INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

  what's a boy supposed to do | Open

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Walsh Cadwaller
Walsh Cadwaller
Class 4
Aantal berichten : 166

Character Profile
Alias: Pyric
Age: 10
Occupation:
 what's a boy supposed to do | Open Empty
BerichtOnderwerp: what's a boy supposed to do | Open    what's a boy supposed to do | Open Emptydi apr 28, 2015 11:04 pm

Ik moet stoppen met editten en posts opslaan --'

NEVER LEAVE ME  ( ALONE )
Het was niet zijn bedoeling om zijn kracht te gebruiken en zichzelf te omhullen in vlammen, maar hij kon er gewoon niets aan doen. De reden dat hij naar Genocha eiland was gekomen, was dan ook omdat hij zijn mutatie niet kon beheersen. Walsh wilde de muur en de vloer van de bibliotheek helemaal niet verwoesten, maar het was gewoonweg onmogelijk om de vlammen te doven zolang hij niet rustig was. Sterke emoties wakkerde het aan, angst in dit geval. Zijn lichaam trilde van top tot teen terwijl hij een stekende pijn voelde op de plek waar zijn nagels zich in zijn huid groeven. Als het bloed niet zo snel verdampte zou het waarschijnlijk over zijn arm gelopen hebben, maar aangezien zijn lichaamstemperatuur en de lucht om hem heen zo heet was, kreeg het de kans niet eens om naar beneden te lopen. Het kon nog net opwellen voordat het opging in het niets. De nabijheid van een andere persoon, zorgde er alleen maar voor dat de snikken nog erger werden en hij al snel liet weten dat hij met rust gelaten wilde worden. Hij kon dit zelf wel oplossen, moest er gewoon voor zorgen dat zijn hart trager ging kloppen. Natuurlijk was dit sneller gezegd dan gedaan en lukte het niet eens om zijn hartslag een beetje trager te laten kloppen. Hij was ook nog maar tien jaar oud, wist niet hoe hij zichzelf kalm moest zien te krijgen.

Zijn ogen werden nog harder dicht geknepen vanaf het moment dat de ander tegen hem bleef praten. ‘Geen pijn doen’. Het kon ook heel goed zijn dat de ander aan het liegen was, een gedachte die Walsh nog harder in elkaar deed krimpen. Zijn moeder had hem altijd verteld om niet met vreemden te praten. Je wist niet of ze het echt goed bedoelden of niet. Je mocht geen vreemdelingen vertrouwen was hem altijd gezegd. De raad van de ander werd genegeerd terwijl de jongen nog harder naar achteren probeerde te kruipen. Het liefst van al zou hij in de muur willen kruipen om zo aan alles en iedereen te kunnen ontsnappen. Een naam zorgde ervoor dat hij zijn hoofd een stukje optilde en door zijn wimpers naar de ander keek. Een naam om bij de stem te plakken. Iemand was geen volledige vreemdeling meer van zodra je zijn naam kende, toch? Zijn handen ontspanden zich lichtjes terwijl hij stopte met zijn pogingen om in de muur te kruipen. “Walsh,” kwam uiteindelijk over zijn lippen. Vanaf het moment dat hij probeerde om langzamer te ademen, ging zijn hartslag ook een stukje omlaag. Het probleem was dat hij nog altijd niet helemaal gekalmeerd was en de vlammen om zich heen bleven slaan. Het horloge om zijn pols piepte nog altijd veel te snel dan zou mogen. Hij was dan misschien een kind en zijn hart klopte misschien sowieso sneller dan bij mensen die ouder waren, maar het klopte nog altijd veel te snel. Walsh hief zijn hoofd nog een stukje meer op zodat hij de ander doorheen de vlammen wat beter kon bekijken. Het was leuker als hij een gezicht bij een naam kon plakken en dat maakte de ander ook wat minder ‘vreemd’. “Mama zegt dat ik niet met vreemdelingen mag praten.” Technisch gezien was de jongen geen vreemdeling meer, dus gold die regel nog wel? Na die woorden beet hij op zijn lip terwijl hij zich concentreerde op het snelle gepiep van zijn horloge. De angst was nog altijd erg hard aanwezig, maar hij begon zich erg langzaam toch op zijn gemak te voelen. “Papa zegt dat je zo juist vrienden maakt.” Zijn vader was altijd al een sociaal iemand geweest, iets dat Walsh zeker niet van de man geërfd had. Hij was veel te snel over zijn toeren als het druk werd en als er teveel mensen in de buurt waren die hij niet kenden.
TEMPLATE BY MINNIE OF SHINE



