Onderwerp: Trying to catch my breath some way, somehow vr feb 05, 2016 12:02 am
He and I had something beautiful But so dysfunctional, it couldn't last
Het voelde alsof ze niet meer wilde ademen, alles was verkeerd gegaan. Haar wereld was ingestort en ze kon niks meer. Ze zat nog uren op dezelfde plek waar ze naar de grond was gezakt en in elkaar was gekropen. Ze kon niet meer stoppen met huilen, maar ze probeerde dat niet eens meer. Ze haar nog nooit eerder zo alleen gevoeld. Arianna bleef weg en Adelyn was ook nog niet terug. Gelukkig niet tho. Hoe ging ze haar uitleggen dat ze Charlie’s hart had gebroken, voor de tweede keer. Misschien wist ze dat zelfs al, hij was boos weg gegaan en zelfs hij zou niet kunnen verbergen hoe hartverscheurend alles was geweest voor hun. Het zou haar verbazen als hij dat wel kon. Lorise wist na een lange tijd overeind te komen, en het was haar uiteindelijk gelukt om terug op haar bed te komen. Waar ze verder bleef huilen. Ze wilde Charlie terug, maar dat was onmogelijk. Alsof hun liefde gemaakt was om kapot te gaan. Een onbereikbare liefde. Veel liefde en pijn in een heel kort verhaal. Haar al gevoelige hart had nog in haar leven nog nooit zoveel te voor duren gehad. Zijn woorden en zijn stem bleven in haar hoofd rondspoken, en vooral van vlak voor hij weg ging.
Na een tijd ging de deur eindelijk open. Het was Arianna, die zich natuurlijk rot schrok bij het aanzicht van Lorise. Heel begrijpelijk, ze zag er niet uit. Lorise had haar al snikkend uitgelegd dat Roméo weg was gegaan en dat de reden was van haar verdriet. Ze vertelde niks over Charlie. Want ze wist dat ze dan nog meer zou breken, en dat kon ze niet meer aan. Arianna had haar wat getroost en moed ingesproken, net als Charlie eigenlijk had gedaan. Maar het ging het ene oor in en het andere weer uit. Ze kreeg niks mee, al het geluid van stemmen en geluiden leken te vervagen en haar gedachten waren overgenomen door beelden. Ze zei tegen haar kamergenoot dat ze wilde slapen om alles te vergeten en verstopte zichzelf in de dekens. Ze kon natuurlijk niet slapen maar het ging om het idee.
Ze was klaar wakker, maar schrok toen de deur weer open ging. Het was al zo laat, te laat eigenlijk. Haar aandacht ging meteen naar Adelyn. Die overstuur binnen kwam. Met intens verdriet in haar ogen, en in shock alsof ze een geest had gezien. Arianna en Lorise hielpen haar kalmeren, het duurde even voordat ze rustig genoeg was om te vertellen wat er aan de hand was. Lorise verstijfde toen ze zei dat het om Charlie ging. En haar volgende woorden namen haar adem weg. Hij was in levensgevaar, door een mes in zijn hart. Hij werd geopereerd, in de ziekenzaal, met een kans dat hij het niet ging redden. Ze verbleekte en liet Adelyn's hand los die ze bij haar woorden misschien iets te hard had vastgehouden. Ze stond op en staarde stil voor haar uit terwijl in haar hoofd een storm ontstond. “Ik… Ik ga even.. naar buiten” stamelde ze zacht terwijl ze in haar schoenen stapte en ze de deur uit vluchtte. Ze rende door de gangen heen maar alles draaide door de paniek in haar hoofd. Ze ging zonder na te denken naar de ziekenboeg toe. Waar ze in een halletje op een afstand keek hoe er allemaal mensen heen en weer liepen en met elkaar aan het praten waren. Ze kon niet naar hem toe, ze bleef staan waarbij de tranen over haar wangen stroomden. Ze wilde er wel heen, maar ze moesten hem redden, en ze zou alleen maar in de weg staan als ze erbij zou komen smekend naar hem om niet dood te gaan.
