Onderwerp: And the water is always calling: "My little child, please come home." vr maa 18, 2016 10:28 pm
Emma liet zich met een voldane zucht in het zwembad zakken. Nee, geen prachtige sprongen voor haar, maar lekker rustig aan beginnen. Ze zag zichzelf al een spiertje verrekken of zo. Al helemaal omdat ze vandaag, een luie zaterdag, nog helemaal niks gedaan had. Ze wist wel dat ze eigenlijk huiswerk moest maken, anders kreeg ze problemen, maar om heel eerlijk te zijn maakte dat haar op het moment helemaal niet uit. Natuurlijk; als ze eenmaal op haar kop kreeg zou ze wensen dat ze 't maar wel gedaan had, maar nu kon ze zichzelf er toch echt niet toe zetten. Ze zou onderhand wel beter moeten weten, met alle ervaring die ze opgedaan had met het krijgen van strafwerk omdat ze haar huiswerk niet gemaakt had. Maar ja, ze zou er maar mee moeten leven dan. Nu sloot ze genietend haar bruine ogen terwijl ze wat met haar vingers bewoog, zodat het water langzaam heen en weer ging. Het was rustig in het zwembad, haast niemand was hier en de twee personen die er waren waren van plan om er bijna uit te gaan, dat kon ze met gemak aanvoelen. Haar rode haar was aan de onderkant nat geworden en dreef gracieus in het water. Emma liet zichzelf kopje onder gaan, waarna ze met een aantal krachtige slagen naar voren zwom en toen weer boven water kwam. Rustig knipperde ze een aantal keer met haar ogen, zodat het water wat erop gekomen was niet ín haar ogen zou komen. Dat deed nogal pijn, ze had - opnieuw - ervaring. Toen haar beeld kort daarna scherp geworden was, stond er midden in haar blikveld een jongen. Ze kende hem niet, maar hij leek wat ouder dan zijzelf te zijn. Hij was gespierd, niet te gespierd, had een beginnende sixpack... Al bij al een lichaam om bij weg te zwijmelen. Na enkele secondes gestaard te hebben zwaaide ze lichtjes naar hem, waarna ze één wenkbrauw optrok en hem met haar hoofd wenkte. Hij kon wel aan de kant blijven staan, maar wat was daar nou voor leuks aan?
- James Turner
James Turner
Deceased
Aantal berichten : 82
Onderwerp: Re: And the water is always calling: "My little child, please come home." vr maa 18, 2016 11:33 pm
Lekker een toets maken. Daar had hij nou echt zin in, nee grapje daar had hij geen zin in. James zijn gedachten gingen al helemaal “nee dit ga ik niet doen, hier ga ik niet heen”. En ja, of course hij was James en niet iemand anders. Hij was een persoon die de regels brak al was het nu maar een regeltje van een toets missen. Hij liep een ander weg dan naar het lokaal toe te gaan om zo min mogelijk de docent tegen te komen. Dat andere studenten hem zou zien waren het wel gewend dat hij zo nu en dan een paar lessen skipten. Hij had nog niet op zijn kop gekregen en ging dan ook gewoon door met skippen van lessen. Af en toe als hij ook nog een leuke meid tegen kwam kon hij het niet laten om zo nu en dan een knipoog na te laten. Het maakte niet uit of die meiden een vriendje bij zich hadden of in een groepje stonden. Hij kreeg toch vaker een glimlach terug of zacht gegiechel dan een vuile blik. Als die meiden geen knipoog van hem wilde dan konden ze beter een bordje om hun nek hangen, want zolang ging hij ook gewoon door. Hij was niet echt van de grenzen hebben, maar hij zag het altijd wel waar hij zich zou bevinden. Deze keer was het zwembad waar hij heen zou gaan. Er was niemand van zijn klas of iemand van de docenten team die hem daar zou gaan zoeken. Nja, dat hoopte hij tenminste.
