Onderwerp: Time you enjoy wasting, was not wasted wo feb 17, 2016 10:05 pm
"I'm not lazy, I just really enjoy doing nothing"
Valentijn, ugh. Commerciële onzin, dat was het. Waarom iemand extra liefde op speciaal die dag? Er was toch niks speciaal aan fucking 14 februarie. Maar goed, het was wel een echte feestdag dus de huppelkontjes van de feestcommissie moesten daar natuurlijk iets mee doen. Ze kon natuurlijk wel vragen waarom en of hun er niet hetzelfde erover dachten, maar dat zou niet veel helpen. De zogenaamde Cupid van het eiland dat in de feestcommissie dus die ging dat niet afzeggen. Cecilia had een feestje verwacht of iets in die richting. Het moest altijd iets knallend zijn. Maar gek genoeg was dat dus niet zo deze keer? Cecilia kwam de cafeteria in geteleporteerd waar alles anders en cooler was ingericht. Als een soort club met een wat romantische touch. Ze vond het er op zich best leuk uit zien. En het podium gaf haar wel kriebels om iets te gaan zingen. Maar hm..Dat was teveel moeite. Ze was gekomen om eten te pakken en niet om te zingen, andere keer maar weer. Sowieso, als ze iets ging zingen dan wilde ze dat Ky zou kijken. En de zon scheen best fel, waardoor de aula er ook door werd verlicht. Hij hiled niet van zonlicht. Dus al gauw ging haar blik weer naar het eten. Oh gosh donuts, daar hield ze echt van. Ze haalde een doosje op met verschillende kleuren glazuur en sprinkels.
Ze kon wel lekker daar gaan zitten en kijken naar mensen die gingen optreden maar daar had ze eigenlijk geen zin in tho, straks moest ze nog haar donuts delen ofzo. Ze dacht na en bedacht een plek waar waarschijnlijk niemand zat op het moment. Nou eigenlijk teleporteerde ze gewoon random naar allemaal plekken om te kijken hoe druk het wat. De kelder, daar zat niemand. Maar om nou in haar eentje donuts te gaan eten in die stoffige kelder op de oude bank die daar stond. Waren was er dan echt geen plek waar ze rustig haar donuts kon op eten? Ze keek even uit het raam en spotte een gebouw dat ze nog niet eerder had gezien. Oh, er stond een bordje bij. Zwembad? Okee, ze had dus nooit de moeite genomen om daar heen te lopen. Achter de deur van het kleinere gebouw kwam ze eerst bij kleedkamers en daarna is een grote ruimte met een zwembad. Great, er was niemand! De ligbedden zagen er niet zacht genoeg uit dus ze knipte snel in haar vingers om er wat kussen bij te summonen. Waarna ze natuurlijk lang uit in de kussen plofte en de doos met donuts op haar buik zette. Hmm zonnebril op en het was compleet. Ze at in alle rust haar donuts op. En net toen ze eigenlijk in slaap aan het vallen was hoorde ze voetstappen. Ze kwam tegen haar zin in overeind en keek naar de kant waar het geluid vandaan kwam. Er stond een jongen, ze had hem nog nooit gezien. Whatever. “Hallo jij” zei ze vriendelijk. “Wil je misschien zachtjes doen want ik wil eigenlijk even slapen? Alvast bedankt” zei ze met een grijnsje en liet haarzelf weer in de kussens zakken. Hij zou haar vast wel begrijpen.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted do feb 18, 2016 1:00 pm
i can run it with heart on fire
Cecilia!
some words!
no notes!
Sinds dat hij zelfs op zijn kamer niet alleen kon zijn en hij niet het geval had een plek voor zichzelf te hebben liep hij de helft van de tijd doelloos rond. Hij nam wel eens een kijkje hier en daar, maar nergens bleef hij erg lang. Blijkbaar kwam je op het eiland overal wel volk tegen op de meest domme plekken. Zelfs na enkele dagen echt deel uit te maken van de school, vond hij de plek nog steeds verschrikkelijk. Met een ander woord kon Gahiji het niet beschrijven. Soms dacht hij dat hij de enige was die zo negatief keek naar de school en alles erom heen, maar dat was blijkbaar ook we zo. Wanneer hij rond keek liep iedereen wel vrolijk rond met soms wat uitzonderingen, maar niemand die dat het er echt verschrikkelijk vond.
Zijn rond dwalen had Gahiji uiteindelijk wel ergens heen geleid waar hij nog niet geweest was. Buiten hing er al een vreemde geur in de lucht die enkel straffer werd wanneer dat hij binnen kwam. Op het eerste zicht was er niemand aanwezig en rustig volgde hij de gang die leiden naar een nieuwe ruimte. in het midden ervan bevond zich een grote plas met helder water in. Een zwembad duidelijk. Zo noemde ze die dingen tegenwoordig. Helaas was hij daar niet de enige, maar dat viel hem ook pas op wanneer hij een vrouwenstem kon horen. Zodra hij de stem hoorden had Gahiji zich al omgedraaid naar het meisje dat aan de kant lag met een berg kussens.
