Onderwerp: Pup's needs a lot of love and much more & Jensen ma apr 25, 2016 6:39 pm
Words: 794
Tag: Jensen
Vanellope had nu al een hekel aan haar nieuwe verblijf plaats, ze was hier nog geen drie uur en ze wou nu al terug naar waar ze vandaan kwam. Maar het was haar eigen stomme schuld dat ze gepakt had kunnen worden, ze lette niet op en dat zorgde er voor dat ze nu hier was. Ze had nog geprobeerd om uit het vliegtuig te teleporteren maar dat was niet zo'n heel groot succes, nee in plaats daar van knalde ze tegen de wand van het vliegtuig aan. Waarschijnlijk omdat ze het te veel gebruikt had om aan de mensen te ontkomen, maar ze kon nooit zo ver teleporteren als haar moeder altijd kon. En liet ze nu net vandaag volledig alleen zijn, ze had nog geprobeerd om contact te kunnen leggen met haar vader maar veel succes had ze niet gehad. Het leek wel haar ongeluksdag vandaag, alles liep tegen. She had bad luck at the moment, misschien was het ook wel gewoon karma.
Karma is een bitch. Vanellope grinnikte om haar eigen woord keuze en zuchtte diep terwijl haar blik naar buiten gleed, die gehele drie uur had ze in een aparte kamer gezeten terwijl iemand op haar in sprak. Haar duidelijk maakte dat ze nu veel beter af was en vooral veilig, iets wat voor hun van groot belang was geweest. Uiteindelijk had ze maar met ze mee gepraat en nu was ze alleen gelaten en mocht ze zelf de kamer verlaten wanneer ze wou. Door dat ze Vanellope van de straat hadden geplukt had ze niks bij haar buiten de dingen die ze op dat moment droeg, de leraren hadden echter beloofd dat er morgen spullen voor haar aan kwamen zodat ze niet alleen in de kleding setje hoefde te lopen waar ze nu in rond liep. Met een diepe zucht zette ze haar handen op tafel neer en drukte ze haar zelf omhoog. Haar blik gleed nog een keer naar buiten waarna ze haar ogen sloot en probeerde te teleporteren, Vanellope opende haar ogen en merkte op dat ze nog steeds in het kamertje zat. Te weinig energie om haar zelf ergens anders heen te sturen zonder te lopen.
"Saai." Mompelde ze waarna ze zich omdraaide en met een simpele zwaai met haar hand de deur opende en niet veel later het kamertje uit liep. Een voordeel was er wel, hier hoefde ze haar kracht niet altijd te verbergen. Iets wat ze eigenlijk al niet bepaald deed, maar toch wist ze het vaak wel te verbergen als ze het gebruikte wanneer ze over straat liep of in bij zijn van die niets nutten van mensen. Vanellope liet haar blik door de gang gaan om uiteindelijk te besluiten om maar naar buiten toe te gaan, wellicht zou frisse lucht haar wel goed doen. Ze sloeg haar armen over elkaar heen en beet zacht op de binnen kant van haar lip terwijl ze haar benen naar buiten liet leiden, nu gebruikte ze haar handen echter wel om de deur te openen en stapte het eiland op.
Vanellope liet haar gedachten de vrije loop gaan terwijl ze een van de paden koos, veel kreeg ze niet mee van haar omgeving. Ze leek zich meer te richten op haar vader, in de hoop hem ook maar te kunnen bereiken met haar mutantie. Iets wat natuurlijk onmogelijk was, maar toch hoopte ze dat het haar ook maar zou lukken. Ook al was het maar een kleine glimp, uiteindelijk schudde ze haar hoofd en besloot er mee te stoppen. Hoe langer ze er mee door zou gaan hoe meer ze hoofdpijn of iets zou gaan krijgen. En dat was iets waar ze alles behalve zin in had, Vanellope stopte in haar bewegingen toen ze merkte waar ze zich bevond. Aan de kennels en speel velden te zien bevond ze zich bij een soort asiel, wat hier nou weer een Asiel deed wist ze niet maar ze was wel erg benieuwd wat er binnen was. Vandaar ook dat ze het gebouw in liep, ze had gelijk.
