Good things come to those who sweat

Went the distance, now I'm back on my feet

Het was prachtig weer buiten en Aly wilde niet langer haar tijd binnen verdoen dus had ze meteen haar sportkleren gepakt en een tas ingepakt met een handdoek en een flesje water. Haar mobiel stopte ze ook in haar tas maar dan op een daarvoor bedoeld veilig plekje. Ze wilde deze keer graag buiten naar de sportvelden om daar te werken aan haar conditie, want daar was het weer gewoon geweldig voor dus waarom zou ze dan nog binnen naar het sportcentrum gaan? Precies, daarom ging ze gewoon lekker naar buiten. Het was misschien wel net iets te warm maar ze had genoeg water mee en aan de andere kant was het ook wel goed, kon ze weer eens goed zweten en doen. Simpel zwiepte ze de tas om haar schouder heen en ging ook net de deur open waarbij ineens een heel knap gezichtje binnen kwam lopen. Ze keek glimlachend haar vriendje aan en kon het ook niet laten om nog even een kus op zijn lippen te drukken voordat ze wegging maar al snel draaide ze zich ook weer om. ”Ik ga buiten sporten, dus als je me zoekt ben ik op de sportvelden ergens.” Zei ze nog even om hem te informeren. Ze had ook geen idee wat hij ging doen, misschien kwam hij haar later wel joinen. Al zou dat misschien niet echt slim zijn, ze wisten allebei wel dat Aly haar aandacht er niet bij zou kunnen houden als hij erbij was, dan zou ze gewoon geen aandacht meer hebben voor het trainen.

Buiten aangekomen voelde ze meteen de warmte van de zon en liep ze gewoon meteen door richting de atletiek velden. Ze had hier zolang op gewacht, winter was echt helemaal niets voor haar geweest, ze hield echt veel meer van de zomer. Lekker bruin bakken op het strand, bikini’s, zwemmen in de zee en natuurlijk had Aly een prachtig fit lichaam maar dat moest ze dan wel zo houden. In haar korte sportbroek en shirt - waaronder ze nog een sport bh aanhad voor als het te warm zou worden - liep ze langs het kleine gebouw dat erbij stond. Ze zag vanuit hier ook al dat er een meisje bezig was met trainen, iemand die ze nog niet kende. Interessant, ze had het meisje zelfs nog nergens gezien dus ze zou vast nieuw zijn, wat betekende dat ze waarschijnlijk niet de vreselijke roddels over Aly had gehoord. Het had haar toch echt wel diep geraakt om van iedereen diezelfde veroordelende blikken te krijgen, de enige op wie ze kon steunen was Adrian en hem liet ze ook nooit meer los. Anyway, het was ook eens tijd voor haar om te stoppen met vechten met andere meisjes, want dat had ze al te vaak gedaan. Ze wilde de blondine net begroeten toen ze ineens een flesje naar haar kop geslingerd kreeg. Wow what? Ze greep meteen naar haar hoofd en keek met een niet al te vriendelijk gezicht naar het blonde meisje. Het was gelukkig maar een flesje water maar dan nog, dat deed je gewoon niet. Ze voelde irritatie opkomen en die welbekende neiging om iets terug te gooien naar haar kop, iets zwaarders wat meer pijn zou doen. Woedend keek ze het meisje aan en moest ze de moeite doen niet haar vuisten te gebruiken. Dammit, ze moest zichzelf echt meer in de hand krijgen. ”What the fuck? Waar sloeg dat op?” Riep ze wat boos maar ze probeerde wel weer te kalmeren. Rustig verdween de felheid en dreigende blik uit haar ogen en keek ze even weg om uit deze gemoedstoestand te komen. ”Kon je niet een beetje uitkijken?” Vroeg ze uiteindelijk, kalm voor haar toedoen. Nog steeds was haar gezicht alles behalve vriendelijk maar ze zou het meisje nu niet aanvallen, dat was al een hele vooruitgang..