Ze zei dat hij stil moest zijn omdat ze wilde...slapen. Gahiji keek gelijk om zich heen naar de ruimten, maar zijn ogen eindigde terug naar het meisje met en frons op zijn gezicht. Bedenkelijk bleef hij even kijken naar haar. Ze was alweer gaan liggen op de kussens alsof dat er niks was. ‘Dat kan ik niet beloven,’ sprak hij kort. Zijn armen sloeg Gahiji vervolgens over elkaar heen. Nog steeds was de bedenkelijke blik in zijn ogen te zien. ‘Want zelfs ik weet dat dit geen slaapruimte is,’ zei hij en één hand hield hij wat omhoog, maakte er enkele draaibewegingen mee om zo te gebaren naar de ruimte. Ze waren bij een zwembad en dat konden mensen gebruiken om te zwemmen. Als iemand wilde slapen, maar geen storende geluiden wilde hebben moest die niet naar daar komen. Gahiji was tot haar geluk niet van plan om te gaan zwemmen, zeker niet wanneer er andere volk was. Ondertussen was hij aan de rand van het zwembad gaan staan en keek hij het meisje al niet meer aan. ‘Wil je slapen moet je ergens anders heen,’ deelde hij mee om ook duidelijk te maken dat hij niet van plan was echt rekening met haar te houden.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted vr feb 19, 2016 9:50 am
"I'm not lazy, I just really enjoy doing nothing"
Ze had natuurlijk ook gewoon terug kunnen gaan naar haar kamer, daar haar donuts opeten, en dan verder niet meer naar buiten komen alleen voor het avondeten. Niet dat ze heel vaak iets nam tho. Meestal was ze te lui om dat te doen en ze had toch niet heel snel trek of honger. Ze kon eigenlijk wel helemaal zonder eten, want ze ging toch niet dood. Maar dan verslapte ze wel en dat wilde ze niet. Ze moest natuurlijk wel gewoon normaal onder de douche kunnen staan zonder dat ze flauwviel. Maar ze ging dus niet terug naar haar kamer. Ze vond zichzelf altijd socialer als ze ergens openbaar was, ook al was er in dit geval niemand. Het ging om het idee. De zon scheen best fel voor zo’n winterse dag en het dakraam van de ruimte hield de kou buiten, maar ze voelde wel de warmte van de zonnetralen op haar gezicht. Ze had de zon wel een beetje gemist na de lange winter en ze had de perfecte plek om een dutje te gaan doen in de zon. Daarom had ze best geluk dat niemand ging zwemmen op dat moment. Tenminste dat dacht ze, voor heel even.
Ze was nog niet eens in slaapgevallen en er kwam al iemand de ruimte binnen. Zucht. Aardig zijn Cecilia, zoals altijd. Misschien begreep hij wel dat ze even wilde slapen. ‘Dat kan ik niet beloven,’ zei hij. Oh great, het moest weer net zo iemand zijn die niet wilde doen wat anderen zeggen zeker? ‘Want zelfs ik weet dat dit geen slaapruimte is,’ zei hij en ze volgde zijn bewegingen. Goh dat wist ze nog niet. ‘Wil je slapen moet je ergens anders heen,’ zei hij er nog achteraan en fronste even. “Ik vond het eigenlijk wel een perfecte plek om te slapen. Het is hier lekker warm, en veel zon door het dakraam. Dat heb ik niet in mijn kamer hoor, als jij een betere plek weet mag je het zeggen” zei ze, om even haar reden te geven dat ze daar lag. En sowieso ging niks tippen aan waar ze nu lag. Besides, ze was te lui om te verplaatsen. Eenmaal een plekje en ze bleef gewoon daar. “Maar oke, dan probeer ik wel gewoon te slapen zonder dat jij zachtjes gaat zijn met whatever je gaat doen” zei ze met een zucht en haalde haar schouders op. Ze was eigenlijk wel benieuwd wat hij dan ging doen. Het leek er niet op dat hij ging zwemmen namelijk. En als hij dat ging doen was daarbij toch niet heel lawaai mee te maken. Oh en anders had ze wel een ideetje. Ze knipte in haar vingers en haar mobiel verscheen in haar andere hand, waarna ze dat nog een keer deed voor haar oordopjes erbij. Met wat muziek kon ze altijd wel in slaap vallen. Ze deed haar oordopjes in en zette een random afspeellijst op. Door haar zonnebril kon hij waarschijnlijk niet zien of ze haar ogen dicht had dus stiekem keek ze gewoon toe naar wat hij ging doen.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted za feb 20, 2016 5:43 pm
i can run it with heart on fire
Cecilia!
some words!
no notes!
Gahiji was zeker niet naar het zwembad toe gegaan om te zwemmen. Ten eerste omdat hij niet eens wist dat het een zwembad was geweest. Daar kwam hij pas achter wanneer dat hij het gebouw binnen was gegaan. Daarbij zou hij ook niet zijn gaan zwemmen wanneer hij wist wat het was. Voor zover hij wist bleef het een openbare plaats en iedereen kon er binnen en buiten wanneer dat die dat wilde. Gahiji kon het niet riskeren dat iemand de vele littekens over zijn lichaam zou zien.
Blijkbaar was hij niet de enige in het gebouw. Er was ook een meisje geweest die meteen aan hem had gevraagd of hij stil wilde zijn. Het was niet dat Gahiji meteen iets ging doen want hij had zelfs geen reden om in het zwembad te zijn. Moest hij toch iets gaan doen was hij niet van plan er op te letten dat hij stil was, niet speciaal omdat één iemand wilde dat hij stil was. Wilde ze slapen moest ze naar een plek gaan die ervoor diende, dat maakten hij haar ook duidelijk. Het meisje wilde toch blijven waar ze was omwille van verschillende zaken. Ze vroeg hem ook of hij een betere plek wist, maar hij haalde zijn schouders op. ‘Ik heb geen idee,’ zei hij eerlijk. Voor zover hij wist was het zwembad de enige plek met zo’n raar dak. Als dat de warmte buiten moest houden waren de mensen best achterlijk. ‘Doe dat,’ sprak hij nadat ze zei dat ze ging proberen te slapen terwijl hij niet stil zou zijn. Gahiji had nooit gezegd dat ze niet meer mocht slapen, dus deed ze maar wat dat ze wilde. Lang was hij sowieso toch niet van plan te blijven. Naar een plas water kijken was niet erg indrukwekkend.
