I'm in love with my sadness [& Kyrylo}

Wat deed Cecilia toch in haar vrije tijd? Dat was werkelijk zo weinig dat ze niet wist of iemand aan haar luiheid kon tippen. Hoe ze een bepaalde tijd lang op haar kamer kon liggen niks doen of slapen zonder te eten. Misschien soms een donut maar dat was het wel. Ze was daardoor ook wat mager maar wat maakte het uit?  Ze ging toch niet dood van de honger. Nee als ze twee dagen niks had gegeten dan viel ze wel flauw of was ze duizelig meer niet. Het besef dat het wel een ding was dat ze had geprobeerd om uit het leven te stappen was wel sneu. En het feit dat ze ergens in haar hoofd nog steeds op zoek was naar een manier was daarbij nog erger. Toch.. Ging het de laatste tijd wel beter. Tot nu had ze er nooit veel over nagedacht en dat had ze ook nooit gewild. maar.. Sins ze wist dat er anderen waren die ook onsterfelijk rond liepen, dacht ze ook wel eens na over de toekomst. Het wisselde een beetje. Het ene moment leek ze vrolijk te zijn en te denken over leven de toekomst. Met iemand bij haar zijde, voor altijd. Dat was een fijne gedachte. Maar het andere moment, dacht ze over in de toekomst een mutanten vinden met een mutatie die haar kon doden. Een tweestrijd in haar hoofd tussen leven en dood. Dat probeerde dan maar gewoon te vermijden door aan andere dingen te denken.

Het schemerde buiten wat betekende dat de zon al onder was. Jammer, had ze de zonsondergang weer gemist. Top hé? Dat iemand die overal binnen een seconde kan zijn dan ook de gewoonte heeft om te laat te zijn. Normaal gesproken lette ze een beetje op en teleporteerde ze zichzelf naar het strand om te kijken naar de zon die de zee in zakte. Maar nu was ze dus te laat daarvoor. Dus moest ze zichzelf ergens anders maar mee moeten vermaken. Cecilia stond op en bekeek zichzelf even in de spiegel. Ze grinnikte even om dat beeld. Warrige haren en make-up dat er al een paar dagen op zat en dus ondertussen onder haar ogen zat in plaats van erboven. Wat had ze toch voor zichzelf gezorgd.. Ze rook ook al niet meer fris dus ze poefte zichzelf maar naar de badkamer en draaide de knop bij het bad om en liet er warm water in lopen.

Tot haar grote verbazing werd er op de deur geklopt. Hah.. wtf ze kende nog helemaal niemand. Had de buurvrouw suiker of een wc-rol nodig? Oke? Ze liep naar de deur en opende het. Het maakte haar niet uit dat ze stond in hetzelfde zwarte lange shirt wat ze de afgelopen drie dagen had gedragen, zonder broek, warrig haar en make-up onder haar ogen. Dus, dat moment waar ze eigenlijk verwachtte dat iemand zou schrikken van haar uiterlijk en misschien flauwvallen van de stank van haar lichaam.. gebeurde er niks. Er stond niemand. Fucking niemand. Ze keek even beide kanten van de gang op en er was niemand. Ze bleef even verbaasd staan en zag daarna pas iemand eraan komen lopen. Aha het was graaf dracula. Had hij nou voor de grap op haar deur geklopt of liep hij toevallig langs. Ze keek hem even onderzoekend aan maar vond geen uitdrukking in zijn gezicht dat verklapte dat hij iets had gedaan. Dus ze glimlachte maar kort en knikte vriendelijk. “Hai” begroette ze hem even en bleef nog even in haar deuropening staan.

Ze wist niet waarom ze op dit rare tijdstip na een aantal dagen eindelijk bedacht om iets te doen aan haar lichaam. Wat ze toch weer had verwaarloosd. Niemand die er wat van zei of haar goed kende en zich zorgde maakte om haar. Niet dat ze dat wilde hoor, wow nee dit was eigenlijk best prima zo. Toch had ze nu dus iets van motivatie om een bad te nemen. En dat was beter want als ze dan schoon was dan was dat motivatie om andere dingen te doen. Anderen opzoeken en een praatje maken misschien. Op zich was ze daar best aan toe, want zelfs Cecilia was het soms zat om alleen te zijn. Maar dat gezelschap hoefde niet meteen hoor. Het moment dat het water in het bad liep werd er op de deur geklopt. Ze kon schreeuwen dat wie het dan ook was moest opzouten? Dat zou wel rude zijn dus nee.