Went the distance, now I'm back on my feet

Het was niet de beste move die het meisje maakte om een goede indruk te maken op Aly en ondanks dat het hoogstwaarschijnlijk gewoon per ongeluk ging was ze er niet van gediend een flesje water tegen haar kop aan te krijgen. Ze had geluk dat Aly soort van een belofte had gemaakt met haar vriendje en ook vooral met haarzelf om niet weer in de problemen te komen, maar dan moest ze wel nog eens harder gaan werken aan haar woedebeheersing. Geen gevechten meer, daar had ze nu namelijk al drie van op haar geweten al was het ook niet altijd haar eigen schuld geweest - bij eentje dan - maar goed dat waren er drie teveel. Ze maakte er bovendien Adrian ook niet al te happy mee want ze zou maar weer eens de verkeerde mutant uitzoeken om ruzie mee te zoeken en in het ziekenhuis gedeelte belanden, wat ook twee keer het geval was geweest. "Sorry, ik keek niet uit." Zei het meisje wat onschuldig maar Aly kon het nog net niet voor elkaar krijgen om haar vriendelijk aan te kijken. De neiging om haar een klap terug te bezorgen was groot maar ze moest het deze keer maar onderdrukken. Het meisje kon er bovendien niets aan doen, right? Ze dwaalde met haar blik af en probeerde in ieder geval haar ademhaling weer een beetje normaal te krijgen, iets wat altijd iets sneller ging wanneer ze zichzelf ergens boos om maakte. Normaal moest ze dat gewoon haar ademen weer onder controle krijgen om weer rustiger te worden.

Het lukte toch redelijk om een kleine beetje te kalmeren en het meisje weer aan te kijken zonder al te veel woede in haar blik. "Mijn gooiskills zijn niet meer wat ze waren geweest, I'm so sorry." Zei het meisje nog een keer om zichzelf te verontschuldigen. Oké goed dan, nu moest ze toch maar weer eens proberen vriendelijk te doen. Ze zuchtte diep en liet hierbij het laatste beetje woede van zich afglijden, de irritatie zou nog wel even blijven maar dat ging uiteindelijk ook wel weer weg. ”Oke is goed, maar probeer de volgende keer te kijken naar waar je een flesje heen gooit?” Zei ze nu alweer iets vriendelijker. Hea, dat begon toch ergens op te lijken, right? Aly die een keer haar woede onder controle wist te houden, dat was wel een applaus waard eigenlijk. "Samantha Holt, zeg maar Sam." Stelde het meisje zich voor en ze stak beleefd haar hand uit dus pakte Aly haar hand ook vast en schudde ze deze even. ”Aly Elsevier,” Zei ze terug met een kleine glimlach. Ze nam haar hand terug en liet deze weer langs haar lichaam hangen. ”Jij bent nieuw hier zeker?” Vroeg ze nu aan het meisje, gezien Aly haar nog niet eerder had gezien. Heel even liep ze weg om haar tas neer te leggen en begon ze langzaam met wat strekken voordat ze een sprintje zou nemen. Het waren gewoon normale strek oefeningen als soort warming up. ”Ga je zo ook mee nog wat rondjes rennen?” Vroeg ze nu nadat ze even rond had gekeken, veel leerlingen waren niet op het sportveld en ze wilde wel wat meer dingen over Sam te weten komen eigenlijk, zoals gewoonlijk was Aly daar ook altijd benieuwd na..

Went the distance, now I'm back on my feet

Ze was nooit goed geweest in het bewaren van kalmte wanneer ze eenmaal van binnen begon te branden van woede, dan konden mensen maar beter gaan rennen want ze kon heel fel reageren op irritatie. Hier had ze als jong meisje al last van gehad, ze kon snel last hebben van woedeaanvallen en ze kon zelfs al behoorlijk knokken met haar broer, al viel het toen nog mee want het was pas echt erger geworden na het overlijden van haar moeder. Ze was er zo van geschrokken en kapot van geweest dat het toch zeker een grote invloed had gehad op haar gedrag, nog steeds wel ondanks dat ze het niet echt door had. Het was in ieder geval goed dat ze nu weer een beetje rustiger was geworden en normaal met het meisje kon praten die zichzelf als Samantha voorstelde, maar ze mocht haar ook Sam noemen. Dan was Aly nog wel zo fatsoenlijk om haar een hand te geven en haar eigen naam te geven, iets wat ze jaren geleden niet had gedaan. Ze was nog steeds af en toe een beste bitch tegen andere meisjes maar sinds ze samen was met Adrian was het wel minder geworden.