In stilten keek hij toe hoe dat ze zich weer neer legde. Met twee knippen van haar vingers waren er bepaalde voorwerpen uit het niks verschenen. Verbaasd trok hij één wenkbrauw op, maar hij stelde er geen verdere vragen over. Hij observeerde simpel weg wat ze deed en daarmee leerde je misschien wel het meeste. Nadat ze de twee dopjes in haar oren had gestoken legde ze haar hoofd weer neer. Het meisje haar ogen waren niet zichtbaar, maar ze zei dat ze zou slapen dus bedacht hij dat ze wel dicht waren. Rustig wandelde hij naar haar toe om door zijn knieën te gaan zodat hij dichter bij haar zat er de dingen in haar oren. Gahiji trok één van de dingen uit het meisje haar oor. Een zacht geluid was toen te horen, alsof er iemand in zat die aan het zingen was. Misschien zat er wel degelijk een persoon in vast, maar dat leek hem sterk. Verwarring was sterk van zijn gezicht af te lezen.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted ma feb 22, 2016 11:23 am
"I'm not lazy, I just really enjoy doing nothing"
Het was weer z’on dag dat ze toegaf aan haar luiheid en de dagplanning weer vol stond met het woord ‘slapen’. En eten natuurlijk, maar dat had ze al opgegeten. De donuts, waarvan de lege doos naast haar ligbed stond. In het zwembad, waar ze graag wou slapen. Ze vond het sowieso altijd wel iets hebben om ergens te slapen wat niet haar kamer was. En het zwembad.. daar was ze nog nooit geweest. De temperatuur vond ze wel fijn, de zon was ook niet vervelend, en het ligbedje waar ze op lag, was erg comfortabel met alle kussen die ze erop had gedaan. Ze verwachtte dat ze zo in slaap zou vallen, heel makkelijk. Maar niet als iemand kwam storen.. Een jongen was binnen gekomen en ze had hem vriendelijk verzocht om misschien stil te zijn maar hij was zo onvriendelijk om dat dus te negeren. wat een zeurpiet zeg, echt. Als zij in zijn schoenen stond dat had ze een ander wel rust gegund maar ja.. Niet iedereen was zoals haar. Zijn stomme excuus was dat als ze wilde slapen, dat ze dat ergens anders moest doen. Waarop Cecilia een prachtige uitleg gaf over hoe perfect de plek was om te slapen, hij wist waarschijnlijk toch geen betere plek te bedenken. ‘Ik heb geen idee,’ zei hij ook toen ze dat vroeg. Precies, dat was reden genoeg om gewoon te blijven liggen.
De jongen stond gewoon in normale kleren en het zag er niet uit dat hij ging zwemmen. Waar als ze er zo over nadacht, niet heel veel lawaai mee te maken was. Ze zou toch geen gesprek met hem voeren dus dan was het enige wat ze zou horen, water zijn. Ze gaf maar gewoon aan dat ze ging slapen. Waarmee ze het beetje geluid wat hij van plan was om te maken maar ging dempen door wat muziek in haar oren te stoppen. Ze was opzich wel benieuwd wat hij ging doen tho, dus ze bleef hem gewoon volgen met haar ogen. Door haar zonnebril kon hij dat toch niet zien. Ze zag hem raar opkijken na het summonen van haar telefoon en oordopjes. Oh ja, zelfs mutanten waren sommige dingen niet gewend. Maar dat ze een mutatie had was logisch, en dat ze zoiets kon was helemaal niet raar. De jongen vond blijkbaar iets anders raar. Ze keek toe hoe hij dichterbij kwam en een oordopje uit haar oor trok. Waar hij met verwarring naar keek. Alsof hij het nooit eerder had gezien of meegemaakt. “Uhh wat doe je?” vroeg ze met wat verwarring naar zijn actie en interesse naar haar oordopjes. “Wat is er? Nog nooit Arctic Monkeys gehoord? Dat geeft niet schat, dit was waarschijnlijk van voordat jij geboren was” zei hij en grinnikte. Ze schoof haar zonnebril omhoog zodat het om haar haar lag. Ze bracht het oordopje dat hij in zijn hand had naar zijn oor zodat hij het beter kon horen. Ja of hij was wel ouder dan 27 ofzo, maar zo zag hij er niet uit. Of ze zou alweer met een andere immortal te maken hebben maar dat zou echt te gek zijn. My propeller, was het liedje wat op stond. “Leuk he?” vroeg ze met een glimlachje.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted ma feb 22, 2016 6:27 pm
i can run it with heart on fire
Cecilia!
some words!
no notes!
Even verward als hij had gekeken had het meisje ook gekeken wanneer dat hij bij haar was neergehurkt. Er werd van hem verwacht dat hij zich aanpasten en dat was tot op dat moment geen groot succes. Als hij al iets nieuw zou leren kennen was dat al heel wat voor hel aangezien hij niks van die wereld wilde kennen. Het moest allemaal uit zijn buurt blijven en hij wilde er zeker niets mee te maken hebben. Dat Gahiji toch interesse had getoond in het ding dat het meisje in haar oor stak was al een hele stap voor hem. Zonder erbij na te denken dat het vreemd was had hij het weer uit haar oor gehaald om de stemmen die eruit kwamen te kunnen horen. Dat zorgde voor alleen maar meer vragen. Hoe konden er mensen zitten in dat kleine ding? Waarom zou je er zelfs mensen in steken en ernaar luisteren? Niets eraan was logisch voor hem.
