Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same do maa 03, 2016 8:28 pm
.Always live before you die.
Van alle mogelijke plaatsen waar hij al eens met een knappe verschijning was geweest, was de bibliotheek nog niet in het lijstje verschenen. Hij was ook niet echt iemand die dagen ging rond hangen in de bibliotheek of er heen ging om te studeren. Hij had vrienden en stilte thuis genoeg om zelf uit de problemen te komen. Daarnaast was zo’n stille plaats als deze met het weinige gepraat en onophoudelijke geblader niet echt bevorderlijk voor zijn concentratie. Dus nee, hij kwam hier zelden en was ook nog nooit eerder iemand interessants tegen gekomen in een plaats als deze. Lorise wist daar wel een uitdaging van te maken, niet dat het echt een uitdaging was, maar het was nieuw en Storm was alles voor nieuw deze dagen. Daarnaast had ze het enige gedaan wat hij nu nodig had, affectie, aandacht, liefde en iets dat Lupos stil hield. Dat had ze voor elkaar gekregen, dus kreeg zij alles wat Storm Hall haar kon bieden en desnoods zoveel meer. Hij was niet tactloos, Storm was een Brit in hart en nieren. De dames die hem kenden mochten daar getuige van zijn, hij hield er ergens van om ze in de watten te leggen. Dus of Lorise dit nu wilde of niet, ze had het volledige pakket van Storm gekregen, dat en alles wat erbij kwam kijken.
Alles rondom hem was verdwenen van zodra hij zijn lippen tegen de hare had gedrukt, en dat gevoel was duidelijk wederzijds want ze merkten het gefluister eigenlijk beide veel te laat op. Aangezien ze zo snel was met het idee om hier weg te gaan, was iets voor hem om er toch eens naar te gaan vragen. En haar antwoord was eigenlijk al even direct als het voorstel om weg te gaan. Al kwam niet veel later de echte waarheid. Storm keek haar fronsend aan, geheel geamuseerd door het feit dat dit haar al eens eerder was overkomen. ‘Daarom dat je hier dus altijd rond dwaalt.’ Suggereerde hij gelijk. Kon je het eigenlijk nog rond dwalen noemen? Misschien was ze gewoon stiekem om jacht, al zou dit niet zijn eerste plek zijn om dat te doen maar goed. ‘Zeker dat het één keer was.’ Hij stak plagerig één vinger. Het was al die bewondering die hij voor haar had dat ervoor zorgde dat hij grotendeels wat lichter in zijn hoofd was, en dat bracht natuurlijk ook plagerijen met zich mee.
Zijn suggesties leken haar aan te staan, dat zag hij aan de blik in haar ogen dus was het ook voor hem meteen geklonken, op naar zijn kamer. Hij had geen schrik om Devon tegen het lijf te lopen, hij was er voor een keer honderd procent zeker van dat zijn vriend het zelf druk genoeg had om terug te keren naar hun kamer. Hij stootte de boeken op en Storm was gelijk weer alert, het veranderde immers niet aan de toestand van Lupos, die bleef gewemeld achter om de bodem van zijn maag. Maar het veranderd wel iets aan de toestand van het vrouwtje bij de balie want hij hoorde dat ze in beweging kwam. ‘Nee, inderdaad, je hebt geen keus.’ Fluisterde hij haar toe. Ze raapte zijn kruk op en gaf het aan hem, wel … die had hij niet echt meer nodig. Toch gebruikte hij hem, enkel maar om medelijden te wekken bij het balievrouwtje als ze betrapt zouden worden. Ze liepen beide zo gewoon mogelijk naar buiten wat helemaal geen problemen. Toen ze weer naar hem op keek eens ze veilig waren knikte hij instemmend op haar woorden. ‘Mijn kamer it is.’ Greens hij zachtjes. Hij leidde hij haar voor, met zijn vingers door de hare gevlochten, naar de uitgang van het schoolgebouw.
Het was op zich niet ver stappen en in al die tijd had hij zijn kruk niet meer nodig dus dat betekend dat hij praktisch compleet hersteld was en dat was een goed ding, voor gelijk wat er zou komen. De zelfzekerheid straalde van hem af toen hij door de gangen naar zijn kamer wandelde, met Lorise aan zijn zijde. En dat was niet omdat hij volledig mentaal hersteld was, dit was allemaal Lorise haar werk. Toen hij de sleutel in het deurgat stak dacht hij kort eens terug naar hoe hij zijn kamer had achtergelaten. De kettingen lagen nog in het bos, voor de rest lag er niets weerwolf gerelateerd op zijn kamer voor zover hij zich kon herinneren. ‘Welkom in onze nederige woonst.’ Nodigde hij haar overdreven beleefd uit. ‘Doe alsof je thuis bent.’ Knipoogde hij. Want er was niets liever dat hij zou willen, dat ze zich zichzelf zou voelen. Hun kamer was jongensachtig, Storm was de properste van de twee, dat mocht wel gezegd worden. Storm liet zijn kruk tegen de bureau rusten en draaide zich opnieuw naar Lorise. Hij reikte naar haar hand, en trok haar langzaam tegen zich aan, alsof hij ieder moment kon gaan traag dansen met haar. Hij keek naar hun handen en strengelde zijn vingers er langzaam doorheen. ‘Wat wil je doen Lorise.’ Prevelde hij verleidelijk, zijn lippen maar een ademteug weg van haar slaap terwijl hij deed alsof hij heel traag op muziek danste …
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same ma maa 07, 2016 12:14 am
Either your head or your heart you set the other on fire
Het was heus niet zo dat ze elke keer in dat ze in de bibliotheek kwam haar ‘oh zo enge kracht’ op iemand gebruikte. Dat was echt alleen Charlie geweest voor Storm. En dan was Charlie het echte slachtoffer, ze waren er inmiddels al over eens dat ze Storm niet zo gingen noemen. De enige andere keer in de bibliotheek was voor haar met Cameron maar toen was er niks gebeurd, gewoon een vriendschappelijk gesprek. Het gesprek tussen Lorise en Hal was niet gewoon vriendschappelijk. ‘Daarom dat je hier dus altijd rond dwaalt.’ zei hij en ze keek hem even geschrokken aan, niet heel serieus tho. “Ohh niet waar” zei ze porde hem in zijn buik met haar vinger. ‘Zeker dat het één keer was.’ zei hij nog plagend en ze schudde haar hoofd met een grijnsje. “Heel zeker” zei ze en kneep haar ogen even samen. “Waar zie je mij voor aan Storm?” vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. Ze was heus niet één of andere verleidster die iedere jongen als haar prooi zag.
