Lost Girl

Syrill haalde al zuchtend haar handen door haar haren en veegde ze zo naar achter. De helft viel vrijwel meteen terug naar voren terwijl de rest lichtelijk op zijn plek bleef hangen. Met een moeilijke blik op haar gezicht keek ze in het rond. De ruimte waar ze nu was beland leek op een of andere woonkamer. Aan een kant stond een bar waar hoogstwaarschijnlijk wel wat te eten of te drinken te halen was. Waar ze heen moest was dan voor haar ook nog een raadsel. Met moeite had ze voor het grootste deel van de tijd bij de lessen kunnen zijn waar ze moest zijn. Niemand kon haar kwalijk nemen dat ze geen flauw idee had waar alles te vinden was. Eigenlijk konden ze dat toch wel gezien ze er zelf voor had gekozen om de man te ditchen die haar een rondleiding gaf. Zuchtend nam ze plaats op een van de banken die in de kamer stonden. Aan het eerste beste persoon dat bij haar in de buurt kwam zitten zou ze wel vragen waar ze heen moest. Voorlopig zat ze wel goed. Ze was klaar met haar lessen voor die dag dus zou ze nergens meer te laat voor kunnen komen.

{Eerste post voor Wren}

Iemand kwam de ruimte in gelopen. Een meisje dat ze iets jonger dan zichzelf inschatte met opvallend blauw haar. Misschien zou ze haar haren ook een keer in een felle kleur verven. Het jammere daarvan was dat je het er slecht uit kreeg als je terug naar blond wilde. Om haar eigen haarkleur daarna aan te houden was natuurlijk ook niets. Vanuit haar ooghoeken volgde ze het meisje richting een van de automaten. Al snel kwam een koffiegeur haar tegemoet. Ze had het spul nooit leren drinken dus vond het ook niet lekker. De geur was simpelweg genoeg om al haar eetlust te laten bederven. Al was dat vooral meer door de herinneringen aan haar 'vader' die vrijwel altijd koffie dronk. De blauwharige liep met het bekertje koffie in haar hand richting een van de stoelen die in de kamer stond. Het belachelijk grote kussen werd er uitgehaald en weggegooid. In haar richting. Gelukkig voor Syrill had ze het aan zien komen en kon gemakkelijk haar hand uitsteken om het kussen stevig vast te grijpen en uit de lucht te plukken voor het haar zou raken. Door haar arm een stukje in te trekken en vervolgens weer te strekken gooide ze het kussen richting de het andere uiteinde van de bank waar ze in zat. "Zie ik er uit als een opruim trommel voor die belachelijke kussens ofwat?" Zei Syrill tegen het meisje dat schuin in de stoel was gaan zitten. Het was voor haar een prima reden om toch even een gesprek te beginnen. Helaas voor haar kwam de opmerking er weer heerlijk vriendelijk uit, niet dus.

De blauwharige haalde enkel haar schouders op als reactie waarna ze een slok van haar koffie nam. Als er niet meer van een reactie dan dat zou gaan komen kon ze beter net zo goed vragen waar ze heen moest en daarna weg gaan. 'Eh, ja? Dat kussen was tot jou aangetrokken, ik kan er niets aan doen dat jouw hoofd zo vierkant is. Of is je mutatie dat alle kussens verliefd op je worden? Kussenmagneet,' kwam er na de slok toch nog van de ander. Syrill had het niet geheel zien aankomen en was daarom lichtelijk verbaast door de woorden. Het punt was alleen dat haar gezicht totaal niet vierkant was. De blondine liet een luide zucht klinken voor ze de ander aan probeerde te kijken. Dat was echter een vergeefse poging gezien het meisje inmiddels haast in haar telefoon zat. "Nouja sorry dan hoor ik kan toch ook niet weten dat je blind bent." Reageerde ze luchtig terwijl ze haar benen de bank op slingerde zodat ze er op kwam te liggen. Ze zou hier misschien toch nog wel even blijven. Het zou er simpelweg aan liggen hoe interessant de ander was.

Vanuit haar ooghoek zag ze hoe er een brede lach verscheen op het gezicht van het blauwharige meisje. Blijkbaar had ze een van de twee goede punten geraakt. De ene optie was dat het de ander boos zou maken of op zijn minst irriteren en de andere optie was dat het de ander wel zou bevallen. Op zich leek ze het soort persoon te zijn waarmee ze wel vrienden kon zijn. Ze had een vrij brede mogelijkheid aan soorten mensen om vrienden mee te worden maar was wel heel specifiek met kiezen. Niet iedereen zou zeg maar een poging tot vrienden van haar krijgen dus degene die dat wel kregen moesten er maar blij mee zijn. Syrill was wel echt het persoon dat zodra ze een mening over je had gevormd die niet snel meer zou veranderen, eerste indrukken waren belangrijk. Gezien de ander ook haar telefoon in haar hand had begon de blondine geconcentreerd in haar kontzak te graaien. Niets. 'Aangenaam kennis te maken. Ik ben Wren,' kwam er van het meisje wat haar weer deed opkijken. Haar blik ging zo ook langs iets dat op de grond lag. Natuurlijk was haar telefoon weer uit haar kontzak gegleden en op de grond beland. "Aangenaam, ik ben Syrill." Zei ze waarna ze zich verschoof op de bank zodat ze met een uitgestrekte arm net bij haar telefoon kon. Zodra ze het ding vast had ging ze weer terug in de eerdere positie liggen gezien dat toch best goed lag. "Ben jij hier al langer?"

'Nee,' kwam er van het blauwharige meisje. Daar had ze dus ook niet echt iets aan. 'Like, een paar weken ofzo?' Vervolgde de ander wat er toch weer voor zorgde dat ze het gevoel had dat ze nog een kans kreeg om de weg te gaan vragen. 'En jij? Ik heb je nog nooit gezien, maar wie weet ben je de helft van de tijd onzichtbaar ofzo,' vroeg de ander haar met een eigenlijk wel toepasselijke opmerking er bij. Door het zachte lachen van de ander verscheen er ook een kleine lach op Syrill's gezicht. 'Dus, hoe ben jij hier terecht gekomen?' Vroeg Wren haar vervolgens. De blondine haalde haar schouders een klein stukje op. "Onzichtbaar zijn zou op sommige momenten best handig zijn. Like als irritante mensen wat van je moeten. Dit is m'n tweede dag hier trouwens maar ik heb die rondleiding zowat helemaal geskipt dus de weg vinden is een beetje eh ja." Zei ze met een grijns op haar gezicht. Zo geweldig slim van haar was dat niet geweest maar echt spijt had ze er niet van gehad. Ze zou op de een of andere manier toch stukje bij beetje haar weg wel vinden in het gebouw en op het eiland. "En een rat in de groep is de reden dat ik hier ben," zei ze het woord rat uitspugend. Als ze dat ene persoon eerder door hadden gehad hoefde ze hier helemaal niet te zitten.