Use your imagination and pretend it looks like home

It's time for you to shine

Kylie kon echt niet wachten tot ze een afspraakje had gemaakt met Lorise om te gaan bergbeklimmen. Het was best lang geleden dat ze dat had gedaan, maar dat betekende niet dat ze het niet minder leuk zou vinden. Haar ouders hadden het vaak te druk gehad met werken en haar vriendinnetjes wilde het wel, maar ze dan zou er een volwassene mee moeten. En ouders hadden het vaak te druk, dus had ze zich moeten vermaken met barbie’s, knutselen en verstoppertje dat soort dingen. Ze miste het klimmen best wel erg. En nu had ze eindelijk iemand gevonden die ook uit Colorado kwam en berg klimmen net zo leuk vind. Dat Lorise het leuker kon vinden dan zij was onmogelijk. Kleine kinderen genieten daar namelijk veel sneller van. Dat zal ze dan ook duidelijk aan wijs maken.

Ze trok een oude broek aan met een t-shirt waar Colorado op uitgebeeld werd. Ze miste haar thuis met haar ouders en haar hondje. Om weer even terug te mogen denken aan de plek waar ze vandaan kwam om te gaan bergbeklimmen was iets dat ze graag wilde. Ze hoopte dat ze Devon nog tegen zou komen, zodat hij mee kon gaan. Hij zou het namelijk ook wel erg leuk vinden. Ze snapte het ook wel als hij het druk had met andere dingen, maar voor de zekerheid sms’te ze hem wel. ‘Hoi grote broer, ik ga bergbeklimmen met Lorise als wil kun je ook mee komen’ berichtte ze hem, maar ze wachtte alleen niet op een antwoord. Ze lieten haar rode krulletjes los en stopte koekjes en een flesje drinken in haar bruine rugtas. Ze wilde haar tas niet te zwaar maken, maar ze wilde wel een kleine deken mee nemen. Het was wat proppen en duwen, maar haar tas zat nu wel helemaal vol. Toch kon ze zichzelf wel voor het hoofd slaan, want nu zaten de koekjes en haar flesje drinken onderin. Ze hoopte dan wel dat Lorise haar mee zou helpen haar deken er uit te halen en er weer in te doen als ze bij haar koekjes en drinken wilde. Snel keek ze even naar haar kleine horloge die ze om haar pols had zitten en realiseerde zich dat ze nu wel snel moest haasten. Ze trok haar bergschoenen aan en haar bruine bergbeklimmers jasje. Met de tas om haar schouders huppelde ze naar het school plein waar ze had afgesproken.

Aangekomen op het schoolplein herkende ze nog niemand die eruit zag als Lorise van de foto dus nam ze plaats op de fontein en schommelde wat meer haar beentjes. Het duurde niet heel lang tot ze een meisje zag met bruin haar, een hoedje op, zonnebril op het hoofd en bergschoenen. Ja, dat was Lorise. Daar was geen twijfel aan. De kleine meid begon enthousiast te zwaaien naar meid die naar haar toe kwam lopen en begon te praten. “Ik heb flesjes drinken, broodjes en.. nog een verrassing,” vertelde ze. Kylie kreeg grote nieuwsgierige ogen bij het horen van een reactie. Lorise wees naar de rugzak die Kylie op had en verwachtte dat ze dan ook de Kylie was die mee zou gaan bergbeklimmen. Vrolijk knikte ze, terwijl haar krulletjes op en neer gingen. “Dat klopt als een bus,” bekende de kleine meid. Ze stond op van de fontein en ging zo staan dat je aan haar houding zag dat ze er klaar voor was om te lopen. “Jij bent Lorise op wie m’n broer verliefd is,” zei ze met onderzoekende ogen. Ze bekeek Lorise van top tot teen en knikte. “Als je deze dag goed door komt en je voor de test slaagt, dan mag je verder Devon daten. Zolang je onthoud dat hij wel van mij is,” zei ze om haar uit te leggen wat ze in haar kleine hoofdje had zitten. In haar ogen leek de meid wel aardig en vriendelijk, maar wie weet schuilt er wel wat anders achter dat masker. Daar zou ze dan vandaag achter komen. Ze had een strenge blik in haar ogen om het Lorise goed uit te leggen, maar dat veranderde al snel naar de lieve onschuldige glimlach. Ze begon te lopen en draaide zich vervolgens naar Lorise om. “Kom je nog?”  