Het werd tijd dat ze weg moesten komen uit de bibliotheek. En dat was helemaal zeker nadat er wat boeken waren gevallen. Dat was wel het toppunt van de aandacht die ze hadden getrokken. Dus toen kwamen ze op het moment waarop ze geen keus hadden, ze moesten vluchten. Want de bibliothecaresse kwam er al aan. Met de strenge blik die genoeg zei. ‘Nee, inderdaad, je hebt geen keus.’ Lorise liep heel gewoontjes aan zijn arm naar buiten met een vrolijke glimlach naar de vrouw. Niks aan de hand, niks gebeurd. Ze merkte aan Storm dat hij het spelletje ook een beetje mee speelde want eenmaal uit de bibliotheek had hij ineens zijn kruk minder nodig gheghe. Lorise haar voorkeur ging uit naar zijn kamer over een andere plek want ze wilde eigenlijk gewoon niet naar de kelder, en dat was best wel een bekende plek om heen te gaan, hoorde ze wel in wat roddels. Maar gelukkig was zijn kamer vrij, opzich best cool dat hij zeker wist dat Devon het druk had. ‘Mijn kamer it is.’ zei hij en met een glimlach volgde ze hem door de gangen heen naar de jongens verdieping.
In hun kamer werd ze hartelijk verwelkomt in een typische jongens kamer. ‘Welkom in onze nederige woonst.’ zei hij overdreven en ze schoot weer in de lach. ‘Doe alsof je thuis bent.’ zei hij er nog achteraan met een knipoog. Ze legde voor het gemak maar even haar telefoon op het bureau neer samen met haar oordopjes. “Dus dit is het ‘oh zo bekende’ hol van StormOn” grinnikte ze en keek met een glimlach rond. Tot dat haar hand werd vastgepakt en ze naar hem werd begeleid tot een echte danshouding. Ze bleef hem tevreden aan kijken, even helemaal gesmolten want hij was zo schattig. Ze keek samen met hem toe naar hun handen in elkaar strengelden en ze ging mee in zijn bewegingen. Er was geen muziek maar ze dansten wel kleine stapjes. ‘Wat wil je doen Lorise.’ vroeg hij verleidelijk. Ze had haar hand op zijn schouder en liet het langzaam langs zijn borstkas tot op zijn buik glijden, wat wel aangenaam voelde. “Ik denk dat jij wel weet wat ik wil” zei ze uitdagend en zocht zijn bruine ogen op. “Oh wacht, nee. Ik weet het wel zeker” zei ze, terugkomend op wat hij eerder had gezegd. Haar gezicht weer dicht bij de zijne en verlangen in haar ogen.
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same ma maa 07, 2016 11:10 am
.Always live before you die.
Waar zag hij haar voor aan? … Wel, ze was in ieder geval iemand die momenteel haar zin kreeg, en dat dan nog wel door haar mutaties te gebruiken. Niet dat je Storm hoorde protesteren over eender wat hier gebeurde, integendeel, hij was er even happig naar als Lorise was. Maar ze had gelijk, ze zager niet iemand uit die met iedereen en alles zomaar ging optrekken. Dat was dan toch wel positief voor Storm want ja, hier stond hij, helemaal onderworpen aan de bewondering die hij voor haar toonde. Eigenlijk was hij haar enkel maar aan het plagen, hij had in drie weken niemand meer kunnen plagen. God, hij had gewoon in drie weken niets anders gedaan dan zijn depressieve zelf te zijn, dus dit had hij allemaal in te halen en bij toeval was Lorise hier. Ze porde hem in zijn buik en Storm had voor een tel verwacht dat hij de pijn zou voelen omdat hij erop reageerde … maar er was niets, geen pijn, geen lastig of wringend gevoel. Dus Lupos wist zich te herstellen, betekende dat ook dat hij moest uitkijken wat hij nog verder zou moeten doen met Lorise of kon hij erop vertrouwen dat haar mutatie zo goed werkte dat het ook effect had op de weerwolf? Het was geen zekerheid en normaal zou Storm daarvoor terug grabbelen maar nu deed hij gewoon verder omdat Lorise haar mutatie nu eenmaal dat effect had.
Hun kamer zei meer over Storm en Devon dan je zou denken. Zo hadden ze elk hun bureau, die van Storm duidelijk met studieboeken en huiswerk, die van Devon niet. Dat Storm de beste leerling was van de twee was geen geheim meer. Aan Devon zijn kant werd er meer geleefd, er hingen posters op van zijn thuishaven en er stond een fles Jack op zijn nachtkastje. Storm was de voorzichtigste van de twee en dat zag je ook aan de manier waarop hij om ging met zijn spullen. Er hingen wat foto’s op vanuit Londen. Het was geen bewuste keuze, het was gewoon iets dat ze zat in geworteld van zodra hij wist dat hij een weerwolf was. Want alles draaide bij hem om voorzichtigheid. Bij haar woorden greens hij meteen uitdagend. ‘Ah, dus je hebt van ons gehoord.’ Zei hij meteen enthousiast. Dat was ook geen geheim, StormOn was gekend en misschien wel berucht. ‘Gaan er geruchten rond over dit “hol”? Want anders moet ik ze wel weten.’ Vroeg hij gelijk. Al hoopte hij over positieve geruchten en geen geruchten van waar het tweetal afgelopen drie weken had gezeten of had gedaan.
