Coming through!

Bevroren water. Het. Zal. Wel. Water bevroor niet, daarvoor zat er teveel zout in en was het te hard in beweging. Dat was toch wat papa Wachi altijd vertelde. En als hij het zei, dan was het sowieso waar, dat was eventjes een basic regel waar hij en Finn hun hele leven al mee rond liepen tbh. Maar toch had hij zijn nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen toen ze hadden gehoord dat het meer bevroren was. Dat moesten ze sowieso gaan uitzoeken! En dat was dan ook precies wat er vandaag op het programma stond. Nadat ze zich hadden vol gestopt met lekkere banaantjes en pudding, hadden ze hun warmste kleren aan getrokken en waren ze op zoek gegaan naar dat magische meer.


"Wedden dat ik het eerst vind?" Zei hij tegen Finn, waarna hij weg schoot in volle sprint. De sneeuw maakte hem trager, maar hij was nog steeds behoorlijk snel. Dankzij zijn innerlijke panter, sowieso. Het pad was niet te zien, maar dat was ook niet nodig. Ze hadden keurige instructies gekregen over waar het meer ongeveer was en hun gevoel voor richting zat altijd goed. Kai keek even achterom, om te zien of Finn nog in zicht was, maar dat was niet zo slim geweest. Ineens voelde hij hoe de sneeuw veranderde in iets glads en hij gleed uit. Gelukkig kwam hij niet te hard neer, en ook niet op zijn gezicht. Door de snelheid die hij had, gleed hij nog een paar meter verder. ”Gevonden!” Riep hij lachend, terwijl hij voorzichtig probeerde op te staan op het gladde oppervlak.

Oké, toegegeven, hij was wel pretty psyched over het bevroren water. Want for real, hij had er nog nooit kennis mee gemaakt en het klonk ook zo onwerkelijk. Hij kende wel ijsblokjes, duh, maar dat waren kleine bevroren blokjes water die een paar dagen in de vriezer hadden gezeten. En voor zover hij wist, was het niet mogelijk om een heel meer in een vriezer te steken. Tenzij je een reusachtige vriezer had. Maar die had hij heus wel zien staan dan, dus nope, niet mogelijk. De shock die hij dan ook voelde toen hij het meer in zicht kreeg, en het ook daadwerkelijk veranderd was in ijs, was dus best groot. Woooow, hij was echt wel impressed. Meteen schoot hij weg, richting het ijs, maakte er natuurlijk weer een wedstrijdje van. Hah, zijn broertje mocht wel even in actie schieten hoor.

‘Kijk normaal tel je af!’ Riep de kleine hem nog na, waarop Kai in de lach schoot. Daar maakte hij wel een punt, hij was gewoon te enthousiast tbh. Het lachen had hij beter achterwege gelaten, want even zag het er naar uit dat Finn hem zou inhalen. Dat kon hij niet laten gebeuren hoor. Meteen schakelde hij nog een versnelling hoger, bereikte dan toch als eerste het ijs.. En ging finaal op zijn gezicht. Okay, iemand had hem mogen zeggen dat ijs ook glad was, damn. Hij wou net overeind komen toen Finn er ook aan kwam gezoefd als een ware bowlingbal en hem gewoon weer onderuit haalde.

Kai wreef even over zijn kaken, die echt hard waren afgekoeld door de aanraking met het ijs. ‘Serieus, ik wil dit in Hawaii!’ Riep Finn enthousiast, waarop hij meteen knikte. "Duh, dat is echt goals man", Grijnsde hij breed, waarop hij zichzelf oprichtte en op zijn kont ging zitten. "Zin in een spelletje?" Vroeg hij, al was dat een domme vraag. Hallo, hun hele leven was een spelletje. Kai zat voor een fractie van een seconde stil, sloot zijn ogen en veranderde naar de halve panter die hij was als Chief. Meteen spawnde hij ook een zwarte trooper naast hem. Die werd wat overvallen door de plotse gladheid, en bijna viel hij om, al hield hij zichzelf overeind met zijn speer. "At ease, soldier", Grijnsde Kai, waarna hij Finn aan keek, benieuwd of het nog lang zou duren eer hij ook eens in actie schoot.