Whoeps {&Storm}

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

Een glimlachje speelde rond de lippen van de blonde meid terwijl haar lichte ogen op die van Storm waren gericht. ‘ik moet van veel meer hebben dan enkel mijn looks.’ Gaf hij met een glimlach toe. Dennimae haalde haar wenkbrauwen verontwaardigd op, al was ze dat natuurlijk niet echt. "Oh, schuilt er nog meer achter Hall, behalve je uiterlijk?" Vroeg ze waarbij ze haar wenkbrauwen wat plagerig ophaalde. Toen de blonde meid hem gevraagd had wie hij nou was, brak er een glimlach bij Hall open. Een hele aangename, om eerlijk te zijn. ‘ik denk dat we devon zijn momentje in de spotlights gegeven hebben.’ Denni lachtte zachtjes, knikkend. Ja, genoeg over Devon. Ergens was ze wel blij dat dat onderwerp klaar was. God, Storm moest eens weten wat er allemaal in haar hoofd afspeelde bij het onderwerp 'Devon'. Maar de behoefte dat te delen, dat het bij Devon zelf terrecht zou komen, had ze niet. ‘hall, wat moet je over hem weten.’ zei storm bedenkelijk. ‘ik heet oorspronkelijk storm hall maar ik ben niet zo’n grote fan van de voornaam dus word ik liever hal genoemd.’ Denni knikte, zo iets had ze al verwachten. Bij zijn intagram had ze ook 'Storm' zien staan, dit was dus de reden. "Aha, dat dacht ik al. Hall is niet echt een voornaam naam, zegmaar. En zo verkeerd is je naam nog helemaal niet hoor, ik loop met een samenstelling van twee namen rond." Glimlachtte ze hem toe. "En tevens, met de naam Storm is een bijnaam veel gemakkelijker te bedenken dan met Hall." Grinnikte ze zacht. Die bijnaam moest en zal komen, ze wachtte alleen tot het perfecte idee in haar op kwam. ‘wat wil je meer weten? je mag me alles vragen.’ Storm wiebelde uitdagend met zijn wenkbrauwen en deed de meid doen grijnzen. "Hm, favoriete eten?" Een standaard, random vraag misschien, maar Denni vond het wel altijd leuk om te weten wat mensen graag aten. En eigenlijk wist ze niet heel goed wat ze aan hem moest vragen. Zijn mutatie misschien, maar dan zou de vraag komen wat de hare was. En eerlijk gezegd had ze niet veel zin om het te vertellen of te demonstreren, dat kwam wel een andere keer. "Heb je familie, waar kom je vandaan, favoriete muziek, geef me iets." Grijnsde ze waarbij ze haar wenkbrauwen nieuwsgierig ophaalde.
‘dit zwembad is gemaakt voor plezier tweetygirl.’ Storm hield zijn armen wat open en Denni grinnikte kort. "Plezier betekend niet altijd het verpesten van iemands haar. Misschien heb ik vanochtend wel heel erg mijn best gedaan om het perfect in model te krijgen." Ze trok haar wenkbrauwen op, waardoor er een wat arrogante uitstraling op haar gezicht kwam. Echter duurde het niet lang voor haar glimlach weer door brak. Denni kon gewoon niet arrogant kijken, tenzij ze heel boos was. ‘stuur me maar die rekening, ik zal die gentlemen zijn voor je.’ Knipoogde hij waarbij Denni knikte. "Deal." Glimlachte ze. Die rekening zou er natuurlijk nooit komen, maar daar ging het niet om. En voordat ze het doorhad werd haar slanke lichaam alle kanten op gegooid, letterlijk en schaterde haar lach door de ruimte heen. Storm hoefde weinig moeite te doen om haar bij haar armen naar hem toe te trekken. Hij bracht zijn hoofd wat dichter naar haar toe, zodat het gemakkelijker was om bij zijn oor te komen. Tja, op dit soort momenten misste Dennimae haar hakken. ‘aaah.’ Knikte hij terwijl Denni zich lostrok uit zijn greep. ‘echt?’ Vroeg hij uitdagend, waarbij Denni met een uitdagende glimlach knikte. ‘ik ben groot en slim.’ Kort moest ze lachen, voordat ze een soort van aanvalshouding aannam. Ze wiebelde met haar vingers ter uitnodiging. ‘klaar?’ Vroeg Storm haar uitdagend, maar tijd voor antwoorden had ze niet. Storm sprong voor haar, greep haar bij haar middel om haar onder water te trekken. Denni pakte zijn armen vast maar kon niks doen om het te voorkomen. Storm liet haar los en toen ze boven kwamen spugde de meid wat water uit haar mond. ‘whoeps.’ Glimlachte hij charmant en Dennimae lachte op een manier alsof ze boos zou worden. Haar brede glimlach verraadde echter dat ze niet boos kon worden. De meid nam dezelfde houding aan als net en streek kort over haar natte gezicht heen. Haar ogen gleden over zijn lichaam om een zwakke plek te zoeken, al kon ze deze echter niet vinden. Het enige dat ze zag was een bespierd lichaam waar ze nooit, eerlijk, van zou kunnen winnen. Denni rechtte haar rug, wreef even met haar hand over de blauwe plek heen waarbij ze haar hoofd iets schuin kantelde. Een lief glimlachje kwam op haar lichaam en zo onschuldig als ze was liep ze naar hem toe, de elegantie zelve. Haar lichte ogen keken hem aan, liefjes. Ze stak haar vinger uit om over zijn buik te duiwen terwijl ze naar zijn achterkant liep. "Dit is ook niet helemaal eerlijk, toch?" Sprak ze lief, verleidelijk. Ze probeerde een andere benadering, misschien dat dit beter werkte. Ze hield haar vinger op zijn lichaam, die nu overdwars over zijn rug gleed. Zodra ze haar rondje afgemaakt had en voor hem stond, glimlachte ze charmant.

.Always live before you die.