Ze keek naar de dieren die in ruime binnen verblijven zaten, ze besloot er te blijven rond hangen en keek bij elke hok naar binnen om te zien wat er allemaal rond liep. Ze stopte echter bij een kennel toen ze een kleine pup rond zag snuffelen, op het eerste gezicht leek het een wolfs pup. Nieuwsgierig als ze was opende ze voorzichtig de deur en stapte de kennel in waarna ze de deur weer sloot, in plaats van de pup te roepen ging ze tegen het staal aan op de grond zitten wachtend tot de pup naar haar toe zou lopen. Nu ze de pup beter kon bekijken merkte ze dat het een saarloos wolfshond was. Haar lievelingsdier.
Onderwerp: Re: Pup's needs a lot of love and much more & Jensen ma apr 25, 2016 8:43 pm
Jensen Blackwood
The best way to predict the future is to create it.
Hij was hier nu een goede maand en hij mocht niet klagen. Zijn thuishaven in Australië zou waarschijnlijk beter zijn dan eender welke plaats op de wereld maar het was hier goed. Het begon eindelijk langzaamaan een beetje op te waren en dat was echt iets wat Jensen op deze tijd in het jaar nodig had, warmte … liefst nog iets rond de dertig graden om het voor hem comfortabel te maken. Terwijl alle studenten in dit zonnetje al rond liepen met rokjes of shorts liep hij nog steeds rond met een jas aan, alsof de temperaturen nog steeds ergens onder het vriespunt lagen. De sjaal en handenschoenen had hij al achterwege mogen laten, zijn winterjas ook maar noch steeds, hij had een jas van doen om de dag door te komen. Maar naast dat, het eiland was goed, hij kon weer volop nieuwe dingen leren en ontdekken. Maar het had er hem niet van weerhouden om twee van zijn mutaties te gebruiken en zichzelf even naar huis toe te sturen, enkel om te zien hoe zijn ene zus afstudeerde en de dieren op de boerderij te zoeken. Hij was soft, dat zou Jensen nooit ontkennen maar thuis betekende veel voor hem, familie ook.
Hij was vroeg uit de veren gekropen om te gaan sporten. En aangezien het weer zo goed mee viel besloot hem om één van de honden te nemen die teveel energie hadden om binnen te zitten en wel wat loop konden gebruiken. Vandaag kreeg Rex zijn beurt, een grote overactieve Mechelse Herder die erg veel weg had van de hond die hij thuis ook had rond crossen. Het dier sprong omhoog, hapte vrolijk naar zijn gezicht en mistte Jensen zijn neus op een haar. ‘Klaar voor?’ Vroeg hij de hond. Het was niet dat iemand hem zou bezig horen tegen de hond, het was nog te vroeg om daadwerkelijk mensen hier te hebben rond lopen. Hij stak zijn oortjes in, drukte op de play knop en begon te hardlopen, Rex maakte enkele stuitersprong maar begon zich dan aan te passen op het tempo van Jensen.
