Onderwerp: [Room 13] Ghost town di maa 15, 2016 7:07 pm
our love i s l o s t
Met het kamernummer op een papiertje geklad wat ze stevig in haar hand klemde liep Ivy door de gangen heen. Het zachte geluid van een koffer met wieltjes die ze achter zich aantrok galmde lichtelijk door de gangen heen. Dit was haar eerste dag op het eiland Genosha, ze had haar kamernummer gekregen en hoopte dat ze een kamer voor haar alleen zou krijgen. Dan hoefde ze niet bang te zijn dat ze een kamergenoot kreeg die vergat dat ze niet zo van zonlicht hield en 's morgens vroeg vrolijk de ramen open gooide. Ivy rilde kort bij enkel al het idee van de felle ochtendzon op haar huid, ze zou bijna zeggen dat ze haar armen al voelde tintelen. Kort snoof ze en keek opnieuw naar het nummer, ongeluksgetal 13. Als dat geen mooie kamer was voor een vampier. Op haar rug had ze nog een half versleten rugtas waarin ook een paar spulletjes zaten. In haar koffer zaten voornamelijk kledingstukken en schoenen, want ondanks dat ze zich nooit overdag op buiten zou vertonen wilde ze er wel altijd goed uitzien. Het kleine meisje zuchtte een keer en stopte voor het juiste kamernummer, gooide de deur open en zag dat de kamer al wat donker was. Heel fijn, daar hadden ze tenminste rekening mee gehouden. Totdat.. ze iemand zag zitten. Shoot. Ze moest haar kamer dus delen.. maar.. was dat nou.. een jongen?
Character Profile Alias: Apostacy Age: Stopped counting tbh Occupation:
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town di maa 15, 2016 7:37 pm
dancing on the tightrope of weird
Christophe Rémy
Toen zijn hand de klink van zijn kamerdeur omvatte kropen zijn mondhoeken tevreden omhoog. Eindelijk keerde hij weer terug in zijn zelf gecreëerde oase van rust. Het was niet dat hij een drukke dag achter de rug had, maar sociaal doen.. het kostte hem maar veel te veel energie, energie die hij weer terug moest krijgen door te chillen op zijn donkere kamer. Christophe glipte zijn kamer binnen, sloot direct zijn deur om zo vreemdeling hun weg te blokkeren en snoof de vertrouwde muffe geur op. Meestal schrok dat mensen al af om binnen te komen tbh. Net toen hij een paar passen naar binnen had gedaan en zich weer wat tot rust voelde komen, hoorde hij de deurklink naar beneden gaan. Nee, nee. Christophe slaakte een zucht en hoefde zich niet eens om te draaien om te weten dat er iemand achter hem stond. De oase van rust werd doorbroken en leek gebroken op de grond te vallen. De voetstappen stopten en dat zag Christophe als een teken om zich om te draaien. Aangezien zijn vorige tried tob e roommate een jongen was geweest, had hij dat nu weer verwacht, maar oogcontact op ooghoogte kreeg hij niet. Christophe moest zijn hoofd iets naar beneden kantelen om het meisje aan te kijken. Het dreigement dat dit een kamergenoot zou kunnen zijn, leek een beetje weg te ebben. “Zo, zo..” begon hij geamuseerd met een zoet stemmetje alsof hij tegen een klein kindje sprak. Zijn mondhoeken waren wat omhoog gekruld, omdat hij de situatie wel komisch vond. “Het spijt me meisje, maar ik denk dat jouw kamertje aan de andere kant is, bij de meisjes.” Gevolgd door een hand gebaar richting de deur van ‘en ga nu maar weer weg’. Hij had manieren, hij gooide haar er tenminste niet direct uit, maar veel meer dan dit wilde hij eigenlijk niet doen. Ze leek hem wel wat aan de jonge kant, dus nee, zijn domein was nog veilig.