Hij strengelde zijn vingers zo voorzichtig door de hare dat je het bijna teder kon noemen. Want nouja, Storm was echt wel de Britse gentlemen als werd gezegd dat hij was. Zijn andere hand bleef op haar heup rusten terwijl hij haar intens bleef aankijken, wachtend naar het antwoord waar ze eigenlijk beide geen antwoord op moesten geven. ‘Hmmm.’ Stemde hij zachtjes in op haar woorden. Toen ze dat met een “zeker” bevestigde sprong de charmante glimlach terug op zijn lippen. Ze bracht haar hoofd alweer dichter bij het zijne. ‘Ik denk dat we hetzelfde denken, ongeveer.’ Hij duwde haar plagend een beetje van zich weg, bracht hun ineengestrengelde handen omhoog en liet haar om haar as draaien zoals ze dat soms wel eens deden in van die trage dansen. Toen hij haar terug trok bracht hij vrije hand meteen naar haar hals en drukte zijn lippen verlangend tegen de hare. Wat had hij dit gemist. Hij wist ergens diep vanbinnen dat ze het recht had te weten wat hij was, of in ieder geval tot waar hij in staat was maar zijn gezond verstand werkte niet mee. Hij liet het gewoon gaan, grotendeels omdat het leek alsof Lupos in een diepe roes zat weggezakt. Zijn vingers gleden amper voelbaar langs haar kaaklijn, haar hals, sleutelbeen, door haar haren en hij wist er gelijk geen genoeg van te krijgen…
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same do maa 10, 2016 1:09 pm
Either your head or your heart you set the other on fire
Lorise was niet iemand die haar mutatie gebruikte op de eerste beste jongen die ze tegen kwam. Zo was ze vroeger misschien geweest, maar niet meer. Dit leek misschien een beetje op haar oude gewoontes maar dat euhm ging wel weer over. Ze was per ongeluk tegen hem aan gebotst en het was niet haar bedoeling geweest om haar mutatie te gebruiken. Ze had ook wel haar twijfels gehad maar die waren volledig verdwenen, het voelde zo goed en dat was een verleiding die Lorise niet kon weerstaan. Alles leek zo slecht voor haar de laatste tijd en hiervan wist ze zeker dat het haar zou opvrolijken. Ze had het gevoel van liefhebben zo gemist en het was een kans die voor haar open stond.
Ze kwamen na enig tijdje lopen aan in zijn kamer, nou ja ook van Devon. Het leek een typische jongenskamer met twee kanten die nog al van elkaar verschilden. Ze kon wel raden welke kant van wie was. De britse dingetjes waren dan van Storm ofcourse, en de andere kant van Devon. Colorado, dat wist ze van zijn roommate, want Lorise kwam daar zelf ook vandaan. Ze maakte een opmerking over hun kamer waarbij er meteen een grijns op zijn gezicht stond. ‘Ah, dus je hebt van ons gehoord.’ sprak hij. “Verbaasd dat je?” vroeg ze lachend, want ja tuurlijk had ze over hun gehoord. En er was ook nog een iets wat instagram heette. Dus ja dat ging wel makkelijk. ‘Gaan er geruchten rond over dit “hol”? Want anders moet ik ze wel weten.’ zei hij en ze keek geheimzinnig op. “Oh niks bijzonders, gewoon wat meidenpraat” zei ze relaxed, hij hoefde niet alles te weten waar meisjes over praatten right? Want dat was heel veel. En ze wilde het niet over andere meisjes hebben, zij had hem nu even in haar macht. Dat vond ze maar al te leuk. Hoe ze zonder muziek toch een beetje aan het dansen waren vond ze best wel schattig, dat kwam vooral door hem. Lorise gaf haarzelf best snel over aan charmes, ze had er een enorme zwak voor.
Er werd haar gevraagd wat ze wilde doen. Waar ze wel snel antwoord op kon geven maar ze wist bijna zeker dat dat niet eens hoefde. Haar acties en signalen zeiden genoeg. Dat wist hij zelf ook wel. Hmm ja, tuurlijk wist hij dat. ‘Ik denk dat we hetzelfde denken, ongeveer.’ zei hij en ze glimlachte geamuseerd terwijl er ruimte werd gemaakt om een rondje te draaien. Dat maakte het hele dansen wel heel professioneel hoor. Hoe leuk ze het ook vond, ze was wel weer blij dat ze weer werd teruggetrokken. Ze wilde namelijk het liefst zo dicht mogelijk bij hem zijn. Ze werd weer meegenomen in hetzelfde gevoel terug in de bibliotheek toen hij haar verlangend kuste. Ze voelde haar hart sneller kloppen bij de zachte aanrakingen en daardoor trok ze zichzelf tegen zijn lichaam. Ze liet haar lippen los van de zijne en beet daarbij even in zijn onderlip. “Niet denken, zeker zijn” zei ze zacht en uitdagend voordat ze hem opnieuw passievol kuste. Het zou jammer zijn als ze de 14 uur lange tijd niet optimaal zouden besteden.
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same do maa 10, 2016 9:40 pm
.Always live before you die.
Het oh zo bekende hol van StormOn, hij was blij geweest toen hij hoorde dat zelf hun kamer een bekende plaats had gekregen in anderen hun “roddels”. Storm was niet vaak op zijn kamer of tenzij voor te studeren en slapen, al was zelf dat teveel gevraagd tegenwoordig. Meestal was hij ergens waar Devon was of omgekeerd, of zich in ieder geval bewust van elkaars locatie of daden. Ze hadden nog nooit een feestje gegeven op hun kamer maar het was wel een gekende plaats bij de dames, overduidelijk. Dus nee, hij hoefde niet verbaast te zijn over het feit dat dit “hol” gekend was maar voornamelijk omdat StormOn bekend was. Want je had Storm en Devon afzonderlijk, maar samen waren ze op hun best wat betreft al het plezier en de feestjes. ‘Niet verbaast.’ Schudde hij eerlijk zijn hoofd. Het waren niet altijd de mooie dingen die de ronde deden, niet iedereen apprecieerde de charme van StormOn of gelijk wat van wat ze samen deden. Maar het was goed om gekend te zijn, net als Lorise meer bekend stond als Cupid, iedereen kende haar op één of andere manier wel. Storm kende haar van … wel, als het kwam op de dames was hij altijd goed voorbereidt en Instagram was daar tegenwoordig een goede bron voor.