Ze liepen een goed uurtje, een heel stuk van het eiland rond. Ondanks dat Jensen niet snel moe werd vanwege zijn mutatie hield hij het toch voor bekeken. Rex … wel, die kon ook wel nog eventjes door gaan, het was iets typerend voor het ras. De hond draafde naast hem mee terwijl ze de laatste meters terug naar de kennels wandelde alvorens Jensen besloot om de hond gewoon even mee te nemen naar zijn kamer. Het was maar een hond … zijn kamergenoot moest vast wel honden gekend hebben in zijn tijd. Toch, hij bond de hond vast aan een spijl van zijn bed voor de zekerheid, het dier kreeg meteen een goed gevoel en ging languit op de grond liggen terwijl Jensen een douche nam en zich klaar maakte voor de dag. ‘Nu is het echt tijd voor jou om terug naar je kennel te gaan.’ Merkte Jensen op toen hij zag hoe comfortabel Rex het had in zijn kamer. Het was jammer, Jensen zou de hond in een hartslag willen houden. Maar voor zover hij wist mochten dieren niet op de kamers, dat was ook de reden geweest waarom hij hem naar binnen had geteleporteert en dat nu ook weer deed naar buiten. Aangezien Jensen al zijn tijd had genomen was het al een stuk verder op de ochtend, de kennels hadden wat meer mensen en bezoek. Rex wandelde gehoorzaam zijn kennel in en Jensen gaf hem nog een laatste beloning voor hij zich draaide en aanstalling maakte weg te wandelen. Maar hij zag iemand in de kennel recht tegenover die van Rex zitten, met een pup voor zich. Gisteren was die hier nog niet. Jensen liep voorzichtig naar de overkant en bleef langs de kennel staan, keek naar de pup en fronste zijn wenkbrauwen. ‘Is het een saarloos?’ Vroeg hij zachtjes terwijl hij hurkte en het meisje dat er zat kort toe glimlachte. ‘Sorry, mijn interesse voor dieren is soms groter dan die voor mensen.’ Glimlachte hij zwakjes. Ja, hij was een gigantische dierenvriend, anders kon je onmogelijk dit ras herkennen als een saarlooswolfshond als je er niets van kende …
Onderwerp: Re: Pup's needs a lot of love and much more & Jensen ma apr 25, 2016 9:16 pm
Words: 654
Tag: Jensen
Het diertje leek niet meteen in de gaten te hebben dat Vanellope in zijn hok was komen zitten, of hij had er gewoon geen interesse in, hoe dan ook de pup ging vrolijk verder met het besnuffelen. Vanellope daar in tegen hield haar hoofd wat schuin en liet haar blik over het dier heen gaan, ze grinnikte zacht toen het aan zijn eigen poot begon te kauwen waar door de pup haar pas op leek te merken. Vanellope beet weer zacht op de binnen kant van haar lip terwijl de pup haar leek te bekijken, ze bleef stil zitten wachtend op de reactie van de pup. In plaats van naar haar toe gaan reageerde de pup juist terughoudend, voorzichtig veranderde Vanellope van positie om vervolgens zo stil mogelijk te blijven zitten. Hoe lang het duurde wist ze niet maar na een tijdje sloeg de pup om naar nieuwsgierigheid, het neusje ging de lucht in waarna het duidelijk was dat de pup snuffelde.
Om daarna vervolgens een paar stapjes naar haar toe te gaan, Vanellope moest echt toegeven dat het een schatje was, ze had dan ook de neiging om op te staan en de kleine pup op te pakken en dicht tegen haar aan te trekken om haar te knuffelen. Dat was alleen niet iets wat je bij een saarloos moest doen, het waren eigenaardige dieren die een apart karakter hadden. Zodra de pup in haar buurt was stak ze langzaam haar hand naar de pup toe waar het dier zachtjes aan leek te snuffelen, een glimlach verscheen rond haar lippen toen ze de haartjes van de snoet tegen haar huid aan voelde kriebelen. Langzaam liet ze haar hand op de grond zakken en keek toe hoe de pup speels in elkaar dook en vervolgens haar hand aan viel, Vanellope kon het niet laten om zacht te lachen wat er voor zorgde dat de pup al snel weer stopte en weer terug houdend werd, ze beet weer zacht op haar lip en kon haar zelf wel voor het hoofd slaan door dat ze zo stom had gereageerd.