It's time for you to shine

Het was zo lang geleden voor de kleine Kylie om door de bossen heen te wandelen met iemand anders die er net zo veel van hield als dat zij deed. De frisse lucht die haar longetjes vulde en de dieren die om hun heen aanwezig waren en hun bekeken, terwijl zij hun niet kon zien. Het was voor haar altijd een soort verstoppertje als ze door de bossen heen liep. Er waren namelijk altijd dieren in de buurt, maar het was maar zelden dat je er een zag. In Colorado was dat wel anders geweest. Dan kwam zo af en toe nog een konijn of vos tegen. Het was niet vaak dat ze een hert tegen kwam, maar als ze er een tegen kwam dan kon haar dag niet meer stuk en kon ze er de hele dag over vertellen. Haar gedachtes sloegen dan zo op hol dat ze nadacht hoe het zou zijn om op een hert te zitten en wat voor avonturen ze dan zou beleven. Het stelde haar zo gerust dat ze daardoor ook bijna altijd een glimlach op haar gezicht had staan. Misschien was dat dan ook de reden waarom kleine kinderen altijd een enorme vrolijkheid met ze mee brachten. Ze hadden altijd van die gedachte in hun hoofd waardoor die glimlach kwam en niet verdween. Kylie was zo’n persoon die sowieso wel een glimlach op iemands gezicht krijgen, terwijl ze soms zelf niet een glimlach op haar gezicht had. Maar dat was vandaag niet het geval. Ze was over enthousiast dat de glimlach er gewoon nooit meer af ging.

Kylie was wel heel erg nieuwsgierig wie deze Lorise nou eigenlijk was. Ze wist namelijk wel dat Devon haar leuk vond dankzij de chatbox. En misschien als de meid deze dag overleefde met haar om door het bos heen te gaan dan mocht ze verder daten. De kleine meid kon gewoon niet wachten tot ze een zus had die net zo lief tegen haar deed als Devon deed bij haar. Hoe meer familie ze hier kreeg hoe minder snel heimwee. Natuurlijk wilde ze wel terug naar haar ouders, maar de laatste paar maanden thuis was ze wel gewend dat ze wat vaker alleen was. Haar ouders die altijd maar werkte en zij die zichzelf maar moest vermaken met de schoonmaakster die dan ook eten voor haar maakte. Het was best zielig als ze het aan iemand vertelde en daarom hield ze het dan ook vaak voor zichzelf. Ondanks dat ze thuis best veel alleen was geweest kon ze het ook positief bekijken. Nu kon ze namelijk nieuwe mensen leren kennen die ook wel familie wilde zijn van haar dat ze zich dan niet alleen voelde. Door haar positieve gedachten gaf dat haar nog een reden om het niet aan iemand te vertellen. Ze was toch meestal vrolijk.
En Lorise maakte haar nog vrolijker om de reden dat ze haar zag zitten bij de fontein met haar bergschoentjes. Ze kon het niet laten om gelijk over Devon te beginnen die blijkbaar wel iedereen kent. Hij was wel een gemakkelijk gespreksonderwerp zo. Doordat ze de woorden over de test over haar lippen had laten rollen had de mond van Lorise even opengevallen. Toch waren de gedachten van wandelen haar niet uit het hoofd gevlogen en vroeg ze over Lorise mee kwam. Onderweg konden ze wel even verder babbelen over de test en Devon. “Maar uhm… weet je heel zeker dat Devon verliefd is op mij?” vroeg ze, terwijl ze Kylie aankeek. “Want ik geloof echt niet dat hij nog iemand anders wil daten als hij jou al heeft,” vervolgde met een glimlachje, waardoor Kylie even moest giechelen. “Ik denk wel dat hij verliefd is op jou. Hij gaf je complimentjes en hij zit nog in de ontkenningsfase. Ik weet het zeker,” zei ze alsof ze de dokter van de liefde was. Een soort cupido eigenlijk. “En ik ben maar gewoon zijn zusje. Ik vind het nog vies om te daten,” zei ze, terwijl ze een vies trok met haar tong naar buiten.