Het meisje had gereageerd op zijn reactie en had het over iets. Het klonk voor hem zeker niet bekend in de oren dus gaf hij haar enkel een vreemde blik. Hij was er wel zeker van dat het van na zijn geboorten was. Voor zo’n geboorten was er niet zo iets als...dat wat ze had gezegd. ‘Dat betwijfel ik ten zeerste,’ zei Gahiji vol overtuiging. Nee, vroeger bestond er niet iets als Atic Monkies. Dat was weer iets van de tijd waarin hij terecht was gekomen en het klonk verschrikkelijk. Hij had geen idee wat hij van het geluid moest vinden, maar aangenaam vond hij het in geen geval. Ze nam vervolgens dat ding in zijn handen vat, maar zodra dat ze het in zijn oor wilde steken sloeg Gahiji haar hand weg en stond hij ook snel weer recht. Veel sneller dan dat hij door zijn knieën was gezakt. ‘Hou dat ding uit mijn buurt,’ waarschuwde hij het meisje. Waar het ook voor dienden, of wat het ook deed, hij moest het niet in zijn oor hebben. Wie weet wat voor vloeken erop konden rusten, of wat het met hem zou doen als hij er toch wel naar zou luisteren. ‘En nee, het is niet leuk,’ zei Gahiji nog tegen het meisje zonder dat hij zijn blik van het ding af hield. Zijn kiezen drukte hij op elkaar. Aan zijn gezichtsuitdrukking was duidelijk te zien dat hij het helemaal niet vertrouwde. Zijn borstkas ging zelfs sneller omhoog dan normaal omdat hij simpel weg was geschrokken.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted di feb 23, 2016 1:50 pm
"I'm not lazy, I just really enjoy doing nothing"
Slapen, haar favoriete bezigheid. Omdat ze dan eigenlijk nergens mee bezig was. En als ze dan ergens mee bezig wilde zijn dan was het met niks. Niks, doen als in slapen dan, niet vervelen. Maar dat was het juist, als ze zich verveelde dan ging ze slapen. Ze was wel een keertje naar een gymles geweest, maar dat was eigenlijk alleen maar om indruk te maken op Ky. Ze wist niet waarom maar ze wilde toch laten zien dat ze niet altijd lui was. Wat misschien wel een beetje onzin was, want er was niemand anders die haar zo energiek meemaakte dan Ky. Dus whatever, ze kon lekker zo lui zijn als ze zelf wilde. Jammer genoeg werd haar rust en stilte verstoord door een jongen die binnen kwam. Hij zag er wel oke uit maar hij deed niet heel aardig. Ze had gewoon gevraagd om stil te zijn maar het was zo’n wijsneus die dat dan niet deed. Dat was dan eventjes niet leuk voor haar maar ze moest het er maar mee doen. Ze kon hem niet verbieden om te doen wat hij wilde.
Cecilia pakte haar telefoon en oordopjes erbij om zijn ‘oh zo vele’ geluid buiten te sluiten en ging casual doen alsof ze aan het slapen was. Ze had ook wel kunnen slapen dus het volgende wat de jongen deed was ergens wel onbeleefd. Zomaar iemands oordopje eruit trekken terwijl diegene lag te slapen. Wat dacht hij? Hij keek er heel raar naar, alsof hij het ding nog nooit eerder had gezien. Maar dat leek heel onlogisch dus ze ging er van uit dat het de muziek was die hem verwarde. Tja, Cecilia kon er ook niks aan doen dat ze naar wat oudere muziek luisterde. Ze stelde even de band voor, en maakte duidelijk dat het best oud was. Van voor zijn geboorte waarschijnlijk. ‘Dat betwijfel ik ten zeerste,’ zei hij. Ze rolde met haar ogen en glimlachte met verbazing. “Wat? Zeg me niet dat jij de vierde persoon bent die ouder dan mij is. Ik ben 134.” zei ze en grinnikte. Dat zou wat zijn zeg. Had ze uberhaubt wel niet-immortal mensen ontmoet naast de schoolhoofden? Oh ja, misschien de gymles kinderen. Ze wilde hem laten horen wat het was maar daar was hij het dus blijkbaar niet mee eens. ‘Hou dat ding uit mijn buurt,’ waarschuwde hij en hij leek zo serieus dat ze bijna in de lach schoot. Wat was er mis met hem? ‘En nee, het is niet leuk,’ zei hij daarna. Wauw, hij was echt geschrokken. Van haar oordopje. “Wow rustig het is maar muziek” probeerde ze te zeggen zonder heel hard te lachen maar je zag dat ze het wel heel grappig vond. “En het is helemaal wel leuk” zei ze en kon haar lach niet meer inhouden. “Het is een elektronisch apparaatje wat muziek afspeelt, bedoeld om er van te genieten” legde ze uit. Had hij onder een steen geleefd ofzo?
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted di feb 23, 2016 6:41 pm
i can run it with heart on fire
Cecilia!
some words!
no notes!
Gahiji had niet echt nagedacht over wat hij deed. Hij was gewoon naar haar toe gegaan en had één van de dingen weer uit haar oor genomen. Dat was wat ervoor zorgde dat er een zeer verwarrend gesprek begon. Ze sprak één of andere benaming uit en blijkbaar had hij ze moeten kennen. Helaas voor haar zei het Gahiji niks. Hij had nooit gehoord van die monkies en aan het geluid te horen dat het maakten miste hij blijkbaar niet. Hij vond het echt maar niks. Het meisje wilde blijkbaar dat hij niet zei of hij ouder was of niet en daarbij vermelde ze haar leeftijd. De getallen zeiden hem zoals gewoonlijk niks. ‘Geen idee,’ sprak Ghaiji. Ze had verteld hoe oud ze was, maar hij had nog altijd 0,0 procent verstand van getallen en hun waarden. ‘Ik zou vijfduizend en uhm-,’ er moest nog wat achter komen, maar hij wist het niet meer. Hij was al zeer twijfelachtig begonnen aan het uitspreken van het getal, maar hij wist het niet meer. Het was een lang getal, dat was wat hij wel wist. ‘Vijfduizend en nog wat jaar ben ik,’ besloot hij gewoon te zeggen. De kleine details en zijn precieze leeftijd was vast niet belangrijk. Iedereen zei dat hij oud was, dus dat was het enige waar hij belang aan hechten. Gewoon al aan de manier waarop hij het uitsprak kon je merken dat hij geen besef had hoe oud hij eigenlijk werkelijk was.