Ze deed de deur open voor een onzichtbaar persoon blijkbaar want er was niemand. Maar toch kwam tot haar verbazing wel de enige persoon aangelopen waarmee ze had kennisgemaakt. Waar ze toevallig ook van wist dat hij onzichtbaar kon worden. Dus Ky was de hoofdverdachte tot nu toe. Ook al zag het er naar uit dat hij gewoon langsliep. Hmm.. Misschien wist hij dan wel wie er op de deur had geklopt? Ze begroette hem vriendelijk terwijl ze in haar deuropening bleef staan.  "Ook een goeiemorgen" antwoordde hij. Ze keek even verschrikt. Huh ochtend? Ze zweerde dat het donker begon te worden als in een avondtijdstip. Ze keek snel om naar de klok binnen.. en het was ook avond. Oooh.. Cecilia grinnikte even omdat het kwartje zo laat viel. Hij maakte een grapje. Ze stond in haar slaapshirt, en het was middag geweest. Lol ja oke ze snapte het. Ze was ook wel zo in de war dat ze niet eens meer een grapje kon herkennen. Maarja wat kon je verwachten van iemand die al een paar dagen niks anders had gedaan dan slapen en soms wat eten. Niet dat hij er erg fit uitzag tho. Hij zag eruit alsof hij ook net wakker was geworden. Ze keek even naar hoe ze er zelf bij stond en bekeek daarna Ky even van top tot teen. “Jij ziet er anders ook uit alsof je net wakker bent” zei ze nog even. Waarbij ze zich meteen afvroeg waarom hij op de meisjes afdeling zat. Oh wat een nieuwsgierigheid.

“Iemand klopte op mijn deur” zei ze om duidelijk te maken waarom ze daar doelloos in het rond zat te kijken. Ze leunde met haar schouder tegen de deurpost en sloeg haar armen over elkaar. “Klopt het dat je niet mijn kamer in kan komen zonder uitnodiging?” vroeg ze, en daarmee bedoelde ze natuurlijk de films en serie’s waarin vampieren eerst toestemming moeten hebben voordat ze een huis kunnen betreden. Daar was ze wel benieuwd naar. Eigenlijk wou ze van alles wel weten of het waar of niet waar was. Knoflook, zilver of zonlicht. Ohja zonlicht daar ging hij niet dood aan, maar hij vond het niet fijn, dat had ze dan nog onthouden.

Goede timing hoor voor degene die op haar deur had geklopt. Dan was ze daadwerking ergens mee bezig en dan kwam dat mens dat verstoren. Nou ja.. niemand eigenlijk. Want Ky zag eruit alsof hij in dezelfde staat was als haarzelf en dan klop je niet zomaar aan iemands deur. Hij was in tegenstelling tot haar wel in staat op een grapje te maken. Die Cecilia door haar warrige hoofd niet meteen door had. Maar hij moest niet jugden om haar looks, hijzelf was ook een halve zombie. Hah, wel letterlijk een soort lijk. "Eigenlijk klopt dat wel.. Ik werd wakker in een kast wat verderop in de gang, maar vraag me niet waarom" verklaarde hij. Oh hij was dus niet bij een meisje langs geweest maar hij had in een kast geslapen. Echt mooi, daar herkende ze zichzelf al te goed in. Op random plekken wakker worden, maar dat van haar had dan wel een goede oorzaak namelijk het teleporteren. Maar hoe had hij dat dan voor elkaar? Hij zei dat ze niet moest vragen waarom. “Waarom?” zei ze expres en grinnikte. “Nee grapje, gebeurd mij ook wel eens” zei ze er achteraan alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Voor haar wel tho, ze wist natuurlijk niet of dat bij hem vaker gebeurde.