Het bos was al in zicht en ze liepen lekker relaxed door. Iets wat Kylie wel erg fijn vond. Zo kon ze nog om zich heen kijken en op letten of ze nog wilde dieren zag. Anders kon ze altijd zelf nog in een dier veranderen om de rest van dieren om Lorise heen te verzamelen. Het zou wel een heel mooi gezicht hebben en dan kon Lorise zich voelen als Sneeuwwitje. En dan werd ze vergiftigd door een appel… Niet een erg leuke gedachten, maar dan kwam gewoon Devon en kuste Lorise wakker. Als zijn kus werkte dan had Kylie toch nog een zus en dan was er een grote familie. Meer kon ze toch echt niet wensen. Terwijl ze zo haar plannetje aan het uitwerken was in haar hoofdje vermelde Lorise welke kant ze op moesten. Braaf liep ze mee de wilde natuur in. “Zijn er ook dieren in het bos in plaats van mutanten die kunnen veranderen?” vroeg ze voor de zekerheid. Als het niet zo was dan was haar plan verdoemd te falen. En dat moest natuurlijk niet. “Ik zag in Colorado wel altijd konijnen en vosjes als ik ging wandelen. Af en toe een hert, maar meer ook niet omdat ze bang waren,” vertelde ze over haar thuis om haar prinsessen plannetje niet te verpesten. “Kwam jij ooit dieren tegen hier of in Colorado?” vroeg ze nieuwsgierig met haar bruine kijkers op Lorise gericht.

It's time for you to shine

Er was geen moment in Kylie’s hoofd geweest dat ze slechte dingen kon denken over Lorise. Devon vond haar leuk en was verliefd op haar dus dan kans was super mega groot dat ze de meid ook mocht. Ze kon echt niet wachten om haar toekomstige zus te leren kennen en dingen met haar te doen. Vandaag was hun eerste activiteit berg beklimmen en natuurlijk veel praten. Praten over Devon zou het eerste gespreksonderwerp zijn. Stiekem had ze zelfs een aantal vragen op papier gezet om die aan haar te stellen. Het was een soort van test die Lorise moest afleggen aan haar. Zo kon zij zien of ze wel echt heel goed was voor Devon. Ze wilde immers niet dat zijn hartje gebroken zou worden.
De vragen mocht dan wel uit verschillende Donald Duck tijdschriften komen, maar dat wist Lorise niet. Het waren dan niet moeilijke vragen waar ze geen antwoord op kon vinden. Beter nog op elke vraag was een antwoord. Dus Kylie kon het niet laten om buiten de vragen ook nog een praktijk test af te leggen. Het ene gemene plannetje dat in haar hoofd had zitten, waarbij Devon uiteindelijk bij moest springen. Heerlijk vond ze het als haar hoofd vol plannetjes en testjes zat. Dat hield alleen al in dat ze meer hoop zou krijgen dat Lorise haar zus werd.