Laatst aangepast door Walsh Cadwaller op zo mei 10, 2015 1:42 am; in totaal 2 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Raven Malone
Raven Malone
Class 3
Aantal berichten : 211

Character Profile
Alias: Dreamer
Age: 21
Occupation:
 what's a boy supposed to do | Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: what's a boy supposed to do | Open    what's a boy supposed to do | Open Emptydo apr 30, 2015 6:22 pm

Dreams feel real while we're in them


It's only when we wake up that we realize something was actually strange.

De bibliotheek was niet een plek waar Raven heel veel tijd spendeerde. Meestal was hij of buiten of in het muziek lokaal te vinden. De meeste lessen hoefde hij niet te volgen, alleen de trainingslessen waren voor hem van belang. Niet dat hij niet goed met zijn mutatie om kon gaan, dat kon hij wel degelijk. Er was maar één probleempje en dat was Kate. Oké, dat was niet helemaal waar. Het feit dat hij was vergeten wanneer het gevaarlijk werd om met de werkelijkheid te spelen werkte ook niet in zijn voordeel. Een haast onhoorbare zucht schoof over zijn lippen en hij richtte zijn blauwe ogen weer op het boek dat voor hem lag. Hij had nog geen woord gelezen. Steeds weer dwaalde zijn gedachten af naar Avery. Hoe zou het met haar gaan? Zou ze gewoon in de wiskunde les zitten, zoals het hoorde? Of zou ze ergens rond dwalen? Wat als het haar toch weer te veel werd? Wat als ze weer naar het meer zou gaan? Nee, zo mocht hij niet denken. Dat zou ze hem niet nog eens aan doen, toch? Een schel gepiep trok hem uit zijn gedachten. De guur van verbrand papier drong zijn neus binnen. Onmiddellijk kwam hij overeind, lang duurde het niet voor zijn blik viel op de gestalte die in één gekropen tegen de muur zat. Heel even had hij gedacht dat het Avery was, van wiens lichaam de vlammen af sloegen maar zodra hij dichterbij kwam zag hij dat dit niet het geval was. Er waren dus meer mensen op het eiland die vlam vatten wanneer ze overvallen werden door emoties. Althans, het jongetje zag er niet uit alsof hij dit met opzet deed. Zijn kleine lichaam trilde en zijn handen waren tot vuisten gebald. Rustig benaderde Raven hem, terwijl hij de muziek die hij had laten klinken binnen zijn wereld die een straal van vijf meter had beslagen liet weg sterven. Dit soort muziek mocht hem dan wel enigszins kalmeren, dat betekende niet dat het zelfde voor andere gold. “Hé, rustig maar.” zei hij toen hij vlak bij het jongetje stond. De hitte die van de vlammen af kwam, sloeg op zijn longen maar hij negeerde de pijn. Evenals hij de woorden van het jongetje negeerde. Als hij iets niet van plan was, was het weg gaan. Dit jongetje was veel te jong om het afbranden van de bibliotheek en misschien wel de hele school op zijn geweten te hebben. “Het is goed, ik ga je geen pijn doen.” zei hij op een gedempte toon, terwijl hij rustig op zijn hurken voor het jongetje ging zitten. Buiten het bereik van de vlammen, natuurlijk. “Probeer rustig adem te halen.” zei hij, terwijl hij een manier probeerde te bedenken om het jongetje te kalmeren. Het zou helpen als Raven wist wat het was dat het jongetje zo van slag had gemaakt, maar dit aan hem vragen zou hem waarschijnlijk alleen maar meer van slag maken. “Ik ben Raven, kun je me zeggen wat jouw naam is?” vroeg hij. In de hoop dat gewoon met het jongetje praten hem een beetje af zou leiden, want misschien dat als hij ergens anders aan dacht de vlammen zouden doven. Het leek er namelijk niet op dat het jongetje veel controle over zijn mutatie had, wat niet heel gek was gezien zijn leeftijd. Hoe oud zou hij zijn? Niet veel ouder dan een jaar of tien. Waar zouden zijn ouders zijn, dat hij hier op het eiland zat? Of zou hij hier enkel zitten omdat hij een krachtige mutant was, die mogelijk een gevaar vormde voor zijn omgeving?  