Cecilia deelde ook maar even de reden waarom ze daar stond. De persoon die op haar deur had geklopt. "Waarschijnlijk een klopgeest" zei Ky. Uhm ja dat kon ook he. Wat zat er niet op het eiland he? Een klopgeest was niet eens meer iets raar als je keek wat er allemaal rondliep of waar ze van had gehoord. “Ja dat kan” knikte ze en lachte even. Nou dan hield ze het ook gewoon bij een klopgeest, dan hoefde ze geen zorgen te maken over iemand die in haar kamer wou komen.Over haar kamer gesproken. Cecilia vroeg aan Ky of ze hem eerst moest uitnodigen voordat hij erin zou kunnen komen. En hij knikte! "Tenzij we familie zijn of ik je kamer van je overkoop, moet ik inderdaad toestemming krijgen" legde hij uit. Ze keek hem verrast en trots aan. Yess ze had toch wel wat vampieren kennis. “Ahaa cool” zei ze en knikte even tevreden haar hoofd, want ja dat vond ze best cool.

"So, laat je me binnen of heb je andere dingen te doen?" vroeg hij waardoor ze even grijnsde. Andere dingen.. “Fuck! Het bad” gilde ze even en teleporteerde zichzelf meteen weer terug naar de badkamer en draaide zo snel mogelijk het bad dicht. Het was niet overgelopen maar ze had er niet nog veel langer mee moeten wachten. Ze duwde de deur van de badkamer open en liet hem wijd open staan. “Kom maar binnen” riep ze vanuit de badkamer naar Kyrylo. “Ik neem wel een bad als je het niet erg vind?” zei ze en grinnikte even. Ja ze had niet voor niks het bad vol laten lopen, ze stonk namelijk. Cecilia schaamde haarzelf niet zo snel voor anderen. “Je mag er ook bij als je wil..” bood ze serieus aan en terwijl ze dat zei besefte ze wel dat het misschien een beetje een raar was. Ja misschien wel. “Grapje natuurlijk” zei ze met een wat onzeker grijnsje om haar rare vraag een beetje te verbergen. Ze voelde even aan het water en trok haar shirt over het hoofd, niks aan de hand.

Well, door de klopgeest was ze er wel achter gekomen dat ze niet de enige was die een slaapkopje was geweest. Ze merkte wel dat ze de klopgeest toch wel dankbaar was voor het kloppen. Het was toch wel leuk om weer met iemand te praten. En ze moest toegeven dat ze Kyrylo best wel gezellig vond om mee te praten. Niet dat ze iemand anders had om het mee te vergelijken maar whatever, hij was wel cool. Cecilia bekende aan hem dat het haar ook wel eens gebeurde dat ze op een random plek wakker werd. "Oh? Slaapwandelen of slaap-mutatie-gebruiken?" vroeg hij. Ze grinnikte even maar haalde haar schouders op. “Geen idee, misschien gebruik ik mijn mutatie of misschien slaapwandel ik? Ik weet het niet. Ik word soms gewoon ergens anders wakker” verklaarde ze. Tja ze sliep dan dus hoe moest ze weten of dat per voet of per teleporteren ging. Jaa daar was over nagedacht, en dat met haar warrige hoofd.

Cecilia vond het wel chill dat ze een vampieren dingetje vroeg waarvan ze dan misschien dacht dat het waar was, en dat het dan ook echt zo was. Hij kon dus niet haar kamer binnen komen als hij haar niet uitnodigde. Dat vond ze wel cool. "Wat jij cool noemt" grijnsde Ky. Ja dat vond ze cool, hij niet dan? Oke daar kon ze zich toch wel iets bij voorstellen in zijn plaats. Ze vond het eigenlijk gewoon cool dat ze het goed had geraden. Dat van het zilver en het knoflook ging ze hem later nog wel vragen. Al verwachtte ze daarvan dat het meer fabeltjes waren. Dat met het toestemming geven klonk nog redelijk. Want ja dat leek haar logisch op één of andere manier. Niet dat ze Ky niet zomaar binnen zou laten hoor. Ze vertrouwde hem wel en hij had haar toch al eens gebeten. Waar ze dan ook nog eens geen problemen mee had.