Ze wou het diertje juist alles behalve bang maken, iets wat ze dus wel had gedaan. Een zucht verliet haar lippen waar na ze haar hand weer wat terug trok en naar de pup bleef kijken. ‘Is het een saarloos?’ Wat geschrokken keek ze over haar schouder heen bij het horen van een stem, haar blik gleed kort over de jongen heen voor ze ook maar antwoord gaf. "Ik denk het, ik ga er namelijk niet van uit dat ze hier ook maar een wolf pup plaatsen." antwoordde Vanellope zacht terwijl ze haar blik weer naar de pup liet gaan. "Daar naast vind ik dat hij ook zeker wat weg heeft van een Duitse herder. Dus ik ga er van uit dat het een saarloos is." Vanellope keer weer om naar de jongen en glimlachte kort naar hem, "maar je kent het ras?" vroeg ze zacht belangstellend. ‘Sorry, mijn interesse voor dieren is soms groter dan die voor mensen.’ Vanellope wou een of andere botte opmerking maken over mensen maar besloot die binnen te houden. Het hoefde niet voor iedereen meteen duidelijk te worden dat ze een haar koesterde diep binnen in haar voor mensen, voor die zwakke wezens die in haar ogen helemaal niks konden.
Daarom gaf ze ook maar een wat nettere antwoord. "Daar kan ik me wel in vinden, helaas heb ik nooit zelf een dier gehad." Sprak ze zacht terwijl haar blik weer naar de pup gleed, die dit keer weer voorzichtig aan haar was gaan snuffelen. "Maar ik heb er veel over gelezen en geleerd, al vanaf het moment dat ik voor het eerst iets over dit ras las is er een liefde voor dit ras ontstaan." Kort keek ze weer even naar de jongen om daarna weer naar de pup te kijken. "Ik zou zeggen kom er in, als je wilt."
Onderwerp: Re: Pup's needs a lot of love and much more & Jensen di apr 26, 2016 8:51 pm
Jensen Blackwood
The best way to predict the future is to create it.
Het was niet dat hij hier dagelijks te vinden was, maar geregeld. Het was hem dan ook meteen opgevallen dat de kennel recht tegenover die van Rex bezet werd door een meisje en een pup … die zag je hier niet veel, puppy’s. Het was niet dat ze met de boot werden overgebracht omdat ze een nieuwe thuis zochten. Jensen vroeg zich al af waar al deze honden vandaag kwamen. Was het voor mutanten? Kwam het van docenten of mensen die geen tijd meer hadden? Misschien gaf het meerwaarde aan het eiland, de honden, de paarden, net als het zwembad of het serre dat deed. Jensen klaagde er niet over want als het iets was wat hij mistte van thuis uit dan waren het wel de dieren die hij daar had gehad. Dus in zekere zin maakte het hem niet uit vanwaar ze kwamen, ze waren goed. En als ze goed waren voor Jensen dan waren ze dat vast ook voor andere studenten.
Rex zag het niet meteen zitten om terug te moeten in zijn kennel. Hij protesteerde een beetje en ging uiteindelijk wel naar binnen met een tong die half uit zijn bek naar buiten hing. Hij kon niet klagen over het feit dat hij geen beweging had gehad vandaag. Ondanks dat ze een redelijke uitloop hadden moesten honden als Rex meer krijgen dan dat. Als hij langs rende kon hij zo horen welke honden het nodig hadden, degene die opsprongen en begonnen te blaffen, daar was Rex iedere keer weer bij. Jensen gaf hem nog een aai over zijn hoofd en draaide zich uiteindelijk om naar de kennel recht tegenover die van Rex. Hij was zachtjes genaderd … het waren geen ideale omstandigheden om een pup in schuur vol kennels met andere honden te steken, ze werden onzekerder, banger, onderdrukten hun normale manier van omgang. Jensen had een hond thuis gehad die van pup af in een kennel had gezeten bij andere herrieschoppers, het had hem een paar maand gekost om de hond zover te krijgen dat hij buiten wilde rennen.
