Murphy's Law &Jamie

❝ And there’s a whole life in that, in knowing that the sun is there. ❞

Photosynthesis is a process used by plants and other organisms to convert light energy, normally from the Sun, into chemical energy that can be later released to fuel the organisms' activities. Met nog slaperige ogen probeerde Jamie de tekst van het essay te lezen. Hij kende hele fotosynthese-riedeltje uit zijn hoofd, het was één van de eerste dingen die hij bij biologie op zelfs de middelbare school had geleerd - het zat er bij hem ingebakken als één plus één is twee, maar het was de logische optelsom van veel te weinig slaap, veel te weinig zonlicht (hij was net zelf een plant die bijna al zijn energie uit fotosynthese haalde, had hij zojuist geconcludeerd) en waarschijnlijk iets te veel koffie voor het slapengaan om zijn energie op te laden die zijn ritme had verstoord. Hij boog zijn hoofd opnieuw over het geprinte blaadje met huiswerk en staarde er aandachtig naar, alsof hij het werk van een Nobelprijswinnaar wilde controleren.  
6CO2 + 6H2O is C6H12O...7? Was het zeven? Of was het acht? Of nee, zes... De zuurstof-atomen zouden allemaal vermenigvuldigd moeten worden met drie en dan zou het moeten kloppen en...
Had ze dit nou rechtstreeks van Wikipedia afgehaald?
Enkele minuten lang zat Jamie daar, starend naar de combinatie van de letters en cijfers op het blad, maar hij kon er simpelweg niks van maken. Was deze student nou echt zo goedgelovig dat hij werkelijk niks aan het plagiaat ging doen? Hij bedoelde maar, het was 2035 - er was meer dan één manier om achter plagiaat te komen. Of was het essay werkelijk zo goed geformuleerd dat het zo van internet leek te komen?

Met het blaadje - dat al in zijn handen geklemd zat vanaf het moment dat hij het had opgepakt - liep Jamie naar de staff room. Waarschijnlijk, nee, hij wist het wel zeker, kon hij zijn collega's om hulp vragen - en anders was er nog altijd de hulp van de moderne technologie.
'Guys, wat denken jullie van-' begon hij terwijl hij de deur opensloeg, maar zijn halve zin stokte in zijn keel toen hij de lerarenkamer zag. 'Howard, wat is er hier gebeurd?' kon hij nog uitbrengen tegen de kersverse natuurkundeleraar, maar aan de hand van de rondslingerende papieren en mappen kon hij al raden wat er aan de hand was.

TEMPLATE BY MINNIE DARLING OF SHINE

❝ And there’s a whole life in that, in knowing that the sun is there. ❞

Het was werkelijk een bende in de lerarenkamer, of nee een ravage, dat was het woord dat de situatie op dit moment het beste beschreef. Toegegeven, Jamie had in zijn leven al een aardig aandeel aan rommelige en overhoop gehaalde kamers gezien - dat gebeurde nou eenmaal als je een tienerdochter had en zijn Kate was toch wel de recordhoudster als het op het gebied van rommelige kamers aankwam, maar dit sloeg werkelijk alles. De lades van de dossierkasten waren helemaal opengetrokken, de kleuren van de normaal zo perfect gesorteerde op kleur en alfabet gesorteerde mappen stonden kriskras door elkaar, verschillende papieren en brieven en hij wist niet wat voor soorten papier nog meer lagen als een soort kleurloze confetti over de grond verspreid...
Jamie wist niet of het door de schok kwam of omdat hij simpelweg te moe was om nog iets aan zijn vorige zin toe te voegen, maar enkele minuten stond hij daar in de deuropening in stilte te kijken naar hetgeen wat zich hier had afgespeeld.
Zijn ogen schoten weer naar Howard toen hij zijn stem opmerkte. "Omygod, Bob, euhm, Jamie, Bob.. Hi, goeiemorgen", begon hij, en Jamie kon er ook net een glimlach en knikje vanaf brengen bij wijze van een begroeting. "Ik ruim alles zo snel mogelijk op, je merkt d'r helemaal niks van, echt waar," vervolgde zijn nieuwe collega al bijna meteen daarna en Jamie maakte ook al meteen aanstalten om te helpen. 'Ik... ik help je wel,' zei hij iets gepanikeerd, kijkend naar de hoeveelheid die opgeruimd moest worden voordat de kamer er ook maar iets beter uit zou zien. Hij legde het blaadje huiswerk dat hij al die tijd nog krampachtig in zijn hand gehouden had op een tafel (welke maakte even niet uit, nu alles toch door elkaar lag) en liep iets dichter naar Howard toe.
"Ik ben een klein beetje mijn notities voor de les straks kwijt", zei hij, en Jamie kon niet anders dan even glimlachen. 'Dat is te zien,' grijnsde hij. 'Weet je zéker dat je notities echt hier tussen liggen?' Jamie liep naar de eerste de beste stapel papier die hij kon vinden en bladerde door de mappen en opstellen, in de hoop dat hij iets kon vinden.

