Light the world op for just one day

Een paar dagen was ze nu al op Genosha Island te vinden. En in die paar dagen had ze natuurlijk nog lang niet alles gezien, laat staan dat ze iedereen al gezien en gesproken had. Vooral dat laatste was wat haat betrof een echte no go. Van nature was ze alles behalve verlegen, ze moest gewoon heel erg wennen om opeens onder zoveel mensen te zijn. Het was jaren geleden dat ze überhaupt iets met mensen te maken had gehad, en ze was ook nog eens heel jong geweest, zeven jaar om precies te zijn. Het opeens zitten in een klas, het lopen door de overvolle gangen, al die dingen was ze niet gewend en in een vingerknip was ze in deze situatie gegooid. De mensen die ze tot nu toe had ontmoet kon ze wel op één hand tellen. Het zou gewoon wat tijd kosten voordat de echte Clarissa naar boven zou komen, hetzelfde vurige en avontuurlijke meisje wat ze vroeger was geweest. Nu was ze vooral een beetje wantrouwig en zelfs een beetje verlegen zo nu en dan, al waren dat meer overblijfselen van het instinct wat ze door de jaren heen had ontwikkeld als tijger. In de periode, ongeveer vier weken nu, dat ze weer een mens was, had de Tigris zich stil gehouden. En dat zorgde er wel voor dat ze zich een beetje zorgen maakte, wie weet zou ze wel opeens midden in een les transformeren. Het was een nare gedachte die er al een aantal keer voor had gezorgd dat haar het zweet was uitgebroken tijdens de lessen. Voor de rest hield ze zich nog erg op de achtergrond, het was duidelijk dat er al veel vriendengroepjes ontstaan waren op dit eiland, dan was het altijd moeilijk om er een beetje bij te horen. In elk geval had ze haar kamer, een ruimte waar ze zich terug kon trekken en op niemand hoefde te letten. Het enige wat nog niet in haar op was gekomen was dat er nog een ander leeg bed in de kamer stond, een bed waar iemand anders ingedeeld kon worden. Die gebeurtenis was heel dichtbij, maar dat kon ze natuurlijk niet weten. Op dit moment was ze bezig met huiswerk. Of nou ja, de leraar had het opgegeven als huiswerk.. maar ze snapte er letterlijk niets van. Helemaal niets. Meer van de helft van de woorden kende ze niet eens, laat staan dat ze het niveau van de vragen aankon. Midden in het jaar was ze hier terechtgekomen, dus de stof die de rest hiervoor behandeld had, had ze ook gemist. Een verloren zucht rolde over haar lippen terwijl ze het boek op de grond liet vallen en achterover op haar bed neerplofte.