"Ja, je zit met een Greenie hier." Antwoordde ze terug op haar vraag en heel even grinnikte Aly zachtjes. Greenie, dat woord had ze nou nog nooit gehoord. ”Greenie?” Vroeg ze wat lachend waarna ze zich omdraaide om haar tas weg te zetten. Ze keek niet zo vaak films, hield er wel van maar had er zeker de laatste jaren geen tijd meer voor gehad. Om eerlijk te zijn mocht ze echt wel eens meer films gaan kijken. Ze begon met strekken van haar spieren en showde hierbij ook even hoe lenig ze was, want ze deed alles zonder problemen, ze kon wel wat verder komen dan normaal. "Eigenlijk was ik net klaar," Zei Sam waardoor Aly even opkeek en haar naar de wolken zag kijken. He, jammer, ze had gehoopt dat het nog even iets zonniger zou blijven ook al hadden de wolken de zon nog niet bedekt. Het was natuurlijk ook jammer dat ze net klaar was, ze kon best wel weer wat girl to girl tijd gebruiken, sinds ze eigenlijk weer veel te weinig met vriendinnen enzo bezig was. Tja, ze was ook eigenlijk voor het grootste gedeelte bezig met haar eigen knappe kerel. "Maar ik denk dat ik nog wel een paar rondjes extra kan doen." Zei ze vervolgens waardoor Aly haar met een glimlach aankeek. Oké dan, beter want dan hoefde ze niet alleen rondjes te rennen. Het meisje rolde met haar schouders en nek en wiebelde haar benen los terwijl Aly nog steeds wat aan het strekken was. ”Top,” Zei Aly even terug met een grijnsje waarna ze ook even alles los rolde. "Beginnen we dan maar met een sprintje tot aan de eerste lantaarnpaal?" Stelde Sam voor en Aly richtte haar aandacht terug naar haar toe. Ze zette haar handen in haar zij neer en knikte even. ”Is goed, laten we dat doen.” Zei ze terug waarna ze naast het meisje ging staan en ook in starthouding, waarna ze toch besloot nog even twee seconden te trappelen om daarna volledig in de starthouding te gaan staan. ”Bring it on,” Zei ze wat strijdlustig met een grijnsje. Beter kon ze eigenlijk Aly laten winnen, ze kon slecht tegen haar verlies en ook dat zou worden op haar irritatie maar het was dan nog de vraag, kon ze winnen van Aly? Jha, ze had de laatste dagen wel behoorlijk nog getraind, vooral omdat ze weer fit wilde worden om te doen waar ze van hield, paaldansen. Daardoor had ze ook sterke benen, armen en buikspieren dus een sprintje trekken kon ook wel makkelijk. ”On three.” Zei ze nog even waarbij ze wat wiebelde en verder door haar benen zakte. ”One.. Two.. Three..” Sprak ze luid en duidelijk waarna ze zichzelf afzette van het gras om het op het lopen te zetten. Haar armen bewoog ze mee met haar vuisten voor haar borst en snel begon ze te sprinten...

Went the distance, now I'm back on my feet

"Je hebt dus duidelijk nog nooit naar The Maze Runner gekeken, hé?" Vroeg Samantha aan haar en even haalde ze onwetend haar schouders op. Nee, waarschijnlijk niet, veel films had ze niet gezien omdat haar leven even net iets te druk was geweest daarvoor. Het meisje was altijd veel meer bezig geweest met haar reputatie - eentje die hier nu toch al helemaal verpest was geworden - en jongens. Nu was ze nu dan niet meer bezig met alle jongens van de school, nope alleen eentje maar. Dus misschien moest ze ook maar weer eens tijd maken voor leukere dingen, boeiend wat mensen ervan vonden, ze mochten echt alles denken over haar wat ze wilde maar ze ging niemand meer in haar weg laten staan. Aurélia kon wat haar betrof een eind wegrotten maar ze ging - proberen - er geen aandacht meer aan te geven. "Je moet die film echt eens zien! Morgen, rond 8 uur bij mij." Zei het meisje vervolgens vastberaden en Aly kwam even overeind om haar aan te kijken tijdens het strekken. Met een klein grijnsje keek ze haar aan. ”Oké, dat is afgesproken dan.” Zei ze terug, want ze wilde de film best wel zien. "Dan ga ik je wat filmcultuur bij brengen. Als goedmakertje omdat ik je geraakt heb met m'n waterflesje." Vervolgde ze en al zou Aly in een ander geval hier wel fel op reageren maar ze begon het meisje wel te mogen eigenlijk, en ze moest zichzelf echt inhouden gewoon, ze kon niet altijd op alles en iedereen zo reageren. ”Ik waarschuw je alvast, zoveel films ken ik niet.”

