Onderwerp: I was born this way [Sullivan] ma sep 28, 2015 10:08 pm
I'm pretty chill
A pretty chill girl, pretty and chill
Oké, Genosha Island. Een stuk kouder dan Bryon Bay dus. Aangekomen had ze het strand al gezien en de golven al bestudeerd. Ze waren mooi om op te surfen, dat moest ze toegeven. Maar eenmaal net aangekomen op een eiland vol onbekende mensen met onbekende mutaties..Had ze toch een hoop heimwee naar het strand wat ze gewend was. Ze had op de heenweg wel de insta feed met #genosha bekeken. Het zag er allemaal best interessant uit. Het leek niet op een hele saaie plek aan de mutanten te zien op instagram. Maar ach, wat kon ze anders verwachten van een eiland vol mutanten. Ze ging meteen wat mensen volgen, de Devon die op haar foto had gereageerd had iets met beren had, en de cupid die blijkbaar cupcakes had gemaakt. Klonk allemaal wel erg gezellig, met iemand die rondliep met de nam cupid moesten er vast wel veel koppels zijn. Ze hoopte natuurlijk wel op wat knappe boys.
Niet dat die cupid haar iets zou kunnen doen tho, niemand kon met haar hoofd klooien of erin kijken. Hah! naar alle telepaten en mindfuckende mensen, not this girl! Dat was wel echt een groot voordeel hoor. Natuurlijk was dat niet altijd een nadeel voor die mutanten. Haar broer was een telepaat en hij had het juist heel fijn gevonden. Ondanks dat was ze toch benieuwd naar de reacties van anderen, en wat anderen konden. Hoe zou haar roommate of meerdere het vinden om haar kamer te delen met een blije otter? Dat waren de vragen die door haar hoofd gingen. Ja ze was wel nieuwsgierig maar niet de persoon die random mensen ging vragen naar van alles en nog wat.
Ze had haar koffers boven neer gezet op de kamer die haar was aangewezen door een aardige man. Wel stormde ze meteen weer naar beneden, ze had nog geen zin om uit te pakken en ze had dus wel op instagram gezien dat er cupcakes waren in de cafeteria! Ze keek even van een afstandje en zag hoe er best wel veel mensen in de rij stonden. No way dat Eveline dat ook ging doen. Ze ging eerst in een onopvallend hoekje staan om vervolgens in een otter te shiften. Ze kwam als otter overal net wat makkelijker bij, en hopelijk ongezien. Het grappige was voor haar dat het dus ook gewoon kon, zo op dit eiland. Ze pakte snel een cupcake weg bij het meisje met het schort, natuurlijk net als ze niet keek. Eveline’s aandacht werd wel even getrokken door het zilveren hangertje om haar ketting, jaa okee dat was dus cupid. De otter rende snel de cafeteria uit met een cupcake vastgeklemd in haar mondje. Het ging nog best snel met de korte pootjes. Ze rende naar boven en ging meteen de eerste openbare grote ruimte in, een gamehall? Wow oke? Daar shifte Eveline weer van otter naar meisje en nam plaats op een bank waar ze haar cupcake rustig kon opeten.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] ma sep 28, 2015 11:12 pm
"Life is a game and the world is a playground"
Damn wat miste hij de actie. Serieus, hij had niet gedacht dat het normale leven zo saai kon zijn. Hij was hier amper drie dagen en hij wou nu al dat Equinox hem zou opbellen om te melden dat dit allemaal één grote grap was. Of dat ze vonden dat hij zijn lesje wel al geleerd had. Want dat was zo hoor. Geen bevelen negeren, nope, dan werd je naar een eiland gestuurd en op non-actief gezet. En voor een knul als Sully was dat een echte ramp eigenlijk. Hij was wel impulsief, kickte vaak op de rush die hij kreeg als hij een missie tot een goed einde bracht, dus dat alles van hem afpakken was de grootste straf die ze hem konden geven. Ook zijn vader had nog helemaal niks laten weten, al was die waarschijnlijk nu wel weer in het buitenland op een of andere missie.
Een beetje doelloos liep hij door de gangen van de school, viel natuurlijk helemaal niet op tussen alle mensen. Dat dankte hij aan zijn mutatie. Het was wel makkelijker om dingen in de gaten te houden, aangezien niemand hem opmerkte. Daarom zag hij natuurlijk ook meteen een kleine otter door de gang rennen met een cupcake in haar mond? Huh? Dat moest hij even onderzoeken. De otter glipte een kamer binnen, en Sullivan volgde haar naar binnen.. Maar de otter was weg. De cupcake was er wel nog, natuurlijk, het grootste bewijs dat de brunette op de bank de otter van daarnet was. Cool.
