Almost is never enough

DON'T YOU DARE LEAVE ME

Adelyn kon haast zweren dat ze een eeuwigheid Charlie had geprobeerd wakker te maken, ondanks het feit dat ze Clyde had gebeld, het was slechts maar een vage herinnering van wat ze had gedaan. Alles schoot langs haar heen en tranen stroomden over haar wangen, tranen die ze niet kon stoppen uit angst en shock. Wat er ook gebeurde, ze wou en zou hem absoluut niet op geven- net zoals hij haar niet had laten vallen sinds hun allereerste ontmoeting. Hij was haar enige houvast, ondanks dat ze inmiddels al zoveel meer gewend was geraakt aan het eiland, ze kon het niet voor zich zien zonder de jongen die haar al verder dan halverwege uit de put had getrokken. Dat was.. geen toekomst.

Een plotseling duwtje zorgde ervoor dat ze haar evenwicht verloor en opzij van Charlie werd weggehaald waardoor ze bijna op het punt stond om nee te schreeuwen voor ieder gevaar dat in de kamer was, maar Clyde's stem drong tot haar door en ze keek hem met verwaterde ogen aan. Antwoord of überhaupt een reactie vond ze lastig om te geven ook al had ze haar lippen geopend, dus gaf ze er uiteindelijk geen enkele en slikte ze alleen maar terwijl ze de man haar vriend op zag tillen. Trillend kwam ze van het bed af en merkte hoe ze bijna door haar knieën zou zakken als ze zich niet snel weer aan het bed steunde. Clyde was al door de deur verdwenen en ze nam een zucht en diepe adem voordat ze op z'n minst weer haar evenwicht kon herstellen en ze achter hem aan kwam gerend door de gang, had niet veel moeite met hem in te halen door haar conditie en het feit dat ze zelf veel lichter en niet zo lang was. De kou die buiten de kamer hing in de gang sloeg tegen haar lichaam aan en een vreemde sfeer hing over haar heen- bijna het gevoel van de dood drong tot haar door en ze vond het een akelig gevoel dat ze niet van zich af kon schudden. De gedachte van echt Charlie verliezen kwam door haar hoofd heen wanneer ze bij de trappen waren en ze probeerde het van zich af te krijgen door met twee treden tegelijk van de trappen af te gaan- wat haar tot aan de laatste goed was afgelopen. Bijna slipte ze over de laatste trede maar wist zich nog snel aan de leuning vast te grijpen. Opnieuw kwam er een rilling van kippenvel over haar lichaam heen en slikte ze eens voordat ze naar de ziekenzaal achter Clyde aan rende. Ze stopte bij het zicht van Charlie op het bed, zachtjes hapte ze naar adem die ze tekort had door het nare gevoel dat in haar zat. De paniekaanval die nog altijd doorging maar nu de plaats niet vond doordat haar gedachten in de weg zaten. Zou Charlie het halen? Zouden ze iets kunnen doen? Was hij nog te redden? Het enige dat ze kreeg te horen was dat het vast gegroeid zat en vervolgens dat ze beter weg kon gaan. Ze wist eigenlijk niet of ze dit wel wou zien. Maar horen.. wel.

De blondine had geknikt en geslikt wanneer ze zich vervolgens omgedraaid had en de ruimte uitgelopen was, maar meteen tegen de dichtstbijzijnde muur was gaan staan om een houvast te hebben. Een ijskoude houvast in tegenstelling tot wat Charlie was. Ze probeerde haar ademhaling te verminderen totdat die helemaal niet meer stoorde en focuste zich toen op wat Clyde en de dokters zeiden. 'Maar zijn hart is nog in orde?' Ze nam een zachte adem voordat er een antwoord werd gegeven. Er was een kleine pauze gevallen en ze had niemand voelen lopen, wat betekende dat de dokter vast zijn hoofd geschud had. 'Er zit hoe dan ook een gat in. Als we het mes er zo uit trekken, bloed hij misschien alsnog dood. Voor nu heeft het mes er net voor gezorgd dat zijn bloed de tijd had om de wond te helen.' En vanaf toen leek er een ijzerzwaar blok op haar te vallen en zakte ze door haar knieën tegen de muur aan naar beneden wanneer het signaal werd gegeven dat het opereren werd. De moed zakte haar in haar schoenen en vanaf dat punt kon ze het niet meer in houden. Ze was begonnen met snikken, waar opbouwende hoofdpijn bij kwam kijken en ze schudde haar hoofd in verslagenheid. Met haar armen om haar knieën heen, was er één ding wat ze maar uit kon stameren voordat ze haar hoofd in haar armen verborg.

''Het enige waar ik goed in ben zijn de meest dierbare om me heen verliezen..''