Misschien was Storm ergens heel diep van binnen een beetje behoedzaam geweest op de vraag die hij had gesteld. Het was niet onopgemerkt voorbij gegaan dat zowel Storm als Devon een tijdje niet in de lessen waren geweest, dat ze samen in een bos waren gespot geweest en daar behoorlijk gewond waren geraakt. Te zwijgen over alle getuigenen van die nacht, het moest de ronde hebben gedaan en Storm was altijd voorzichtig met wat er zou gezegd worden. Het was tenslotte Storm die Devon en een docent haast vermoordde en een meisje beet. Maar Lorise reageerde heel relaxt op zijn vraag en dat stelde Storm voor een deeltje weg gerust. Of ze wist het niet wat er allemaal was gebeurde, of ze legde de connectie niet naar Storm. Misschien wel beter, anders zou ze hier misschien helemaal niet willen zijn. Maar op dit moment deed dat er allemaal niet toe in zijn hoofd, hij was zo gefixeerd op Lorise dat al de rest erbuiten bleef liggen.
Zijn zintuigen waren zo geprikkeld op haar dat alles automatisch door kwam bij hem. Hij hoorde haar hartslag versnellen toen hij zijn lippen tegen de hare drukte. Hij rook de geur van haar shampoo, haar huid, haar kleding, hij voelde het bloed onder zijn vingers door stromen toen zijn vingertoppen langs haar hals gleden. Iedere beweging die ze maakte, ieder beetje druk die ze uitvoerde kwam in hun maximum binnen bij Storm. Dat hele weerwolvending had toch nog een voordeel achteraf bekeken. Ze drukte haar lichaam tegen het zijne aan, zijn handen gleden langs haar zij tot aan haar heupen. Ze trok zich een stukje terug, beet kort in zijn lip en hij voelde de huivering ervan naar beneden trekken. Bij haar woorden wilde hij reageren maar haar lippen lagen alweer op de zijne dat hij geen reactie kon geven buiten die uitdagende grijns. Zeker zijn? Helemaal geen probleem voor hem. Hij trok haar mee terwijl zijn lippen een spoor langs haar wang en hals zette en dan terug langzaam naar haar lippen tot hij aan zijn bed was. Hij gaf haar een plagend duwtje waardoor ze op het bed viel en zette zijn handen aan weerskanten van haar hoofd en keek haar met zijn charmante uitdagende blik aan. ‘Wat doe jij toch met arme zielen als mij.’ Merkte hij zachtjes op. Een arme ziel was hij niet, eerder een geluksvogel. Hij bracht zijn lippen terug naar de hare en kuste haar traag terwijl hij zijn lichaam een beetje tegen het hare aandrukte.
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same vr maa 11, 2016 10:30 pm
Either your head or your heart you set the other on fire
Het was geen geheim dat Storm en Devon bekend waren bij de meisjes. Twee knappe jongens die niet bang waren om met meisjes te flirten. Dan was het onmogelijk om op de achtergrond te blijven, en dat wist hij zelf ook wel right? Lorise had niet echt een reputatie als het om jongens ging. Tenminste niet waar hij vanaf wist. Niemand had haar ooit met iemand anders gezien dan Roméo. Ze wist tot zp ver dat er geen roddels waren geweest over haar en Charlie. Ze wist anders wel zeker dat als hij wist wat er tussen hun was gebeurd.. dat Storm zich waarschijnlijk niet zo snel liet verleiden door haar. Wetend dat ze iemand bijna had vermoord bij alleen het breken van zijn hart. Het was niet zo dat ze Storm veel in de lessen had gezien, zeker niet de afgelopen tijd. Ze wist niet echt waarom, maar ze volgde niet alles meer de afgelopen tijd. Ze wist wel dat hij vast niet op de intensive care wilde eindigen. Maar daar hoefde hij zich geen zorgen om te maken. Lorise ging deed alleen maar leuke en fijne dingen met haar lovingtouch.
Haart hart smolt wel even van zijn charmes, hij was als een echte gentleman met haar gaan dansen en damn dat was zo schattig. De blik van bewondering en verlangen in iemands ogen was voor haar iets waar ze eeuwig naar kon kijken. Oprechte goede gevoelens waren het mooiste wat er was. Lorise was een beetje verslaafd aan liefde, al zou ze dat zelf niet zo noemen. Dat klonk zo ernstig. Maar misschien was dat het ook wel een beetje. Ze kon al amper haar lippen van die van hem halen en ze wilde haar lichaam alleen nog maar tegen dat van hem. Ze beet even op zijn onderlip voordat ze zacht maar verleidelijk haar woorden uit sprak. Ze gaf hem niet echt de kans om te antwoorden want daarna drukte ze opnieuw haar lippen tegen de zijne vol lust. Wat wel weer tot actie leidde. Ze waren maar een aantal stappen verwijderd van het bed waar ze met een duwtje op neer viel. Ze schoof meteen in een snelle beweging met haar voeten haar schoenen van haar enkels die achter het bed vielen voordat Storm over haar heen boog. Ze volgde hem met een lustvolle blik in haar ogen en beet nog eens verleidelijk op haar lip. ‘Wat doe jij toch met arme zielen als mij.’ vroeg hij zacht. Oh en hij wist nog niet een de helft van wat ze allemaal kon doen. Ze aaide met haar handen langs zijn armen tot aan zijn schouders en liet een hand door zijn haren glijden terwijl haar lippen traag en sensueel in zijn beweging op gingen. Ze was even vergeten wat hij had gezegd maar dat kwam wel weer in haar op. Waar ze echt even op moest antwoorden. “Awh wat is er dan? Voelt het allemaal toch te goed?” zei ze plagend, doelend op hoe ze hem eerst een slachtoffer hadden genoemd. Lorise was na al die tijd wel nieuwsgierig hoe hij eruit zag onder zijn shirt en vonden haar handen een weg naar de onderkant van zijn shirt om het over zijn hoofd heen te trekken.
outfit
code by *anna.