Hij pakte snel zijn zwembroek uit zijn kast en liep vervolgens met grote passen het hoofdgebouw uit richting het zwembad gebouwtje. Hij was niemand van zijn klas tegen gekomen of van het docenten team. Zachtjes ging hij hardlopen, omdat hij net onder het raam liep van het lokaal waar hij die toets had. Snel opende hij de deur en stapte naar binnen. Hij botste bijna tegen twee mensen op, maar dat hield hem niet tegen het gebouw verder te lopen. Het kon hem vrij weinig schelen als die mensen hem zouden verklikken, maar als de docent hem had gezien onder het raam dan had hij zeker terug gemoeten. Hij kleedde zich snel om en snoof de chloor lucht in die in de ruimte hing. Hij ving het geluid op van een persoon die zich in het water bevond. Doordat de persoon niks zei wist hij niet zeker wat voor geslacht het had, maar hij bleef altijd hopen op een mooie meid. James liep de hoek om en bekeek de redhead die in het water was. Een lichte zwaai kwam van haar kant en een ondeugende grijns sierde zijn lippen. En beleefd begroette hij haar met een knikje. Ze wenkte hem het water in en daar zei hij geen nee tegen. Kalm en rustig liep hij het water in en zwom naar haar toe. “Een hele goedemiddag,” begroette hij haar. “Zeg me eens, wat doe jij hier zo alleen zwemmend?” vroeg hij uitdagend. Hij was nu vlakbij haar, maar er was genoeg afstand om niet te hard van de stapel te lopen.
Onderwerp: Re: And the water is always calling: "My little child, please come home." vr maa 18, 2016 11:43 pm
Hmm, de jongen kreeg meteen een grijns op zijn gezicht wat haar wel beviel. Een gevoel van spanning kwam in haar buik, een bepaalde adrenaline rush kreeg ze ervan. Heerlijk vond ze het, de spanning van flirten en wat ronddollen. Regels breken. Die shit. De jongen kwam het water in en zwom haar richting op, al bewaarde hij een kleine afstand tussen hen. Toch wist Emma, met dank aan haar mutatie, dat hij zichzelf inhield en het helemaal niet erg zou vinden om wat dichterbij te komen. De jongen begroette haar netjes, en ze trok vrolijk haar rechtermondhoek op. Ahh, een echte gentlemen, was wel 'ns leuk voor de verandering, niet? “Zeg me eens, wat doe jij hier zo alleen zwemmend?” vroeg hij, en ze haalde lichtjes haar schouders op waarna ze een beetje dichterbij waadde naar de jongen toe. "Nu ben ik niet meer zo alleen, toch?" vroeg ze hem op een even uitdagende manier terug. "Ik ben Emma, en jij bent?" vroeg ze hem, waarbij ze haar hand boven water uitstak, zodat de ander hem kon schudden.
James Turner
Deceased
Aantal berichten : 82
Onderwerp: Re: And the water is always calling: "My little child, please come home." ma maa 21, 2016 9:23 am
James had het wel gehoopt dat er een meid in het zwembad zou zijn. Het zou niet uitmaken of het een kerel was, maar hij vond het gewoon veel leuker met een meid. Er was toch niks ergs aan dat zijn grote voorkeur uit ging naar de vrouw en hij niks gays in zich had? Het was niet zo dat het verboden was dat hij super hetero was. Er waren ook wel vrouwen die super hetero waren, ook al was er een onderzoek geweest dat elke vrouw bi was. Hij had er niks tegen, want hij wist dat vrouwen altijd een voorkeur hadden. Waarom zou hij er überhaupt tegen zijn? Hij was niet zo’n klootzak als mensen dachten dat hij was. Hij wilde alleen een beetje plezier hebben met ze. Hij was niet uit naar een hele relatie en hij had er ook helemaal geen zin in. Hij was op vrije voeten. Niemand kon dan ook zeggen dat hij vreemd ging of wat dan ook. Hij was vast niet de enige jongen die uit ging op plezier met meiden.
