Opening Halloweenparty! [open voor iedereen]

De euforie die Devon voelde toen hij de aankondiging van een Halloweenfeestje had zien hangen in de gangen van de school was bijna onevenaardbaar geweest. Hij had onmiddellijk zijn gsm genomen, er een foto van gemaakt en naar Storm doorgestuurd. Onevenaardbaar? Ofja, op Storm na dan. Ookal was het via sms, hij kon gewoon voelen dat hij er evenveel zin in had als Devon. Dit was de ideale gelegenheid om de boel eens goed op stelten te zetten, daar waren ze zich beide heel erg bewust van. Let the Storm rage On.

Devon zette de fles Jack Daniel’s aan zijn lippen, nam een grote slok en zette de fles met een harde plof neer op de bureau van Storm, bovenop al zijn schoolwerk. Een voldane ‘ahhh’ weerklonk over zijn lippen nadat hij de whisky had afgeslikt en zijn ogen keken veelbetekenend naar zijn vriend. ”Ik dénk dat het tijd is om onze beste manieren boven te halen vriend.” zei hij met een uitdagende grijns op zijn gezicht en voelde zijn slokdarm warm worden. ”Dit is gewoon het moment waarop we hebben gewacht.” De grijns was allesbehalve van zijn gezicht te slaan. Devon draaide zich om naar zijn bed, waar zijn Halloween kostuum op hem lag te wachten. Hij en Storm hadden het perfécte idee gehad, maar het was niet evident geweest. Beide jongens hadden niet de juiste finesse om zelf een kostuum te maken en aan elkaar te naaien, dus ze waren langs geweest bij een meisje, waarvan Devon op de een of andere vreemde manier te weten van was gekomen dat ze via haar mutatie enorm gemakkelijk dingen in elkaar kon knutselen. En door hun onweerstaanbare charmes waren ze erin geslaagd om het meisje te overtuigen om voor hun twee kostuums te maken. Devon liet zijn ogen over het grijze wolvenpak gaan en moest kort grinniken. Met behendige vingers begon hij zich uit te kleden tot op zijn ondergoed, no shame voor Storm die aan zijn kant van de kamer bezig was met zijn eigen kostuum. ”Ik kan niet wachten om al de gezichten te zien als we binnenkomen.” Op zijn gezicht stond een scheve, speelde grijns. Langzaam begon hij zich aan te kleden, en zette als kers op de taart zijn muts op, in de vorm van een wolvenkop. Toen hij zijn kostuum aangetrokken had draaide hij zich om richting Storm en onmiddellijk borrelde er een luide lach op uit zijn keel die de hele kamer vulde. ”Je..” Hij hield zijn hand op zijn onderbuik die heen en weer schokte door het harde lachen. ”Je ziet er práchtig uit Hal. De mooiste beer van de avond.” Hij liet zijn blik observerend over het kostuum van Storm gaan en kwam even echt niet meer bij toen hij het kleine staartje aan de achterkant van het pak zag. De anderen mochten zo mooi verkleed zijn als ze wouden, hij vond hun outfit het meeste geslaagd. Devon ging verkleed als Storm, en ja.. Storm ging verkleed als Devon.

Het duurde een tijdje voor Devon bij was gekomen van het lachen, maar eens de jongens vertrekkensklaar waren zagen ze er beide tot in de puntjes verzorgd uit. ”Ik zou het wel weten als ik een meisje was.” wierp Devon Hal lachend toe toen ze aan de deur stonden om hun kamer te verlaten. Hij gaf hem een klein stompje tegen zijn ribben en zette vervolgens de fles Jack weer aan zijn lippen om de laatste klets leeg te drinken. Zijn alcoholtolerantie was niet min doordat zijn lichaamstemperatuur altijd zo hoog was, dus het was wel van zijn gewoonte om voor een feest al een hele fles Jack Daniel’s achterover te slaan. Toen hij nog in Austraië woonde deed hij dat zodat hij op stap niet te veel geld uit moest geven om over kop te gaan. Hij wist dat de drank hier op school gratis was, maar toch deed hij het. Waarom? Omdat hij Devon was waarschijnlijk. ”Laten we de deur gewoon open?” vroeg hij aan Storm toen ze op de gang stonden en hij de deur dicht trok. ”Ik heb het gevoel dat ik wel eens in een staat ga kunnen belanden waarin ik de sleutel kwijt geraak.” gaf hij lachend toe en haalde onschuldig zijn schouder op. ”Ik weet niet wat jij van plan bent, maar…” Hij stak even onschuldig zijn handen in de lucht en keek Storm opnieuw met die veelbetekenende blik aan.