Jensen zag nog net hoe de puppy speels naar het meisje haar handen toe dook en er sprong gelijk een glimlach op zijn lippen alvorens hij de “stilte” verbrak door te praten. Hij hurkte neer naast de kennel en keek toe naar de kleine puppy. Natuurlijk had hij haar laten schrikken door zijn vraag. ‘Sorry.’ Excuseerde hij zich meteen. Hij had misschien beter eerst even luidop gekucht of zoiets alvorens hij begon te praten. De puppy keek hem aan, nieuwsgierig maar terughoudend. Bij de opmerking dat ze hier geen wolf zouden plaatsen moest hij zachtjes grinniken. ‘Je zou nog eens verbaast zijn.’ Zei hij gelijk terug. Hij was hier al een maand maar hij had nog steeds niet alles gezien over deze plaats. Terwijl ze verder ging keek Jensen naar de kleine puppy, ze had gelijk, het had alle kenmerken van een Saarlooswolfshond, hij knikte instemmend. Bij haar vraag haalde hij zijn schouders zachtjes op. ‘Kennen is een groot woord, ik heb eens zes maanden voor eentje gezorgd thuis. Baasje had een ongeluk gehad in het buitenland en moest daar revalideren dus hij had mijn ouders gevraagd of Aiko voorlopig bij ons mocht blijven.’ Hij keek weg van de puppy naar het meisje en glimlachte. ‘Apart ras.’ Dat kon je wel zeggen, ze waren niet de standaard soort hond. ‘Nooit? Zonde, ik heb er altijd teveel gehad.’ Bekende hij eerlijk. Geen dieren hebben … hij zou het niet kunnen maar hij was er ook zodanig mee opgegroeid dat het onmisbaar was geworden. Ondertussen was de puppy weer voorzichtig aan haar gaan snuffelen, het bleef even stil terwijl Jensen met een kleine glimlach toe keek. Toen ze weer sprak keek hij haar gelijk weer aan uit beleefdheid. ‘Het is een intrigerend ras, dat zal ik ook niet ontkennen.’ Gaf hij knikkend toe. Het had zijn fascinatie wel, vooral omdat het zo dicht aanleunde bij zijn broeder, de wilde wolf. Bij haar voorstel keek hij twijfelend naar de pup. ‘Ik blijf nog even aan deze zijde zitten, hij heeft het al druk genoeg met jou momenteel, wil het niet te druk maken.’ Misschien zou de puppy wel bang worden. ‘Kom je hier vaker? Ik heb je hier nog niet gezien.’ Vroeg hij haar nieuwsgierig terwijl hij zijn vingers kort door de kennel stak zodat het puppietje vanop afstand eens kon snuffelen …
Onderwerp: Re: Pup's needs a lot of love and much more & Jensen ma mei 02, 2016 4:26 pm
Words: 647
Tag: Jensen
'Sorry.’ Vanellope haalde haar schouders op bij zijn excuus, hij had ook niet kunnen weten dat ze hem niet aan had horen komen. Als ze wellicht wat beter had opgelet had ze het misschien wel gehoord, gezien de honden daar vast en zeker wel op zouden hebben gereageerd. Maar ze leek meer oog te hebben voor de pup, iets wat in haar ogen een hele logische reden was om niet op te letten. Pups waren nu eenmaal leuk, al snapte ze niet helemaal wat deze pup hier deed. Pups hoorde je rust te geven en in huiselijke kringen op te voeden, iets wat nu zeker niet gebeurde. Natuurlijk moest een pup ook kennis maken met andere honden, maar dit was gewoon te vroeg en te veel. Hoe kon een jong dier hier rust krijgen.
Dit was het zelfde als een baby plaatsen in een overvolle zaal, daar zou de baby ook niet heel vrolijk van gaan worden. ‘Je zou nog eens verbaast zijn.’ Wat verbaast keek ze om naar de jongen om hem vervolgens voor gek te verklaren. "Ze zouden hier echt geen wolf plaatsen, dan zijn ze knetter gek. Een wolf heeft een roedel nodig en daar naast territorium en genoeg voedsel om op te kunnen jagen. Iets wat ze een wolf hier niet kunnen bieden." Sprak ze hem meteen tegen, daar naast waarom zouden ze hier een wolf pup heen brengen. Ze vond het al verschrikkelijk dat ze hier moest verblijven laat staan dat ze alle dier soorten hier heen brachten.