"Ik dacht al, cupcake stelende otters was net iets teveel van het goeie", Grijnsde hij terwijl hij plaats nam op een bank tegenover het meisje. Zijn ogen scanden de omgeving even. Een gamehall? Nice, die had hij wel al eens bezocht, vroeger dan, met Oscar. Om op de secret agent simulator te spelen natuurlijk. Misschien hadden ze die hier ook, maar.. Dan had hij wel een partner nodig. Het meisje zag er nu niet bepaald een gamer uit, maar daar kon hij zich in vergissen. Maar één manier om er achter te komen. "Dus, hou je van games of?" Vroeg hij vriendelijk, met een nieuwsgierige blik in zijn ogen.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] wo sep 30, 2015 12:23 pm
I'm pretty chill
A pretty chill girl, pretty and chill
De kamer waar ze in was gelopen was niet heel druk, waarschijnlijk hadden de meeste leerlingen wel wat beters te doen dan gamen? Blijkbaar wel dus, maarja wat maakte het haar uit. Ze kon wel haar cupcake rustig opeten. Ze keek even rond en zag oude apperaten maar ook echte dure nieuwe dingen. Eveline was opgegroeid met een broer dus ja, ze kon wel gamen. Zeker in de tijd dat hij veel thuis was. De games die er stonden deden haar weer aan hem denken, ze miste hem zo erg. Eveline trok het papier wat rond het cakeje zat weg zodat ze kon eten. De roze topping wat op een roos leek was zacht en de smaak was een goede combinatie met het chocolade cake. Mmh echt hoor, die cupid kon er wel wat van.
Ah, er kwam niet veel later dan haar een jongen binnen gewandeld. Zijn blik was op haar gericht, en dat kon twee dingen betekenen. Of ze had zijn aandacht getrokken door haar fabulous-heid en charisma of hij had gewoon een otter zien rennen met een cupcake. Dus wat was het? "Ik dacht al, cupcake stelende otters was net iets teveel van het goeie" zei de jongen. Nawh, het was dat laatste dus. Eveline grinnikte terwijl ze de jongen even goed bekeek. “Jij hebt niks gezien oke?” zei ze met een knipoog en een grijnsje terwijl ze het laatste stukje in haar mond stopte. Alsof een cupcake stelen een grote misdaad was. "Dus, hou je van games of?" vroeg hij. Ze knikte meteen en keek daarna nog een keer rond. “Tuurlijk, ik ben opgegroeid met een broer dus ja” zei ze met een glimlach en haalde haar schouders op. Niet dat een broer hebben meteen een verklaring was voor het gamen, het was niet een ding voor jongens ofzo, meisjes gamen ook. Misschien liever the sims dan fifa maar dat maakte niets uit.
Hij zag er wat meer uit als iemand die van gamen hield dan haar. Maar je hoefde haar niet te onderschatten, ze was best goed in gamen. Eveline stond op en likte de plakkerige topping even van haar vingers en veegde haar hand nog even langs haar lange vest. “Dus waarin denk je dat je mij kan verslaan?” zei ze en trok haar wenkbrauw uitdagend op. “Ik waarschuw je, je speelt wel tegen Eveline de onverslaanbare” zei ze om er nog een schepje bovenop te doen en haarzelf tegelijkertijd voor te stellen. Ze was natuurlijk niet onverslaanbaar, maarja dat maakte alles leuker. Ze liep even rond en zag ook wat simulators staan. “Of wil je een samenwerken? Dat bespaart je dan een nederlaag” vroeg ze, want ja dat kon ook. Maar na zoveel uitdaging verwachtte ze natuurlijk een wedstrijdje. Ze zou het een beetje gek vinden als hij voor de samenwerking ging.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] wo sep 30, 2015 5:36 pm
"Life is a game and the world is a playground"
Blijkbaar was hij niet de enige die undercover kon gaan. Dat iemand daarvoor de vorm van een otter aan nam, was wel nieuw. Hij vond het wel cool, een dieren shapeshifter, maar dan was zijn shapeshiften wel een beetje handiger voor zijn manier van leven. Om cupcakes te stelen, was een otter misschien wel beter. Anyways, hij wou deze mysterieuze cupcakedief wel even ontmoeten. Daarom liep hij achter het beestje aan, alleen maar om te zien dat er nu gewoon een meisje zat te smullen van een cupcake. “Jij hebt niks gezien oke?” Zei ze met een knipoogje toen hij haar er op wees. Sully grinnikte even. "Wat heb ik niet gezien?" Zei hij op een samenzweerderig toontje. Right, dat klonk ook weer heel mooj en alles.
Daarom veranderde hij het onderwerp, en wat was er handiger dan het gewoon hebben over de ruimte waar ze in zaten? Al snel bevestigde ze dat ze wel van gamen hield door haar broer. Dat bracht heel even omhoog dat hij altijd al alleen was geweest, als enig kind, al had hij Oscar eigenlijk wel aanzien als zijn grote broer in alles, en ja die had hem ook leren gamen. Nog voor hij kon voorstellen om samen iets te gaan spelen, was ze hem voor. Wow, die liet er ook niet veel gras over groeien.
“Dus waarin denk je dat je mij kan verslaan? Ik waarschuw je, je speelt wel tegen Eveline de onverslaanbare” Daagde ze hem uit, en hij gaf haar een verbaasde blik. "Ik durf je al niet meer te verslaan nu, want ik ben slechts nederige Sullivan de sidekick", Grijnsde hij. Nah, als ze competitie wou, dan kon ze die krijgen tbh. Eveline, want hij ging er maar van uit dat dat haar naam was, stond op en begon rond te kijken. “Of wil je een samenwerken? Dat bespaart je dan een nederlaag” Vroeg ze toen, en hij dacht even na. "Ik heb deze avond helemaal niks te doen, dus wat denk je van gewoon allebei? Laten we starten met een of andere race game, en de winnaar mag teamleider zijn in geheim agent versus terroristen?" Stelde hij voor. Yeah, dan ging hij zeker zijn best doen om de eerste wedstrijd te winnen, want ja, stel je voor dat hij als echte geheim agent een rookie zou moeten volgen tegen een bende bloeddorstige terroristen..