The Cinematic Orchestra - Arrival of the birds & Transformation

thank u ezra koenig

Terug naar boven Ga naar beneden
Walsh Cadwaller
Walsh Cadwaller
Class 4
Aantal berichten : 166

Character Profile
Alias: Pyric
Age: 10
Occupation:
 what's a boy supposed to do | Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: what's a boy supposed to do | Open    what's a boy supposed to do | Open Emptyzo mei 10, 2015 1:42 am

NEVER LEAVE ME ( ALONE )
Het was niet zijn bedoeling om zijn kracht te gebruiken en zichzelf te omhullen in vlammen, maar hij kon er gewoon niets aan doen. De reden dat hij naar Genocha eiland was gekomen, was dan ook omdat hij zijn mutatie niet kon beheersen. Walsh wilde de muur en de vloer van de bibliotheek helemaal niet verwoesten, maar het was gewoonweg onmogelijk om de vlammen te doven zolang hij niet rustig was. Sterke emoties wakkerde het aan, angst in dit geval. Zijn lichaam trilde van top tot teen terwijl hij een stekende pijn voelde op de plek waar zijn nagels zich in zijn huid groeven. Als het bloed niet zo snel verdampte zou het waarschijnlijk over zijn arm gelopen hebben, maar aangezien zijn lichaamstemperatuur en de lucht om hem heen zo heet was, kreeg het de kans niet eens om naar beneden te lopen. Het kon nog net opwellen voordat het opging in het niets. De nabijheid van een andere persoon, zorgde er alleen maar voor dat de snikken nog erger werden en hij al snel liet weten dat hij met rust gelaten wilde worden. Hij kon dit zelf wel oplossen, moest er gewoon voor zorgen dat zijn hart trager ging kloppen. Natuurlijk was dit sneller gezegd dan gedaan en lukte het niet eens om zijn hartslag een beetje trager te laten kloppen. Hij was ook nog maar tien jaar oud, wist niet hoe hij zichzelf kalm moest zien te krijgen.

Zijn ogen werden nog harder dicht geknepen vanaf het moment dat de ander tegen hem bleef praten. ‘Geen pijn doen’. Het kon ook heel goed zijn dat de ander aan het liegen was, een gedachte die Walsh nog harder in elkaar deed krimpen. Zijn moeder had hem altijd verteld om niet met vreemden te praten. Je wist niet of ze het echt goed bedoelden of niet. Je mocht geen vreemdelingen vertrouwen was hem altijd gezegd. De raad van de ander werd genegeerd terwijl de jongen nog harder naar achteren probeerde te kruipen. Het liefst van al zou hij in de muur willen kruipen om zo aan alles en iedereen te kunnen ontsnappen. Een naam zorgde ervoor dat hij zijn hoofd een stukje optilde en door zijn wimpers naar de ander keek. Een naam om bij de stem te plakken. Iemand was geen volledige vreemdeling meer van zodra je zijn naam kende, toch? Zijn handen ontspanden zich lichtjes terwijl hij stopte met zijn pogingen om in de muur te kruipen. “Walsh,” kwam uiteindelijk over zijn lippen. Vanaf het moment dat hij probeerde om langzamer te ademen, ging zijn hartslag ook een stukje omlaag. Het probleem was dat hij nog altijd niet helemaal gekalmeerd was en de vlammen om zich heen bleven slaan. Het horloge om zijn pols piepte nog altijd veel te snel dan zou mogen. Hij was dan misschien een kind en zijn hart klopte misschien sowieso sneller dan bij mensen die ouder waren, maar het klopte nog altijd veel te snel. Walsh hief zijn hoofd nog een stukje meer op zodat hij de ander doorheen de vlammen wat beter kon bekijken. Het was leuker als hij een gezicht bij een naam kon plakken en dat maakte de ander ook wat minder ‘vreemd’. “Mama zegt dat ik niet met vreemdelingen mag praten.” Technisch gezien was de jongen geen vreemdeling meer, dus gold die regel nog wel? Na die woorden beet hij op zijn lip terwijl hij zich concentreerde op het snelle gepiep van zijn horloge. De angst was nog altijd erg hard aanwezig, maar hij begon zich erg langzaam toch op zijn gemak te voelen. “Papa zegt dat je zo juist vrienden maakt.” Zijn vader was altijd al een sociaal iemand geweest, iets dat Walsh zeker niet van de man geërfd had. Hij was veel te snel over zijn toeren als het druk werd en als er teveel mensen in de buurt waren die hij niet kenden.
TEMPLATE BY MINNIE OF SHINE