Voor even keek Vanellope weer terug naar de pup maar al snel liet ze haar blik weer terug gaan naar de jongen toen hij antwoordde op haar vraag. ‘Kennen is een groot woord, ik heb eens zes maanden voor eentje gezorgd thuis. Baasje had een ongeluk gehad in het buitenland en moest daar revalideren dus hij had mijn ouders gevraagd of Aiko voorlopig bij ons mocht blijven.’ Toen de jongen naar haar glimlachte, glimlachte ze voorzichtig terug. "Ik ben jaloers, het lijkt me zo geweldig om zo'n pup op te kunnen voeden en bij me kunnen hebben voor zolang het dier leeft. Helaas heb ik daar te weinig ervaring voor." Een zachte zucht verliet haar lippen waarna ze met haar hoofd tegen het ijzer aan leunde. ‘Nooit? Zonde, ik heb er altijd teveel gehad.’ Voor even bleef Vanellope stil terwijl ze na dacht over de reden dat ze nooit dieren had gehad. "Nee, nooit. We hadden geen leven waar een dier in zou passen." Beantwoorde ze dan toch wel eerlijk.
Ze kon zich meerdere malen herinneren dat ze haar ouders om een dier had gevraagd. Ookal was het maar een vis, maar nooit had ze er een gekregen. Eigenlijk kreeg ze nooit het gene waar ze naar vroeg, ze moest er in elk geval altijd voor werken wou ze het hebben. Een dier zat daar alleen niet bij helaas. ‘Het is een intrigerend ras, dat zal ik ook niet ontkennen.’ Vanellope knikte alleen en liet haar blik weer over de pup glijden die toch steeds meer interesse wist te tonen, iets wat zij totaal niet erg vond. Een kleine glimlach verscheen weer even rond haar lippen. ‘Ik blijf nog even aan deze zijde zitten, hij heeft het al druk genoeg met jou momenteel, wil het niet te druk maken.’ Ze knikte weer en beet voor enkele seconden op haar onderlip. "Misschien heb je gelijk. Het is hier sowieso te druk voor een pup." Sprak ze doelend op de andere honden. ‘Kom je hier vaker? Ik heb je hier nog niet gezien.’ Kort keek ze op naar hem en liet haar blik weer even over zijn gezicht glijden. "Dat kan kloppen, ik ben hier nog maar zo'n drie en half uur denk ik ongeveer." Vanellope keek toe hoe de pup begon te snuffelen en langzaam aan de kant op kwam waar de hand zich bevond.
Onderwerp: Re: Pup's needs a lot of love and much more & Jensen zo mei 08, 2016 7:50 pm
Jensen Blackwood
The best way to predict the future is to create it.
Hoe langer Jensen naar de puppy keek, hoe meer hij de indruk kreeg dat het diertje teveel had te verwerken om goed te zijn. Die oren schoten maar alle kanten op, ondanks dat het nieuwsgierig was zou het waarschijnlijk terugkeren op zichzelf. In een schuur vol kennels was dit geen geschikte plek voor een puppy. Jensen keek nog kort eens over zijn schouder naar de herder die hem nog steeds afwachtend stond aan te kijken. Ze hadden hier allemaal hun mand, speelgoed, lekkers maar zou het genoeg zijn voor een pup? Zou het diertje hier uiteindelijk niet weg kwijnen? Had het niet de geborgenheid nodig van een moederdier? Jensen probeerde een leeftijd in te schatten maar zo een goede schatter was hij niet. Waarom zouden ze een saarlooswolfshond naar een eiland brengen? In ieder geval was hij meteen opgemerkt, niet enkel door Jensen maar ook nog eens door het meisje dus dat was een goede start voor het kleintje. Jensen zou misschien net iets vaker langs komen, om er zeker van te zijn dat het alles had wat het moest hebben. En zo te zien zou het meisje die erbij in de kennel zat hetzelfde doen, dat was op een zwakke manier geruststellend voor hem.