TEMPLATE BY MINNIE DARLING OF SHINE

❝ And there’s a whole life in that, in knowing that the sun is there. ❞

Eerlijk, degene die het systeem had bedacht om alle folders en mapjes in de lerarenkamer met bepaalde kleuren te coderen, te beplakken met post-it blaadjes en te nummeren zou als het aan Jamie lag meteen een salarisverhoging, een eventuele promotie en misschien zelfs een gouden medaille en een nominatie voor 'werknemer van de maand' (nee, werknemer van het schooljaar!) moeten krijgen: zelfs híj met zijn half slaperige, half energieloze hoofd dat zo snel mogelijk gefueled moest worden met cafeïne of zonlicht kon hij de mappen en documenten die bij elkaar hoorden nog enigszins bij elkaar rapen.
Oh man, wat een intense activiteiten waren dit, en dat nog voor het begin van het eerste lesuur. Zijn eerste 'professionele' ontmoeting met Howard had hij zeker niet zó voorgesteld, papieren rapend en iets ongemakkelijk naar elkaar lachend. Jamie had eerder voorgesteld dat ze elkaar tijdens de lunchpauze zouden ontmoeten of heel cliché bij de koffie-automaat, druk pratend als leraar tot leraar in plaats van student tot leraar als enkele jaren terug, toen Jamie nog de leraar van Howard was, als kersverse promovendus biologie aan de universiteit van Oxford.
Al terug in Engeland had hij meegekregen dat Howard best wel een hyperactief warhoofd was, op de leuke manier van de uitdrukking dan, maar je notities op de eerste lesdag kwijtraken was iets dat zelfs Jamie nog niet van hem had verwacht.
"Euhm.. Nee, eigenlijk niet nee", antwoordde Howard op zijn vraag of hij wel echt zeker wist dat zijn notities zich hier bevonden.
'Well, we hebben nog...' Jamie keek even naar de stapels papier in de kamer waar toch al iets van een orde in leek te komen. '...ongeveer vierhonderd documenten te gaan?' Grinnikte hij, terwijl hij zijn eerder gepakte papieren doorbladerde en op een recht stapeltje terug legde. Daar zaten in ieder geval geen kwijtgeraakte notities in.
Geconcentreerd zoekend tussen een andere stapel vol met gecontroleerde werkstukken en verouderde belastinggegevens (ieuw), hoorde Jamie opeens de stem van Howard, die hem van de blaadjes deed opkijken.
"Je gelooft nooit wat er in mijn mouw zat."
Wa- waren dat zijn notities die hij in zijn hand hield? Jamie's mond viel van verbazing open en bijna belandde de stapel op de grond, maar hij wist zich net op tijd te herpakken.
'Mijn god, Howard...' begon hij. 'Dat heb je toch eh, mooi uit je mouw geschud.' Lachend schudde Jamie zijn hoofd om de geweldige ontknoping van de verloren notities. 'Eerlijk, beloof me dat je in het vervolg het aantal crisissituaties voor het ontbijt laag houdt, oké?' lachte hij. Eerlijk, wekelijks zou hij dit niet vol kunnen houden.

TEMPLATE BY MINNIE DARLING OF SHINE

❝ And there’s a whole life in that, in knowing that the sun is there. ❞

TEMPLATE BY MINNIE DARLING OF SHINE