Ze riep wel pas dat hij binnen mocht komen nadat ze naar de badkamer was gesneld om de kraan dicht te doen. Dat zat nu vol met lekker warm water waar ze in kon. En nee het gezelschap van Ky ging haar niet tegenhouden om er niet in te gaan. Zo zat ze niet in elkaar. Ze gaf hem ook bijna impulsief een voorstel om er bij in te komen. Wat ze voor haar doen niet vreemd vond maar misschien wel zo was. Dus ze maakte er maar een grapje van. Terwijl haar shirt op de grond lag en ze haar haren borstelde zag ze in haar ooghoek toch een Ky binnen stappen, die zijn shirt uit deed. Mwihihi dat vond ze dus niet erg, oops. "Ow, hoe jammer, had je 't maar niet moeten voorstellen in de eerste plek" zei hij. Ze grijnsde en keek toe hoe hij in het bad sprong. Met zijn boxershort aan. Hm oke, Ce trok wel gewoon haar ondergoed uit hoor. "Je hebt toevallig geen bad eendje?" vroeg hij. Ze grinnikte even en knikte. “Jawel, hij zit al in bad” zei ze plagend en ze bedoelde natuurlijk Ky. Ze stapte in bad en ging tegenover hem zitten. “Maar oke ik summon wel even wat bad eentjes” zei ze als een ‘voor uit dan maar’. Ze knipte twee keer in haar vingers en er verschenen twee bad eendjes in bad. Yes als ware tovenarij.

Het maakte haar niet uit of Ky er was of niet. Ze ging haar bad niet weer leeg laten lopen. Het was ook fijner voor hem hoor want als ze dat wel deed dan moest hij de ruimte delen met iemand die drie dagen geen douche of bad had genomen. Ze wist ook niet waarom ze zo weinig effort had gedaan de laatste dagen om er goed uit te zien. Het was gewoon de luiheid die het overnam. Ze hoefde niet op te staan om iets te pakken of ergens te komen en niks was meer comfortabel dan haar warme bed met zachte lakens. Naja, haar trieste zelfbeeld had er toch voor gezorgd dat ze had besloten een bad genomen.

Net als dat de klopgeest had besloten dat ze gezelschap nodig had. Misschien was het klopgeluid wel verzonnen in haar hoofd omdat haar gevoel eenzaam was. Het had in ieder geval Kyrylo binnen gelaten. Waarbij haar weirdness het had overgenomen van normaal gedrag en ze hem had aangeboden om bij haar in bad te komen. Ze probeerde het voorstel te vergeten door er een grapje van te maken maar Ky was het daar niet mee eens blijkbaar. De wilde vampier was toch gewoon in haar bad gesprongen, great. Serieus dat vond ze best gezellig. Het was best lang geleden dat ze voor het laatst samen met iemand in een bad zat. Ze had wel spijt dat ze er geen schuimzeep bij had gedaan tho. Ky had zijn boxershort aangelaten, dat begreep ze wel want je sprong niet zomaar naakt bij iemand in bad die je nauwelijks kende. Toch, Cecilia nam haar bad zoals ze dat zelf wou en dat was zonder kleren. Toen ze in bad stapte voelde het het wel even raar om zijn huid te raken. Het was koud, wat natuurlijk heel normaal was als Strigoi maar Cecilia was natuurlijk gewoon warm dus dat was wel een verschil. Niet dat ze zich er aan ergerde hoor, het badwater was wel lekker warm.