Laatst aangepast door Loriso Southers op ma maa 14, 2016 10:25 am; in totaal 1 keer bewerkt
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same za maa 12, 2016 1:50 pm
.Always live before you die.
Hij wist niet hoe hard hij iets als dit miste tot het daadwerkelijke gebeurde. Na zijn zes maanden aan vluchten vanuit Londen had hij geen moment gedacht aan sociale contacten, aan meiden, aan een goede tijd. Toen hij hier aan kwam had hij geen moment stil gestaan bij het idee, maar toen was daar Katerzyna en zij wist iets van de Storm uit Londen los te maken dat hij niet dacht nog te hebben gehad. Ze bewees hem dat anderen hun mutaties konden helpen tegenover de zijne, ze kon hem onderdrukken en dat had geleidt tot een geweldige dag. Nu, of het lag dat aan het feit dat hij voor eens in zijn leven geluk had, of omdat het er misschien zo slecht niet aan toe was als hij dacht maar Storm kwam Lorise tegen. Een tweede persoon die op haar manier zijn weerwolf voor een deel kon ontmantelen en ervoor kon zorgen dat hij niet meer actief kon reageren. Dus het was weer een beetje zijn geluksdag, zeker na wat er afgelopen weken allemaal was gebeurd. Het gemis maakte plaats voor een verlangen en dat verlangen bracht Storm Hall weer helemaal terug naar alle geweldige momenten die hij in Londen had gehad. Dus ja, hij moest Kat en Lorise dankbaar zijn … ze deden hem herleven.
Lorise wist zeker hoe ze dat verlangen omhoog moest krijgen, grotendeels omdat het verlangen ook zo groot was in haar ogen. Alles wat ze deed en zei was om dichter bij hem te zijn en dat kon hij op zij beurt niet aan zich laten passeren. Voor kleiner te zijn dan hem wist ze duidelijk wel hoe ze haar zin kon doordrijven, hoe ze haar lippen op de zijne kon krijgen en ze niet meer los te laten. Maar het was niet moeilijk ook, Storm wilde niets liever dan dit. Hij had geen zin in een simpele conversatie tussen de boekenrekken, in ieder geval nu niet meer. Om haar hartslag te voelen versnellen, haar ademhaling te horen, het maakte hem standvastiger. Hij zou haar geven wat ze wilde en door wat zij had gedaan met hem wilde hij het even hard. Zonder haar mutatie zou dit waarschijnlijk niet eens lukken, dus … lucky Storm.
Met zijn handen tegen haar zij leidde hij haar naar het bed en in de weinige seconden dat hij zijn handen vrij had gespte hij zijn hartslagmeter los van om zijn pols. Want die was nog steeds verbonden met de computers in de ziekenboeg en zij moesten daar echt niet weten hoe gevaarlijk zijn hartslag zou worden. Een preek nadien kon hij wel hebben, zeker als hij dit ervoor gekregen had. Lorise schopte haar schoenen uit nog voor Storm over haar heen boog en ze beet verleidelijk op haar onderlip, ze zou eens moeten weten wat dat met de meeste jongens deed. Hij schopte zijn schoenen ook uit en volgde kort haar handen langs zijn armen, door zijn haar alvorens hij zijn lippen terug tegen de hare drukte. Zijn hoofd werd leeg toen ze hem traag en sensueel kuste, god, wat deed ze met hem. Haar antwoord kwam dan ook een stuk later, hij glimlachte tegen haar huid, drukte zijn lippen tegen haar hals, ademde uit tegen haar oor. ‘Zacht uitgedrukt.’ Fluisterde hij tegen haar oor. Dit voelde niet té goed, dit voelde fantastisch, dus het was te zacht uitgedrukt door haar. Ze greep de rand van zijn T-shirt en trok het over zijn hoofd. Alle wonden van drie weken geleden waren weg, het was weer enkel zijn gladde gespierde huid, daar had hij nog nooit iemand over horen klagen. Hij drukte zijn lippen weer tegen de hare, liet zijn vingers over de stof van haar kleedje gaan tot rand een stukje boven haar knie. Zijn vingers kietelde haar huid langzaam naar boven waardoor haar kleedje een stukje naar boven schoof, hij liet zijn lichaam tegen het hare zakken en gaf zich vol overgave aan Lorise, ze zou zo kunnen doen wat ze wilde met hem, woorden kwamen tekort om het genot te omschrijven dat hij nu onderging …
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same di maa 15, 2016 11:45 pm
Either your head or your heart you set the other on fire
Ze had het vaak genoeg gedaan in haar verleden, voor genosha. Iets waar ze eigenlijk wel spijt van had. Maar ze was als je het zo bekeek precies hetzelfde aan het doen wat ze toen had gedaan. Dan ging ze s’avonds uit nar de clubs met de knapste jongens. Om dan eentje aan de haak te slaan met haar mutatie, dan ook meestal wel haar EyeCatch. En dan ging ze met hem mee naar huis, om samen de nacht door te brengen. Lorise was voor haar bijnaam raar genoeg best onzeker geweest rond jongens, dus wist ze wanneer haar mutatie weer was uitgewerkt snel weg te vluchten. Charlie was op het eiland de eerste geweest waarbij ze de pijn zag die ze iemand gaf met haar mutatie. Dat was de eerste keer dat ze had gerealiseerd dat altijd al fout bezig was geweest. Misschien was het ook wel gewoon karma wat er voor zorgde dat het nooit goed ging als ze een keer niet haar mutatie gebruikte.