Sam was best wel snel en Aly moest echt flink haar best doen om van het meisje te winnen, maar uiteindelijk won ze ook gelukkig, al scheelde het echt niet veel. Waarschijnlijk maar een seconde van verschil, ze lagen wel redelijk op hetzelfde tempo namelijk. Toch wilde ze wel de overwinnen pakken, ook om het dit meisje makkelijker te maken, gezien ze van zichzelf wist dat ze anders toch niet zo aardig zou doen. Ze was maar een heel klein beetje buiten adem en stond toch even zachtjes te puffen. "Proficiat." Zei het meisje tegen Aly en stiekem vond het meisje dat altijd leuk om te horen. Grijnzend keek ze haar aan met een trotse blik in haar gezicht. ”Jij ook,” Zei ze toch nog even vriendelijk terug, want zeker weten dat Sam het ook goed had gedaan. "Een geduchte tegenstander ben je." Zei het meisje vervolgens waardoor ze instemmend knikte en nog een keer haar schouders een beetje los bewoog. Nu maar gewoon rondjes rennen op rustiger tempo, dat keek haar wel even een goed idee eigenlijk. ”Je was sneller dan ik dacht.” Zei ze nu terug, het was waar dus tja. "Nog eentje, of liever gewoon wat rondjes lopen?" Vroeg het meisje vervolgens waarna Aly even haar blik over de velden heen liet gaan. ”Gewoon rondjes lopen?” Vroeg ze nu aan het meisje die even luid haar nek kraakte. Oh eng, ze schrok altijd een beetje van het geluid, maar irriteerde zich er dan net niet aan. Ze liet het gewoon voor wat het was en begon met wat te joggen. ”Waar kon je vandaan, als ik dat mag vragen?” Vroeg ze nu aan het meisje, ze had namelijk geen idee en hier kon iedereen wel zo’n beetje overal vandaan komen dus vond ze het wel interessant. Zelf was bij haar het Italiaanse wel in haar manier van spreken te horen, ze sprak niet alle woorden perfect uit terwijl ze eigenlijk wel uit Amerika kwam, maar ze had het Italiaans uit Italië meer opgenomen.

Went the distance, now I'm back on my feet

Ze had de laatste weken toch wel weer alles ingehaald qua trainen, want ze moest er natuurlijk weer even super goed uit zien voor de zomer, dat zou Adrian namelijk ook wel leuk vinden gezien hij eigenlijk degene was die hier wel het meest van profiteerde. Heel even was ze uit het trainen gevallen namelijk, maar dat was dan ook wel logisch geweest. Nog steeds had ze er moeite mee, liet het alleen niet zo zeer merken doordat ze het voor de rest gewoon onder een tafelkleed schoof en weer probeerde te focussen op de dingen die ze leuk vond. Dat lukte ook niet altijd even goed, want natuurlijk was Aly er weer een kampioen in om een goede status neer te zetten maar dat zou uiteindelijk ook wel over gaan. Het enige was ze nu gewoon moest doen was haar woede onder controle houden, een paar mensen ontwijken en niet meer ruzie maken maar juist vriendschappen zoeken. In ieder geval was het te zien aan haar lichaam dat ze weer veel bezig was met trainen, nu ook omdat ze een oude hobby weer aan het oppakken was, al was het ook weer niet echt zo’n ‘oude’ hobby maar was ze er gewoon even niet meer mee bezig geweest. "Verborgen krachten hé." Grinnikte Sam plagend terug waardoor ze het meisje even vragend aankeek. Had ze een mutatie? Wow, dan vast heel slecht in rennen gezien Aly haar zelfs kon verslaan zonder mutatie waarbij ze sneller was, of was dit gewoon een grapje? ”Oh, heb je er een mutatie voor dan?” Vroeg ze aan het meisje, waarschijnlijk niet, maakte ze gewoon een grapje maar snapte ze die gewoon even niet zo goed ofzo. Al was ze eigenlijk best wel benieuwd naar welke mutatie het meisje zou hebben.