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town di maa 15, 2016 7:57 pm
our love i s l o s t
Nadat ze de deur had geopend duurde het niet lang voor haar ogen gewend waren aan het donker. Het enige beetje licht wat naar binnen viel was door de lampen die in de gang hingen, want de persoon die al binnen was hield duidelijk niet zo veel van licht. Het had haar trouwens wel verbaasd dat er überhaupt iemand binnen was, ze had niet verwacht om meteen al een kamergenoot te krijgen. Toen ze wat beter keek zag ze echter dat de grote gestalte geen meisje voor moest stellen, dit gingen ze toch zeker niet menen? Een duidelijk hoorbare zucht verliet haar mond terwijl ze haar vrije hand in haar zij zette, omhoog kijkend naar de andere persoon die zich nu had omgedraaid naar haar. Kort scande haar ogen de andere persoon. Donker haar en duidelijk wel wat langer dan haarzelf, omdat het erop leek dat hij ook lichtelijk naar beneden moest kijken om te zien wie de andere persoon was die zijn kamertje net doodleuk binnen was komen stormen. “Zo, zo..” De andere persoon begon te praten met een zoet stemmetje en kort hief ze één van haar wenkbrauwen op, vrije hand die niet het handsvat van de koffer vasthield nog altijd in haar zij terwijl ze nog midden in de deuropening stond. Rustig wachtte ze af totdat hij nog meer zou gaan zeggen, en zoals verwacht ging hij dus verder met praten. “Het spijt me meisje, maar ik denk dat jouw kamertje aan de andere kant is, bij de meisjes.” Ivy kuchtte een keertje kort en keek de andere persoon droogjes aan. Deze was duidelijk ook niet op de hoogte van het feit dat hij een kamergenoot kreeg van het andere geslacht. "Ik weet wel zeker dat ik hier goed zit," zei ze terwijl ze met het papiertje in de lucht wapperde waarop het kamernummer stond. In een korte flits schoot ze langs hem heen, een serieuze flits omdat snelheid inbegrepen zat bij haar vampier-pakketje. In een fractie van een seconde zat ze op het vrije bed en lag de rugzak keurig naast haar, koffer naast het bed geparkeerd. Met haar bleke hand ging ze door haar haren en ze haalde een keer kort adem, zodat ze de geur van de andere persoon die in de kamer verspreid was kon ruiken. Een kleine frons kwam op haar gezicht te staan. "Je.. je bent niet menselijk..?" vroeg ze toen lichtelijk verbaasd en kneep haar ogen lichtjes samen, nu viel het haar inderdaad op dat hij een nogal bleke huid had. Net zoals zijzelf.
Character Profile Alias: Apostacy Age: Stopped counting tbh Occupation:
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town di maa 15, 2016 9:36 pm
dancing on the tightrope of weird
Christophe Rémy
Het was vooral haar kleine postuur dat hem deed denken dat ze hier zeker niet thuis hoorde. Was het niet een regel dat leerlingen onder de 18 niet van verschillende geslachten bij elkaar op de kamer mochten? Zijn geamuseerde blik werd vergezeld door een licht opgetrokken wenkbrauw en met een beetje geduld wachtte hij tot ze beschaamd zijn kamer zou verlaten, wat zeker zou moeten gebeuren toch? Toch bleef ze staan, terwijl hij begon te spreken met zijn licht Franse accent, met een houding die hem al een beetje niet aanstond. Zo’n jonkie hoefde niet zo’n houding tegen hem aan te slaan? Zijn twinkelende blik vervaagde wat en een wat bittere expressie toonde zich op zijn gelaat. Het beetje geduld dat hij had vrij gemaakt voor haar begon al een beetje weg te druipen. Omdraaien was toch niet zoveel moeite? Straks zou hij het voor haar doen. "Ik weet wel zeker dat ik hier goed zit," Alsof iemand met touwtjes zijn mondhoeken naar beneden trok, zo snel verdween de geamuseerde grijns. Wat? Christophe stelde zich wat meer in zijn volle lengte op, een wat dreigendere houding aannemende en keek haar sceptisch aan. Hoe durfde zo’n newby?! Een papier werd voor zijn neus gehouden en hij griste het uit haar uitgestoken hand. Alsof er een hele lap tekst op het stukje papier stond, zo vaak gleden zijn ogen over het nummer. Ze zat hier goed.. hoe kon het? “Ze zullen wel een fout hebben gemaakt…” murmelde hij, misschien een beetje in zichzelf gekeerd. “Toch moet ik je--” Toen hij weer opkeek stond ze niet meer voor hem en de hoop dat ze toch weg was gegaan verdween toen hij zich een halve slag omdraaide en haar op het vrije bed zag zitten. Het papiertje dwarrelde verloren op de grond. Hier was Christophe totaal niet van gediend. “Leg eens snel uit waarom--.” Nogmaals werd hij onderbroken. "Je.. je bent niet menselijk..?" Blijkbaar was ze tot deze realisatie gekomen, eentje die hem wel wat verraste. “Nou, volgens mij ben ik niet bijzonder onaardig geweest.” Onschuldig legde hij zijn hand op zijn hart. “Maar nee, ik ben dat inderdaad niet. Klinkt wel eng hè? Hmm.. misschien een andere kamergenoot aanvragen?” Hoopvol maakte hij voor de tweede keer een gebaar naar de deur. Take the hint.