Natuurlijk was hij geschrokken wanneer dat ze het ineens in zijn oor wilde steken. De geluiden waren enkel erger geworden en het deed pijn aan zijn oor. Het was te luid en er waren vreemde klanken tussen. Mooi niet dat Gahiji haar ging toelaten om het in zijn oor te steken. Zo snel hij kon stond hij ook weer gewoon recht en had daarbij nog een stap naar achter gezet. Gahiji keek best beledigd naar het meisje wanneer ze ieder moment in lachen zou kunnen uitbarsten. Wat? Had hij weeral eens iets zeer belachelijk gevraagd? Dat moest haast wel zeker. Uiteindelijk kwam ook het moment dat ze werkelijk moest lachen, maar er volgde een uitleg. En wat voor één... Met ieder woord dat ze uitsprak keek hij haar alleen maar verwarder aan. Voor hem sprak ze nu echt een taal die hij helemaal niet kon verstaan. Van verschillende woorden had hij nog nooit gehoord dus wist hij er ook de betekenis niet van. Voor haar was het blijkbaar wel duidelijk. Het was sowieso dat gene dat ze gebruikten om het kleine ronde ding uit te leggen. ‘Ik verstond niks van wat je net zei,’ bekende hij enkel eerlijk. Elektronisch, apparaat, hij had geen idee wat de vreemde benamingen waren. ‘Zitten er mensen in?’ vroeg hij vervolgens serieus. Dat was toch wel dé vraag waar hij mee zat. Iets anders kon Gahiji namelijk niet bedenken. Hoe konden er anders mensen stemmen uit komen. Vreemde mensen stemmen, maar dat was iets totaal anders.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted vr feb 26, 2016 9:55 am
"I'm not lazy, I just really enjoy doing nothing"
Ze had al een idee dat het om iets anders ging dan haar muzieksmaak toen hij het oordopje uit haar oor trok. Hij keek er zo raar naar. Maar ze ging er natuurlijk niet meteen van uit dat hij niet wist wat oordopjes waren. Want wie wist dat nou niet? Ze vertelde de band achter de muziek, waarbij ze zei dat het waarschijnlijk van voor zijn geboorte was. Maar nee hoor, het bleek dus dat ze alweer met een immortal te maken had. Echt geweldig, ze dacht altijd dat ze oud was maar ze voelde zich gewoon jong bij een aantal mensen. Salina was ouder, Ky en Christophe.. En deze dude? ‘Geen idee,’ zei hij. Wauw, hoe oud was hij dan wel niet. Dat hij gewoon de tel al was kwijtgeraakt. ‘Ik zou vijfduizend en uhm-,’ begon hij waarbij haar mond al open viel. ‘Vijfduizend en nog wat jaar ben ik,’ zei hij daarna en een diepe zucht verliet haar lippen. Damn dat was oud. Cecilia had nu al genoeg van het leven, dus ze vond het best wel triest voor hem. En het maakte haar tegelijkertijd bang, dat zij ook zo vast zou komen te zitten op de wereld. En wat had hij wel niet gedaan in al die jaren? "En heb je onder een steen geleefd ofzo?"
Hij wist niet was oordopjes waren dat was duidelijk. Ze vond het eigenlijk wel super grappig dat hij zo geschrokken reageerde toen ze het in zijn oor wou doen. Hij deed alsof het een wapen was ofzo. Dus uiteindelijk stond hij op een afstandje toe te kijken naar het oordopje. Een voorwerp wat voor haar heel normaal was. Ze kon op gegeven moment haar lach ook niet meer inhouden en legde daarbij uit wat het was. ‘Ik verstond niks van wat je net zei,’ zei hij na haar uitleg. Serieus? Hij kende al die woorden niet? Ze kon gewoon verder gaan met lachen en doen alsof er niks aan de hand was. Jaa.. dat kon. Maar hoe grappig zou het zijn als ze nou iets totaal anders ging uitleggen? ‘Zitten er mensen in?’ vroeg hij daarna. Ze dacht even na, niet te opvallend. Ze zuchtte even alsof iets mislukt was en keek hem een tikkeltje bewonderd aan. “Ja tuurlijk zitten er mensen in, waar denk je anders dat die stemmen vandaan komen?” zei ze alsof het de normaalste zaak van de wereld was, even vergeten wat ze daarvoor had gezegd. “Ooit gehoord van een geest die gevangen zit in een lamp? Dit is ongeveer hetzelfde.” zei ze en keek naar haar oordopje. Haar oordopjes waren zwart en de muziek bleef door gaan. “In deze zitten duistere geesten, ik luister ernaar om vloeken te leren die ik over anderen kan uitspreken”. Grijnsde ze evil. Ze deed het oordopje in haar oor en liet zichzelf weer in de kussens zakken. Dit vond ze echt veeel leuker dan de waarheid vertellen.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted za feb 27, 2016 1:29 pm
i can run it with heart on fire
Cecilia!
some words!
no notes!
Gahiji was ergens blij dat hij zelf kon kiezen hoe lang hij precies wilde leven. Dode hij iemand zou hij diens leven in zich opnemen. Zo stapelde de levensjaren zich op en daarom ook dat hij die duizenden jaren onder de grond had kunnen overleven. Hij had gewoon onmenselijk veel levens afgenomen. En daar had hij spijt van. Niet alleen omdat mensen dood waren door hem, maar ook omdat hij nu was waar hij was. Een plek waar hij na één dag genoeg van had. Dat hij eigenlijk geen idee had hoelang dat vijfduizend was vermelde hij er maar niet bij. Ze vroeg hem of hij onder een steen geleefd had. ‘Voornamelijk zand,’ zei hij met een kort hoestje. Er lagen vast ook wel stenen op de tombe, maar kleintjes zodat het niet opviel. Hij had geen hele piramide gemaakt van steen. Jammer genoeg. Dat had toch zijn laatste rustplek moeten zijn, maar die had hij niet gekregen.