En of er meer achter Storm schuilde dan alleen maar dit waanzinnige uiterlijk, dat accent en die charmante glimlach van hem. In dat lichaam werd daadwerkelijk ook nog geleefd, meer dan dat, het was zijn motto … hij maakte ieder moment van zijn leven het waard, hij had altijd de tijd van zijn leven, altijd plezier en genot. Dus ja, er zat meer achter Storm dan misschien op het eerste zicht leek, al was het wel duidelijk wat voor iemand hij was. ‘Denni,’ zuchtte hij zachtjes. ‘Je hebt geen idee wat er achter dit uiterlijk zit.’ Wees hij zichzelf in een nonchalant gebaar aan. Hij haalde zijn wenkbrauwen tweemaal op, haar haast uitnodigend om het te testen, te kijken wat Storm meer te bieden had dan zijn uiterlijk. Denni vond zijn voornaam goed meevallen, dat hoorde hij vaker. Hij vond het zelf geen lelijke naam het was gewoon een grote gewoonte geworden om Hall te zeggen, tot nu toe had hij zich aan iedereen voorstelt als Hal, zelf Devon noemde hem bij zijn achternaam. ‘Denni is een awesome naam, al verkies ik tweetygirl.’ Knipoogde hij charmant. Haar lange naam vond hij wat lang, hij had geen idee of hij het langer dan een dag zou kunnen onthouden. Denni was daarom perfect. ‘Oh ja?’ Vroeg hij nieuwsgierig. Een bijnaam voor Storm, als ze met Stormie zou afkomen dan zou hij haar verder dan een meter het zwembad in gooien. ‘Geef me je beste bijnaam.’ Daagde hij haar uit. Nu was hij wel benieuwd met wat ze allemaal zou komen aanzetten.

En toen kwamen alle vragen, vragen die Storm in maanden niet meer had gehoord en die hem eigenlijk wel goed deden. ‘Pasta.’ Antwoordde hij gelijk. Wie hield nu niet van pasta. ‘Alles met pasta staat op mijn nummer één, ik ben behoorlijk de kok ook voor mocht je je ooit een avondje vervelen, ik maak verschrikkelijke lekkere spaghetti bolonaise.’ Hij bracht zijn duim en wijsvinger samen naar zijn lippen in een culinair gebaar op zijn getuite lippen. En hij meende het ook, hij stond graag in de keuken, al zeker voor de dames. Familie, genoeg familie. ‘Ik kom uit Londen, heb twee zorgzaam strenge ouders en een jonger broertje waarmee ik indertijd de kamer moest delen. Ik ben altijd met heel veel respect in etiquette en beleefdheid opgevoed en ben altijd een flinke student geweest. Dat te combineren met nouja,’ hij zweeg en haalde zijn schouders kort op. ‘Ik hou wel van feestje, van gezelschap en die dingen.’ Ze zou wel weten wat hij hier probeerde te zeggen. ‘Muziek, phoe, das een moeilijke.’ Gaf hij eerlijk toe. ‘Mijn vader was altijd een jazzfan, mijn moeder hield van die oude muziek vanuit haar jonge jaren, mijn broer is een gigantische Disney freak dus daar ken ik ook ieder nummer van en dan heb je de vrienden met hun muziek. Laten we zeggen dat ik me kan vinden in bijna alle muziek, zolang het draagbaar is om naar te luisteren.’ Zie … er schuilde meer achter dat uiterlijk dan enkel een charmante glimlach en een accent.

Toen ze zo wanhopig probeerde uit te leggen dat plezier niet hetzelfde was als het verpesten van andermans haar moest hij grondig lachen. ‘Je komt niet naar een zwembad met het perfecte kapsel om het echt zo te houden.’ Gaf hij haar knipogend mee. ‘Trouwens, zelf met nat haar kan ik wedden dat je er nog steeds oogverblindend uit ziet.’ Vervolgde hij charmant. Het mocht gezegd worden van Denni, ze was behoorlijk de verschijning en hij was zeker dat ze het goed met elkaar zouden vinden. Haar lach was daar één ding van, het werkte echt aanstekelijk toen ze begon de schaterlachen als een klein meisje toen hij haar door het water gooide. Het kon ook niet anders of Storm moest grondig met haar mee lachen, deels voor haar lach en deels omdat het grappig was dat ze zo haar best deed tegenover hem. Toen hij haar ander water had getrokken kwam er een soort van boze blik in haar gezicht. Storm fronste zijn wenkbrauwen, totaal niet onder de indruk. ‘Zie, nog steeds oogverblindend, ik zou je van een spiegel moeten voorzien.’ Suste hij haar plagend. En toen veranderde haar houding, ze rechte haar rug en er kwam een lieve glimlach op haar lippen. Storm trok zijn wenkbrauwen samen, niet zeker wat ze van plan was maar wel zeker dat hij zich niet zou laten doen tegenover haar. Zo onschuldig als ze was liep ze op hem af, hij wilde er een opmerking over maken, dat onschuldigheid niet hielp want dat was Kat ook nooit gelukt. Maar ze zette haar vinger tegen zijn buik, keek hem lief aan en wandelde om hem heen naar zijn achterkant. Storm volgde iedere beweging die ze maakte met samengeknepen ogen en een kleine glimlach op zijn lippen. Oké, als dat haar aanpak was dan werkte het een beetje want Storm verlegde zijn concentratie van haar naar de druk van haar vinger over zijn rug. Bij haar verleidelijke woorden keek hij haar over zijn schouder aan, nog steeds met samengeknepen ogen schudde hij langzaam zijn hoofd. ‘Nee, dit is niet eerlijk.’ Zei hij zachtjes. Ze liep terug om hem heen tot ze weer voor hem stond en keek hem charmant aan. Hij boog voorover, bracht zijn gezicht dichter naar haar toe en zette twee van zijn vingers onder haar kin, teder terwijl zijn ogen in de hare vastgenageld zaten. ‘Dat is helemaal niet eerlijk.’ Fluisterde hij. ‘Maar je moet weten dat dit soort onschuldigheid niet bij me werkt Denni.’ Glimlachte hij charmant voor hij zijn vingers weg trok en zijn hoofd weer omhoog bracht. Als ze dacht dat het zou werken dan kende ze Storm nog niet genoeg …
OOC: Denni is niet flink, eerst Devon, nu Storm. Als we ooit nog eens een topic hebben dan gaat Storm voor haar koken, sowieso!