Als Ky bad eendjes wou nou dat kreeg hij ze. Cecilia toverde ze zo tevoorschijn. Iets wat hij blijkbaar wel leuk vond. "Waauw, cool" was zijn reactie en ze lachte er even om want ja, hoe dat voor haar heel normaal was, voor een ander was het iets leuks. Maar hij had wel gelijk, bad eendjes maakten het bad wel leuker. Ze pakte het eendje wat haar kant op kwam en liet het vol lopen met water door het onderwater te houden. "Dus, waar ben je eigenlijk geboren? Ik weet helemaal niks over jou, behalve je naam, en toch zit ik bij je in bad alsof we elkaar al heel lang kennen" vroeg Ky. Ze lachte er ook even om, hij had namelijk wel gelijk. Casual een bad nemen met iemand was niet een normaal iets, vooral als je niet veel van elkaar af wist. “Nou dan leren we elkaar toch kennen?” merkte ze op. Dan maar in bad, prima gelegenheid. Ze grijnsde even kort voordat ze verder ging naar zijn vraag. “Ik ben geboren in New York en toen ben ik op mijn tiende naar Engeland verhuisd en ben ik nooit meer terug gegaan naar Amerika.” legde ze uit. Tja New York was echt niet zo mooi begin 1900. Ze had wel op plaatjes en tv gezien hoe het was geworden maar ze was nooit terug gegaan. “Verder heb ik alle jaren door Europa gereisd..” voegde ze er aan toe. Ze haalde het eendje weer omhoog. Ze kon het niet laten en richtte het gaatje aan de onderkant naar Ky en spoot het naar zijn gezicht eruit. Waarbij ze hem plagend uitlachte. Het moest wel fun blijven hoor want praten over haar levensverhaal vond ze aardig triest. "En? Wat heb jij in je lange leven gedaan om jezelf te vermaken?" vroeg ze daarna want ja wat deed je dan als bloedzuiger?

Cecilia vond dingen die anderen raar of gek vonden best normaal. Zoals in bad zitten samen met iemand. Ze was even bang geweest dat Ky het raar zou vinden maar dat bleek al snel niet zo te zijn. Ach ja dat zal wel door het lange leven komen. Hij had waarschijnlijk wel een raardere dingen gehoord dan een voorstel om bij iemand in bad te komen. Cecilia vond dat wel leuk, want ze vond het de standaard dingen die normale mensen deden saai en in een leven waarin je niet ouder werd was het gewoon cooler om dingen anders aan te pakken. Zoals ze samen in bad zaten terwijl ze elkaar nauwelijks kenden. Elkaar leren kennen terwijl je een bad neemt, dat was niet heel standaard.

Ze had verteld dat ze in New york was geboren maar er niet lang was gebleven. Waarbij ze ondertussen ook nog water in zijn gezicht spoot ghehe. Ze was het grootste gedeelte van haar leven in Engeland geweest maar ze had door haar Amerikaanse afkomst geen brits accent. Maar ze vroeg naar wat Kyrylo had gedaan in zijn leven, dat lange leven. "Veel was er in het begin niet te doen. Ik woonde in Oekraïne, op een kasteel. Ik leerde jagen, op dieren want ik was nog geen Strigoi, en dat was mijn voornaamste hobby. Toen er wat meer beschaving was, en beter transport, ben ik ook thuis vertrokken. Naar Rusland, op zoek naar andere Strigoi" vertelde hij en ze luisterde aandachtig naar zijn verhaal. Hij had wel geluk gehad dat hij anderen van zijn soort had gekend. Leek haar dan, dat hij niet overbleef. Cecilia had altijd alles moeten achterlaten. Maar dezelfde soort betekende ook onsterfelijk right?. "Toen de Wereldoorlogen woedden in Europa, voerden wij onze eigen oorlog. Een oorlog met een andere soort vampiers, Moroi genoemd. We verjoegen ze uiteindelijk naar Amerika, en veel van mijn soort gingen achter hen aan, maar ik ben naar Europa getrokken. Daar heb ik uiteindelijk een goeie 70 jaar rondgetrokken, en ja, wat doe je in een bloeiende economie? Feesten natuurlijk" vertelde hij verder. Wauw een heel andere oorlog was aan de gang geweest terwijl de andere drama ook aan de gang was? Een hele epic vampieren fight waar niemand dan iets van wist. Ze dacht erover na en grinnikte even. “Pfoe dus je zou zomaar een Moroi kunnen tegenkomen hier?” vroeg ze met een grijns, ja zo’n grijns dat verlangens naar sensatie uitstraalde.