Voor al bij het eerste moment dat Kylie haar had gezien vond ze al meteen dat ze een lief uitziend meisje was dat geen kwaad in zich had. Dat was toch precies wat Devon nodig had? Ze kwam uit Colorado, ze hield van bergbeklimmen, ze was niet jongensachtig geworden door het klimmen van de bergen én ze vond het leuk om door bossen te wandelen. Iets wat voor Devon wel goed was als hij een keer in zijn beer wilde veranderen. Natuurlijk zou Kylie alles in de gaten houden van uit de bosjes, maar ze vertrouwde er wel op dat hij zich als een echte heer zou gedragen.
Lorise mocht dan wel een beetje onzeker zijn dat Devon al verliefd was op een ander, maar zij was er zeker van dat hij dat niet was. Kom op zeg ze had genoeg bewijsmateriaal en ze kende haar grote broer wel. Zo’n mooi meisje als Lorise liet hij absoluut niet links liggen. Ondanks dat ze zelf daten vies vond, betekende dat nog niet dat ze niet iemand mocht fixen voor haar broer. “Zo zo, wil jij soms mijn baan als Cupid overnemen?” vroeg ze onder de indruk. Ze had kort grinnikt en vervolgd dat ze nog altijd niet zeker was en dat ze daar achter moesten komen. Iets wat niet in Kylie’s hoofd op kwam. Er was nu even iets dat ze duidelijk moest maken aan de persoon die dacht dat ze “Cupid” was, maar niet voor zichzelf zorgde. Een grote grijns kwam op haar gezicht en knikte langzaam. “Well... als de Cupid zelf nog niemand heeft, dan ja.” Ze grinnikte. Zelf was ze ook wel een beetje onder in druk van haar wijsheid die soms uit haar mondje glipte. “Jij mag dan wel voor iedereen een date zoeken en koppelen, maar wie zorgt er dan voor jou? Nou dan zal ik je wat vertellen...” ze stopte even, zette haar handjes in haar zij en vervolgde:“Daar zijn nou toekomstige kleine zusjes voor.” Ja, dat mocht maar even duidelijk zijn.

Terwijl ze verder richting het bos liepen en een pad namen dat Lorise voor ze had uitgestippeld kwam haar idee/plan steeds verser in haar hoofd te zitten. Er zouden dieren kunnen zijn in het bos die van hun weg vluchtte, omdat ze bang waren voor mensen. Maar Kylie had zo’n geweldige mutatie dat ze in elk dier kon veranderen dat ze maar wilde. Ze kon dan zo alle dieren te voorschijn laten komen. Als er tenminste dieren zaten. Pas als die er zaten, dan kwam haar hele plan in werking en zou ze gewoon een hele scéne van Sneeuwwitje na kunnen doen. Devon zal komen en dan poef! Ze had een zus. En wie weet werd ze dan tante!! Dat was echt een droom, maar dat idee over tante worden zou ze over een paar week wel proberen als haar plan nu tenminste lukte.
Voor dat ze verdere stappen voor uit ging denken ging ze eerst stap 1 maar eens doen. De vraag naar dieren was dan ook wel te verwachten. Het was alleen jammer dat ze haar schouders had opgehaald, maar daardoor had ze de hoop nog niet opgegeven. “Geen idee eigenlijk. Je weet maar nooit of het mutanten zijn of echte dieren,” zei ze eerlijk. Kylie keek even om zich, maar het enige wat ze nu spotte waren een paar vogels. Wat Lorise zei was wel waar, maar wie weet als ze verder op het pad kwamen dat ze dan meer dieren tegen zou komen.

Ondanks het plan in haar hoofd kon Kylie het niet laten om iets van haar avontuurlijke verhalen te vertellen aan Lorise. Haar tochtjes door de bossen van Colorado was iets wat ze nooit zal vergeten. Het was dan ook fijn dat ze haar verhalen kon delen met iemand die er ook verstand van had en het leuk vond om aan te horen. Terwijl ze door de bossen hadden gelopen had ze vele dieren tegen gekomen. Van klein naar groot en soms waren er konijntjes geweest die vast hadden gezeten. Natuurlijk was super Kylie in actie gekomen om het beestje te redden en thuis te verzorgen tot ze weer op kracht waren gekomen. Het onschuld dat in haar hartje lag was niet weg te nemen. En later als ze groot was dan zou ze net zo onschuldig zijn als dat Lorise is. Nja, zo kwam ze in ieder geval wel over.
Echter kon ze het niet laten om naar haar verhalen te luisteren, terwijl ze verder liepen over het pad. “In Colorado zeker, net als jou. Knaagdiertjes, vogels en soms hertjes en vosjes inderdaad. Ik heb ze hier ook wel gezien, maar dan is het moeilijk te zeggen of het een mutant of een echt dier is,” vertelde ze vrolijk terug. Kylie knikte begrijpend en keek haar even aan. “Ik snap het wel, want ik kan ook in dieren veranderen,” zei ze met een glimlach. “Het is alleen wel zo dat ik alleen nog maar in kleine dieren kan veranderen, zoals een baby hert of een baby beer,” zei ze terwijl ze de paar voorbeeldde noemde en even in het rondte keek.