Terug naar boven Ga naar beneden
Raven Malone
Raven Malone
Class 3
Aantal berichten : 211

Character Profile
Alias: Dreamer
Age: 21
Occupation:
 what's a boy supposed to do | Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: what's a boy supposed to do | Open    what's a boy supposed to do | Open Emptyma mei 18, 2015 2:56 pm

Dreams feel real while we're in them


It's only when we wake up that we realize something was actually strange

Het snikken van het jongetje werd duidelijker hoorbaar naarmate hij dichter bij kwam. Al kon het ook zijn dat zijn nabijheid het snikken erger maakte. De woorden van het jongetje deden hem vermoedde dat het, het laatste was. Niet dat het een verschil maakte, Raven was niet van plan weg te gaan. Hij kon het jongetje moeilijk de school laten afbranden, zelfs al was het per ongeluk. Het afbranden van een school was niet iets wat een jongetje van een jaar of tien op zijn geweten moest hebben. Eigenlijk was het iets wat niemand op zijn of haar geweten moest hebben. Rustig was Raven voor het jongetje op zijn hurken gaan zitten. Bang was hij niet voor de vlammen die van diens lichaam sloegen. Zoals hij ook niet bang was geweest voor de vlammen die van Avery’s lichaam waren gekomen bij hun eerste ontmoeting. Wat angst betrof functioneerde Raven niet zoals de meeste mensen. Het was niet dat hij nergens bang voor was, dat was hij zeker wel. Alleen was hij niet zoals de meeste mensen bang om gewond te raken. Die angst had hij al lang geleden moeten overwinnen.

Het horen van zijn naam leek het jongetje enigszins gerust te stellen. In elk geval genoeg om te stoppen met zijn poging in de muur te kruipen. “Walsh,” stede het jongetje zichzelf voor. Een lichte glimlach verscheen op Raven’s gezicht, terwijl hij kort knikte. Het gepiep van het horloge ging nog altijd onverstoorbaar door. Raven vermoedde dat het een soort alarm was, dat afging wanneer het jongetje in paniek raakte en de controle over zijn mutatie verloor. “Mama zegt dat niet met vreemdelingen mag praten.” zei Walsh. Dus zijn moeder leefde nog? Dat was goed om te weten. Evenals het goed was om te weten waarom het jongetje wat terug houdend leek in het praten met hem. “Je moeder is zeker een slimme vrouw?” zei Raven met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. “Maar weet je eigenlijk ben ik geen vreemdeling, ik ben een leerling hier op school net als jij.” vervolgde hij rustig. Het was nu vooral belangrijk dat het jongetje zich wat meer bij hem op zijn gemak zou gaan voelen, misschien dat hij hem dan een beetje zou kunnen kalmeren. “Papa zegt dat je zo juist vrienden maakt.” zei Walsh. “Je vader heeft wel gelijk, al snap ik dat het moeilijk is met mensen te praten. Ik ben daar ook nooit zo goed in.” zei Raven. Het was waar praten met andere was niet zijn sterkste punt. Niet dat dit hem echt dwars zat, het was vooral een bewuste keuze. Als je niet te veel met mensen praten, konden ze ook geen misbruik van je maken. Natuurlijk was dit niet een mening die hij ging delen met een tienjarige. Nee, dat jochie had waarschijnlijk nog vertrouwen in de mensheid en daar was op zich niets mis mee. Niet zolang er mensen rondliepen die wel degelijk goede intenties hadden en die waren er vast wel. “Hou je van muziek?” vroeg Raven, die nog steeds een manier wilde vinden om Walsh te kunnen kalmeren. “Ik kan illusies creëren dus ik kan elk liedje laten horen dat je maar wil horen. Als ik het ken te minste, maar de meeste nummers ken ik wel.” Zei Raven. Het was niets voor hem zo veel te praten. Alleen in de buurt van Aileen kon hij hele verhalen ophangen. Misschien was het iets met kinderen. Hun onschuld, hun vertrouwen in de wereld. Bij kinderen wist je zeker dat ze geen kwaad zouden doen. Oké, dat kon je natuurlijk nooit echt zeker weten maar de kans was niet zo groot als bij volwassenen.