"Had jij nog broers of zussen?" vroeg Ky aan haar waardoor ze even weer terug moest schakelen naar ouders. Ze schudde haar hoofd even. “Nope geen broers of zussen, mijn ouders zijn gestorven toen ik.. elf was geloof ik?” vertelde ze, kon niet eens herinneren of haar ouders ooit hadden gedacht aan meer kinderen. “Ze zaten op de Titanic” zei ze er dan maar bij. Triest feitje maar ze zei het voordat hij ging vragen om de doodsoorzaak. Cecilia ging nu even achteruit liggen om haar haren en onder water te dopen waarna ze daarna weer terug omhoog kwam. Ze legde haar arm over de rand van het bad en legde haar hoofd erop. Ze keek hem schuin aan met een half glimlachje. Zachtjes bewoog even haar voet langs zijn been, wat weer koud aan voelde. “Weetje Ky, je voelt en lijkt zo koud. Je ijsblauwe ogen, je lichte haar en je koude huid.” Ze hield haar bruine kijkers op zijn ogen. “Maar vanbinnen..” zei ze terwijl ze haar hand op zijn bostkas plaatste. “voel je als een warm persoon”.

Cecilia vond het wel knap hoe Ky zo open en makkelijk over zijn verleden praatte. Hij moest vast ook wel erge dingen hebben meegemaakt toch? Want je kon niet 170 jaar ofzo leven hebben geleefd zonder problemen. Bij Cecilia waren er veel littekens uit het verleden in haar hart, en die deden soms nog zeer. De nachtmerries en herinneringen bleven haar achtervolgen tot hier toe. Ky had tijdens de wereld oorlogen nog een heel andere oorlog meegemaakt, en het woord oorlog zegt nooit iets goeds. Maarja, ze begreep het ook wel weer. Als je zoveel had meegemaakt dan werd je wat minder gevoelig voor dingen, en erover praten ging hem niet verdrietig maken natuurlijk.

Ze had toch wel een vraagje over die oorlog want ja, er was dus een andere soort vampier. En het feit dat bijna alles was te vinden op het eiland maakte een Moroi niet heel bijzonder. "Er is er wel eentje hier ja. Ik herken ze makkelijk, aangezien ze.. Heel anders ruiken. Hun geur maakt elke Strigoi gek van verlangen naar hun bloed. Ik dacht heel even dat jij er ook een was, maar jij ruikt toch nog iets menselijker" vertelde hij. Ze grinnikte even om wat hij zei over haar bloed. Maar l gauw gingen haar gedachten naar de Moroi. “Oh jee, moet je dan niet enorm je best doen om hem of haar niet te bijten? Want ik neem aan dat ze dat niet toelaten aan iemand van jou soort.” vroeg ze want ja, je geeft natuurlijk niet je bloed aan een oude vijand right? “En als je dorst hebt moet je het gewoon zeggen hoor, je weet dat ik het geen probleem vind” zei ze voor de zekerheid. Ze had de vorige keer wel gemerkt hoe snel haar bloed weer herstelde.

Toen hij had gevraagd of ze nog broers en zussen had moest ze nee als antwoord geven. Cecilia was er best blij mee, ze had al moeite genoeg gehad om de dood van haar ouders te verwerken en ze moest er niet aan denken hoe het was geweest als ze haar broers of zussen had moeten zien doodgaan of dat ze ook op dat schip waren gestapt. "Het spijt me voor je" had Ky gezegd en dat vond ze wel lief, maar hij kon het ook begrijpen. Cecilia was altijd bang dat als ze dat aan mensen vertelde dat ze dan gingen lachen, gewoon omdat het lastig te geloven is voor normale mensen. Terwijl een onsterfelijk iemand zoiets wel kan voorstellen.

