And I can't stop 'til the whole world knows my name [&Taylor]
Auteur
Bericht
Katerzyna Kraków
Class 3
Aantal berichten : 373
Onderwerp: And I can't stop 'til the whole world knows my name [&Taylor] di sep 15, 2015 1:33 pm
One Mistake
Is all it will take
Het was allemaal heel snel gegaan, hoe ze hier naar het eiland was gebracht, daarbij was het ook nog eens best onverwachts. Zelf vond ze het alleen alles behalve erg, vond ze het best wel grappig. Alleen het idee al van een eiland vol mutanten was gewoon ontzettend interessant. Zeker omdat ze er een tijd geleden achter was gekomen dat ze controle had over mutaties, ze kon ze soort van besturen. Daarbij kon ze die ook nog zelf gebruiken wanneer ze zichzelf veranderde in iemand anders. Het zou voor haar dan ook een grote speeltuin worden en het was dan ook een understatement als ze zei dat ze hier voor het nodige drama zou gaan zorgen. Ze zou sowieso de hele plek op stelten zetten want ze had hiervoor ook de juiste tools. Dit ging echt geweldig worden en ze had er nu al zin in.
Tenslotte kon ze hier ook ongerust trainen en haar mutaties nog sterker maken, want het was een feit dat ze nog steeds een beetje onderontwikkeld waren, en ze zat al in class 3 dus misschien kon ze zichzelf nog wel alleen maar sterker maken. Veel moeite met het gebruiken van haar mutaties had ze niet maar dit was dan wel een hele andere wereld. Hier zaten mutanten, en mutanten had ze nodig om betere vaardigheden te krijgen. Ze zette haar spullen op een bed neer die leeg was en begon met inruimen, op een snelle manier gezien ze zelf sneller kon bewegen dan een normaal mens. Het was dus zo gedaan. Een roommate had ze nog niet, maar dat zou waarschijnlijk nog wel komen, en ze zag er ook niet tegenop. Was benieuwd naar alle mutaties hier en de mensen die een beetje in de top van bekendheid stonden zodat ze hiermee kon spelen. Dat waren namelijk haar favoriete bezigheden, mensen voor de gek houden en verwarring bij iedereen brengen terwijl ze zichzelf een beetje op de achtergrond hield. Nou ja, niet helemaal dan, maar niemand hoefde te weten dat zij het was die chaos aan het creëren was. Ze was nog steeds geen verlegen persoon die in een hoekje ging zitten, ze gedroeg zich wel heel aardig en haar lieve gezichtje hielp haar hier heel goed bij, maar ondertussen waren haar hersenen druk bezig met het bedenken van kleine grappige situaties.
Wanneer ze haar spullen had uitgepakt besloot ze even wat schone kleren aan te trekken en naar buiten te gaan. Het was nu nog mooi weer en ze gokte dat er wel groepjes mensen daar te vinden waren. Ze wilde nog al een beetje lopen observeren, mensen leren kennen en dat soort dingen. Knappe guys or girls spotten en je weet wel. De deur sloot ze meteen weer achter haar en ze liep met sierlijke passen door de gang heen alsof ze hier al jaren woonde. Haar groene ogen die altijd heel erg opvielen bij haar liet ze over de mensen glijden die ze onderweg langs kwam, probeerde sommige mensen al te onthouden die er wel interessant uitzagen, wat toch nog wel redelijk wat bleken te zijn. Ze was echt in een paradijs beland. Uiteindelijk opende ze de deur naar buiten en liep ze het schoolplein op, waar ze verwachtte dat wel redelijk wat mensen zouden zitten. Het viel eigenlijk nog wel mee, maar er zaten wel leerlingen dus het was goed. Ze besloot er dus toch te blijven en bij de fontein te gaan zitten naaste en blond meisje. Glimlachend keek ze haar aan. ”Hee,” Zei ze even, beetje verlegen gespeeld. ”Ik ben hier net nieuw.” Zei ze vervolgens met zachte stem terwijl ze onzeker leek..