De jongen wilde weten wat die dingen waren, zeker voor dat ze het in zijn oor wilde steken. Wie weet wat het allemaal deed met iemand. Misschien zou het iemand volledig gek maken of stierf je erdoor. Wist hij veel. Voor Gahiji was op dat moment zowat alles wel mogelijk. Zelfs mensen die erin vast zaten. Hij vroeg dan ook of het zo was. Hij kon het niet laten wat verschrikt te kijken naar de dingen toen ze beaamde dat het zo was. Dus toch. Er kwam echter weer wat verwarring op zijn gezicht wanneer dat ze begon over een geest in een fles, maar daar hield hij zich niet mee bezig. Hij had wat willen zeggen erop, eerder vragen, want hoe krijg je een mens daarin? Het meisje vertelde echter verder. Gahiji trok een wenkbrauw op wanneer dat ze ineens begon te spreken over vloeken die ze zou nazeggen. Dat was wanneer hij alles in twijfel begon te trekken en hij overging op zijn ouder truc om de waarheid te weten. Of toch in ieder geval om te weten of ze de waarheid sprak. Hij las even kort haar gedachten, enkel om te weten of ze echt mensen vervloekten, maar dat was niet zo. Tegen hem moest je niet beginnen over vloeken. ‘Nu de waarheid,’ sprak hij met een zucht en hij schudden zijn hoofd. Mensen moesten leren dat ze niet tegen hem moesten liegen. Gewoon de waarheid was het beste. Daarbij moest hij dan niet steedse gedachten van een ander binnen dringen. Als het meisje niet was begonnen over vloeken had hij haar waarschijnlijk nog geloofd, maar ze ging te ver. Mensen in die vast zaten in dat ding kon hij nog geloven. Het was vreemd geweest, maar dat had hij eerst ook gedacht. Ze zou enkel Gahiji zijn gedachten ermee bevestigen en hij had het dan aanvaard. Nu keek hij haar enkel met een serieuze blik aan die eiste om antwoorden.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted vr maa 04, 2016 10:42 pm
"I'm not lazy, I just really enjoy doing nothing"
Ze wist niet dat er zo veel onsterfelijke mensen op het eiland zaten. De eerste persoon die ze had ontmoet was Kyrylo en hij was ouder, en dan had je Salina die ook ineens uit het niets opdook en ouder dan haar was. waarbij het gewoon best grappig was dat ze elkaar al kenden van een lange tijd terug. Wat ze dus niet meer een lange tijd kon noemen, vergeleken met de leeftijd van de dude. Die leefde al een hele lange tijd. Zo lang dat ze al misselijk werd bij de gedachte. Dat was echt wel even een stomp in haar maag. Ze vond haar 134 jaar al veel, te veel. Ze had al best een lange tijd genoeg gehad van het leven. En dat van hem was een soort van realisatie dat zij dus ook zo lang op de aarde zou gaan rondlopen. Dat zou vreselijk zijn, dan kon ze net zo goed doen wat hij had gedaan in alle tijd dat er dus nieuwe technologie kwam, onder een steen leven ofzo Het was duidelijk dat hij een soort Doornroosje was die 100 jaar had geslapen, misschien wel meer. ‘Voornamelijk zand,’ zei hij en ze keek nog steeds wat verbaasd. “Ahaa okee” zei ze en knikte wat traag. Ze ging maar niet verder vragen. Ze zal er toch niet veel van snappen.
De oordopjes waren nieuw voor hem. Cecilia was opgegroeid met ‘de eerste auto’ en leefde ondertussen in het jaar 2036. Zonder onder zand te hebben geleefd. Ze maakte al haar hele leven groeiende technologie mee. Oordopjes vond ze nog steeds één van de de aller beste uitvindingen, en dat was vooral omdat ze koptelefoons zo groot en lomp vond, en sommige deden na een tijd echt zeer aan haar oren. Dat had ze niet met oordopjes. Daarom had ze dat veel liever. En wat was er nou beter dan een apparaat wat je kon laten wegdromen in een ruimte vol mensen. Het was voor haar een onmisbaar iets. maar voor hem dus iets nieuws, en blijkbaar eng? Hij deed alsof het hem ging aanvallen en dat vond Cecilia stiekem best grappig. Al was dat niet meer stiekem want hij zag haar gewoon lachen en keek haar beledigd aan. Ze kon gewoon verder gaan met een normale uitleg over de oordopjes en eerlijk zijn.. Maar waarom klonk het zo verschrikkelijk leuk om dat niet te doen? Een lul verhaal vertellen en hopen dat hij erin zou trappen. Dat was een geweldig plan. Er zaten mensen in dat bevestigde ze voor hem. En aan zijn gezicht te zien trapte hij er vies hard in. Maar ze hield het daar niet bij. Wat haar door de mand liet vallen, dat van de vloeken was too much geweest. Hij geloofde het niet meer. ‘Nu de waarheid,’ zuchtte de jongen. De wist nog steeds zijn naam niet, daar moest ze later nog maar eens naar vragen. Ze grinnikte even op zichzelf. “Jammer, ik dacht al wel dat je dat niet zou geloven” zei ze teleurgesteld met alsnog met een grijns op haar gezicht. “Maar er zitten wel mensen in, dat loog ik niet” zei ze en wees serieus naar haar oordopje. Om nog even door te acteren. “Ik ben Cecilia by the way” zei ze met een glimlachje. “Maar je wil dus weten hoe ze daar in zijn gekomen?” vroeg ze nog even om duidelijkheid. Dan maar verder met een minder sprookjesachtig lulverhaal.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted za maa 05, 2016 10:56 pm
i can run it with heart on fire
Cecilia!
some words!
no notes!