Het hele gesprek wat ze al hadden gevoerd gaf haar wel een beeld van Kyrylo. Een positieve beeld. Hij mocht dan wel een bloedzuigend monster zijn zonder kloppend hart, maar hij was wel aardig. En hij gaf haar toch wel een warm gevoel. Ce was wel iemand die dat eerlijk toegaf. "Het is vreemd maar ik wacht al heel lang op die woorden zonder dat ik het eigenlijk wist" was zijn antwoord, waarbij ze een beetje verward keek. "Je bent een van de weinige die snapt dat ik wel emoties kan hebben ondanks mijn niet-kloppend hart" legde hij uit. Nawh serieus? Zagen ze hem dan echt als een monster zonder gevoel? Nou Cecilia vond dat niet. “Ik denk dat mensen te snel oordelen voordat ze kans nemen om het goede te zien” zei ze kalm. Om zo dan maar te zeggen dat zij dat goede wel zag. Haar hand was ondertussen ingvlochten met die van hem en zo keken ze elkaar aan in een stilte die niet ongemakkelijk voelde. Ze liet zijn hand los en verplaatste het naar zij hoofd en haalde haar hand door zijn haar. “Ben je wel eens echt verliefd geweest?” vroeg ze uit nieuwsgierigheid. Cecilia dacht dat ze wel eens echt verliefd was geweest, maar had zichzelf altijd ingehouden. Want dat bespaarde een hoop verdriet. Bij Ky was ze daar wel nieuwsgierig naar.

Al een tijdje zat ze met Ky in bad te praten over leven, het verleden natuurlijk. Ze hadden beide flink wat jaren achter de rug. Ky wel wat meer dan haar maar het lag dichtbij genoeg om elkaar best goed te begrijpen in bepaalde dingen. Maar er was blijkbaar in oorlogstijd meer aan de gang geweest. Een vampierenstrijd tussen twee soorten waarvan er ook nog een vijandig typje op het eiland rondliep. Jaa spanning en sensatie. Dat vond Cecilia wel interessant hoor. "Tuurlijk staan ze dat niet toe. Mijn soort is de oorzaak van het uitsterven van die van hun.. Maar dat houd mij niet tegen om te nemen wat ik wil. Ze heeft me verbrand in het proces, maar ik heb haar bloed al gehad" vertelde hij. Oei dat was wel heftig, maar het was dus een ze. Het was wel duidelijk wie sterker was in dit haatspel. Wat ze opzich best raar vond om te horen want Ky was in haar ogen wel aardig. "Hah zij was vast erg blij om jou tegen te komen" Grapte ze en grijnsde mee en maakte toen even een opmerking over haar bloed want ja daar voedde hij zich mee en Cecilia kwam geen bloed tekort. "I know, maar het gaat wel vandaag" zei Ky dus dat was oke. Dan hoefde ze zich geen zorgen te maken om een hongerige Kyrylo.

Cecilia had er mee leren leven, haar ouders. het was natuurlijk niet leuk om over na te denken maar het ging wel. Ze leefde er al een tijd mee en het verdriet was bijna niks meer vergeleken met hoe het was geweest. Toch hadden ze het er even over gehad waaruit ze toch wel de conclusie kon trekken dat ze hem wel erg aardig vond. Op basis van hun hele bad ervaring. Ze merkte dat hij het fijn vond dat ze goed in hem zag. Wat betekende dat niet veel anderen dat deden. "Er zijn inderdaad maar weinig mensen die zo slim en ervaren genoeg zijn om dat niet te doen" voegde hij eraan toe. Waar ze instemmend op mee knikte. Cecilia was op dat gebied wel slim en ervaren.

Zijn haar gaf haar wel een soort rare drang om eraan te zitten of het door de war te brengen. Ook om zijn reactie ghehe, ze hield wel van wat plagen. haar volgende vraag was niet om te plagen tho. Het was serieus want ze was benieuwd of hij al eens echt verliefd was geweest. "Eerlijk gezegd weet ik het niet? Ik dacht van wel, maar dan zo het verlies meer pijn horen te doen, denk ik.. Want dat was niet zo, dus ik weet niet of het echte liefde was", vertelde hij. Wauw hij had wel even heel knap uitgelegd wat bij haar hetzelfde verhaal was. ”En jij?” was dan ook wat ze terug verwachtte en terug kreeg. Ze zuchtte even en glimlachte toen voorzichtig. “Hetzelfde verhaal als jou eigenlijk” gaf ze toe en haalde kort haar schouders op. Verliefdheid was ook maar een eng iets als onsterfelijk zijnde. Cecilia keek even om haar heen en besloot daarbij meteen dat ze uit bad wilde. Anders kreeg ze rimpelige vingers. “Ik ga uit bad” zei ze kort, stond op om uit bad te stappen en keek afwachtend naar Ky wat hij ging doen.