De wolvenstaart aan Devons kostuum bengelde vrolijk heen en weer bij elke stap die hij zette. De manier waarop ze zij aan zij door de gang liepen, alsof de school van hun was. Overal kregen ze blikken toegeworpen, die merendeels veranderde in een lach. Oké hun outfit was niet de meest sexy of classy outfit die er was, maar ze waren wel hilarisch, dat bleek. Storm en Devon waren een algekend fenomeen in de school, dus de meeste van de leerlingen kende hen wel en konde meteen de link leggen tussen hun mutaties en de kostuums. Niet dat er veel mensen wisten dat hij een weerwolf was, maar merendeel wist wel dat hij kon shapen in een gewone wolf. Dus net zoals dat ze Devon als een gewone shapeshifter zagen, zagen ze Storm ook zo. Hier en daar deelde hij een knipoog uit om bij weg te zwijmen. "Dit moment moeten we wel even vastleggen." zei hij toen en riep Storm een halt toe door zijn hand voor zijn borst te houden en hem tegen te houden. Behendig toverde hij zijn gsm tevoorschijn waarmee hij een selfie maakte van hun twee en die vervolgens op Instagram postte, zo behendig dat je gewoon kon zien dat hij er veel mee bezig was. "All set." greens hij Hal toe en zette zijn pas richting het feest verder. Devon voelde zich echt in zijn element. Hun entree was ook fenomenaal, Devon duwde de deur van de feestzaal open en meteen werd de muziek die ze al van op hun kamer gehoord hadden, stukken luider. Highway to hell. Hij voelde hoe verschillende blikken hun kant op gericht werden en hij glimlachte oogverblindend. Ze liepen de zaal in die al aardig vol was en zagen nog net een meisje van het podium stappen. De speech hadden ze alvast gemist, maar dat was het ergste nog niet. Zowel Storm als Devon wisten hoe je een goed feestje moest bouwen, daar hadden ze geen uitleg voor nodig. ”Let’s do this, denk aan de strepenlijst.” zei hij met een uitdagende knipoog tegen Storm en sloeg zijn gespierde armen over elkaar om vervolgens de menigte te observeren. Hij wist niet wat Storms gewoonte was als hij een feestje binnenkwam, maar die van Devon was toch altijd eerst kijken wat voor vlees er in de kuip was. Korte rokjes, spannende leggings, netkouden, konijnenoren, verpleegsterpakjes, alles was aanwezig. Devon ademde diep in en uit en trok een wenkbrauw op, hier kon hij zich wel amuseren. Oh, de hormonen van twee 20-jarigen…

Oh cherie amour, pretty little one that I adore ♦ ♦ ♦

IT'S CLOSE TO MIDNIGHT AND SOMETHING EVIL'S LURKING IN THE DARK

De blonde meid liet een korte zucht horen toen ze het jurkje uit de kast haalde. Halloween, een geweldige feestdag en traditie. Maar dat feest, wie had dat in godsnaam bedacht? En wat al helemaal erg was, was dat Devon haar had weten over te halen. Dennimae houd helemaal niet van drukke feesten, veel mensen die ze niet kent. Ze socialiseerd liever in een ruimte met minder mensen. Grote feesten zijn voor Denni meestal teveel van het goede. Maar de jongen had het toch voor elkaar gekregen, de blondine had een jurkje weten te scoren en met een filmpje over de make-up moest haar look iniedergeval goed moeten komen. Ze legde het jurkje, samen met een gatenpanty, push-up bh, string en de rest van haar outfit zoals de handschoentjes op de rand van de wastafel. De zwarte hakken die ze aan zou doen zette ze naast de douche. De kraan van de douche werd open gedraaid en zodra het water warm genoeg was, stapte de blondine er onder. Binnen een half uur kwam de meid er weer onder vandaan en binnen een uur was ze helemaal klaar. Haar blonde haren waren opgestoken in een wat nonchalante staartknot, waarbij ze twee voorplukken in een slag liet loshangen. Ze had rode lippenstift aangebracht met een beetje zwarte lijnen er doorheen, oogschaduw die bij haar pakje pastte en met eyeliner zwarte lijnen onder haar ogen gemaakt. Hierdoor leek het alsof het door een traan was uitgelopen. Een korte zucht liet ze horen toen ze zichzelf voor de laatste keer in de spiegel bekeek. Ze zag er eigenlijk geweldig uit, maar het voelde niet helemaal goed. Well, ze ging er maar het beste van maken.

De muziek van het feest was in de gangen al te horen. Waar ze precies moest zijn wist ze niet, maar Dennimae liet zich leiden door het geluid van de muziek. Zodra ze de grote zaal in liep, kwam de meningte zowat op haar af. Er waren zo ontzettend veel mensen.. De blondine verzamelde al haar moed bij elkaar en liep verder de zaal in, regelrecht naar de drank. Nadat ze een aantal shotjes achterover had geslagen, was het tijd om te gaan socaliseren. Maar met wie? Haar lichte kijkers gleden over de vele mensen heen, ieder in een geweldige outfit. Bijna niemand droeg hetzelfde, wat het feest heel kleurrijk maakte. Wat bewonderlijk nam ze iedereen in zich op, tot haar blik bij twee fluffy outfits bleef hangen. Het duurde niet lang voordat ze de twee jongens herkende, waar ze dan ook met een glimlachje op af liep. Zodra ze ze beter zag, kon Denni haar lach niet onderdrukken. Devon was in een wolven pak gekomen en Storm in een beren pak. "Goede avond heren." Sprak ze liefjes toen ze bij hun gekomen was. Door de hakken die ze droeg was ze een stuk groter waardoor het niet zo heel erg meer opviel hoe klein ze bij hun was. Met een vinger streek ze de cappuchon van Devon aan de kant, zodat ze hem kon begroetten met een klein kusje op zijn wang. Storm begroette ze door met haar duim zachtjes over zijn kin te strijken. "Het is jou schuld dat ik hier ben." Grijnsde ze naar Devon, waarna ze haar jurkje wat goed trok. Ze voelde zich ongelofelijk ongemakkelijk in het korte ding, maar goed. Ze was er nu en moest maar lol maken. En de drank zal daar vast wel bij helpen. "Dus, bieden jullie me niks te drinken aan?" Vroeg ze aan de twee, waarbij ze met een wat speels glimlachje van de een naar de ander keek.

Looks

_{Love life - OUTFIT - ☇}

In ripped up jeans got to rule the world

I HAD THE TIME OF MY LIFE, WITH YOU LONG, LONG LIVE ALL THE WALLS WE CRASHED THROUGH HOW THE KINGDOMS LIGHTS SHINED JUST FOR ME AND YOU AND I WAS SCREAMING LONG LIVE ALL THE MAGIC WE MADE EN BRING ALL THE PRETENDERS I'M NOT AFRAID SINGING, LONG LIVE ALL THE MOUNTAINS WE MOVED I HAD THE TIME OF MY LIFE FIGHTING DRAGONS WITH YOU AND LONG, LONG LIVE THE LOOK ON YOUR FACE AND BRING ON ALL THE PRETENDERS ONE DAY, WE WILL BE REMEMBERED ----------------------------------------------

De opwinding die rond Halloween hing was duidelijk te zien in de aura's van de mutanten om haar heen en daar werd Taylor ook vrolijk van. Als een ijverige bij was ze de laatste dagen bezig geweest aan haar kostuum, want ze zou Taylor niet zijn als ze niet met iets ontzettend origineel zou afkomen. Haar keuze was snel gemaakt, een zombie. Een echt coole zombie, niet zo'n sletterig ding. Dus dat betekende veel nepbloed en make-up om alles af te krijgen. Ze hield het allemaal nogal geheim, zelfs Karlie wist het niks van, maar voor de rest vroeg niemand er ook echt naar, dus ging ze er ook niemand mee aan de neus hangen.

Opgewonden stond ze voor de spiegel te swingen terwijl ze haar make-up perfect deed. Al dat nepbloed en latex op haar huid was in het begin behoorlijk vervelend, maar ze geraakte er wel aangewend. Karlie ging ook naar het feest, maar ze wist niet goed wat voor kostuum haar vriendin had aangetrokken. Dat kwam doordat ze elkaar wouden verrassen met hun coole kostuums in de hoop de ander aan het lachen te maken. "Opschieten Taylor!" Karlie bonkte op haar deur. Zoals gewoonlijk was Karlie weer eerst klaar geweest en stond Taylor al meer dan een uur in de badkamer om alles klaar te krijgen. Met een laatste glimlach naar zichzelf trok ze de deur open om het verraste gezicht van haar beste vriendin te bekijken. Ze had zelfs enkele lenzen in gedaan om het allemaal nog echter te doen lijken. Haar helderblauwe kijkers waren vervangen door enkele enge witte die wel licht leken te geven. "Aaarrh, braaiinns." Deed ze een zombie na terwijl ze haar hoofd schuin hield en haar armen naar voren stak. Karlie zelf zag er ook absoluut niet slecht uit, niks nieuws dus. "Damn, Karlie. Je ziet er goed uit! Ik kan je wel opeten." Grijnsde Taylor haar toe met een wiebelende wenkbrauw. "Zullen we?" Vroeg ze vervolgens, terwijl ze nog snel naar de fles drank op de tafel greep. Eigenlijk had ze geen drank nodig om plezier te maken, maar het was natuurlijk altijd wel fijn. Toen ze de fles terug met een klap op tafel had gezet, draaide ze zich breed glimlachend om naar Karlie. "Ik heb zin in een feestje!" Riep ze luid, waarna ze de deur opende en hem openhield voor Karlie.

Samen domineerde ze de gangen toen ze erdoor kijken en glimlachend negeerde ze beide de bewonderende blikken. Allebei hadden ze behoorlijk wat werk in hun kostuum gestoken, maar ja het was maar één keer per jaar Halloween zeker? De bas voelde ze al dreunen voor ze de hoek omsloegen en het opgewonden geroezemoes bereikte haar oren ook al. Vol plezier glimlachte ze naar Karlie, ze waren er helemaal klaar voor. Met genoeg drama trokken ze de dubbele deuren open en liepen ze de zaal binnen. Taylor moest zichzelf eraan herinneren om niet te hard te lachen, ze was immers een halfdode zombie en die lelijke beesten lachte niet, maar riepen alleen om breinen. Haar ogen gleden over de massa en zo direct zag ze niemand. Wel merkte ze op dat ze net een speech hadden gemist want het geklap stierf net weg. Een paar reusachtige vleugels beperkte haar verdere zicht, want Valentina, de kamergenote van Samantha, verwelkomde hen hartelijk. "Hallo!" Zo te zien had zij toch al wat gedronken aan haar adem te ruiken, "Welkom op het Halloweenfeest! De draaitafel is daar en de drank staat ginder! Heb een fijne avond." Haar prachtige vleugels ruiste toen ze zich omdraaide naar de volgende mutanten. Pas toen Karlie haar een stootje gaf maakte ze haar blik los van de vleugels, die konden toch nooit fake zijn? "Niet zo staren, dat is onbeleefd." Werd haar toe gegrinnikt, maar Taylor antwoordde enkel met een mysterieuze schouderophaal. "Ik ga wat drank halen!" Met die woorden worstelde ze zich een weg door de menigte, al leken die automatisch wat op te schuiven voor de zombie die erdoor wou en anders hun bloed warm zou opdrinken. Net voor de dranktafel zag ze een bekend gezicht, of beter, een bekende staart. Grijnzend liep ze erop af, maar een ander meisje was haar blijkbaar voor en drukte een kus op de wang van Devon. Daar zou ze hem later wel over uithoren, zo'n dingen hoorde een beste vriendin nu eenmaal te weten of zo had ze zichzelf toch benoemd.

Speels trok ze aan Devons staart om zijn aandacht te trekken, niet te hard natuurlijk want ze wou zijn fab kostuum ook niet kapot maken. "Moet je me niet voorstellen aan je vriend en vriendin hier?" Lachte ze ontwapenend toen ze bij het groepje aankwam, terwijl haar nepbloed een streep achterliet op haar been en in haar naaldhakken liep. Ach, die waren toch al rood. "Ik ben Taylor," Lachte ze lief toen ze haar hand uitstak om handen te schudden. "En ik eet jullie brein op als ik honger krijg," Knipoogde ze er achteraan, toen ze haar hand had terug getrokken. Vervolgens bestudeerde ze de pakken van de vrienden van Devon. De jongen had een berenpak aan en de intelligente Taylor had niet lang nodig om de link te leggen, waarschijnlijk was die jongen een wolvenshifter en hadden Devon en hij voor één avond van 'mutatie' gewisseld. Het meisje had een erg kort kleedje aan en het was niet zo Taylors stijl, maar het stond haar wel en liet haar lange benen mooi uitkomen. Met een vrolijk gezicht stond ze lichtjes mee te swingen op de muziek op haar metershoge hakken, iets wat ze zalig vond. Net zoals elk ander gezond meisje had Taylor een lichte schoenen verslaving en waren hoge hakken samen met sneakers zoals Vans en All Stars haar favoriet, maar het moest allemaal wel heel vrouwelijk blijven.

We are the Kings and the Queens
You traded your baseball cap for a crown
Costume
Make-Up

_{Love life - OUTFIT - ☇}

Alleen al de weg van hun kamer naar de feestzaal was hilarisch geweest, Storm met zijn quote van roodkapje en zijn hilarische berenpak. Devon moest weer terugdenken aan het berenlied dat hij eens voor hem gezongen had en begon zich stilaan af te vragen hoeveel Disney- en sprookjesfilms hij al in zijn leven gezien had. Het feit dat ze beide onder hun kostuum niets meer aan hadden dan hun onderbroek vond hij eerder lachwekkend dan dat het hem zorgen baatte. Wie weet voor wat voor situaties dat nog zou kunnen zorgen als het nu eenmaal té heet werd daarbinnen. Beide kerels konden aardig tegen de warmte, maarja, te warm was nu eenmaal te warm. De rest kan je zelf wel raden. De sleutel van zowel Storm als Devon bleven achter op de kamer, enerzijds omdat ze die toch alleen maar kwijt zouden geraken en anderzijds: Wie weet welk verloren meisje ze daar straks terug zouden kunnen vinden.

‘Juist de streepjeslijst.’ Devon moest grijnzen en zag het zo voor hem: Twee streepjes aan zijn kant, een aan die van Storm. Hij was ‘trots’ op zijn vriend geweest dat hij aan zijn inhaal manouvre begonnen was, maar Devon had ook aan zijn kant van de lijst gewerkt. Naast Taylor, had nu Dennimae ook een streepje gekregen, iets wat hij meer dan leuk had gevonden. ‘Take everything, give nothing back.’ Bij het tikje van Storms vuist knikte hij en zette hij een serieus gezicht op. ”Arghhh, da’s een mooie quote om de avond mee te starten.” beaamde hij goedkeurend. ”Take everything, give nothing back.” herhaalde hij de woorden van zijn beste vriend om ze nog meer betekenis te geven. Het deed hem goed om Storm hier aan zijn zijde te hebben, the poor guy had er verschrikkelijke dagen op zitten en Devon gunde hem dit moment meer dan eender wie.