Bij Storm was het gelukkig niet het geval dat ze hem pijn zou doen, haar lovingtouch was onschuldig en als dat uit was gewerkt dan voelde hij zich minder goed als nu, maar dat was het dan. Ze wekte niet echte gevoelens voor haar op. Daarom vond ze dat ze er best profeit van kon maken dat ze per ongeluk haar mutatie had gebruikt. Ze kon namelijk best wat liefde gebruiken. En de arme ziel van meneer Hal, tja die mocht ook genieten van een geweldig gevoel. Misschien wel iets te goed, merkte ze op. Want blijkbaar voelde hij zichzelf weer een slachtoffer. Oh maar het was niet ‘te goed’ dat was namelijk: ‘Zacht uitgedrukt.’ volgens hem. Hmm right, nou dit was alleen nog maar het begin. I mean, het enige wat ze al uit was waren hun schoenen. Maar ze zorgde er wel voor dat daar verandering in kwam. Zijn armen waren al mooi en getraind maar o m g Hal zonder shirt.. Ze kon niet anders dan tevreden grijnzen naar zijn abs voordat ze weer werd aangetrokken door zijn lippen. Dan had ze dat wel gezien maar dan kon ze het ook niet laten om te voelen, jaa daar kon ze wel van genieten. Zonder dat ze het door hadden kwam lust telkens weer in een versnelling. Ze werd erin meegesleurd en er was geen stoppen aan. Ze ging met haar handen vanaf zijn buik verder naar onder om zijn riem los te maken. De manier waarop hij haar het teasen was bij haar jurkje dat mocht niet zonder gevolgen. Want Storm mocht dan wel hele mooie abs hebben maar dan had hij Lorise nog niet in haar ondergoed gezien, victoria’s secret. Daar had ze nooit iets negatiefs over gehoord. Ze duwde zichzelf wat omhoog tegen hem aan zodat er ze wat ruimte creëerde om haar jurkje over haar hoofd te trekken.
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same wo maa 16, 2016 8:50 pm
.Always live before you die.
Iedere seconde, iedere minuut, iedere kus, iedere aanraking … Storm voelde hoe zijn hartslag omhoog ging en toch had hij de hartslagmeter af gedaan, hem ergens bij zijn schoen op de vloer achter gelaten toen hij Lorise op het bed duwde. Dit kon een hele gevaarlijke kant uitdraaien en hij wilde het misschien niet beseffen. Vanaf dat zijn hartslag over die grens ging zou hij het weten, of hij zou ertegen moeten vechten en dan was de pret er voor beide af of Lorise haar mutatie werkte diep genoeg en liet ook Lupos iets van bewondering voelen voor haar. Tot nu toe … de honger was er. Niet de honger die Lupos eigen maakte, niet de honger naar haar bloed, haar leven maar de honger om meer van haar lippen te voelen, meer van haar lichaam te voelen. Storm had al ontelbare momenten gehad voor hij weerwolf werd maar het was pas sinds hij weerwolf was geworden dat hij dit op één of andere manier meer ging appreciëren. Omdat het zeldzaam was? Dit kon hij niet met iedereen doen, niet iedereen had een mutatie om Lupos mee om de tuin te leiden. Eigenlijk, Lorise was de tweede, naast Kat dus ja, appreciëren deed hij wel. Zeker als het zo’n knappe verschijning was als kleien onschuldige Cupid hier.
En die kleine Cupid had het nergens lastig mee, nog voor hij het goed en wel besefte trok ze zijn T-shirt over zijn hoofd en voelde ze haar vingers langs zijn borstkast omlaag glijden. De positieven van een weerwolf zijn, zijn lichaam bleef in exact dezelfde staat. Ondanks dat Storm daadwerkelijk ook sportte, het zou niet hoeven want zijn lichaam veranderde niet. Hij kon de goedkeuring daarvan gewoon in haar blik lezen, er trok een lichte huivering door zijn lichaam toen haar vingers over zijn huid streken. Zijn vingers immers hadden andere plan want als zij zo vrijuit was om hem half uit te kleden dan wilde hij ook wel weten wat zij te verbergen had onder dit jurkje. En blijkbaar vond ze dat niet zo erg om te laten gebeuren want ze drukte zich wat omhoog tegen hem aan. Storm zijn hand gleed in één snelle beweging over haar lichaam waardoor hij het jurkje haast even snel over haar hoofd wist te krijgen en ergens achter te laten bij zijn T-shirt op de grond.
En je wist pas hoeveel zorg een vrouw aan zichzelf besteedde niet enkel aan hun kleren en uiterlijk maar ook nog eens om wat ze eronder droegen. En Lorise … wel, ze wist heel goed hoe ze aan zichzelf kon denken. En Storm want hij was diep onder de indruk en geheel tevreden met wat ze aan had. Hij had al zoveel tijd in andere dames hun slaapkamers doorbracht dat je het verschil kende tussen goedkoop en Victoria’s Secret, dit was het van het. Hij trok zijn lippen kort weg van de hare, te bewondering uiteraard, dat zag je zo in zijn blik. Alvorens hij ze tegen schouder drukte, over haar sleutelbeen, naar de rand van haar bh, over haar buik. ‘Een vrouw met smaak.’ Dat was weer die bewondering die sprak, natuurlijk. Hij plaagde haar door zijn lippen traag weer naar boven te bewegen, dezelfde weg terug. ‘Precies hoe ik het graag heb.’ Prevelde hij helemaal in de ban van Lorise, overduidelijk. Die uren die er nog aan zaten te komen zouden ze zeker nog ten volle kunnen benutten …
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same wo maa 23, 2016 10:22 pm
Either your head or your heart you set the other on fire
Wie had ooit gedacht dat haar dag zo zou escaleren als deze dag. Ze was nog voor geen enkel moment bezig geweest met flirten of iets in die richting na het hele gebeuren. Ze had niet eens aandacht gezocht, voor iets in deze richting waar ze op ging met Storm. Maar dat ze per ongeluk haar mutatie had gebruikt, en hij daar zo op reageerde.. het had haar net als hem waarschijnlijk een soort klap op haar hoofd gegeven. Het idee van hem, met haar, samen. Dat was het enige aan haar hoofd en dat voelde op ineens zo goed dat ze niet meer wilde stoppen. Alle bewegingen en aanrakingen maakten het ook niet heel makkelijk om te stoppen tho. Hij had toch even haar gevoelige hartje doen smelten toen ze deden alsof ze dansten en haar volledige aandacht op de manier waarop hij haar traag kuste. Dat ze dat 14 uur lang record gingen verbreken was helemaal geen rare gedachte, zeker niet als ze zo door gingen.