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] do okt 01, 2015 8:42 pm
I'm pretty chill
A pretty chill girl, pretty and chill
De jongen was naar haar toegekomen omdat hij otter met een cupcake had zien rennen, oops. Niet dat ze nu op heterdaad was betrapt en dat ze in de problemen kon komen, maar hij toch ‘niks gezien’. "Wat heb ik niet gezien?" vroeg hij en ze grijnsde breed. Mooi, hij was dus best chill. Ja hij zag er wel chill uit enzo maar dat hoefde niet meteen te betekenen dat het zo was. maar dit was dus wel goed. De cupcake was ook al op en de topping had ze al van haar vingers afgelikt dus er was ook geen bewijs meer voor haar misdaad. Eveline was al opgestaan en gaan rondkijken. Tja, ze waren in een ruimte vol games, ze konden lastig op de bank blijven zitten en niks doen, dat was te saai. Sowieso hoefde ze het hele ‘hoi ik Eveline en kom uit blablabla’ gesprek niet hoor. Dat kon ze wel overslaan.
Het voorstellen deed ze dan ook in mengsel met een voorstel om iets te gaan spelen, waar ze dan zogenaamd heel goed in was. Onverslaanbaar, yeah right. "Ik durf je al niet meer te verslaan nu, want ik ben slechts nederige Sullivan de sidekick" sprak de jongen waaruit dus bleek dat hij Sullivan heette. Ze lachte even op zijn opmerking en keek daarna naar wat er allemaal stond. De games waarbij je kon samenwerken zagen er ook wel erg aantrekkelijk uit. Dat wou ze wel doen, maar ze had hem ook al uitgedaagd op een één tegen één game te doen. Misschien zag ze de simulaties als een escape? Ze wist namelijk niet hoe goed hij was in gamen.
"Ik heb deze avond helemaal niks te doen, dus wat denk je van gewoon allebei? Laten we starten met een of andere race game, en de winnaar mag teamleider zijn in geheim agent versus terroristen?" stelde Sullivan voor. Eveline glimlachte breed, dat was een goed idee. “Oke! Deal” zei ze en liep naar het eerste beste meest fancy race-spel dat er stond. Zo eentje met twee echt nagebouwde racemotoren. Ja ze had liever een motor dan auto haha. Ze nam plaats op een van de motoren en plaatste haar handen op de handvatten. Ze gooide haar vest even op de grond, die lag toch alleen maar in de weg. Terwijl ze de instellingen veranderde keek ze even tussendoor naar hem. “Je mag me niet laten winnen oke? Ik wil het wel eerlijk houden” zei ze serieus. Ze vond het zo stom als mensen dat deden want dan had ze nooit echte competitie.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] do okt 01, 2015 9:50 pm
"Life is a game and the world is a playground"
Nice, het was heel onverwacht, maar het zag er naar uit dat hij toch nog een interessante avond tegemoet ging. Hij kende Eveline amper, maar ze wekte wel een chille indruk op hem, en dat was het voornaamste. Plus, ze was al bijna even enthousiast als hij. Iets wat hij zeker kon waarderen. Het enige wat hij van zijn vader kreeg als hij aan hem vroeg om even te gamen, was een verveelde blik. Alsof hij hem vroeg of hij een spionnenfilm wou kijken ofzo. Dat was iets wat Sully zelf verafschuwde, hij kon niet tegen het amateuristische beeld dat die filmproducers ophingen rond geheim agenten. Nope, het was een ware belediging voor zijn branche.
Meer nog, in plaats van dat hij er in slaagde om één game met haar te spelen, stemde ze in met nog een tweede game ook. N i c e. Met een brede grijns volgde hij haar naar een of andere motorrace simulator. Ze was wel vastberaden om te winnen, want ze gooide haar jasje op de grond, iets wat hij niet veel meisjes zag doen. Zelf nam hij plaats op de andere motor. “Je mag me niet laten winnen oke? Ik wil het wel eerlijk houden” Vroeg ze nog, en hij lachte even. "Ik denk er niet aan, ik wil teamleider zijn straks", Grijnsde hij vastbesloten. Oh, dit ging leuk worden.
Het zwarte scherm werd al snel wit, om daarna een of ander parcours te tonen. Het was geen standaard circuit, blijkbaar was het een meer streetrace-achtig ding. Een countdown begon, en vanaf er in grote blokletters ‘START’ verscheen, trok hij de gashendel naar beneden en scheurde er vandoor. Even reed hij aan kop, maar toen verscheen er een pijl op zijn scherm. Zijn weg splitste van die van haar, en hij reed door een heleboel steegjes. Hier en daar stonden er lichtgevende pilaren, en hij had meteen door dat hij er beter door zou rijden. Misschien was dat het doel van het spel, zoveel mogelijk checkpoints verzamelen?