tag: Tweetygirl --- words: 957 --- notes: - --- outfit: -

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

Bijna niemand sprak de blondine nog bij haar voornaam. Sommige hadden dat zelfs nooit gedaan. Denni was haar bijnaam, Dennimae was voor vele schijnbaar te lang om uit te spreken. Soms stelde ze zich zelfs al voor als Denni, gewoon puur voor het gemak. Haar broers noemde haar altijd Den, een naam waar ze ook naar luisterde. ‘Denni,’ Zuchtte Storm zachtjes en de blonde meid glimlachte klein. ‘Je hebt geen idee wat er achter dit uiterlijk zit.’ Hij haalde tweemaal zijn wenkbrauwen op en Denni trok die van haar omhoog. "Nu maak je me wel erg nieuwsgierig." Grijnsde ze, waarbij ze haar tong kort over haar lippen liet gaan. De naam Storm zou misschien geen naam zijn die de blondine aan haar kinderen zou geven, -eerder aan haar hond- maar ergens had het ook wel weer iets. Er waren ergere namen, Storm was nog de slechtste niet. "Je had ook altijd Dunhill kunnen heten, zoals mijn broertje. Vernoemd naar het lievelingspaard van mijn moeder." Grijsde ze hem bemoedigend toe. Het was wel waar, haar broertje was vernoemd naar een paard. Best sneu, eigenlijk. Haar naam was puur omdat haar moeder niet kon kiezen tussen Denni en Mae, dus had ze er een combinatie van gemaakt. ‘Denni is een awesome naam, al verkies ik tweetygirl.’ Knipoogde Storm charmant. Dennimae grinnikte kort, schudde haar hoofd. Ze had het Tweety shirt nog steeds, sliep er het liefste elke avond in. Het zat erg comfortabel, de dagen dat het in de was zat waren ook de dagen dat ze minder goed sliep gek genoeg. ‘Oh ja?’ Vroeg Hall nieuwsgierig toen ze vertelde dat Storm makkelijker was voor een bijnaam. De blondine knikte overtuigend. ‘Geef me je beste bijnaam.’ Daagde hij haar uit en een grijns sierde haar lippen. "Oké, Stormpje." Zei ze plagend, het puntje van haar tong uitstekend. "Nee, hm.. Storm.. Norms.. Nerms.. Nems.. Nens.. Ness. Ja, Ness!" Dacht ze hardop. Bij 'Ness' verscheen er een grote glimlach rond haar lippen en haalde ze haar wenkbrauwen een paar keer omhoog. "Ness it is."
‘Pasta.’ Antwoorde Storm gelijk op de vraag wat zijn favoriete eten was. Denni knikte lachend, pasta was ook één van de dingen die zij erg graag lustte. ‘Alles met pasta staat op mijn nummer één, ik ben behoorlijk de kok ook voor mocht je je ooit een avondje vervelen, ik maak verschrikkelijke lekkere spaghetti bolonaise.’ Hij bracht zijn duim en wijsvinger samen naar zijn lippen in een culinair gebaar op zijn getuite lippen. Denni had de gehele tijd dat hij sprak een glimlach rond haar lippen gedragen. "Een kok dus, klinkt goed. Ik ben benieuwd." En dat was ze echt, benieuwd hoe hij zou koken. Ze had het zo één, twee, drie niet verwacht dat Hall het type was dat graag in de keuken stond. Zelfs vond Denni het ook wel leuk om te koken, al was het niet echt haar beste kwaliteit. Maar dat zal ze dan aan hem overlaten, ze maakte hem wel een keer haar broers broccolie overschotel ofzo. ‘Ik kom uit Londen, heb twee zorgzaam strenge ouders en een jonger broertje waarmee ik indertijd de kamer moest delen. Ik ben altijd met heel veel respect in etiquette en beleefdheid opgevoed en ben altijd een flinke student geweest. Dat te combineren met nouja,’ Storm zweeg, haalde kort zijn schouders op. Denni kantelde haar hoofd iets terwijl ze naar zijn woorden luisterde. ‘Ik hou wel van feestje, van gezelschap en die dingen.’ Een klein grijnsje kwam rond de blondines lippen. 'Die dingen', right. "Londen verklaard je accent, is het mooi daar? Ik wil er altijd nog een keer naar toe, maar ben tot nu toe alleen nog maar in Amerika geweest." Wat nonchalant haalde ze haar schouders op. "En op dit eiland dan." ‘Muziek, phoe, das een moeilijke. Mijn vader was altijd een jazzfan, mijn moeder hield van die oude muziek vanuit haar jonge jaren, mijn broer is een gigantische Disney freak dus daar ken ik ook ieder nummer van en dan heb je de vrienden met hun muziek. Laten we zeggen dat ik me kan vinden in bijna alle muziek, zolang het draagbaar is om naar te luisteren.’ Denni trok haar lippen tot een soort pruillipje en haar gezicht liet zien dat ze onder de indruk was van zijn verschillende muziek ervaringen. "Ik vind ook eigenlijk alles wel leuk, als je er maar lekker op kunt dansen. Eigenlijk ligt het er aan in welke stemming ik ben." Vertelde ze, ookal had Storm er niet om gevraagd. Dennimae kwam steeds losser hier op het eiland en dat had ze zeker te danken aan de jongen voor haar en zijn kamergenoot. Denni vertelde zelfs dingen over zichzelf, al was het enkel over eten en muziek, wat ze normaal nooit zou doen. Normaal gesproken zou ze het pas vertellen als er naar gevraagd werd en dan nog met de nodige moeite. Good job, boys.
Hall, of bij zijn nieuwe bijnaam Ness, moest lachen om Denni's moppering over haar haren. ‘Je komt niet naar een zwembad met het perfecte kapsel om het echt zo te houden.’ Knipoogde hij, waarbij de meid haar schouders ophaalde. ‘Trouwens, zelf met nat haar kan ik wedden dat je er nog steeds oogverblindend uit ziet.’ Zacht lachtte de meid waarbij ze haar hoofd schudde. "Weddenschap aanvaard." Sprak ze en wat speels trok ze één wenkbrauw omhoog om haar hoofd weer iets te kantelen. Dennimae vond Storm zeker een aardige jongen en had het naar haar zin bij hem, was er bijna zeker van dat ze wel vrienden zouden worden. Vrienden.. Denni heeft nooit veel vrienden gehad en hier leken ze steeds opnieuw voor haar neus te verschijnen. Storm had haar voor de zoveelste keer onderwater gekregen en toen ze boven kwam probeerde ze boos te zijn, al faalde ze hier natuurlijk vreselijk in. ‘Zie, nog steeds oogverblindend, ik zou je van een spiegel moeten voorzien.’ Suste hij haar plagend. Kort trok Denni haar wenkbrauwen omhoog, voordat haar houding veranderde. Het was alsof ze een knop had die ze op elk gepast moment kon omdraaien, net als dat bij Devon gebeurd was. Elegant en zo onschuldig mogelijk kwam ze Storms kant opgelopen, een lief glimlachje rond haar lippen. Ze zette haar vinger tegen zijn buik aan om hem vervolgens in haar rondje over zijn lichaam te laten gaan. Ze merkte hoe Storm haar bewegingen volgde waardoor ze kort grijnsde, al was de lieve glimlach weer netjes op zijn plaats toen ze verder liep. ‘Nee, dit is niet eerlijk.’ Zei Storm zachtjes. Na zijn woorden drukte Denni zachtjes met haar nagel in zijn huid, bij de zijkant van zijn rug. Eenmaal weer voor hem droeg ze nog steeds die lieve glimlach, haar blik verleidelijk. "Waarom speel je dan niet eerlijk, Ness?" Vroeg ze hem zachtjes, haar blik ging kort naar zijn gespierde buik. Storm bracht zijn gezicht dichter naar de hare en zette zijn vingers onder haar kin. Dennimae bleef hem aankijken, haar lichte ogen in de zijne. ‘Dat is helemaal niet eerlijk.’ Fluisterde hij. ‘Maar je moet weten dat dit soort onschuldigheid niet bij me werkt Denni.’ Glimlachte hij charmant waarna hij zijn vingers terug trok en weer recht ging staan. Denni's blik volgde zijn vingers en kort trok ze haar wenkbrauwen op voordat ze hem weer aankeek, nog steeds diezelfde uitdrukking in haar ogen. "Wat werkt niet?" Vroeg ze, alsof ze nergens van af wist. Ze zette een stapje dichter bij kant op, waarbij ze haar handen op zijn schouders legde en haar rechter zachtjes een paar centimeter naar beneden liet zakken zodat hij net boven zijn borst kwam. "Ik probeer toch niks?" Haar stem was zachtjes, lieflijk. Haar glimlach was mooi, erg aangenaam om naar te kijken. En dat wist ze, dus gebruiktte ze het. Haar lichtte kijkers keken van zijn rechter naar zijn linker oog, voordat ze haar lichaam nog wat dichter naar de zijne bracht. Haar heup kwam tegen hem aan en langzaam bracht ze haar hoofd dichter naar zijn nek, om plagend haar adem hier uit te blazen. Net voordat haar lippen zijn nek raakte, gleed haar rechterhand weer naar zijn schouder terug en zette ze kracht op haar handen om hem achterover te duwen. Terwijl ze dit deed plaatste ze haar voet achter zijn been en zette ze ook kracht met de heup die zijn lichaam al raakte. Hierdoor probeerde ze hem over haar been te laten vallen. Door nog wat extra kracht bij te zetten duwde ze met haar schouder tegen zijn borst.

