze met hem in, terwijl ze zand over zijn benen liet glijden. Hun humor was duidelijk on point en dat had Dante precies ook wel door, want stelde voor om bij de vuurtjes op te warmen. "Strak plan." Zei ze, waarna ze pas doorkreeg dat de zon al lang onder geweest was. Waren ze dan al zolang hier?

Ze duwde zich overeind met haar handen waarna ze deze afklopte aan haar benen. Vervolgens stak ze een hand naar Dante uit om hem recht te helpen en viste ze met haar been haar kleedje op dat gelukkig dichtbij lag. Voor nu legde ze het dicht geplooid over haar schouder, maar later zou ze het vast en zeker aandoen. "Heb jij het niet koud? Met alleen die natte zwembroek?" Vroeg ze, want Sam had hem nog niet gezien met een trui of iets in die aard. Niet dat ze hem iets kon aanbieden, het enigste wat ze bij had was een kleedje en dat wou hij waarschijnlijk niet aandoen.

Plotseling schoot er een plan door haar hoofd. Als hij zo graag een spelletje speelde, kon zij dat natuurlijk ook. "Weet je, bij nader inzien." Ze trok hem aan zijn kraag dichterbij, zodat er maar enkele nutteloze centimeters tussen hen in waren en keek sensueel op haar lip bijtend naar de zijne. "Vond ik zo'n kus toch niet zo erg." Ze grijnsde zachtjes en keek hem terug in de ogen, voor ze haar lippen op de zijne plantte. Maar dat was nog maar het begin van haar plan, nu maakte zij de regeltjes. Daarom dat ze zich ook losmaakte en hem met een speelse glimlach aankeek. "Don't play games with a girl who can play better." Fluisterde ze zachtjes en traag in zijn oor, waarna ze hem een samenzwerende glimlach gaf en de afstand tussen hen terug vergrootte. "Come and get me." Lachte ze hem toe met een speelse knipoog, waarna ze wegrende richting de vuurtjes. Het zand vloog achter haar omhoog en haar tinkelende lach klonk over het strand, nu kon ze er toch wel van genieten. Al moest ze wel toegeven dat deze moodswing voor Dante waarschijnlijk héél verwarrend moesten zijn, maar wel op en top Sam, impulsief en doen zonder na te denken.

words: ### • notes: here.  • outfit: dress & hair bikini

Okay, hopelijk had hij niks verpest ofzo, want momenteel kon hij wel wat gezelschap gebruiken. Hoe meer lol hij kon maken met iemand, hoe minder zijn gedachtes naar minder leuke plekken gingen. Hij moest nog oppassen ook, straks kwam Jackie langs om hem een mep te geven of wat ze ook mocht bedenken om hem terug op het ‘rechte pad’ te krijgen. Die ‘ontvoering’ van eerder had wel geholpen, het was alleen de vraag of hij ooit weer zo diep zou zakken als ervoor. Waarschijnlijk niet, maar hij wou toch geen risico’s nemen..

Sam was de perfecte remedie tegen zijn stomme hoofd. Best wel stom, je eigen grootste vijand zijn. Hij vond haar gewoon chill om mee om te gaan, alsof ze al jaren vrienden waren, en dat was te goed om kwijt te raken.. Dus misschien moest hij geen rare stunts meer uithalen vanaf nu. Gelukkig was ze na haar korte ‘uitbarsting’ niet meer boos. Meer nog, ze lachte om zijn nogal vreemde manier van verontschuldigen, deed er zelf nog een schepje bovenop. Letterlijk, ze liet wat zand over hem glijden en hij grinnikte geamuseerd. Zeuw, dat had hij wel weer goed opgelost tbh.

Dankbaar nam hij haar hand aan, drukte zichzelf ook nog wat op en stond toen soepel recht. Ugh, zand maakte hem zo onstabiel. "Heb jij het niet koud? Met alleen die natte zwembroek?" Vroeg ze toen ineens, en hij schudde zijn hoofd. "Ik heb het niet koud, maar warm ook niet echt, is dat ergens logisch?" Vroeg hij lachend om zijn eigen verwarrende antwoord. Oh well, zolang ze maar even konden opdrogen bij een vuurtje, zou het wel goed komen.