Ze ging meteen in protest op zijn opmerking van de wolf. Er kwam een korte glimlach in zijn ene mondhoek naar boven gekropen, dat waren ze inderdaad als ze het zouden doen. Jensen bedoelde het immers niet op die manier, deze school was tot veel in staat, allemaal in de positieve zin. ‘Als het er zou zijn dan zullen ze een goede reden hebben.’ Hij probeerde haar niet te sussen, toch waren zijn woorden kalm. ‘Maar hij heeft ook meer nodig dan deze vier muren.’ Wees Jensen naar de puppy. Hij was een saarloos, een ras dat extreem dicht aanleunde bij de echt wilde wolf. Dit diertje had ook een soort van roedel nodig, een soort van territorium.
Terugdenken aan de Saarloos die hij een paar maand onderdak had mogen bieden gaf hem een zekere liefde in zijn blik, liefde die hij altijd bezat als hij het over dieren had. Bij haar woorden grinnikte hij zachtjes. ‘Aiko was twee denk ik, dus aan opvoeden kwam er niet veel meer aan te passen. Ik had nog vier andere honden dus hij had precies het gezelschap dat hij nodig had.’ Zei Jensen met een blik naar de puppy. ‘Trouwens,’ hij schonk haar een korte glimlach voor hij naar de puppy wees. ‘Deze zal ook opvoeding nodig hebben. Geen idee van waar hij komt of wat hij hier doet maar ik denk dat hij hier ook zit voor ons.’ Suggereerde Jensen deels opgewekt. Een puppy opvoeden, hoe lang was dat voor hem al geleden? Vier jaar? Gelukkig had hij genoeg handige mutaties om sneller te zijn in zijn studeren en andere routines, dus hij zou er letterlijk echt tijd voor kunnen maken. ‘Het is niet zozeer ervaring, meer instinct. Zie het als een wild dier, geduld, voorzichtigheid, kalmte.’ Honden opvoeden vergde ervaring maar dit was iets helemaal anders, dit leek meer op een wild dier opvoeden, soort van.
Ze had nooit dieren gehad, wat ze duidelijk ontzettend jammer vond. Jensen zou het niet kunnen, een leven zonder dieren. ‘Voor wat het waard is, je zit hier nu, kun je even doen alsof je dieren hebt.’ Wees hij naar de omgeving. Ze hadden hier niet enkel honden, ze hadden hier ook paarden. Als je van dieren hield dan was het hier wel oke, je kon er de rust vinden die je zocht. Het was eventjes stil terwijl ze beide naar de puppy keken. Hij was duidelijk nieuwsgierig, wilde dingen verkennen, kwam wat dichter naar de kant om aan Jensen zijn hand te snuffelen. Hij wilde het diertje al meteen toepraten maar zweeg gewoon, om het niet af te schrikken. ‘Ik denk niet dat die drukke goed is maar ik weet ook niet of we hem mogen meenemen naar buiten.’ Hij keek bedenkelijk over zijn schouder op zoek naar een verzorger. Hij kon tijd stilzetten maar hij wilde zijn mutaties niet gebruiken bij een nieuw persoon, kwestie van niet over te komen als een opschepper. Toen ze antwoorde keek hij verrast op. ‘Drie uur en al meteen bij de honden.’ Greens hij gelijk. Had ze geen koffers uit te pakken ofzo? Zijn drie eerste uren was in ruzie met zijn kamergenoot. ‘Wel, welkom dan, ik ben Jensen, dat,’ hij zweeg en wees naar de puppy. ‘Misschien moeten we hem maar een naam geven.’ Glimlachte hij het diertje liefdevol toe …