Ze bleef machteloos staan knijpend in haar eigen hand om het trillen te stoppen. Ze werd alleen weer opgewekt door iemand die haar ineens zag staan. En haar kant op liep. Waardoor hij eerste reactie weer rennen was. Dus dat deed ze ook, ze rende naar de buitendeur die ze zo snel mogelijk open duwde en naar buiten rende. Op het schoolplein hapte ze naar adem en liep onrustig heen en weer. Wat had ze gedaan?
Onderwerp: Re: Trying to catch my breath some way, somehow vr feb 05, 2016 2:09 pm
''All my friends are wASTED! And I hate this club, mannn I drink too much 'nOTHER FRIDAY NIGHT I WASTED, MY EYES ARE BLACK AND RED, I'M CRAWLING BACK TO YOUR BED.'' Zong Freya mee op de song die Ruby's gsm afspeelde en maakte de beweging dat Ruby het zingen moest overnemen en natuurlijk ging die helemaal rekt met het rappen. ''ALL MY FRIENDS ARE WASTED!'' Begonnen ze daarna samen terwijl ze door het bos liepen- waarom wist ze eigenlijk ook niet. Ze herinnerde zich nog dat ze samen een joint hadden gesmoked en nu ze weer kinda terug uit de trip kwam had ze door dat ze door de sneeuw in het bos liepen. ''Ik heb een idee.'' Grijnsde Freya met een giechel er achteraan voordat ze Ruby's kant op kwam, al was dat hoogstens een meter, en naar haar hand greep met een hand zodat ze haar mobiel kon afpakken en het volume kon minderen. ''Laten we vliegen,'' giechelde ze in Ruubruub's gezicht voordat ze een kusje op d'r lippen gaf. ''Briljant idee, niet?''
''WooooOOOOOOOOOH!'' Gilde ze haar longen eruit toen ze over de zee raasde met Ruby op d'r rug, haar poten net niet het open gebroken ijs aanrakend, ze moest er niet aan denken om koude teentjes te hebben. Als er iets was waar ze een hekel aan had dan waren het koude voeten- wat haar aan de momenten deed denken deze winter als ze samen in bed lagen en Ruby koude voeten had ofzo en ze die tegen haar benen aan voelde dan gilde ze het uit. Soms zelfs zo erg dat ze er de mutanten die in de kamers naast hen wel eens wakker gemaakt had. Freya was inmiddels weer omhoog gegaan en genoot van de muziek die nog altijd vanuit Ruby's telefoon kwam, zo snel vloog ze nu ook weer niet dus kon ze de muziek makkelijk horen naast de zachte wind. Na een uur of twee alweer te hebben gevlogen nam ze een zucht en wenkte ze naar Ruby of het tijd was om terug te gaan om op z'n minst even wat te drinken ofzo. En daar stemde Ruubruub mee in, ook al kon ze Freya natuurlijk niet verstaan in deze staat- niemand kon dat, dus vloog ze terug richting het schoolgebouw met wat snelheid en zag ze het schoolplein al in zicht komen- ja omg dit ging lukken. dIT GING ECHT LUKKEN- shit, een meisje WAS PLOTS VOOR HAAR GEREND EN ZE KON NIET MEER REMMEN FUUUCK. In een noodsituatie als deze schepte ze het meisje snel over haar hoofd heen en hoopte ze maar dat Ruby haar snel zou helpen om zich vast te klemmen terwijl Freya terug de lucht in vloog.
Onderwerp: Re: Trying to catch my breath some way, somehow vr feb 05, 2016 2:25 pm
Misschien moest iemand eens een slot op hun kamerdeur steken. Dan konden ze niet wist zij veel waar belanden als ze eenmaal weer high as fuck waren. Want for real, het gebeurde wel vaker dat ze op random plekken weer wakker werden zonder enig idee hoe ze daar terecht waren gekomen. De twee liepen momenteel de ziel uit hun lijf te brullen op een oud liedje. De muziek ging van het ene naar het andere, allemaal old time classics. "YOU USED TO CALL ME ON MY CELLPHONE", Zong ze naar hartelust mee. Geweldig dit, echt te geweldig. Fuck alles en iedereen, hun privé optreden was awesome. ''Ik heb een idee.'' Giechelde Freya ineens, waarna ze op haar hand vast nam. Vragend keek ze de blondine aan. ''Laten we vliegen,'' Stelde ze voor, waarop Ruub even giechelde. Oh ja, als paardje. Vleerpaard. Whatever ze het noemde. Sinds ze in die GTA simulator hadden gezeten, kon ze die gedaante ook zien. "Okeeee", Stemde ze in.