Ineens zag hij de meldingen ‘SHIELD ACTIVE’ en ‘LOADED’ op het scherm komen. Huh? "Wat voor game is dit", Lachte hij geamuseerd. En toen zag hij Eveline uit een ander zijstraatje komen. ‘TARGET LOCKED’, zei het scherm. Snel zocht hij aan zijn stuur een manier om iets te activeren, en hij vond al snel een knopje vlak bij zijn rechterhand. Hij drukte het in, en een aantal raketten schoten richting haar racer, die ter plekke bevroor, en waardoor hij langs haar heen kon schieten. Hah, nice. N i c e. "Er zit een knopje aan je stuur", Zei hij nog even behulpzaam, want ja, dat was wel zo netjes.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] vr okt 02, 2015 11:31 am
I'm pretty chill
A pretty chill girl, pretty and chill
Yes, ze ging gamen met de knappe Sullivan. Eerst een racespel en de winnaar mocht de leider zijn als ze geheime agent ging spelen. Ze wist niet hoe goed hij was in racen maar ze wist zelf dat ze best een kans had om teamleider te worden. In Bryon bay was ook een game hall, waar ze wel eens met haar broer heen ging. Dat natuurlijk als er niemand meer was want dat vond Davy fijner. Ze had daardoor niet veel andere tegenstanders gehad naast hem. Ja soms, dan ging ze met een ander groepje en dan kon ze ook aardig wat jongens verslaan. Maar dan wist ze niet of ze haar nou hadden laten winnen omdat ze ‘een meisje’ is. Daar had ze echt een hekel aan. Alsof ze ander niet kon winnen? Maar misschien zeiden ze dat ook wel als excuus, omdat ze dan echt verloren en dat niet wilden toegeven? Ze wist het niet.
Ze nam plaats op een motor bij een of andere race simulator. Het zag er allemaal wel heel fancy uit met allemaal knopjes op het stuur waar ze niks van wist, oops. Ze merkte het wel even op, over het laten winnen. "Ik denk er niet aan, ik wil teamleider zijn straks" antwoordde hij en ze grijnsde even. “Hah reken daar maar niet op” zei ze nog even strijdlustig. Op het scherm werd al afgeteld en het moment dat er start stond schuurde ze net als Sullivan weg, ze zat niet eens zo ver achter hem tot dat hun wegen opsplitsten. Oeh, ze hoopte op een shortcut ofcourse. Ze zag wel allemaal dingetjes op de weg dus uit automatisme reed ze er gewoon op af, misschien kon ze er iets mee? Daar kwam ze snel genoeg achter toen ze even lachte omdat ze zag dat Sullivan achter haar zat maar een paar seconden later wat raketten tegen haar kont kreeg geschoten. What the fuck? Hoe deed hij dat omg. Ze kon kort daarna wel weer verder maar hij had haar al ingehaald. Oh wait, dat leek wel een beetje mario kart achtige manier, waar je dan bananen kon neerleggen enzo.
"Wat voor game is dit" merkte hij op en ze lachte even en ondertussen kwam ze wel weer in de buurt van hem. “Ik heb geen idee” zei ze en grinnikte. Haar ze was ook nog druk bezig met kijken welk knopje op haar stuur was bedoeld voor dat schieten. "Er zit een knopje aan je stuur" zei hij en wees hem aan. Oh top! Nu kon ze hem ook neerhalen. "Oh thanks" antwoordde ze snel. Ze richtte het target op die van hem en drukte op het aangewezen knopje aan haar rechterkant. Booom! HAha. Lachend ging ze hem voorbij en gaf vol gas en stuurde soepel over de weg heen. Ze was nou iets te veel bezig met winnen dat ze wel heel snel een bocht nam en tegen de zijkant aan knalde. De simulatie gaf ook een trilling door en een hard geluid van de knal, best cool allemaal maar niet om te winnen. “Shiitt” zei ze en probeerde zo snel mogelijk weer te herstellen maar daar was het waarschijnlijk al te laat voor..
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] vr okt 02, 2015 1:24 pm
"Life is a game and the world is a playground"
Misschien overgebruikte zijn brein momenteel het woordje nice wel een beetje. Hij was een Brit, verdomme, geen Amerikaan. Maar pleasant was zo’n lang woord. Echt, dat high society Brits, hij vond het wel fijn om te horen maar niet om het te spreken. Dat was een klein beetje een probleem als hij bijvoorbeeld in Buckingham Palace moest zijn. Daar zomaar ‘nice’ luidop zeggen was echt wel not done. Maar voor nu bleef het wel in zijn hoofd, en hij dacht ook wel dat Eveline het niet erg zou vinden als hij het zou uitspreken. Het klonk vast wel vreemd in zijn accent tho. Aah, alle struggles. Hij moest zich echt wel even proberen te focussen op de game, of straks zou hij echt nog gaan verliezen, en dat wou hij absoluut niet laten gebeuren.
“Hah reken daar maar niet op” Zei Eveline uitdagend. Hmm, dit zou nog leuk worden. De race begon, en al snel werden hun paden opgesplitst. Vreemd, dit soort spel was echt nieuw voor hem. Onderweg pikte hij een paar lichtgevende dingen op, wat telkens een boodschap op zijn scherm deed verschijnen. Al snel werd het hem duidelijk wat hij er mee moest doen. Het was een soort geupgrade versie van Mario Kart ofzo. Omdat het wel zo eerlijk was, toonde hij haar ook hoe ze haar wapens moest gebruiken. Meteen had hij er al spijt van, want hij werd nu het slachtoffer van een aanval, waardoor hij ineens supertraag vooruit ging. Als een ware slak kroop hij over de straat, tot de timer uitgewerkt was en hij weer volle gas kon geven.