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town di maa 15, 2016 10:04 pm
our love i s l o s t
Haar nieuwe kamergenoot keek niet bepaald blij toen ze zei dat ze zeker wist dat ze hier goed zat. Het briefje met het simpele getal dertien werd dan ook uit haar handen gerukt en hij leek ernaar te kijken alsof hij hoopte dat de inkt op magische wijze zou veranderen, wat nog niet eens zo'n heel gek idee was omdat je tegenwoordig mensen met de raarste mutaties tegenkwam. Misschien kon hij de inkt wel beheersen, je wist maar nooit. Ondertussen was ze langs hem heen geschoten en zat ze al keurig netjes op het vrije bed, die was nu dus geclaimd door haar. “Ze zullen wel een fout hebben gemaakt…” hoorde ze de ander murmelen. “Toch moet ik je--” Waarschijnlijk wilde hij haar iets verzoeken, hoogstwaarschijnlijk om zijn kamer te verlaten, maar hij kapte zijn zin af toen hij haar zag zitten. Met een zoete glimlach keek ze naar de andere persoon, terwijl ze zag hoe het briefje naar beneden dwarrelde. Blijkbaar had meneer niet verwacht dat ze zo snel langs hem heen geglipt zou zijn. Hij wilde duidelijk dat ze uit zijn kamer ging, maar het was nu ook haar kamer dus werd dat een beetje moeilijk. Beetje maar. “Leg eens snel uit waarom--.” Doodleuk had Ivy hem halverwege zijn zin alweer afgekapt toen ze tot de ontdekking was gekomen dat de ander niet menselijk was. Immers rook ze geen bloed en merkte ze nu pas op dat zijn huid bleker was dan die van de meeste mensen. “Nou, volgens mij ben ik niet bijzonder onaardig geweest.” Ivy kon het niet laten om kort te grinniken toen hij zijn hand op zijn hart legde. “Maar nee, ik ben dat inderdaad niet. Klinkt wel eng hè? Hmm.. misschien een andere kamergenoot aanvragen?” Het meisje rolde kort met haar ogen en zuchtte een keer dramatisch, waarna ze zich achterover op het bed liet vallen en haar armen onder haar hoofd bewoog, naar het plafond kijkend maar hem nog wel in de gaten houdend. "Please, stop trying dude." Had hij het dan serieus nog niet door? "Je gaat mij niet afschrikken door mijn eigen.. ding.. tegen mij te gebruiken." Het was een prachtige, subtiele hint zodat hij zou weten dat het er op neerkwam dat ze in hetzelfde schuitje zaten en daarom in dezelfde kamer gestopt waren. "Dus, nog nooit eerder een kamergenoot gehad ofzo?" vroeg ze toen rustig terwijl ze weer overeind ging zitten, liggend praten was toch niet zo heel fijn.