Het hele vliegen gedeelte was nog altijd fuckedup eng. Zeker als Freya dan nog een keer over de zee raasde. Niet oké. Ruub klemde zichzelf goed vast op haar rug, tussen haar vleugels. Nog steeds zong ze zachtjes mee met de muziek, maar probeerde ook te genieten van de wind in haar gezicht. Het feit negerend dat die fucking snijdend koud was, maar right. Na een tijdje begon ze echt bijna te bevriezen tho. Gelukkig stelde Freya net voor om terug te gaan, op haar eigen vleerpaard-achtige manier. Na een korte spurt kwam het schoolplein al in zicht, net zoals.. NET ZOALS LORISE?? WHAT THE FUCK HAD DIT PAARD GEEN NOODREM??? Ineens vloog het meisje recht in haar armen, en met de allergrootste moeite van de wereld bleef ze zelf overeind terwijl Freyapferdje alweer richting de lucht aan het springen was. "Hang on", Riep Ruub, terwijl ze Lorise zo goed en zo kwaad mogelijk probeerde op de rug van Freya te manoeuvreren.
Onderwerp: Re: Trying to catch my breath some way, somehow zo feb 07, 2016 11:47 pm
He and I had something beautiful But so dysfunctional, it couldn't last
De woorden die Adelyn had uitgesproken had haar adem weggehaald. Een mes in zijn hart.. Hoe? Hij zou toch nooit zoiets doen bij zichzelf? Ze snapte er niks van en eigenlijk was nog niks duidelijk maar ze wist bijna zeker dat het haar schuld was. Lorise kon het weten, een gebroken hart was onverdraaglijk. Het moest wel de pijn in zijn hart zijn geweest die dit had veroorzaakt het kon niet anders. Hij ging bijna dood, en Lorise had zijn bloed aan haar handen. Alsof Lorise het mes dat mes er in had gestoken. Ze panikeerde in haar hoofd en ze wist niet wat ze moest doen. Waardoor ze eigenlijk doelloos in het rond rende. Als een soort impuls waren de hospital rooms de eerste plek waar ze heen wou. Maar ze kon niet dicht bij Charlie komen. Zelfs als dat kon.. zou ze dat wel doen? Had ze het recht wel om hem te bezoek, of nog lastiger.. zou ze dat wel durven? Lorise had de schuld al op haar genomen. Hoe kon ze zichzelf nog laten zien na alle pijn die ze beleefden, als Charlie het zou redden..
Ze wilde er niet aan denken, dat hij dood zou kunnen gaan. Maar de kans die er was zorgde voor veel paniek, zorgen en tranen. Alles wat die dag was gebeurd, hoe moest ze ooit haar mutaties onder controle houden. Ze was uit de put getrokken, terug in de wolken, en daarna weer naar de grond neergestort. En net toen ze alles niet erger kon werden, werd het erger. Ze wist niet dat ze nog verder kon breken. Ze wilde heel hard schreeuwen maar het wilde niet. Ze had een brok in haar keel, haar hart ging te keer en ze kon amper ademen. Waardoor ze nog sneller weer naar buiten rende voor frisse lucht. Ze rende naar buiten hijgend naar adem. Tot al haar paniek in haar hoofd met een klap weg ging en ze ineens wel kon schreeuwen.Ze wist niet precies wat er gebeurde want het ging allemaal zo snel. De laatste realisatie was dat ze de lucht in werd gesleurd. "Hang on" werd haar toegeroepen en ze deed meteen wat het meisje zei en hield zichzelf stevig vast aan.. het meisje wat ze niet meteen herkende en.. wat was het? Een vliegend paard, met vleugels. Lorise had gelukkig geen hoogtevrees, anders was ze al wel aan het gillen. Ze had alleen gegild om de plotselinge botsing. Ze keek geschrokken op naar het meisje. Ze wilde de tranen wel van haar wangen vegen maar ze was te bang op los te laten. “Sorry, ik.. keek niet uit” stamelde ze. Ze had hun niet eens aan zien komen vliegen.