Dat is mij ook al een aantal keer overkomen..

thank u ezra koenig

Terug naar boven Ga naar beneden
Walsh Cadwaller
Walsh Cadwaller
Class 4
Aantal berichten : 166

Character Profile
Alias: Pyric
Age: 10
Occupation:
 what's a boy supposed to do | Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: what's a boy supposed to do | Open    what's a boy supposed to do | Open Emptyvr aug 07, 2015 9:05 pm

NEVER LEAVE ME  ( ALONE )
Hij moest kalmeren voordat hij dingen kapot ging maken. Het was zijn bedoeling niet om de muren en de vloer zwart te laten blakeren of de boeken te vernielen, het gebeurde gewoon. Het was anders dan thuis. Thuis was hij kwaad geweest omdat iets niet wilde werken, op dit moment was hij bang. Hij had geen idee wat beter was, bang of boos zijn. Het was beide best moeilijk om onder controle te krijgen, maar met een beetje hulp moest het wel lukken. Het feit dat Raven op hem in bleef praten, hielp wel met kalmer worden. Het moest zich gewoon concentreren op het stemgeluid van de ander en al het andere proberen te negeren. In de bibliotheek waren er niet zoveel mensen, dus het moest niet zo moeilijk zijn om even tot rust te komen. Misschien dat hij even bij Raven kon blijven. Hij was er bijna zeker van dat de ander hem wel zou kunnen beschermen tegen de anderen. Hij was groot genoeg, hij zou zeker wel achter zijn rug passen.

Walsh glimlachte lichtjes en knikte zachtjes toen er gevraagd werd of zijn moeder een slimme vrouw was. Ze was zeker een slimme vrouw. Ze had er altijd voor gezorgd dat hij veilig was en had hem altijd beschermd als het nodig was. Ze was zelfs altijd met hem gaan voetballen totdat zijn vader in beeld verscheen en die taak op sommige momenten van haar over nam. Soms hadden ze zelfs allebei tegelijk de tijd genomen om met hem te voetballen. Dat was een van de dingen die hij mistte aan thuis. Hij wist niet of de mensen hier mee zouden willen gaan voetballen. Hij had het ook helemaal nog niet gevraagd, durfde het ook gewoon nog niet. Misschien dat hij het ooit wel eens zou vragen, nu moest hij gewoon kalmeren en ervoor zorgen dat het vuur uit ging. "Ik ben... verlegen. Het is altijd zo eng om nieuwe mensen te ontmoeten."

Het piepen van zijn horloge werd langzaam minder naarmate de tijd begon te verstrijken. De vlammen begonnen ook minder hard om zich heen te slaan en leken steeds minder en minder te worden totdat ze bijna helemaal verdwenen waren. Er zaten nog altijd een paar vonkjes in zijn haren en om zijn vingers, maar voor de rest was alles gedoofd. “Hey Jude, hey Jude van de Beatles. Mijn mama zong het altijd voor mij en haar mama zong het altijd voor haar. Het is een best oud liedje, ken je het?” Hij hoopte dat Raven het kende. Het zou leuk zijn moest hij het nog eens kunnen horen en dat het ervoor kon zorgen dat de laatste restjes vuur ook zouden verdwenen. De pretlichtjes dansten terug vrolijk op en neer in zijn donkere kijkers en zijn mondhoeken krulden om in een lichte glimlach. “Het zou gaaf zijn als je dat echt zou kunnen.”