“Shiitt” Zei Eveline plots, en een snelle blik op haar scherm liet hem weten dat ze gecrasht was. Hij ging wel vlotjes de bocht om, en drukte toen willekeurig op nog een knopje. Een spoor van olie verscheen achter zijn motor, er was nog plek om langs te rijden, maar het zou haar waarschijnlijk ook wel weer vertragen. "Whooo", Riep hij enthousiast, terwijl hij een paar obstakels op de weg behendig ontweek en toen de finish in zicht kreeg. Nu had ze waarschijnlijk ook nog een of andere verrassing achter de hand, dus hij probeerde er zo snel mogelijk te raken, voor ze haar wapens nog een keer op hem kon gebruiken.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] wo okt 07, 2015 3:00 pm
I'm pretty chill
A pretty chill girl, pretty and chill
Eveline was wel weer zo dat ze ging opscheppen over haar gamekunsten zonder te weten hoe ervaren haar tegenstander was. Ja dat maakte het wel leuker, en ze loog niet als ze zei dat ze goed was. Uhuh, oefening baart kunst om het maar zo te zeggen. Maar toch.. Ze wist niet wat deze Sullivan in huis had, ze wist eigenlijk niks anders dan zijn naam. nee wacht dat was niet waar, ze wist ook wel dat hij er niet slecht uitzag, en dat hij wel wou gamen. Cool toch? Plus dat hij eerlijk ging spelen tegen haar, ze wou deze overwinning zelf halen, en niet omdat hij haar liet winnen. Maarja, ze had toch al wel vaak en overtuigend gezegd dat ze wel ging winnen dus waarschijnlijk kon zijn strijdlustige innerlijk haar nooit laten winnen.
Dit racespel was niet heel eenvoudig met de knopjes en het sturen en al die shit. Maar ze had het aardig door.Ja mede dankzij hem, hij liet wel het belangrijke schietknopje zien. Wat haar wel deed denken aan mariokart. Ze begon alweer te lachen nadat ze hem had ingehaald maar dat niet voor lang. Ze schoot net iets te snel door de bocht. met veel lawaai en knalgeluiden stuiterde ze over de grond, trillingen door de motor gewoon alles. Alsof ze nog niet zag dat ze gevallen was. Aaaah dat was niet gooed, Eveline wilde winnen. Ze herpakte haarzelf zo snel mogelijk. Maar het was al te laat, het moment dat de motor een brullend geluid maakte omdat ze snel optrok zag ze ook Sullivan, vlak bij de finish. Hij riep al helemaal whoo verdomme. Ze kon nog wel even veel gas geven maar hij was al veel verder en ging er eerder over heen. Nu kwam er allemaal applaus en een overwinningsliedje op zijn scherm terwijl haar poppetje daar gewoon stond te huilen.
Dat deed Eveline niet tho. “AAH fucking hel” riep ze geïrriteerd en gaf Sullivan op de motor naast haar een duw. Best hard, oops. Ze kon misschien niet goed tegen haar verlies..? Ze was nu beter in staat om in een havik te shiften dan in een otter in ieder geval.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] wo okt 07, 2015 5:45 pm
"Life is a game and the world is a playground"
Ondanks dat hij deze game nog nooit had gespeeld, was hij er best goed in. Het was alsof hij het gewoon heel snel door kreeg. Misschien was hij toch iets slimmer dan hij dacht. Naah, eerlijk, hij had gewoon geleerd om zich heel snel aan situaties aan te passen. Vooral als er een prijs aan vast hing. En misschien had hij gewoon heel veel geluk, want Eveline crashte in de laatste bocht voor de finish. Met een korte juich schoot hij over de finish, een stukje voor haar uit. Zijn charactertje begon te dansen, terwijl er confetti over zijn scherm zweefde. “AAH fucking hel” Riep Eveline geërgerd, waarna ze hem een duw gaf. Bijna viel hij van de motor af, maar hij hield zichzelf overeind. “Wow, wow, relax, je hebt gewoon een beetje pech gehad”, Grijnsde hij. “Je bent best goed, dat moet ik je wel nageven”, Zei hij, wat was hij toch sportief.