Onderwerp: Re: Trying to catch my breath some way, somehow do maa 03, 2016 5:46 pm
Ze had het meisje bijna aangevlogen, holy shit, niet aangereden maar aangevlogen. Dat klonk nog eens badass. Alsof ze een heel vliegtuig was geweest tegen iets aangevlogen was.. alleen dan.. ja nee. Ze kon er niet aan denken zonder dan ook meteen aan de Twin Towers te denken for some reason. Ze wist zelf ook niet waarom en voelde zich plots heel schuldig. Maar ze hoorde zich ook schuldig te voelen want ze had bijna tegen het meisje aangevlogen en shit ze moest eens stoppen met te denken aan het woord aangevlogen. Het mindfuckte haar terwijl ze zich op haar landing moest focussen. Ze was al uit evenwicht geraakt doordat er een nieuwe iemand op haar vleugel terecht was gekomen, maar ze had door al het evenwicht verplaats gedoe in de gaten dat ze inmiddels ook op haar rug terecht was gekomen en gelukkig goed zat. Dus.. zou ze landen? To be honest, waarom zou ze niet nog even doorvliegen? Straks zou ze nog eens tegen iemand aanvliegen en dan zou haar hartje het al helemaal begeven. Over haar hartje gesproken, die bonkte als een idioot en de warme wolkjes van haar ademhaling vlogen ook uit haar kop vandaan als een tierelier. Dus blaaste ze even en sloeg ze eens met haar vleugels waardoor ze weer hoger de lucht in ging en zo vrij snel terug over de bossen kwam te vliegen.
De zonsondergang was al van start gegaan en de oranje gloed verwarmde haar hoofd terwijl ze even een hinnik liet horen, haar hoofd even naar de zijkant liet gaan en zo een teken gaf hoe mooi het wel niet was. Daardoor zag ze nu ook pas wie er op haar rug zat en eens blies wanneer ze haar hoofd weer terug naar voren draaide. Het was Lorise, het meisje van het feest comite dat op haar rug zat. En ze had wel dingen over haar gehoord waardoor ze nu vast in een depressieve staat zat. Was dit toeval? Ze herinnerde zich nog hoe ze Olivia in het bos had aangetroffen, huilend op een boomstam, die ze toen getroost had. Wel in haar mensenvorm want hey anders kon ze niet echt communiceren. Maar daarna had ze haar even een vlieg ritje rond het eiland gegeven, net zoals ze nu met haar lover en Lorise deed. Ze ging haar werk er maar eens van maken: opvrolijking nodig? Kom nu naar Freya! En dan zou er een knopje op de muur hangen onder de flyer en als er iemand op zou drukken dan zouden er ineens allemaal pijlen verschijnen naar hun kamer en dan zou ze ze zo een gratis ritje aanbieden. Voor gratis en voor niets. OF. Of ze zou gewoon uit het niets verschijnen. JA. Ja omg. Gewoon voor iedereen die verdrietig is. Hop, het vleerpaard staat gereed hoor.
Oke ze liet zich misschien een beetje teveel meeslepen door haar eigen gedachten en besefte pas wanneer er een meeuw voorbij vloog met z'n typische schreeuw gesnater dat ze iets te ver in haar hoofd had gezeten. Ze besefte zich dat ze inmiddels al over het bos was gevlogen en rustiger was gaan vliegen, hoog in de lucht boven de zee. Niet zo ver van het eiland vandaan. De zon was echt mega aan de horizon en ze keek haar ogen uit. Hopelijk Ruubruub en Lorise ook. Het was iets om sprakeloos van te zijn, hoe vaak ze het ook maar niet gezien had. Elke keer was het toch weer iets magischer. Toch? De wereld was praktisch iets magisch, je hoefde het alleen maar zelf te vinden. En ze gaf nog eens een zachte hinnik wanneer ze haar hoofd omdraaide naar de twee, haar waterige ogen draaiden naar Lorise met een warme emotie. Hopelijk voelde ze zich net zo goed als zij deed.
get r e k t
coded by marv at atf, caution & shine
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: Trying to catch my breath some way, somehow