Ze was begonnen te joggen en al snel volgde het blonde meisje haar door hetzelfde te gaan doen. Gezellig, konden ze niet wat over elkaar te weten komen en tijdens het joggen een beetje babbelen, iets waar Aly best goed in was als ze dat wilde. "Zweden, Stockholm om precies te zijn." Antwoordde ze op de vraag die Aly haar had gesteld en even knikte ze. Ze keek het meisje met een glimlach aan, dat had ze niet helemaal verwacht maar ook vooral doordat het accent niet zo goed aan haar te horen was. Grappig, somehow vond Aly het ook altijd wel cool als mensen uit Europa kwamen. ”Leuk daar?” Vroeg ze nog wat nieuwsgierig, beetje aardig doen en interesse tonen mocht namelijk ook wel, al was het toch redelijk ook heel gemeend hoor. "Jij?" Vroeg het meisje vervolgens terug aan haar en even keek ze haar weer met een trotse glimlach aan. Tja, eigenlijk was het juiste antwoord dat ze uit Amerika kwam, Louisiana om wat preciezer te zijn maar daar had ze de laatste jaren niet meer gewoond sinds het overlijden van haar moeder, dus was Italië meer een antwoord voor haar. Het bleek bovendien dat daar ook haar roots vandaan kwamen omdat in de familie redelijk was Italianen zaten maar ze was wel gewoon in Amerika geboren. ”Italië, heb daar alleen niet echt op een plek gewoond, ben vaak verhuist.” Zei ze terug met een glimlachje. Ze ging hier maar niet dieper op in, dat zou haar waarschijnlijk wel afschrikken en ze zou het haar ook niet verwijten. Wat ze in Italië wel niet allemaal had uitgevreten, wist alleen Adrian en het was ook beter als dat zo zou blijven. "Doe je ook aan andere sporten buiten lopen?" Vroeg ze uiteindelijk ook nog en weer twijfelde Aly of ze het echte antwoord wel moest geven, niet dat het zo erg was ofzo. Ze schaamde zichzelf er ook zeker niet voor, maar sommige op het eiland zouden haar er misschien mee kunnen veroordelen. ”Heb aan zoveel sporten gedaan, maar het is uiteindelijk bij dansen gebleven, of eigenlijk paaldansen om specifieker te zijn.” Zei ze dan toch maar, om alle eerlijkheid maar in het spel te gooien. Nu was alles wat ze ermee kon doen, het accepteren of door roddelen aan de hele school, haar keuze. Ze vertrouwde er alleen wel op dat ze dat niet zou doen, bovendien was paaldansen ook gewoon een sport en was er eigenlijk niets raars aan zoals sommige mensen dat wel dachten. Het kon gewoon heel mooi zijn en er waren ook kampioenschappen in, dat zag alleen niet iedereen. ”En jij, doe jij nog aan andere sporten?” Vroeg ze vervolgens ook terug..