Met een tevreden gevoel stapte hij van de motor af. Hij raapte haar jasje voor haar op en gaf het haar aan. “Misschien moet je deze nog niet aan doen tho”, Waarschuwde hij haar speels. Hij liep naar de simulators. Wow, er stonden er echt superveel. Van My Little Pony (wtf tho) tot GTA en uiteindelijk de oorlogsspelletjes. Maar hij zocht meer naar iets spion-achtig. Een.. James Bond simulator? Heck yeah. “Mind being my bond girl?” Vroeg hij met een heel Brits accent, terwijl hij haar zo verleidelijk en James Bond-like aan keek.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] za okt 17, 2015 11:17 am
I'm pretty chill
A pretty chill girl, pretty and chill
Eveline ging goed, voor haar gevoel dan. Ze had het al snel onder de knie en met de hulp van Sullivan had ze ook het schietknopje door. Die was wel erg leuk tho, deed haar een beetje denken aan mario kart. Ze schoot hem onderuit maar haar geluk duurde niet lang want de laatste grote scherpe bocht ging niet zo lekker. Wat gevolgen had voor haar kansen om te winnen, want ja ze verloor.. Waar ze dus niet echt goed tegen kon. Ze gaf hem een duw en hij viel nog net niet van de motor af. Ze was wel een iemand die nogal snel een persoon sloeg of duwde, niet voor niks natuurlijk. “Wow, wow, relax, je hebt gewoon een beetje pech gehad” zei hij met een grijns die haar de neiging gaf om hem nog een keer te duwen, maar dan van de motor af. “Je bent best goed, dat moet ik je wel nageven” zei hij daarna, oke dat complimentje redde hem dan van de val. “Best goed he? had je zeker niet verwacht?” zei ze en trok haar wenkbrauw op. Tja ze zag er niet uit als een typische gamer. Eveline stapte van de motor en nam haar vestje aan die hij al voor had opgepakt. Wauw gentleman hoor. “Misschien moet je deze nog niet aan doen tho” zei Sullivan en een grijnsje verscheen op haar lippen. Oeh actie, hij leek er wel erg zin in te hebben dus te twijfelde niet aan een slechte teamleider.
“Mind being my bond girl?” zei hij en ze stonden bij de James Bond simulator. Pretty awesome. Ze moest even grinniken om zijn accent, Brits was toch wat anders dan het Australische accent. “It would be my pleasure” zei ze en probeerde zijn accent na te doen, niet dat het zo charming klonk als hem maar ze deed haar best. Ze gooide opnieuw haar vest ergens heen, dit keer niet op de grond maar op een bankje. Ze boog voorover en knoopte snel haar lange haren vast in een staart met het elastiekje om haar pols. Ze pakte één van de pistolen die bij de simulator hoorden. Ze probeerde even stoer te doen door het rond te draaien in haar hand maar daar faalde ze even heel hard in waardoor het op de grond viel. Ze lachte even en pakte het pistool weer op, ze onderdrukte haar lach een beetje. “Lach niet” zei ze grinnikend en keek op naar Sullivan. “Let’s go” zei ze met een wenkbrauw wiebel om duidelijk te maken dat ze klaar was om bond girl te zijn.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] za okt 17, 2015 3:24 pm
"Life is a game and the world is a playground"
Het was echt al super lang geleden dat hij nog een keer bezig was geweest met videogames. Hij kon zich wel herinneren dat de 13-jarige hij er nooit genoeg van kon krijgen. Nope, hij had zich echt wel vaak verzet tegen bedtijd, omdat hij gewoon nog iets langer wou verderspelen.. Het was dan ook iets wat hij leuk vond, iets wat hij ook alleen kon doen omdat hij geen siblings had. De meeste dingen die hij had om mee te spelen, werden gewoon saai na een uurtje, maar videogames konden hem blijven boeien. Zeker omdat Oscar ook gewoon de coolste spelletjes voor hem mee bracht naar huis. Nu hij hier zo maar even de kans kreeg om een hele avond videogames te spelen, met een meisje dat er eigenlijk nog niet eens zo slecht uit zag, kon hij gewoon geen nee zeggen. Plus, ze was nog goeie concurrentie ook, strijdlustig en niet van plan om hem te sparen, dus dan moest hij dat ook niet doen.
Even werd hij bijna van de motor af geduwd, maar hij wist wel hoe hij haar terug aan zijn kant kon krijgen. Een complimentje, maar hij meende het ook echt hoor. “Best goed he? had je zeker niet verwacht?” Zei ze, en hij lachte even. "Well, eigenlijk wel een beetje, aangezien je er zo zelfzeker over was", Grijnsde hij plagend. Nu goed, ze mocht hem straks nog een keer tonen hoe goed ze was, want nu gingen ze zijn lievelings game doen tbh. Hij nam haar mee naar de simulatoren, waar die van James Bond natuurlijk meteen in het oog sprong. Op een extreem Britse en James Bond-achtige manier vroeg hij haar of ze wou meedoen. “It would be my pleasure” Antwoordde ze in een goeie poging om zijn Brits na te doen. Sully grinnikte even geamuseerd. Toen ze zich had klaargemaakt en een van de pistolen had gepakt, begon ze hem als een ware cowboy rond te zwaaien. Het ding viel op de grond, en Sullivan schoot nog harder in de lach. “Lach niet” Grinnikte ze, en hij trok zijn gezicht met een beetje moeite terug in een serieuze plooi.