.Always live before you die.

Precies waar hij haar wilde hebben, nieuwsgierig naar wat hij noch meer te bieden had dan enkel zijn uiterlijk. Er kwam een trage glimlach op zijn lippen, en zo maakte hij het totaalplaatje compleet. Storm wist van zichzelf dat hij alles in huis had om het de dames naar hun zin had. Al was een groot deel van dat plan in het water gegooid door een weerwolf te zijn, hij wist van zichzelf dat hij voorzichtig moest zijn, dat hij zijn hartslag onder controle moest houden. Hij en Devon moesten dringend eens wat dingen uitvinden om daarop te trainen. Maar hij zat in een goede periode nu, hij was niet gevaarlijk en hij moest niet heel erg oppassen. Alsnog deed hij het, de hartslagmeter aan zijn pols was zijn grootste steun daarin. ‘Dunhill.’ Herhaalde hij met een vies gezicht. Wie noemde zijn kind nou achter een paard? Hij stak zijn handen gelijk op alsof hij zich over gaf. ‘Dan is Storm inderdaad niet zo slecht.’ Gaf hij toe. Dunhill … komaan zeg. Hij zou meteen naar een dienst voor naamveranderingen gaan. ‘Heeft jouw naam betekenis?’ Vroeg hij haar vriendelijk. En toen noemde hij haar Stormpje. Zijn gezicht betrok een beetje, al was het niet gemeend. ‘Waag het niet,’ hij zweeg omdat ze een hele reeks namen begon op te sommen en de ene was al afgrijselijker dan de andere. Straks zou hij moeten smeken om haar terug Storm of Hall te noemen. En ze kwam uit bij Ness, hij hief zijn handen op in een verontwaardigd gebaar al was de glimlach er. ‘Ness, really? Dan heb ik nog liever dat je me Stormpje noemt.’ En ook daarbij trok hij een overdreven zielig gezegd. Maar Stormie of Stormpje was beter dan Ness. In ieder geval wilde hij liever Hall maar dat zat er nu niet meer uit.

‘Klinkt zeker goed.’ Zei hij op een verleidelijk toontje. Hij had vroeger altijd gekookt, vooral dan ontbijt voor al wie bleef slapen bij hem. Er was geen meisje die niet tevreden naar huis ging na een avond, nachtje en ochtend bij Storm thuis. Hier had hij niet de mogelijkheden maar hij zou wel het keukenpersoneel buiten schoppen om zelf een deel keuken te bemachtigen. En hij was bereidt ver te gaan voor zijn dames tevreden te houden. ‘Nu heb ik ontzettend veel zin om voor je te koken Denni, weet je dat.’ Het kwam er heel charmant uit met extra nadruk van zijn accent. Hij wreef zijn hand over zijn haar en streek het naar achter zodat de druppels niet meer over zijn gezicht vielen. Bij haar vraag of Londen de moeite was knikte hij enthousiast. ‘Londen is geweldig, het heeft alles wat je nodig hebt van cultureel naar modevlak. Hopen winkels, museums, parken, alles wat je maar wil. Daarnaast zijn de jongens daar heel attent en lief.’ Hij knipoogde speels. Hij was trots op Londen, het was een stad waar hij nooit voet heeft uit gezet en waar hij altijd heeft van gehouden. En dat mocht iedereen weten. ‘Vanwaar kom jij Denni?’ Vroeg hij nieuwsgierig. Ze had geen duidelijk accent, of hij hoorde het niet genoeg dus hij had geen idee. Dat ze iemand was die danste had hij al vernomen van Devon, dat was het gemak aan een kamergenoot die dezelfde interesses had, ze liepen voor op informatie.

En toen veranderde de hele houding rond Denni, als bij vingerknip. Haar ogen hadden iets uitdagends maar oh zo lief. Hoe ze knipperde met haar wenkbrauwen, de lieve glimlach op haar lippen, de trage bewegingen van haar lichaam, de druk van haar vingers. God, Storm was even helemaal op gegaan in het moment van Denni die rond hem heen wandelde. ‘Noem me Storm.’ Zei hij bijna veel te lief toen ze hem weer Ness noemde. Ze kreeg de privileges om hem Storm te noemen, als ze daar niet een beetje tevredener van werd dan wist hij het ook niet. ‘Jongens spelen nooit een eerlijk spel.’ Gaf hij haar eerlijk antwoord. ‘Trouwens, ik kan dit ook op dit manier vals spelen.’ Opperde hij luchtig. Wat, dacht ze echt dat ze de enige was die dit spelletje kon spelen? Al moest hij toegeven, het werkte wel voor een beetje. Storm was al vergeten waarom ze haar verleidelijke lieve gedrag had boven gehaald. Toen ze zo onschuldig de ene vraag achter de andere vroeg kon hij niets anders dan kort te zuchten terwijl hij langzaam glimlachend zijn hoofd schudde. ‘Jullie zijn allemaal dezelfde.’ Prevelde hij meer voor zichzelf dan voor gelijk wie het kon horen. Met haar waanzinnig lichte ogen kwam ze dichter waardoor Storm ernaar bleef kijken, onderzoekend, verleidelijk en charmant op dezelfde moment. Ze kwam zo dicht dat hij haar lichaam tegen haar aan voelde, zijn hand dwaalde naar boven, hij trok een lijn over haar blote rug terwijl hij haar nog steeds aan keek. Hij voelde haar adem tegen zijn hals, de druk van ieder beetje huid van haar tegen de zijne. En dan duwde ze hem om, grappig genoeg lukte het haar nog ook. Storm viel achteruit, zonk onder water en kwam niet veel later naar boven. Hij nam een hap lucht schudde zijn hoofd waardoor de druppels in het rond vlogen voor hij zijn handen over zijn gezicht wreef en zijn haar naar achter wreef. ‘Jij,’ Wees hij beschuldigend naar Denni. Het was haar gelukt, het was haar gewoon gelukt en damn, waarom was hij erin getrapt. Hij sprong naar voor greep haar bij haar middel en trok haar mee naar het diepe deel van zwembad. Hij gooide haar een stukje door de lucht en keek toe hoe ze in het water landde. ‘Je hebt heel wat goed te maken Tweetygirl, dat was de vuilste manier van vals spelen.’ Grinnikte hij geamuseerd. ‘Waarom heb ik daar niet aan gedacht.’ Bedacht hij luidop. Dit had zijn strijdplan moeten geweest zijn en niet het hare. En hij was er ingetrapt, typisch …