Daarom begon hij terug te wandelen richting de mensen, al leek Sam andere plannen te hebben. "Weet je, bij nader inzien." Zei ze, waardoor hij zich terug naar haar draaide met een vragende blik in zijn ogen. Ze trok hem dichter naar haar toe en beet toen verleidend op haar lip. Okay, vergeet dat vuur, hij kreeg het nu al spontaan warmer. "Vond ik zo'n kus toch niet zo erg." Vervolgde ze, waarna ze haar lippen op de zijne drukte en nu degene was die voor verwarring zorgde in zijn hoofd. Niet dat hij het niet fijn vond tho.

Het was even snel over als daarnet, maar hij klaagde niet hoor. ”Don't play games with a girl who can play better." Fluisterde ze in zijn oor, en hij grijnsde even scheef. Beter? Hah! Haar humor was ze nog niet kwijt. "Come and get me." Lachte ze toen, knipoogde speels en liep toen weg. Nog steeds in verwarring keek hij haar na. Zou hij nu echt achter haar aan gaan? Langs de andere kant, waarom ook niet. Hij zette zich af op het zand en spurtte achter haar aan.

Bij de eerste rij vuurtjes haalde hij haar in en kreeg somehow haar pols te pakken. Met zijn andere hand greep hij haar schouder vast, draaide haar zonder protest om en drukte haar in een berengreep tegen zijn borst aan. "You can't just kiss me like that and leave", Zei hij gespeeld streng, waarna hij haar zachtjes in haar zij porde en haar toen los liet. Met een kort zuchtje ging hij bij een van de vuurtjes zitten waar nog niemand bij zat, en klopte hij uitnodigend naast zich op het zand. Eens zien of ze nog een verklaring zou geven of niet.

Fijn was zeker het juiste woord om de avond te beschrijven, misschien dat geweldig en gezellig ook nog goed paste. Al mochten de woorden, uitdagend en speels ook zeker niet ontbreken. Kort samengevat was het een van haar leukste momenten op het eiland. Al begon het wel wat frisjes te worden. Voor haar maakte dat natuurlijk geen verschil, zij stond altijd al in vuur en vlam, letterlijk dan, maar Dante deed haar temperatuur soms toch nog wel wat meer stijgen, niet dat hij dat moest weten. Toch betwijfelde ze het niet dat zij bijna hetzelfde effect had, vooral als je wist wat ze van plan was.

Om haar plan uit te voeren moest ze hem natuurlijk wel recht trekken, al was dat grote deels ook gewoon pure gewoonte en vriendelijkheid. Net zoals haar vraag, want zou wou niet dat hij ziek werd natuurlijk. Gelukkig gaf hij het juist antwoord en ze kon het niet laten om te grijnzen, dadelijk zou hij het wel wat warmer krijgen daar ging Sam wel voor zorgen. Tijd om haar plan uit te voeren.

Het ging allemaal nog beter dan verwacht, want ze kon niet negeren dat het niet fijn was. Als part van haar plan spurtte ze richting de vuurtjes, a) om een uitbarsting te vermijden b) om getuigen te hebben als ze zou worden vermoord en c) omdat ze het gewoon niet kon laten. Toch duurde het een tijdje voor Dante daadwerkelijk achter haar aankwam, maar daar kon ze niet veel over nadenken aangezien ze haar uiterste best moest doen om hem voor te blijven. Net voor de eerste rij van vuurtjes -wat nog helemaal uitgestorven was- voelde ze een kracht die haar bij haar pols trok en tegen een massieve en warme borstkas drukte. Een glimlachje kon ze niet onderdrukken toen ze zijn woorden hoorde. "Can't I? I think I just did." Grijnsde ze, waarbij ze plagend haar vingers over zijn tatoeages liet gaan.