Dat hij niet gezien was door de docente waarvan hij de toets had, had hij geluk mee gehad. Maar hij vond dat hij nog meer geluk had, toen hij ook daadwerkelijk een meid tegen kwam in het water. Helemaal alleen, zonder potte kijkers. En als er iemand aan zou komen, dan zou hij dat wel horen op een grote afstand. Het was niet zo dat hij zijn aandacht bij de geluiden en stemmen zou houden die misschien naar het zwembad zouden komen. Nee, zeker niet. De meid die alleen was in het water, zij zou alle aandacht krijgen die ze wilde. Hij was wel zo’n gentleman die er dan ook aan toe gaf dat sommige meiden meer aandacht nodig hadden. Hij vond het maar al te leuk om ze die aandacht ook te geven. Hij begroette de meid met een simpele goede middag. Hij was dichter naar haar toe gekomen en gevraagd wat ze hier zo alleen deed. Hij hield afstand, ook al wilde hij natuurlijk al wel dichter bij komen. Maar zo snel wilde hij niet van de stapel afgaan. De meid had lichtjes haar schouders op gehaald en wat dichter naar hem toe kwam. Iets waar hij totaal niet was. “Nu ben ik niet meer zo alleen, toch?” vroeg ze op een uitdagende manier terug. Een verleidelijke glimlach sierde zijn lippen. “Nee dat klopt,” gaf hij toe. “Het is altijd een stuk leuker om met z’n tweeën te zijn, niet waar?” zei hij terug, waarna een lichte knipoog volgde. Oh, hij had nu al plezier om samen met deze meid te zijn.
“Ik ben Emma, en jij bent?” stelde de meid zich voor, terwijl ze haar had boven het water hield zodat James zichzelf ook beleefd kon voorstellen. Hij pakte haar had aan die erg zacht aanvoelde. Zo’n typische vrouwen hand, zo glad en zacht. “James is de naam,” stelde hij zichzelf op zijn beurt voor. Kort schudde ze elkaars hadden, waarna James zijn hand weer los maakte en verleidelijk rondje om haar heen zwom. “Ik kan me niet herinneren dat ik jou eerder heb gezien, Emma,” zei hij uitdagend. “Ik ben best wel blij dat ik je nu toch eindelijk tegen komen,” zei hij op een toon dat hij haar een prachtige meid vond, maar ja hij vond elke meid prachtig. En elke meid had weer iets anders waardoor ze prachtig waren. Het waren haar rode haren en haar sproetjes die haar zo mooi en prachtig maakte. Hij pakte met zijn hand een plukje van haar haren en zei:“Prachtig.” Waarna hij haar bleef aankijken in haar bruine ogen.
Onderwerp: Re: And the water is always calling: "My little child, please come home." ma maa 21, 2016 5:42 pm
De jongen gaf toe dat ze inderdaad niet meer alleen was nu hij erbij gekomen was. Ze grinnikte zachtjes met opgetrokken wenkbrauw; ze hield ervan om gelijk te krijgen. Nu was dit nog niet zo'n groot ding. Als ze een discussie had, moest en zou ze gelijk krijgen, ook al zou ze de domste argumenten gebruiken en daarmee winnen zou ze nog tevreden zijn. Als ze haar gelijk niet kreeg, kon ze nog een hele tijd chagrijnig blijven. Bij de opmerking van de jongen - dat samen altijd leuker is dan alleen - gaf ze hém met een knik van haar hoofd gelijk. De glimlach die op zijn gezicht stond en de knipoog die hij naar haar gezonden had, zorgde ervoor dat ze meteen al heel veel zin had om de rest van haar middag met hem te spenderen. Hij leek haar een leuke vent en boven alles was hij echt ontzettend knap, daar kon je moeilijk omheen. Emma stelde zichzelf toen voor, waarbij ze haar hand boven het water naar hem uitstak. Deze schudde hij en een lichte grijns sierde haar lippen bij de aanraking van hun handen. De jongen stelde zich voor als James, een veel voorkomende naam maar zeker geen lelijke. "Aangenaam," zei ze gemeend. James zwom een rondje om haar heen, en Emma draaide rustig op haar plek mee zodat ze hem aan kon blijven kijken. “Ik kan me niet herinneren dat ik jou eerder heb gezien, Emma,” zei James uitdagend en ze grinnikte zachtjes om de toon waarop hij dit zei. Ja, ze genoot hier volop van. “Ik ben best wel blij dat ik je nu toch eindelijk tegen komen,” hierom kreeg ze een grote grijns op haar gezicht. Dat was leuk om te horen. Toen hij haar haar vastpakte, en hier een opmerking over maakte, kon ze het niet helpen om wat te blozen. Haar wangetjes werden wat roder en ze voelde opnieuw warme spanning in haar buik. Onderhand wist ze wel dat dit geen vlinders waren van verliefdheid - ze had dit gevoel immers zo vaak. Maar ze genoot ervan en daarom zocht ze het ook graag op door middel van flirten. Ze keek hem terug aan in zijn ogen, en knipperde liefjes. "Hmm, je ziet er zelf ook best mooi uit," zei ze en liet rustig haar dunne hand over één van zijn gespierde armen heengaan, ook al verbrak ze het oogcontact niet.