tag: Tweetygirl --- words: 988 --- notes: - --- outfit: -

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

‘Dunhill.’ Herhaalde Hall met een vies gezicht. Tja, het was ook niet haar favoriete naam. Maar haar broertje was echt een schatje wat alles goed maakte. En ze noemde hem altijd Hilly, niet dat dat een veel betere naam was though. Maar het ging om het idee. ‘Dan is Storm inderdaad niet zo slecht.’ Dennimae grinnikte zachtjes. "Storm is helemaal niet zo slecht." Zei ze terwijl ze nonchalant haar schouders ophaalde. Zoals ze eerder zei, het kan altijd slechter. ‘Heeft jouw naam betekenis?’ Vroeg hij vriendelijk, een vraag die ze had kunnen verwachten en dan ook verwacht had. "Nee, niet echt. Mijn moeder kon niet kiezen tussen Denni en Mae. Dus voegde ze het maar samen, al is het meer Denni geworden uiteindelijk." Lachtte ze. Tja, haar moeder had het beter meteen bij Denni kunnen laten. Storms gezicht betrok zodra ze hem 'Stormpje' noemde. Het was toch schattig?  ‘Waag het niet,’ Dennimae kwam met een hele reeks namen aan, maar daar leek hij het ook niet helemaal mee eens te zijn. Ness was een prima naam, toch?  ‘Ness, really? Dan heb ik nog liever dat je me Stormpje noemt.’ Kort grinnikte de blonde meid. "Hm, Stormie Wormie dan?" Grijnsde ze. "Ik vind Ness leuk en Tweetygirl heb ik toch ook niet zelf mogen uitzoeken?" Kaatste ze naar hem, waarbij ze wat uitdagend één wenkbrauw ophaalde. Nee, Tweetygirl had ze ook niet uit mogen kiezen. Alleen was het een puntje dat zij de naam wel leuk vond en hij de zijne niet.

‘Klinkt zeker goed.’ Sprak Storm op een verleidelijk toontje en Denni haalde haar wenkbrauwen op, waarbij een 'hmm' geluidje te horen was. Behalve haar broers had er nog nooit iemand echt voor haar gekookt. Haar buurvrouw misschien, maar dat was meer omdat de meid anders geen avond eten had. Dat was zeker ook een reden waarom ze zo klein geworden is, vroeger heeft ze wel eens avonden niet gegeten. Maar goed, dat was toen de tijd niet zo belangrijk. Dat haar broertje voelde kreeg was veel belangrijker en hij is uitgegroeit tot een flinke kerel. ‘Nu heb ik ontzettend veel zin om voor je te koken Denni, weet je dat.’ Het klonk onwijs charmant en het accent maakte het helemaal af. "Nou, dat klinkt alsof we plannen hebben voor vanavond." Grijnze ze. Dennimae liet haar vingers met het water spelen terwijl ze luisterde naar het 'Londen-verhaal' van Storm. Zo als hij het vertelde klonk het echt als een leuke stad. Zijn laatste zin liet haar breed grijnzen en bij zijn knipoog schudde ze licht haar hoofd. "Well, daar valt over te twisten."
‘Vanwaar kom jij Denni?’ Even was ze stil, waarbij haar gezicht bedenkelijk betrok. "Oorspronkelijk uit New Orleans dacht ik, in Amerika. Maar we trokken eigenlijk al rond sinds ik het me kan herinneren. Uiteindelijk zijn we geëindigd in een klein dropje zo ongeveer 4 uur van New Orleans af." Zei ze, waarbij ze haar woorden met een knikje bevestigde. Het langste zijn ze in dat dorpje geweest, waar als het goed is haar broers nu nog steeds woonde.