“Let’s go” Zei ze, terwijl ze hem hem een wenkbrauwwiebel schonk. De jongen nam het andere pistool en duwde de deur open. Hij trok haar zachtjes mee naar binnen en trok de deur weer dicht. Het bleef een paar seconden donker, tot een stem begon te spreken. "You have 15 minutes to get to checkpoint A. The chopper will pick you up and take you to the safe house. Watch out for militants, they are armed and dangerous. Good luck", Zei de stem, terwijl de omgeving langzaam begon te veranderen. Ze stonden in een soort lege danceclub, waarbij er maar één deur open stond. "Okay, ik neem aan dat je wel weet hoe je moet schieten, right? Blijf in mijn buurt, maar niet te dicht. Als ze ons in een hinderlaag lokken, dan is de kans kleiner dat ze ons alle twee te pakken krijgen", Adviseerde hij haar, waarna hij het pistool optilde en via de muur naar de deur sloop. Met een zacht duwtje zwaaide de deur open, waarbij de eerste schoten al vielen en er een paar kogels tegen de muur in sloegen. Sullivan haalde diep adem en rolde toen de deur uit, waarna hij meteen naar rechts dook en zijn pistool optilde om terug te vuren. Eveline zou nu veilig uit de deur kunnen komen, want vanaf het moment dat hij ook maar iets zag bewegen, zou hij opnieuw beginnen schieten en zo voor covering fire zorgen.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] vr okt 23, 2015 12:17 am
I'm pretty chill
A pretty chill girl, pretty and chill
Ze vond het super leuk om weer eens te gamen. Ze was wel vergeten dat ze nooit goed tegen haar verlies kon. Misschien was het daarom dat ze ook zo goed was geworden, omdat ze het niet aan kon hoe Davy anders altijd alles maar won. En om hem te kunnen verslaan moest je echt goed zijn geweest. Ze wist ook stiekem dat hij haar soms liet winnen. Dat zij het geluk had dat ze geen telepathie had, had hij een speciale gave gehad voor gamen hoor. Toch, hij was er niet meer. Waardoor het gamen, hoe leuk het misschien was, haar ook weer aan hem deed denken. "Well, eigenlijk wel een beetje, aangezien je er zo zelfzeker over was" zei hij toen en daarbij knikte ze even. “Ja oke dat is waar” zei ze met een grijnsje, Het was toch niet erg om trots te zijn?
Niet dat ze haar speelse en uitdagende vibe kwijtraakte tho. Nee ze vond het wel leuk en tja Sullivan.. ze zou gek zijn als ze ‘nee’ zou zeggen tegen een voorstel om bondgirl te zijn. Een bondgirl die er wel in faalde om een pistool zo cool rond te draaien. Nope, dat werkte dus niet, misschien was er gewoon mee schieten een beter idee. Sullivan was nog aardig goed in zijn lach inhouden, al zag ze dat hij zijn best moest doen tho. Ja same hoor, het zag er best grappig uit.
Maar goed, hop dat spel in. Pistool ready en alles stapten ze in de simulator. Het was eerst donker maar al gauw was er een stem die instructies gaf. "You have 15 minutes to get to checkpoint A. The chopper will pick you up and take you to the safe house. Watch out for militants, they are armed and dangerous. Good luck", sprak de stem. Nice, het begon ook gewoon meteen. Eveline keek even rond maar al gauw werd haar aandacht getrokken door Sullivan. "Okay, ik neem aan dat je wel weet hoe je moet schieten, right? Blijf in mijn buurt, maar niet te dicht. Als ze ons in een hinderlaag lokken, dan is de kans kleiner dat ze ons alle twee te pakken krijgen" sprak hij en Eveline trok meteen haar wenkbrauw op. Ja als in onder de indruk, een echte bond hiero wow. “Yes mr.Bond” zei ze met een grijns om mee duidelijk te maken dat ze het begreep. Ze liep zachtjes achter hem aan in dezelfde positie als hem. Toen hij de deur open bewoog kwamen de eerste kogels naar hun toe geknald. Sullivan maakte een of andere spectaculaire rol ofzo en Eveline wachtte eerste even en keek goed, het was niet handig om als een kip zonder kop achter hem aan te rennen. Ze kon er veilig langs dus ze maakte snel een een paar stappen en kwam zonder geschoten te worden bij hem. Ze moesten wel voort maken want ze stonden wel op tijd. Sullivan leek hier duidelijk wel veel beter in te zijn. “De deur of de trap” fluisterde ze terwijl ze even naar de twee mogelijkheden keek en daarna haar groene ogen op hem gericht hield. Hij was de teamleider dus hij maakte de besluiten. “En waar the fuck is checkpoint A” vroeg ze een beetje verward, misschien miste ze iets maar ze zag nergens staan welke kant ze op moesten.
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] zo okt 25, 2015 9:05 pm
"Life is a game and the world is a playground"
De eerste game die ze gespeeld hadden, was echt wel leuk geweest. Maar stiekem was hij nog enthousiaster over de game die ze nu zouden doen. Hij had een gelijkaardige game gehad bij hem thuis, gekregen van Oscar. Stiekem was het om te testen of hij geschikt was om bij de MI6 te gaan. Het nadeel van tussen de spionnen leven, was dat iedereen wel geheimzinnige plannetjes had. Inclusief hij, eigenlijk. Maar goed, het was niet dat hij het niet naar zijn zin had gehad in de simulator die bij hem thuis stond, dus het maakte hem niet veel uit. Hij had er een leuk leven aan overgehouden, dus dat kwam mooi uit. Eveline, on the other hand, was niet zo vlot met pistolen blijkbaar. Ze probeerde hem rond te draaien rond haar vinger, maar faalde gigantisch hard. Sully probeerde zijn lach in te houden, maar het had niet zo heel veel zin. Gelukkig kon ze er zelf ook nog mee lachen tho..