In kleine en plagende stapjes verhoogde de lust naar hem en dat liet ze niet ongemerkt. Ze trok zijn shirt over zijn hoofd en dat zoals verwacht, heel aangenaam om te zien. Maar voelen nog beter. Zijn bovenlichaam was alleen nog maar meer aanlokkend om meer kledingstukken uit te zien gaan. Maar dan moest Lorise ook mee doen. En dat deed ze ook met plezier hoor. Ze had niks om onzeker over te zijn. Ze was ook wel zo’n meisje dat elke dag matchend ondergoed droeg omdat ze zichzelf dan compleet voelde, heel raar maar echt Lorise. En dat moest dan wel haar favoriete merk zijn. Het beste wat er was naar haar mening. Waar ze niet de enige in was? Hal, leek anders ook aardig onder de indruk te zijn nadat haar jurkje uit ging. Duhh, wanneer niet tho? Alsof ze werd beloont genoot ze van de kusjes over haar lichaam. ‘Een vrouw met smaak.’ zei hij na het aanzicht van haar mooie setje. Ze grinnikte zacht en trots om haar goede keus vanochtend, ja dat had ze goed uitgezocht. En dat terwijl ze niet eens wist dat dit ging gebeuren. Maar als het gewoon iets simpels was geweest zag ze er ook wel goed uit, daar niet van. ‘Precies hoe ik het graag heb.’ zei hij erachter aan, waarop zijn kusjes weer een weg naar boven vonden, teasing much hm. Lorise tilde haar benen op langs zijn heupen en trok hem wat meer naar haar toe. “Vind je het mooi Hal?” vroeg ze ondeugend en trok een wenkbrauw op. “Ik wil het anders ook wel aan houden hoor” zei ze plagend, want daar was hij het vast niet mee eens. Haar blauwe ogen zochten zijn ogen op om hem uitdagend aan te kijken.
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same zo maa 27, 2016 1:41 pm
Storm Hall
for Lorise
Lorise wist precies wat ze wilde in haar leven, zoveel was duidelijk. Iedere ochtend moest ze zich vast klaar maken voor het onverwachtste en wilde ze er steeds weer op haar best uit zien. Het was ook een typisch vrouwending om uren te wijten aan de juiste kleding, mooi haar en de juiste looks. Niet dat Storm het niet deed, alleen was Devon misschien wel erger dan hem. Terug in Londen had hij daar nooit last van gehad, het koste hem niet veel om er op zijn best uit te zien, hij had altijd alle slaap, alles wat hij nodig had. Hier, met Lupos, merkte hij dat hij meer moeite moest doen om er niet vermoeid of verslagen uit te zien. Maar dat ging dan ook weer in rook op als iemand als Lorise voor zijn neus verscheen. In ieder geval, jongens hadden er minder tijd voor nodig dan de dames. Maar Lorise, wist tot in het detail aandacht te besteden aan zichzelf, anders zou ze no way zo’n passend setje onder haar jurk hebben aangetrokken. Het zei veel en Storm was nu eenmaal een kenner als het aan kwam op de vrouwen. En het was wel iets dat hij apprecieerde, ze moesten er goed uit zien tenslotte.
Een uur geleden had hij de bibliotheek binnen gewandeld met het idee om wat rust te zoeken, wat afleiding van de drukte buiten en nu was hij hier, zijn T-shirt al op de grond en haar jurkje niet veel later volgend. Over een verrassende wending gesproken. Door haar mutatie en zijn eigen licht opgewonden lichaam deed zijn rug veel minder pijn dan eerder, goed, want pijn of niet, hij zou dit veertien uur lang volhouden. Ieder stukje van haar huid onder zijn lippen voelde hij warm worden onder zijn adem. Storm had van nature een hoge lichaamstemperatuur maar haar bijzijn hield daar niet bij die op een neutrale hoogte te houden, integendeel. Het viel niet te ontkennen dat Storm helemaal was ingepalmd door haar. De dames hier op het eiland wisten wel van aan pakken. Bij haar vraag duwde zijn zich een beetje af op zijn armen, bleef boven haar hangen en zocht haar blauwe ogen op. De blik in zijn bruine zei genoeg. Maar nog voor hij iets daarop kon zeggen ging ze verder. Het aanhouden? Zijn wenkbrauwen kwamen geamuseerd omhoog. Hij legde zijn vinger op haar sleutelbeen net naast het bandje van haar bh. ‘Ik weet niet, wil je dat ik mijn kleren blijf aanhouden?’ Vroeg hij terwijl zijn blik naar zijn vinger gleed waarmee hij langzaam het bandje van haar schouder liet glijden. ‘Eerlijk is eerlijk.’ Hij keek haar terug aan, streek zijn vinger verder tot het bandje los langs haar arm hing. ‘Of niet?’ Vroeg hij verleidelijk terwijl hij terug naar haar toe boog en haar uiterst traag plagend kuste …
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same vr apr 08, 2016 11:27 pm
Either your head or your heart you set the other on fire
Het maakte ook eigenlijk niks uit of ze nou iets matchende aan of niet. Ze droeg Victoria’s Secret en dat was al ding. Maar Lorise was iemand die er wel op lette wat ze onder haar kleren aan had. Ook al was de enige die het zag haarzelf in de spiegel. Net dat stukje zelfvertrouwen wat helemaal niet verkeerd was om te hebben, je goed voelen in de lichaam was heel belangrijk. Dat was dan ook wel het stukje zelfvertrouwen waar ze iets mee kon. En een voorbeeld van dat iets was waar ze mee bezig was met Storm. Hem in awe brengen van haar lichaam, met haar mutatie erbij was dat wel de kers op de taart. Nou ja, daar moesten ze nog komen. Ze had namelijk nog wel gewoon dat setje aan. En hoe mooi hij het mocht vinden.. Uiteindelijk moest het uit right? Net als de broek die hij nog aan had, die ze al los had gemaakt. Maar plegend hoe ze was zei ze dat ze alles ook wel aan wilde houden, ghehe. ‘Ik weet niet, wil je dat ik mijn kleren blijf aanhouden?’ kaatste hij terug. Ooh echt, wilde hij het zo spelen? ‘Eerlijk is eerlijk.’. Ze beet even bedenkelijk op haar lip en bleef hem aankijken terwijl haar bh van haar schouder schoof. ‘Of niet?’ vroeg hij er achteraan.