Terwijl haar vinger over zijn huid gleed, merkte ze dat het werkte. Hoe goed het werkte wist ze niet precies, maar ze deed wel iets met de jongen op dit moment. Natuurlijk, Denni zou zich beledigd voelen als ze niks met Storm zou gebeuren op dit moment. Dan zou ze toch echt aan haar flirtmanieren moeten gaan werken en grondig. ‘Noem me Storm.’ Zei hij bijna veel te lief toen ze hem als 'Ness' had aangesproken. Hm okee, vooruit. Als hij zichzelf voorstelde als Hall, was het vast speciaal dat ze Storm mocht zeggen. En misschien was dat ook wel prima, Ness klonk inderdaad niet echt pakkend.  ‘Jongens spelen nooit een eerlijk spel.’ Dennimae haalde haar wenkbrauwen op, waarbij weer een 'hmm' geluidje te horen was. "Flauw hoor, bang te verliezen zeker?" Vroeg ze, waarbij haar hoofd iets kantelde. ‘Trouwens, ik kan dit ook op dit manier vals spelen.’ Opperde Storm luchtig. Natuurlijk kon hij dat, maar het was toch veel leuker als zij het deed? En tevens, zij had dit eerder bedacht. Hij moest zijn eigen stratagie verzinnen. "Maar ik speel helemaal niet vals?" Zei Dennimae alsof ze verbaasd was, nog steeds met het idee dat ze niks probeerde. "Mag ik niet gewoon een gesprekje voeren?" Een lief, verleidelijk glimlachje speelde er rond haar lippen terwijl ze hem strak aankeek. Storm zuchtte en schudde glimlachend zijn hoofd. ‘Jullie zijn allemaal dezelfde.’ Denni trok haar wenkbrauwen wat beledigend samen. "En daar is het waar jullie allemaal de mist in gaan, meneer Hall." Zei ze zachtjes, liefjes, waarbij ze haar vinger kort in zijn borst prikte.
Dennimae besloot haar plan maar eens uit te voeren, ze had hem vast genoeg afgeleid. Ze kwam dichterbij en legde haar handen op zijn schouder en net boven zijn borst, waarbij ze met haar heup tegen hem aan leunde. Haar lichte ogen keken in de zijne en kort glimlachte ze open door de uitstraling in de zijne. Want een dotje, zeg. Storm legde zijn handen op haar rug, trok een lijn over haar rug. Hierdoor was ze ergens bang dat als ze hem zou duwen hij haar mee zou trekken, maar wilde toch doorzetten. Best sluw deed ze alsof ze hem in zijn nek wilde kussen, maar in plaats daarvan duwde ze met haar lichaam tegen hem aan. En het lukte, het lukte! Storm viel achteruit en Dennimae kon een harde lach niet onderdrukken. Ze klapte eenmaal in haar handen om vervolgens haar vingers in elkaar te verstrengen. Geweldig, het was haar gewoon gelukt. Zodra Storm weer boven kwam legde ze haar armen over elkaar en trok ze één wenkbrauw op. ‘Jij,’ Wees Storm beschuldigend naar haar. Kort grinnikte ze. "Tja, ik zei toch dat ik slim ben?" Maar ze had niet verwacht dat Storm haar kant op zou komen en haar bij haar middel zou grijpen. Met een grote glimlach gilde ze en wilde ze omdraaien om weg te komen, maar was te laat. Storm trok haar mee naar het diepe gedeelte van het zwembad en gooide haar een stukje door de lucht. Doordat Denni gilde kon ze geen adem nemen voordat ze onder kwam. Zodra ze boven kwam spuugde ze dan ook wat water uit, waarbij ze hard moest lachen.  ‘Je hebt heel wat goed te maken Tweetygirl, dat was de vuilste manier van vals spelen.’ Grinnikte Storm geamuseerd. "Niet waar, dat is slim vaslspelen." Lachtte ze. Dennimae zwom zijn kant op om langzaam weer naar het ondiepe te gaan.  ‘Waarom heb ik daar niet aan gedacht.’ De blonde meid grinnikte terwijl ze langs hem zwom. "Omdat jongens maar met één ding denken en dat zijn niet jullie hersenen." Grijsde ze, waarbij ze kort haar het puntje van haar tong uitstak om hier vervolgens op te bijten. Jongens zijn eigenlijk veel te makkelijk..

.Always live before you die.

Hoe Denni het uitsprak, Storm, het klonk inderdaad niet slecht over haar lippen. Maar dan weer, niks klonk slecht over haar lippen … buiten Ness dan en zelf dat had iets waar hij geen vinger op kon leggen. Hij dacht meer aan hoe snel die naam de ronde zou doen op deze school en het was exact dat wat hij wilde vermijden. Het laatste wat hij wilde was dat iedereen hem Ness ging noemen, het was wel beter dan weerwolf of Lupos. ‘Je hebt een aparte familie.’ Merkte hij op toen ze haar uitleg had gedaan over haar eigen naam. Of je koos de ene naam of de andere, maar een mix maken? Je kind vernoemen naar je favoriete paard? Dan waren zijn ouders nog niet zo slecht geweest in hun keuze om hem Storm te noemen. ‘Maar Denni klinkt beter, het maakt je,’ hij zweeg en tuitte zijn lippen terwijl hij haar kort helemaal in zich opnam. ‘Stoerder.’ Besloot hij uiteindelijk met een verleidelijk scheve glimlach. Hij merkte algauw dat je met Denni niet kon converseren over een gepaste bijnaam want Stormie werd algauw Stormie Wormie. Hij rolde geamuseerd met zijn ogen en stak zijn handen door zijn natte haar in een dramatisch gebaar. ‘Nee.’ Schudde hij glimlachend zijn hoofd. ‘Het verschil is dat jij Tweetygirl stiekem wel graag hoort en ik Ness niet dus,’ hij zweeg en haalde in een kort gebaar zijn schouders op, de rest zou ze wel zelf kunnen uitvogelen.

Koken voor Denni, dat was haar planning voor de avond en dat zorgde ervoor dat Storm’s hersenen op volle toeren begonnen te werken. Hij moest de keuken vrij zien te krijgen, wat niet moeilijk was als de baas een vrouw was, hij had voor iets zijn charme gekregen. Hij moest kijken of hij alle ingrediënten had voor zijn spaghetti. Hij had in zes maanden geen spaghetti meer gegeten, hij keek er eigenlijk even veel naar uit als haar. En hij zou Storm niet zijn zonder op zen minst kaarslicht en wijn te voorzien, offcourse. ‘Ik hoop dat je nog niet gegeten hebt vandaag.’ Hij wiebelde zijn wenkbrauwen enkele malen. ‘Ik ga je verbazen Denni, er heeft vast nog geen man voor je gekookt zoals ik zal doen.’ Hij was wel vrij zeker van zijn stuk. Hij was er zeker van dat zijn spaghetti alles zou overtreffen wat ze al gegeten had van pasta. En trouwens, in het gezelschap van Storm, de hele avond, wat wilde ze nog meer dan dat? Zijn aandacht ging van zijn hele kookexpeditie van vanavond terug naar Denni die vertelde van waar ze zelf kwam, New Orleans. Hij was zelf nog niet veel uit Londen geweest, amper eigenlijk, dus veel van de wereld kende hij niet. ‘Dus je hebt veel van Amerika gezien doorheen de jaren? Is het leuk?’ Hij zweeg en stak zijn vinger op, haar tegen houdend om daarop te antwoorden. ‘Antwoord daar vanavond op, ik zou niet willen dat we uitgepraat geraken. Althans,’ hij zweeg en gaf haar een charmante blik. ‘Er zijn nog andere dingen te doen dan praten.’ Zei hij onschuldig. Eten bevoordeeld …

Het deed wat met hem, haar zo dicht in de buurt hebben, haar vinger rondom zijn lichaam. Zijn blik gleed van haar ogen, haar neus, haar lippen, volgende de lijnen van haar sleutelbeen tot hij haar weer aan keek bij haar vraag. Er kwam een trage glimlach op haar lippen. ‘Meer om het spannend te maken.’ Antwoorde hij haar zachtjes, bijna fluisterend tegen haar oor terwijl ze langs liep en kort tegen zijn borst prikte. Wat was een spel zonder valsspelen waardoor het allemaal een hoop intenser en spannender werd? Of net het tegenovergestelde, maar daar had hij nooit echt last van. Iedereen wilde valsspelen met jongens als Storm, al was het maar voor wat aandacht. Aandacht die Denni volledig kreeg nu ze zo dicht bij hem stond. Ze begon onschuldig en lief tegen hem te ratelen, de ene vraag achter de andere, tot ze kwam aanzetten met Meneer Hall. ‘Meneer Hall?’ Herhaalde hij het voor hij een instemmend en goedkeurend geluidje liet horen. ‘Zeg dat nog eens?’ Vroeg hij lief. Meneer Hall, nu klonk hij wel heel wat en van over haar lippen … hij kon het niet genoeg zeggen, het had iets. ‘Maar het is waar, jullie gedragen jullie allemaal zo onschuldig, zo lief en eigenlijk,’ hij zweeg toen haar lichaam haast tegen het zijne kwam. Zijn vingers streelden langs haar rug naar boven terwijl hij zijn lippen kort tegen haar oor drukte. ‘Zijn jullie dat niet.’ Vervolgde hij.