“Waar woonde je in Colorado? Ik woonde in de hoofdstad,” zei ze en grinnikte even. “Maar ik was vaker buiten de stad te vinden,” legde ze uit met glimlach. Ja, zij was ook vaak buiten. Alleen was het niet de reden door de stad, want Grand lake was meer een toeristen plaatsje midden in het bos. Bij haar was het zo dat ze een voet buiten zette en ze was al in het bos. Het bos liet haar dan ook wel terug denken aan thuis. “Ik woonde in Grand Lake. Een plaatsje omringt door bos,” zei ze, terwijl ze extra overdreven met haar handen door lucht om Lorise voor te laten stellen hoe het was om omringt te zijn door bos. Kort lachte ze en dacht even terug aan thuis. Echter liet ze het plan niet uit haar hoofdje glijden.

It's time for you to shine

Ze had zo in haar hoofd gehad dat ze Devon en Lorise zou koppelen dat het helemaal uit haar hoofd was geglipt dat Storm en Lorise elkaar kende. Eerst instantie had ze ook haar hoop gezet op Loron. Dat zou hun shipnaam dan zijn, ook al was Derise ook wel mooi. Hun zouden zelf de keuze moeten maken, want het was zo overduidelijk dat Devon tot op zijn oren verliefd was op Lorise. Zou Devon ook bloemen bezorgen met chocolade? Dat zou zó romantisch zijn. Kylie was al helemaal in de zevende hemel bij het idee hoe die twee op date zouden gaan. Ze zou in de gaten houden van uit de bosjes om er voor te zorgen dat die dag of nacht helemaal perfect liep. Er was alleen een probleem… als de date s’nachts zou plaats vinden dan zag ze zichzelf ook nog wel in de bosjes in slaap vallen. Haar gesnurk zou haar sowieso verraden, dus daarvoor moest ze nog even wat voor verzinnen. Eerst moest ze Lorise toch nog overtuigen dat haar broer verliefd op de mooie Cupid was. Echter was dat niet zo moeilijk, want kom op zeg die complimentjes die hij haar al had gegeven. Sowieso was Kylie er wel bijna 100% zeker van dat de twee ook al in het echt hadden ontmoet en niet alleen via een chat. Dus hoop had ze wel. En anders was altijd Storm nog die hulp nodig had met het zoeken naar de date. Ook al was haar grote-zussen-zoeken plan wel iets belangrijker, maar och wat hield ze er toch van om meisjes te koppelen aan haar broers.

Dat Lorise dacht dat Kylie haar baan als Cupid overnam had ze helemaal gelijk in. Iedereen zou de ware moeten ontmoeten en daarbij moesten er toch altijd een paar mensen bij moeten helpen. Lorise kon dat niet in haar eentje doen dat was nu ook wel te zien. Als ze het wel in haar eentje kon dat ze allang iemand voor zich zelf. Het was best sad dat Lorise altijd voor iedereen zorgde, maar zichzelf vergat. Gelukkig waren er altijd toekomstige schoonzusjes om te helpen. Ook al zou het niet alleen Lorise zijn die ze zal helpen, ze zal nog wel veel meer mensen helpen. Neem bijvoorbeeld Storm en Devon. Tjonge jonge jonge, die twee wisten ook nog helemaal van niks. Daarom was het tijd voor super Kylie om uit de kast te komen en mensen gaan helpen. De eerste persoon die ze nu zal helpen was Lorise. Ook wel logisch, want ze was de enige persoon in de buurt die ze kon helpen.