Went the distance, now I'm back on my feet

"Nee, het was een grapje. Deze mutante heeft Pyrokinesis, Electorkinesis en Electrical Transportation." Zei Sam uiteindelijk wanneer ze kort de indruk had gewekt dat ze haar misschien had laten winnen tijdens het wedstrijdje, maar dat bleek dus maar een grapje te zijn, eentje die Aly even niet begrepen had. Gelukkig maar. Anyway, haar mutaties waren best wel cool als ze eerlijk moest zijn. Ze glimlachte eventjes met een kort knikte en een blik die best wel onder de indruk was. ”Woah nice, en je beheerst ze ook allemaal goed?” Vroeg ze nu een tikje nieuwsgierig, gezien ze al wel wist dat niet iedereen even goed met hun mutaties om kon gaan. Zelf ging het bij haar in het begon ook erg moeizaam, ze kon namelijk helemaal niemand aanraken zonder dat er, nja iets gebeurde bij diegene dan. "En die van jou zijn?" Vroeg ze uiteindelijk een tikje terughoudend. Ai, die vraag had ze liever willen vermijden maar aan de andere kant, ze had ook niet van haar verteld en dan kon ze de vraag terug verwachten. Heel eventjes zuchtte ze en keek ze nadenkend voor zich uit. ”Sexual Seduce.. Dat betekend dat wanneer ik iemand aanraak.. Nja, you get what I mean..” Zei ze wat lachend terug, al kon je ook zien dat ze zich er toch lichtjes ongemakkelijk over voelde. Dat was zeker niet altijd zo geweest, ze had het eerst echt als een blessing gezien maar als ze nu keek naar de problemen waarmee ze hierin al was terecht gekomen. Ze had het bijna flink verprutst tussen haar en Adrian, iets wat ze niet meer ging laten gebeuren maar dan nog. ”En daarbij kan ik ook iemand pijn doen met mijn aanraking, maar geen zorgen, deze heb ik best goed onder controle.” Zei ze uiteindelijk nog geruststellend, om te laten weten dat het redelijk veilig was haar aan te raken, voor de pijn dan zeker in ieder geval.

Blijkbaar was Samantha helemaal vol van haar thuisland want ze leek erg vrolijk te worden van haar vraag, iets wat haar wel deed glimlachen. Oké alle twijfels over het meisje waren inmiddels al wel aan het wegzinken nadat ze dus een flesje naar haar hoofd had gegooid, dat was al wel weer vergeven dus. Ze mocht haar wel eigenlijk en het deed haar ook best wel goed om vriendschappelijk weer met iemand te kunnen praten. "Ja! Het is geweldig daar. We wonen in de buitenwijken van Stockholm, dus er is meer dan genoeg natuur en frisse lucht, maar we wonen ook net niet te ver om er gewoon eens een avondje heen te gaan. De sfeer die er hangt is onbeschrijfelijk! Iedereen is er zo vriendelijk en -" Vertelde het blonde meisje en Aly luisterde gewoon mee naar wat ze zei, al hield ze uiteindelijk wel op met praten. Ze had het zelf waarschijnlijk ook wel door. ”Klinkt leuk, misschien moet ik er ook maar eens heen gaan, op vakantie ofzo.” Zei ze uiteindelijk met een vriendelijk glimlach. Ja hoor, ze wilde graag nog wel wat meer van de wereld zien, als Adrian haar dat dan toe zou laten. Over haar eigen thuisland, of eigenlijk het land waar ze de laatste jaren had gewoond, had ze niet zoveel te vertellen. Ze was er dus ook redelijk kort over, maar dat mocht vast wel.

Geen idee hoe het kwam maar eventjes had ze moeten twijfelen wanneer het meisje over sporten was begonnen, het was niet geheel normaal voor haar om hier telkens zo over te twijfelen, but then again, ze was best wel veel veranderd sinds haar komst hier en alles. Eigenlijk was Adrian wel de grootste oorzaak maar goed, het was niet iets slechts. Wel mocht ze wel een beetje van haar oude zelfvertrouwen terug krijgen hoor, want dit voelde echt zwak en het was niet zoals ze was. Stiekem hadden Aurélia, James en ja zelfs Amber nog wel hun wonden achter gelaten, maar ook het overlijden van haar vader speelde nog een belangrijke rol. Het was in ieder geval een hele opluchting wanneer Sam het niet slecht opvatte. "Cool." Glimlachte het meisje naar haar en ze wat bedankend glimlachte ze terug. Ja, dat vond ze wel fijn om te horen en het streelde haar ego wel weer een klein beetje, wat ook wel weer mocht gezien die in de laatste paar weken genoeg gekrenkt was. "Is dat niet moeilijk? Zo aan een spekgladde paal hangen?" Vroeg het meisje uiteindelijk nieuwsgierig wanneer ze door de bocht heen gingen. Weer keek Aly haar eventjes met een aardige glimlach aan. ”Valt mee, je moet alleen wel heel sterk zijn in je armen, benen en buikspieren. Voor de rest, als je eenmaal de trucjes kan en routines kan maken, easy. Maar goed, je moet dus wel goed trainen.” Zei ze waarna ze eventjes langzamer begon te rennen en wilde stoppen om weer even te strekken. ”Ik kan het je wel een keertje laten zien, al weet ik niet of mijn vriendje dat wel zo leuk zal vinden.”” Zei ze serieus terwijl ze stil kwam te staan en haar handen in haar heupen zette. Het was een klein grapje, ze wilde alleen even zien of ze het door zou hebben. Nee, natuurlijk zou hij er geen moeite mee hebben, als ze nu een dude was waarschijnlijk wel maar nah, dat was ze niet. ”En jij? Die je ook aan een bepaalde sport?” Vroeg ze nu terug..