En dat werd hem bewezen doordat ze hem om de tuin leidde en hem het water in duwde. Zelf van onder water hoorde hij haar enthousiaste kreet van overwinning, wat er enkel maar voor zorgde dat Storm moest mee lachen. Serieus blijven, laat staan een fake boze blik trekken, was helemaal niet zijn sterkste kant. De enorme glimlach op haar gezicht bracht dan ook gelijk de zijne terug, in zo ver het boos proberen lijken. Ze had het inderdaad slim gespeeld, heel slim, iets waar hij had aan moeten denken hebben maar ze was eerder geweest. Voor ze het goed en wel besefte had hij haar al de lucht in gegooid en landde ze aan de andere kant van het zwembad in het water, Storm keek zelfvoldaan toe hoe ze boven kwam. Haar opmerking deed hem fronsen, oke, ze had misschien wel een beetje gelijk maar in Storm’s geval was dat niet langer meer volledig waar. Hij moest er altijd met zijn hoofd bij blijven, voor de weerwolf. ‘En dat is exact wat ieder meisje iedere keer zegt.’ Zei hij terwijl hij keek hoe ze langs hem heen zwom terug naar het ondiepe. ‘Maar je had me, ik ga eerlijk zijn.’ Hij boog haast plechtig, haar de overwinning gevend want dat was exact wat ze wilde. ‘Ben je nu tevreden?’ Vroeg hij quasi triestig …

tag: Tweetygirl --- words: 984 --- notes: - --- outfit: -

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WHE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

Storm leek niet tevreden te zijn met de bijnaam die de blondine voor hem bedacht had: Ness. Misschien was het, bij nader inzien, ook niet echt een naam die bij de jongen pastte. ‘Je hebt een aparte familie.’ Merkte Storm op en Dennimae trok haar wenkbrauwen omhoog en rolde kort met haar ogen. "Vertel mij wat, maar het valt vast ook niet mee om je kinderen namen te geven als je stoned bent." Zuchtte ze, waarbij ze nonchalant haar schouders ophaalde. Het was algemeen bekend dat drugs, welke dan ook, je gedachtens niet helemaal helder te houden. En om dan je kinderen namen te geven onder invloed, was de kans groot dat je ze de naam gaf die als eerste in je op kwam. Djowie en Djayden waren dan wel normale namen en Dennimae kon er ook nog wel goed mee door, maar haar broertje was er de dupe van geweest. "Maar goed, genoeg over mijn moeder." Glimlachtte ze. Denni deed er dan wel licht en luchtig over, maar ergens in haar glimlachje vertelde dat ze er nog niet helemaal mee gedealt had. ‘Maar Denni klinkt beter, het maakt je,’ Hall zweeg en tuitte zijn lippen terwijl hij haar kort helemaal in zich opnam. ‘Stoerder.’ Besloot hij uiteindelijk met een verleidelijk scheve glimlach. Zachtjes grijnsde de blonde meid waarbij ze lachend haar hoofd schudde. "Maar 'stoer' pas niet helemaal bij mij, of wel?" Ergens was ze wel benieuwd welke eerste indruk ze bij Storm heeft. Hij kende haar dan een beetje uit de verhalen van Devon, maar het was misschien heel anders dan hoe hij haar nu voor zich had staan. Hall leek echter ook niet tevreden te zijn met 'Stormie Wormie'. Super schattig, toch? ‘Nee.’ Lachend schudde Storm zijn hoofd waarbij ook Denni even moest lachen. ‘Het verschil is dat jij Tweetygirl stiekem wel graag hoort en ik Ness niet dus,’ Sprak hij schouders ophalend. "Misschien past Drama Queen wel beter bij je." Grijnsde ze, doelend op de dramatische beweging, met zijn handen en zijn haren, die hij eerder gedaan had. Denni woelde met haar hand door zijn natte haren heen om vervolgens het puntje van haar tong uit te steken en hier zachtjes op te bijten. Wat een cutie.

Dineren met Storm, het zou iets zijn waar de meid echt naar uit kon kijken. Want wie wilde nou niet dat een jongen, -en al helemaal eentje als Storm- voor je ging koken? ‘Ik hoop dat je nog niet gegeten hebt vandaag.’ Hij wiebelde zijn wenkbrauwen enkele malen en Denni grinnikte kort. ‘Ik ga je verbazen Denni, er heeft vast nog geen man voor je gekookt zoals ik zal doen.’ Verbaasd haalde ze haar wenkbrauwen op, een grijnsje rond haar lippen. "Ik ben benieuwd, dit belooft veel." Storm klonk heel zeker van zijn zaak, wat haar alleen maar opgewekter maakte. "Is er ook een dresscode?" Grijnsde ze, ze had er nu al zin in.
‘Dus je hebt veel van Amerika gezien doorheen de jaren? Is het leuk?’ De blondine opende haar lippen om antwoord te geven, maar werd stilgehouden door Storm die zijn vinger op stak. ‘Antwoord daar vanavond op, ik zou niet willen dat we uitgepraat geraken. Althans,’ hij zweeg en gaf haar een charmante blik. ‘Er zijn nog andere dingen te doen dan praten.’ De onschuldigheid in zijn stem liet Denni één wenkbrauw ophalen, voordat haar gelach te horen was. "Als je maar met je mond dicht eet." Knipoogde ze hem toe.