Toen hij haar los liet, moest ze toegeven dat ze de warmte miste. Natuurlijk voelde zij elk moment van de dag aan alsof ze koorts had, maar zo'n cozy knuffelbeer was nog altijd leuker dan gewoon zielig alleen opwarmen. Daarom ging ze ook vlak langs hem zitten toen hij plaats nam bij het vuur. "I know your probably thinking oh no she didn't but I just totally did it." Ze grijnsde speels en draaide zich naar hem toe. Het vuur weerspiegelde in haar ogen toen ze hem glimlachend aankeek.

Plots werd ze afgeleid door de dansende vormen van het vuur en kon ze het niet laten om op handen en knieën wat naar voren te kruipen, waarbij ze niet door had dat Dante nu wel een erg mooi zicht had op haar derrière. Nee, daarvoor leed het vuur haar teveel af. Als een klein kind stak ze haar hand er naar uit en sprongen de vlammen al dansend over op haar hand. Blij als een klein kind draaide ze zich bruut op haar knieën rond, waarna ze vol vreugde haar hand dat omringt werd door vuur liet zien. "Mooi hé." Zuchtte ze zachtjes, terwijl ze haar vingers bewoog waardoor de vlammen op en neer danste. Jap, vuur leed haar altijd af! De school kon in brand staan en nog zou ze naar de vlammen staan kijken terwijl ze eigenlijk haar spullen moest redden. "Zo'n dingen leidden me telkens opnieuw af." Fluisterde ze zachtjes, met een lachende ondertoon.

words: ### • notes: here.  • outfit: dress & hair bikini

Haar lichaam voelde warm tegen het zijne. Misschien kwam het omdat ze net had gerend en zo was opgewarmd, of omdat zijn lichaam gewoon koeler had door de duik in het water. Niet dat hij het erg vond tbh. Ze warmde hem nu niet alleen vanbinnen op, maar ook vanbuiten. Zijn korte preek werd onthaald op een glimlach. "Can't I? I think I just did." Grijnsde ze rebels, waarbij haar hand over zijn tattoos gleed en hij somehow nog warmer werd. Gelukkig kon ze dat niet meer voelen, sinds hij haar los had gelaten en was gaan zitten. Toch deed hij het met wat pijn in het hart tho, wegstappen van haar.

Gelukkig nam ze zijn uitnodiging aan, kwam ook lekker dicht tegen hem aan zitten. Stiekem leunde hij wat tegen haar aan, dankbaar voor haar warmte maar al was dat niet de enige reden. "I know your probably thinking oh no she didn't but I just totally did it." Zei ze plagend, keek hem in zijn blauwe ogen aan. Het vuur weerspiegelde er in, en hij was er even door betoverd. "True rebel", Plaagde hij speels terug. Echt hoor, ze durfde wel. Hem zo verward maken, gelukkig was hij vergevingsgezind vanavond.

Ineens was het vuur interessanter dan hem, maar dat vond hij ook niet heel erg. De view die hij eventjes er voor terug kreeg, was troost genoeg. Ze draaide zich enthousiast weer om en.. Haar hand stond in brand? Wauw, gelukkig was hij scherp genoeg om te beseffen dat het haar mutatie was, anders had hij haar zonder pardon richting de zee gesleept om haar te blussen hoor.

"Mooi hé." Zuchtte ze, en hij beet net op tijd op zijn lip om een opmerking tegen te houden. God, niet nu al cheesy gaan doen wtf Dante. "Zo'n dingen leidden me telkens opnieuw af." Vervolgde ze, maar hij had niet echt oog voor de vlammetjes. Meer voor haar, voor hoe ze er naar keek. Het was ontzettend cute tbh. "Ik snap je", Glimlachte hij, al had hij het over iets anders dan haar, maar het kwam wel op hetzelfde neer. "Dus, heb je nog verrassingen voor me in petto of was dat alles?" Vroeg hij met een half grijnsje, terwijl hij met het topje van zijn vinger random figuurtjes in het zand zat te tekenen.