James Turner
Deceased
Aantal berichten : 82
Onderwerp: Re: And the water is always calling: "My little child, please come home." wo apr 06, 2016 12:34 pm
James was geen persoon die nee zou zeggen tegen een meid die hem naar zich toch wenkte. Als hij nee zou zeggen dan moest hij wel heel erg ziek zijn in zijn hoofd. Maar dat was hij niet snel en het was dan ook zelden dat dat voor kwam. Iedereen kan van hem zeggen dat hij een Womanizer was, maar dat vond hij niet erg. Sommige meiden vonden het wel leuk om even iemand om hun heen te hebben waarbij hij alle aandacht aan hun gaf. Je kon hem dan ook wel het snelst vinden tussen de meiden. Hij kon over al over praten, ook al wilde ze het over hun haren of nagels hebben. Hij had genoeg ervaring op gedaan om er gewoon over mee te praten, zolang er maar niet werd gezegd dat hij gay was. Nee, dat was hij niet. Dat hij naar de meid toe zwom die zich al in het water bevond was daarvan het bewijs.
Hij kon zich echter niet herinneren of hij de redhead al eerder had gezien, maar hij was oprecht blij haar uiteindelijk toch tegen te komen. Hij had zich ook voorgesteld net zoals zij had gedaan. De naam Emma schommelde door zijn hoofd. Altijd leuk om nieuwe chicks te leren kennen. Hij liet een plukje haar door zijn vingers heen glijden en liet een compliment over zijn lippen heen rollen. Wie zou er nou niet van dat zulke mooie haar willen hebben? De kleine blosjes die op haar wangen verschenen lieten een voldane glimlach achter op zijn gezicht. “Hmmm, je ziet er zelf ook best mooi uit,”zei ze, terwijl ze haar hand op zijn arm legde en hij rustig zijn hand volgde. Er ging iets door zijn hoofd heen dat hem een gevoel gaf dat ze nog wel jong was, maar niet zo heel erg jong. Misschien een paar jonger dan dat hij was. Hij keek haar weer met nieuwsgierige uitdagende ogen aan. “Hoe oud ben je?”vroeg hij, toen hij onderzoekend haar ogen bekeek. Hij wilde echter niet het gevoel krijgen dat hij straks een pedo reputatie kreeg… “Je lijkt nog zo jong en puur, dat ik amper kan beseffen dat je voor me staat of dat dit gewoon in mijn hoofd,”legde hij uit, voor al ze een uitleg zou willen waarom hij naar haar leeftijd vroeg. Dat was in ieder geval deels de reden. Hij wilde namelijk niet uitgelachen worden door het feit dat er niemand voor hem zwom en gewoon zelf dingen zat te bedenken. James wilde maar al te graag dat ze bleef ook al zou ze jonger zijn dan hij dacht dat ze zou zijn.
Good thinks take time
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: And the water is always calling: "My little child, please come home."
And the water is always calling: "My little child, please come home."