Went the distance, now I'm back on my feet

"Als je bedoelt dat ik iemand kan aanraken zonder deze te elektrocuteren of bij de minste woede uitbarsting gelukkig niks meer in de fik laat vliegen, dan ja." Lachte het meisje maar toch keek Aly haar eventjes licht geschrokken aan, wow ja nou gelukkig maar dat ze het nu wel onder controle had dan. Ze lachte uiteindelijk toch ook wel eventjes mee. ”Oh gelukkig dan maar, anders had ik zeker ook wel mogen uitkijken..” Zei wat lachend terug. Tja en Aly stond er eigenlijk wel bekend om dat ze het slachtoffer werd van mutanten die net iets sterker waren dan haar, dus ze was vaak zelf degene die de dupe werd van al haar uitgelokte gevechten. Moest ze echt eens mee ophouden want nu was ze al een keer flink in elkaar geslagen geweest en tegen spiegels aan gesmeten met telekinese, al waren de rollen ook wel eens omgekeerd geweest bij een ander meisje.

Anyway, zoals ze had kunnen verwachten kwam nu natuurlijk de vraag naar haar mutatie en ondanks dat ze het misschien wat ongemakkelijk vond vertelde ze het wel, en een beetje lacherig waardoor Samantha ook even mee lachte. "Oehlalaa," Lachte ze vrolijk waardoor Aly eventjes speels met haar wenkbrauwen wiebelde, al was het maar gewoon voor de grap. Tja, eigenlijk was haar mutatie ook best wel leuk hoor, alleen wanneer ze eenmaal iemand kreeg waarmee je graag de rest van je leven mee samen wilde zijn was het een beetje overbodig. "Dan zal ik je niet boos moeten maken zeker. Voor ik het weet laat je me al verliefd worden op een kast en zit ik met pijn elke keer dat je me aanraakt." Lachte ze vervolgens waardoor ze weer even met het meisje mee begon te lachen. Nou ja, daar hoefde ze niet echt zorgen over te maken, tenzij ze natuurlijk zou gaan proberen iets met Adrian te doen. Maar goed, ze zou daar waarschijnlijk toch niet in slagen. ”Zolang je me inderdaad maar niet boos maakt,” Zei ze eventjes pesterig met een knipoogje. ”Maar nee hoor, ik probeer mezelf in te houden en niet zoveel ruzie meer te maken dus het komt wel goed.” Vervolgde ze lachend.

Stiekem leek het haar best wel leuk hoor, want het was een feit dat Aly van reizen hield. Ze hield natuurlijk ook wel erg veel van een eigen plekje hebben, iets wat ze anders voor een tijd lang niet had gehad, maar voor de rest vond ze het leuk om verschillende landen te zien en dan vooral in Europa. Dus Stockholm moest daar ook maar eens aan toegevoegd worden, vond ze. "Tuurlijk! De deuren van ons huis in Stockholm staan altijd voor je open!" Zei het meisje waardoor Aly een vriendelijke grote glimlach liet zien, want dat vond ze toch best wel heel aardig. ”Dan zal ik zeker eens langkomen.” Zei ze ook vriendelijk terug.