Character Profile Alias: Apostacy Age: Stopped counting tbh Occupation:
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town di maa 15, 2016 11:06 pm
dancing on the tightrope of weird
Christophe Rémy
Zijn ogen hadden het briefje met het getal nog niet eens verlaten en ze was op de een of andere manier al langs hem heen geglipt, binnen enkele momenten. Hoe dan? Ze zat al rustig op het bed, haar spulletjes stonden al netjes aan ‘haar kant’ van de kamer. Christophe staarde haar een beetje met een mond vol tanden aan, omdat hij niet goed wist wat hij nu weer van haar kon verwachten. Een glimlachje blijkbaar, alsof ze helemaal niets had gedaan. Hier was hij echter niet van gecharmeerd, dus draaide hij zich helemaal weer om naar haar, om haar met een redelijk geïrriteerd blik nu aan te kijken. Het grapje was even leuk, maar nu begon ze arrogant te worden. Ze vond zijn opmerkingen wel grappig en arrogant snoof hij. Ze mocht wel buiten de kamer lachen, maar zolang ze zich nog hier binnen bevond, moest ze zich ongelukkig voelen. Waarom werd hij weer geteisterd door het lot met een kamergenoot? Misschien werd ze nog wel bang van zijn mutatie? Iets wat ze blijkbaar –creepy tbh- had opgemerkt, maar nee, ze rolde enkel met haar ogen alsof het niets was. "Please, stop trying dude." Daar wilde zijn luiheid maar al te graag mee in gaan, maar nee, hij snakte naar solidariteit. "Je gaat mij niet afschrikken door mijn eigen.. ding.. tegen mij te gebruiken." Dat kwam er smooth uit, zeg. Maar alsnog.. “Je bedoelt...” begon hij al fronzend. “mijn grootse geweldigheid? Want sorry, petite fille, maar ik vrees dat je daar niet over beschikt.” Met een iet wat uitdagende blik keek hij haar aan, maar had ondertussen wel haar bleke huidje gezien. Ook had ze niet geklaagd over het zonlicht, maar hij wilde nog wel eventjes het spelletje meespelen. "Dus, nog nooit eerder een kamergenoot gehad ofzo?" Terwijl hij haar wat ruimte gaf stapte hij naar zijn bed en schudde zijn hoofd. “Non, iemand probeerde me wijs te maken dat hij hier zou moeten slapen, maar je ziet dat het bed nog leeg is gebleven sindsdien.” Soon hopelijk ook, hm? Ondertussen was hij bij het raam gekomen, dat altijd door naar beneden getrokken luxaflex van zonlicht werd geblokkeerd. Om haar nog niets van zijn plannetje te doen vermoeden leunde hij nonchalant tegen de muur, verveeld. “Maar ach, ik heb je nog helemaal niet goed gezien..” zijn ene hand klemde zich om de touwtjes, terwijl hij wat onschuldig naar haar keek. “misschien een beetje.. licht nodig?” Met een geniepig grijnsje trok hij kort aan de touwtjes, waardoor de luxaflex een klein beetje open gingen. Een paar stralen licht wierpen zich op de kamer, dit zou haar wel leren zo eigenwijs te doen zeg!
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town wo maa 16, 2016 4:11 pm
go down with this ship
“Je bedoelt...” begon de ander toen fronsend, de hoop was er dat hij de hint eindelijk snapte, “mijn grootse geweldigheid? Want sorry, petite fille, maar ik vrees dat je daar niet over beschikt.” Een duidelijk geïrriteerde zucht verliet haar mond en ze gooide haar handen in de lucht, ging er dan echt geen één nuttig woord uit zijn mond komen? "Ik denk eerder dat we het over je ego hebben nu," zei ze spottend. Het werd ook al meteen duidelijk dat hij geen eerdere kamergenoot had gehad. “Non, iemand probeerde me wijs te maken dat hij hier zou moeten slapen, maar je ziet dat het bed nog leeg is gebleven sindsdien.” Dus het was een weg pester van kamergenoten, hmn? Ivy had haar blik nu weer op hem gericht, hij was een beetje door de kamer heen gelopen maar iets erachter zoeken deed ze niet. “Maar ach, ik heb je nog helemaal niet goed gezien..” Nu zag ze hoe hij zijn handen om de touwtjes van de luxaflex had en fronste kort. Niet begrijpend schudde ze kort haar hoofd. “Misschien een beetje.. licht nodig?” En op dat moment trok hij de luxaflex open en kwamen er een aantal zonnestralen naar binnen toe. Binnen een seconde of twee voelde ze hoe de huid op haar blote benen en armen begon te tintelen. Het begon te glinsteren en het deed enorm veel pijn. "Wat de.." zei ze op een verontwaardigde toon en stond binnen een vingerknip in een donkere hoek van de kamer, zodat de zonnestralen niet volledig op haar huid kwamen. Een beetje stoom kwam van haar huid af, die nog altijd glinsterde. "Ben je gek in je hoofd ofzo?!" riep ze boos. Je ging toch niet zomaar het raam open doen voor een vampier. Heilige heer, meneertje hier wilde wel heel graag baas in eigen kamer blijven zeg.
Character Profile Alias: Apostacy Age: Stopped counting tbh Occupation:
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town wo maa 16, 2016 5:43 pm
dancing on the tightrope of weird
Christophe Rémy
Zijn woorden deden haar geen plezier meer, maar geïrriteerd zuchten was als muziek voor zijn oren. Zijn mondhoeken kropen toch weer wat omhoog, misschien dat ze uit pure ergernis haar spullen wel zou pakken en weg zou lopen? Het was te proberen at least. "Ik denk eerder dat we het over je ego hebben nu," Misschien dat het iemand zou hebben gekwetst of boos zou hebben gemaakt, maar Christophe vond het heerlijk als mensen hem zo aanspraken. Hij zag het als een waar compliment. “Merci, merci, maar je hoeft niet zo te slijmen hoor.” Ze wilde toch niet bekend staan als het meisje dat op de kamer sliep met de gozer met zo’n ontzettend groot ego? Hierna vroeg ze hem of hij niet al eerder een kamergenoot had gehad, waarschijnlijk vroeg ze het omdat hij zo ‘vijandig’ reageerde op een onwelkome bezoeker. Zonder een opmerking van zijn korte wandeling naar het raam bleef hij wat verder praten, al had hij het plannetje al lang in zijn hoofd uitgestippeld. Als hij gewoon bij de muur bleef staan zouden de zonnestralen hem niet eens raken en zelfs als, dan zou zijn mutatie hem als een reflex beschermen. Toen hij het meisje aankeek, keek ze hem verward en hoofdschuddend aan. Met een geratel schoten de luxaflex open en werd de kamer voor een deel in een fel licht gehuld. Met een scheve grijns zag hij haar reactie en het leek wel alsof ze naar het andere deel van de kamer teleporteerde. Zoals hij gehoopt had, stond hij buiten het bereik van de zonnestralen. "Ben je gek in je hoofd ofzo?!" Onder het genot van haar woede slaakte hij een kort lachje. “Ja sorry, m’n grote ego verdrijft mijn gezond verstand, toch?” antwoordde hij met het grootste plezier van de wereld. “Weet je, ik vind dit een veel prettiger aangezicht voor onze kamer. Een beetje licht geeft een gezelligere sfeer, niet?” Oh van hem mocht ze voor altijd in dat hoekje blijven staan. (alhoewel het felle licht hem wel een beetje hoofdpijn begon te bezorgen, maar hij kon dit nog wel een paar minuutjes volhouden.)
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town wo maa 16, 2016 5:58 pm
go down with this ship
Hij vond zichzelf duidelijk het einde en het was inderdaad irritant, maar ze probeerde daar niet te veel van te laten merken omdat hij dat waarschijnlijk juist leuk zou vinden. Een enkele keer rolde ze nog met haar ogen toen hij weer begon te praten. “Merci, merci, maar je hoeft niet zo te slijmen hoor.” Hij zat nu gewoon expres zo te doen, dat was overduidelijk. "Wees er maar niet trots op," zei ze nog voordat hij zijn oh zo leuke grapje uithaalde. Wat feitelijk gezien kon worden als een poging tot moord.. of marteling.. of in elk geval het wezen van een irritante persoonlijkheid. Toen ze had gevraagd of hij soms gek in zijn hoofd was lachte hij kort, waarop ze hem ontzet aankeek. "Jij vuile sadist!" riep ze nog, steeds bozer wordend maar het was niet zo dat ze weg kon uit dit hoekje. Het kleine beetje licht op de rechterkant van haar lichaam was al pijnlijk genoeg. Straks zou ze nog helemaal verbranden en een hoopje as op de grond zijn. “Ja sorry, m’n grote ego verdrijft mijn gezond verstand, toch?” Oh wat was hij toch vreselijk grappig zeg. “Weet je, ik vind dit een veel prettiger aangezicht voor onze kamer. Een beetje licht geeft een gezelligere sfeer, niet?” Een zachte grom verliet haar mond, terwijl ze keek naar haar witte huid die duidelijk aan het sissen was omdat het niet tegen de zon kon. "Doe het dicht, asshole. Het zal je ego niet mooi staan als men te weten komt dat je je kamergenoot binnen vijf minuten al hebt veranderd in een hoop as!" Nog altijd was haar stem boos, maar ze probeerde zich kalm te houden.
Character Profile Alias: Apostacy Age: Stopped counting tbh Occupation:
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town wo maa 16, 2016 8:25 pm
dancing on the tightrope of weird
Christophe Rémy
Helaas uitte ze haar irritatie niet zo erg, maar goed, de kleine tekens van haar ergernis deden hem wel al wat plezier. Als ze toch in zijn kamer zou willen blijven, dan kon hij daar nog een beetje plezier uit halen. "Wees er maar niet trots op," Een gespeelde dramatische uitdrukking verscheen op zijn gezicht. Sinds wanneer werd hem verteld waar hij wel en niet trots op mocht zijn? “Oh.. word ik nu van mijn beetje plezier ontnomen? Ik zie dat jij ook erg.. onmenselijk bent.” snoof hij, al schitterden zijn ogen alles behalve gekwetst. En misschien was het wel een wraakactie, die hij vervolgens uithaalde, maar eigenlijk vond hij het ook wel curieus om aan te zien. De blik die op hem werd geworpen, terwijl ze zich zo klein mogelijk in het hoekje maakte, deed hem veel plezier. Een sadist hè? “Als jij daarmee op de kamer wilt slapen.. jouw keuze hm?” grijnsde hij plagerig en brandde zich vervolgens zelf ook aan het zonlicht. Au.. Hij blies over zijn aangebrande vinger, waarvan hij niet had gemerkt dat deze in de buurt was gekomen van de straal. Natuurlijk zou hij hier niet lang mee doorgaan, hij wist zelf ook prima dat dit ontzettend naar was en haar dood hebben was ook weer niet zijn prioriteit. "Doe het dicht, asshole. Het zal je ego niet mooi staan als men te weten komt dat je je kamergenoot binnen vijf minuten al hebt veranderd in een hoop as!" Bijna had hij de luxaflex dicht willen doen, maar ze schold hem uit. Au.. daar gingen zijn feelings. Christophe zette een pruillipje op en liet zijn blik afdwalen naar de grond. “Op die manier wil ik je niet helpen hoor.. oeps..” Hij trok iets meer aan de touwtjes, waardoor de zonnenstralen een centimeter aan grond wonnen. Ze had het zelf over zich afgeroepen tho.
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town wo maa 16, 2016 10:10 pm
go down with this ship
Wat hij nou precies wilde bereiken met dit allemaal wist ze ook niet, maar ergens had ze zo'n vermoeden dat meneer het monopolie op deze kamer nog probeerde te redden. Nou mooi niet dus, want ze had geen zin om als zielig vampiertje te moeten gaan klagen dat ze een andere kamer wilde. “Oh.. word ik nu van mijn beetje plezier ontnomen? Ik zie dat jij ook erg.. onmenselijk bent.” Het feit dat ze hem sadist noemde bleek niet bepaald veel te helpen, hij leek het leuk te vinden. Oké, hem bedreigen met dat soort benamingen streepte ze nu ook al van haar lijst af. “Als jij daarmee op de kamer wilt slapen.. jouw keuze hm?” Ze zuchtte een keer en zag nu tot haar eigen genoegen dat hij zich oom brandde aan het zonlicht, net goed. En dan nog te bedenken dat zij voor een nog groter deel en langer in de zon had gestaan, lafaard die het was. “Op die manier wil ik je niet helpen hoor.. oeps..” En daarbij zorgde hij ervoor dat de luxaflex nog wat verder opengingen en ze in deze hoek helemaal niet meer veilig stond. Er was een kleine flits te zien en binnen een fractie van een seconde stond ze vlak voor zijn neus, zodat het zonlicht haar niet meer bereiken kon. "Luister, ik ga niet weg uit deze kamer en ik zou het zeer op prijs stellen als je die in het vervolg dicht laat." Ze had een duidelijke blik in haar ogen die geen tegenspraak duldde. Het feit dat ze nu wel redelijk dichtbij stond boeide haar niet, maar anders zou die verdoemde zon haar huid raken.
Character Profile Alias: Apostacy Age: Stopped counting tbh Occupation:
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town wo maa 16, 2016 10:21 pm
dancing on the tightrope of weird
Christophe Rémy
Door dat brandende gevoel op zijn vinger paste hij voortaan wel op hij nonchalant hij zijn houding liet worden, zeker omdat het haar ook duidelijk een plezier deed. Toch gaf ze helaas geen goedkeurend antwoord op zijn aanbod voor haar om de kamer nu nog voorgoed achter zich te laten. Helaas.. Bij het verder openen van de luxaflex leek ze genoeg van deze plagerijen te hebben en stond ze binnen een paar milliseconden opeens voor zijn neus. De snelheid, waar hij nog steeds niet aan gewend was geraakt, verraste hem wel en als reflex had hij een stapje achteruit willen doen, maar de muur blokkeerde zijn weg. "Luister, ik ga niet weg uit deze kamer en ik zou het zeer op prijs stellen als je die in het vervolg dicht laat." zei ze, terwijl ze zich nu eindelijk aan de veilige kant van de kamer bevond. Omdat het zonlicht nu geen nut meer had en het zijn hoofd ernstig pijnigde, trok hij weer aan de twoutjes en gleden de luxaflex weer over elkaar en werd het weer donker in de kamer. Met zijn gewoonlijke hooghartige houding keek hij op haar neer, letterlijk en figuurlijk. “Als madame dat wilt.” antwoordde hij kortaf. Hij had alles uit gehaald wat hem maar te binnen was gekomen, maar nee, meer tegenspartelen zou hem alleen maar meer moeite kosten. “Dus..” ging hij verder, alsof er helemaal niets was gebeurd en stak zijn hand wat ongeïnteresseerd naar haar uit. “ik ben Christophe.” Iets van manieren had hij nog wel en hey, als hij haar naam wist kon hij haar misschien nog tergen met een vreselijke bijnaam.
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town wo maa 16, 2016 10:44 pm
go down with this ship
Een opgeluchte zucht verliet haar mond toen hij eindelijk stopte met dit domme grapje en de luxaflex los liet, waardoor de kamer al snel weer gehuld was in de duisternis. Nu durfde ze weer een stapje bij hem vandaan te doen zodat er weer een acceptabele ruimte tussen hen in zat en ze niet zo recht omhoog hoefde te kijken om zijn gezicht te kunnen zien. “Als madame dat wilt.” Hij was nogal kortaf en vond het duidelijk niet leuk dat het klaar was met zijn kinderachtige gedoe. “Dus..” begon hij toen en stak zijn hand naar haar uit, “ik ben Christophe.” Ivy keek hem voor een kort moment aan en pakte toen kort zijn hand vast. Het scheelde al heel wat dat hij net zoals zijzelf ook onmenselijk was, want normale mensen konden nog wel eens schrikken van het feit dat haar hand koud was. Christophe was dus zijn naam. "De naam is Ivy," zei ze vervolgens maar uit beleefdheid en liet zijn hand weer los, waarna ze terug wandelde naar haar kant van de kamer en zich weer op het bed neer liet zakken. "Ik weet dat je niet echt op mij zat te wachten, maar we moeten er maar het beste van maken." Al verwachtte ze niet dat hij meteen totaal om zou slaan en meteen beste vriendjes met haar wilde zijn. Jammer, ze had stiekem wel gehoopt op een leuke kamergenoot die je niet binnen vijf minuten al naar de hel wilde helpen. Kort streek ze met haar hand over het opgemaakte bed en schoof met haar voet de koffer onder het bed, die zou ze straks wel uitpakken en haar deel van de kast claimen. Want ja, ze bleef een meisje en die had de ruimte nodig voor haar kledingcollectie.
Character Profile Alias: Apostacy Age: Stopped counting tbh Occupation:
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town wo maa 16, 2016 11:15 pm
dancing on the tightrope of weird
Christophe Rémy
Ze stond nu heel dicht op hem, maar Christophe was niet bang voor weinig persoonlijke ruimte, dus bleef hij haar gewoon recht in haar ogen aankijken. Pas toen de gevaarlijke lichtstralen weg waren durfde ze pas een pas achteruit te doen, maar zijn ogen bleven op haar gericht. Zo beleefd als hij maar kon (lees: wilde) zijn, stak hij zijn hand uit ter begroeting, in de hoop dat ze zijn grapje niet al te serieus had genomen. Like.. hij zou haar nooit met opzet dood willen maken, like, hij had de luxaflex niet helemaal opengegooid. Dus ja, ze had geen reden om echt boos te zijn. Gelukkig leek ze niet echt zo’n grudge tegen hem te houden, want ze stelde zich gewoon voor, nadat ze met haar bleke handje die van hem had geschud. “Aangenaam Ivy.” glimlachte hij. Ze was wel meer zo’n poison ivy, zo prikkelbaar. "Ik weet dat je niet echt op mij zat te wachten, maar we moeten er maar het beste van maken." sprak ze weer zo rustig als ze was begonnen en Christophe hief lichtelijk verward een wenkbrauw op. Dus alles was nu weer oké? Misschien had hij wel een beetje gehoopt op iets van strijd of een kleine ruzie. Damn, his luck. “I guess so, maar ik heb natuurlijk wel een paar opmerkingen.” begon hij met zijn mooie dicteerstem en liet zich neervallen op zijn rommelige bed. “Ten eerste, mijn kant van de kamer is ook mijn kant.” Hij had zijn hoofd op zijn kussen gelegd en zijn handen achter zijn hoofd gevouwen, maar keek Ivy nu met een schuin oog aan. “Ten tweede, mij wakker maken, wanneer en waar dan ook, is ten strengste verboden.” Oh ja hij nam zijn slaap uiterst serieus. Uitgerust was hij al bijna niet te verdragen, maar met slaaptekort.. dan was hij echt een hel. “Aanmerkingen?”
Onderwerp: Re: [Room 13] Ghost town wo maa 16, 2016 11:31 pm
go down with this ship
“Aangenaam Ivy.” Nou, hij was tenminste niet zijn manieren verloren en dat viel dan wel weer mee. Nonchalant was ze weer op het bed gaan zitten en nadat ze haar koffer daaronder had getrapt schopte ze haar schoenen uit en trok ze haar benen op. “I guess so, maar ik heb natuurlijk wel een paar opmerkingen.” Oh, er waren dus wel wat huisregels in dit rommelige kamertje van meneer Christophe? Met haar lippen op elkaar keek ze hem afwachtend aan, stiekem wel benieuwd zijn wat voor belangrijke opmerkingen hij had om te maken. “Ten eerste, mijn kant van de kamer is ook mijn kant.” Hij was ondertussen gaan liggen en legde zijn armen onder zijn hoofd, maar ze kon zien dat hij haar nog altijd in de gaten hield. “Ten tweede, mij wakker maken, wanneer en waar dan ook, is ten strengste verboden.” Terwijl hij zo bezig was, was er een kleine grijns op haar gezicht verschenen. “Aanmerkingen?” Ivy knikte een keertje en rechtte haar rug een beetje, klaar gaan zittend om te spreken in deze onderhandeling. "Aan dat tweede zal ik mij proberen te houden, maar over dat eerste.. kan ik niet volledig beloven." Een uitdagende grijns kwam op haar gezicht terwijl ze hem aankeek. Het leek wel alsof ze twee kinderen waren die hun gedeelde kamer strikt aan het verdelen waren, maar Ivy vond het veel te leuk om anderen lichtjes te plagen. "Moet ik trouwens bang zijn van een vriendinnetje wat hier wel eens komt logeren?" vroeg ze toen en keek Christophe nog altijd licht grijnzend aan.