TEMPLATE BY MINNIE OF SHINE

Terug naar boven Ga naar beneden
Raven Malone
Raven Malone
Class 3
Aantal berichten : 211

Character Profile
Alias: Dreamer
Age: 21
Occupation:
 what's a boy supposed to do | Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: what's a boy supposed to do | Open    what's a boy supposed to do | Open Emptyma sep 07, 2015 4:36 pm

Dreams feel real while we're in them
It's only when we wake up that we realize something was actually strange

De vlammen die van het jongetje afsloegen deden de muur zwart blakeren. Raven voelde hoe de hitte op zijn toch al zwakke longen sloeg, maar maakte geen aanstalten de afstand tussen hen te vergroten. Zijn longen zouden het nog wel even volhouden. Het belangrijkste was nu dat hij Walsh wist te kalmeren voordat hij de hele school af zou branden. Iets wat wel aardig leek te werken. Er verscheen zelfs een lichte glimlach op het gezicht van het jongetje toen Raven hem vroeg of zijn moeder een slimme vrouw was. Een glimlach die niet alleen betekende dat hij door drong tot het jochie, maar ook dat de jochie een goede band met zijn moeder had. Althans, waarom zou hij anders glimlachen als Raven zijn moeder complimenteerden? Als iemand zijn moeder een complimentje had gegeven toen hij een jaar of tien was, had hij waarschijnlijk zijn wenkbrauwen opgetrokken. Niet dat zijn moeder nog had geleefd toen hij tien was, maar dat was niet waar het nu om ging.

"Ik ben... verlegen. Het is altijd zo eng om nieuwe mensen te ontmoeten." vertelde het jongetje. Raven knikte begrijpend. “Het is ook heel eng, maar de meeste leerlingen hier zijn best aardig.” zei hij rustig. Eigenlijk wist hij helemaal niet hoe de meeste leerlingen op het eiland waren. Over het algemeen ontweek hij sociaal contact en als hij dan een keer met iemand in gesprek raakte wist hij diegene vaak al snel tegen zich in het harnas te jagen. Eigenlijk waren er op dit eiland maar twee mensen die hem mochten en dat waren Avery en Lorise. En van die laatste betwijfelde hij of ze hem nog zou mogen als ze er achter zou komen dat hij haar voor de gek gehouden had.

De vlammen die van het lichaam van het jongetje af waren geslagen, waren grotendeels verdwenen en ook het gepiep van het horloge was zo goed als gestopt. In Raven’s hoofd begon zich een klein plannetje te vormen. Een plan om Walsh volledig te doen kalmeren en ook de laatste vonkjes te verdwijnen. Illusies waren een krachtig iets, net als muziek dat was. Als Aileen van slag was had hij ook vaak genoeg illusies voor haar gecreëerd. “Natuurlijk ken ik dat. Je moeder heeft een goede muziek smaak.” zei hij met een glimlach. De pretlichtjes die in de donkere ogen van het jochie waren verschenen deden hem goed. “Het zou gaaf zijn als je dat echt zou kunnen.” zei Walsh. “Wacht maar af.” zei Raven met een knipoogje. Zijn wereld besloeg nog altijd een straal van vijf meter, wat de kans klein maakte dat andere mensen dan Walsh en hij de muziek zouden horen en zouden komen kijken. Moeiteloos wist Raven het nummer in te zetten, hij hoefde niets te doen. Het laten klinken van de stem van Paul McCartney ging als vanzelf, evenals de rest van de instrumenten en de stemmen van de andere bandleden. Het was alsof het liedje werd afgespeeld op de radio, of alsof de band naast hen zat. Al was dat tweede natuurlijk nog veel onwaarschijnlijker, dan het eerste.

thank u ezra koenig

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
 what's a boy supposed to do | Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: what's a boy supposed to do | Open    what's a boy supposed to do | Open Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
what's a boy supposed to do | Open
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» It's not supposed to go like that. [Oliver]
» I wish.... [open for everybody]
» Yow // Open
» FUN //open
» 'Sup? {open}

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: Ruins of Genosha :: School - Ground :: Library-
Ga naar: