Go hard or go home! |&Charles

’Meet me at 11 in the training rooms you dweep.’ Dat bericht had ze ongeveer een uur geleden gestuurd naar Charlie. Jamie was eerder die dag naar haar toe gekomen dat het hem wel een goed idee leek om haar en Charles samen eens los te laten in de trainingsruimte. Iets wat haar ook nog wel een chill idee leek. Het was niet dat ze werkelijk veel zin had om hem wat klappen te geven, maar ze verveelde zich gewoon dood atm. Dus wat was er dan beter om gewoon eens eventjes los te gaan op hem right? Oké, goed we weten allemaal al wel dat ze waarschijnlijk niet van hem kon winnen. Of wel ja, dat mocht hij en de rest van de wereld geloven. Maar dat was dus voor haar echt niet het geval, nah ze zou eerst nog een 100 maal op haar bek moeten gaan voor ze het werkelijk zou geloven, en zelfs dan. Kate bleef nu eenmaal die eeuwige opdonder!

Nadat ze in de douche was gedoken en haar haren in een dot had gedaan en zich off course had aangekleed. Haar geweldige outfit bestond uit een donker grijze jogging met gewoon een witte tanktop. Voor wat zij ging doen moest ze echt niet al te fancy gaan hoor. Het was immers maar Charles weet je wel, die knul kende haar onder tussen al wel goed genoeg om te weten hoe ze in elkaar stak. Beter gezegd, hij dacht dat gewoon want feitelijk had hij enkel en alleen nog maar de dingen van haar gezien die ze wilde dat iedereen zag. Dus no problem, haar cover was nog save. Check haar even klinken als een of andere geheime spion of zo. Dat zou nog wel eens een leven zijn!

Half dagdromend had ze haar weg naar de al te bekende ruimtes gevonden. Maar haar persoonlijke butler was nog niet aangekomen. Rude much? Nah, de knul had nog alle tijd van de wereld om eerlijk te zijn. Kate was voor de verandering gewoon even extreem vroeg, not trying to impress somebody of zo. Nee kidding, waarom zou ze dat moeten doen bij hem? Stiekem had ze gehoopt om Jamie nog eventjes te spotten voor ze straks naar binnen zou gaan, maar dat zag er ook niet naar uit. Merendeels was het om te vragen waarom ze nu weer net samen gezet was met Charlie, maar ergens kon ze het ook wel weer raden stiekem.

Kate had zo haar eigen trucjes om aan nummers te komen van mensen. Ze had gewoon skills oké, stiekem zelfs een beetje meer dan die dweep van een Charlie. Al zou hij dat nooit toegeven, maar kom op iedereen wist wel beter als dat right? Geen idee hoe Charlie aan al zijn trucjes en zo kwam, maar zij had er echt wel meer en allemaal lekker zelf ontwikkelt zonder hulp van mutaties of wat dan ook. Nu ze er even beter over nadacht had ze eigenlijk totaal geen idee wat die dude zijn mutaties waren, maar goed daar kwam ze nog wel eens achter. Wie weet misschien zelfs vandaag? Nah probz niet, als er een ding was waar ze zeker over was dan was het dat die kerel niet in zijn kaarten liet kijken. Maar wie weet trof ze hem nog wel eens in een goede bui? Als die jongen dat al kon hebben dan toch. Ghehe, natuurlijk kon die knul day. Een keer op de duizend jaar of zo. Iets wat dus al niet zou gebeuren als zij in zijn buurt was tbh, want tja zeg nu zelf Kate en vrolijk doen. Dat gebeurde enkel en alleen als ze of bij Brandi was of bij Jamie en die waren dus beide mooi niet in de omgeving te bekennen.

Ongeduldig tikte ze met haar vingers op het scherm van haar phone. Thank god dat ze er wel op kon rekenen dat Charles hier tijdig zou gaan arriveren. Misschien was dat zijn mutatie wel, overal op tijd komen. Nah, hem kennende zou het iets specialer zijn of zo. Wie weet stond die dude wel in contact met wist zij veel wie. Like, dat kon echt wel gebeuren right? Er was hier bij haar weten nog zo’n dude en die had banden met de duivel of zo. Max something, het zeggen van dat je zo’n banden hebt is een ding maar het geloven is een hele andere zaak. Al twijfelde ze er bij die kerel dus eigenlijk echt niet aan. Maar goed, dat waren andere dingen waar ze haar mooie hoofdje niet mee ging moe maken. Nah, ze ging mooi al haar energie gebruiken voor Charles eventjes af te rammelen. Als je over de duivel spreekt, haar hoogstpersoonlijke butler kwam natuurlijk te vroeg binnen. ‘Fijn dat je je koosnaampje leuk vind.’ Klonk het op een snerende toon. Hun manier van omgaan met elkaar bleef nog altijd het meest lachwekkende ever.

Bij zijn dichter komen rechtte Kate haar rug , ze bleef nog altijd aanzienlijk kleiner als hem maar alsnog. Kleine steentjes waren grotere gevaren als grote stenen. ‘Jamie kwam met de melding dat het een goed idee was dat ik je nog eens wat klappen ging geven. Je weet wel, ik moet on point blijven.’ Grijnsde ze uiteindelijk. Natuurlijk wist ze zelf wel beter hoor. Charlie hakte haar zo de pan in als hij dat wilde doen. ‘Dus let’s go of ben je bang dat ik je werkelijk afmaak?’

Pff Charles was weer zijn saaie zelf hoor. Haar niet eens een reactie geven, beleefdheid was vandaag weer heel ver te zoeken bij de jongen. Maar goed, ze was hier niet gekomen om even een gezellig praatje te maken met hem. Nah, dat zou ook gewoon nooit gebeuren want Charlie was niet echt een gezellig persoontje, en Kate wel ja zij speelde daar vaak genoeg op in en probeerde hem dan te irritere. Iets wat haar al wel is gelukt was een tijdje terug. Maar ze beschouwde de dude toch best nog wel als een vriend. Basically was hetgene wat ze met hem had nog wel vreemd maar ze stelde zich er geen vragen over. Al ging ze dat niet aan hem toegeven tho, want dingen toegeven betekende dat je zwak was. Of toch ja, in de ogen van de oppermachitge dweep die voor haar neus stond. Toch kreeg ze enige reactie van hem, die kleine wenkbrauw raise was al genoeg van haar om haar irritantheid een nieuwe boost te geven. Arme arme Charlie.

Van de uitleg die ze zo correct mogelijk aan hem gaf moest hij lachen. Oh ja, daar kwam die omhoog gevallen Charlie weer aan zetten. Kate’s mondhoeken trokken iets breder omhoog. Basically besefte Charlie niet dat hij haar hiermee hielp. Natuurlijk besefte Kate maar al te goed dat ze nooit van hem zou kunnen winnen, misschien zo nu en dan eens uit balans brengen maar winnen dat niet, maar hij hielp haar wel door haar te trainen op haar reflexen en alles. ‘Wie zegt er dat je me moet sparen? Charles je kent me toch al langer als vandaag? Go hard of start er niet aan.’ Kate was wat dat betrof geen opgever, ze was een bikkel en daar kon het knulletje hier even niets aan veranderen hoor. Nah, zelfs als het op bloendens toe zou neer komen dan ging ze mooi verder. ‘Ik heb je hier al gekregen, van mijn part mag jij beslissen wat we gaan doen hoor. Wie weet beat ik de “meester” nog wel in zijn eigen spelletje.’ Klonk het luchtig. Wat uitdagen hier en daar kon nooit kwaad. Voor heel even liet ze haar ogen over de jongen glijden, het zou echt zo’n shame zijn als hij er straks uitzag als een kapot gepikte vogelverschrikker tho.

Kate keek hier naar uit. En niet zo’n klein beetje als ze heel eerlijk mocht zijn. In werkelijkheid zou ze er waarschijnlijk nooit in slagen om Charlie ooit te verslagen, maar zij en de werkelijkheid waren op dit moment niet zo nauw verbonden met elkaar. Het meisje geloofde er heilig in dat ze hem op zijn donder kon geven, en alles begon uiteindelijk met het geloven in iets right? Dus het was zo goed als onmogelijk dat ze hem zo maar ging laten winnen hoor, Kate ging standaard tot het uiterste dus n zou ze gewoon extra haar best doen dan anders. Yeah, ze ging hem versteld laten staan daar mocht je echt wel zeker van zijn.

Kate schonk hem een brede grimas. De jongen moest eens weten. Beleefd als ze was ging ze hem maar laten kiezen wat ze deden, plus zij had momenteel niet zo heel veel inspiratie om iets deftig te vinden als ze heel eerlijk moest zijn. Maar goed, meesterbrein Charles die alles wel wist van vechten of zo zou wel iets vinden in die bovenkamer van hem. Al hoopte ze ergens wel op iets leuk hoor, anders zou dit een pure verspilling zijn. Nou ja, ze zag Charles ook dus echt een complete waste was het niet, maar toch. Ze moest ook werkelijk wel kunnen wat hij haar ging voorschotelen anders was het best wel lame voor haar, en dan ging ze straks zielig in een hoekje liggen huilen of zo. Oke, nee dat ook weer niet.

Hij verdween naar een rek met stokken. Meteen schoten haar mondhoeken wat omhoog. Daar kon ze nog wel wat mee. Die paar schermklassen die ze ooit had gevolgd, en naja het constante spelen vroeger met Jamie die haar leerde stokvechten waren nog wel een beetje blijven hangen. Verwacht je maar aan een verassing maatje! Zonder terug te deinzen ving ze de stok behendig op en sloeg de uithaal van Charlie aan de kant door zijn stok met enige kracht opzij te slaan. Alsof ze echt weer ging schermen plaatste ze haar voeten hoe het moest en deed zij dit keer een zijwaartse sprong en haalde op haar beurt uit naar zijn schouder. Eerst nog een beetje simpel houden enzo. ‘Als ik het je te makkelijk maak moet je het maar zeggen hoor.’

Kate ging er voor gaan. Logisch ook, dat deed ze altijd! Maar ze vond het nog wel leuk tbh om eens met Charles te sparren. Dat was waarschijnlijk iets wat ze ook maar een keer ging mee maken of zo, want tja als steen zijnde had Charlie natuurlijk een druk leven met elke dag ergens anders te liggen lummelen op de grond weet je wel. Plus, wie weet troefde hem zo maar eventjes af en zou hij nooit meer durven om met haar te vechten. Ghehe, ja keep dreaming Kate echt hoor. Waarschijnlijk moest de knul maar met zijn vingers knippen ofzo en lag zij al lang uit op haar rug te kermen van de pijn. Maar ja, you win some you lose some zeggen ze dan zeker?

Blijkbaar dacht Charlie dat zijn eerste slag meteen een treffer zou zijn maar niets was minder waar. Arme knul, hij had zo maar even geen idee dat ze dit nog werkelijk kon. Haar aanval werd even goed meteen afgewend, maar dat had ze ergens wel verwacht. Like, Charles was een of andere butler die trainede voor wist zij veel wat, natuurlijk wist die knul meer over dit alles dan zij. Kate trok even speels haar wenkbrauwen op terwijl ze enkele van zijn aanvallen wist af te wenden, al werd ze even goed soms venijnig hard geraakt op haar schouder. Maar hey, opgeven was voor losers! In plaats van opzij te stappen om zijn volgende slag te ontwijken sprong ze als het ware naar voren en trof Charlie hard op zijn borst. Soepeltjes was ze terug naar achteren gesprongen om vervolgens door te gaan met hier en daar een harde tik te geven, in de hoop dat ze nog iets zou raken.