No Church In The Wild [closed]

Het afwaswater was net niet te warm. Er hing wat schuim in zijn haar, maar dat merkte de jongen niet eens op. Tot Céline hem er lachend op wees en het liefdevol voor hem weg haalde met een handdoek. Met een grijnsje keek hij haar aan en ging toen verder. De school beschikte wel over van die grote afwasmachines, maar de glazen sprongen er nog vaak in kapot, dus moesten die met de hand worden afgewassen. Iets waar de knul graag mee hielp. Veel leerlingen moesten dit doen omdat ze gestraft waren, maar hij niet, nee, hij deed het met plezier. Plus, Céline toverde vaak nog ergens een cupcake of een brownie tevoorschijn als hij klaar was. En zoveel werk was het nu ook weer niet, want hij was altijd nog op tijd voor zijn les.

Maar vandaag leek het er niet op dat hij die les zou halen. Toen hij al smullend van zijn beloning de keuken uit kwam, werd hij tegen gehouden door een jongen die er best vreemd uit zag, zelfs op dit mutanten eiland. Maar nooit zou Maurim hem er om uitlachen, niemand eigenlijk. De donkere jongen, die best wel een stuk ouder was, sprak hem zacht aan. ”Hi.. Euhm, je kent me niet echt denk ik, maar ik had gehoord dat jij me wel zou kunnen en willen helpen”, Vroeg hij. Maurim keek hem vriendelijk aan en knikte even. "Natuurlijk, wat kan ik voor je doen?" Reageerde hij. Het gebeurde wel vaker dat sommige mutanten hem kwamen vragen om extra eten, of zijn zelfgemaakte taarten. Die waren heel gegeerd, bleek maar. Nieuwsgierig wachtte hij tot de jongen zou antwoorden of toch op zijn minst zou zeggen wat hij nodig had.

Al snel maakte de jongen kenbaar wat hij van hem wou. "Nou, ik hoorde dat jij een wolvenshapeshifter bent, net als ik. Ik heb wat problemen met mijn mutatie tho, en ik vroeg me af of jij me misschien wat kon helpen of wat tips wist om me op weg te helpen", Vertelde hij. Aha, ja, dat verklaarde natuurlijk de vacht die hij op de jongen zijn schouders zag, en hij zag nu ook de wolvenstaart die langs de jongen zijn been hing. Zat hij misschien vast in zijn transformatie of zag hij er gewoon altijd zo uit? Hij besloot het maar gewoon te vragen. "Kun je niet verder dan dit?" Vroeg hij, wijzend op het uiterlijk van de jongen. Hopelijk vatte hij het niet beledigend op, want zo bedoelde hij het ook helemaal niet. Hij was best bereid om de jongen te helpen, wou er zelfs zijn les voor skippen. "Ik kan je wel even meenemen naar de trainingsruimte, dan kan ik het je laten zien, als je dat wil", Stelde hij voor. Ja, eigenlijk klonk het best leuk, rondhangen met iemand die een beetje als hij was.

Het zag er wel cool uit, een wolvenstaart in je mensenlichaam. Hij zou het zelf ook nog wel willen, al zag de jongen er daardoor wel een stuk wilder uit.. Eigenlijk was zijn hele uitstraling best wild en intimiderend, maar langs de andere kant klonk hij ook heel rustig en zacht. Daarom oordeelde hij dus ook nooit op uiterlijk. Deze jongen was waarschijnlijk al genoeg gepest geweest om hoe hij er uit zag, iets wat Maurim best wel zielig vond. Hij kreeg al bijna medelijden met de kerel.. "Oh, nee, dit is voor mij normaal, ik ben zo geboren. Het is naar wolf dat problemen geeft, snap je?" Zei hij dan nog, iets wat Maurim nog erger vond. "Oh ja, ik snap het", Bevestigde hij, besloot maar niks te zeggen over het feit dat hij het spijtig vond voor hem dat hij zo geboren was. Hij had het er waarschijnlijk zelf al moeilijk genoeg mee gehad.. Dus het sprak dan ook voor zich dat hij zou proberen hem te helpen. Misschien zou hij zich beter voelen als hij kon trainen op zijn shiften, om hem een doel te geven. Daarom stelde hij voor om naar de trainingsruimte te gaan.

Maar dat vond de jongen niet zo'n goed idee. "Maar wat als ik iets kapot maak? Doen we dit beter niet buiten, in het bos?" Zei hij een beetje paniekerig. "De paar keer dat het lukte, was ik ook buiten", Vervolgde hij toen. De Rus knikte even. Als hij zich daar beter bij voelde, dan zouden ze wel naar buiten gaan. "Okay, dan gaan we naar het bos, ik weet wel een plekje waar niemand ons zal storen", Zei hij glimlachend. Plus, de lessen waren nu ook al bezig, dus zo druk zou het eigenlijk nergens echt zijn.. Behalve als er veel mensen het idee hadden om te gaan spijbelen, zoals zij dus vandaag, al hadden zij daar wel een goeie reden voor. "Volg me maar", Zei hij, waarna hij zijn jas van de kapstok haalde en die aan trok.