Dennimae voelde hoe Storm zijn blik over haar gezicht gleed, waarna er een glimlachje rond haar lippen verscheen. ‘Meer om het spannend te maken.’ Antwoorde Hall zachtjes, bijna ferluisterend. Denni haalde haar wenkbrauw kort op, kantelde haar hoofd iets. "En waarom zou dat het spannender maken?" Vroeg ze, haar stem even zacht als de zijne. Haar lichte ogen keken naar die van hem, een liefje glimlachje rond haar lippen. ‘Meneer Hall?’ Herhaalde Storm, waarna er een goedkeurend geluidje te horen was. ‘Zeg dat nog eens?’ Vroeg hij lief, waarbij Denni's glimlach wat groter werd. "Meneer Hall." Herhaalde ze het, op dezelfde manier als ze het eerder uitgesproken had. Nog steeds was haar hoofd iets gekanteld en was haar blik verleidelijk. De blondine zou heel veel voor elkaar kunnen krijgen, niet alleen nu bij Hall, maar in het algemeen als ze haar charmes wat vaker zou gebruiken. Alleen was ze er zichzelf niet helemaal bewust van, behalve op dit moment. Nu was ze er wel degelijk bewust van, omdat ze het gebruikte. ‘Maar het is waar, jullie gedragen jullie allemaal zo onschuldig, zo lief en eigenlijk,’ Dennimae bracht haar lichaam dichter naar dat van Storm waardoor hij zweeg. Wachtend op de rest van zijn zin trok ze haar wenkbrauw op. Hij streelde met zijn vingers over haar rug terwijl hij zijn lippen kort tegen haar oor drukte. ‘Zijn jullie dat niet.’ De blondine grijnsde enkel.

En hij had gelijk, over het feit dat ze eigenlijk helemaal niet zo onschuldig is. Dennimae zag er onschuldig uit en met haar glimlach kon ze dat plaatje compleet maken, zeker als haar onzekere houding mee speelde. Maar zoals al eerder bekend waas en zo ook weer hier, had ze ook een hele andere kant. Hier was hij misschien niet zo uitbundig als geweest was, maar het was er wel. Zodra Storm in het water terecht kwam kon de blondine haar harde lach niet inhouden. Ze klapte eenmaal in haar handen en keek met veel te veel plezier op haar gezicht hoe de jongen weer omhoog kwam. Maar echt lang de tijd om van haar overwinning te genieten had ze niet aangezien Storm haar mee sleurde en een eindje verderop in het water gooide. Voor zover het gewonnen gedeelte. Proestend en lachend kwam de blondine boven. Ze zwom langs Storm terug naar het ondiepe, aangezien ze daar kon staan. Haar opmerking had hem laten fronsen, al kon ze niet helemaal pijlen waarom de frons kwam. ‘En dat is exact wat ieder meisje iedere keer zegt.’ Kort grijnsde Denni, haar blik op de zijne. ‘Maar je had me, ik ga eerlijk zijn.’ Zacht lachtte de meid bij het zien van Storms, haast plechtige, buiging. ‘Ben je nu tevreden?’ Kort trok Denni haar wenkbrauwen tot een frons, alsof ze diep nadacht. "Hm ja, voor nu tenminste." Ze liet haar rug op het water drijven en sloot haar ogen terwijl ze met haar handen zichzelf zachtjes naar het ondiepe duwde.

.Always live before you die.

Stoned … het enige woord waar Storm geen ervaring mee had vanwege de reden die ze net opsomde. Zijn ouders hadden een hekel aan drugs, hun zoon mocht drinken, hun zoon mocht uit gaan maar hij wist dat als hij betrapt werd op het gebruiken van drugs of andere dingen hij het zwaar te verduren zou krijgen. En Storm is, grotendeels dan, de brave zoon dus hij heeft nooit, op geen enkele manier, stoned geweest. Het was iets met een drugsverslaafde langs zijn vaders kant, hij wist het fijne er niet van en hij wilde het ook niet in detail weten. Hij wist wel dat Denni loog door er zo’n vlotte glimlach op te houden. Niemand, zeker niet iemand zo gevoelig en onschuldig als Denni, ging daar glad over. Ze toonde het niet maar het was er wel, dat voelde hij gewoon, dat zag hij aan de zwakke glimlach op haar lippen. ‘Uiteraard.’ Knikte hij gelijk toen ze zei dat het genoeg was over haar moeder. Na dit te horen wilde hij er toch niet verder op in. De sfeer was niet veranderd dus de glimlach keerde gelijk terug op zijn lippen toen ze het over stoer had. ‘Niet vanuit mijn standpunt.’ Glimlachte hij traag. ‘Je bent me meer het onzekere, onschuldige type meisje. Maar ik kan het mis hebben, natuurlijk.’ Ging hij charmant verder.

Koken, hij zag het nu al volledig zitten, niet alleen voor haar maar ook voor zichzelf. Het was geen hobby maar hij had het altijd graag gedaan. En hij wilde hier graag een beetje gewoontes van vroeger op halen, om zichzelf eraan te herinneren dat hij toch niet helemaal veranderd was, dat hij nog niet helemaal het monster was geworden dat hij van zichzelf dacht te zijn. Bij haar vraag over de dresscode keek hij haar gelijk terug aan. ‘Zolang jij er bent is het goed, de kleren die je aan hebt doen er niet toe.’ Glimlachte hij vriendelijk. Nee, hij ging niet degene zijn die zei dat ze kortgerokt of in speciale avondkleding moest komen. Dat ging hij zelf ook niet zijn, want hij was degene die zou koken. Haar aanwezigheid alleen zou voldoende zijn, ze zou zijn avond rijkelijk kunnen vullen met haar prachtige glimlach.

“En waarom zou het dat spannender maken?” Vroeg ze. ‘Om zoveel redenen.’ Hij haalde zijn schouders in een mysterieus gebaar op. Vals spelen zorgde voor adrenaline, en dat zorgde ervoor dat je over de grens ging. Dus als je even de logica volgde, vals spelen was in sommige situaties zoveel beter. Niet dat hij altijd vals speelde natuurlijk. Meneer Hal, dat was nou eens iets dat ze hem de hele dag mocht toezeggen, zeker op de toon waarmee zei het sprak en met die verleidelijk gekantelde blik. Jep, ze kreeg het voor elkaar. Damn, die vrouwen. Maar hij bleef bij de les, hij betaalde haar terug door haar door het zwembad te gooien alvorens ze op haar rug naar het ondiepe deel dobberde. Storm had nog het één en ander voor te bereiden dus zwom hij naar Denni, naar de kant van haar hoofd en zette er zijn voeten op de grond. Hij hield haar dobberende lichaam tegen door zijn handen zachtjes rond haar hoofd te vouwen. ‘Ik ga er vandoor want ik ga koken voor je en ik moet nog wat dingen voor bereiden.’ Hij boog naar haar toe en zette zijn lippen tegen haar wang voor een zachte kus. ‘Acht uur, niet te laat zijn. Ik zorg dat het onvergetelijke avond is.’ Knipoogde hij voor hij naar de rand van het zwembad zwom en zichzelf op trok. Hij draaide zich naar haar toe en stak kort zijn hand op voor hij het zwembad verliet …

tag: Tweetygirl --- words: 619 --- notes: - --- outfit: -