Hun lippen waren alweer veel te lang van elkaar verwijderd, daar was ze het wel mee eens. Maar ze moest toch antwoord geven. Met moeite liet ze van hem los en haar hand verplaatsten van zijn rug naar de rand van zijn broek. “Een kledingstuk voor een kledingstuk?” zei ze op een verleidelijk toontje, keek even naar beneden en richtte daarna haar blauwe ogen weer op hem met een grijnsje. “Eerlijk is eerlijk” zei ze erbij en bracht vervolgens haar lippen weer naar de zijne om hem even plagend terug kuste. Haar bh bandje hing dan wel al van haar schouder maar Lorise wou eerst wat zij wilde, en dat was hem uit zijn broek helpen. Ze kreeg wel haar zin, ze hoefde enkel even lief met haar wimpers te knipperen. Hij was onder invloed van haar mutatie after all. Met wat druk op zijn borst en een simpele snelle beweging met haar benen had ze de rollen omgedraaid en lag ze nu boven hem. Ze sloeg haar haren naar één kant en drukte haar lichaam tegen de zijne waarna ze iets feller weer terug kuste. Eens zien hoelang hij dan nog het teasen vol ging houden.
Onderwerp: Re: People have told me, I don't look the same za apr 09, 2016 4:41 pm
Storm Hall
for Lorise
In die paar minuten had zijn lichaam een abnormaal hoge lichaamstemperatuur gekregen, hij had van nature al warm bloed maar nu werd het nog net iets erger. Dus Lorise kon niet klagen dat ze het ooit komende veertien uur te koud zou krijgen, dat was onmogelijk. Daarnaast had zijn hartslag de grens bereikt waarop normaal Lupos zou reageren, zeker in het bijzijn van iemand als Lorise. Maar dat deed het niet en daar had hij haar mutatie voor te bedanken, godzijdank. Storm had in al die jaren, in al die tijd altijd gedacht dat hij het nooit meer zou kunnen, dit. Kat had hem het tegendeel bewezen en Lorise deed dat ook. Niet iedereen zou zijn of haar mutatie tegen hem kunnen gebruiken maar des te meer hij degene zou koesteren die dat wel konden. Lorise was bij deze officieel één van de weinige die het voor elkaar kreeg om Lupos de bek te snoeren. En dat was iets waar Storm zo van genoot, van haar aanrakingen die geen reactie uit lokte, van haar lippen die tegen de zijne bewogen zonder dat hij zich zorgen moest maken. En hij had zich afgelopen dagen en weken behoorlijk wat op de nek gehaald en dit was … vergeten.
Ze moest er blijkbaar even over denken, al geloofde hij er niets van. Ze beet op haar onderlip en Storm wilde liefst van al dat hij het niet had gezegd zodat hij opnieuw zijn lippen kon drukken waar zij momenteel haar tanden in zette. Hij keek haar aan, in die blauwe diepe ogen van haar en het nam hem helemaal in beslag, hij keek haar met die intense kleine glimlach aan afwachtend naar een antwoord. “Een kledingstuk voor een kledingstuk?” Bracht ze haar voorstel op een verleidelijk toontje. Het was inderdaad eerlijk, hij kon er geen protest op geven, grotendeels omdat hij niet wilde maar ook omdat ze haar lippen plagend tegen de zijne aandrukte. ‘Hmm.’ Stemde hij helemaal gedwee en haast onderdanig in. Hoe kon hij nee zeggen? Hij had alle bewondering voor haar en ondanks dat hij wist dat het haar mutatie was zou het hem toch niet lokken. Waarschijnlijk zou hij alles doen wat ze van hem vraagde. Ze drukte haar handen tegen zijn borst en het duurde niet lang of hij lag met zijn rug in zijn matras en Lorise over hem heen gebogen. De kleine aanrakingen van haar vingers, van haar lippen sidderden door heel zijn lichaam door, het koste hem alles om zich te concentreren en het lukte amper. Ze drukte haar lichaam tegen het zijne, haar lippen weer felle op zijn mond. Hij opende zijn lippen en bracht zijn hand naar haar hals, strengelde zijn vingers door haar bruine haren. ‘Alles wat je wil,’ prevelde hij zijn warme adem tegen haar wang. Zijn vingers van zijn andere hand gleden over haar bovenbeen, over haar heupen, vederzacht langs haar onderrug naar de sluiting van haar bh. ‘Je moet enkel sneller zijn.’ Zei hij terwijl hij de sluiting met gemak open maakte. Hij beet haar kort in haar onderlip en keek haar voor seconde met iets van twinkelend plezier en bewondering aan alvorens hij zijn lippen weer hartstochtelijk tegen de hare drukte en zijn warme vingertoppen verder gleden over haar lichaam, langs de rondingen, zodat ze zeker niet kon zeggen dat hij een plekje had gemist …