Snel genoeg stonden ze in de simulator, waar ze de opdracht kregen om bij checkpoint A te raken voor de 15 minuten om waren. Hopelijk lag dat niet te ver dan, serieus. Hij gaf Eveline kort wat instructies, die ze sowieso wel zou kunnen volgen. “Yes mr.Bond” Zei ze met een grijnsje, waardoor hij zelf ook weer moest lachen. Dat hele mister Bond gedoe was best grappig, eigenlijk. Sullivan sloop naar buiten, met de chick achter hem aan. Natuurlijk vlogen de eerste kogels hen al om de oren. Ze lieten ook niet lang op zich wachten in deze game. Hij rolde naar buiten en gaf zijn partner toen wat covering fire, waardoor ze zelf veilig buiten kon komen. “De deur of de trap” Vroeg ze fluisterend toen ze bij hem kwam. “En waar the fuck is checkpoint A” Klonk het toen verward. Sullivan dacht snel na en kwam toen op een idee. "Dat moeten we uitzoeken, maar ik denk dat we het wel kunnen zien als we wat hoogte winnen. Dus de trap, we gaan via de daken", Grijnsde hij opgewekt. Masterplan, al zei hij het zelf.
De jongen voegde meteen daad bij woord, en begon via de brandtrap naar boven te lopen. Hij bleef even gebukt staan en piepte toen over de rand van het dak. Niemand te zien, op het eerste zicht. "Als we geluk hebben, kunnen we misschien zelfs de vijand omzeilen", Merkte hij zachtjes op, waarna hij de laatste trede nam en op het dak ging staan. Hij liep wat verder naar het midden en draaide toen een volledig rondje. En toen zag hij het, een grote groene pijl aan de rand van het dorpje waar ze blijkbaar in terecht waren gekomen. "Behold, checkpoint A", Grapte hij, al verging het lachen hem snel aangezien hij ineens een bende gangsters met van die typische zwarte mutsen met gaten in aan de overkant van de straat zag verschijnen. "Ga liggen", Zei hij snel, terwijl hij zich zelf ook al op zijn buik liet vallen en achter een muurtje kroop. Hij begon terug te schieten, hopelijk werden ze hier niet te lang opgehouden..
Onderwerp: Re: I was born this way [Sullivan] ma okt 26, 2015 3:04 pm
I'm pretty chill
A pretty chill girl, pretty and chill
Eveline was best benieuwd naar de simulator want om eerlijk te zijn had ze nog nooit zoiets gespeeld. Maar het kon toch niet zo veel verschillen van een normale videogame waarin je geheime agent moet spelen. Dit was zonder knopjes maar met je lichaam, en een pistool natuurlijk. Die ze wel even stoer dacht rond te draaien maar nee, dat wilde niet. Als een echte kluns liet ze hem vallen, terwijl ze eigenlijk helemaal niet klunzig was. Sullivan hield zijn lach in, net als Eveline, al liet ze wel merken dat ze het best grappig vond. Ze stapten de simulator in het meteen begon de missie. Met eerst een uitleg waar ze niks van begreep. Naja, ze begreep het wel maar checkpoint A en militants like whut? Waar heen en waarop schieten? Sullivan ging al snel door een deur heen waarbij meteen duidelijk werd waar ze op moesten schieten. Gewoon op de mensen die op hun schoten dus, duidelijk. Hij gaf haar dekking en zo kon ze bij hem komen.
In de rust vroeg ze even haar onduidelijkheden aan Sullivan want blijkbaar, wist hij er aardig veel van af. Aan de manier van hoe hij al bezig was met uit de deur rollen. Nu moest zij het ook nog even snappen en dan waren ze een perfect team toch? "Dat moeten we uitzoeken, maar ik denk dat we het wel kunnen zien als we wat hoogte winnen. Dus de trap, we gaan via de daken" stelde hij voor. Tuurlijk, had zij ook wel kunnen verzinnen hoor. “Yup, goed plan” zei ze instemmend. Ze liep achter hem aan de brandtrap op en keek af en toe om of er niet iets van achteren aan kwam. Blijkbaar was het dak veilig, Sullivan klom er al op en Eveline volgde zijn voorbeeld. "Als we geluk hebben, kunnen we misschien zelfs de vijand omzeilen" zei hij zachtjes en ze knikte met een grijnsje. Eenmaal op het dak hadden ze uitzicht op het hele gebeuren waar ze waren. En ja hoor, een groene pijl was in zicht. "Behold, checkpoint A" zei hij met een grijnsje. Eveline grinnikte even maar voor ze nog iets kon terug zeggen moest ze actie ondernemen. Een groepje mannen met zwarte mutsen verscheen. Snel opgemerkt door hem ging ze meteen liggen. Eveline ging net als hem achter het muurtje verscholen op de vijand schieten. Oh en raak! Ze maakte een zachte vreugde ‘whoo’ en keek tussendoor even Sullivan even aan. Sneller dan ze had gedacht zag ze niemand meer van het groepje overeind staan. Wat betekende dat ze verder konden right? Ze bleef laag en keek hem afwachtend aan. Hij was nog steeds de teamleider. “Waar gaan we langs?” vroeg ze eerst voordat ze zelf random ergens heen ging.