Het paaldansen werd zo te zien niet meteen bestempeld als slecht, want het natuurlijk ook zeker niet was. Sommige mensen gaven het gewoon een slechte reputatie en hoewel ze dat vroeger misschien zelf ook deed, was ze er nu toch zeker wel op de goede manier mee bezig. Dit was gewoon net zoals dansen, alleen dan stond er een paal en gebruikte je je spieren om om die paal heen te bewegen en erin te klimmen. "Eitje dus." Grinnikte het meisje wat quasi sarcastisch over haar uitleg waardoor Aly zachtjes met een grijnsje op haar gezicht begon te lachen. Ze knikte op diezelfde sarcastische manier en knipoogde eventjes naar haar. Daarbij was ze ook gestopt met rennen om weer even te rekken en te strekken, gezien ze dat zelf wel belangrijk vond om af en toe te doen, ze wilde namelijk nog leniger worden. "Jammer, ik dacht juist dat jongens daar zo opgewonden van werden. Twee meisjes samen." Lachte Sam plagend met een onschuldige blik waardoor Aly ook even moest lachen. Ze haalde even onwetend haar schouders op omdat het idee haar ergens toch niet echt aanstond, oh nee echt niet ze moest er niet aan denken. Maar goed, het meisje plaagde haar dan ook alleen maar. ”Naahh.. Beter niet.” Grijnsde ze eventjes wat sneaky. Beetje claimerig misschien? Ze had gewoon niet graag dat hij naar andere meisjes keek want zij wilde de enige voor hem zijn, stiekem. ”Was ook maar een grapje, tuurlijk mag je wel eens wat zien en misschien kan ik je ook niet wel iets leren?” Zei ze vervolgens waarna ze even met haar wenkbrauwen wiebelde, want tja als ze een dingetje wist was het wel dat je daarmee jongens aan kon zetten, dat vonden ze namelijk maar al te leuk.

Ze vroeg zelf ook wel eventjes naar wat zij deed, want daar was ze ook wel benieuwd naar. "Voornamelijk paardrijden en atletiek. Ballet en kickboksen normaal ook, maar dat heb ik al een tijdje niet meer gedaan." Antwoordde ze terug op haar vraag met zachtjes opgetrokken schouders waardoor Aly weer eventjes zachtjes moest lachen. ”Een beetje van alles dus?” Lachte ze eventjes, al moest ze zeggen dat het best wel stoer was hoor. Kickboksen, daar kon ze namelijk zelf ook wel wat van gezien zij als ‘nogal opvliegerig’ meisje dat vroeger wel leuk vond. Ze kon zichzelf dat ook piekfijn verdedigen en rake klappen uitdelen, nog steeds wel maar ze probeerde dit niet al te veel in actie te laten zien. Paardrijden was ook leuk, dat deed haar moeder vroeger heel vaak en ook Aly had wel wat geleerd, dus dat kon ze wel redelijk? Als ze dat nog kon dan, want dat wist ze niet. ”Wel leuk tho, kan zelf ook wel een beetje kickboksen, en geen idee of ik nog kan paardrijden.” Zei ze uiteindelijk zachtjes lachend terug. Het meisje boog zichzelf nu heel charmant voorover met haar voeten gespreid, waarna Aly haar ook maar even nadeed en een beetje begon rekken om te zien of ze verder naar voren kon buigen, al sloot ze uiteindelijk ook haar voeten bij elkaar en dan kwam ze ook best ver. "Zeg Aly, nog mooie jongens gespot op dit eiland?" Vroeg het meisje ineens wanneer ze weer omhoog kwam en eventjes keek ze haar aan terwijl ze nog voorover gebogen stond. Grinnikend kwam ze meteen ook omhoog en keek ze haar met een glimlach aan. Ze zette haar handen op haar heupen en haalde haar schouders op. Ze zuchtte eerst even denkend. ”Uhh, ja genoeg?” Zei ze wat vragend met een onschuldige blik in haar ogen. ”Maar de allermooiste is al bezet, sorry.” Grinnikte ze vervolgens waarbij er lichte kleur op haar wangen kwam, en ja eigenlijk speet het haar ook niet zo erg, want stiekem was ze wel even veel te gelukkig met hem.