“Oke oke, dat is goed. Maar als jij mij dan met mijn liefdesleven gaat helpen.. wil ik wel weten wat jouw plan is.” zei Lorise nieuwsgierig. Kylie’s ogen werden groot van schrik en ze werd ook wel een beetje rood. “Ik?” Ze wees met haar vinger naar haar borst. “Ik heb helemaal geen plan,” zei ze, terwijl ze overdreven haar hoofd schudde. Als de brunette haar plan te weten zal komen dan liep alles in de soep. Dat zou jammer zijn voor Lorise en voor Devon. “Hoe kom je er bij dat ik een plan heb?” Begon ze weer te ratelen. Het ratelen, haar verschrikte ogen en haar hoofd dat rood liep waren al tekens dat ze loog. Natuurlijk had ze een plan, maar ze was hem zeker niet van plan te gaan vertellen tot stap één helemaal was uitgewerkt. Lorise zal vandaag in de schoenen staan van Sneeuwwitje en niemand kon haar tegen houden! “En als ik een plan had dan zou ik hem heus niet vertellen,” sprak ze om het onderwerp zover mogelijk van haar vandaan te halen. Lorise zou het er sowieso niet mee eens zijn als ze zou word vergiftigd met een appel en wakker word gekust. “En ik herinner me net even iets,” zei ze op een uitdagend toontje. “Jij kent mijn andere broer ook,” zei ze, terwijl ze onderzoekend met toegeknepen de brunette bekeek. “Jij kent Storm.” Boem! Dat was even iets wat waarschijnlijk Lorise niet had verwacht. Bingo, het onderwerp over een plan was weg geschoven. Wat vond ze zichzelf toch slim.

Terwijl ze verder liepen ging het onderwerp over haar plan steeds verder verdwijnen. Niet uit haar hoofd verdwijnen, maar waarschijnlijk wel uit Lorise’s hoofd. Het ging namelijk over dieren in het bos, iets wat haar stap 1 was, en over haar thuis in Colorado. Twee onderwerpen waardoor de brunette geheel afgeleid was. Kylie kon het echter niet laten om te vertellen dat zij ook in de dieren kon veranderen. Bijna elk persoon die ze had leren kennen had wel met opgewekte tot nieuwsgierige ogen naar haar gekeken. “Oh echt? Dat is geweldig” zei ze enthousiast. Ze knikte vrolijk met haar dansende krulletjes en vertelde verder over haar mutatie. Iets wat in haar ogen als magie was. Magie was namelijk nog altijd iets waar Kylie in geloofde en ze vond het altijd maar al te leuk om er over te vertellen. En al helemaal als het met haar plan te maken had. “Aawh dan wil ik vandaag nog wel een demonstratie zien hoor,” zei ze of het en belofte. Ja, ze zal zeker een demonstratie zien en Kylie keek met een blik in haar ogen dat ze een groot plan had. Toch probeerde ze die blik niet al te erg maken, zodat ze zichzelf zou verraden dus wilde ze het bij het onderwerp houden. En begon alweer over Colorado, zonder ook maar enige verbaal antwoord te geven. Lorise had geen idee wat ze te wachten stond. “Oooh Grand Lake, prachtig! Ik ben daar ook wel eens geweest!” zei ze blij. “Veeel mooier dan de grote stad, geloof me” zei ze zuchtend. Kylie zuchtte mee en knikte rustig. “Soms is het wel jammer dat thuis zover weg van hier is, want ik mis mijn papa en mama best wel. Ondanks dat ze vaak weg waren,” bekende ze. Niet wetend of dat was wat Lorise wilde horen, dus hield ze had daar maar even bij. Kylie probeerde het eenzame gevoel zonder ouders van zich af te schudden en keek weer naar Lorise. “Wil je nu een demonstratie zien? En in welk dier wil je dan dat ik verander?” vroeg ze. Het veranderen zorgde er altijd voor dat ze niet meer aan thuis hoefde te denken en het kleine beetje heimwee dat ze had.