Zonder een reden te hebben was Gahiji naar het gebouw geweest dat blijkbaar het zwembad was. Niet dat er gezwommen werd. De enige persoon die aanwezig was had op een hoop kussens gelegen om te slapen en zo was alles verder geëscaleerd. Alles verliep nog vrij goed. Geen vijandigheid, maar het veranderde wat wanneer ze iets onbekend in zijn oor wilde duwen. Het had een schrikreactie teweeg gebracht die ze maar al te grappig vond. De lach had ze niet kunnen onderdrukken en vatten de jongen niet al te goed op, maar hij wist zich nog kalm te houden. Gahiji vond het zelf al zeer vervelend dat hij helemaal niks kende van alles om hem heen, dus iemand die erom moest lachen maakten het er niet beter op. Daarom had hij ook gevraagd of er echt mensen zaten in dat ding, want dat was het eerste waar dat hij aan moest denken.
Wat dacht ze dat hij was? Volledig achterlijk? Je kon hem veel wijs maken, maar als het hem helemaal te gek werd zou hij het controleren. Gahiji hield er absoluut niet van als er tegen hem gelogen werd en al helemaal niet op dat moment. Hij wilde enkel weten wat het ding was, of er werkelijk mensen in vast zaten. Maar het meisje vond het allemaal amusant. Met andere woorden kon je het ook beschrijven als respectloos, maar de jongen ging daar niet over beginnen. Het was hem al genoeg overkomen dat hij daardoor problemen veroorzaakten. Natuurlijk liet hij haar weten dat de leugen was ontdekt en hij eiste haast de waarheid. Of hij die ook ging krijgen was een heel ander verhaal. Het meisje stelde zichzelf voor en weer met één of andere naam die hij nooit kon onthouden. Hij ging in ieder geval geen moeite doen om de uitspraak juist te hebben, dus liet hij het voor wat het was. ‘Gahiji,’ stelde hij zichzelf op zijn beurt voor. Misschien één van de eerste keren dat hij dat deed in die wereld. Gahiji wist ondertussen wel al dat ze overal over aan het liegen was. Er zaten geen mensen in, dat had ze verzonnen en eigenlijk was het een geruststelling. Stel je voor dat het echt mogelijk was, dan had hij erin verzeild kunnen geraken. Gelukkig was het verzonnen, maar hij wilde niet meteen laten tonen dat hij er al achter was. Gedachten ook, je kon het moeilijk onder controle houden. Daarbij wist het meisje vast niet eens waartoe hij in staat was. ‘Graag ja,’ bevestigde hij dan ook wanneer ze vroeg of hij nog wilde weten hoe ze erin waren gekomen. ‘Zeg op, hoe kan je bijvoorbeeld iemand van mijn grootte daarin krijgen?’ vroeg hij en hij wees naar het ding dat ze vast had. Ondanks hij van de leugen wist stonden zijn katachtige ogen nieuwsgierig.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted wo maa 16, 2016 1:23 pm
"I'm not lazy, I just really enjoy doing nothing"
Dat ze zulke interessante mensen tegen zou komen bij het zwembad had ze niet verwacht. En jaa deze gast was best indrukwekkend. Echt, zijn leeftijd wwwoooow. Cecilia hoopte echt niet zo oud te worden, de toekomst vond vast wel een manier om haar dood te krijgen, desnoods ging ze in een levensgrote blender. Ze wilde ooit wel dood hoor, ze had alleen nog niet echt de nood aan overlijden. Zeker niet nu er iemand in haar leven was die haar weer wat hoop gaf om verder te gaan. Hij had blijkbaar een lange tijd gemist. Waarbij hij zei dat hij niet onder een steen had geleefd, maar heel veel zand. Ze vond het een nare gedacht. Ze wist hoe het was om levend begraven te worden, vreselijk. En aangezien hij niks wist van apparaten en andere dingen moest hij langer onder dat zand hebben geleefd dan dat zij in leven was. Brr, de rillingen liepen haar over de rug als ze er aan dacht.
Jep, ze had het best te doen met hem. En dan toch! Ondanks de medelijden die ze met hem had. Was ze alsnog zo geniepig om de uitleg over de oordopjes wat te verdraaien van de werkelijkheid. Gheghe. Hij wist nog van niks dus wie weet geloofde wel alles wat ze zei? Dat was toch super grappig? Ze was ook best wel een een klierbui. Ze legde het uit alsof het iets magisch en cools was, maar het moment dat ze te ver door draafde geloofde hij het niet meer. Zo jammer, ze had echt gehoopt het zo ver voor de gek houden dat hij bang werd van de oordopjes want ze vond de eerste keer dat hij weg deinsde al grappig. Maar nee, dat van de vloeken geloofde hij niet.. *sadface*. Hij heette ‘Gahiji,’ en het twee seconden daarna was ze het alweer vergeten. het was best een moeilijke naam, wow. Als ze hem weer moest aanspreken dan werd het waarschijnlijk Ga? Ga..nogwattes? Ze kwam er vast wel uit. Net als dat ze hem er nog wel van wilde overtuigen dat er echt mensen in zaten, want dat verhaal leek hij nog te geloven, hihi.
Ze wilde hem met plezier een nep uitleg geven van hoe mensen in oordopjes terecht kwamen. ‘Graag ja,’ was zijn antwoord en ze begon gauw met ter plekke verzinnen hoe en wat. ‘Zeg op, hoe kan je bijvoorbeeld iemand van mijn grootte daarin krijgen?’ vroeg hij en ze glimlachte alsof er niks aan de hand was. “Heel simpel” begon ze en dacht stiekem nog na. “Het gaat via een mutatie” zei ze en bedacht even hoe teleurgesteld ze was in haarzelf. Kom op zeg, kon ze echt niets beters verzinnen. “Net als dat ik dit kan..” zei ze en knipte in haar vingers waarbij ze plots een glas water in hand vast had. “Kan een ander iemand in een oordopje krijgen” zei ze. Het klonk best logisch, en ze werd eigenlijk benieuwd naar haar zelfbedachte mutatie. Zou het bestaan? Misschien bestond het wel. Ze wou hem eerst in het zwembad teleporteren als voorbeeld maar dat deed ze niet, zo aardig was ze wel.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted ma maa 28, 2016 5:15 pm
i can run it with heart on fire
Cecilia!
some words!
