“The bigger they are, the harder they fall.”
“Amuse me en leer het spellen. En je wilt niet weten wat ik allemaal weet broertje.” Of hij nu in fooneetjes dacht of niet, hij mocht ook wel heel eventjes de moeite doen hoor want ze wist toch wel dat hij fout dacht over Turtwig. Maar misschien was de Blastoise reference niet geweldig cool geweest tho. Even tho het wel een coole pokémon was eigenlijk. Nou ja, dan moest Marshall het zelf maar weten dan was hij vanaf nu geen coole pokémon meer maar een Togepi of zo, of een Chansey. Dat er nog een andere telepaat hier rondliep vond ze langs de ene kant best nog wel grappig. Merendeels omdat die gesprekken als dit kon volgen, al was er natuurlijk ook wel een andere kant van haar die zich er helemaal dood aan ergerde maar dat ging ze nu even niet laten uitschijnen want dan werd haar broertje misschien terug een beetje kranky en dan moest ze weer eventjes schildje gaan spelen of zo.
Snel genoeg had ze zich aan het meisje voor gesteld, dan zou ze toch tenminste niet bekend staan als de chick die random uit de lucht donderde. Meteen kreeg ze een tegen reactie. Grace. Oké, ze ging eventjes serieus de moeite doen om die naam te onthouden. Al kon ze niets beloven hoor, met haar geheugen dat je kon vergelijken met gatenkaas. Het rondje van voorstellen was al heel snel weer over tho, waardoor zij zich weer kon focussen op wat haar broertje zei.
“Pff, ik dacht dat je me beter kende hoor. Ik zou je een strikje aan trekken past beter bij je.” Gheheh, Marshall pesten was gewoon echt geweldig leuk om te doen. Nou ja, gelukkig maar dat hij het van haar kon verdragen tho anders hadden ze al wel vaak problemen gehad. Maar goed, haar twee siblings wisten even goed hoe zij in elkaar stak dus die konden daar wel mee dealen. Dat Grace ook toestemde was wel cool tbh. En gauw genoeg was butler James vertrokken in de richting van de bar. De slimmerik had wel niet gevraagd wat ze moesten hebben tho. How typical.
“Jow kleintje, je weet wel wat ik moet hebben right? Zo niet moet je het toch echt eens uit je hoofd leren. Seks on the beach please.” Dat was wel het meest handige wat ze kon doen.
Met een glimlacht richtte ze zich weer terug op Grace.
‘Op schaal van 1 tot 10, hoe raar vond je het dat ik zo maar uit de lucht kwam droppen?’ Dat werd vast een dikke 11 of zo. Meh, het was beter dan zo’n normale saaie entree right. Nu wisten mensen even gelijk wie ze was en dat had ze graag. Even tho ze teveel aandacht ook niet moest hebben, nah dat was een beetje teveel van het goede stiekem. Snel genoeg verscheen Marshall weer met drankjes in zijn hand. Yaas. Stiekem verbaasde het haar toch wel een beetje dat de jongen het had meegenomen voor haar hoor, na al die opmerkingen. Dankbaar glimlachte ze eventjes naar hem, yeah ze apprecieerde hem heus wel. Ze liet het alleen niet vaak zien.