Devon en Storms observeer-momentje werd onderbroken door een bekende stem. ”Goede avond heren.” Hij wierp onmiddellijk een blik over zijn schouder en draaide zich naar het meisje dat langs hun was verschenen.  Het stond duidelijk op zijn gezicht te lezen dat hij verrast was om Dennimae hier te zien, hij had haar wel proberen te overtuigen om te komen, maar wist niet dat hij daar ook werkelijk in geslaagd was. En wát voor een verschijning was ze… Devon wierp een subtiele blik naar Storm en trok zijn wenkbrauwen kort omhoog, goedkeurend. ”Mevrouw.” zei hij bijna plechtig en knikte haar op een uitdagende maar vriendelijke manier toe, kon het terwijl niet onderdrukken om op zijn lip te bijten. Hij voelde haar hand langs zijn wang strijken toen ze de wolvenkop op zijn hoofd wat opzij hield om hem vervolgens een kus op zijn wang te drukken. ”Van een warm welkom gesproken.” zei hij toen ze ook klaar was met Storm, de snoeper. ”En heb je spijt nu?” Ging hij haar verder en gebaarde lachend met zijn duim naar Storm en zichzelf. Devon wiegde even met zijn heupen heen en weer waardoor de lange staart heen en weer bungelde, eerder lachwekkend dan angstaanjagend. ”En natuurlijk, Hal en ik waren net van plan om naar de bron te gaan.” Ze hadden het er nog niet over gehad, maar Devon wist gewoon dat Storm ook wel een drankje kon gebruiken. ”Dus wat kan ik mevrouw aanbieden? We hebben..” Devon deed even alsof hij diep nadacht. ”Goedkope punch, cheap-ass punch, belabberde punch ennnn als je geluk hebt is er ook wel zoiets als cava ofzo.” Hij haalde grijnzend zijn schouders op. Dat had je nu eenmaal als het allemaal gratis was, maar niet dat het er veel toe deed, vanavond draaide het om kwantiteit in plaats van kwaliteit.

”Heee!” riep hij toen er iemand aan zijn staart trok en keek met grote ogen achterom om te kijken wie er zijn überchique kostuum had aangeraakt. Een bloeddorstige zombie dook op uit het niets en Devon schrok wel even, voordat hij door de shmink kon zien wie het was. ” Ik had het kunnen denken.” mompelde hij met een brede grijns en deed een stapje opzij om haar bij in de ‘kring’ te laten. "Moet je me niet voorstellen aan je vriend en vriendin hier?" Devon grijnsde en gebaarde naar Taylor terwijl hij zijn mond open deed om haar inderdaad voor te stellen aan de rest. Maar nog voor er enig geluid uit zijn mond kwam, was ze hem al voor en stelde ze zichzelf al voor. Zó typisch. Om zijn faal een beetje te verbergen haalde hij dan maar diep adem en bevestigde het met een klein scheef knikje. Thanks Taylor. Devon wierp even een veelbetekenende blik naar Storm, had geen woorden nodig om over te brengen wat hij bedoelde. Dennimae én Taylor, dit kon nog wel eens een avond worden… Veel te enthousiast schudde ze iedereen de hand en Devon kon niets anders doen dan grijnzend omhoog kijken en met zijn ogen te rollen. "En ik eet jullie brein op als ik honger krijg,"  Hij liet zijn blik over Taylors kostuum gaan en je kon gewoon zien dat ze er langer als vandaag mee bezig was geweest, het was immers niet zo een uitdagend kostuum. Het hare was écht Halloween en ten opzichte van Taylor hadden Devon en Storm  het concept ‘eng’ precies gemist. Dennimae haar kostuum daarintegen was wel dat tikkeltje uitdagend en Devon moest aan zichzelf toegeven dat als hij mocht kiezen hij toch voor dat van Dennimae zou kiezen. Boys will be boys zeker?  ”Dussssss, wie drinkt wat?” zei hij toen met een scheve grijns op zijn gezicht. ”Of..” hij stak een vinger in de lucht en voelde een geweldig idee aankomen. ”Ik sneak gewoon een schaal punch mee en..” Devon keek om zich heen en zag enkele meters verder een tafel staan. ”..zet hem op die tafel daar die ik dan tot hier sleep.” Hij hield zijn handpalmen omhoog en keek zowel Storm, Dennimae als Taylor vragend aan. Het denkbeeldige ideeën lampje was bijna zichtbaar boven zijn hoofd.

Oh cherie amour, pretty little one that I adore ♦ ♦ ♦