Flutje :c
Je kon Gahiji zonder problemen alles wijsmaken, zolang je er niet over ging. Die dag was zo geweest. Maar het was gewoon zo dat Gahiji ook maar tot een bepaald punt goedgelovig was. Hij kon nog steeds voor zichzelf denken en je moest tegen hem gewoon niet beginnen over vloeken. De jongen kende er genoeg over en je kon ze niet leren met dingen die je in je oren moet steken. Daar was hij zeker van, maar om zijn eigen gedachten te bevestigen was hij het meisje haar gedachten binnen gedrongen. Zoals verwacht had ze gewoon tegen hem gelogen. In een andere tijd had ze dat niet moeten doen of had ze er wel enkele keren over nagedacht. Wanneer iemand loog tegen hem ging dat niet ongestraft. Helaas betekende dat vaak dat er wel iemand stierf uiteindelijk. Gelukkig maar dat tijden veranderd waren en hij sowieso niet nog langer wilde leven.
Gahiji wilde haar voor even het genoegen geven. Ze dacht dat hij nog steeds geloofde wat ze hem wijs wilde maken, zonder succes helaas. Toch liet hij haar even in haar waarde. Eigenlijk was hij vooral het goede moment aan het afwachten om eenmaal te zeggen dat hij al lang wist dat ze loog. Ze begon uiteindelijk over één of andere mutatie - hij had nog steeds een hekel aan dat woord - waarmee je mensen in die dingen kreeg. Gahiji geloofde het meteen...‘Wat indrukwekkend,’ zei hij, maar zijn intonatie kwam niet overeen met wat hij zei. Zijn armen sloeg hij ondertussen over elkaar terwijl hij al een heel pak kalmer keek naar de ‘oortjes’. ‘Ik kan gedachten lezen, zeer handig wanneer je wilt weten of iemand liegt,’ ging hij verder alsof dat het niets was en het ook volledig duidelijk was wat hij bedoelde. Gahiji keek haar niet eens aan, maar stak hij arm uit om naar zijn vele ringen te kijken. Hij hoopten dat het duidelijk was wat hij bedoelde, dat hij al lang wist dat ze tegen hem aan het liegen was. Gahiji vond het alles behalve leuk eigenlijk. Hij wist oprecht niet wat het allemaal was, maar als mensen dan ook nog eens valse uitleggen verzonnen liep het al helemaal verkeerd. Hoe konden ze verwachten dat hij zo ook maar iemand vertrouwde? Tot op dat moment was er namelijk nog niemand die hij zou kunnen vertrouwen. Aan de blik die hij uiteindelijk weer op het meisje wierp was ook te zien dat hij niet tevreden was.
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted vr mei 20, 2016 12:23 pm
"I'm not lazy, I just really enjoy doing nothing"
Oh wat was het verleidelijk om iemand helemaal voor de gek te houden als je de kans had. cecilia liet deze kans niet lopen. Kom op, hij was misschien wel meer dan tien keer ouder dan haar maar het was duidelijk dat de jongen nog niet zoveel wist van de tijd waarin hij leefde. Toevallig Cecilia wel, ze was er altijd geweest toen alles vanaf 1901 werd uitgevonden. Dus ze kende zowat alles. Ook oude apparaten waarvan dus helemaal niemand iets wist of überhaupt waar het voor was. Iedereen kende tegenwoordig oordopjes. Met draad of zonder, kon allemaal. Maar hij niet. Dus ze kon hem van alles duidelijk maken wat ze wilde. Wat wel even lukte. Zeker wel, voor eventjes leek hij helemaal onder de indruk over wat ze zei. Jammer genoeg vond Cecilia dat zo leuk dat ze het een beetje bont maakte. Waardoor het te onwerkelijk werd. Dus tja, jammer. Hij geloofde het niet meer.
Cecilia vond het zo jammer dat ze toch nog probeerde door te draven op hetgene wat hij als eerst wel geloofde. Namelijk met de mensen die erin zaten. Want dat was nog het minst onwerkelijke. Dus stiekem hoopte ze zijn vertrouwen toch een beetje terug te winnen door eerlijk te zeggen dat dat andere wel verzonnen was. Gahiji, zoals de jongen zich had voorgesteld leek eigenlijk nog niet echt onder de indruk te zijn. ‘Wat indrukwekkend,’ zelfs niet na die woorden. Ze keek hem nog vol hoop aan maar hij sloeg zijn armen over elkaar. ‘Ik kan gedachten lezen, zeer handig wanneer je wilt weten of iemand liegt,’ verklaarde hij. Ze zuchtte even en lachte waarbij ze haar hoofd weer terug in de kussens liet vallen. Wauw, wie had wie nou voor de gek gehouden? Nice. “Aaahahaha en ik dacht dat ik jou in de maling nam” lachte ze en sloeg haar hand voor haar hoofd. “Sorry Gahiji, het was maar een grapje” zei ze als excuus voor haar liegen. Ze hield er zelf ook niet van als mensen tegen haar logen dus tja dat vond ze wel nodig. Het leek namelijk wel zo alsof hij er niet om kon lachen. “Kom kom, wat kan ik doen om het goed te maken?” vroeg ze oprecht en legde haar oordopjes en telefoon opzij. Ze zou bijna alles wel doen, alles waarvoor ze eigenlijk geen moeite hoefde te doen.
clothes
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: Time you enjoy wasting, was not wasted
